ஸ்ரீ கோயில் கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ பீஷ்மாச்சார்யர் திருவடிகளே சரணம் .
ஸ்ரீ ஸூகாச்சார்யார் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ வியாஸ பகவான் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்

வநமாலீ கதி சார்ங்கி சங்கீ சக்ரீ ச நந்தகீ
ஸ்ரீ மான் நாராயணோ விஷ்ணு வாஸூ தேவோபி ரஷது- | ஸ்ரீ வாசுதேவோ’பிரக்ஷது ஓம் நம இதி |

“வனமாலீ  கதீ  சார்ங்கீ சங்கீ சக்ரீ ச நந்தகீ, ஸ்ரீமான் நாராயணோ  விஷ்ணுர் வாசுதேவோ அபிரக்ஷது.”என்ற ஆதிசங்கரரின் ஸ்லோகம்
இங்கு ஆதிசங்கரர் விஷ்ணுவின் வியாபக நாமங்களான நாராயண, விஷ்ணு மற்றும்  வாசுதேவ என்ற மூன்றையும் குறிப்பிட்டு உள்ளார்.

வனமாலையைத் தரித்தவரும், கௌமோதகீ என்னும் கதையைத் தரித்தவரும், சார்ங்கம் என்னும் வில்லுடையவரும்,
சங்கம் சக்ரத்தைத் தரித்தவரும், நந்தகீ என்னும் ஒள்வாள் தரித்தவரும் ஆன திருமால் ஆகிய
ஸ்ரீமாந் நாராயணர், விஷ்ணு, வாஸுதேவர் நம்மைக் காப்பாற்றட்டும்.

‘வனமாலி என்ற மாலையை அணிந்து–வனமாலா விராஜிதனாய் இருந்து அனுபவம் கொடுத்து ரக்ஷிக்கட்டும் –
கௌமோதகி என்னும் கதை,
பாஞ்சசன்னியம் என்னும் சங்கு,
சுதர்சன என்னும் சக்கரம்,
சார்ங்கம் என்னும் வில்,
நந்தகம் என்னும் வாள்
ஆகியவற்றுடன் விளங்கும் நாராயண, விஷ்ணு, வாசுதேவன் என்ற நாமங்களைக் கொண்ட
தேவ -விளையாட்டாகச் செய்து திருமால் –அபி ரஷது-என்னைக் காக்க வேண்டும்’ என்பது இதன் பொருள்.

ஸ்ரீ சங்கரர், ஸ்ரீ பட்டர் மற்றும் பலர் இந்த ஸ்லோகத்தைப் பற்றி கருத்து தெரிவிக்கவில்லை என்றாலும், பாரம்பரியமாக இது சஹஸ்ரநாமம் பாராயணத்தின் இன்றியமையாத பகுதியாகும். இந்த நாமங்களின் அர்த்தத்தைப் பார்ப்போம்:

• வனமாலி என்றால் வன மலர்களின் மாலையை அலங்கரிப்பவள் என்று பொருள். இந்த மாலையை வைஜெயந்தி என்றும் அழைப்பர். இந்த நாமத்தை நாம் ஸ்லோகம் 60 ‘பகவான் பகஹாநந்தி வானமாலி ஹலாயுதா’வில் பார்த்தோம்.
• கதீ என்றால் சூலாயுதத்தை ஏந்துபவர் என்று பொருள், கௌமோதகி புத்தியைக் குறிக்கும்.
• ஷார்ங்கி என்றால் ஷார்ங்கம் என்று அழைக்கப்படும் வில் ஏந்தியவர் (தென்னிந்தியாவில் பெரும்பாலும் சாரங்கம் என்று குறிப்பிடப்படுகிறது மற்றும் கும்பகோணத்தில் சாரங்கபாணி என்று அழைக்கப்படும் ஒரு கோயில் உள்ளது, இது உண்மையில் ஸ்ரீ விஷ்ணுவின் ஷார்ங்க வில்லைக் குறிக்கிறது, எனவே சாரங்கபாணி என்று அழைக்கப்படுகிறது). வில் என்பது ராஜசிக் குணங்களைக் குறிக்கிறது.
• சங்கி என்றால் சங்கு தாங்குபவர் என்று பொருள். ஸ்ரீ கிருஷ்ணர் பாஞ்சஜன்யம் என்ற சங்கு ஏந்தி இருக்கிறார். சங்கு ஊதுவது பயத்தை உண்டாக்கும். சங்கு தாமசி குணங்களைக் குறிக்கிறது.
• சக்ரி என்றால் டிஸ்கஸ் அல்லது சக்கரத்தை ஆயுதமாக தாங்குபவர் என்று பொருள். பகவானின் சக்கரம் சுத்ராசனம் என்று அழைக்கப்படுகிறது, மேலும் இது மனதின் குணங்களைக் குறிக்கிறது, ஏனெனில் மனம் ஒரு சக்கரத்தைப் போல தொடர்ந்து பல்வேறு எண்ணங்களைச் சுற்றி வருகிறது.
• நந்தகி என்றால் அவனது ஐந்து ஆயுதங்களில் ஒன்றான நந்தகா என்ற வாளை ஏந்தியவள் என்று பொருள். நந்தகா என்பது அறிவு அல்லது வித்யா. போரில் வாள் எதிரியை வெட்டுவது போல் கற்றல் வாள் ஒருவனுடைய அறியாமையை அறுத்துவிடும்.
• ஸ்ரீமான் என்றால் ‘ஸ்ரீ’ உடையவன் என்று பொருள். ‘ஸ்ரீ’ என்ற சொல்லுக்கு அழகு, செல்வம் போன்ற பல அர்த்தங்கள் உள்ளன மேலும் லட்சுமி தேவியைக் குறிக்கிறது. பகவானிடம் இவை அனைத்தும் இருப்பதால், ஸ்ரீமான் என்று மிகச் சரியாக அழைக்கப்படுகிறார்.
• நாராயணா – ‘ நர’ என்றால் ஆத்மா மற்றும் ‘அயனம்’ என்றால் பயணம் அல்லது தங்குமிடம். எனவே நாராயணன் எல்லா உயிர்களிலும் வசிக்கும் ஒருவர். இந்த நமதான் ‘ஓம் நமோ நாராயணாய’ எனும் சக்தி வாய்ந்த அஷ்டாக்ஷரி மந்திரத்தின் அடிப்படை. 
• விஷ்ணு என்றால் அகிலம் முழுவதையும் வியாபித்திருப்பவர் என்று பொருள்.
• வாசுதேவா என்றால் பிரபஞ்சம் முழுவதையும் மாயாவால் மறைக்கும் தெய்வீகம். இதற்கு வசுதேவரின் மகன் என்றும், வசு மற்றும் தேவன் இருவருமாக இருப்பவர் என்றும் பொருள்படும்.
• அபிரக்ஷது பக்தர்களைக் காக்க அவனது ஆசிகளைப் பெற முயல்கிறான். இது சஹஸ்ரநாமத்திற்குப் பொருத்தமான முடிவாகும், மேலும் இதைப் பாராயணம் செய்பவர்களின் நலன் மற்றும் பாதுகாப்பிற்காக இறைவனிடம் வேண்டுதலுடன் இது முடிவடைகிறது.

வன மலர் மாலையை அணிந்தவனும், சூலாயுதம், சங்கு, வட்டு, வாள் ஆகியவற்றை உடையவனும், விஷ்ணு என்றும் வாசுதேவன் என்றும் அழைக்கப்படுபவனே, எங்களைக் காக்கும் நாராயணனே.

————–————-

இவ்வாறே எப்போதும் பாடப்பட வேண்டிய, மகிமை பொருந்திய உயர் ஆன்ம கேசவனின் சிறப்பான ஆயிரம் பெயர்களை
எந்த எதிர்பார்ப்புமின்றி உனக்கு உரைத்தேன்.(121)

ஒவ்வொரு நாளும் இந்தப் பெயர்களைக் கேட்பவனோ, உரைப்பவனோ இம்மையிலும், மறுமையிலும் ஒருபோதும்
எந்தத் தீங்கையும் சந்திக்க மாட்டான்.(122)

இஃதை ஒரு பிராமணன் செய்தால் அவன் வேதாந்தத் திறன் பெறுவதில் வெல்வான்;
ஒரு க்ஷத்திரியன் செய்தால் அவன் எப்போதும் போர்க்களத்தில் வெற்றியாளனாக இருப்பான்.
ஒரு வைசியன் செய்தால் அவன் செழிப்படைவான். அதே வேளையில் ஒரு சூத்திரன் பெரும் மகிழ்ச்சியை அடைவான்.(123)

ஒருவன் அறத்தகுதியீட்ட விரும்பினால் (இந்தப் பெயர்களைக் கேட்பதாலோ, உரைப்பதாலோ) அஃதை ஈட்டுவதில் வெல்கிறான்.
ஒருவன் செல்வத்தை விரும்பினால், அவன் (இவ்வழியில் செயல்பட்டு) செல்வத்தை ஈட்டுவதில் வெல்வான்.
புலனின்பங்களில் ஆசை கொண்ட மனிதனும் கூட, ஆனைத்து வகை இன்பங்களையும் அனுபவிப்பதில் வெல்கிறான்.
சந்ததியை விரும்பும் மனிதன் (இவ்வொழுக்கத்தைக் கடைப்பிடிப்பதன் மூலம்) சந்ததியை அடைகிறான்.(124)

எந்த மனிதன், அவனிடம் முழுமையாகத் திருப்பப்பட்ட இதயத்துடன் தன்னைத் தூய்மை செய்து கொண்டு, பக்தியுடனும்,
விடாமுயற்சியுடனும், ஒவ்வொரு நாளும் வாசுதேவனின் இந்த ஆயிரம் பெயர்களையும் சொல்வானோ(125)

அவன் பெரும்புகழ், உற்றார் உறவினருக்கு மத்தியில் திறன்மிக்க நிலை, நீடித்த செழிப்பு ஆகியவற்றையும்,
இறுதியாக அவனுக்கான உயர்ந்த நன்மையை (அவனுக்கான உயர்ந்த நன்மையான முக்தியையே) அடைவதிலும் வெல்கிறான்.(126)

அத்தகைய மனிதன் எந்நேரத்திலும் அச்சமடையாதவனாகப் பேராற்றலையும் பெரும் சக்தியையும் கொண்டிருப்பான்.
நோய் ஒருபோதும் அவனைப் பீடிக்காது; நிறத்தில் காந்தி, பலம், அழகு, சாதனைகள் ஆகியன அவனுடையவையாகின்றன.(127)

நோயாளி சுகம்பெறுவான்; துன்பங்களில் பீடிக்கப்படுபவன் அவற்றில் இருந்து விடுபடுவான், பேரிடரில் மூழ்கியவன் அதனிலிருந்து விடுபடுவான்.(128)

அந்த முதன்மையானவனின் ஆயிரம் பெயர்களை உரைப்பதன் மூலம், அவனது புகழை பக்தியுடன் பாடும் மனிதன்,
சிரமங்கள் அனைத்தையும் விரைவாகக் கடப்பதில் வெல்கிறான்.(129)

வாசுதேவனைப் புகலிடமாகக் கொண்டவனும், அவனிடம் பக்தி கொண்டவனுமான மனிதன் தன் பாவங்கள்
அனைத்தில் இருந்தும் விடுபட்டு, நித்திய பிரம்மத்தை அடைகிறான்.(130)

வாசுதேவனிடம் பக்தி கொண்டோர் ஒருபோதும் எத்தீங்கையும் அடைய மாட்டார்கள். அவர்கள், பிறப்பு, இறப்பு, முதுமை
மற்றும் நோய் ஆகிய அச்சங்களில் இருந்து விடுபடுகிறார்கள்.(131)

பக்தியுடனும், நம்பிக்கையுடனும் (வாசுதேவனின் ஆயிரம் பெயர்கள் அடங்கிய) இந்தப் பாடலைப் பாடுவதன் மூலம்
ஒரு மனிதன் ஆன்ம இன்பம், மன்னிக்கும் இயல்பு, செழிப்பு, புத்தி, நினைவு மற்றும் புகழ் ஆகியவற்றை அடைவதில் வெல்கிறான்.(132)

அறம் சார்ந்த முதன்மையான மனிதர்களான அவர்களிடம் கோபமோ, பொறாமையோ, பேராசையோ, தீய புத்தியோ ஒருபோதும் தோன்றாது.(133)

சூரியன், நிலவு, நட்சத்திரங்கள் வானம், திசைப்புள்ளிகள், பூமி, பெருங்கடல் ஆகியவற்றுடன் கூடிய வெளியானது
உயர் ஆன்ம வாசுதேவனின் ஆற்றலாலேயே ஆதரவடைந்து நிலைநிறுத்தப்படுகிறது.(134)

தேவர்கள், அசுரர்கள், கந்தர்வர்கள், யக்ஷர்கள், உரகர்கள், ராட்சசர்கள் ஆகியோருடனும், அசையும் மற்றும் அசையாதவற்றுடனும்
கூடிய மொத்த அண்டமும் கிருஷ்ணனின் ஆளுகையின் கீழே இருக்கிறது.(135)

புலன்கள், மனம், புத்தி, உயிர் {சத்வ குணம்}, சக்தி {வன்மை}, பலம் மற்றும் நினைவு ஆகியன வாசுதேவனையே
தங்கள் ஆன்மாவாகக் கொண்டுள்ளன. உண்மையில், க்ஷேத்திரம் என்றழைக்கப்படும் இவ்வுடலும், க்ஷேத்திரத்தை அறிபவன்
என்றழைக்கப்படும் புத்தியுடன் கூடிய ஆன்மா ஆகியவையும் வாசுதேவனையே தங்கள் ஆன்மாவாகக் கொண்டுள்ளன.(136)

சாத்திரங்களில் உள்ள காரியங்கள் அனைத்திலும் (நடைமுறைகள் உள்ளடங்கிய) ஒழுக்கமே முதன்மையானது எனச் சொல்லப்படுகிறது.
அறம் ஒழுக்கத்தையே தன் அடிப்படையாகக் கொண்டுள்ளது. மங்கா புகழ் கொண்ட வாசுதேவன் அறத்தின் தலைவனாகச் சொல்லப்படுகிறான்.(137)

முனிவர்கள், பித்ருக்கள், தேவர்கள், (அடிப்படை) பெரும்பூதங்கள், உலோகங்கள், உண்மையில், அசையும் மற்றும் அசையாதனவற்றைக்
கொண்ட அண்டம் முழுவதும் நாராயணனிலிருந்தே உதித்தது.(138)

யோகம், சாங்கிய தத்துவம், ஞானம், அனைத்து வகை இயந்திரக் கலைகள், வேதங்கள், பல்வேறு வகைச் சாத்திரங்கள்
என அனைத்தும் ஜனார்த்தனனிலிருந்தே உண்டாகின.(139)

விஷ்ணு, பல்வேறு வடிவங்களில் பரவியிருக்கும் ஒரே பெரும்பொருளாக இருக்கிறான். மூவுலகங்களையும் மறைப்பவனும்,
அனைத்துப் பொருட்களின் ஆன்மாவுமான அவன் அவை அனைத்தையும் அனுபவிக்கிறான்.
அவனது மகிமை குறைவறியாதது, அவன் (அண்டத்தின் உயர்ந்த தலைவனாக) அதை அனுபவிக்கிறான்.(140)

சிறப்புமிக்க விஷ்ணுவைப் புகழ்வதும், வியாசரால் தொகுக்கப்பட்டதுமான இந்தப் பாடல், உயர்ந்த மகிழ்ச்சியையும்,
உயர்ந்த நன்மையையும் (முக்தியையும்) அடைய விரும்பும் மனிதனால் பாடப்பட வேண்டும்.(141)

பிறப்பற்ற தேவனும், சுடர்மிக்கப் பிரகாசம் கொண்டவனும், அண்டத்திற்கு மூலமாகவோ, காரணமாகவோ இருப்பவனும்,
சிதைவறியாதவனும், பெரியவையும், தாமரை இதழ்களைப் போன்றவையுமான கண்களைக் கொண்டவனுமான
அந்த அண்டத் தலைவனை வழிபட்டுத் துதிப்பவர்கள் எந்த ஏமாற்றத்தையும் ஒருபோதும் சந்திப்பதில்லை” என்றார் {பீஷ்மர்}.(142)

ந வாஸுதேவ பக்தாநாம் அசுபம் வித்யதே க்வசித் |
ஜன்மம்ருத்யு ஜரா வ்யாதிபயம் வாப்யுபஜாயதே ||

வாஸுதேவனின் பக்தர்கள் அசுபம் என்றால் என்ன என்றே அறியார்கள். அவர்களுக்கு பிறப்பால் பயம், இறப்பால் பயம்,
முதுமையால் பயம், வியாதியினால் பயம் என்பவை ஒரு நாளும் உண்டாகா.

காயேன வாசா மனஸேந்த்ரியைர்வா
புத்யாSSத்மனாவா ப்ரக்ருதே: ஸ்வபாவாத் |
கரோமி யத்யத் ஸகலம் பரஸ்மை
நாராயணாயேதி ஸமர்ப்பயாமி ||

உடலால், வாக்கால், மனத்தால், இந்திரியங்களால், புத்தியால், என்னால் நானாகவோ அல்லது பிரகிருதியின்
சுபாவத்தாலோ எதை எதைச் செய்கிறேனோ அனைத்தையும் நாராயணனுக்கே பரமாகச் சமர்ப்பித்து விடுகிறேன்.

——————————————————

ஸ்ரீ கோயில் கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ பராசர பட்டர் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ பீஷ்மர் திருவடிகளிலே சரணம்
ஸ்ரீ வியாச பகவான் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்

சங்க ப்ருத் நந்தகீ சக்ரீ சார்ங்க தன்வா கதாதர
ரதாங்க பாணி ரஷோப்யஸ் ஸர்வ ப்ரஹரணாயுத |ஸ்ரீ சர்வ-பிரஹரண-ஆயுத ஓம் நம இதி |–108-

மேலே உள்ள ஸ்லோகத்தில் பின்வரும் நாமங்கள் உள்ளன:

993.   சங்கப்ருத்
994.   நந்தகீ
995.   சக்ரீ
996.   சாரங்க தன்வா
997.   கதா தர
998.   ரதாங்க பாணி
999.   அஷோப்ய
1000.    ஸர்வ-ப்ரஹரண-ஆயுதி

சங்கு, வாள், வட்டெழுத்து, வில், சூலாயுதம் ஆகிய ஐந்து தெய்வீக ஆயுதங்களை அலங்கரித்துள்ளார். அவர் டிஸ்கஸைப் பயன்படுத்துபவர், அவர் தனது உறுதியிலிருந்து அசைக்க முடியாதவர் மற்றும் எல்லையற்ற ஆயுதங்களைத் தம் வசம் வைத்திருப்பவர் மற்றும் அவரது பக்தர்களைப் பாதுகாக்க எப்போதும் தயாராக இருக்கிறார்.

திவ்ய ஆயுதமே திவ்ய ஆபரணம் -கண்ணுள் நின்று அகலாத திரு உருவம் –

சங்கப்ருத் — பிரகிருதி தத்வத்தையே சங்கமாகக் கொண்டு தரிக்கிறார்

நந்தகீ — வித்யைகளின் முழுத்தொகுதியான நந்தகி என்னும் வாளைத் தரிப்பவர்

சக்ரீ — மனம் என்னும் தத்துவத்தையே சக்ரமாகத் தரிக்கிறார்

சார்ங்கதந்வா — இந்திரியங்கள் எல்லாம் எழுகின்ற மூலமான அகங்கார தத்துவத்தைச் சார்ங்கம் என்னும் வில்லாகத் தரிக்கிறார்

கதாதர: — புத்தி தத்துவம் என்னும் கௌமோதகீ என்னும் கதையைத் தரிக்கிறார்

ரதாங்கபாணி: — ரதத்தின் அங்கமான தேர்ச்சக்கிரத்தை அன்றோ கையிலேந்திச் சுழட்டியபடி அன்று என்னை நோக்கி வந்தார் இந்தத் தேவகீநந்தனர்!

அக்ஷோப்ய: — சரணாகதி அடைந்தவர்களைக் காத்தே தீருவது என்னும் அவருடைய தீர்மானமான உறுதியை
அவர் தம்மாலும் கூட அசைக்க முடியாது என்பதால் அவர் அக்ஷோப்யர்

ஸர்வப்ரஹரணாயுத: — இந்த ஆயுதம்தான் என்று இல்லாமல் கணக்கற்ற ஆயுதங்கள் உடையவர்.
அதுமட்டுமின்றி எதையும் எந்நேரத்தும் எவ்வாறும் ஆயுதமாக ஆக்கிக்கொள்ளும் வல்லபர்.

மீண்டும் ஸர்வப்ரஹரணாயுத: என்னும் நாமத்தைச் சொல்வதால் மிக உயர்ந்த கிரந்தமான ஸ்ரீவிஷ்ணு ஸஹஸ்ரநாமம்
நிறைவு அடைகிறது என்பதைக் காட்டுகிறது.
ஓம் என்னும் பிரணவத்தைச் சொல்லுவதால் ஸர்வமங்களமும் உண்டாவதைக் குறிக்கிறது.
நம: என்று சொல்லி முடிப்பதால் திருமாலைச் சரணடைந்தோம் என்பதற்கு அடையாளமாக நம்மால் செய்யலாகும்
அனுஷ்டானம் நம: என்னும் கைகூப்புச் செய்கையே என்பது உணர்த்தப் படுகிறது.
ஸ்ரீவைகுண்டத்திலும் நித்யசூரிகளும் கூட எப்பொழுதும் நம: நம: என்று கைகூப்பியவண்ணம்
திகைத்துப் பார்த்தவண்ணம் நிற்கின்றனர் என்று சுருதியே முழங்குகிறது.

(பாஞ்சஜன்யம் என்ற) சங்கைத் தன் கையில் சுமப்பவன் {சங்கப்ருத்},
ஞானம் மற்றும் மாயையாலான வாளைச் சுமப்பவன் {நந்தகீ},
இடையறாமல் யுகச்சக்கரத்தைச் சுழலச் செய்பவன் {சக்ரீ},
நனவுநிலை {அகங்காரம்}
மற்றும் புலன்களில் தன்னைச் செலுத்திக் கொள்பவன் {சார்ங்கதந்வா},
மிகத்திடமான புத்தியுடன் கூடிய கதாயுதத்தைக் கொண்டவன் {கதாதரன்},
தேர்ச்சக்கரத்தை ஆயுதமாகக் கொண்டவன் {ரதாங்கபாணி},
கலங்கடிக்கப்பட முடியாதவன் {அஷோப்யன்},
அனைத்து வகை ஆயுதங்களையும் தரித்தவன் {ஸர்வப்ரஹரணாயுதன்}[1].(120) ஓம், அவனை வணங்குகிறேன்[2].

993-சங்கப்ருத்-பர ப்ரஹ்ம லஷணமான சங்கத்தைக் கையிலே ஏந்தியவர் -தன் வாய் அமுதைக் கொடுத்து அத்தை பேணுபவர் –
994-நந்தகீ -தனக்கு மகிழ்ச்சியூட்டும் நந்தகம் என்னும் வாளை ஏந்தியவர் –
995-சக்ரீ -தன் அடியார்களான தேவர்களின் பகைவர்களை அழிக்கும் ஸூ தர்சன சக்கரத்தை தாங்குபவர் –
996-சாரங்க தன்வா -நாண் ஒலியால் உலகை நடுங்கச் செய்யும் சார்ங்கம் என்னும் வில்லைப் பிடித்தவர் –
997-கதா தர -ஊழிக் காலத்தைப் போலே நெருப்பைக் கக்கி பகைவர்களை அழித்து அடியார்களுக்கு
இன்பம் கொடுக்கும் கௌமோதகீ என்னும் கதையை ஏந்துபவர் –
998-ரதாங்க பாணி -தேரின் ஒரு பகுதி போலே இருக்கும் சக்கர ஆயுதத்தை தயார் நிலையில் பிடித்து இருப்பவர் –
999-அஷோப்ய -தன்னிடம் சரணா கதி செய்தவர்களுக்கு அபயம் கொடுப்பதாகிய உறுதியில் இருந்து அசைக்க முடியாதவர் –
1000-சர்வ ப்ரஹரணாயுதி-அடியார்களின் துன்பம் போக்கி இன்பம் கொடுக்கும் எண்ணிறந்த
திவ்ய ஆபரணங்களுக்கு ஒப்பான திவ்ய ஆயுதங்களை தரித்தவர்

10-திவ்ய ஆயுதமே திவ்ய ஆபரணம் -கண்ணுள் நின்று அகலாத திரு உருவம் –993-1000

திவ்ய ஆயுதங்கள் திவ்ய ஆபரணங்களுமாகுமே
ஆளும் ஆளார் ஆழியும் சங்கும் சுமப்பார் யார் தம் வாளும் வில்லும் கொண்டு பின் செல்வார் –மற்று இல்லை -8-3-3.
சக்ரம் -மனஸ்த்வம் நின்றவா நில்லா நெஞ்சு -வாயு வேகம் மனோ வேகம் –
சங்கம் தாமச அஹங்காரம் –பஞ்ச பூதமாக மாறும் முன் தன்மாத்ரை -சப்தம் தானே முதலில் –
ஆகாசமாக மாறுவதற்கு முன்பே-சங்க நாதமே பிரணவம் அன்றோ
கதா –புத்தி தத்வம் –மனஸ் போலே சஞ்சரிக்காமல் நிச்சயமாக அன்றோ புத்தி
சார்ங்கம் –சாத்விக அஹங்காரம் –கர்ம ஞான பஞ்ச இந்திரியங்கள் -இவற்றைக் கட்டுப்படுத்தவே சார்ங்கம்
நந்தகி -ப்ரஹ்ம வித்யா ஸ்வரூபம் –அருள் என்னும் ஒள் வாள் கொண்டே பிரதிபந்தகங்களைப் போக்கி அருளுவான்

அழகுக்கும் ஆபரணமாகவும் ரக்ஷணத்துக்காகவும் அடையாளத்துக்காகவும் –
பஞ்சாயுதங்களைச் சொல்லி
சங்கம் முதலில் -சங்கோடு சக்கரம் ஏந்தும் தடக்கையன்
கருதும் இடம் பொருதும் இடம் -கொஞ்சம் பிரிய வேண்டுமே
சங்கரய்யா உன் செல்வம் சாலச் சிறந்ததுவே
உண்பது சொல்லில் வாய் அமுதம்

————–

993-சங்க ப்ருத்-
ஆளும் ஆளார் ஆழியும் சங்கும் சுமப்பார் தாம் -8-9-3-

பரம ஐஶ்வர்ய சிந்ஹ தி₃வ்யாயுத₄த்வாத்
சங்க ₂ப்₄ருத்;
ஸ்வாத₄ர வித்₃ரும ஸுத₄ யா பாஞ்ச ஜந்யம் புஷ்ணா தீதி ॥
பாஞ்ச ஜன்யம் ஹ்ருஷீகேச –சகோஷோதார்த் தராஷ்ட்ரானாம் ஹ்ருதயானி வயாதாரயத்-ஸ்ரீ கீதை
கூராழி வெண் சங்கேந்தி கொடியேன் பால் வாராய் -6-9-1-
தீயில் பொலிகின்ற செஞ்சுடர் ஆழி திகழ் திருச் சக்கரம் -பெரியாழ்வார்
உண்பது சொல்லில் உலகு அளந்தான் வாய் அமுதம் கண் படை கொள்ளில் கடல் வண்ணன் கைத் தலத்தே -நாச் திரு மொழி -7-8-
சங்கரையா உன் செல்வம் சால அழகியதே -நாச் திரு -7-7-

படை போர் புக்கு முழங்கும் அப்பாஞ்சஜன்யத்துக்கும் பல்லாண்டு -ரக்ஷணம்
ஏந்தும் -அழகு
திரு வண் வண்டூர் உறையும் பெருமானுக்கு -செரு ஒண் சக்கரம் சங்கு ஏந்தும் தடக்கையன் -அடையாளம்
தமஸ பரமோ தாதா ஸங்க ஸக்ர கதா தர-வியக்தம் -ராமனிடம் சங்கு சக்கரம் காட்டக் கண்டாள் –முதலில் சங்கு 
ஸ்ரீ வைஷ்ணவ லஷணம் சங்கு சக்கரப் பொறி ஒற்றிக் கொண்டு-

கையினார் சுரி சங்கு அனல் ஆழியார் இத்யாதி -திருப்பாணாழ்வாரும் காட்டவே கண்டார்-முதலில் சங்கு

தமக்கே சிறந்த அடையாளமான ஸ்ரீ பாஞ்ச ஜன்யம் என்னும் ஸ்ரீ சக்கரத் தாழ்வானை தம் திருப் பவளத்தின்
அமுதத்தினால் போஷிப்பவர் -ஸ்ரீ பராசர பட்டர் –

அஹங்கார ரூபமாகிய ஸ்ரீ பாஞ்ச ஜன்யம் என்னும் ஸ்ரீ சங்கத்தை தரிப்பவர் -ஸ்ரீ சங்கரர் –

ஸ்ரீ பாஞ்ச ஜன்யம் என்னும் ஸ்ரீ சங்கத்தை அல்லது ஸ்ரீ சங்க நிதி எனப்படும் நிதியை தரிப்பவர் -ஸ்ரீ சத்ய சந்தர் –

————–

இந்த கடைசி ஸ்லோகத்தில், பகவானின் தெய்வீக ஆயுதங்கள் விவரிக்கப்பட்டுள்ளன. பகவான் தன்னை அலங்கரிக்கும் பல ஆயுதங்களைக் கொண்டிருந்தாலும் (உதாரணமாக, ஸ்வாமி தேசிகனின் ஷோடஷா-ஆயுத ஸ்தோத்திரம் பகவான் சுதர்ஷனரின் கைகளில் உள்ள 16 ஆயுதங்களைப் பற்றி விவரிக்கிறது), பஞ்ச ஆயுதங்கள் இந்த ஸ்லோகத்தில் சிறப்புப் பெற்றவை. பஞ்ச ஆயுதங்கள் அல்லது ஐந்து ஆயுதங்களும் பஞ்ச ஆயுத ஸ்தோத்திரத்தில் பாடப்பட்டுள்ளன.

விஷ்ணு தனது தெய்வீக உடலில் வைத்திருக்கும் ஆயுதங்கள், பிரபஞ்சம் மற்றும் அதன் உயிரினங்களின் உருவாக்கத்தில் இறுதியில் ஈடுபட்டுள்ள பல்வேறு தத்துவங்களை பிரதிநிதித்துவப்படுத்துவதாக விஷ்ணு புராணத்தில் விவரிக்கப்பட்டுள்ளது. இந்த தத்துவங்கள் சுருக்கமாக கீழே விவரிக்கப்பட்டுள்ளன:

1. சங்கம் – தாமச அஹங்காரம், அதில் இருந்து பஞ்ச பூதங்கள் தோன்றின; (பிருதிவி, நீர், வாயு, தேஜஸ், ஆகாஷம்). எ.கா., சப்தம், ஆகாஷா தோன்றுவதற்கு முன் முதல் நிலையான டான்-மாத்ராக்களில் ஒன்று, சங்கிலிருந்து வெளிப்படும் ஒலி;
2. சக்கரம் – மனஸின் நிலையான இயக்கத்தைக் குறிக்கிறது – வாயு வேகம் மனோ வேகம்;
3. கதா – – புத்தி – சஞ்சலம் (அலைதல்) என்ற மனஸ் போலல்லாமல், புத்தி நிலைப்படுத்தும் காரணி;
4. ஷார்ங்கா – சாத்விகா – ஐந்து கர்ம இந்திரியங்கள் மற்றும் ஐந்து ஞான இந்திரியங்கள். ஷார்ங்கா இந்திரியங்களை கட்டுப்படுத்தும் சக்தியாகும்;
5. நந்தகி – வாள் பிரம்ம வித்யாவைக் குறிக்கிறது; வாளின் உறை என்பது அவித்யா அல்லது அறியாமையைக் கட்டுப்படுத்தும் சக்தியாகும்.

சில ஆழ்வார்கள் தெய்வீக ஆயுதங்களின் அவதாரங்கள் என்று நம்பப்படுகிறது.

பகவத் கீதையில் (அத்தியாயம் 11 வசனம் 46), அர்ஜுனன் கூறுகிறார்:
கிரிதீனாம் காதினாம் சக்ர ஹஸ்தம் இச்ச்சாமி த்வம் த்ரஷ்டும் அஹம் ததீவ |
தேனைவ ரூபேண சதுர்-பூஜேன ஸஹஸ்ர பஹோ பவ விஸ்வமூர்தே ||
பொருள்: கிரீடத்துடனும் கையில் சூலாயுதத்துடனும் வட்டுவட்டையுடனும் உன்னை முன்பு போல் காண விரும்புகிறேன். அந்த நான்கு கரங்கள் கொண்ட வடிவத்தை மீண்டும் யூகித்துக்கொள்ளுங்கள், ஓ ஆயிரம் கரங்கள் கொண்ட, பிரபஞ்ச வடிவத்தின்!

ஸ்ரீ கிருஷ்ண தத்த பரத்வாஜ் ஸ்ரீமத் பாகவதத்தை (8.20.30) குறிப்பிடுகிறார், இது பஞ்ச ஆயுதங்களை விவரிக்கிறது:
ஸர்வாத்மானிதம் புவனம் நிரீக்ஷ்ய ஸர்வே’ஸுரஹ் கஷ்மலம் அபுரங்கா |
சுதர்சனம் சக்ரம் அசஹ்ய தேஜோ தனுஷ்ச ஷார்ங்கம் ஸ்தானயித்னுகோஷம் ||
பர்ஜன்ய கோஷோ ஜலஜா பாஞ்சஜன்யாஹ் கௌமோதகீ விஷ்ணு கத தாரஸ்வினி |
வித்யாதாத்ரோ’ஸிஹ் ஸத-சந்த்ர யுக்தஹ் துனோத்தமௌ அக்ஷயஸாயகௌ ச ||
பொருள்: அரசே, மகா பலியின் சீடர்களான அசுரர்கள் அனைவரும், அனைத்தையும் தன் உடலுக்குள்ளேயே வைத்திருக்கும் மகா விஷ்ணுவின் பிரபஞ்ச வடிவத்தைக் கண்டபோது, ​​இறைவனின் கையில் சுதர்சனச் சக்கரம் என்று அழைக்கப்படும் அவரது வட்டைக் கண்டார்கள். தாங்க முடியாத வெப்பம், மற்றும் அவரது வில்லின் ஆரவாரமான ஒலியைக் கேட்டபோது, ​​இவை அனைத்தும் அவர்களின் இதயங்களுக்குள் புலம்பலை ஏற்படுத்தியது.

இடிமுழக்க மேகம் போல் ஒலி எழுப்பிய பாஞ்சஜன்யா என்ற இறைவனின் சங்கு; கௌமோதகி என்ற மிக வலிமையான கிளப்; நூற்றுக்கணக்கான சந்திரனைப் போன்ற புள்ளிகளால் அலங்கரிக்கப்பட்ட கேடயத்துடன் நந்தகா (வித்யாதாரா) என்ற பெயருடைய வாள்; மேலும் அக்ஷயசாயகர், நடுக்கங்களில் சிறந்தவர் – இவை அனைத்தும் இறைவனுக்கு பிரார்த்தனை செய்ய ஒன்றாக தோன்றின.

993.      ஷங்க-பிரித்

 ‘சங்க’ என்றால் உயர்ந்த இசை ஒலியை உருவாக்கக்கூடிய சங்கு என்றும், ‘பிரித்’ என்றால் அதைத் தாங்குபவன் என்றும் பொருள். இதன் அடிப்படையில், ஸ்ரீஆதிசங்கரர் இந்த நாமத்தை ‘பாஞ்சஜன்யாக்யம் பூதாத்யஹங்காரத்மகம் ஷங்கம் பிப்ராத் ஷங்கப்ரித் – தாமசி அஹம்காரம் அல்லது மனித அகங்காரத்தின் அடையாளமான பாஞ்சஜன்யம் என்ற சங்கு ஒன்றைக் கையில் வைத்திருக்கிறார், எனவே அவர் ஷங்கபிரித், தாங்குபவர் என்று அழைக்கப்படுகிறார். சங்கு’.

சங்கு என்பது ஈகோவைக் குறிக்கிறது, ஏனெனில் அதை ஊதுவது ஒரு உரத்த ஒலியை உருவாக்குகிறது மற்றும் அவரது ஈகோவின் அடையாளமாக நபரின் இருப்பை அறிவிக்கிறது. ஸ்ரீ கிருஷ்ணரின் சங்கு ‘பாஞ்சஜன்யம்’ என்று அழைக்கப்படுகிறது, அதாவது ஐந்து அடிப்படை கூறுகள் அல்லது பஞ்ச பூதங்களின் ஜெனரேட்டர். பகவானின் சங்கிலிருந்து தோன்றிய ஒலியே பிரணவ மந்திரமான ‘AUM’ ஆகும், இதிலிருந்து பிரபஞ்சத்தின் முழு படைப்பும் தொடங்கப்பட்டது.

பகவானின் ஆயுதங்கள் அவரது பக்தர்களால் தெய்வீக ஆபரணங்களாக அனுபவிக்கப்படுகின்றன, அதே நேரத்தில் அவை அவரது எதிரிகளுக்கு பயங்கரமானவை.

Sri VV Ramanujan refers us to Thiruvai Mozhi Pasuram 8.3.3:
ஆளும் ஆளார் ஆழியும் சங்கும் சுமப்பார்தாம் ,
வாளும் வில்லுங் கொண்டுபின் செல்வார் மாற்றில்லை ,
தாளும் தோளும் கைகளை யாரத் தொழக்காணேன் ,
நாளும் நாடுவன் அடியேன் ஞாலத்தே
பொருள்: ஆழ்வார் என்பது ஆழமான ஆழத்தில் உள்ள பாசுரம். இந்த கனமான ஆயுதங்களை எடுத்துச் செல்ல தனது இறைவனுக்கு உதவ யாரும் இல்லை என்று அவர் கவலைப்படுகிறார், கவலைப்படுகிறார், அதற்கு பதிலாக அவர் மட்டுமே உண்மையான பொருள் என்பதை உணராமல், தங்களுக்கு உலக விஷயங்களைக் கொடுக்கும்படி அவரை மட்டுமே அழைக்கிறார்கள். ஆசை.

ஸ்ரீ பராசர பட்டர், கடைசி எட்டு நாமங்களை பகவானின் பரம மேலாதிக்கத்தைக் குறிப்பதாக விவரிக்கிறார் – ‘பரம ஐஸ்வர்ய சிஹ்ன திவ்ய ஆயுதத்வாத்’. பகவான் தனது வாயிலிருந்து அம்ருதம் (அமிர்தம்) கொண்டு சங்கை ஊட்டுவதாகவும், மற்ற நேரங்களில் ஷங்கம் அவரது தெய்வீக கரத்தில் தங்கியிருப்பதாகவும் ஸ்ரீ பட்டர் ஷங்கத்தின் சிறப்பு சலுகைகளை விளக்குகிறார். ஷங்கமானது எதிரியைக் கொல்லாது, ஆனால் பயத்தைத் தூண்டுகிறது, அதன் மூலம் அவர்கள் சீர்திருத்துவதற்கான வாய்ப்பை அனுமதிக்கிறது என்பதையும் அவர் விரிவாகக் கூறுகிறார். துருவ மஹாராஜுக்கு உடனடி ஞானத்தை விளைவித்த பகவான் தனது சங்கையால் துருவனை மெதுவாகத் தழுவுவதையும் அவர் மேற்கோள் காட்டுகிறார்.

ஸ்ரீ ஆண்டாள் தனது நாச்சியார் திருமொழியில் பகவானின் தெய்வீக சங்கை போற்றி 10 பாசுரங்களை அர்ப்பணித்துள்ளார், மேலும் அவரது சங்கு எப்பொழுதும் அவருடன் இருக்க அருள்புரியும் என்பதை பொறாமையுடன் விவரிக்கிறார். சங்கு அவரது கையில் தங்கியிருக்கும், அல்லது இறைவன் பயன்படுத்தும் ஒவ்வொரு முறையும் அமிர்தத்தால் ஊட்டப்படுகிறது. ஷங்கர் தனது அம்ருதத்தின் துளிகளை அனுபவித்து, பின்னர் ஓய்வெடுப்பதற்காக மீண்டும் அவரது கைக்குத் திரும்புகிறார்.

நாச்சியார் திருமொழிப் பாசுரம் 1.7.1ல் சங்கை வர்ணித்து வியக்கிறார்:
கருப்பூரம் நாறுமோ கமலப்பூ நாறுமோ
திருப்பவளச் செவ்வாய்தான் தித்தித்தி ருக்கும்மோ
மருப்பொசித்த மாதவன்றன் வாய்ச்சுவையும் நாற்றமும்
விருப்புற்றுக் கேட்கின்றேன் சொல்லாழி வெண்சங்கே
பொருள்: சொல்லுங்கள் வெள்ளைச் சங்கே, அறிய ஆவலாக உள்ளேன். நம் கொலையாளியான மாதவனின் வாயில் கற்பூர வாசனை இருக்கிறதா அல்லது தாமரையின் மணம் இருக்கிறதா? அவனது அருமை உதடுகள் சுவைக்க இனிமையா? 

நாச்சியார் திருமொழியில் தன் பஸ்ருயம் 1.7.8ல், ஸ்ரீ ஆண்டாள் சங்குவிடம், நீ ஊட்டும் உணவே வாமன/திரிவிக்ரம அவதாரத்தில் மூவுலகையும் அளந்த அழகிய இறைவனின் வாயிலிருந்து வரும் அமிர்தம் என்று கூறுகிறாள். நீங்கள் பெருங்கடலைக் கொண்ட இறைவனின் கைகளில் ஓய்வெடுக்கிறீர்கள். உங்கள் பொறாமை நிலைக்கு எதிராக அழகான பெண்களின் கூட்டம் எழுகிறது மற்றும் அந்த அமிர்தத்தை அனுபவிக்க எல்லாவற்றையும் விட்டுவிடும். நீ செய்வது நியாயமில்லை, ஓ’ சங்கு!

பஞ்சபூதங்களின் பிறப்பிடமான அஹம்காரம் என்ற தத்துவத்தின் பிரதிநிதித்துவமே தெய்வீக சங்கு என்பதை பாஞ்சஜன்யம் என்ற பெயரே குறிக்கிறது என்று ஸ்ரீ ராதாகிருஷ்ண சாஸ்திரி குறிப்பிடுகிறார். சங்கு வடிவில் இருந்த அசுரனை பஞ்சஜனம் என்ற பெயரால் பகவான் வதம் செய்த சம்பவமும் உண்டு, இந்த சங்கு பகவானுக்கு அலங்காரமாகி, பாஞ்சஜன்யம் என்று அழைக்கப்படுகிறது.

அவருடைய பாஞ்சஜன்யத்தில் இருந்து வெளிப்படும் சப்தம், பக்தர்களின் மனதில் உள்ள அறியாமை வடிவில் இருக்கும் அகப் பகைவரையும், அவர்களுக்குப் பயத்தை உண்டாக்கிப் பலசாலியான வெளிப் பகைவர்களையும் நீக்கும் விளைவைக் கொண்டிருப்பதாக ஸ்ரீ சாஸ்திரிகள் குறிப்பிடுகிறார். இவ்வாறு இருவகையிலும் சங்கு என்பது பக்தர்களின் பாதுகாப்பிற்காகவும், பக்தர்களை எதிரிகளிடமிருந்து பாதுகாக்கவும் அவர் தாங்கிய ஆயுதம்.

ஸ்ரீ சத்யதேவோ வசிஷ்டர் நாமத்தை ‘ஷங்கம் பிபர்தி இதி, ஷங்கம் புஷ்ணதி இதி வா ஷங்க-பிரித் – சங்கு வைத்திருப்பவர், சங்கை ஆதரிப்பவர், சங்கு போஷிப்பவர், முதலியன என்று விளக்குகிறார். -வேதம் சங்கின் மகிமையைப் போற்றும் வகையில் அமைந்தது.

994-நந்தகீ –
அறநெறி நந்தக வாளே பெரியாழ்வார் திருமொழி – 5-2-9-
நந்தன -மகிழ்விப்பவன்-

பகவானால் கூட இத்தைப் பார்த்து ஆனந்தம் தர பிரார்த்திக்கும் படி-உடை வாள் ஸர்வேஸ்வர -சிஹ்நம் –விட்டுப் பிரியாதே–சங்கு போல்
கூரத்தாழ்வான் சம்பந்தத்தால் தனக்கும் பேறு –சோயம் ராமானுஜ  -போல் இங்கும்

அபி ப₄க₃வதாபி மாம் அயம் நந்த்₃ யாதி₃தி ப்ரார்த்₂யோ நந்த₃க
* ஆஶிஷி ச, இதி வுன் ।
ஸோ (அ)ஸ்ய நித்ய யோகீ₃தி
நந்த₃கீ ॥

என்னை இது மகிழ்விக்க வேண்டும் என்று தாமும் விரும்பும் ஸ்ரீ நந்தகம் என்னும் திரு வாளுடன்
எப்போதும் சேர்ந்து இருப்பவர் -ஸ்ரீ பராசர பட்டர் –

கண் த்ருஷ்டிக்காக -சங்கு -சக்ரீ இடையில் நாந்தகம் என்கிறார் ஸ்ரீ பீஷ்மர்

வித்யா ரூபமாகிய ஸ்ரீ நந்தகம் என்னும் திரு வாளை உடையவர் -ஸ்ரீ சங்கரர் –

ஸ்ரீ நந்தகம் என்னும் திரு வாளை உடையவர் -ஸ்ரீ சத்ய சந்தர் –

—————

994. நந்தகி – நந்தகத்தை உடையவன், வாள்

ஸ்ரீ மஹாவிஷ்ணு ஏந்திய வாளின் பெயர் நந்தகா. ஸ்ரீஆதிசங்கரர் இந்த நாமத்தை ‘வித்யாமாயோ நந்தகாக்யஹ ஆசிரஸ்ய இதி நந்தகி – எல்லா அறிவையும் குறிக்கும் நந்தகா என்ற வாளை ஏந்தியவர், எனவே அவர் நந்தகி, வாள் சுமக்கும் நந்தகி’ என்று அழைக்கப்படுகிறார்.

வாள் அவித்யா அல்லது அறியாமை மூலம் வெட்டுவதால் ஞானத்தின் சின்னம். விஷ்ணு புராணம் கூறுகிறது
பிபாரதி யச்சாசிரத்னம் அச்யுதோ’த்யந்த நிர்மலம் |
வித்யோமயந்து தத் ஞானம் அவித்யா கோஷ ஸம்ஸ்திதம் ||
பொருள்: ஹரி விலைமதிப்பற்ற தூய்மையான வாளை ஏந்தியிருக்கிறான், அது அவித்யா எனப்படும் அதன் உறையில் பதிக்கப்பட்ட ஞானத்தின் திருவுருவமாகும். அறியாமையின் மறைப்பினூடே ஞானம் வெடித்துச் சிதறுவது போல அவனது வாள் தோளிலிருந்து வெளிப்படுகிறது.

‘நந்தகா’ என்ற வார்த்தைக்கு ‘அவர் மகிழ்ச்சியாக இருக்கட்டும்’ என்று பொருள்படும், மேலும் நந்தகி தனது பக்தர்களை மகிழ்விக்கும் வாளுடன் பிரிக்கமுடியாத வகையில் இணைந்திருப்பதைக் குறிக்கிறது.

ஸ்ரீ பராசர பட்டர் நாமாவை இறைவன் வைத்திருக்கும் தெய்வீக வாளின் குறிப்பு என்று விளக்குகிறார், யாரை இறைவன் தனது வெற்றிகளில் மகிழ்ச்சியைத் தரும்படி பிரார்த்தனை செய்கிறார்.

மறுபுறம் ஸ்ரீ சத்யதேவோ வசிஷ்டர் நாமத்தை ‘தன் பக்தர்களுக்கு எப்பொழுதும் மகிழ்ச்சியை விரும்புபவராகவும், அவர் எப்போதும் மகிழ்ச்சியாக இருக்கட்டும்- ஆஷாம்ஸனார்ஹம் ப்ரியம் வஸ்து நித்யம் அஸ்ய அஸ்தி இதி நந்தகி’ என்று ஆசீர்வதிக்கக் கூடியவராகவும் விளங்குகிறார். எனவே, அவர் தனது விளக்கத்தில் தெய்வீக ஆயுதத்தைக் கூட குறிப்பிடவில்லை.

‘விஜ்ஞானத்மகோ நந்தகோ அசிஹ் அஸ்ய அஸ்தி இதி நந்தகி’ என்று ஸ்ரீ பலதேவ வித்யா பூஷன் ஸ்ரீ சங்கரருக்குக் கொடுத்த அதே விளக்கத்தை அளிக்கிறார் – அறியாமையை வெட்டும் வாள் மற்றும் வாளின் கேரியராக இறைவன் அறியாமையை வெட்டி ஞானத்தைத் தருகிறார், எனவே அவர் நந்தகி என்று அழைக்கப்படுகிறார்.

சுவாமி சின்மயாநந்தா பின்வரும் விளக்கத்தை அளிக்கிறார்: ‘இறைவனின் வாள் நந்தகா என்று அழைக்கப்படுகிறது. எனவே, இந்தச் சொல் நந்தக வாளைப் பிடித்துக் கொள்ளும் ஒருவரைக் குறிக்கிறது. நந்த-கம் என்ற சொல்லுக்கு ‘ஆனந்தம் தருவது’ என்று பொருள். பகவான் ஹரியின் புனித கரங்களில் உள்ள இந்த தெய்வீக வாள் ஆன்மீக அறிவை (வித்யா-தத்வா) பிரதிநிதித்துவப்படுத்துகிறது என்று சாஸ்திரங்கள் பாடுகின்றன.

995-சக்ரீ-
கை கழலா நேமியான் -பெரிய திருவந்தாதி-908 கீழ் பார்த்தோம்

நித்ய ஸுத₃ர்ஸந꞉ ஸ்வ ப்₄ருத்ய ஸுர ப்ரதி ப₄ட ரஷோ (அ)ஸுர ஸோணித  கல் மாஷித ஜ்வாலாஶ்சிதம் சக்ரமபி ததை வேதி
சக்ரீ ॥
ஆழி போல் மின்னி வலம் புரி போல் நின்று அதிர்ந்து-தாழாதே சார்ங்கம் உதைத்த சர மழை போல் -மூன்றையும் ஆண்டாள்
தடவரைத் தோள் சக்கர பாணி -பெரியாழ்வார் -5-4-4-

ஸூதர்சன–அழகிய தர்சனம் -அழகான மார்க்கம் காட்டுபவர்–ஜ்வாலா நேமி அரம் கும்பம் புருஷன்

ஸூதர்சன சதகம் கூர நாராயண ஜீயர் -இன்றும் லோக ஷேம அர்த்தமாக நித்யம் பாராயணம் ஸ்ரீ ரெங்கத்தில் உண்டே

மத்வர் ஐந்து ஆயுத பொறிகள் வருஷம் தோறும் -வைத்துக் கொள்கிறார்கள் -ஹரி தாஸர்கள்

சங்க சக்கர லாஞ்சனம் -முதலில் சங்கு இங்கும்
தீயில் பொலிகின்ற செஞ்சுடர் ஆழி திருச் சக்கரத்தின் கோயில் பொறியாலே -சங்கம் இதில் இல்லையே

அழகு ஆபரணம் அடையாளம் -விரோதி நிரஸனம் ஆச்வாஸ கரம் அனைத்தும்

தம் அடியவர்களான தேவர்களுக்கு விரோதிகளான அசூர ராஷசர்களைக் கொன்று அவர்கள் ரத்தத்தினால் சிவந்த
ஜ்வாலையோடு கூடிய ஸ்ரீ ஸூதர்சன ஆழ்வாரை உடையவர் -ஸ்ரீ பராசர பட்டர் –

மனஸ் தத்த்வமாகிய ஸ்ரீ ஸூ தர்சனம் உடையவர் -அல்லது சம்சார சக்கரமானது தம் ஆணையினால் சுழலும்படி செய்பவர் -ஸ்ரீ சங்கரர் –

ஸ்ரீ ராம -ஸ்ரீ கிருஷ்ண திருவவதாரங்களில் சேனைச் சக்கரத்தை -கூட்டத்தை பெற்று இருந்தவர் -ஸ்ரீ ஸூதர்சனம் உடையவர் -ஸ்ரீ சத்ய சந்தர் –

—————-

995. சக்ரி – சக்ரா, டிஸ்கஸ் உடையவர்

இந்த நாமம் ஸ்லோகம் 97ல் முன்பு விவரிக்கப்பட்டுள்ளது. சக்ரா என்பது டிஸ்கஸ் அல்லது சக்கரத்தை குறிக்கிறது மற்றும் இந்த சக்கரத்தை தாங்கும் பகவான், எதிரிகளை விரைவாக கொல்லும் சக்தி வாய்ந்த ஆயுதம், சக்ரி என்று அழைக்கப்படுகிறது. பகவான், தனது கிருஷ்ண அவதாரத்தில், சிசுபாலனை தண்டிக்க சுதர்சன சக்கரத்தைப் பயன்படுத்துகிறார்.

விஷ்ணு புராணம் கூறுகிறது ‘பால ஸ்வரூபம் அத்யந்த ஜவேனாந்தரிவாநிலம் சக்ர ஸ்வரூபஶ்ச மனோ தத்தே விஷ்ணுஹ் கரே ஸ்திதம்’ – சக்கரம் அவரது கையில் இருக்கும் ஒரு சக்திவாய்ந்த ஆயுதம், இது மனக் கொள்கையைக் குறிக்கிறது, இது மிகவும் வலிமையானது மற்றும் காற்றை விட வேகமாக நகரும்.

இதை அடிப்படையாகக் கொண்டு, ஸ்ரீ ஆதிசங்கரர் இதை ‘ மனஸ் தத்வாத்மகம் சுதர்ஷணாக்யம் சக்ரம் அஸ்ய அஸ்தி இதி; ஸம்ஸாரச்சக்கரம் அஸ்ய ஆஜ்ஞாய பரிவர்ததே இதி வா சக்ரீ’. இதற்கு இரண்டு வெவ்வேறு விளக்கங்கள் உள்ளன. முதலாவதாக, ‘மனித மனதைக் குறிக்கும் சுதர்ஷனா என்ற டிஸ்கஸ் அவருக்கு உள்ளது, எனவே அவர் சக்ரி என்று அழைக்கப்படுகிறார்’. மனித மனம் விரைவாக நகர்கிறது, ஆனால் மிகவும் ஒளி மற்றும் சக்தி வாய்ந்தது. சுதர்ஷனா என்று அழைக்கப்படும் அவரது டிஸ்கஸ் அதே குணங்களைக் கொண்டுள்ளது மற்றும் அது மங்களகரமானது மற்றும் அற்புதமானது.

இரண்டாவது விளக்கம் என்னவென்றால், சமாசாரத்தின் சக்கரங்கள் அல்லது உலக இருப்பு அவரது கட்டளையின்படி சுழல்கிறது, எனவே அவர் சம்சார சக்கரத்தின் கட்டுப்பாட்டாளர் சக்ரி என்று அழைக்கப்படுகிறார். இங்கு சக்ரா என்றால் ஒரு ‘கால சக்கரம்’.

ஸ்ரீ பராசர பட்டர் தனது கைகளில் உள்ள சக்கரம் தேவர்கள் மற்றும் அவரது பக்தர்களின் பரம எதிரிகளான அசுரர்களின் இரத்தத்தால் பூசப்பட்டதாகக் குறிப்பிடுகிறார். சக்ரா அனைத்து திசைகளிலும் சுடர் சுடுகிறது.

இறைவனின் சக்கரம் அதன் அழகையும் அழகையும் குறிக்கும் சுதர்சனம் என்று அழைக்கப்படுகிறது, இருப்பினும் அது கடுமையான பயத்தை தூண்டுகிறது. பகவானின் நரசிம்ம அவதாரத்தைப் போன்ற ஒன்று, அவர் பிரஹலாதரிடம் கருணையும் கருணையும் நிறைந்தவராக இருந்தார், ஆனால் ஹிரண்யகசிபுவிடம் மூர்க்கமாகவும் கடுமையானவராகவும் இருந்தார்.

ஆகம சாஸ்திரங்களின்படி, பல கோவில்களில், சுதர்சன சக்கரத்தில் யோக நரசிம்மர் முதுகில் இருக்கிறார் என்பது மிகவும் சுவாரஸ்யமானது. யோக நரசிம்மர் தனது நான்கு கைகளிலும் சுதர்சன சக்கரத்தை தாங்கியிருக்கிறார். சுதர்சன மற்றும் யோக நரசிம்மர் இணைந்த இந்த விக்கிரகம் பல கோவில்களில் இடம்பெற்றுள்ளது. இது சிறப்பு முக்கியத்துவம் வாய்ந்தது மற்றும் சுதர்சனம் மற்றும் யோக நரசிம்மர் விக்ரஹத்தை பிரார்த்தனை செய்யும் பக்தர்களின் சிரமங்கள் நீங்கி அவரது ஆசீர்வாதத்தை அனுபவிப்பதாக நம்பப்படுகிறது.

ஸ்ரீ வி.வி.ராமானுஜன் திவ்ய பிரபந்தத்தில் இருந்து பல குறிப்புகளை தருகிறார்:

• எப்போதும் கை கழல நேமியான் நம் மேல் வினை கடிவான் (பெரிய திருவந்தாதி பாசுரம் 87ல் உள்ள ஸ்ரீ நம்மாழ்வார்) – நிரந்தரமாக வட்டு வைத்திருக்கும் இறைவன் நம் கர்மங்களை போக்குவார்.
• ஆழியும் சங்கும் சுமப்பார் (திருவாய் மொழி 8.3.3) – வட்டு மற்றும் சங்கு ஆகியவற்றைக் கையில் ஏந்தியவர்.
• குறர் ஆழி வெண் சங்கு எண்டிக் கொடியேன் பால் வாராய் (திருவாய் மொழி 6.9.1ல் உள்ள ஸ்ரீ நம்
• சங்கு காதை வாள் ஆழியான் மீது நாங்கு தோளன் குனி சார்ங்கன் (ஸ்ரீ நம்மாழ்வாரின் திருவாய் மொழி 8.8.1) – நான்கு கரங்களை உடையவன், அழகிய ஆயுதங்களுடன் (சர்ங்கா – வில், சங்கு – சங்கு, காதா – தந்திரம், கட்கா – வாள், மற்றும் சக்ரா – டிஸ்கஸ்).
• பத்மநாபன் கையில் ஆழி போல் மின்னி வளம் புரி போல் நின்று அதிர்ந்து – (ஸ்ரீ ஆண்டாளின் திருப்பாவை 4) – பத்மநாபரே, வலிமைமிக்க தோளில் மின்னுகின்ற வட்டு போன்ற மின்னல்களை அடிக்கவும், பெரிய சங்கு இடியுடன் முழங்கவும், அம்புகள் எறிந்த அம்புகளாக எங்கள் மீது பொழிந்து வாருங்கள். நாமும் வாழ்ந்து மகிழலாம் என்று சார்ங்க வில்.
• தடவரைத் தோள் சக்ரபாணி – (பெரியாழ்வார் திருமொழி 5.4.4) – மலை போன்ற தோள்களை உடைய இறைவன், கையில் சக்கரத்தை ஏந்தியவர்.

ஸ்ரீ சத்யதேவோ வசிஷ்டர் சக்ரா என்ற சொல்லுக்கு மிகவும் பொதுவான அர்த்தத்தை எடுத்துக்கொண்டு, ஏதோ ஒரு வட்டத்தில் சுற்றி வருவது அல்லது மீண்டும் மீண்டும் நடப்பது என்று அர்த்தம், மேலும் பகவானுக்கு நாம சக்கரம் உள்ளது என்று விளக்கம் தருகிறார், ஏனென்றால் அவர் இந்த உலகத்தை மீண்டும் மீண்டும் நடக்கும் நிகழ்வுகளால் நிறுவியுள்ளார். வட்டங்கள் – சூரியன், சந்திரன், கோள்கள் போன்றவற்றின் தோற்றம் போன்றவை.

ஸ்ரீ கிருஷ்ண தத்த பரத்வாஜ் பல கூடுதல் குறிப்புகளை தருகிறார்:

• சுதர்சனம் சக்ரம் அசஹ்ய தேஜா (ஸ்ரீமத் பாகவதம் 8.20.30) – சுதர்சன சக்கரம் அதன் தீவிர பிரகாசம்.
• சங்க சக்ர தாரோ ஹரி (ஸ்ரீமத் ராமாயணம் 1.45.22) – சங்கு மற்றும் சக்கரத்தை தாங்கிய விஷ்ணு.
• நமஸ்தே சக்ர ஹஸ்தாய (விஷ்ணு புராணம் 5.30.22) – கையில் சக்கரத்துடன் இறைவனுக்கு வணக்கம்.

ஸ்வாமி சின்மயாநந்தா நாமத்தை ‘சுதர்சன சக்கரத்தை ஏந்தியவர்’ என்று விளக்குகிறார். சுதர்சனம் என்றால் ‘மங்களகரமான பார்வையைத் தருவது மற்றும் தெய்வீக டிஸ்கஸை மனித மனதின் பிரதிநிதித்துவமாக சாஸ்திரங்கள் வகைப்படுத்துகின்றன’.

ஸ்ரீ பலதேவ வித்யா பூஷன் நாமத்தை ‘தேஜஸ்-தத்வம் சுதர்ஷன சக்ரம் அஸ்ய அஸ்தி இதி சக்ரி – தேஜஸின் தத்துவத்தைக் குறிக்கும் சுதர்ஷன சக்கரத்தைத் தாங்கியவர்’ என்று விளக்குகிறார்.

996-ஸார்ங்க தந்வா –
சர வர்ஷம் வவர்ஷஹா
சார்ங்கம் உதைத்த சர மழை–கோதண்ட மண்டிதரா

ஸார்ங்க₃ம் ச விஷ்பா₂ரித ஜ்யா கோஷ (நாண் ஒலி )ஸர வர்ஷ நாஶித அசேஷ வித்₃வேஷி வார்தம்
ஸ்வ ஸத்₃ருஸம் த₄நுரஸ்யேதி
ஸார்ங்க ₃த₄ந்வா ॥
சார்ங்க வில் சேவகனே–பெரியாழ்வார் -5-4-4-

உறுக்கெட வாளி பொழிந்த
வில்லாண்டான் -போதும் என்று தடுக்கவே ஆள்வது

வஜ்ரம் போல் பெருமாள் அம்பு -கனல் அக்னி போல் தைக்கும்
ஒரு வில்லால் ஓங்கு முந்நீர் அடைத்த -சாகரம் சோக்ஷயிஷ்யாமி-பயமுறுத்தவே சமுத்திர ராஜன் பணிந்து வந்தான்
ஸசைல கந்தர்வ மனுஷ்ய -வில்லின் நுனியால் அனைத்தையும் திரும்புவேன் சீதாபிராட்டி இன்று கிடைக்காவிடில்
தனுஷ்கோடி -பெரிய நீர் படைத்து கடைந்து அது அடைத்து உடைத்து
ஜனக்புரி -ஸீதா கல்யாணத்தில் உடைத்த வில்லின் ஒரு கோடி அங்கும் இங்கும் -ஒரு பகுதி இங்கும் அங்கும் நேபாளில் சொல்வார் தொடர்பு விடாமல் இருக்க-

சொல்லினால் சுடுவேன் அது தூய அவன் வில்லின் ஆற்றலுக்கு மாசு என்பதால் மாட்டேன்
பிரணவம் தநுர் -ஓங்காரம் வில் ப்ரஹ்மம் லஷ்யம் -ஆத்ம ஸமர்ப்பணம்–ஓம் இத் ஆத்மாநாம் யூஞ்சீத

நாண் ஓசையினாலும் சரமாரி பொழிவதனாலும் பகைவர்கள் என்னும் பெயரையே ஒழிக்கும்-
தமக்கு தகுதியான ஸ்ரீ சார்ங்கம் என்னும் திரு வில்லை உடையவர் -ஸ்ரீ பராசர பட்டர் –

இந்திரியங்களுக்கு காரணமாகிய சாத்விக அஹங்காரத்தின் வடிவாகிய ஸ்ரீ சார்ங்கம் என்னும் திரு வில்லை உடையவர் -ஸ்ரீ சங்கரர் –

ஸ்ரீ சார்ங்கம் என்னும் திரு வில்லை உடையவர் -ஸ்ரீ சத்ய சந்தர் –

—————

996. ஷார்ங்க-தன்வா – ஷார்ங்கா என்ற வில்லை உடையவர்

ஷார்ங்கா என்ற வார்த்தையானது ‘ஸ்ர்ர் – ஹிம்சயம்’ என்ற மூலத்திலிருந்து பெறப்பட்டது, அதாவது ‘துண்டாக கிழிப்பது, காயப்படுத்துவது, கொல்வது’ மற்றும் தனுஷ் என்ற சொல் ‘தன் – சப்தே’ என்ற மூலத்திலிருந்து பெறப்பட்டது, அதாவது ‘ஒலித்தல்’. மூல வார்த்தை. என்பது ‘தனுஸ்’ என்றால் ‘வில்’ என்றும், பகவான் ‘சார்ங்கா’ என்ற வில் ஏந்தியிருக்கிறார்.

ஸ்ரீ ஆதிசங்கரர் இந்த நாமத்தை ‘இந்திரியாதி அஹம்காரத்மகம் ஷார்ங்கம் நாம தனுஹ் அஸ்ய அஸ்தி இதி ஷார்ங்கதன்வ – அவர் தனது கைகளில் ஷார்ங்கா என்ற வில்லை ஏந்தி இந்திரியங்கள் மற்றும் அகங்காரம் அல்லது அஹம்காரத்தைக் குறிக்கிறார், எனவே அவர் ஷார்ங்கதன்வா என்று அழைக்கப்படுகிறார். வில் தான் அகங்காரத்தை குறிக்கிறது மற்றும் அம்புகள் உணர்வு உறுப்புகள். ஆக ஆயுதம் முழுவதுமாக ஈகோவையும் துணை உணர்வு உறுப்புகளையும் குறிக்கிறது. அம்புகள் இல்லாமல் வில் சக்தியற்றது போல, புலன்கள் ஆதரிக்காமல் ஈகோ சக்தியற்றது.

ஸ்ரீ பராசர பட்டர், ஷாங்க வில்லின் மகத்துவத்தை, தீய சக்திகளை மட்டுமல்ல, எதிரிகளின் பெயர்களையும், அந்தஸ்தையும் கூட, வெறும் துணுக்குகளால் (வில்லின் நாண் அதிர்வினால் ஏற்படும் ஒலி) அழிக்க வல்லது என்று விவரிக்கிறார். ) சக்திவாய்ந்த மற்றும் உமிழும் முறையில் எதிரொலிக்கிறது. வில்லில் இருந்து வீசும் கூரிய அம்புகளின் சக்தியும் இதனுடன் சேர்ந்துள்ளது.

ஷார்ங்க தனுஸ் தனது எதிரிகளை இரண்டு வழிகளில் அழிக்கிறது என்று ஸ்ரீ பட்டர் மேலும் விளக்குகிறார்: முதலில் அதன் நாண் பறிக்கப்படும்போது எழும் ஒலி, பின்னர் அதிலிருந்து வெளிப்படும் அம்புகளின் மழை – ‘ஜ்யகோஷ சர-வர்ஷ நாஷிதா’. வில்லின் சரத்திலிருந்து வெளிப்படும் ஒலி அஷ்ரிதங்களுக்கு புத்துயிர் அளித்து எதிரிகளின் விருப்பத்தை உடைக்கிறது.

ராம அவதாரத்தில் பகவானின் வில் கோதண்டம் என்று அழைக்கப்படுகிறது. வில் ஸ்ரீ ராமரின் முதன்மையான ஆயுதம் மற்றும் ஸ்ரீமத் பகவத் கீதையில் கிருஷ்ணர் (பி.ஜி. 10.31) ‘ஆயுதங்களைப் பயன்படுத்துபவர்களில், நான் ராமன்’ என்று கூறுகிறார். பகவான் கும்பகோணத்தில் உள்ள ‘சாரங்கபாணி கோவிலில்’ ஷார்ங்கபாணியாக தரிசனம் தருகிறார் (காலப்போக்கில் சாரங்கபாணி ‘சாரங்கபாணி’ ஆனார்). வடுவூரில், மற்றும் மதுராந்தகம் (‘எரி காத்த ராமர்’ என்று அழைக்கப்படுகிறார் – இடைவிடாது மழை பெய்தாலும், ஏரியின் கரையை உடையாமல் பாதுகாத்தவர்) வில் ஏந்தியபடி, வசீகரமான மற்றும் அழகான விக்ரஹங்களைக் கொண்டுள்ளார்.

ஸ்ரீ ஆண்டாள் தன் திருப்பாவை பாசுரத்தில் (4) – ஆழி போல் மின்னி, வளம் புரி போல் நின்று அதிர்ந்து தாழதே சாரங்கம் உடைத்த சார மழை போல் வாழ் உலகில் பெய்டிதாய்… – சாரங்க தனுசை மகிமைப்படுத்துகிறாள். இறைவனின் கரங்களில் உள்ள தெய்வீக வில்லான ஷார்ங்காவிலிருந்து விடுவிக்கப்பட்டவை. அம்பு மழையை மழையுடன் ஒப்பிடுவதற்குப் பதிலாக, ஆண்டாள் மழையை அம்பு மழைக்கு ஒப்பிடுகிறாள், அதாவது ஷார்ங்கா வில்லில் இருந்து வெளியேறும் அம்பு மழையை மட்டுமே மழை பொருத்த முயற்சிக்க முடியும்.

ஸ்ரீ கிருஷ்ண தத்த பரத்வாஜ், ஸ்ரீமத் பாகவதத்தில் விவரிக்கப்பட்டுள்ளபடி வில்லின் பெரும் ஒலியைக் குறிப்பிடுகிறார் – ‘தனுஷ்ச ஷார்ங்கம் ஸ்தானயித்னுகோஷம்’ (8.20.30) – இடி போன்ற ஒலியை உருவாக்கும் ஷார்ங்கா வில்.

ஸ்வாமி சின்மயாநந்தா நாமத்தை ‘ஷார்ங்கா எனப்படும் தவறாத வில்லைக் குறிவைப்பவர்’ என்று விளக்குகிறார். அவர் தொடர்கிறார்: ‘நாராயணனின் இந்த வில் அகங்காரத்தை பிரதிநிதித்துவப்படுத்துவதாகவும், அனைத்து இந்திரியங்களின் உச்சமாக, அஹங்கார-தத்வாவாகவும் நமது நூல்களில் போற்றப்படுகிறது.

ஸ்ரீ பலதேவ வித்யா பூஷன் நாமத்தை இவ்வாறு விளக்குகிறார் – க்ரியா தத்வம் ஷார்ங்கம் தனுஹ் அஸ்ய இதி ஷார்ங்க-தன்வா – கிரியா தத்துவத்தை குறிக்கும் ஷார்ங்கா என்ற பெயரில் வில்லை ஏந்தியவர்.

997-கதாதர
கௌமோதகி-ஆனந்தம் கொடுக்கும் -அடியார் பிரதிபந்தம் போக்குவதால்

இத்துடன் பஞ்சாயுதங்களையும் சொன்னபடி-சிலை இலங்கு –என்கின்றாளால்

க₃தா₃தி₄பத்நீம் ச ஸர்வதஸ் ஸமுத்₃வாந்த கல்பாந்த  அநலஸ் பு₂லிங்கி₃நீம் (பொறிகளைச்)நித்ய ஸம்மோதி₃நீம் கௌமோதகீம் தா₄ரயதீதி
க ₃தா₃த₄ர꞉ ॥
அழகிய சார்ங்கமே தண்டே -பெரியாழ்வார் -5-2-9-
குனி சாரங்கன் ஒண் கதை வாள் ஆழியான் ஒருவன் -8-8-1-

பிரளய கால அக்னி போலே நான்கு புறமும் பொறிகளைச் சிதறிப் பகைவர்களை அழித்து உலகை மகிழ்விப்பதனால்
ஸ்ரீ கௌமோதகீ என்ற பெயருடைய திருக் கதையை ய்டையவர் -ஸ்ரீ பராசர பட்டர் –

புத்தி தத்வ ரூபமாகிய ஸ்ரீ கௌமோதகீ என்னும் திருக் கதையை யுடையவர் -ஸ்ரீ சங்கரர் –

ஸ்ரீ கௌமோதகீ என்னும் திருக் கதையைத் தரித்தவர் -ஸ்ரீ சத்ய சந்தர்

——————

997. சூலாயுதத்தை ஏந்தியவர்

‘கடா’ என்றால் ‘தண்டாளம்’ மற்றும் ‘தாரா’ என்றால் ‘தாங்கி அல்லது சுமப்பவர்’. இதன் அடிப்படையில், ஸ்ரீஆதிசங்கரர் இந்த நாமத்தை ‘புத்தி தத்வாத்மிகாம் கௌமோதகிம் நாம கதாம் வஹன் கதாதரஹ் – மனித அறிவுக்கு அடையாளமான கௌமோதகி என்னும் சூலாயுதத்தை ஏந்தியிருப்பதால் அவர் கதாதாரா அல்லது கதாயுதம் தாங்குபவர்’ என்று விளக்குகிறார்.

விஷ்ணு புராணம் ‘பிரதானம் புத்திராப்யாஸ்தே கத ரூபேண மாதவே – புத்தி அவனுடைய சூலாயுத வடிவில் மாதவனிடம் தங்கியிருக்கிறது’ என்கிறது.

ஸ்ரீ பராசர பட்டர், ‘கௌமோதகி’யை ‘கவுமோதகி’ என்று வர்ணிக்கிறார், அது அவருக்கு மகிழ்ச்சியைத் தருகிறது மற்றும் பிரபஞ்சத்தின் இறுதிக் கலைப்பில் நெருப்பைப் போல சுற்றிலும் சுடர்களை வெளியிடுகிறது. பகவான் தனது வராஹ அவதாரத்தில் கௌமோதகியைப் பயன்படுத்தி ஹிரண்யாக்ஷனை வீழ்த்தி, பூமியை கடலின் ஆழத்தில் இருந்து மீட்டார்.

ஸ்ரீ சத்யதேவோ வசிஷ்டர் கௌமோதகியில் இருந்து வெளிப்படும் சப்தத்தை இடியிலிருந்து கேட்கும் ஒலியுடன் ஒப்பிடுகிறார்.

ஸ்ரீ ராதாகிருஷ்ண சாஸ்திரிகள் நாமத்தை விளக்குகிறார் ‘குமுதா பூமி தேவியின் சகவாசத்தில் மகிழ்ச்சியடைபவள். குமோதகா பூமியை மகிழ்விப்பவர். கௌமோதகி என்பது அவனுக்கே உரியது – குமோதகஸ்ய இடம்.

ஸ்ரீ கிருஷ்ணா தத்த பரத்வாஜ் ஸ்ரீமத் பாகவதத்தைக் குறிப்பிடுகிறார் – கௌமோதகி விஷ்ணு கட தாராஸ்வின்I (8.20.31) – கௌமோதகி, விஷ்ணுவின் கட, மகத்தான வலிமை கொண்டது.

—

998-ரதாங்க பாணி –தேர் சக்கரம் கையில் ஏந்தியவர் –உத்யோகம் -பிரயோக சக்கரம் என்பதால் புனர் யுக்தி இல்லை -கீழ் –யநேந ஸ்வ ஸ்வாமி பா₄வ ஸம்ப₃ந்த₄ உக்த

யதோ ₂சிதம் ரதா₂ங்க₃ம் ச பாணா வஸ்யேதி
ரதா₂ங்க ₃பாணி꞉ ।
சக்ரீத் யநேந ஸ்வ ஸ்வாமி பா₄வ ஸம்ப₃ந்த₄ உக்த꞉, அத்₃ய ஸதா உத்₃யதத்வ மித்ய புநருக்தி꞉ ॥
கால சக்கரத்தாய் கடலிடம் கொண்ட கடல் வண்ணனே கண்ணா -7-2-7-
சக்ரீ -ஸ்ரீ சக்கரத் ஆழ்வாரை உடையவன்
இது கை கழலா நேமியான் -பெரிய திருவந்தாதி -87-

சங்கோடு சக்கரம் ஏந்தும் தடக்கையன் -பூ போல் -எங்கும் சக்ரீ
தொட்ட படை எட்டும் -கீழ் சங்கு சக்ர =இங்கு முதலை துஞ்ச குறித்து எறிந்த சக்கரத்தான் -ரதாங்க பாணி

ஸ்ரீ சக்ராயுதத்தை கையிலே உடையவர் -சக்ரீ என்பதனால் ஸ்வாமி சொத்து சம்பந்தம் சொல்லி -இங்கு எப்போதும்
திருச் சக்கரம் என்று இருப்பை கூறப்படுவதால் புநர் உக்தி தோஷம் இல்லை -ஸ்ரீ பராசர பட்டர் –

தேரோட்டியே — தேர் பாகு -கொண்டே விஜயசாரதி ஆனான் என்றுமாம்

கால சக்கரம் ஜகத் சக்கரம் கர்ம சக்கரம் என்றும் கொள்ளலாம்

கை கழலா நேமியான் -சாது ரக்ஷணம் -பிரபஷ நிரசனம் -கருதும் இடம் பொருதும் என்பதால் மீண்டும் இந்தத் திரு நாமம்

ரதாங்கம் என்னும் திருச் சக்கரத்தைக் கையில் யுடையவர் -ஸ்ரீ சங்கரர் –

ரதாங்கம் எனப்படும் திருச் சக்ராயுதத்தைக் கையிலே யுடையவர் -ஸ்ரீ சத்ய சந்தர் –

—————

998. ரத்தாங்க-பனி – கையில் சக்கரம் ஏந்தியவர்

ரதம் ஒரு தேர், அங்க ஒரு பகுதி மற்றும் பாணி என்பது பனை. ரதங்கபாணி என்பது தேர் அல்லது சக்கரத்தை கையில் வைத்திருப்பவர் என்ற பொருளைத் தருகிறது. இதன் அடிப்படையில் ஸ்ரீஆதிசங்கரர் இந்த நாமத்தை ‘ரதாங்கம் சக்ரம் அஸ்ய பாணௌ ஸ்திதம் இதி ரதாங்கபாணிஹ் – தேரின் பாகம், சக்கரம், அவர் உள்ளங்கையில் வைத்திருப்பதால், அவர் உள்ளங்கையில் சக்கரத்தை வைத்திருப்பவர் ரத்தாங்கபாணி என்று அழைக்கப்படுகிறார். ‘.

இந்த நாமத்தில் வலியுறுத்தப்படுவது பானி அல்லது உள்ளங்கையில் தனது பக்தர்களைப் பாதுகாக்கத் தயாராக இருப்பதைக் காட்டுகிறது. எனவே அவர் ஒரு சக்ரி மட்டுமல்ல, சக்ரபாணியும் ஆவார்.

ஸ்ரீ பராசர பட்டர், நாம 995 இல், பகவான் ஆயுதம் அல்லது ஆயுதத்தின் உடைமையாளன் என்பதை விவரிக்கிறார், அதேசமயம் தற்போதைய நாமத்தில் அவருடைய செயலுக்கான தயார்நிலை (வெளியீட்டுக்கு கையில் சக்கரத்தை தயார் நிலையில் வைத்திருப்பது) விவரிக்கப்பட்டுள்ளது, அதனால் இல்லை. மீண்டும் மீண்டும்

பெரிய திருவந்தாதியில் (87), ஸ்ரீ நம்மாழ்வார் இந்த ஆயத்தத்தை ‘எப்போழுதும் கை கழல நேமியான்’ என்று வர்ணிக்கிறார் – எப்போதும் கையில் இருக்கும் வட்டு வைத்திருப்பவர்.

மகாபாரதப் போரின்போது தேரில் இருந்து குதித்த பகவான் பீஷ்மரை நோக்கித் துள்ளிக் குதித்து தேரின் சக்கரத்தை கையில் ஏந்திக் கொண்டு, தன் பக்தனான பீஷ்மருக்குக் கொடுத்த வாக்கை உண்மையாக்குவதற்காகவே, நாமத்திற்குக் கொடுக்கப்பட்ட மற்றொரு விளக்கம். போரின் போது ஆயுதம் ஏந்த மாட்டோம் என்ற தனது சொந்த வாக்குறுதியை மீறுவது சம்பந்தப்பட்டது.

இந்தச் சம்பவத்தைப் பற்றிய பீஷ்மரின் சொந்த விளக்கத்தை ஸ்ரீ ராதாகிருஷ்ண சாஸ்திரிகள் குறிப்பிடுகிறார்:
ஸ்வ-நிகமம் அபஹாய மத்-பிரதிஜ்ஞாம்
ர்தம் அதிகார்தும் அவப்லுதோ ரதஸ்தஹ் |
த்ரிதா ரத காரனாஹ் அபயாயாத் காலத்குஹ்
ஹரிரிவ ஹந்தும் இபாம் கடோத்தரியாஹ் || (ஸ்ரீமத் பாகவதம் 1.9.37)
பொருள்:  போரில் ஆயுதம் ஏந்தமாட்டேன் என்ற வாக்குறுதியைக் கைவிட்டு, அவனை ஆயுதம் ஏந்தச் செய்வேன் என்ற எனது வாக்குறுதியை நிறைவேற்றவே, தேரில் ஏறியவர் கீழே குதித்து என்னை நோக்கி விரைந்தார். யானையைக் கொல்ல விரைந்த சிங்கத்தைப் போல பூமியை அதிரச் செய்தது. அவர் தனது மேலங்கியை கூட வழியில் கைவிட்டார்.

ஸ்ரீ பலதேவ வித்யா பூஷன், பகவான் தனது பக்தனின் வாக்கை நிறைவேற்றுவதற்காக தேர்ச் சக்கரத்தைத் தாங்கி நிற்கிறார் என்ற விளக்கத்தையும் தருகிறார் (பீஷ்மர் துரியோதனனிடம் கொடுத்த வாக்கை மீறுவது போல் பீஷ்மரிடம் அவர் உறுதியளித்தார். திரௌபதியை ஆசீர்வதித்தல்) – பக்த ப்ரதிஜ்ஞா பிரதிபலகாதம் அதிசியக்யத்வாத் புனரஹ ரதாங்கபாணிர் இதி பீஷ்மம் ப்ரதி ப்ரதர்ஷிதம் ஏதத்.

ஸ்ரீ சத்யதேவோ வசிஷ்டர் பின்வரும் வழித்தோன்றலைத் தருகிறார் – ‘ராதா’ என்ற சொல் ‘ராமு – க்ரீதாயாம்’ என்பதிலிருந்து உருவானது, ‘விளையாடுவது அல்லது விளையாடுவது’ என்று பொருள்படும், மேலும் ‘ரதா’ மற்றும் ‘அங்கா’ ஆகியவற்றைச் சேர்த்து ‘ரதஹ் அங்கதி யேன தத்’ என்று விளக்குகிறார். ரதங்கம் – தேர் செல்ல வைப்பது ரதங்கம் அல்லது சக்கரம்’. எனவே, அவர் பீஷ்ம சம்பவத்தை மீண்டும் குறிப்பிடும் சக்கரத்தை வைத்திருப்பவர் என்று அறியப்படுகிறார்.

999-அஷோப்ய
அசைக்க முடியாதவன்

ப்ரபந்ந   அப₄ய தா₃ந தா₃ர்ட்₃ யா  த்வஸ் மஹிம்நா(அ)பி
அஷோப்₄ய ꞉ ॥
ப்ரபன்னாயா அபயம் சர்வ பூதேப்யோ ததாமி ஏதத் விரதம் மம-உறுதியான வ்ரதம் கொண்டவன்
தேசுடைய தேவனார் திருவரங்கச் செல்வனார் பேசி இருப்பனகள் பேர்க்கவும் பேராவே -நாச் திரு -11-5-
முன்பே 807 பார்த்தோம்

சீதையை விட்டாலும் லஷ்மணனை விட்டாலும் உயிரை விட்டாலும் விட ஒண்ணாத விரதம் மம–திட விரதன் -ஊற்றம் உடையாய்–இவர் மஹிமை தோற்றாலும் கொடுத்த வார்த்தையை மீட்ட முடியாதவன் -பெருக்கவும் பேராதே

சரணம் அடைந்தவர்க்கு அபயம் கொடுப்பது என்ற உறுதியான விரதத்தில் இருந்து எப்போதும் அசைக்க முடியாதவர் -ஸ்ரீ பராசர பட்டர் –

இந்தச் சக்ராயுத உடைமையினால் யாராலும் கலக்க முடியாதவர் -ஸ்ரீ சங்கரர் –

கலக்க -துன்புறுத்த -முடியாதவர் -ஸ்ரீ சத்ய சந்தர் –

——————

999. அக்ஷோப்யா – அசைக்க முடியாதவன்

இந்த நாமத்தை நாம் ஸ்லோகம் 86ல் முன்னரே குறிப்பிட்டோம். இந்த நாமம் ‘க்ஷுப் க்ஷோப்’ என்ற மூலத்திலிருந்து பெறப்பட்டது, அதாவது ‘கலக்கப்படுதல் அல்லது தொந்தரவு செய்தல்’. எனவே அக்ஷோப்யா என்பது அசைக்க முடியாத அல்லது தொந்தரவு செய்ய முடியாத ஒருவர். இந்த அடிப்படையில், ஸ்ரீஆதிசங்கரர் இதை ‘அத ஏவ அஷாக்ய க்ஷோபனா இதி அக்ஷோப்யாஹ் – அவர் அசைக்கப்படாமல் அல்லது கலக்கமடையாத காரணத்தால், அவர் அக்ஷோப்யா, அசைக்க முடியாதவர்’ என்று அழைக்கப்படுகிறார்.

வேறு வார்த்தைகளில் கூறுவதானால், வட்டு, சங்கு, வாள் மற்றும் வில் போன்ற இந்த வலிமையான ஆயுதங்கள் அனைத்தையும் கொண்ட அவர் தாக்க முடியாதவர்.

ஸ்ரீ பராசர பட்டர் இந்த நாமத்தை ‘பிரபன்ன அபய தான தாராத்யாத் ஸ்வமஹிம்னாபி அக்ஷோப்யாஹ் – தம்மிடம் சரணடைந்தவர்களைக் காக்க எடுத்த உறுதியான சபதத்திலிருந்து அசைக்க முடியாதவர்; அவருடைய இந்த சபதத்தை அவரது சொந்த பெரிய சுயத்தால் கூட அசைக்க முடியாது.

பகவத் ராமானுஜரின் சரணாகதி கத்யத்தில் காணப்படும் பகவானின் வார்த்தைகள் ஒன்று நினைவுக்கு வருகிறது:
அன்ர்தம் நோக்த பூர்வம் மே ந ச வக்ஷ்யே கடாசன –
ராமோ த்விர்-நாபிபாஷதே ||
பொருள்: நான் இதற்கு முன்பு ஒரு பொய்யை சொன்னதில்லை, ஒருபோதும் சொல்ல மாட்டேன். இராமன் இரு நாக்கிலும் பேசுவதில்லை.

ஸ்ரீமத் ராமாயணத்தில் (ஆரண்ய காண்டம் 4.10.17b, 4.10.18 மற்றும் 4.10.19a), ஸ்ரீ ராமர் சீதையிடம் கூறுகிறார்:
சம்ஷ்ருத்ய न च श्ष्ष्यामि जीवमानः प्रति |
முனீநாம் அன்யதா கர்தும் சத்தியம் இஷ்டம் ஹி மே சதா |
அபி அஹம் ஜீவிதம் ஜஹ்யாம் த்வாம் வா ஸீதே ஸ லக்ஷ்மணாம் ||
ந து ப்ரதிஜ்ஞாம் ஸம்ஷ்ருத்ய ப்ராஹ்மணேப்யோ விசேஷதঃ |
பொருள் : முனிவர்களிடம் வாக்குக் கொடுத்துவிட்டு, நான் உயிருடன் இருக்கும் போது வேறுவிதமாகச் செய்ய இயலாது, உண்மையே எனக்குப் பிரியமானது அல்லவா. நான் என் உயிரை இழக்கலாம், லக்ஷ்மணனை விட்டுவிடலாம், அல்லது உன்னைக் கைவிடலாம், ஆனால் அதுவும் குறிப்பாக பிராமணர்களுக்குக் கொடுத்த வாக்குறுதி அல்ல, அப்படிச் சொன்னதால், என்னால் ஒருபோதும் பின்வாங்க முடியாது.

ஸ்ரீமத் ராமாயணத்தில் (யுத்த காண்ட 18.33), ஸ்ரீ ராமர் கூறுகிறார்:
சக்ரதேவ ப்ரபன்னாய தவஸ்மி ச யாசதே |
அபயம் ஸர்வ பூதேப்யோ ததாமி ஏதத் வ்ரதம் மம ||
பொருள்: ‘நான் உன்னுடையவன்’ என்று ஒருமுறை என்னிடம் அடைக்கலம் தேடுபவன், எல்லா வகையான உயிரினங்களுக்கும் எதிரான பாதுகாப்பின் உறுதியை அவனுக்கு வழங்குவேன். இது என்னுடைய ஆணித்தரமான உறுதிமொழி.

ஸ்ரீமத் பகவத் கீதையில் (அத்தியாயம் 18 வசனம் 66), பகவான் ஸ்ரீ கிருஷ்ணர் கூறுகிறார்:
சர்வ தர்மன் பரித்யஜ்ய மாம் ஏகம் சரணம் வ்ரஜ |
அஹம் த்வம் ஸர்வ பாபேப்யோ மோக்ஷ இஷ்யாமி மா ஸுசஹ் ||
பொருள் : எல்லாவிதமான நீதியான செயல்களையும் கைவிட்டு, என்னிடம் பிரத்தியேகமாக சரணடையுங்கள். நான் உன்னை எல்லா பாவ வினைகளிலிருந்தும் விடுவிப்பேன். நம்பிக்கையை இழக்காதே.

ஸ்ரீ சத்யதேவோ வசிஷ்டர் க்ஷோப்யஹ் என்ற வார்த்தையைத் தருகிறார், இது ‘சக்யார்தே அர்ஹர்தே வா – திறமையானவர் அல்லது இருக்கத் தகுதியானவர்’ என்ற அர்த்தத்தைத் தருகிறார். எனவே, க்ஷோப்யாஹ் என்றால் ‘கலக்கப்படக்கூடிய, கலக்கமடையக்கூடிய அல்லது அசைக்கப்படக்கூடியவர்’ என்றும், அக்ஷோப்யா என்றால் ‘அலக்க முடியாதவர்’ என்றும் பொருள்படும் – ந க்ஷோபயிதும் = சஞ்சலயிடும் சக்யா அக்ஷோப்யாஹ்.

விபீஷண சரணாகதியின் போது, ​​தம்மை நேர்மையுடன் அணுகும் எவரையும் பாதுகாக்கும் அர்ப்பணிப்பை பகவான் ராமர் வலுப்படுத்துகிறார்:
மித்ர பாவேன ஸம்ப்ராப்தம் ந த்யஜெயம் கதாஞ்சன |
தோஷோ யத்யபி தஸ்ய ஸ்யாத் சதாம் ஏதத் அகர்ஹிதம் ||(யுத்த காண்ட 18.3)
பொருள்: எந்த வகையிலும், நட்புடன் வரும் எவரையும், அந்த நபருக்கு ஏதேனும் குறைகள் இருந்தாலும், அவரை நான் கைவிட மாட்டேன். நல்ல மனிதர்களின் பார்வையில் அவர் ஏற்றுக்கொள்வது கண்டிக்க முடியாதது.

ஸ்ரீ பலதேவ வித்யா பூஷன் அடிப்படையில் அதே விளக்கத்தை அளிக்கிறது – த்யக்த சாஸ்த்ரோ’பி க்ஷோபயிதும் கர்ஷிதும் அஷக்யத்வாத் அக்ஷோப்யாஹ்.

ஸ்வாமி சின்மயாஆனந்தா பின்வரும் வார்த்தைகளின் மூலம், யாராலும், எந்த செயலாலும் அல்லது செயல்களாலும், அவர்கள் எவ்வளவு நிந்தனை செய்தாலும் கோபப்பட முடியாது; அவரது வெளி உலகில் நடக்கும் எந்த ஒரு அமைதி மற்றும் அமைதியை வெளியேற்ற முடியாது; எப்போதும் அமைதியான. இந்த வார்த்தை எல்லையற்ற பொறுமை, அன்பு மற்றும் மனிதனிடம் கருணை மற்றும் அவனது பலவீனங்களைக் குறிக்கிறது.

1000-சர்வ ப்ரஹரணாத் யுத–சர்வ ப்ரஹரண சர்வ ஆயுத
எண்ணற்ற திவ்ய ஆயுதங்கள்
அங்குல்யக்ரேண தான் ஹன்யாம் இச்சன் ஹரி கணேஸ்வர
காகாசுரனை புல்லாலே
ஆஸ்ரித சம்ரஷணம் தீர்க்க சத்ரம் நீண்ட யாகம்
திவ்ய ஆயுத ஆழ்வார்கள் ரஷண தீஷை கொண்டவர்கள்

அனைத்து தீமைகளையும் அளிக்க வல்ல அனைத்து ஆயுதங்கள் –
வல்லவனுக்கு புல்லும் ஆயுதம் -தீர்க்க சத்ர யோகம் போல் -எப்பொழுதும் அனைவருக்கும் எல்லா விதத்தாலும்
உகிர் -தர்ப்பை -சுக்கிரன் கண்ணைத் துரும்பால் கிளறிய சக்கரக்கையன்

ஸ்வ நிஷ்டா₂நாம் ஸர்வ  அநிஷ்ட உந்மூலயித்ருண்ய  அஸங்க்₂யேய அந்ய  அமர்யாத₃ ஸாமர்த்₂யாந்-
யாத்ம உசித அந்ய அநந்தாந் யாப₄ரண விகல்ப் யாநி(ஆயுதமா ஆபரணமா விகற்பம் செய்யும் படி )
ஸதா₃ ஸர்வத்ர ஸர்வதா₂ ஸர்வ ப்ரகார(எப்போதும் எங்கும் எல்லாப் படிகளாலும் எல்லா வழிகளாலும் )
ஸமாஶ்ரித ஸம்ரக்ஷா  தீ₃ர்க ₄ஸத்ர தீ₃க்ஷிதாநி ஸர்வ ஐஶ்வர்ய து₄ரந்த₄ராண்ய யந்யாந் யாபி
தி₃வ் யாயுதா₄ந்யஸ்யேதி
ஸர்வ ப்ரஹரணாயுத₄꞉ ।

வடபத்ரசாயி -கர்ப்ப க்ருஹத்துக்கு திருப்பாற் கடல் என்று பெயர் –
அங்கும் பஞ்சாயுத தேவர்கள் துரந்தர்கள் -ரூபத்தில் சேவை உண்டு

ஏவம் அசேஷ தோஷ ₃ ப்ரத்யர் யுபாதி₄ ஸங்க்₂யா  அவதி₄ விரோதி₄   துங்க ₃ மங்க₃ல ஸ்வரூப ரூப
கு₃ண விப₄வ சேஷ்டிதம் அநங்குஸ ஐஶ்வர்ய ஸௌஶீல்யம் ஆபத் ஸக ₂ம் அர்தி₂ கல்பகம்
ப்ரபந்ந ஏக ஜீவாதும் ஶ்ரிய ꞉பதிம் ப₄க₃வந்தம் புருஷோத்தமம் ஆஶ்ரிதாநாம் ஆஶ்சர்ய ꞉
ஸர்வ ஸம்பத் ஸமுதா₃ ꞉ய ॥

தம் அடியவர்களுக்கு எல்லா அநிஷ்டங்களையும் வேரோடு களையத் தக்கனவும் -அளவற்ற சக்தி உள்ளனவும் –
தமக்குத் தக்க திவ்ய ஆபரணம் என்று நினைக்கத் தக்கனவும்-அடியவர்களைக் காப்பதாகிய யாகத்தில் தீஷை பெற்றுக் கொண்ட
தமது பாரத்தை வகிக்கும் எண்ணிறந்த திவ்ய ஆயுதங்களை யுடையவர் –
இந்த தோஷங்களுக்கு எல்லாம் எதிர் தட்டாய் உபாதி எண்ணிக்கை எல்லை இவைகளைக் கடந்தவைகளாய்
மிகவும் உயர்ந்த மங்களமாய் விளங்கும் ஸ்வரூபம் ரூபம் குணம் விபவம் சேஷ்டிதம் –அநங்குஸ-தடையற்ற செல்வங்கள் சௌசீல்யம் இவற்றை உடையவராய் –
பிரார்த்திப்பவர்களுக்கு கற்பகம் போன்றவராய்-சரணாகதி அடைந்தவர்களுக்கு ஜீவாதுவாய் திருமகள் கேள்வனாய்
பகவானான புருஷோத்தமனை அடைந்தவர்களுக்கு எல்லாச் செல்வங்களும் கிடைக்கும்(அவனே மிகப்பெரிய செல்வம் -வைத்த மா நிதி )–ஸ்ரீ பராசர பட்டர் –

அவன் சீர் வல்ல வாரியை வாய் மடுத்து இன்று உண்டு கொண்டேன் -விஸ்வம் தொடங்கி இது வரை -ஆச்சர்யம் என்று சொல்லும்படி அன்றோ உள்ளன

கஞ்சன் வயிற்றில் நெருப்பாய் நின்ற நெடுமால்
காகாசுரனுக்கு தர்ப்பையே ப்ரஹ்மாஸ்திரம் -ஹிரண்யனுக்கு திரு உகிரே திவ்யாயுதம் -நித்ய ஸூரிகளே திவ்யாயுதங்கள்
காக்கும் இயல்பினன் கண்ணபிரான் — செய்து தன் உந்தி உள்ளே வாய்த்த திசைமுகன் இந்திரன்
வானவர் ஆக்கினான் தெய்வ வுலகுகளே -2-2-9-
பரித்ராணாயாய சாதூனாம் -முதலிலே -சேர்க்கை செய்து அடுத்து -ஆக்குவது அடுத்து
அசுரர்களை நீராகும் படியாக நிருமித்து படை தொட்ட -4-8-1-நிருமித்த பின்பு படை தொட்டான் -ஸத்ய ஸங்கல்பன் அன்றோ

இவை மட்டும் இன்றி மற்றும் பலவிதமான திவ்ய ஆயுதங்களை யுடையவர் –
திவ்ய ஆயுதங்களாக நினைக்கப் படாத திரு நகம் முதலியவையும் ஸ்ரீ நரசிம்ஹ திரு வவதாரத்தில் திவ்ய ஆயுதங்கள் ஆயின –
முடிவில் சர்வ ப்ரஹரணா யூதர் ஏற்றது சத்யா சங்கல்பர் ஆதலின் இவர் சர்வேஸ்வரர் என்பதைக் காட்டுகிறது -ஸ்ரீ சங்கரர் –

எல்லா விரோதிகளையும் அழிப்பதற்கு திவ்ய ஆயுதங்களை யுடையவர் -எண்ணிக்கையில் ஆயிரம் என்று கூறப்பட்டாலும்
அதிகமான திரு நாமங்கள் உள்ளன –
அனுஜ்ஞா ஸூத்ரத்தில் சததாஹம் சஹாஸ்ரதாஹம் அதிகமான ருக்குகள் இருப்பது போலே –ஸ்ரீ சத்ய சந்தர் –

————–

சர்வ ப்ரஹரணாத் யுத ஓம் நம இதி
தொழுதல் தபஸ் தானம்

அத்யாயம் பூர்த்தி -சாற்று முறை இரண்டு முறை போல் திரும்பவும் சொல்லி பிரபந்தம் பூர்த்தி
ஓம் தத் ஸத் மங்கள கரம்
ஒரு நமஸ்காரம் பத்து அஸ்வமேதங்கள் செய்த பலன் கொடுக்கும்-

——

999. சர்வ-பிரஹரண-ஆயுதா – எல்லையற்ற ஆயுதங்களைத் தன் வசம் வைத்திருப்பவர்

சர்வ-பிரஹரண-ஆயுதா என்பது வழக்கமான மற்றும் வழக்கத்திற்கு மாறான ஒவ்வொரு விளக்கத்தின் ஆயுதங்களைக் கொண்ட ஒருவரைக் குறிக்கிறது. முன்னர் விவரிக்கப்பட்ட ஐந்து வழக்கமான ஆயுதங்கள் எந்த வகையிலும் அந்த ஐந்து ஆயுதங்களுடன் மட்டுப்படுத்தப்படவில்லை. அவர் எல்லையற்ற ஆயுதங்களைக் கட்டளையிடுகிறார். இதன் அடிப்படையில் ஸ்ரீ ஆதிசங்கரர் இந்த நாமத்தை விளக்குகிறார் ‘கேவலம் ஏதாவந்தி ஆயுதானி அஸ்ய இதி ந நியம்யதே, அபி து ஸர்வாணி ஏவ ப்ரஹரணாநி ஆயுதாநி அஸ்ய இதி ஸர்வப்ரஹரணஆயுதாஹ் – மேற்கூறிய ஆயுதங்களை மட்டும் பயன்படுத்துவதற்குத் தடையில்லை; அவர் ஒவ்வொரு விளக்கத்தின் ஆயுதங்களையும் பயன்படுத்துகிறார், எனவே அவர் சர்வபிரஹரணாயுதா என்று அழைக்கப்படுகிறார், சாத்தியமான ஒவ்வொரு ஆயுதத்தையும் பயன்படுத்துகிறார்.

ஸ்ரீஆதிசங்கரர் மேலும் இந்த நாமத்தை ‘ஆயுதத்வேன அப்ரசித்தாந்யபி கரஜாதீனி அஸ்ய ஆயுதாநி பவந்தி இதி – உதாரணமாக, அவர் நரசிம்ம அவதாரம் எடுத்தபோது, ​​ஹிரண்யகசிபு என்ற அரக்கனை வெல்ல தனது நகங்களை பயனுள்ள ஆயுதமாகப் பயன்படுத்தினார். அவர் மேலும் கூறுகிறார், ‘அந்தே ஸர்வப்ராஹரணாயுத இதி வசனம் சத்யசங்கல்பத்வேன சர்வேஷ்வரத்வம் தர்ஷயிடும் – தர்மத்தை நிலைநாட்டுவதற்கான பகவானின் உறுதியையும் அவரது மேலாதிக்கத்தையும் வலியுறுத்தும் கடைசி நாமமாக இந்த நாமம் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டது. மாண்டூக்ய உபநிஷத் ‘ஏஷ சர்வேஷ்வரஹ் – அவரே அதிபதி’ என்கிறது.

ஸ்ரீ பராசர பட்டர், பகவான் எண்ணற்ற ஆயுதங்களை உடையவர் என்று விளக்குகிறார், அவை பிரப்பன்களுக்கு (நிபந்தனையின்றி சரணடைந்தவர்கள்) எதிர்கொள்ளும் அனைத்து தடைகளையும் அகற்றும் மிகவும் சக்திவாய்ந்தவை, அவரது மகத்துவத்திற்கு ஏற்றவை, எதிரிகளை அழிக்கும் பெரும் சக்தி கொண்டவை. அவருடைய பக்தர்கள், அவருக்கு ஆபரணங்களாகவும், ஆயுதங்களாகவும் சேவை செய்கிறார்கள், மேலும் அவருடைய பக்தர்களை எப்போதும், எல்லா இடங்களிலும், எல்லா வழிகளிலும் பாதுகாப்பதாக உறுதிமொழி எடுத்துள்ளனர். அவருக்கு எல்லையற்ற சக்தி இருப்பது போல, அவருக்கு எல்லையற்ற ஆயுதங்கள் உள்ளன.

ஸ்ரீ பட்டர், ‘தீர்க சத்ர யாகம்’ என்பது பகவானின் நீண்ட மற்றும் முடிவில்லா யாகத்தை தனது படைப்புகள் அனைத்தையும் பாதுகாக்க அவர் மேற்கொண்ட முயற்சியை குறிப்பிடுவதாக விளக்குகிறார். பகவானின் அனைத்துச் செயல்கள், ஆயுதம் ஏந்துவது உட்பட, அவரது பக்தர்களின் பாதுகாப்பிற்காக மட்டுமே.

ப்ரஹரணம் என்றால் ‘அடித்தல், தாக்குதல், காயப்படுத்துதல்’ போன்றவை. சர்வாணி ப்ரஹரணாணி ஆயுதானி யஸ்ய இதி சர்வ-ப்ரஹரண-ஆயுதா – தீயவர்களைத் தண்டிக்க அனைத்து வகையான அழிவுகரமான ஆயுதங்களையும் கொண்டவர்.

ஸ்ரீ சங்கரருக்கும் ஸ்ரீ பட்டருக்கும் உள்ள வித்தியாசமான வேறுபாடு என்னவெனில், ஸ்ரீ சங்கரரின் இறுதி நாமாவை பகவானின் சர்வேஷ்வரத்வத்தை அதாவது எல்லாவற்றிற்கும் மேலான இறையாண்மையை வலியுறுத்துவதன் மூலம் முடிக்கிறார், அதேசமயம் ஸ்ரீ பராசர பட்டர் பகவானின் சௌலப்யம் மற்றும் சௌசீல்யம் (அன்பு மற்றும் பாசத்தை) வலியுறுத்துவதன் மூலம் நாமத்தை முடிக்கிறார். சகல ஆயுதங்களுடனும் தனது பக்தர்களின் பாதுகாப்பிற்காக செல்ல தயார்.

ஸ்ரீ சங்கரர் பகவான் தனது நகங்களை (நரசிம்ம அவதாரம்) ஆயுதமாகப் பயன்படுத்தியதைக் குறிப்பிடுகையில், ஸ்ரீ ராதாகிருஷ்ண சாஸ்திரிகள் இன்னும் ஒரு படி மேலே சென்று காகாசுரனைத் தாக்க தர்ப்பைப் புல்லை ஆயுதமாகப் பயன்படுத்துதல், பூதனிடமிருந்து பால் உறிஞ்சுதல் போன்றவற்றைக் குறிப்பிடுகிறார். துஷ்டர்களை அழிக்க எதையும் ஆயுதமாகப் பயன்படுத்துகிறார், மேலும் அவர் தனது பக்தனைக் காக்க எதையும் பயன்படுத்துவார் – அவர் சத்தியசங்கல்பன்; அவரது விருப்பத்தால், அவர் விரும்பும் எதையும் சாதிக்க முடியும்.

ஸ்ரீ வி.வி. ராமானுஜன் ஸ்ரீ ஆண்டாளின் திருப்பாவை (25) பற்றி குறிப்பிடுகிறார்: ‘கஞ்சன் வயிற்றில் நேர்ப்பென்ன நின்ற நெடுமாலே – அவர் தனது எண்ணத்தால் கம்சனின் உள்ளத்தில் ஆழமான பயத்தை உண்டாக்கினார்’. ஸ்ரீ ராமானுஜன் மேலும் விளக்குகிறார், பகவான் தனது விருப்பத்தின் மூலம் தனது எதிரிகள் அனைவரையும் அழிக்க முடியும்.

அப்போது ஒரு கேள்வி எழுகிறது, பகவான் சக்தி வாய்ந்தவர் என்றால், அவர் ஏன் இந்த ஆயுதங்களை எல்லாம் சுமக்கிறார்? ஒரு சாத்தியமான விளக்கம் என்னவென்றால், அவர் அவர்களைச் சுமந்து செல்கிறார், அதனால் அவர்கள் அவருடைய பக்தர்களின் எதிரிகளின் இதயங்களில் பயங்கரத்தைத் தூண்டுவார்கள், மேலும் சில சமயங்களில், அவர் அவர்களைத் தண்டிக்காமல், அவருடைய பக்தர்களுக்கு தீங்கு விளைவிப்பதைத் தவிர்ப்பார்கள்.

உதாரணமாக, ராமர் தாமே சுக்ரீவரிடம் கூறுகிறார் (யுத்த காண்ட 18.23):
பிசாசன் தானவான் யக்ஷான் பிரிதிவ்யம் சைவ ராக்ஷஸன் |
அங்குல்யக்ரேண தான் ஹன்யாம் இச்சான் ஹரிகணேஷ்வரா ||
பொருள்: வானரப் படையின் அரசனே! நான் விரும்பினால், பேய்கள், அசுரர்கள், யக்ஷர்கள் மற்றும் இந்த ராட்சசர்கள் அனைவரையும் என் விரல் நுனியால் அழிப்பது எனக்கு மிகவும் சாத்தியம்.

அவருடைய பல திவ்ய ஆயுதங்களின் மற்றொரு அம்சம் என்னவென்றால், அவர்கள் நித்யசூரியர்கள் என்பது, அவருக்கு எந்தப் பாதுகாப்பும் தேவையில்லை என்றாலும், அவர் மீதுள்ள அன்பு மற்றும் பற்றுதலால் அவருடைய பாதுகாப்பைப் பற்றி கவலைப்படுகிறார்கள். ஆனால், அவர்மீது அவர்கள் கொண்ட அன்பே அவர்களை எப்போதும் அவனுடைய பாதுகாப்பிற்காகத் தேடிக்கொண்டிருக்கச் செய்கிறது, எனவே அவர்கள் அனைவரும் அவருடைய திருமேனியில் வசிக்கிறார்கள், எப்போதும் எதிர்பாராத எதிரிகளை எப்போதும் கவனித்துக்கொள்கிறார்கள். பெரியாழ்வார் எம்பெருமானின் மீது கொண்ட ஆழ்ந்த அன்பினால் உந்தப்பட்டு, எம்பெருமானின் நலனில் அக்கறை கொண்டு, அவருக்காக, அவரது தெய்வீக ஆயுதங்களுக்காக பல்லாண்டு பாடியதை நினைவு கூர்க.

இந்த நாமத்துடன், விஷ்ணுவின் 1000 நாமங்கள் பற்றிய பதிவை முடிக்கிறோம். நம ‘சர்வ-பிரஹரண-ஆயுத ஓம் நம இதி ‘ மற்றும் வனமாலி ஸ்லோகம் உள்ளிட்ட சில பதிப்புகள் உள்ளன .

ஸர்வப்ரஹரணாயுத ஓம் நம இதி: 

ஸ்ரீ ஆதி சங்கரரின் கூற்றுப்படி, ‘த்விர் வசனம் ஸமாப்திம் த்யோதயதி – அதே பெயரை இரண்டாவது முறையாகப் பயன்படுத்துவது 1000 நாமங்களின் முடிவைக் காட்டுகிறது’. ‘ஓம்காரஶ்ச மங்களார்தா’. மேலும் ‘OM’ என்பது 1000 பெயர்களின் மங்களத்தைக் குறிக்கிறது. ஆதரவாக, அவர் பிரஹந்நாரதீய புராணத்திலிருந்து (1.51.10) மேற்கோள் காட்டுகிறார், அதில் ‘ஓம்காரச்சத ஷப்தஷ்ச த்வவேதௌ ப்ராம்ஹணஹ் புரா; காந்தம் பித்வா விநிர்யாதௌ தஸ்மான் மாங்கலிகா உபௌ – பிரம்மாவின் தொண்டையில் இருந்து வெளிவந்த ‘ஓம்’ மற்றும் ‘அத்தா’ என்ற வார்த்தைகளும் அந்த காரணத்திற்காக மங்களகரமானவை.

முடிவில் ‘நம’ என்பது பகவானை எல்லா நேரங்களிலும் வணங்குவதன் முக்கியத்துவத்தை மீண்டும் வலியுறுத்துவதாகும். ஸ்ரீஆதிசங்கரர் இதை ‘அந்தே நமஹ் இத்யுக்த்வா பரிச்சரணம் கிருதவான்- இறுதியில் நமஹ் என்ற வார்த்தையைப் பயன்படுத்தி வணங்குகிறார்’ என்று வைக்கிறார். ஈஸாவாஸ்ய உபநிஷத் (18) கூறுகிறது ‘பூயிஷ்தாம் தே நம உக்திம் விதேம – நமஹ் என்ற வார்த்தையுடன் பல வணக்க வார்த்தைகளை நாங்கள் உங்களுக்கு வழங்குகிறோம்.

எந்தவொரு செயலின் முடிவிலும் வணக்கத்தின் முக்கியத்துவத்தை ஸ்ரீ சங்கரர் வலியுறுத்துகிறார். ‘ப்ராக் இதி உபலக்ஷணம் அந்தேபி நமஸ்காரஸ்ய சிஷ்டைஹ் ஆச்சரணாத் – அனைத்து பக்தர்களும் ஒரு செயலின் முடிவில் பகவானுக்கு வணக்கம் செலுத்துகிறார்கள்’ என்கிறார். நமஸ்காரச் செயலின் பலன் மகாபாரதத்தில் இருந்து பின்வரும் வசனங்களில் எடுத்துக்காட்டப்பட்டுள்ளது:
‘ஏகோபி கிருஷ்ணஸ்ய கிருதஹ் ப்ராணாமோ தஷாஅஷ்வமேதாவப்ரிதேன துல்யாஹ் |
தஷாஸ்வமேதீ புனரேதி ஜன்ம கிருஷ்ணப்ரணமீ ந புனர்பவயா ||
பொருள்: ஸ்ரீ கிருஷ்ணருக்கு மனப்பூர்வமாகச் செய்யும் ஒரு வணக்கம் கூட பத்து அஸ்வமேத யாகங்களுக்குச் சமம். அஸ்வமேத யாகம் செய்தவர் இன்னும் பிறவி எடுக்கலாம், ஆனால் கிருஷ்ணருக்கு வணக்கம் செலுத்துபவர் மீண்டும் பிறப்பதில்லை.

அதஸீ புஷ்ப சங்காஷம் பீதவாஸஸம் அச்யுதம் |
யே நமஸ்யந்தி கோவிந்தம் ந தேஷாம் வித்யதே பயம் ||
பொருள்: கோவிந்தனை வணங்குபவர்களுக்கும், அட்டசி மலரின் நிறத்தை ஒத்திருப்பவர்களுக்கும், மஞ்சள் பீதாம்பரத்தை அணிந்திருப்பவர்களுக்கும், பக்தர்களை விழ விடாதவர்களுக்கும் பயம் இல்லை.

லோகத்ரயாதிபதிம் அப்ரதிம ப்ரபாவம்
ஈஷாத் ப்ரணம்ய சிரசா ப்ரபவிஷ்ணும் ஈஷாம்
ஜன்மாந்தர-பிரளய-கல்பஸஹஸ்ர-ஜாதம்
ஆஷு ப்ரஷாந்திம் உபயாதி நரஸ்ய பாபம்’
பொருள்: ஒரு மனிதன் தனது எண்ணற்ற முற்பிறவிகளில் செய்த தீய செயல்கள், ஆயிரத்திற்கும் மேற்பட்ட பிரளய கல்பங்களால் உடனடியாக அழிந்துவிடும். இணையற்ற சிறப்புடைய பரம விஷ்ணுவின் முன் தலை நிமிர்ந்து, மற்றும் மூன்று உலகங்களின் எஜமானர்.

ஸ்ரீ பராசர பட்டர் 1000 நாமங்களின் வரிசையை அழகாக இணைத்துள்ளார். பஞ்சராத்ர ஆகமங்களில் விவரிக்கப்பட்டுள்ளபடி, அவர் தன்னை நமக்கு வெளிப்படுத்திய ஐந்து வெளிப்பாடுகளில் இறைவனின் குணங்களைக் குறிக்கும் அமைப்பில் ஒரு அமைப்பை அவர் அடையாளம் கண்டுள்ளார். இந்த வெளிப்பாடுகள்: பரா, வ்யூஹா, விபவ, அர்கா மற்றும் அந்தர்யாமி.

——-

993-சங்கப்ருத்-
தமக்கே சிறந்த அடையாளமான ஸ்ரீ பாஞ்ச ஜன்யம் என்னும் ஸ்ரீ சக்கரத் தாழ்வானை தம் திருப்பவளத்தின்
அமுதத்தினால் போஷிப்பவர் -ஸ்ரீ பராசர பட்டர் –

அஹங்கார ரூபமாகிய ஸ்ரீ பாஞ்ச ஜன்யம் என்னும் ஸ்ரீ சங்கத்தை தரிப்பவர் -ஸ்ரீ சங்கரர் –

ஆத்ம யோநிஸ் ஸ்வ யஜ்ஞாதோ வைகா நஸ் சாம காயன
தேவகீ நந்தஸ் ஸ்ரஷ்டா ஷிதீச பாப நாசன –107-

மேலே உள்ள ஸ்லோகத்தில் பின்வரும் நாமங்கள் உள்ளன:

985.     ஆத்மயோநி
986.     ஸ்வயம்ஜாத
987.     வைகான
988.     ஸாமகாயந
989.     தேவகி-நந்தன
990.     ஸ்ரஷ்டா
991.     க்ஷிதீசன்
992.     பாபநாசந

அவர் தனது சொந்த ஆதாரம். அவர் பிறப்பிற்குப் பொருள் காரணமாக மட்டுமல்ல, அவர் பிறப்பதற்கு ஒரு கருவியாகவும் இருக்கிறார். வராஹா பூமியை ஆழத்திலிருந்து தோண்டி எடுத்தார். அவர் உலகின் துக்கங்களையும், குறிப்பாக இந்த சம்சாரத்தில் மீண்டும் மீண்டும் பிறப்பு மற்றும் இறப்பு துக்கத்தையும் அகற்றுகிறார். சாம வேதத்தின் கீர்த்தனைகளைப் பாடுகிறார். அவர் தேவகியின் மகன் மற்றும் முழு பிரபஞ்சத்தையும் உருவாக்கினார். தசரதனின் மகனாக பூமியின் அரசன் என்று அழைக்கப்படுகிறார். தம்மை ஆராதிப்பவர்களுடைய பாவங்களை அழித்து, தியானித்து, அவரை நினைவு கூர்ந்து துதி பாடுகிறார்.

ஆத்மயோநி: — உலகின் அடிப்படைக் காரணமும் அவரே; பக்தர்களுடன் பாலில் இனிப்பு போல் கலந்து பழகும் பண்பினர்

ஸ்வயம்ஜாத: — உலகின் நிமித்த காரணமும் அவரே; பக்தர்களின் பிரார்த்தனைகள் இல்லாமலும் சில சமயம் அவரே அவதாரம் எடுக்கின்றார்

வைகாந: — அவர் அருளால் ஜீவன் முக்தி அடையும் பொழுது பவநோய் என்பது இருந்த சுவடே தெரியாமல் அகழ்ந்து அகற்றப்பட்டு விடுகிறது.

ஸாமகாயந: — அழுகையில் புதைந்திருந்த ஜீவர்கள் முக்தியில் ஆனந்தத்தில் முழுகிப் பாடி உகக்கும்படி ஆக்குகின்றார்

தேவகீநந்தன: — இவ்வளவு நேரம் சொல்லிக் கொண்டிருந்த திவ்ய நாமங்கள் எல்லாம் இதோ
இங்கே நின்று கொண்டிருக்கும் இந்தத் தேவகீ நந்தனனைக் குறித்துத்தான் என்பதை அறிவாயாக

ஸ்ரஷ்டா — உங்கள் உறவினன் போலும், நண்பன் போலும் இருக்கும் இந்தத் தேவகீநந்தனனே உலகைப் படைத்தவன். இதுவே உண்மை.

க்ஷிதீச: — புவியின் தலைவன் இவனே. எனவேதான் பூமியின் துயர் தீர்க்க அவதரித்துள்ளான்.

பாபநாசந: — அவனை நினைத்தாலே போதும். பாபங்கள் பறந்தோடும்.

இருப்பின் காரணன் {ஆத்மயோநி},
தானாகத் தோன்றியவன் {ஸ்வயஞ்சாதன்},
திடமான பூமியைத் துளைத்துச் சென்றவன் (சென்று பாதாள லோகத்தில் ஹிரண்யாக்ஷன் மற்றும் பிறரைக் கொன்றவன்) {வைகாநன்},
சாமங்கள் பாடுபவன் {ஸாமகாயநன்},
தேவகியை மகிழ்ச்சியடையச் செய்பவன் {தேவகீநந்தநன்},
அனைத்தையும் படைப்பவன் {ஸ்ரஷ்டா},
பூமியின் தலைவன் {க்ஷிதீசன்},
தன்னை வழிபடுபவர்களின் பாவங்களை அழிப்பவன் {பாபநாசநன்};(119)

ஸ்ரீ தேவகீ நந்தன் –

985-ஆத்ம யோநி-சர்க்கரையும் பாலும் கலப்பது போலே தன்னை அனுபவிப்பவர்களை தம்மிடம் சேர்ப்பவர் –
986-ஸ்வயம் ஜாத-யாருடைய வேண்டுதலும் இல்லாமல் தன் இச்சைப்படி பூ உலகில் பிறப்பவர் –
987-வைகான -அவதரித்து தன் அடியார்களின் துன்பத்தை போக்குபவர்
988-சாம காயன-முக்தி அடைந்தவர்களால் வைகுந்தத்தில் சாம வேதம் கொண்டு பாடப்படுபவர் –
989-தேவகீ நந்தன -மேல் சொன்ன பெருமைகள் எல்லாம் வைகுண்ட நாதனுக்கு மட்டும் அல்ல -தேவகியின் மைந்தனதே –
990-ஸ்ரஷ்டா -கண்ணனே பிரபஞ்சத்தைப் படைப்பவர் –
991-ஷிதிச -பூமிக்குத் தலைவர் -இவர் அனைத்துக்கும் தலைவரானாலும் பூமியின் சுமையைக் குறைக்கவே
ஸ்ரீ கண்ணனாகப் பிறந்த படியால் பூமிக்கே தலைவர் –
992-பாப நாசன -தயிர் வெண்ணெய் திருடியது ராசக்ரீடை முதலான கதை யமுதத்தைக் கேட்பர்களின் பாபத்தை ஒழிப்பவர் –

9-ஸ்ரீ தேவகீ நந்தன் –983-992-

985-ஆத்ம யோநி –
ஒரு நீராக கலக்கச் செய்பவன் -பாலுடன் சக்கரை சேர்வது போலே

து₃க்₃தே ₄நேவ ஸிதா வலயம் ஆத்மநா போ₄க்தாரம் மிஶ்ரயதீதி
ஆத்ம யோநி꞉ ॥

தானும் யானும் எல்லாம் தன்னுள்ளே கலந்து ஒழிந்தோம் தேனும் பாலும் நெய்யும் கன்னலும் அமுதும் ஒத்தே -2-3-1-

என்னுள் கலந்தவன் செங்கனிவாய் செங்கமலம்
மின்னும் சுடர் மலைக்குக் கண் பாதம் கை கமலம்
மன்னு முழுவேழுலகும் வயிற்றினுள
தன்னுள் கலவாத தெப்பொருளும் தானில்லையே –2-5-3-அஹஸ்த்ய பிராதா போல்-ஆத்ம யோநி- என்னுள் கலந்தவன் என்று பெயர் சூட்டுகிறார்

பாலுடன் சக்கரையைச் சேர்ப்பது போல் தம்மை அனுபவிப்பவர்களைத் தம்மிடம் சேர்ப்பவர் -ஸ்ரீ பராசர பட்டர் –

தாமே உலகுக்கு எல்லாம் உபாதான காரணமாக இருப்பவர் -ஸ்ரீ சங்கரர் –

பிரமனுக்கு அல்லது ஜீவர்களுக்கு காரணமாக இருப்பவர் -தம்மைத் தாமே அனுபவிப்பதனால் ஆத்ம யோனி -ஸ்ரீ சத்ய சந்தர் –

————

985. ஆத்மா-யோனி – அவர் சுயம்பு அல்லது அவருடைய சொந்த ஆதாரம்

‘யோனி’ என்ற சொல்லுக்கு ஏதாவது பிறக்கும் ‘மூலம் அல்லது கருப்பை’ என்று பொருள். இதன் அடிப்படையில், ஸ்ரீ ஆதி சங்கரர் இந்த நாமத்தை ‘ஆத்ம ஏவ யோநிஹ் உபாதான கரணம் ந அன்யத் இதி ஆத்மயோநிஹ் – அவரே தனது சொந்த ஆதாரம்; அவரைப் படைத்த வேறு எந்தப் பௌதிகக் காரணமோ அல்லது ஆதாரமோ இல்லை, எனவே அவர் ஆத்மயோனி என்று அழைக்கப்படுகிறார்.

ஸ்வேதாஸ்வதரா உபநிஷத் (6.16) கூறுகிறது ‘ஸ விஸ்வக்ரித் விஷ்வவித் ஆத்மயோநிஹ்’ – அவர் பிரபஞ்சத்தை உருவாக்கியவர். அவர் பிரபஞ்சத்தை அறிந்தவர் மற்றும் அவர் தன்னை உருவாக்கும் ஆதாரமாக இருக்கிறார்.

ஸ்ரீ பராசர பட்டர் பொதுவாக பக்தர்களுக்கு மிகவும் முக்கியத்துவம் வாய்ந்த மற்றும் முக்கியத்துவம் வாய்ந்த இரண்டு குணங்களை எடுத்துக் காட்டுகிறார் – அதாவது பகவானின் சௌசீல்யம் (அனுபவம்) மற்றும் சௌலப்யம் (எளிதாக அணுகுதல்). ஸ்ரீ பட்டர், ‘யு’ என்ற மூலப்பொருளைப் பயன்படுத்தி, ‘ஒன்றுபடுதல், கலக்குதல்’ என்று பொருள்படும், மேலும் இவ்வாறு விளக்குகிறார் – ‘துக்தேனேவ சிதாவலயம் ஆத்மனா போக்தாரம் மிஷ்ரயதி இதி ஆத்மா-யோநிஹ்’ – சர்க்கரையுடன் பால் போல மற்றவர்களுடன் எளிதில் கலப்பவர், இவ்வாறு பகவானின் சௌசீல்யத்தை வலியுறுத்துகிறார். ) இதில் நாம.

ஸ்ரீ பலதேவ வித்யா பூஷன் தனது விளக்கத்தில் ஸ்ரீ பட்டரின் அதே எண்ணங்களை எதிரொலிக்கிறார் – ஆத்மாநாம் ஸ்வம் யௌதி பக்தா ஸஹவஸ போகே இதி ஆத்மா-யோனிஹ் – பக்தர்களின் இன்ப நோக்கத்திற்காக பிரித்தறியாமல் அவர்களுடன் கலந்து கொள்பவர். அவர் தைத்திரீய உபநிஷத்தின் ஆனந்த வல்லியின் ஆனந்த மாயா வித்யாவை மேற்கோள் காட்டுகிறார் (2.1.1):
யோ வேத நிஹிதம் குஹாயம் பரமே வியோமன் | ஸோ’ஸ்நுதே ஸர்வன் கன்மான் சஹா| பிராமண விபஷ்சிதேதி |
பொருள்: இதயக் குழியில் மறைந்திருக்கும் பிரம்மத்தை அறிந்தவன், அனைத்தையும் அறிந்த பிரம்மனுடன் சேர்ந்து பிரம்மனின் அனைத்து ஐஸ்வர்யக் குணங்களையும் உன்னத இருப்பிடத்தில் அனுபவிக்கிறான்.

Sri VV Ramanujan refers to Sri NammAzhwar’s Thiruvai Mozhi Pasuram (2.3.1): ஊனில்வாழுயிரே
நல்லைபோஉன்னைப்பெற்று,
வானுளார்பெருமான் மதுசூதனென்னம்மான்,
தானும்யானுமெல்லாம் தன்னுள்ளேகலந்தொழிந்தோம்,
தேனும்பாலும்நெய்யும் கன்னலுமமுதுமொத்தே
பொருள் : ஓ’ என் மனம்! மாம்சமான இந்த சரீர சரீரத்தில் நீங்கள் இருந்தாலும் – எல்லாமே அசுத்தமாக இருந்தாலும், விடுதலையின் திசையில் நீங்கள் எனக்கு சேவை செய்தீர்கள். நான் ஸ்ரீ வைகுந்தத்தை எப்போதும் சுதந்திரமான தேவதைகளைப் போலவே (நித்யா சூரிகள்) அனுபவித்திருக்கிறேன். உனது அருளால் பாலுடன் பாலும், தேனுடன் தேனும், நெய்யுடன் நெய்யும், கரும்புச் சாறும் எனப் பிரிக்க முடியாதபடி நானும் மதுசாதனும் ஒன்றாகிவிட்டோம்.

ஸ்ரீ பட்டரின் பாலும் சர்க்கரையும் கலந்த ஒப்புமையின் விளக்கத்தை விட இது மிகவும் நெருக்கமான நிலை என்பது கவனிக்கத்தக்கது.

ஸ்ரீ கிருஷ்ண தத்த பரத்வாஜரும் பகவானுக்கு தன்னைத் தவிர வேறு எந்தக் காரணமும் இல்லாததால், அவர் ஆத்மா-யோனி – ஸ்வம்புத்வாத் ஆத்மா-யோனி என்று அழைக்கப்படுகிறார் என்று விளக்கம் தருகிறார். அவர் ஸ்வேதாஸ்வதார உபநிஷத்தில் இருந்து ஆதரவு தருகிறார் – ‘ஸ விஷ்வ-கிரீட் விஷ்வ-வித் ஆத்மா-யோனி’ – அவர் பிரபஞ்சத்தை உருவாக்கியவர். அவர் பிரபஞ்சத்தை அறிந்தவர் மற்றும் அவர் தன்னை உருவாக்கும் ஆதாரமாக இருக்கிறார்

986-ஸ்வயம் ஜாத-
தான் தோன்றி -பிரார்த்திக்காமல் நிர்ஹேதுகமாக அவதாரம் செய்து அருளி

ப்ரார்த₂நா நிர பேஷதயா ஜாத꞉
ஸ்வயஞ் ஜாத꞉ ॥
உயிர் அளிப்பான் என்நின்ற யோநியுமாய்ப் பிறந்தாய் இமையோர் தலைவா -திருவிருத்தம் -1
மண்ணின் பாரம் நீக்குதற்கே வடமதுரைப் பிறந்தான் -9-1-10-

தான் அறிந்த சம்பந்தமே ஹேதுவாக அனைவரையும் தீண்டி கலந்து மகிழவே அவதாரங்கள்-பிறந்த மாயா பாரதம் பொருத மாயா

ஒருவருடைய பிரார்த்தனையையும் எதிர்பாராமல் தாமே திருவவதரிப்பவர் -ஸ்ரீ பராசர பட்டர் –

நிமித்த காரணமும் தாமேயாக இருப்பவர் -ஸ்ரீ சங்கரர் –

தம்மிடமிருந்து தாமே தோன்றுபவர் -ஸ்ரீ சத்ய சந்தர் –

—————-

986. ஸ்வயம்-ஜாத – அவனே தன் பிறப்பிற்கு காரணமானவன்

எந்தவொரு படைப்புக்கும் இரண்டு வகையான காரணங்கள் உள்ளன – ஒன்று பொருள் காரணம் மற்றொன்று கருவி காரணம். உதாரணமாக, ஒரு பானை உருவாக்கப்படும் போது, ​​பொருள் காரணமாக பூமி மற்றும் கருவியாக காரணம் குயவன். அதே போல தங்க ஆபரணம் செய்யும் போது, ​​பொருளுக்கு காரணம் தங்கம், கருவியாக இருப்பது பொற்கொல்லன். அதுபோலவே, பகவானை ஒரு பொருளாக எடுத்துக் கொண்டால், அதற்கு ஸ்தூலமான காரணம் பகவானே. தற்போதைய நாமா, பகவான் அவருடைய சொந்தக் கருவியாகவும் இருக்கிறார் என்பதைச் சுட்டிக்காட்டுகிறது.

ஸ்ரீ ஆதிசங்கரரின் விளக்கம், ‘நிமித்த கரணம் அபி ச ஏவ இதி தர்ஷயிதும் ஸ்வயம்ஜாத இதி – பகவான் தனக்கே கருவியாக இருக்கிறார் என்பதை நிரூபிக்க, அவர் ஸ்வயம்ஜாதஹ், தானே பிறப்பிற்கு காரணமானவர்’ என்று அழைக்கப்படுகிறார்.

பிரம்ம சூத்ரம் (1.4.23) கூறுகிறது ‘பிரகிருதிச்ச ப்ரதிஜ்ஞா த்ரிஷ்டாந்த அனுபரோதாத் – பகவான் வெறும் கருவி காரணமல்ல, பொருள் காரணமும் கூட’. ஸ்ரீ ஆதி சங்கரர் கூறுகிறார் ‘இதி அத்ர ஸ்தாபிதம் உபாய காரணத்வம் ஹரே – இது தன்னைப் பொருளாக்குவதில் பகவான் ஆற்றிய இரட்டை வேடத்தை அறிவிக்கிறது.

ஸ்வயம் ஜாயதே அஜநிஷ்டா இதி வா ஸ்வயம்-ஜாதஹ் – எவன் சுயமாக பிறந்து, யாராலும் படைக்கப்படாதவனே ஸ்வயம்-ஜாத.

ஸ்ரீ பராசர பட்டர், கஷ்டத்தில் இருப்பவர்கள் தம்மிடம் வந்து வேண்டிக் கொள்ளும் வரை காத்திருக்காமல், அவதாரங்களைத் தேவையான போது, ​​பகவான் எடுக்கிறார் என்று விளக்குகிறார் – பிரார்த்தனா நிரபேக்ஷதய ஜாதஹ் ஸ்வயம்-ஜாதா. நல்லவர்களைப் பாதுகாப்பதிலும், தீயவர்களை அழிப்பதிலும், தர்மத்தைக் காப்பதிலும் உள்ள அக்கறையினால் அவதாரம் எடுக்கிறார். பகவான் தனது சொந்த விருப்பப்படி பக்தர்களுக்கு உதவ வருகிறார் என்பதை அவர் வலியுறுத்துகிறார்.

பகவத் கீதை அத்தியாயம் 4 வது வசனம் 7 மற்றும் 8 இல், பகவான் கூறுகிறார்:
யதா யதா ஹி தர்மஸ்ய க்லாநிர் பவதி பரதா |
அப்யுத்தானாம் அதர்மஸ்ய ததாத்மானம் ஸர்ஜாமி அஹம் ||4.7||
பரித்ராணாய ஸாதூனாம் விநாசய ச துஸ்க்ருதம்
தர்ம-ஸம்ஸ்தாபநார்த்தாய ஸம்பவாமி யுகே யுகே ||4.8||
பொருள்:  எப்பொழுதெல்லாம், எங்கு தர்மம் குறைகிறதோ, ஓ பரதனின் சந்ததியா, தீமையின் மேலோங்கிய எழுச்சி – அந்த நேரத்தில் நானே இறங்குகிறேன். பக்திமான்களை விடுவிப்பதற்காகவும், அக்கிரமக்காரர்களை அழிப்பதற்காகவும், அதே போல் சன்மார்க்கக் கொள்கைகளை மீண்டும் நிலைநாட்டுவதற்காகவும், நான் ஆயிரமாண்டுகளுக்குப் பிறகு ஆயிரமாண்டுக்கு வருகிறேன்.

அவருடைய குழந்தைகளான ஜீவர்களின் பாதுகாப்பே அவரது முக்கிய அக்கறை என்பதால் அவரே தனது சொந்த விருப்பப்படி பிறக்கிறார்.

அக்கறையும், காக்கும் குணமும் அவனுடையது – ‘காக்கும் இயல்வினான் கண்ணப் பெருமான்’ என்று ஸ்ரீ நம்மாழ்வார் திருவாய்மொழியில் (2.2.9) கூறுகிறார், எனவே அவர் தனது சொந்த விருப்பத்தின் பேரில் இந்த நோக்கத்திற்காக அவதாரங்களை எடுக்கிறார்.

ஸ்ரீ வி.வி.ராமானுஜன் திருவிருத்தம் பாசுரத்தை (1) ஆதரித்து மேற்கோள் காட்டுகிறார் – ‘உயிர் அளிப்பான் எண்ணிந்திர யோணியுமாய்ப் பிறந்தாய்! இமையோர் தலைவா – சம்சாரத்தின் பாரத்திலிருந்து எங்களை விடுவிப்பதற்காக தானாக முன்வந்து பிறந்தவர்.

This is nicely catched by Sri NammAzhwar in his Thiruvai Mozhi Pasuram (1.5.4):
தானோ ருருவே தனிவித்தாய்த் தன்னில் மூவர் முதலாய
வானோர் பலரும் முனிவரும் மற்று முற்றுமாய்
தானோர் பெருநீர் தன்னுள்ளே தோற்றி அதனுள் கண்வளரும்
வானோர் பெருமான் மாமாயன் வைகுந் தன்எம் பெருமானே.
பொருள்: விண்ணுலகின் இறைவனும், வைகுண்டத்தின் ஆண்டவனும், என் சொந்தப் பெருமானும், அவரே மூவருக்கும் காரணமானார். அவர் வானவர்களையும், முனிவர்களையும், உயிருள்ளவர்களையும், மற்ற அனைத்தையும் இருக்கச் செய்தார், பின்னர் ஆழ்கடலில் ஒரு பாம்பு படுக்கையில் தூங்கினார்.

ஸ்ரீ ராதாகிருஷ்ண சாஸ்திரிகள் நாமத்தை ‘தன்னால் தோன்றியவர்’ என்று விளக்குகிறார், மேலும் தைத்திரீய உபநிஷத்தில் ஆனந்த வல்லியின் குறிப்பைத் தருகிறார் – ‘தத்-ஆத்மானம் ஸ்வயம் அகுருதா’ – அந்த பிரம்மன் தன்னைத் தானே படைத்தார்.

வானத்தில் சந்திரன் தோன்றியதைப் போல பகவான் தேவகியின் வயிற்றில் இருந்து தோன்றியதாக ஸ்ரீ சுகா விளக்குகிறார் – ‘தேவாக்யம் தேவ ரூபிண்யாம் விஷ்ணு: ஸர்வ குஹாஷாயஹ் அவிரஸ்இத் யதா ப்ராச்யம் திஷி இந்தூரிவ புஷ்கலஹ் (ஸ்ரீமத் பாகவதம் 10.3.8). பகவான் கிருஷ்ணர் தேவகியின் வயிற்றில் சில காலம் நுழையத் தேர்ந்தெடுத்தார், பின்னர் அவரது விருப்பப்படி வெளியே வரத் தேர்ந்தெடுத்தார்; தேவகிக்கும் கிருஷ்ணருக்கும் உள்ள தொடர்பு, அது தோன்றும் கிழக்குத் திசைக்கும் சந்திரனுக்கும் உள்ள அதே தொடர்புதான்.

987-வைகாந-
வேரோடு பெயர்ப்பவன்
கந -தோண்டி எடுப்பது

ஜநித்வா ப₄வ து₃꞉க விக ₂நநாத்₃
வைகாந ꞉ ।
விபூர்வாத் கநேத꞉ * கா தோ க ச, இதி க₄ஞ்,
விகா₂ந꞉ ; * தத்ர ஸாது₄꞉ இத் ண் ॥
தான் அவதரித்து பிறவி துக்கங்களை வேரோடு போக்கி அருளி
அடியார் அல்லல் தவிர்த்தான் -8-3-5-
தண்டு ஏந்தி எம் இடர் கடிவான் -9-2-6-

ஆத்ம யோனி -அதுக்காக ஸ்வயம் ஜாத -பாபம் போக்கினால் தானே ஒன்றாக நன்றாகக் கலக்கலாம் -ஸம்ஸார துக்கம் போக்க வேண்டுமே

அடியேன் சிறிய ஞானத்தன் அறிதல் ஆர்க்கும் அரியானைக்
கடிசேர் தண்ணம் துழாய்க் கண்ணி புனைந்தான் தன்னைக் கண்ணனைச்
செடியார் ஆக்கை அடியாரைச் சேர்தல் தீர்க்கும் திருமாலை
அடியேன் காண்பான் அலற்றுவன் இதனின் மிக்கோர் அயர்வுண்டே!–1-5-7-

திருவவதரித்த பின் அடியவர்களுக்கு சம்சார துக்கத்தைப் போக்குபவர் -ஸ்ரீ பராசர பட்டர் –

ஹிரண்யாஷனைக் கொல்வதற்கு பூமியை நன்கு தோண்டியவர் -ஸ்ரீ சங்கரர் –

விசேஷமான இந்த்ரிய பிராணன்களை உடைய -முக்தி அடைந்தவர்களுக்குத் தலைவர் –
ஸ்ரீ வராஹ ரூபத்தில் பூமியை இடந்து எடுத்தவர் –ஸ்ரீ சத்ய சந்தர்-

—————–

987. வைகானா – துன்பங்களை வேரோடு பிடுங்குபவர்

மூலச் சொல் ‘கானா’ என்பது ‘தோண்டுவது’. இதன் அடிப்படையில், ஸ்ரீஆதிசங்கரர் இதை ‘விசேஷேண கானாநாத் வைகானா – அவரது அசாதாரணமான தோண்டுதல் சாதனையின் காரணமாக அவர் வைகானா, பெரிய தோண்டுபவர்’ என்று அழைக்கப்படுகிறார். தாரணீம் விசேஷேண கனித்வா பாதாளவாசினம் ஹிரண்யாக்ஷம் வராஹம் ரூபம் ஆஸ்தாய ஜகனா இதி புராணே ப்ரஸித்தம் – பகவான் ஒரு பெரிய பன்றி அல்லது வராஹா உருவம் எடுத்து பூமியைத் தோண்டியதாக புராணங்களில் அறியப்படுகிறது. சக்திவாய்ந்த அரக்கன் ஹிரண்யாக்ஷா’, ஹென்வே அவர் வைகானா என்று அழைக்கப்படுகிறார், தோண்டுபவர்.

ஸ்ரீ பராசர பட்டர் ‘கானா’ என்ற மூலச் சொல்லை ‘வேரோடு பிடுங்க’ என்ற பொருளில் பயன்படுத்துகிறார், மேலும் தனது பக்தர்களின் துன்பங்களை வேரோடு பிடுங்குபவர் – ஜானித்வா, பவ துக்க விகானநாத் வைகானா – பகவான் தன் விருப்பப்படி அவதாரம் எடுத்து, துக்கங்களைப் பிடுங்கத் தொடங்குகிறார். உலகின், மற்றும் குறிப்பாக இந்த சம்சாரத்தில் மீண்டும் மீண்டும் பிறப்பு மற்றும் இறப்பு துக்கம்.

ஸ்ரீ பலதேவ வித்யா பூஷனும் இதே போன்ற விளக்கத்தைத் தருகிறார் – ஜனித்வாச ஸ்வ-பக்த துக்க விகானாநாத் வைகானா – தானாக முன்வந்து பிறப்பதால், அவர் தனது பக்தர்களின் துக்கங்களை அழிக்கிறார்.

ஸ்ரீமத் ஸ்ரீமுஷ்ணம்
ஆண்டவன் நம்மை ஸ்ரீ நம் தாயிமை யோர்தலைவா மெய்நின்று கேட்டரு ளாய்,அடி யேன்செய்யும் விண்ணப்பமே. பொருள்: தேவர்களின் இறைவா! எங்களைக் காக்கவே நீ பல கருவறைகளில் பிறந்தாய். தவறான அறிவு, தீய செயல்கள் மற்றும் அழுக்கு நிறைந்த உடல் மற்றும் மனம் ஆகிய தாழ்ந்த நிலையை நாங்கள் மீண்டும் ஒருபோதும் அடையாமல் இருக்க எங்களுக்கு அருள் புரிவாயாக. தயவுசெய்து எங்களை ஆசீர்வதித்து, எனது தாழ்மையான வேண்டுகோளுக்கு செவிசாய்த்து எங்களை காப்பாற்றுங்கள்.

ஸ்வாமி சின்மயாஆனந்தா மேற்கூறிய புராண சம்பவத்திற்கு ஒரு சுவாரஸ்யமான விளக்கத்தை அளிக்கிறார் – ஹிரண்யா என்றால் தங்கம், மற்றும் அக்ஷ என்றால் கண், மற்றும் ‘ஹிரண்யாக்ஷ’ என்ற சொல் பொருள்சார் இன்பங்களை நோக்கி நம் கண்ணைக் குறிக்கிறது. பௌதிக இன்பங்களுக்கான இந்த ஆசையிலிருந்து நம்மை விடுவிப்பதற்காக பகவான் நமது அகங்காரத்தை தோண்டி உள்ளே அடைய வேண்டும், இந்த அர்த்தத்தில் அவர் வைகானாவாக இருக்கிறார்.

ஸ்ரீ சத்யதேவோ வசிஷ்டர் ‘கானா’ என்ற சொல்லுக்கு ‘தொந்தரவு’ என்ற பொருளைப் பயன்படுத்துகிறார். அவர் விகானா என்ற சொல்லை முழுவதுமாக விடுவிக்கப்பட்ட முக்தர்களின் குறிப்பு என்று விளக்குகிறார், பின்னர் வைகானா என்ற சொல்லை விகானங்களின் இறைவன் அல்லது முக்தாக்கள் – விகானா கானனா ரஹித முக்தா, தட்சம்பந்தி வைகானா என்று விளக்குகிறார்.

ஸ்ரீ ரகுநாத தீர்த்தர், ‘கானா’ என்ற சொல்லுக்கு ‘தோண்டுவது, முழுவதுமாக அவிழ்ப்பது’ என்று பொருள் கொண்டு, நாமத்தை – விஷேஷேண சத்ரும் அவதாரயதி இதி விகானஹ, விகான ஏவ வைகான: – துண்டு துண்டாக வெட்டி எதிரிகளை அழிப்பவர் என்று விளக்குகிறார்.

கானா என்ற மூலத்திற்கு ‘தோண்டி’ என்ற பொருளைப் பயன்படுத்தி, ஸ்ரீ வசிஷ்டர் மற்றொரு விளக்கத்தைத் தருகிறார், மேலும் பெருங்கடல்கள் இருப்பதை இறைவனின் வேலையாகக் கூறுகிறார். வேறு யாராலும் செய்ய முடியாத இந்த வளங்களை நீரிலிருந்து தோண்டி எடுத்ததற்கு உதாரணங்களாக இவற்றை அவர் சிறப்பாக வழங்கியுள்ளார் – ‘தஸ்ய ச விசிஷ்டாஹ் கானோ சமுத்ரஸ்ய நஹித்ரிக் கானானம் கேனசித் தத்-அன்யேன கர்தும் சக்யம்’.

988-ஸாம காயந-
முக்தர்கள் சாம கானம் பண்ணக் கேட்டு இருப்பவன்
பாட்டுக் கேட்கும் இடம் –

ஸ்வ ப்ராப்தி மது₄பாநேந * ஹாவு ஹாவு ஹாவு இதி ஸாமாநி காய ₃ மாநோ முக்தோ
(அ)ஸ்ய அஸ்தீதி
ஸாம கா₃ யந꞉ ।
* ண்யுட் ச இதி ண்யுட் ।
* ஏதத் ஸாம காய₃ ந் நாஸ்தே ,–இத்யாதி₃ ॥

வேதானாம் சாம வேதோஸ்மி தேவானாம் அஸ்மி வசவ இந்திரியம் மனஸ் அஸ்மி பூதானாம் அஸ்மி சேதன –ஸ்ரீ கீதா -10-22-

ஏதத் ஸாம காயன் நாஸ்தே ஹாவு ஹாவு ஹாவு —தைத்ரியம் ப்ருகு வல்லி -10-5-
முக்தி அடைந்தவர்கள் அங்கு ஸாம கானம் பாடியபடி உள்ளார்கள்

எந்தை எம்பெருமான் என்று வானவர் சொல்லும் பெருமான் -1-10-7-

வெஃகாவில் திருமாலைப் பாடக் கேட்டு மடக் கிளியை கை கூப்பி வணங்கினாளே

கேட்டு ஆரார் வானவர்கள்  செவிக்கு இனிய செஞ்சொல்லே –
நுடங்கு கேள்வி இசை என்கோ -பாவின் இன்னிசைப் பாடித் திரிவேனே

பிறவி நீங்கி முக்தி அடைந்தவர்கள் தம்மை அடைவதாகிய மது பானத்தினால் மயங்கி
ஹாவு ஹாவு என்று சாம கானம் செய்யும்படி இருப்பவர் -ஸ்ரீ பராசர பட்டர் –

சாமங்களைப் பாடுபவர் -ஸ்ரீ சங்கரர் –

சாமத்தை கானம் செய்பவர் -சாம கானத்திற்கு தஞ்சமாக இருப்பவர் -ஸ்ரீ சத்ய சந்தர்-

————–

988. சாம-கயனா – அவர் சாம வேதத்தின் கீர்த்தனைகளைப் பாடுகிறார்

சாமம் என்பது சாம வேதத்தின் கீர்த்தனைகளைக் குறிக்கிறது, அவை பொதுவாக ஓதப்படுவதற்குப் பதிலாகப் பாடப்படுகின்றன. கயனா என்றால் பாடுபவர் என்று பொருள். இதனடிப்படையில், ஸ்ரீஆதிசங்கரர் இதை ‘சாமானி காயதி இதி சமகாயனஹ் – அவர் சாம வேதத்தின் கீர்த்தனைகளைப் பாடுகிறார், எனவே அவர் சாமவேதத்தைப் பாடுபவர் சமகாயனா’ என்று அழைக்கப்படுகிறார்.

சாம வேதம் நான்கு வேதங்களில் மிகவும் இசையானது மற்றும் பாராயணம் பொதுவாக ஒரு இசை மெல்லிசையாக நிகழ்த்தப்படுகிறது. பகவான் இந்தக் கலையின் நிபுணராக இருப்பதால் அவருக்கு சமகாயனா என்று பெயர்.

‘சாமா’ என்ற சொல்லுக்கு ‘அமைப்பது’ என்றும் பொருள். எனவே, சாம-கயனா என்றால் ‘அவரைத் திருப்திப்படுத்த இனிமையான பாடல்களைப் பாடுபவர்’ என்று பொருள்.

ஸ்ரீ பராசர பட்டர் மேற்கண்ட விளக்கத்தைப் பயன்படுத்தி, ‘முக்தர்களை உடையவர் அல்லது விடுதலை பெற்ற ஆத்மாக்கள் அவரை அடைந்தவுடன் அவரைப் புகழ்ந்து சாம கீர்த்தனைகளைப் பாடுகிறார்கள்’ என்று நாமத்தை விளக்குகிறார் – ஸ்வ-ப்ராப்தி மது பானேன ‘ஹாவு ஹாவு ஹாவு’ இதி சாமானி காயமானோ. முக்தঃ அஸ்ய அஸ்தி இதி ஸம-கயனঃ । அவர் தைத்திரீய உபநிஷத்தின் மேற்கோளைத் தருகிறார் – ‘ஏதத் ஸம காயனஸ்தே’.

ஸ்ரீ கிருஷ்ண தத்த பரத்வாஜ் ஸ்ரீமத் பாகவதத்தில் (12.13.1) ஒரு பகுதியைக் குறிப்பிடுகிறார், அங்கு பகவான் சாம ஞான கீர்த்தனை மூலம் வழிபடப்படுவதைப் பற்றி விளக்குகிறார்:
யம் ப்ரஹ்ம வருணேந்திர-ருத்ர-மருதாஹ் ஸ்துன்வந்தி திவ்யை: ஸ்தாவைர்
வேதைஹ் சங்க-பதா-க்ரமோபநிஷதைர் காயந்தியாம். ஸம-கஹ்
தியானவஸ்தித-தத்-கதேன மனஸா பஷ்யந்தி யாம் யோகினோ
யஸ்யந்தம் ந விது: ஸுராஸுர-கண தேவாய தஸ்மை நமஹ் ||
பொருள்:  சூத கோஸ்வாமி கூறினார்: பிரம்மா, வருணன், இந்திரன், ருத்திரன் மற்றும் மருதுகள் ஆழ்நிலைப் பாடல்களைப் பாடுவதன் மூலமும், வேதங்களைத் தங்களின் அனைத்து அங்கங்கள், பாதக்ரமங்கள் மற்றும் உபநிடதங்களோடும் ஓதுவதன் மூலமும் போற்றுகின்ற அந்த ஆளுமைக்கு, சாமவேதத்தின் கீர்த்தனைகள் எப்பொழுதும் பாடுகின்றன. பரிபூரணமான யோகிகள் தங்களை மயக்கத்தில் நிலைநிறுத்தி, அவருக்குள் தங்களை உள்வாங்கிக் கொண்ட பிறகு தங்கள் மனதிற்குள் பார்க்கிறார்கள், மேலும் அவர்களின் எல்லையற்ற தன்மை தேவர்கள் மற்றும் அசுரர்களால் உணர முடியாதது – எப்போதும் பிரகாசிக்கும் அந்த உன்னதமானவருக்கு, நான் எனது பணிவான வணக்கங்களைச் சமர்ப்பிக்கிறேன்.

பகவான் ஸ்ரீ கிருஷ்ணர் பகவத் கீதையில் (அத்தியாயம் 10 வசனம் 22) கூறுகிறார் – ‘வேதாநாம் சாம வேதோ’ஸ்மி – வேதங்களில் நான் சாம வேதம்’.

ஸ்ரீ ராதாகிருஷ்ண சாஸ்திரிகள், பிரம்ம ஞானி தாம் உணர்ந்த உற்சாகத்தில் சாம கானம் பாடுவதாகவும், பகவான் ஸ்ரீவ் கிருஷ்ணர் புல்லாங்குழலை (அவரது வேணுகானம்) அமைதியான மற்றும் அமைதியான சாம கானத்திற்கு இசைத்ததாகவும், அதனால் அவர் சாமகாயனாக இருப்பதாகவும் கூறுகிறார்.

ஸ்ரீ சத்யதேவோ வசிஷ்டர் நாமத்திற்கு விளக்கம் அளித்து, சாமவேதத்தைப் பாடுபவர்கள் சாமகா என்று அழைக்கப்படுகிறார்கள் என்று விளக்குகிறார். சமகாநாம் அயனம் = ஆஷ்ரயஹ் பரமோ லக்ஷயঃ ஸமாகாயனঃ – சாமத்தை பாடுபவர்களின் பொருளும் இறுதி இலக்கும் சமகாயனன்.

ஸ்ரீ ரகுநாத தீர்த்தர் நாமத்தை இவ்வாறு விளக்குகிறார்:
யஜ்ஞ விநாஷகான் ராக்ஷஸான் ஸ்யாதி ஹிநஸ்தி
இதி ஸம கியந்தே அஸ்மின் இதி கயனாஹ்
ஸமானி ஸ்தோத்ர விசேஷாஹ் கியந்தே அஸ்மின் இதி ஸம-கயனாஹ் |
பொருள்: யாகத்தின் செயல்திறனைக் கெடுக்கும் அசுரர்களைக் கொல்லும் அவரது செயல்களுக்காக சிறப்புப் பாடல்களால் போற்றப்படுகிறது.

989-தேவகீ நந்த₃ந –
தேவகிப் பிராட்டியை களிப்பிக்கும் குமாரன்-

திருக்கண் மலர்ந்து தனது பெருமையை பீஷ்மர் சொல்லக் சொல்ல மகிழ்ந்து இருப்பவன்

ஏவம் விதோ ₄ ந பராவஸ்த₂꞉, கிந்து
தேவகீ நந்த₃ந꞉ ।
ச ஏஷ ப்ருது தீர்க்காஷ சம்பந்தீ தே ஜனார்த்தன ஏஷ பூதம் பவிஷ்யச்ச பவச்ச பரதர்ஷப
பரத குலத்தில் உயர்ந்தவரே -அகன்ற நீண்ட திருக் கண்களை யுடைய உனது உறவினனான
இந்த ஜனார்த்தனனே இறந்த காலம் நிகழ் காலம் மற்றும் எதிர்காலமும் ஆவான் –

தேவகி சிங்கமே தாலேலோ -பெரியாழ்வார் -1-3-4-
ஏஷமே சர்வ தர்மாணாம் தர்மோ அதிகதம -பீஷ்மர் அவனைச் சுட்டிக் காட்டி அருளி
யஏஷ ப்ருது தீர்க்காஷா சம்பந்தீதே ஜனார்த்தன
கரியவாகிப் புடை பரந்து நீண்ட வப் பெரிய வாய கண்களை உடைய ஜனார்தனன் கிருஷ்ணன்-

சம்பந்தீ தே ஜனார்த்தன-உறவேல் நமக்கு இங்கே ஒழிக்க ஒழியாது
பூத பவிஷ்ய பவத் பிரபு உபக்ரமம் இங்கு உப ஸம்ஹாரம்-ஜனார்த்தன ஏஷ பூதம் பவிஷ்யச்ச

ஆயர் புத்ரன் அல்லன் யரும் தெய்வம் -பீஷ்மர் பரத்வம் சொல்லி தேவகி நந்தன்

அனைத்திலும் என் உள்ளம் உள் குளிர நந்த காணுமாறு இனி உண்டு எனில் அருளே -காட்டி -உள்ளம் குளிர வைத்தான் தேவகி நந்தன்
ஏஷ நாராயண ஸ்ரீ மான் -முதல் 122-திரு நாமங்கள்
ஷீராப்தி நிகேதனன் -அடுத்த 24-திரு நாமங்கள்
ஆகதோ மதுரா புரீம் -மற்ற திரு நாமங்கள் எல்லாம்

பர ஸ்வரூபத்தில் மட்டும் அன்றி தேவகியின் புத்திரராக திருவவதரித்த ஸ்ரீ கிருஷ்ணாவாதாரத்திலும்
இவ்வளவு பெருமை பொருந்தியவர் -ஸ்ரீ பராசர பட்டர் –

தேவகியின் மைந்தர் -ஸ்ரீ சங்கரர் –

தேவகியை மகிழ்விப்பவர் -ஸ்ரீ லஷ்மி தேவியை கங்கையை மகிவிப்பவர் என்றுமாம் –
பாகரீதியை மகளாகப் பெற்றவர் -ஸ்ரீ சத்ய சந்தர் –

————–

989. தேவகி-நந்தனா – அவர் தேவகியின் மகனாகப் பிறக்கத் தேர்ந்தெடுத்தார்

ஸ்ரீ ஆதிசங்கரர் இந்த நாமத்தை ‘தேவாக்யாஹ் ஸுதஹ் தேவகிநந்தனாஹ் – அவர் தேவகியின் மகன், எனவே அவர் தேவகிநந்தனா’ என்று விளக்குகிறார். அவர் மகாபாரத அனுஷாஸன் பர்வா (158-31) இலிருந்து மேற்கோள் காட்டுகிறார், இது கூறுகிறது:
ஜ்யோதிம்ஷி ஷுக்ராணி சா யானி லோகே த்ரயோ லோக லோகபாலஸ் த்ரயீ ச |
த்ரயோக்னயஶ் சாஹுதயஶ்ச பஞ்ச ஸர்வே தேவா தேவகிபுத்ர ஏவ ||
பொருள்: உலகில் உள்ள அனைத்து ஒளிகளும், மூன்று உலகங்களும், உலகங்களைக் காப்பவர்கள், மூன்று வேதங்கள், மூன்று புனித நெருப்புகள், ஐந்து தானங்கள் அனைத்தும் தேவகியின் (ஸ்ரீ கிருஷ்ணர்) மகனே. 

ஸ்ரீ பராசர பட்டரின் நாமத்தின் விளக்கம் என்னவெனில், இந்த நாமத்தின் மூலம் பீஷ்மர் யுதிஷ்டிரனுக்கு தெளிவுபடுத்தும் நாமம், எக்காலத்திலும் வெளிப்பட்ட நாமங்கள், எட்டாத அறியாத தெய்வத்தைப் பற்றியது அல்ல, ஆனால் அமர்ந்திருப்பது தேவகி-நந்தனைத் தவிர வேறு யாருமல்ல. அவருக்கு அருகில், மற்றும் யுதிஷ்டிரனின் உறவினராக அவதாரத்தை எடுத்தவர். ஸ்ரீ பட்டர் நம்மை மகாபாரதத்திலிருந்து ஒரு ஸ்லோகத்தைக் குறிப்பிடுகிறார்:
ச ஏஷா ப்ரிதுதிர்கா அக்ஷஹ் சம்பந்தி தே ஜனார்தனா |
ஏஷ பூதம் பவிஷ்யச்ச பவச்ச பரதர்ஷப ||
பொருள்: ஓ’ பரதங்களில் சிறந்தது! ஜனார்தனா, பரந்த மற்றும் நீண்ட கண்களை உடைய இறைவன் உங்கள் உறவினர். அவர் கடந்த காலத்திலும், நிகழ்காலத்திலும், எதிர்காலத்திலும் உள்ள அனைத்தும்.

ஸ்ரீ கிருஷ்ண தத்த பரத்வாஜ், ஸ்ரீமத் பாகவதத்தில் இருந்து பரமாத்மாவின் அவதாரத்தை தேவகியின் மகனாக விவரிக்கிறார்:
நிஷிதே தம-உத்பூதே ஜயமானே ஜனார்தனே
தேவக்யம் தேவ-ரூபிண்யம் விஷ்ணுஹ் சர்வ-குஹ-சய :
அவிரசித் யதா பிரச்யயத்தை
உச்சிகால திஷிங்கல் என்று பொருள்படும். , அனைவரின் இதயத்திலும் அமைந்துள்ள விஷ்ணு, அதே தேவ ரூபம் கொண்ட தேவகியின் வயிற்றில் இருந்து, எல்லா வகையிலும் முழுமையான கிழக்கு அடிவானத்தில் உதிக்கும் முழு நிலவு போன்ற இரவின் அடர்ந்த இருளில் தோன்றினார்.

990-ஸ்ரஷ்டா
படைப்பவன் -பர வாஸூ தேவனும் கிருஷ்ணனே-தானே வேர் முதல் வித்து

பர அவஸ்தோ ₂(அ)பி ஸ ஏவேதி
ஸ்ரஷ்டா ॥
கடல் ஞாலம் செய்வேனும் யானே -5-6-1-
அஹம் க்ருதஸ் நஸ்ய ஜகத பிரபவ -ஸ்ரீ கீதை -7-6-
முந்நீர் ஞாலம் படைத்த எம் முகில் வண்ணன் -3-2-1-

ஏதத் யோநீநி பூதாநி ஸர்வாணீ த்யுப தாரய.–
அஹம் க்ருத்ஸ்நஸ்ய ஜகத ப்ரபவ ப்ரலயஸ் ததா৷৷—-7.6৷৷

இந்த சேதன அசேதன சமஷ்ட்டியைக் காரணமாகக் கொண்ட பிரமன் முதலாக புல் ஈறாக உள்ள
எல்லாப் பொருள்களும் என்னுடையவையே என்று அறிவாயாக –
அப்படி இருக்கும் போது நான் இந்த எல்லா உலகிற்கும் உத்பத்தி ஸ்தானமாகவும் லய ஸ்தானமாகவும்
சேஷியாகவும் இருக்கிறேன்

ஸ்ரீ பர வாஸூதேவரும் தாமேயாக இருப்பவர் -ஸ்ரீ பராசர பட்டர் –

எல்லா உலகங்களையும் படைப்பவர் -ஸ்ரீ சங்கரர் –

படைப்பவர் -ஸ்ரீ சத்ய சந்தர் –

————

989. ஸ்ரஷ்டா – படைப்பாளர்

மூலச் சொல் ‘ஸ்ரிக்’ என்பது ‘உருவாக்கம்’ என்று பொருள்படும். இந்த அடிப்படையில், ஸ்ரீ ஆதி சங்கரர் இதை ‘ஸ்ரஷ்டா சர்வலோகஸ்ய – அவர் முழு பிரபஞ்சத்தையும் படைத்தார், எனவே அவர் ஸ்ரஷ்டா, படைப்பாளர்’ என்று அழைக்கப்படுகிறார். பிரம்மா சிருஷ்டிகராக இருந்தாலும், பகவான் பிரம்மாவை உருவாக்கி, படைப்பின் சக்திகளை வழங்குவதன் மூலம் அவருக்கு இந்த பாத்திரத்தை வழங்கினார், எனவே பகவானே பயனுள்ள படைப்பாளர்.

ஸ்ரஜாதி இதி ஸ்ரஷ்டா விஷ்ணு: படைப்பவர். முன்பு பல இடங்களில் விளக்கியது போல, பிரம்மாண்டத்திற்குள்ளே உள்ள பொருட்களைப் படைக்கிறார், பகவான் பிரம்மாண்டத்திற்கு வெளியே உள்ளவற்றைப் படைத்த பிறகு, பிரம்மாண்டம் பிரம்மாண்டத்திற்குள் பிரம்மாவுடன் சேர்ந்து, மற்றவற்றிற்கான சக்தியையும், அறிவையும், பொறுப்பையும் பிரம்மாவிடம் கொடுக்கிறார். படைப்பின். பிரம்மாவில் பகவான் அந்தர்யாமியாக இருப்பதால் தான் இந்த இடத்தில் பிரம்மாவால் இந்தச் செயலைத் தொடர முடிகிறது. ஆகவே, பகவானே உண்மையான படைப்பாளர், ஏனெனில் அவர் அனைத்து உயிரினங்களையும் அழிப்பவராகவும் பாதுகாவலராகவும் இருக்கிறார்.

ஸ்ரீ பராசர பட்டர் இந்த நாமத்திற்கான விளக்கத்தின் மூலம், ஸ்ரீ பீஷ்மர் யுதிஷ்டிரரிடம் தேவகி-நந்தனான ஸ்ரீ கிருஷ்ணர் வேறு யாருமல்ல, படைப்பிற்குக் காரணமான பர-வாசுதேவரே என்று வலியுறுத்துகிறார். பகவானின் சௌலபியம் மற்றும் சௌசில்யம் ஆகியவை இந்த நாமங்களின் தொடர் மூலம் பிரதிபலிப்பதைக் காணலாம். படைப்பின் அவரது செயல்பாடு பற்றிய குறிப்பு அவரது பரத்வத்தை விளக்குவதற்கு எடுத்துக் கொள்ளப்பட்டாலும், அதே பர-வாசுதேவர் தன்னை பார்வையாளர்கள் அனைவருக்கும் அணுகக்கூடியதாக ஆக்கியுள்ளார் (பீஷ்மர் பகவானின் நாமங்களின் மகத்துவத்தைப் பற்றி யுதிஷ்டிரருக்கு அறிவுறுத்துகிறார். கல்யாண குணங்கள்) அவரது சௌலபியத்தை ஒரே நேரத்தில் காட்டுகிறது.

ஸ்வாமி சின்மயாஆனந்தா கருத்துரைக்கிறார்: ‘சிருஷ்டிகர் (பிரம்மா) கூட எல்லையற்ற ஆன்மாவான ஸ்ரீமன் நாராயணனிடமிருந்து தனது திறன்களையும் திறன்களையும் பெறுவதன் மூலம் மட்டுமே தனது வேலையைச் செய்ய முடியும். பிரம்மாவின் அந்தர்யாமியாக பகவான் இருப்பதால்தான் பிரம்மாவால் படைக்க முடிகிறது.

—

991-ஷீதீ ஸ
பூமியை ஆள்பவன் -கண்ண பிரான் -பூதேவியின் துயர்களை களைபவன்

ய அநந்த ரூப அகில விஸ்வ ரூபோ கர்ப்பேபி லோகான் வபுஷா பிபர்த்தி, இதி
ஸர்வ ஈஸத்வே (அ)ப் யார்தி பூ₄யிஷ்ட₂த்வாத்₃பூ₄யிஷ்ட₂ம் பூ₄மேரீஸ ꞉
க்ஷிதீ ஸ ꞉ ॥
ய அநந்த ரூப அகில விஸ்வ ரூபோ கர்ப்பேபி லோகான் வபுஷா பிபர்த்தி
அவன் எண்ணற்ற ரூபங்கள் கொண்டவன்
இந்த விஸ்வத்தையும் தனது ரூபமாகக் கொண்டவன்
அனைத்தையும் தனது ரூபத்தில் கொண்டுள்ளான்

ஸர்வ ஈசனாய் இருந்தாலும் தாபத் த்ரயங்களால் வாடி -ஆர்த்தி மிக்கு இருக்கும் பூமியில் உள்ளர்களுக்கு விசேஷ அபிமானம் கொண்டவன்

நாளும் இங்கு ஆள்கின்றானே–10-4-2-
உலகம் மூன்று உடையாய் என்னை ஆள்வானே–6-10-10-
ஆள்வான் ஆழி நீர் -10-5-4-

கடல் ஞாலத்து அளி மிக்கான்

எல்லாவற்றிற்கும் ஈஸ்வரர் ஆயினும் பூமியின் துயரத்தை நீக்குவதற்காக திருவவதரித்தால்
பூமிக்கு ஈஸ்வரர் -ஸ்ரீ பராசர பட்டர் –

தசரத புத்ரனாய் திருவவதரித்தவர் -ஸ்ரீ சங்கரர் –

பூமிக்கு அரசர் -ஸ்ரீ சத்ய சந்தர் –

ஈசன் வானவர்க்கு என்பன் என்றால் அது தேசமோ திருவேங்கடத்தானுக்கு நீசனேன் நிறைவு ஒன்றும் இல்லேன்
என் கண் பாசம் வைத்த பரஞ்சுடர் சோதிக்கே 3-3-4–

—————-

991. க்ஷ்டிஷா – பூமியின் இறைவன்

‘க்ஷிதி’ என்றால் ‘பூமி’ என்றும் ‘இஷா’ என்றால் ‘இறைவன் அல்லது அரசன்’ என்றும் பொருள். இதனடிப்படையில், ஸ்ரீஆதிசங்கரர் இதை ‘க்ஷிதே பூமேஹ ஈஷா தசரத ஆத்மஜா – அவர் தசரதனின் மகன் பூமியின் ராஜா, எனவே அவர் பூமியின் ராஜா க்ஷிதிஷா’ என்று அழைக்கப்படுகிறார்.

ஸ்ரீ பராசர பட்டர் பின்வரும் குறிப்பில் வெளிப்படுத்தப்பட்டுள்ளபடி, பகவான் பூமிக்கு மட்டுமல்ல, அனைத்து உலகங்களுக்கும் இறைவன் என்று குறிப்பிடுகிறார்:
யோ அனந்தரூபோ அகில விஸ்வரூபோ கர்ப்பேபி லோகான் வபுஷா பிபார்தி ||
பொருள்: அவர் எல்லையற்ற வடிவங்கள் மற்றும் முழு பிரபஞ்சத்தின் வடிவத்தில் இருக்கிறார். அவர் தனது உடலால் அனைத்து உலகங்களையும் தனது கருவில் தாங்குகிறார்.

இருப்பினும், இந்த நாமத்தில், பகவான் குறிப்பாக பூமியின் இறைவனாகக் குறிப்பிடப்படுகிறார். ஸ்ரீ பராசர பட்டர் பொதுவாக தேவ லோகங்கள் போன்ற மற்ற உலகங்களை விட பூமியில் அதிக துன்பங்கள் இருப்பதாகவும், எனவே பூமியில் உள்ள உயிரினங்களின் துன்பங்களைப் போக்க பகவான் இங்கு அடிக்கடி அவதாரம் எடுக்கிறார் என்றும் சுட்டிக்காட்டுகிறார். எனவே அவர் குறிப்பாக பூமியின் இறைவன் – க்ஷிதிஷா – சர்வ இஷாத்வே’பி ஆர்தி-பூயிஷ்தாத்வாத் பூயிஷ்தம் பூமே இஷா இதி க்ஷிதிஷா என்று அழைக்கப்படுகிறார்.

Sri NammAzhwar in his Thiruvai Mozhi Pasuram (3.3.4) says: ஈசன்
வானவர்க் கென்பனென் றால்,அது
தேச மோதிரு வேங்கடத் தானுக்கு?,
நீச னென் நிறை வொன்றுமி ளேன்,என்கண்
பாசம் வைத்த பரஞ்சுடர்ச் சோதிக்கே.
பொருள்: திரு வேங்கடத்தான் நித்ய சூரிகள் முதலியவற்றின் இறைவன் என்று நாம் அறிவிக்கலாம். ஆனால் இது எந்த வகையிலும் அவருக்குப் பெருமை சேர்க்கவில்லை. அவருடைய உண்மையான மகிமை, என்னைப் போன்ற தாழ்த்தப்பட்ட மக்களுடன் அவர் கலந்திருப்பதும், தாழ்த்தப்பட்டவர்கள் போன்ற அனைவருக்கும் அணுகக்கூடியதுமாகும். எனவே, அவரது சௌலப்யம்தான் அவருடைய மகிமையைக் கூட்டுகிறது, நித்ய சூரிகளின் மீதுள்ள இறையாண்மை அல்ல. அவர் என் மீது மிகுந்த அன்பைக் காட்டினார், அந்த வழியில் என்னை நேசிக்கிறார்.

பூமியில் துன்பப்படும் மற்றும் தாழ்த்தப்பட்ட உயிரினங்கள் மீது பகவானின் இந்த அன்பே அவர்களை அவருக்குப் பிரியமானதாக ஆக்குகிறது, எனவே அவர் இந்த நாமத்தில் பூமியின் இறைவன் என்று அழைக்கப்படுகிறார். பகவான் மற்ற எல்லா உலகங்களுக்கும் “ஈசன்”, ஆனால் அவருடைய “பாசம்” அல்லது அன்பு பூமிக்கு.

ஸ்ரீ பலதேவ வித்யா பூஷன் நாமத்தை “பூமியின் இறைவன்” என்றும் விளக்குகிறார், உலக உயிர்களின் துன்பங்களை நீக்குதல் மற்றும் அவற்றின் பாதுகாப்பில் அவர் அக்கறை கொண்டிருப்பதில் இறைவனின் பிரதிபலிப்பு பிரதிபலிக்கிறது – க்ஷிதேர்-பாரம் அபநியாதம் பாலயன க்ஷிதிஷா.

ஸ்வாமி சின்மயாஆனந்தா நாமத்தை ‘பூமியின் மனைவியாக பகவான்’ என்று விளக்குகிறார் – க்ஷிதிஹ் தாய் பூமி அல்லது பூமிப்பிராட்டியைக் குறிப்பிடுகிறார்.

ஸ்ரீ சத்யதேவோ வசிஷ்டரின் விளக்கம்: க்ஷியந்தி = நிவஸந்தி, கச்சந்தி வா நாசம் பூதானி யஸ்யாம் ச க்ஷிதிஹ் = பூஹ், தஸ்ய ஈஷா க்ஷிதிஷா – எல்லா உயிரினங்களும் இறுதியில் இங்கு தங்கள் வாழ்க்கைக்குப் பிறகு கலக்கின்றன, அது க்ஷிதி அல்லது பூமி. க்ஷிதியின் இறைவன் க்ஷிதிஷா.

992-பாப நாசன
பாபங்களை அழிப்பவன்

அத்ர த₃தி₄நவநீதஸ் தைந்ய ராஸ க்ரீடா₃தி₃கதா₂ம்ருதேந பரேஷாம்
பாப நாஸந꞉;
அவதாரே (அ)பி வைஷ்ணவாநாம் பா₃ஹ்யாப்₄ யந்தர ஸத்ரு நாஸந꞉ ॥
அமுதம் அன்ன செயல்களை பற்றிக் கேட்பதும் ரசிப்பதும் சகல பாபங்களையும் போக்கும்
அவதாரங்கள் மூலம் அடியவர் வெளிப்பகையும் உள்பகையும் போக்குபவன்
சர்வ பாபேப்யோ மோஷ இஷ்யாமி –
பாப நாசன் கண்ணன் -3-6-2-
நம்மன் போலே வீழ்த்த முக்கும் நாட்டில் உள்ள பாவம் எல்லாம் சும்மெனாதே கை விட்டோடித்
தூறுகள் பாய்ந்தனவே -பெரியாழ்வார் திரு மொழி -5-4-3-

தயிர் வெண்ணெய் திருடியது -ராச க்ரீடை செய்தது முதலிய கதை அம்ருதத்தைக் கேட்பவர்களுடைய எல்லா பாபங்களையும் போக்கி –
திரு வவதாரங்களிலும் தம் அடியவர்க்கு உள் வெளி பகைவர்களைப் போக்குபவர் -ஸ்ரீ பராசர பட்டர் –

பால லீலைகளை அனுசந்திக்க உள் விரோதிகள் போகுமே –
திவ்ய ஆயுதங்கள் கொண்டு வெளி விரோதிகளைப் போக்கி அருளுவான்
பாபா நாசனை பங்கயம் தடம் கண்ணனை பரவுமினோ -3-6-2-

தம்மைக் கீர்த்தனம் பூஜை தியானம் செய்வதனாலும் நினைப்பதனாலும் பாவங்களைப் போக்குபவர் -ஸ்ரீ சங்கரர் –

பாவங்களைப் போக்குபவர் -பாப காரியங்களைச் செய்யும் அசுரர்களை அழிப்பவர் -ஸ்ரீ சத்ய சந்தர் —

————

991. பாப-நாஷனா – பாவங்களை அழிப்பவர்

இந்த நாமம் என்பது ஒருவரின் பாவங்களை அழிப்பவர் என்று பொருள். ஸ்ரீ ஆதிசங்கரர் இதை ‘கீர்த்திதா பூஜிதா த்யாதா ஸ்மிருதா பாபராஷிம் நாஷயன் பாபநாஷனாஹ் – தன்னை ஆராதிப்பவர்களுடைய பாவங்களை அழிப்பவர், அவரைத் தியானித்து, அவரை நினைத்துப் புகழ்ந்து பாடுகிறார்’ என்று விளக்குகிறார். அவர் VriddhaShaatatapa இலிருந்து மேற்கோள் காட்டுகிறார்-
பக்ஷோபவாசத் யத் பாபம் புருஷஸ்ய ப்ரணஷ்யதி
ப்ராணாயாம ஶதேனைவ தத் பாபம் நஷ்யதே நிரிணாம்
ப்ராணாயாம ஸஹஸ்ரேண யத் பாபம் நஶ்யதே நிரிணாம்
க்ஷணமாத்ரேண தத்பாபம் ஹரேர் தியானத் பிரணஷ்யதி ||
பொருள்: பதினைந்து நாட்கள் விரதத்தால் எந்தப் பாவங்கள் நீங்குகிறதோ, அவைகள் நூறு பிராணாயாமங்களைச் செய்வதால் அழிந்துவிடும். ஆயிரம் பிராணாயாமங்களால் எத்தகைய பாவங்கள் அழிந்தாலும், ஹரியை தியானிப்பதால் ஒரு நொடியில் அவை நீங்கிவிடும்.

கடுமையான உண்ணாவிரதம் அல்லது பிராணாயாமம் போன்ற மூச்சுக் கட்டுப்பாட்டுப் பயிற்சிகளைச் செய்வதை விட, பகவானிடம் உள்ள பக்தி தன்னைத் தூய்மைப்படுத்துவதில் மிகவும் சக்தி வாய்ந்தது என்பதை இது காட்டுகிறது, எனவே அவர் ஒருவரின் பாவங்களை அழிப்பவர் பாபநாஷனா என்று சரியாக அழைக்கப்படுகிறார்.

ஸ்ரீ பராசர பட்டர், பகவானின் லீலைகளை தியானிப்பதன் பெரும் மதிப்பை நமக்கு நினைவூட்டி நாமத்தை விளக்குகிறார். அவரது சிறுவயது குறும்புகளின் அமிர்தம் போன்ற கதைகளை தியானிப்பதன் மூலம், அவரது ராச லீலைகளை நினைவுபடுத்துவதன் மூலம், அசுரர்களின் அடக்குமுறை போன்றவற்றை நினைவுபடுத்துவதன் மூலம், நம் மனதில் உள்ள பாவங்கள் அகற்றப்படுகின்றன. உண்மையில், பகவான் ஸ்ரீ வைஷ்ணவர்களின் மனங்களில் உள்ள அகக் குறைபாடுகளை அழிக்கும் வழிகளில் இதுவும் ஒன்றாகும் – ஒரே மனதுடன் அவரைத் தியானிப்பவர்கள். ஸ்ரீ பராசர பட்டரின் வார்த்தைகள்:
அத ததி-நவனிதாஸ்தைன்யா ரஸா க்ரீடாதி கத்அம்ருதேன பரேஷாம் பாபநாஷனஹ் |
அவதாரே’பி வைஷ்ணவானாம் பாஹ்யப்யந்தரா சத்ரு-நாஷனஹ் |
பொருள்:அவரது அவதாரங்களின் போது கூட, அவர் ஸ்ரீவைஷ்ணவர்களின் (ஸ்ரீ அல்லது மஹாலக்ஷ்மியுடன் பிரிக்க முடியாத விஷ்ணுவின் பக்தர்கள்) உள் மற்றும் வெளிப்புற எதிரிகளை அழிக்கிறார். அவர் தனது கல்யாண குணங்களை தியானிக்கும்போது உள் எதிரிகளை அழிக்கிறார், மேலும் அவர் அவர்களின் பாதுகாப்பிற்காக அவர் ஏந்தியிருக்கும் தெய்வீக ஆயுதங்களின் மூலம் வெளிப்புற எதிரிகளை அழிக்கிறார் (இது அடுத்த மற்றும் கடைசி ஸ்லோகத்தின் பொருள்).

பாபம் நாஷயதி இதி பாப-நாஷனா – பாபா என்ற வார்த்தையின் வழித்தோன்றலைப் பார்ப்பது மிகவும் சுவாரஸ்யமானது – இது ‘பா – ரக்ஷனே’ என்ற மூலத்திலிருந்து பெறப்பட்டது, அதாவது ‘பாதுகாக்க’. ‘பா’ என்ற இணைப்பின் சேர்க்கை ‘பாபா’ என்ற வார்த்தைக்கு வழிவகுக்கிறது – ஒருவர் தன்னைப் பாதுகாத்துக் கொள்ள வேண்டிய பாப்பா அல்லது பாவம். ஸ்ரீ சத்யதேவோ வசிஷ்டர், பாபா என்ற சொல்லுக்கு ‘பதி அஸ்மாத் ஆத்மாநாம் இதி பாபஹ் – எதிலிருந்து தன்னைக் காத்துக் கொள்ள வேண்டும் என்பது பாபா அல்லது பாவம்’ என்று கூறுகிறார்.

ஸ்ரீமத் ஸ்ரீமுஷ்ணம் ஆண்டவன் விளக்குகிறார், சாதாரண திருடர்கள் பொருள்களை மட்டுமே திருடுகிறார்கள், ஆனால் பகவான் திருட்டு உணர்வுகளை பக்தர்களின் மனதில் இருந்து திருடுகிறார் (“சிட் சோர்” என்றும் அழைக்கப்படுகிறது) – திருட்டு எண்ணத்தையே திருடுபவர் – ‘சௌரியஸ்ய சௌரியம் ஜகதி பிரசித்தம். ‘.

Sri VV Ramanujan refers us to Sri NammAzhwar’s Thiruvai Mozhi Pasuram (3.6.2): ​​மூவ ராகிய மூர்த்தி
யைமுதல் மூவர்க் குமுதல் வன்றன்னை,
சாவ முள் நீக்கு வ ¡னைத் தடங்க டல்கிடந் தான்தன்னைத்,
தேவ தேவனைத் தென்னி லங்கை
எரியே ழச்செற்றன் வில்லியை .
பொருள்:ருத்திரன் மற்றும் பிரம்மாவின் அந்தர்யாமியான த்ரி மூர்த்திகளில் முதன்மையான தாமரை கண்களையுடைய இறைவனை அவர்களின் படைப்பாளராக அர்ப்பணிக்குமாறு உங்கள் அனைவரையும் நான் மன்றாடுகிறேன். ருத்திரன், பிரம்மா மற்றும் பிற தேவர்கள் பிரச்சனையில் சிக்கினால் அவர்களின் சாபங்களை நீக்குபவர். அவர் பாற்கடலில் சாய்ந்திருப்பவர், மேலும் சீதாபிராட்டியை மீட்பதற்காக தீய எண்ணம் கொண்ட ராவணனை சித்திரவதை செய்து லங்காவை எரித்த வலிமைமிக்க வில்லை ஏந்தியவர். தாமரை கண்களையுடையவர், அவர் மீதுள்ள சிந்தனையினால் நமது பாவங்கள் அனைத்தையும் நீக்குகிறார்.

Similar thoughts are expressed by Sri PeriyAzhwar in His Thirumozhi Pasuram (5.4.3):
எம்மனாஎன் குலதெய்வமே என்னுடைய நாயகனே
நின்னுளேனாய்ப் பெற்றநன்மை இவ்வுலகினில் ஆர்பெறுவார்
நம்மன்போலே வீழ்த்தமுதுகும் நாட்டிலுள்ள பாவமெல்லாம்
சும்மெனாதே கைவிட்டோடித் தூறுகள் பாய்ந்தனவே.
பொருள்: என் இறைவா! உனது அருளால் நான் பெற்ற பெரும் பயனை எப்படி விவரிக்க முடியும்? சாதாரணமாக பேய், பேய் என இரக்கமில்லாமல் தரையில் தள்ளும் பாவங்கள் அனைத்தும், சத்தமில்லாமல் தப்பித்து புதர்களுக்குள் ஒளிந்து கொள்ளும் கைதிகளைப் போல அமைதியாக என்னை விட்டுச் சென்றன.

பகவத் கீதை அத்தியாயம் 4 வது வசனத்தில், பகவான் ஸ்ரீ கிருஷ்ணர் கூறுகிறார்:
ஜென்ம கர்ம ச மே திவ்யம் ஏவம் யோ வெட்டி தத்வதா
த்யக்த்வா தேஹம் புனர் ஜன்ம நைதி மம் ஏதி ஸோ ‘ர்ஜுனன்
பொருள்: என் தோற்றம் மற்றும் செயல்பாடுகளின் ஆழ்நிலையை அறிந்தவன், அதன் மீது மாட்டான். உடலை விட்டு, இந்த ஜடவுலகில் மீண்டும் பிறவி எடுக்கவும், ஆனால் எனது நித்திய வாசஸ்தலத்தை அடைகிறான், ஓ அர்ஜுனா.

ஸ்ரீ ராதாகிருஷ்ண சாஸ்திரிகள் பகவானின் லீலைகளின் சிந்தனை எவ்வாறு ஒருவரின் பாவங்களைக் கழுவ முடியும் என்பதற்கு விளக்கம் தருகிறார். பகவானின் லீலைகளின் இந்த எண்ணங்கள் அவரை எப்போதும் நம் எண்ணங்களில் வைத்திருக்கும் விளைவைக் கொண்டிருக்கின்றன, இதுவே ஒருவரின் மனதைத் தூய்மைப்படுத்துகிறது. ஸ்தோத்திரத்தின் தொடக்கத்தில் பீஷ்மர் யுதிஷ்டிரனிடம் சொல்வது இதுதான்:
தஸ்ய லோக ப்ரதானஸ்ய ஜகந்நாதஸ்ய பூபதே |
விஷ்ணோர்-நாம ஸஹஸ்ரம் மே ஶ்ருணு பாப பயபஹம் ||
பொருள்: அரசே, உலகங்களிலேயே உயர்ந்தவனும், பிரபஞ்சத்தின் அதிபதியுமான விஷ்ணுவின் ஆயிரம் நாமங்களை என்னிடமிருந்து கேள்; இந்த நாமங்கள் எல்லா பாவங்களையும் பயத்தையும் நீக்கும்.

அடுத்த ஸ்லோகம், நாமங்கள் என்பது பகவானின் குணங்களின் பிரதிநிதித்துவம் என்று தெளிவுபடுத்துகிறது – யானி நமி கௌனானி விக்யாதானி மஹாத்மனா, எனவே விஷ்ணுவின் பெயர்களையோ அல்லது விஷ்ணுவின் குணங்களையோ தியானிப்பது, விஷ்ணுவை தியானிப்பவரின் மனதில் உள்ள பாவங்களை அகற்ற வழிவகுக்கிறது. .

ஸ்ரீ கிருஷ்ணா தத்த பரத்வாஜ் ஸ்ரீமத் பாகவதத்தின் கடைசி வசனத்திலிருந்து (12.13.23) ஆதரவை வழங்குகிறார்:
நாம சங்கீர்த்தனம் யஸ்ய சர்வ பாப ப்ராநாஷனம் |
ப்ரணமோ துக்ஹ சமனஹ் தம் நமாமி ஹரிம் பரம் ||
பொருள்: எவருடைய நாம சங்கீர்த்தனம் (குழுப் பாராயணம்) சகல பாவங்களையும் அழிப்பதற்கு வழி வகுக்கிறதோ, அவரை வழிபடுவதன் மூலம் எல்லா துன்பங்களையும் நீக்கும் பரம பகவான் ஸ்ரீ ஹரிக்கு எனது மரியாதைக்குரிய வணக்கங்களைச் சமர்ப்பிக்கிறேன்.

ஸ்வாமி சின்மயாநந்தா நாமத்தின் நோக்கத்தை பின்வரும் வார்த்தைகளில் சுருக்கமாகக் கூறுகிறார்:
‘யாரை தியானிப்பது அனைத்து வாசனாக்களும் (பாவங்கள்) அழிக்கப்படுகின்றன. ஒரு தனிமனிதன், அவனிடம் அன்பில் சரணடைந்து, தன் கடமைகளைச் செய்து நிறைவேற்றும்போது, ​​அவனுடைய அனைத்து வாசனாக்களும் அழிக்கப்பட்டு, புதியவை உருவாக்கப்படுவதில்லை. இதுவே வேதங்களில் உள்ள கர்ம யோகக் கோட்பாட்டின் அடிப்படை. சுய தியானத்தின் மூலம், அனைத்து பாவங்களும் கரைந்து முற்றிலும் அகற்றப்படுகின்றன.

அவரது மாற்று விளக்கங்களில் ஒன்றில், ஸ்ரீ சத்ய சந்த தீர்த்த நாமத்தை பாபனா + அஷ்நதி – பாபம் நயதி இதி பாபனா தைத்யா, தான் அஷ்னாதி இதி பாபநாஷனா என்று பார்க்கிறார். அசுரர்கள் பாபனா என்று அழைக்கப்படுகிறார்கள், ஏனென்றால் அவர்கள் பாவங்களைச் செய்வதில் முன்னணியில் உள்ளனர், மேலும் பகவான் இந்த அசுரர்களை ‘சாப்பிடுகிறார்’ அல்லது அழிக்கிறார், எனவே அவர் பாபநாஷனா என்று அழைக்கப்படுகிறார்.

ஸ்ரீ பலதேவ வித்யா பூஷன் மேற்கண்ட சிந்தனையை தனது மாற்று விளக்கங்களில் ஒன்றிலும் சேர்த்துள்ளார் – பவித்ரைஹ் சரிதைஹ் ஸ்ரோத்ராணாம் நிகில கர்ம்ய ரூபம் பாபம் விவர்தயன், அசுரனாமபி நிஹதன் ஆத்மா வித்யாம் நிவர்த்ய முக்திம் தேப்யோ யச்சத் பாபநாஷனா – பாபநாசனின் கதைகளைக் கேட்பதால் பாபநாஷனா என்று அழைக்கப்படுகிறார். அவருடைய லீலாக்களின்; அவர் அசுரர்களை அழிப்பதால் அவர் பாபநாஷனா என்று அழைக்கப்படுகிறார், மேலும் செயல்பாட்டில், அவர்களுக்காக கூட, சுயத்தைப் பற்றிய அறிவை மீட்டு, அவர்களுக்கு மோட்சத்தை வழங்குவதன் மூலம் அவர்களின் பாவங்களை நீக்குகிறார்.

——

985-ஆத்மயோனி-
பாலுடன் சக்கரையைச் சேர்ப்பது போல் தம்மை அனுபவிப்பவர்களைத் தம்மிடம் சேர்ப்பவர் -ஸ்ரீ பராசர பட்டர் –

தாமே உலகுக்கு எல்லாம் உபாதான காரணமாக இருப்பவர் -ஸ்ரீ சங்கரர் –

பிரமனுக்கு அல்லது ஜீவர்களுக்கு காரணமாக இருப்பவர் -தம்மைத் தாமே அனுபவிப்பதனால் ஆதயோனி -ஸ்ரீ சத்ய சந்தர் –

—————————————————————-

986-ஸ்வயம்ஜாத-
ஒருவருடைய பிரார்த்தனையையும் எதிர்பாராமல் தாமே திருவவதரிப்பவர் -ஸ்ரீ பராசர பட்டர் –

நிமித்த காரணமும் தாமேயாக இருப்பவர் -ஸ்ரீ சங்கரர் –

தம்மிடமிருந்து தாமே தோன்றுபவர் -ஸ்ரீ சத்ய சந்தர் –

—————————————————————

987-வைகான –
திருவவதரித்த பின் அடியவர்களுக்கு சம்சார துக்கத்தைப் போக்குபவர் -ஸ்ரீ பராசர பட்டர் –

ஹிரண்யாஷனைக் கொல்வதற்கு பூமியை நன்கு தோண்டியவர் -ஸ்ரீ சங்கரர் –

விசேஷமான இந்த்ரிய பிராணன்களை உடைய -முக்தி அடைந்தவர்களுக்குத் தலைவர் –
ஸ்ரீ வராஹ ரூபத்தில் பூமியை இடந்து எடுத்தவர் –ஸ்ரீ சத்ய சந்தர்-

——————————————–

988-சாமகாயன –
பிறவி நீங்கி முக்தி அடைந்தவர்கள் தம்மை அடைவதாகிய மது பானத்தினால் மயங்கி
ஹாவு ஹாவு என்று சாமகானம் செய்யும்படி இருப்பவர் -ஸ்ரீ பராசர பட்டர் –

சாமாங்களைப் பாடுபவர் -ஸ்ரீ சங்கரர் –

சாமத்தை கானம் செய்பவர் -சாம கானத்திற்கு தஞ்சமாக இருப்பவர் -ஸ்ரீ சத்ய சந்தர்-

——————–

989-தேவகி நந்தன –
பர ஸ்வரூபத்தில் மட்டும் அன்றி தேவகியின் புத்திரராக திருவவதரித்த ஸ்ரீ கிருஷ்ணாவாதாரத்திலும்
இவ்வளவு பெருமை பொருந்தியவர் -ஸ்ரீ பராசர பட்டர் –

தேவகியின் மைந்தர் -ஸ்ரீ சங்கரர் –

தேவகியை மகிழ்விப்பவர் -ஸ்ரீ லஷ்மி தேவியை கங்கையை மகிவிப்பவர் என்றுமாம் –
பாகரீதியை மகளாகப் பெற்றவர் -ஸ்ரீ சத்ய சந்தர் –

——————————————————-

990-ஸ்ரஷ்டா –
ஸ்ரீ பர வாஸூதேவரும் தாமேயாக இருப்பவர் -ஸ்ரீ பராசர பட்டர் –
எல்லா உலகங்களையும் படைப்பவர் -ஸ்ரீ சங்கரர் –
படைப்பவர் -ஸ்ரீ சத்ய சந்தர் –

——————————————————-

991-ஷிதிச –
எல்லாவற்றிற்கும் ஈஸ்வரர் ஆயினும் பூமியின் துயரத்தை நீக்குவதற்காக திருவவதரித்தால் பூமிக்கு ஈஸ்வரர் -ஸ்ரீ பராசர பட்டர் –

தசரத புத்ரனே திருவவதரித்தவர் -ஸ்ரீ சங்கரர் –

பூமிக்கு அரசர் -ஸ்ரீ சத்ய சந்தர் –

———————————————————–

992-பாப நாசன –
தயிர் வெண்ணெய் திருடியது -ராசக்ரீடை செய்தது முதலிய கதை அமுதத் கேட்பவர்களுடைய எல்லா பாபங்களையும் போக்கி –
திரு வவதாரங்களிலும் தம் அடியவர்க்கு உள் வெளி பகைவர்களைப் போக்குபார் -ஸ்ரீ பராசர பட்டர் –

தம்மைக் கீர்த்தனம் பூஜை தியானம் செய்வதனாலும் நினைப்பதனாலும் பாவங்களைப் போக்குபவர் -ஸ்ரீ சங்கரர் –

பாவங்களைப் போக்குபவர் -பாப காரியங்களைச் செய்யும் அசுரர்களை அழிப்பவர் -ஸ்ரீ சத்ய சந்தர் —

————————————————————–

ஸ்ரீ கோயில் கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ பராசர பட்டர் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ பீஷ்மர் திருவடிகளிலே சரணம்
ஸ்ரீ வியாச பகவான் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்

யஜ்ஞ ப்ருத் யஜ்ஞ க்ருத் யஜ்ஞீ யஜ்ஞ புக் யஜ்ஞ சாதன
யஜ்ஞாந்த க்ருத் யஜ்ஞ குஹ்யம் அன்ன மன்னாத ஏவ ச –106-

மேலே உள்ள ஸ்லோகத்தில் பின்வரும் நாமங்கள் உள்ளன:

976.     யஜ்ஞப்ருத்
977.     யஜ்ஞக்ருத்
978.     யஜ்ஞீ
979.     யஜ்ஞபுக்
980.     யஜ்ஞஸாதந
981.     யஜ்ஞாந்தக்ருத்
982.     யஜ்ஞகுஹ்யம்
983.     அன்னம்
984.     அந்நாத

யாகத்தை வெற்றிகரமாக முடிப்பதற்கு எடுத்துச் செல்லும் பொறுப்பின் முழுச் சுமையும் அவரே. படைப்பாளியாக, பக்தர்கள் தம்மை அடைவதற்கான வழிமுறையாக யாகத்தையும் உருவாக்கினார். அவர் அனைத்து யாகங்களுக்கும் எஜமானர், அவருக்காகவே அனைத்து யாகங்களும் செய்யப்படுகின்றன. யாகங்களில் செய்யப்படும் பிரசாதத்தை நுகர்ந்து மகிழ்பவன். யக்ஞங்களின் மூலம் தேடப்படுபவர் அவர். யாகங்களைச் செய்வதற்கான உத்வேகத்தை மட்டுமல்ல, யாகங்களைச் செய்வதற்கான ஆதாரங்களையும் அவர் வழங்குகிறார். அவர் யாகங்களை பலனளிக்கும் வகையில் முடிப்பவர் மற்றும் அவர் யக்ஞங்களில் உன்னதமானவர்களின் மறைந்திருக்கும் ஆவி. அவர் எல்லா உயிர்களாலும் உணவாக உண்ணப்படுகிறார், மேலும் அவர் தன்னை அனுபவிப்பவர்களை அனுபவிப்பவர்.

யக்ஞப்ருத் — யக்ஞத்தின் முழுமையையும் பேணிக் காப்பவரும், குறைகளை நிறைவு செய்து முழுமை அடைய வைப்பவரும் அவரே

(யக்ஞம் என்பது தேவதைக்காகச் செய்யப்படும் திரவியத் தியாகம் என்று ஒரு பொருள். மேலும் ஆழ்ந்து நோக்கினால்
மனிதன் தன்னிடம் இருக்கும் கண்ணிற்குத் தெரிந்த சௌகரியங்களைக் கண்ணிற்குத் தெரியாததும் எதிர்காலத்தில்
மிகுந்த முயற்சியால் அடையப்பட வேண்டியதுமான இலட்சியங்களுக்காகத் தியாகம் செய்துதான் பெற வேண்டியிருக்கிறது.
அந்த இலட்சியங்கள் ஆரம்பத்தில் விழுமியங்கள் என்னும் வடிவில்தான் கருத்துகளாக இருக்கின்றன.
மிகச் சிறந்த இலட்சியம் கடவுளை அடைதல். ஆத்ம ஞானம் என்னும் பெருநிலை. ஆனால் அதுவோ இன்று கண்ணுக்குத் தெரிவதாக இல்லை.
இன்று கண்கண்ட சுகங்களான பொருள், இன்பம் ஆகியவற்றில் நாட்டத்தை விட்டுத்தான் அந்தப் பெரும் இலட்சியத்தை நோக்கிப்
பெரும் யக்ஞம் செய்ய வேண்டியிருக்கிறது. இந்த யக்ஞத்தில் தியாகம் செய்யப்படுவதோ மூன்று விஷயங்கள்.
ஒன்று நான், எனது என்னும் அகங்காரத்தையும், மமகாரத்தையும் தியாகம் செய்தல்.
இரண்டு, நான் தான் செயல்களைச் செய்கிறேன் என்னும் கர்த்தா என்னும் எண்ணத்தை விடுதல்.
மூன்று பலன்களில் நாட்டத்தை விடுதல். ஆத்ம ஞானம் என்னும் இலக்கை எட்டத் தடையாய் இருப்பவை இவை.
இந்த யக்ஞத்தில் அவன் அருளே ஆரம்பம் முதல் நிறைவு வரையிலும் துணை)

யக்ஞக்ருத் — உலகில் மக்களின் நன்மைக்காக வேண்டி இந்த யக்ஞம் என்னும் முறையை அவரே ஏற்படுத்தியுள்ளார்

யக்ஞீ — யக்ஞத்தின் தலைவரும் பிரபுவும் அவரே

யக்ஞபுக் — யக்ஞத்தின் பலன்களை அனுபவிப்பவரும் அவரே

யக்ஞஸாதந: — யக்ஞம் நிறைவேறுவதற்கான துணையாக இருப்பவரும் அவரே

யக்ஞாந்தக்ருத் — பிரம்மஞானம் அடைவதே அனைத்து யக்ஞங்களின் இறுதி இலட்சியம்.
அந்தப் பிரம்ம ஞானத்தை அருள்வதன் மூலம் அவரே யக்ஞாந்தக்ருத் ஆகிறார்.

யக்ஞகுஹ்யம் — தங்களுக்குப் பிடித்த சில பலன்களுக்காகச் செய்யப்படுவது யக்ஞம் என்னும் சாதாரண கருத்துள்ளவர்களுக்குப் புரியாத கருத்து,
‘ஏன் யக்ஞத்தை மூவிதத் தியாகத்துடன் கடவுளைக் குறித்தே செய்ய வேண்டும்?’ என்பது.
யக்ஞத்தின் முழுமையாகக் கடவுள் இருப்பதால் அவரைக் குறித்து, அவருக்கு அர்ப்பணமாகச் செய்யப்படும் யக்ஞம்
அனைத்து நிறைவையும் இயல்பாகவே பெற்று நிற்கும். யக்ஞத்தின் இரகசியம் கடவுளே என்பதால்தான் யக்ஞகுஹ்யம் எனப்படுகிறார்.

அந்நம் — உயிரையும், உடலையும் வளர்ப்பது அன்னம். உயிர்களையும், உலகங்களையும் போஷிப்பவர் ஆகையால் திருமால் அந்நம் எனப்படுகிறார்

அந்நாத: — உணவைத் துய்ப்பவரை அந்நாதர் என்று சொல்லலாம். அனைத்துப் பலன்களையும் உள்ளுயிராய் நின்று
திருமாலே துய்ப்பவர் ஆக இருப்பதால் அவரே அந்நாத: எனப்படுகிறார்.

ஏவ ச – திருமாலே உணவும், உண்போனும் இரண்டுமாக இருக்கின்றார் என்று வலியுறுத்துகிறது.

வேள்விகளைப் பாதுகாப்பவன் {யஜ்ஞப்ருத்},
வேள்விகளைப் படைத்தவன் {யஜ்ஞக்ருத்},
வேள்விகள் செய்பவர்கள் அனைவரிலும் முதன்மையானவன் {யஜ்ஞீ},
வேள்விகள் அனைத்தின் வெகுமதிகளையும் அனுமதிப்பவன் {யஜ்ஞபுக்},
வேள்விகள் அனைத்தையும் நிறைவேறச் செய்பவன் {யஜ்ஞஸாதநன்},
வேள்விகளின் இறுதியில் ஆகுதிகள் முழுமையையும் ஏற்றுக் கொள்வதன் மூலம் அவை அனைத்தையும் நிறைவடையச் செய்பவன் {யஜ்ஞாந்தக்ருத்},
பலனில் விருப்பமின்றிச் செய்யப்படும் வேள்விகளோடு அடையாளங்காணப் படுபவன் {யஜ்ஞகுஹ்யன்},
அனைத்து உயிரினங்களையும் நீடிக்கச் செய்யும் உணவாக இருப்பவன் {அந்நம்},
அந்த உணவை உண்பவன் {அந்நாதன்};(118)

வேள்வியும் பயனும் –

976-யஜ்ஞப்ருத்-யாகத்தில் குறைகள் இருந்தாலும் தம்மை நினைத்துச் செய்யப்படும் பூர்ண ஆஹூதியால் அதை முழுமை அடையச் செய்பவர் –
977-யஜ்ஞக்ருத் -உலக நன்மைக்காக சிருஷ்டி தொடங்கும் போது யாகத்தைப் படைத்தவர் –
978-யஜ்ஞீ -அனைத்து யாகங்களும் இவரைக் குறித்தே செய்யப் படுகிற படியால் யாகங்களுக்கு ஸ்வாமி –
979-யஜ்ஞபுக் -யஜ்ஞத்தில் கொடுக்கப் படும் ஆஹூதியை அனுபவிப்பவர் -அல்லது யஜ்ஞத்தைக் காப்பவர் –
980-யஜ்ஞ சாதன -பெருமானே அடையத் தகுந்தவர் என்னும் அறிவே யஜ்ஞத்தைத் தூண்டும் கோலாக உள்ளவர் –
981-யஜ்ஞாந்தக்ருத் -யாகத்தின் முடிவான பயன் –பெருமானை அடைவதே சிறந்த பயன் -என்றும் அறிவு -இந்த அறிவைப் புகட்டுமவர் –
982-யஜ்ஞகுஹ்யம் -யாகத்தின் ரஹச்யமாகவும் இருப்பவர் -பூரணரான பகவான் யாகத்தில் கொடுக்கப்படும் பொருட்களை
எதிர்பார்த்து ஏற்று திருப்தி அடைவது போல் நடிக்கிறார் என்னும் ரஹச்யத்தை மெய்யன்பர்களே அறிவார்கள் –

ஸ்ரீ தேவகீ நந்தன் –

983-அன்னம்-அவன் அருள் பெற்ற மெய்யன்பர்களாலே அன்னத்தைப் போலே -உணவைப் போலே -அனுபவிக்கப் படுபவர் –
984-அந்நாத-தம்மை அனுபவிப்பவர்களை தாம் அனுபவிப்பவர் –

8-ஸ்ரீ பகவான் செய்து அருளும் செயல்களின் பிரயோஜனம் சொல்லும் திரு நாமங்கள் -946-982-

9-ஸ்ரீ தேவகீ நந்தன் –983-992

976-யஞ்ஞ ப்ருத் –
யாகத்தை நிறைவுறச் செய்பவன்
பிராயச் சித்தான்ய சேஷாணி ஸ்ரீ கிருஷ்ண  அநு ஸ்மரணம் பரம்-

விகலமபி யஜ்ஞம் ஸ்வ ஸ்மரண பூர்ணா ஹுதிப்₄யாம் புஷ்ணாதீதி
யஜ்ஞ ப்₄ருத் । யதா₂

ப்ரமாதாத் (கவனக் குறைவால் )குர்வதாம் கர்ம பிரஸ்யவத் யத்வரேஷு யத் ஸ்மரணா தேவ தத் விஷ்ணோ சம் பூர்ணம் ஸ்யாதிதி ஸ்ருதி
யஜ்ஞத்தில் எந்தச் செயலைச் செய்யும் போதும் ஏதேனும் ஒரு காரணத்தால் ஏதேனும் ஒரு குறை உண்டானாலும்
மஹா விஷ்ணுவை எண்ணிய யுடனேயே அந்தக் குறை நீங்கி யஜ்ஞம் பூர்ணமாகிறது என்று ஸ்ருதி கூறுகிறது

மாயனைத் தாமோதரனைச் செப்பு -நாம் செய்யும் நோன்பு முடிய உதவுவான்

யஜ்ஞம் குறைவு பட்டாலும் தம்மை தியானிப்பதனாலும் பூர்ணா ஹூதியினாலும்
அதை நிரம்பச் செய்பவர் -ஸ்ரீ பராசர பட்டர் –

யஜ்ஞங்களைத் தாங்குபவர் -அல்லது காப்பவர் -ஸ்ரீ சங்கரர் –

யஜ்ஞத்தைத் தாங்குபவர் -ஸ்ரீ சத்ய சந்தர் –

—————–

976. யக்ஞ-பிரித் – யாகத்தின் நிறைவைக் கொண்டுவருபவர்

மூலச் சொல் ‘பிரி’ என்பது ‘பிடிப்பது அல்லது ஆதரிப்பது’. இதன் அடிப்படையில் ஸ்ரீஆதிசங்கரர் இந்த நாமத்தை ‘யஜ்ஞம் பிபாரதி பதி இதி வா யஜ்ஞபிரித் – யாகத்தை வெற்றிகரமாக முடிப்பதற்கான முழுப் பொறுப்பையும் அவர் தாங்குகிறார், எனவே அவர் யக்ஞபிரித்’ என்று அழைக்கப்படுகிறார். ஒரு யாகத்தின் வெற்றிக்கு அச்சுறுத்தல் ஏற்படும் போது, ​​பகவான் ஆதரவுக் கரம் கொடுத்து அதன் நிறைவை உறுதி செய்கிறார்.

ஒரு யாகத்தின் உண்மையான செயல்பாட்டில் குறைபாடுகள் இருந்தாலும், பூர்ணா ஆஹுதியின் இறுதி பிரசாதம் இந்த குறைபாடுகளை நிவர்த்தி செய்து யக்ஞத்தை வெற்றிகரமாக முடிப்பதாகக் குறிப்பிடுகிறார்- ‘விகல்பம் அபி யஜ்ஞம் ஸ்வஸ்மரண பூர்ணாஹுதிப்யாம் யஜ் புஷ்ணாதி இதி. ப்ரித்’.

ஸ்ரீ பராசர பட்டர் ஷ்ருதியில் இருந்து பின்வரும் ஆதரவை அளிக்கிறார்:
பிரமாதாத் குர்வதம் கர்ம ப்ரச்யவத்யத்வரேஷு யத் |
ஸ்மரணதேவ தத்-விஷ்ணோ சம்பூர்ணம் ஸ்யாத்-இதி ஸ்ருதிஹ் ||
பொருள்: அலட்சியம் அல்லது மேற்பார்வையின் காரணமாக யாகங்களைச் செய்வதில் தவறு ஏற்பட்டால், யாகம் அபூரணமாகிவிடும். இந்தக் குறைகள் நீங்க விஷ்ணுவை நினைத்தால் அவைகள் நீங்கி யாகம் பூரணமாகிறது. இதைத்தான் ஸ்ருதி அறிவிக்கிறார்.

யாகத்தை ஆதரித்து, அதை வெற்றிகரமாக முடிப்பதற்குக் கொண்டு வருபவர் யஜ்ஞ-பிரித் என்று அழைக்கப்படுகிறார் – ‘யஜ்ஞம் பிபாரதி புஷ்ணதி, தாரயதி இதி யஜ்ஞ-பிரித்’.

யக்ஞத்தில் ஏதேனும் குறைபாடுகள் இருந்தால் யஜமானன் மன்னிப்புத் தேட வேண்டும் மற்றும் அதைச் சரிசெய்வதற்காக பாரத்தை எடுக்கும் பகவானுக்கு பூர்ணாஹுதியை வழங்க வேண்டும். யாகம் முழுமையடைவதை உறுதி செய்வதற்காக, கிருஷ்ணரின் தாமரை பாதத்தில் தெய்வீக எண்ணங்களுடன், யாகத்தின் செயல்பாட்டில் தெரிந்த மற்றும் அறியப்படாத, நோக்கம் மற்றும் திட்டமிடப்படாத அனைத்து குறைபாடுகளுக்கும் மன்னிப்பு கேட்கும் இறுதி ஆஹுதி. யாகம் செய்பவரில் உள்ள தவறுகள், நடைமுறைகளில் உள்ள தவறுகள், பிரசாதத்தில் பயன்படுத்தப்படும் பொருட்களில் பயன்படுத்தப்படும் தவறுகள், (மந்திரம், தந்திரம், விதி, விவரியாசம் போன்றவற்றில் உள்ள குறைபாடுகள்) அனைத்தும் இறுதி ஆஹுதியின் போது பகவானால் மன்னிக்கப்படுகின்றன. அவரது தெய்வீக பாதங்களில் தியானம் செய்யப்படுகிறது.

பூர்ணாஹுதி நேரத்தில் தியானிக்கப்படும் மந்திரங்களில்:
ப்ராயஷ்சித்தன்யசேஷானி தபஹ கர்மண்ய ஆத்மகனி வை |
யானி தேஷாம் அஷேஷானாம் ஸ்ரீ கிருஷ்ணானு ஸ்மரணம் பரம் ||
உபசாரபதேஷேன கிருதன் ஆஹாரர் மயா|
அபசாரன் இமான் ஸர்வான் க்ஷமஸ்வ புருஷோத்தம ||
பூர்ணாஹுதிம் உத்தமாம் ஜுஹோதி; கர்மம் வை பூர்ணாஹுதிஹ் |
அவிர்கிர்பிஹ் யதோன ஊனம் தேன உக்திம் விதேம||

சுவாமி சின்மயானந்தா சுட்டிக் காட்டுகிறார், இங்கு யாகம் என்பது கடவுளுக்கு செய்யப்படும் யாகம் மட்டுமல்ல, பொதுமக்களுக்கு தன்னலமற்ற சேவையாக செய்யப்படும் அனைத்து செயல்களையும் உள்ளடக்கியது. பகவான் இத்தகைய செயல்கள் அனைத்தையும் ஆதரித்து அவற்றின் வெற்றிகரமான முடிவை உறுதி செய்கிறார். அவர் யக்ஞம் என்ற வார்த்தையின் முந்தைய விளக்கத்தைத் தொடர்கிறார், மேலும் தற்போதைய நாமத்திற்கு தனது விளக்கத்தை அளிக்கிறார்: மற்றவர்களுக்கு நாம் செய்யும் அனைத்து நல்ல, அர்ப்பணிப்பு, தன்னலமற்ற சேவைகளை வெற்றிகரமாக முடிக்க உதவுபவர்.

977-யஞ்ஞ க்ருத்-
யாகங்களை உண்டாக்கியவன் -பரஸ்பரம் பாவயந்த -தேவர்கள் மனுஷ்யர்கள்

ஜக ₃த்₃தி₄தா ய யஜ்ஞ மாதௌ₃ ஸ்ருஜதீதி
யஜ்ஞ க்ருத் ॥
பண்டை நான்மறையும் வேள்வியும் தானாய் நின்ற வெம்பெருமான் -பெரிய திரு மொழி -5-7-1-

உலகங்களின் நன்மைக்காக ஆதியில் யஜ்ஞத்தை உண்டாக்கியவர் -ஸ்ரீ பராசர பட்டர் –

ஆதி காலத்தில் யஜ்ஞத்தைப் படைத்து பிரளய காலத்தில் யஜ்ஞத்தை அழிப்பவர்-ஸ்ரீ சங்கரர் –

யஜ்ஞத்தைச் செய்பவர் -ஸ்ரீ சத்ய சந்தர் –

———

977. யக்ஞ-கிருத் – தியாகத்தை உருவாக்கியவர்

‘கிருத்’ என்ற சொல்லுக்கு ‘செய்வது அல்லது உருவாக்குவது’ என்று பொருள். ‘அழித்தல்’ என்று பொருள்படும் போது ‘கிரிந்தாதி’ என்ற வடிவத்தையும் எடுக்கலாம். இதனடிப்படையில் ஸ்ரீஆதிசங்கரர் இரண்டு விளக்கங்களைத் தருகிறார். அவரது விளக்கத்தின் முதல் விளக்கம் ‘ஜகத் ஆதௌ யஜ்ஞம் கரோதி யஜ்ஞக்ரீத் – உலகத்தை உருவாக்கும் நேரத்தில், அவர் யக்ஞத்தின் செயல்முறையையும் உருவாக்கினார், எனவே அவர் யக்ஞத்தை உருவாக்கியவர்’ என்று அழைக்கப்படுகிறார். யக்ஞகிருதத்தை யாகம் செய்பவர் என்றும் பொருள் கொள்ளலாம். உண்மையில், உலகத்தைப் படைத்ததே பகவானின் யாகம்.

ஸ்ரீ சங்கரர் கிருத் என்ற சொல்லுக்கு ‘அழிப்பவர்’ என்று ஒரு மாற்று விளக்கம் தருகிறார் – க்ரிந்தாதி: ஜகதாதௌ யஜ்ஞம் கரோதி, ததந்தே யஜ்ஞம் க்ரிந்ததி இதி வா யஜ்ஞ-கிருத் – யாகங்களை ஆரம்பத்தில் படைத்தவர் அல்லது இறுதியில் அவற்றை அழித்தவர். பிரபஞ்சத்தின்.

ஸ்ரீ பராசர பட்டர், பிரபஞ்சத்தின் நலனுக்காக யாகத்தைப் படைத்ததால், விஷ்ணுவுக்கு இந்த நாமம் உண்டு என்று விளக்கம் தருகிறார். ஜகத்ஹிதாய யஜ்ஞமாதி ஸ்ரீஜதி இதி யஜ்ஞக்ரீத் என்பது ஸ்ரீ பட்டரின் விளக்கம். பிரபஞ்சத்தின் நல்வாழ்வுக்காக அவர் முதலில் யாகத்தை உருவாக்கினார்.

பகவத் கீதையில் உள்ள பின்வரும் ஸ்லோகங்கள் கிருஷ்ணரின் வார்த்தைகளில் விரிவாக விளக்குகின்றன:

ஸஹ-யஜ்ஞா ப்ரஜா சிருஷ்ட்வா புரோவாச ப்ரஜாபதிஹ் |

அனேன ப்ரஸவிஷ்யத்வம் ஏஷ வோஸ்த்விஷ்ட காம-துக் ||(BG 3.10)

பொருள்: ஆதியில், எல்லா உயிர்களுக்கும் இறைவன், பலிகளுடன் சேர்ந்து மனிதனைப் படைத்து, சொன்னான்: இதனால் நீ செழிப்பாய்; இது உங்களுக்கு விரும்பத்தக்க அனைத்தையும் வழங்கும்.
தேவன் பாவயத் அனேன தே தேவா பாவயந்து வஹ் |
பரஸ்பரம் பாவயந்தஹ் ஸ்ரேயஹ் பரம் அவாப்ஸ்யத ||(BG 3.11)
பொருள்: இதன் மூலம் (யக்ஞம்) தேவர்களை தயவு செய்து, தேவர்கள் உங்களை ஆதரிப்பார்கள். இவ்வாறு ஒருவரையொருவர் போஷித்து, உயர்ந்த நன்மையைப் பெறுவீர்கள்.

இஷ்டான் போகன் ஹி வோ தேவே தாஸ்யந்தே யஜ்ஞ பவிதா |(BG 3.12) – தியாகத்தால் மகிழ்ந்த தேவர்கள், நீங்கள் விரும்பும் இன்பங்களை உங்களுக்கு வழங்குவார்கள்.

ஸ்ரீ ராதாகிருஷ்ண சாஸ்திரிகள் தேவர்களுக்கும் மனுஷர்களுக்கும் இடையே உள்ள தொடர்பு மற்றும் ஒன்றோடொன்று சார்ந்திருப்பதைப் பின்வருமாறு விவரிக்கிறார்: தேவர்கள் யாகங்கள் மூலம் ஹவிர்-பாகம் செய்ய மனுஷ்யர்களைச் சார்ந்துள்ளனர், மேலும் மக்கள் மழை போன்றவற்றின் மூலம் தங்கள் வாழ்வாதாரத்திற்காக தேவர்களைச் சார்ந்துள்ளனர். , பகவான் யக்ஞத்தை தேவர்களுக்கும் மக்களுக்கும் பாலமாக அமைத்திருப்பதால், அவர் யக்ஞ-கிருத் என்று அழைக்கப்படுகிறார்.

யக்ஞ-கிருத் என்ற சொல் யக்ஞங்களைச் செய்பவர் என்றும் விளக்கப்பட்டுள்ளது. சுவாமி சின்மயாநந்தா இந்த நாமத்தை இவ்வாறு விளக்குகிறார்: யாகம் செய்பவர். யக்ஞத்தின் செயலாக, ஜீவாக்களுக்குச் செய்யும் தூய்மையான மற்றும் தன்னலமற்ற செயலாக, இறைவன் படைப்பைப் பிறப்பித்ததாக அவர் குறிப்பிடுகிறார்.

ஸ்ரீ கிருஷ்ண தத்த பரத்வாஜ், ‘யஜ்ஞன் மகான் ஸ்வயமபி கரோதி அவதார விக்ரஹே இதி யஜ்ஞ-கிருத் – அவர் அவதாரங்களின் போது யக்ஞங்களைத் தானே செய்கிறார்.

978-யஞ்ஞீ-
யஞ்ஞங்களால் ஆராதிக்கப் படுபவன் -சர்வ சேஷி

ஸர்வ யஜ்ஞாநாம் சேஷீ
யஜ்ஞீ ॥
செய்கைப் பயன் உண்பேனும் யானே -5-6-4-
அஹம் ஹி சர்வ யஞ்ஞாநாம் போக்தா ச பிரபுரேவச -ஸ்ரீ கீதை -9-24-

யத் கரோஷி யத³ஸ்²நாஸி யஜ் ஜுஹோஷி த³தா³ஸி யத் |
யத் தபஸ்யஸி கௌந்தேய தத் குருஷ்வ மத³ர்பணம் || 9- 27||

எல்லா யஜ்ஞங்களுக்கும் தலைவர் –ஸ்ரீ பராசர பட்டர் –

யஜ்ஞங்கள் தமக்கு ஆராதனங்கள் ஆகையால் யஜ்ஞங்களுக்குத் தலைவர் -ஸ்ரீ சங்கரர் –

யஜ்ஞத்தை யுடையவர் -ஸ்ரீ சத்ய சந்தர் –

—————

978. யக்ஞி – அவர் யக்ஞங்களின் மாஸ்டர்

அவர் யக்ஞம் உருவகப்படுத்தப்பட்டவர் மற்றும் அவர் அதன் மிக முக்கியமான அங்கமாகவும் இருக்கிறார். இதன் அடிப்படையில் ஸ்ரீஆதிசங்கரர், ‘ யஜ்ஞானம் தட்சமாராதனாத்மானம் ஷேஷீ இதி யஜ்ஞி – தமக்கு ஆராதனையாகச் செய்யப்படும் யாகங்களை முழுமையாகவும், அர்த்தமுள்ளதாகவும் ஆக்குகிறார், எனவே அவர் யக்ஞத்தின் மையமான யக்ஞை’ என்று அழைக்கப்படுகிறார். ‘யஜ்ஞோ வை விஷ்ணுஹ் – விஷ்ணு யக்ஞத்தின் சாரம், யக்ஞம் யக்ஞத்தின் சாரம்’ என்று வேதங்கள் கூறுகின்றன. இரண்டும் ஒன்றுதான். யக்ஞம் என்பது பகவானின் வெளிப்பாடே, எனவே அவர் ஒவ்வொரு யக்ஞத்திற்கும் இறைவன் மற்றும் பெறுபவராக யக்ஞி என்று அழைக்கப்படுகிறார்.

ஸ்ரீ பராசர பட்டரின் விளக்கம் சங்கரரைப் போன்றது, அங்கு அவர் ‘சர்வ யஜ்ஞானம் ஷேஷி யஜ்ஞி – அவர் எல்லா யக்ஞங்களுக்கும் இறைவன் அல்லது எஜமானர். அவர் இறுதியான போக்தாவாக இருப்பதால், அனைத்து யக்ஞங்களும் அவரை சாந்தப்படுத்துவதற்காக செய்யப்படுகின்றன.

ஸ்ரீ வி.வி. ராமானுஜன் பகவத் கீதையை (அத்தியாயம் 9 வசனம் 24) ஆதரவாகக் குறிப்பிடுகிறார்:
அஹம் ஹி ஸர்வ யஜ்ஞானம் போக்தா ச ப்ரபுரேவ ச |
ந து மாம் அபிஜானந்தி தத்த்வேனாதஷ்-ச்யவந்தி தே ||
பொருள்: ஏனென்றால், நான் மட்டுமே அனைத்து யாகங்களையும் அனுபவிப்பவன் மற்றும் ஒரே இறைவன். அவர்கள் என்னை என் உண்மையான இயல்பில் அடையாளம் காணவில்லை, அதனால் அவர்கள் விழுகிறார்கள்.

ஸ்ரீ ராமானுஜன் ஸ்ரீ நம்மாழ்வாரின் திருவாய் மொழி என்றும் குறிப்பிடுகிறார் – ‘ செய்கைப் பயனும் யானே என்றும்…. (திருவாய் மொழி 5.6.4) – எவரும் செய்யும் செயல்களின் பலன் என்னுடையதே தவிர’.

ஸ்ரீ தொண்டரடிப்பொடி ஆழ்வார் தனது திருமொழிப் பரசுராமத்தில் 25 புலம்புகிறார்:
குரங்குகள் மலையை தூக்கக் குளித்துத்தாம் புரண்டிட் டோடி
தரங்கநீ ரடைக்க லுற்ற சலமிலா அணிலம் போலேன்
மரங்கள்போல் வலிய நெஞ்சம் வஞ்சனேன் நெஞ்சு தன்னால்
அரங்கனார்க் காட்செய் யாதே அழியத்தே நேயர்க்கின் றே.
பொருள்:ஆழ்வார் இறைவனிடம் தனது வர்ணத்திற்கு விதிக்கப்பட்ட கர்மங்களைச் செய்யவில்லை, ஞானயோகம் அல்லது பக்தி யோகத்தைப் பின்பற்றவில்லை, இறைவனின் நாமத்தைப் பாடி நேரத்தைச் செலவிடவில்லை, இது போன்ற எதையும் செய்யவில்லை என்று கூறுகிறார். கஜேந்திரன் போன்ற ஒரு பூவைக் காணிக்கையாக, அவர் அணில் அல்லது குரங்கு போன்ற சிறிய சேவையை கூட ராமருக்கு வழங்கவில்லை, ஆனால் அவருக்குத் தெரிந்த ஒரே விஷயம், இறைவனிடம் இருந்து உதவிக்காக அழுவது மட்டுமே. பகவான் இதைப் போதுமான யாகம் என்று ஏற்றுக்கொண்டு, ஆழ்வாரைத் தன் பாதங்களுக்கு அழைத்துச் செல்கிறார்.

பகவான் ஏன் எல்லா யக்ஞங்களுக்கும் இறைவன் என்று அழைக்கப்படுகிறார் என்பதற்கு இந்த உதாரணம் ஒரு சிறந்த எடுத்துக்காட்டு. பகவான் கஜேந்திரனின் பூவைக் காணிக்கையாகக் கொடுப்பதையும், அணில்கள் சில மணலைக் காணிக்கையாகக் கொடுப்பதையும், குரங்குகள் செய்யும் சேவையையும், அல்லது தன்னிடம் இருந்து உதவிக்காகக் கூக்குரலிடுவதையும், தனக்குப் போதுமான காணிக்கையாகக் கொண்டு, தன் பக்தனை ஆசீர்வதிக்கிறார்.

நாராயணனின் சேவையில் தன் வாழ்நாளை அர்ப்பணித்ததால், தனக்கு எந்த வித பக்தியும் இல்லை என்று அறிவிப்பது ஆழ்வாரின் சுத்த அடக்கம் என்பதை நினைவில் கொள்ள வேண்டும்.

ஸ்ரீ சத்யதேவோ வசிஷ்டர் குறிப்பிடுகையில், யக்ஞம் என்ற சொல்லிலிருந்து யக்ஞம் என்ற வார்த்தை ‘இனி’ என்ற பின்னொட்டாக – யஜ்ஞா அஸ்ய அஸ்தி இதி இதி யஜ்னி – யாருக்காக யாகங்கள் செய்யப்படுகிறதோ அவரே.

979-யஞ்ஞ புக்
யஞ்ஞங்களை அனுபவிப்பவன் -அந்தராத்மா -தடை இன்றி ரஷிப்பவனும் அவனே-

தான் பு₄ங்க்தே பு₄நக்தி வேதி
யஜ்ஞ பு₄க் ॥

மா முனி வேள்வியை காத்து

செய்கைப் பயன் உண்பேனும் யானே என்னும்
ப்ராப்திக்கு உகப்பானும் அவனே

அந்த யஜ்ஞங்களை அனுபவிப்பவர் -அல்லது காப்பவர் -ஸ்ரீ பராசர பட்டர் –

யஜ்ஞங்களை அனுபவிப்பவர் -காப்பவர் -ஸ்ரீ சங்கரர் –

யஜ்ஞத்தை உண்பவர் -தேவர்களை உண்பிப்பவர் -ஸ்ரீ சத்ய சந்தர் –

—————

976-யஜ்ஞப்ருத்-
யஜ்ஞம் குறைவு பட்டாலும் தம்மை தியானிப்பதனாலும் பூர்ணா ஹூதியினாலும் அதை நிரம்பச் செய்பவர் -ஸ்ரீ பராசர பட்டர் –

யஜ்ஞங்களைத் தாங்குபவர் -அல்லது காப்பவர் -ஸ்ரீ சங்கரர் –

யஜ்ஞத்தைத் தாங்குபவர் -ஸ்ரீ சத்ய சந்தர் –

————————————————–

977-யஜ்ஞக்ருத் –
உலகங்களின் நன்மைக்காக ஆதியில் யஜ்ஞத்தை உண்டாக்கியவர் -ஸ்ரீ பராசர பட்டர் –

ஆதி காலத்தில் யஜ்ஞத்தைப் படைத்து பிரளய காலத்தில் யஜ்ஞத்தை அழிப்பவர்-ஸ்ரீ சங்கரர் –

யஜ்ஞத்தைச் செய்பவர் -ஸ்ரீ சத்ய சந்தர் –

———————————————————

978-யஜ்ஞீ-
எல்லா யஜ்ஞங்களுக்கும் தலைவர் –ஸ்ரீ பராசர பட்டர் –

யஜ்ஞங்கள் தமக்கு ஆராதனங்கள் ஆகையால் யஜ்ஞங்களுக்குத் தலைவர் -ஸ்ரீ சங்கரர் –

யஜ்ஞத்தை யுடையவர் -ஸ்ரீ சத்ய சந்தர் –

———————————————————-

979-யஜ்ஞபுக் –
அந்த யஜ்ஞங்களை அனுபவிப்பவர் -அல்லது காப்பவர் -ஸ்ரீ பராசர பட்டர் –

யஜ்ஞங்களை அனுபவிப்பவர் -காப்பவர் -ஸ்ரீ சங்கரர் –

யஜ்ஞத்தை உண்பவர் -தேவர்களை உண்பிப்பவர் -ஸ்ரீ சத்ய சந்தர் –

——————

980-யஜ்ஞசாதன –
யஜ்ஞங்களே ஞானத்தின் வழியாகத் தம்மை அடைவதற்கு உபாயங்களாக இருப்பவர் -ஸ்ரீ பராசர பட்டர் –

தம்மை அடைவதற்கு யஜ்ஞங்களை ஞானம் மூலம் சாதனமாக உடையவர் -ஸ்ரீ சங்கரர்-

யஜ்ஞத்தின் ச்ருக் ஸ்ருவம்-கரண்டிகள் -மந்த்ரம் -முதலியவற்றைக் கொடுப்பவர் -ஸ்ரீ சத்ய சந்தர் –

——————————————————-

981-யஜ்ஞாந்தக்ருத் –
யாகத்தின் பலனாகிய தம்மைப் பற்றிய தத்வ ஞானத்தை உண்டாக்குபவர் -ஸ்ரீ பராசர பட்டர் –

யஜ்ஞத்தின் முடிவாகிய பலத்தைக் கொடுப்பவர் -ஸ்ரீ வைஷ்ணவீ ருக்கைச் சொல்லுவதாலும் பூர்ணா ஹூதி செய்வதனாலும்
யஜ்ஞத்தை நிறைவேற்றுபவர் – -ஸ்ரீ சங்கரர் –

யஜ்ஞத்தை நிச்சயிப்பவர்   -ஸ்ரீ சத்ய சந்தர் –

———————————————-

982-யஜ்ஞகுஹ்யம் –
எதையும் எதிர்பாராதவராக இருந்தும் எதிர்பார்ப்பவர் போல் யாகத்தில் அளிக்கும் புரோடாசம் முதலியவற்றை உண்டு
திருப்தி அடைந்து யாகம் செய்தவரைப் பலன்களால் திருப்தி செய்வித்து யாகத்தின் ரஹஸ்யமாக இருப்பவர் -ஸ்ரீ பராசர பட்டர் –

யஜ்ஞங்களுள் ரஹஸ்யமாகிய ஞான யஜ்ஞமாக இருப்பவர் -பலனைக் கருதாது செய்யப்படும் யஜ்ஞமாக இருப்பவர் -ஸ்ரீ சங்கரர் –

யஜ்ஞத்தின் ரஹஸ்யமான விஷ்ணு என்னும் நாமத்தை உடையவர் -ஸ்ரீ சத்ய சந்தர் –

—————————————————————–

983-அன்னம் –
இப்படித் தம்மால் அளிக்கப் பட்ட சக்தியைப் பெற்றவர்களால் அனுபவிக்கப் படுபவர் -ஸ்ரீ பராசர பட்டர் –

எல்லோராலும் அனுபவிக்கப் படுபவர் -பிராணிகளை சம்ஹரிப்பவர் -ஸ்ரீ சங்கரர் –

எல்லோருக்கும் உய்விடம் -எல்லாவற்றையும் உண்பவர் -ஸ்ரீ சத்ய சந்தர் –

——————————————————————-

984-அந்நாத-
தம்மை அனுபவிப்பவர் களைத் தாமும் அனுபவிப்பவர் -ஸ்ரீ பராசர பட்டர் –

எல்லா உலகங்களையும் சம்ஹார காலத்தில் உண்பவர் -உலகம் அனைத்தும் போக்த்ரு ரூபமாகவும் -உண்பவராகவும் –
போக்ய ரூபமாகவும் உண்ணப் படுபவை யாகவும் -இருத்தலை ஏவ என்ற சொல் காட்டுகிறது -உலகனைத்திலும் உள்ள சொற்கள்
அனைத்தும் சேர்ந்து பரமாத்மாவைக் குறிக்கின்றன என்பதை -சகாரம் காட்டுகிறது -ஸ்ரீ சங்கரர் –

அன்னத்தை உண்பவர் -ஸ்ரீ சத்ய சந்தர் –

————————————-

ஸ்ரீ கோயில் கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ பராசர பட்டர் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ பீஷ்மர் திருவடிகளிலே சரணம்
ஸ்ரீ வியாச பகவான் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்

பூர்ப்புவஸ் ஸ்வஸ் தருஸ் தாரஸ் சவிதா ப்ரபிதாமஹ
யஜ்ஞோ யஜ்ஞபதிர் யஜ்வா யஜ்ஞாங்கோ யஜ்ஞவாஹன–104-

மேலே உள்ள ஸ்லோகத்தில் பின்வரும் நாமங்கள் உள்ளன:

967.     பூர்ப்புவஸ்வஸ்தரு
968.     தார
969.     சவிதா
970.     ப்ரபிதாமஹா
971.     யஜ்ஞம்
972.     யஜ்ஞபதி
973.     யஜ்வா
974.     யஜ்ஞாங்க
975.     யஜ்ஞவாஹனஹ

அவர் பு, புவா மற்றும் ஸ்வா என்ற மூன்று லோகங்களிலும் விரிந்து கிடக்கும் மரம் போன்றவர். அவர் சம்சாரப் பெருங்கடலைக் கடக்கிறார். அவர் முற்பிறவி மற்றும் முழு உலகத்தையும் படைத்தவர். பிரம்மாவின் படைப்பாளராக (அவர் உலகளாவிய தாத்தா), அவர் பெரிய தாத்தா ஆவார். அவர் யக்ஞம் மற்றும் பிரசாதங்களைப் பெற்றவர். செய்பவரில் அந்தர்யாமியாக அவர் எல்லா யாகங்களையும் செய்பவர். அவர் யாகங்களின் இறுதி இலக்கு மற்றும் அவர் யாகங்களை இறுதி நிலைக்கு எடுத்துச் செல்கிறார் மற்றும் யாகம் செய்பவர்களுக்கு தகுந்த பலன்களை வழங்குகிறார்.

பூர்புவ: ஸ்வஸ்தரு: — பூமி, புவர்லோகம், ஸுவர்லோகம் என்னும் மூவுலகிலும் ஜீவர்கள் தம்தம் கர்மங்களினால்
உந்தப்பட்டுப் பிறப்பு இறப்பு என்ற மாற்றங்களுக்கு ஆட்பட்டுத் திரிவது பறவைகள் கிளைக்குக் கிளை பறந்து
திரிவதைப் போன்றது ஆகும். ஜீவர்களாகிய பறவைகள் தங்கி இளைப்பாறும் தருவாக, மரமாக இருப்பவர் ஸ்ரீமஹாவிஷ்ணுவே.

தார: — ஸம்ஸாரக் கடலைத் தாண்டுவிப்பவர் ஆகையால் தார:

ஸவிதா — அனைத்து உலகங்களையும் படைத்தவர் ஆகையால் ஸவிதா

ப்ரபிதாமஹ: — பிதாமஹர் ஆகிய பிரம்மனையும் படைத்தவர் ஆகையால் ப்ரபிதாமஹ:

யக்ஞ: — தாமே யக்ஞ ரூபமாக நின்று பக்தர்களுக்குப் பலன்களைத் தருகிறார்

யக்ஞபதி: — யக்ஞத்தின் ஸ்வாமி அவரே

யஜ்வா — அவரே யக்ஞம் இயற்றுவோரின் உள்ளே அந்தர்யாமியாக இருப்பதால் அவரே யஜமானர் (யக்ஞம் இயற்றுவோர்) என்று அறியப்படுகிறார்.

யக்ஞாங்க: — யக்ஞத்தையே தம் சரீரமாகக் கொண்ட யக்ஞ வராஹர்; துணையாகச் செய்யப்படும் வேள்விகளும் தாமே ஆனவர்.

யக்ஞவாஹந: — சரீரம் நல்லபடியாக இருந்தால்தான் எந்த அறமும் இயற்ற முடியும். அதுபோல் யக்ஞங்கள், ஆத்ம சாதனங்கள்
எல்லாம் இயற்கை, ஆரோக்கியம், சூழ்நிலை என்று பலவிதமான காரணங்கள் நன்கு அமையப் பெற்றால்தான் நடைபெற்றுப்
பலன்களை அடையலாகும். அந்தக் காரணங்கள் உட்பட அனைத்திற்கும் அவர் அருள் இருந்தால்தான் நடக்கும் என்பதால்
அவரே யக்ஞத்தைச் சுமந்து செலுத்தி, நடைபெற வைத்து, பூர்த்தியாக ஆக்கிப் பலன்களையும் தருகிறார் என்பதால்
அவரே யக்ஞவாஹனம் எனப்படுகிறார்.

பூ, புவ, ஸ்வ மற்றும் செய்யப்படும் பிற ஹோம காணிக்கைகளின் புனித அசைகளின் விளைவால் அண்டத்தைக் காப்பவன் {பூர்ப்புவஸ்வஸ்தரு},
பெரும்பாதுகாவலன் {தாரன்},
அனைவரின் தந்தையாக இருப்பவன் {ஸவிதா},
பெரும்பாட்டனுக்கே (பிரம்மனுக்கே) தந்தையாக இருப்பவன் {ப்ரபிதாமஹன்},
வேள்வியின் வடிவில் இருப்பவன் {யஜ்ஞன்},
(வேள்விகளில் துதிக்கப்படும் பெருந்தேவனாக அவனே இருப்பதால்) வேள்விகள் அனைத்தின் தலைவன் {யஜ்ஞபதி},
வேள்வி செய்பவன் {யஜ்வா},
வேள்விகளையே தன் அங்கங்களாகக் கொண்டவன் {யஜ்ஞாங்கன்},
வேள்விகள் அனைத்தையும் நிலைநிறுத்துபவன் {யஜ்ஞவாஹநன்};(117)

ஸ்ரீ அவதாரத்துக்கும் திரு விளையாடல்களுக்கும் பயன் –

967-பூர்ப்புவஸ்வஸ் தரு -பூ புவ ஸூ வ -ஆகிய மூ உலகங்களில் உள்ளோர் –
968-தார -அவர்களை சம்சாரக் கடலைத் தாண்டுவிப்பவர் -கப்பல் போன்றவர் –
969-சவிதா -அனைவரையும் தந்தையைப் போலே பராமரிப்பவர் –
970-ப்ரபிதாமஹா -அனைவருக்கு பாட்டனராக புகழ் பெற்ற நான்முகனுக்கே தந்தை

வேள்வியும் பயனும் –

971-யஜ்ஞ-பொருளைக் கொண்டு யஜ்ஞம் செய்ய ஆற்றல் இல்லாதவர்களுக்கு ஜப யஜ்ஞமாய் இருப்பவர் –
972-யஜ்ஞ பதி -யஜ்ஞத்துக்கு பலனைக் கொடுப்பவர் –
973-யஜ்வா -ஆற்றல் இல்லாதவர்களுக்காக தானே எஜமானனாக இருந்து யாகம் செய்பவர் –
974-யஜ்ஞாங்க -சக்தி உள்ளவர்கள் செய்யும் யாகங்களும் தனக்கு கீழ்ப் பட்டு இருக்கும் படிச் செய்பவர் –

8-ஸ்ரீ பகவான் செய்து அருளும் செயல்களின் பிரயோஜனம் சொல்லும் திரு நாமங்கள் -946-982-

—

967-பூர் புவ ஸ்வஸ் தரு-
மூ வுலகத்திய ஜீவ ராசிகளும் தங்கும் மரமாய் உள்ளவன்
பூ புவ ஸூவ பூமி வானம் சுவர்க்கம் -ஜீவர்களும் தங்கும் மரம்
வாஸூ தேவ தருச்சாயா

பூ₄ர் பு₄வ꞉ஸ்வர் உப லக்ஷிதை ꞉  பக்ஷிபதி₂கைரிவ ப்ராணிபிர் உப ஜீவ்யமாநச் சாய பத்ரல பாரிஜாத꞉
பூ₄ர் பு₄வ꞉ ஸ்வஸ்தரு꞉ ।

ஸமாஸ்ரிதா ப்ரஹ்ம தரோ அனந்தாதி நிஸ் சம்சய பக்குவ பல ப்ரபாத –
ஓங்கி வளர்ந்த பர ப்ரஹ்மம் என்னும் பழுத்த மரத்தை அடைந்தால் அதிலிருந்து பழுத்த பழங்கள் உதிர்வது உறுதி

பாதேயம் வாஸூ தேவ நாம சங்கீர்த்தனம் -பாதே -வழிப்போக்கருக்கு இளைப்பாறும் இடம் -இருப்பிடம் வாஸூ தேவ தருச்சாயா

மூவாத் தனி முதலா மூ வுலகும் காவலோன் -2-8-5-

பூ லோகம் புவர்லோகம் ஸூவர்லோகம் ஆகிய மூ வுலகங்களிலும் உள்ள பிராணிகள் பறவைகள்
பழுத்த மரத்தை அடைவது போல் தம்மை அடைந்து வாழும்படி இருப்பவர் -ஸ்ரீ பராசர பட்டர் –

பூ புவர் ஸூவர் லோகங்களையும் மரம் போலே வியாபித்து இருப்பவர் -பூ புவ ஸவ என்கிற வேத சாரங்கள் ஆகிய
மூன்று வ்யாஹ்ருதி ரூபங்களால் செய்யப்ப்படும் ஹோமம் முதலியவற்றால் மூ வுலகங்களையும் நடத்துபவர் ஸ்ரீ சங்கரர் –

பூ -நிறைந்தவர் -புவ -செல்வத்தால் சிறந்தவர் -ஸ்வ-அளவற்ற சுகமுடையவர் -தரு -தாண்டுபவர் -அல்லது –
ஸ்வஸ்தரு -கற்பக மரம் போன்றவர் -மூன்று திரு நாமங்கள் -ஸ்ரீ சத்ய சந்தர் –

—————-

967. மூவுலகின் உயிர்களுக்கு மரமாக இருப்பவன்.

ஸ்ரீஆதிசங்கரர் இந்த நாமத்திற்கு மூன்று விதமான விளக்கங்களை அளிக்கிறார்: முதலாவது ‘புர்புவஸ்வஸ் ஸமாக்யானி ட்ரீனி வ்யாஹ்ரிதிரூபாணி ஷுக்ராணி த்ரயீ சாராணி பஹ்வ்ரிச்சா ஆஹுஹ், தைஹ் ஹோமதின ஜகத்த்ரயம் தரதி ப்லவதே வா இதி புர்-புவஸ்-தருஹ், இவை மூன்றும் புவஸ் மற்றும் புவஸ்-தரு. மூன்று வேதங்களின் சுருக்கப்பட்ட சாரங்கள். மூவுலகிலும் பரந்து விரிந்து கிடக்கும் மரத்தைப் போல, ஹோமம் அல்லது நெருப்புக்கு யாகம் செய்வதன் மூலம் இந்த ஒலிகள் மூலம் அவற்றைக் கடக்க மக்களுக்கு உதவுகிறார், எனவே அவர் புர்-புவஸ்வஸ்-தருஹ் என்று அழைக்கப்படுகிறார், அவர் நம்மை கடக்க உதவுகிறார். புஹ், புவா மற்றும் ஸ்வா’ மூலம் மூன்று உலகங்கள்.

இரண்டாவது விளக்கம் ‘அதவா புர்புவஸ்ஸ்வாஸ் ஸமாக்ய லோகத்ரய ஸம்ஸார விருக்ஷோ புர்புவஸ்வஸ்தாருஹ்- பூஹ், புவஹ் மற்றும் ஸ்வா என்பது மூன்று உலகங்களின் பெயர்கள், மேலும் அவர் இவைகளைக் கொண்ட மரம், எனவே அவர் புர்புவஸ்வாஸ்தாரு – புர்புவஸ்வஸ்தாரு – பூ, புவ, புவ மரம்’ என்று அழைக்கப்படுகிறார்.

மூன்றாவது விளக்கம் ‘புர்புவஸ்ஸ்வராக்யம் லோகத்ரயம் விருக்ஷவத் வ்யாப்ய திஷ்டதி இதி வா பூர்புவஸ்வஸ்தாருஹ் – அவர் பூ, புவ, ஸ்வா ஆகிய மூன்று உலகங்களையும் ஒரு பெரிய மரத்தைப் போல ஆக்கிரமித்துள்ளார், எனவே அவர் புர்புவஸ்வாஸ்தாரு’ என்று அழைக்கப்படுகிறார்.

‘பு’ என்ற சொல் இந்த உலகத்தைக் குறிக்கிறது; ‘புவா’ என்பது நடுத்தர உலகத்தைக் குறிக்கிறது – அந்தரிக்ஷா அல்லது வானம், ‘ஸ்வா’ என்பது சொர்க்க உலகத்தைக் குறிக்கிறது மற்றும் ‘தாரு’ என்றால் ‘மரம்’. மூவுலகிலும் உள்ள அனைத்து உயிர்களுக்கும் அவர் பாதுகாவலராக இருக்கிறார், மேலும் அவர் இந்த அனைத்து லோகங்களிலும் உள்ள உயிரினங்களுக்கு பலன்களை வழங்குவதால், அவர் மூன்று உலக உயிரினங்களுக்கும் மரம் என்று அழைக்கப்படுகிறார்.

ஸ்ரீ பராசர பட்டர், ‘புர்-புவஸ்வர்-உபலாக்ஷிதை: பக்ஷி பதிகைரிவ ப்ராணிபிஹ் உபஜீவ்யமானச்-சாய பாத்திரல பாரிஜாத: புர்-புவஸ்வஸ்- தருஹ்’ என்று நாமத்தை விளக்குகிறார். , வானமும் சொர்க்கமும், ஒரு மரம் பறவைகள் மற்றும் பயணிகளுக்கு ஒரு வரவேற்பு ரிசார்ட்டாக இருந்தாலும், அதன் பசுமையான பசுமை மற்றும் குளிர்ந்த நிழல் காரணமாக.

ஸ்ரீ பட்டர் விஷ்ணு புராணத்தில் இருந்து பின்வரும் ஆதரவை அளிக்கிறார்:
சமாஷ்ரிதாத் பிரம்ம தாரோ ஆனந்தாத் |
நிஸ்ஸம்ஷயஹ் பக்வ பல ப்ரபதஹ் ||VP 1.17.91)
பொருள்: ஒரு நபர் நித்தியமான பிரம்மன் மரத்தை நாடினால், பழுத்த பழம் (சம்சார பந்தத்திலிருந்து விடுதலை மற்றும் மோட்சத்தை அடைதல்) நிச்சயமாக விழும் என்பதில் சந்தேகமில்லை. அவரது கைகள்.

Sri VV Ramanujam refers to Sri NammAzhwar’s Thiruvai Mozhi Pasuram 2.8.5, where the Azhwar says: ஓவாத்துயர்ப்பிறவி
யுட்படமற்றெவ்வெவையும்,
மூவாத்தனிமுதலாய் மூவுலகும்காவலோன்,
மாவாகியாமையாய் மீனாகிமானிடமாம்,
தேவாதிதேவபெருமா னென்தீர்த்தனே |
பொருள் : தேவர்களின் இறைவன் ஒருவனே மூன்று உலக உயிர்கள் அனைத்தையும் பாதுகாத்து துன்பங்களை நீக்குகிறான். எல்லா உயிரினங்களுக்கும் அவரே காரணம், அவற்றை உருவாக்கிய பிறகு, அவற்றைப் பாதுகாக்கும் பொறுப்பை அவர் ஏற்றுக்கொள்கிறார், எந்த சூழ்நிலையிலும் பின்வாங்குவதில்லை. நம்மைக் காக்க மத்ஸ்ய, கூர்மம், வராஹ, ஹயக்ரீவன், ராமர், கிருஷ்ணர் போன்ற பல்வேறு அவதாரங்களை எடுத்துள்ளார்.

படைத்தல், காத்தல், அழித்தல் ஆகிய மூன்று செயல்களுக்கும் பகவானே காரணமானாலும், காக்குமியல்வினன் கண்ணப் பெருமான் (திருவாய் மொழி 2.2.9) பாதுகாப்பே அவரது முதன்மைக் கடமை என்று ஸ்ரீ நம்மாழ்வார் தனது திருவாய்மொழியில் வலியுறுத்துகிறார்.

கிஷ்கிந்தா காண்டத்தில், தாரா வாலிக்கு அறிவுரை கூறுகிறார் (அவரது மகன் அங்கத்தின் ராமர் பற்றிய கணக்கின் அடிப்படையில்) மேலும் ராமனை அனைவருக்கும் அடைக்கலம் மற்றும் பாதுகாப்பளிக்கும் மரமாக விவரிக்கிறார்:
நிவாஸ் வ்ருக்ஷ: சாதுனாம் ஆபந்நாம் | 4-15-19
அர்தானாம் சம்ஷ்ரயঃ சைவ யஶஸঃ ச ஒரு ভஜனம் |
பொருள்: அவர் மேன்மையானவர்களுக்கும் நல்லொழுக்கமுள்ளவர்களுக்கும் வாழக்கூடிய மரமாகவும், மனச்சோர்வடைந்தவர்களுக்கு இறுதிப் போக்காகவும், துன்பப்படுபவர்களுக்கு விருந்தோம்பலாகவும், கருணைக்கு ராமர் மட்டுமே தங்குமிடமாகவும் கூறப்படுகிறது. 

ஸ்ரீ சத்யதேவோ வசிஷ்டர் நாமத்தை இவ்வாறு விளக்குகிறார்:
புஹ் இதி பு லோகஹ், புவ இதி அந்தரிக்ஷம், ஸ்வஹ் இதி த்யு-லோகஹ், ஏதே த்ரயோ
லோகஹ் த்ரயஹ் ஸ்கந்த இவ யமாஶ்ரித்ய திஷ்தந்தி, ச ஏதேஷாம் அதாரோ
மூலபூதஹுர்- பரமேஷ்வஸ்வஸ்ரஹுதார் |
பொருள்: இவ்வுலகின் அனைத்து உயிர்களும், வானம் மற்றும் வானமும் அடைக்கலம் தேடும் மரமாக சேவை செய்பவன் புர்-புவஸ்வஸ்-தாரு.

968-தார –
திரு நாவாய் -சம்சாரம் கடலைத் தாண்டுவிக்கும் கப்பல்
விஷ்ணு போதம்
முன்பே 340 பார்த்தோம்
நாரணன் சேர் திரு நாவாய் -9-8-3-

தேஷாம் ஸம்ஸார தாரணாத்
தார꞉ ॥

மாயா மேதம் தரந்திதே–

சம்சார சாகரம் கோரம் –நிஸ் தரந்தி மனுஷ்ய 

அக்கரை என்னும் அநர்த்தக் கடலில் அழுந்திக் கிடந்தேன் -இக்கரை ஏறி -ஆழ்வாருக்கு நித்ய விபூதியை இக்கரை

எவை கொல் அணுகப் பெரும் நாள் என்று எப்போதும்
கவை யில் மனம் இன்றி கண்ணீர்கள் கலுழ்வன்
நவை இல் திரு நாரணன் சேர் திருநாவாய்
அவையுள் புகலாவது ஓர் நாள் அறியேனே–9-8-3-ஆழ்வாருக்கு திரு நாவாய் புகுவதே ஸ்ரீ வைகுண்டம் போவதற்கு சமம்

அணைவது அரவணை மேல் பூம்பாவை யாகம்
புணர்வது இருவரவர் முதலும் தானே
இணைவனாம் எப்பொருட்கும் வீடு முதலாம்
புணைவன்  பிறவிக்கடல் நீந்துவார்க்கே –2-8-1-

வைகுந்தம் என்னும் தோணி பெறாது உழல்கின்றேன்

அவர்கள் சம்சாரத்தைத் தாண்டும்படி செய்பவர் -ஸ்ரீ பராசர பட்டர் –

பிறவிக் கடலைத் தாண்டுவிப்பவர் -பிரணவ ரூபி -ஸ்ரீ சங்கரர் –

ஓங்காரமாக இருப்பவர் -அறியப்படுபவர் -ஸ்ரீ சத்ய சந்தர் –

———————

968. தாரா – இரட்சகர்

ஸ்ரீஆதிசங்கரர் இந்த நாமத்திற்கு இரண்டு விளக்கம் தருகிறார். அடிப்படை வேர் ‘Tru’ அதாவது ‘கடக்க அல்லது குறுக்கே பாலம்’. முதல் விளக்கம் ‘சம்சார சாகரம் தாராயன் தாரா – அவர் சம்சாரப் பெருங்கடலைக் கடக்க மக்களுக்கு உதவுகிறார், எனவே அவர் தாரா’ என்று அழைக்கப்படுகிறார்.

அவரது இரண்டாவது விளக்கம், ‘பிரணவோ வா தாரா – ஓம்காரத்தை உச்சரிப்பது சம்சாரப் பெருங்கடலைக் கடக்க மக்களுக்கு உதவுவதால், அவர் பிரணவ மந்திரத்திற்கு சமமானவர்’. அதனால்தான் ராம நாமம் ‘தாரக மந்திரம்’ என்றும் அழைக்கப்படுகிறது, இது மக்களை மோட்சம் அல்லது சமாசாரத்தின் அடிமைத்தனத்திலிருந்து விடுவிக்கும் நிலையை அடைய உதவுகிறது.

நாமம் உருவான மூலமானது ‘த்ரு – ப்லவனசந்தாரணயோஹ்’ அதாவது ‘கடந்து செல்வது, நீந்துவது’ என்பதாகும். சம்சாரப் பெருங்கடலில் ஆழமாக மூழ்கியிருக்கும் ஜீவர்கள் இந்தப் பெருங்கடலைக் கடக்க உதவுபவர்.

ஸ்ரீ பட்டர் ‘ரட்சகர்’ – சர்வ சம்சார பயத் தாராயதி இதி தாரா – சம்சாரப் பெருங்கடலில் இருந்து நம்மைக் காப்பவர் என்று விளக்கம் தருகிறார். அவர் ஆதரவாக அதர்வ சிரஸிலிருந்து ஒரு மேற்கோளைக் கொடுக்கிறார்:
கர்ப்ப ஜன்ம ஜர மரண சம்சார சாகரமஹா பயத் தாராயதி இதி தஸ்மாத் தாரா|
பொருள்: சம்சாரத்தின் பெரும் அச்சங்களைப் போக்க அவர் அனைவருக்கும் உதவுகிறார், மேலும் கருத்தரித்தல், பிறப்பு, முதுமை மற்றும் இறப்பு ஆகியவற்றை உள்ளடக்கிய சம்சார சாகரைக் கடக்க அவர்களுக்கு உதவுகிறார், எனவே அவர் தாரா என்று அழைக்கப்படுகிறார்.

ஸ்ரீ வி.வி.ராமானுஜம் , திருமங்கை
ஆழ்வாரின்
பெரிய திருமொழி பாசுரத்தை (11.8.10) குறிப்பிடுகிறார் . பொருள்: என் இறைவா! பக்தர்களின் இனிய அருள்! ஓ’ சாந்தோக்ய (உபநிஷத்) மாஸ்டர், தாமரை கண்கள் கொண்ட கிருஷ்ணா! நரகத்தின் நித்திய ஆபத்திலிருந்து தப்பிக்க ஒரு வழியைக் காட்டுங்கள்.

சம்சாரம் ஒரு பெருங்கடலுக்கு ஒப்பிடப்படுவதால், பகவான் இதை கடக்க உதவுவதால், அவர் பாரம்பரியமாக ஒரு படகுடன் ஒப்பிடப்படுகிறார். எல்லா துன்பங்களையும் கடக்கும் படகு என்று ஸ்ரீ கிருஷ்ணன் ஸ்ரீ ஆண்டாள் குறிப்பிடுவதைக் குறிப்பிடுகிறார் – ‘நாலும்புன்பக் கடல் புக்கு வைகுண்டன் என்று ஓர் தோணி பேராடு ஊழல்கிறேன் (நாச்சியார் திருமொழி 5.4).

ஸ்ரீ கிருஷ்ணன் நம்மை திரு நாவாய் என்று குறிப்பிடுகிறார் (அதாவது ‘ஆசிர்வதிக்கப்பட்ட கப்பல்’ என்று அர்த்தம்), அங்கு முகுந்தன் தன்னை வழிபடும் பக்தர்களுக்கு மோக்ஷம் தருகிறார். ஒரு சிறிய புழு தனது வாழ்நாளில் ஒரு சிகரத்திலிருந்து மற்றொரு சிகரத்தை கடக்கச் செய்ய வேண்டியது, முதல் சிகரத்திலிருந்து இரண்டாவது சிகரத்திற்குத் தாவும் சிங்கத்தின் மீது ஏறுவதும், அதன் செயல்பாட்டில், புழுவும் ஆகும் என்று ஒரு உதாரணம் வரைந்து விளக்குகிறார். மற்றபடி முடியாத சாதனையை அடைந்துள்ளது. அதேபோல், ஜீவன் செய்ய வேண்டியதெல்லாம், நரசிம்மரிடம் சரணடைவதே ஆகும், மேலும் ஜீவன் சம்சாரப் பெருங்கடலைக் கடக்கும் கடக்க முடியாத தடையாக இருப்பதை உறுதி செய்வார். ஒரு கரையிலிருந்து மறுகரைக்கு ஒருவரை ஏற்றிச் செல்லும் படகு போன்றவர் அவர். தனிநபர் செய்ய வேண்டியது எல்லாம் படகில் ஏறி, வழிசெலுத்தலை படகோட்டியிடம் விட்டுவிட வேண்டும்.

சுவாமி சின்மயாநந்தா நாமத்தை விளக்குகிறார் ‘நமக்கு கடக்க உதவுபவர்; நித்திய படகு மனிதன், யாரிடம், பக்தன் அசையாத நம்பிக்கையிலும் உண்மையான பக்தியிலும் சரணடைய முடியுமென்றால், அவன் நிச்சயமாக அவர்களை சம்சாரப் பெருங்கடலில் கடத்திச் செல்வான்; அவர்தான் தாரா. பிரத்தியேகமான, அர்ப்பணிப்பான தியானத்தின் மூலம், விழிப்புணர்வோடு விழிப்புணர்வோடு, நம் ஒவ்வொருவரிடமும் உள்ள தனித்துவம் உயர்ந்த நிலைக்கு எழுகிறது, மேலும் அந்த ஆன்மாவில், நித்திய பிரம்மத்தை – ஸ்ரீ ஹரியை அனுபவிக்க முடியும்.

தர்ம சக்கரம் எழுத்தாளர், நாம் செய்யும் எல்லாவற்றிலும் அவருடைய சேவைக்கு நம்மை அர்ப்பணிக்க வேண்டும் என்று குறிப்பிடுகிறார். இந்த தாரக நாமத்தை தியானிப்பவர்களை காக்கும் ராம நாமம் ‘தாரக மந்திரம்’ என்று அழைக்கப்படுகிறது. அனுமன் ராம நாமத்தை உச்சரித்து சமுத்திரத்தை கடப்பது போல், அவருடைய நாமத்தை தியானித்து சம்சார சமுத்திரத்தை கடக்க முடியும். அவர் தமிழில் பொதுவான பழமொழியை மேற்கோள் காட்டுகிறார் – ‘ராமன் இருக்கும் இடத்தில் காமன் இல்லை; கமான் இருக்கும் இடத்திலில் ராமனில்லை’ – இராமன் இருக்கும் இடத்தில் பொருள் மீது ஆசை இருக்காது; பொருளின் மீது ஆசை எங்கே, ராமனிடம் அர்ப்பணிப்பு இல்லை. தாரக மந்திரத்தை எந்த அளவு தீவிரமாக செய்கிறோமோ, அவ்வளவு வேகமாக சம்சார பந்தத்தில் இருந்து விடுபடுவோம்.

ராமர் மற்றும் குஹா

சம்சார சாகரத்தைக் கடக்கத் தன் பக்தர்களுக்கு உதவுபவராக பகவானின் குணத்தை எடுத்துக்காட்ட, ராமனுக்கும் குஹனுக்கும் இடையே நடந்த ஒரு சிறு பரிமாற்றம் இது.

குஹனின் கிராமத்தில் ஒரு இரவு தங்கிய பிறகு, ராமர், லக்ஷ்மணன் மற்றும் சீதை கங்கையைக் கடக்கத் தயாராகி, படகு தயாராகக் காத்திருந்த குஹாவிடம் வந்தனர். அப்போது கேவட் (ஓர்ஸ்மேன்) ராமரின் கால்களைக் கழுவ அனுமதி கேட்டார், மேலும் எனது படகு பெண்ணாக மாறுவதை நான் விரும்பவில்லை, இது மட்டுமே வாழ்வாதாரம். எனவே படகில் ஏறும் முன் உங்கள் கால்களை சுத்தம் செய்ய அனுமதியுங்கள். மேலும் ராமர் புன்னகையுடன் பணிந்தார்.

சேவைகளுக்கு எவ்வாறு பணம் செலுத்துவது என்று ராமா குஹனிடம் கேட்க, அதற்கு குகன் ஜோவில்லே நாங்கள் இருவரும் துடுப்பாளர்கள் என்று பதிலளித்தார். சம்சார சாகரத்தைக் கடக்க நீங்கள் மக்களுக்கு உதவும்போது நான் கங்கை நதியைக் கடக்க மக்களுக்கு உதவுகிறேன்!

969-ஸவிதா –
உண்டாக்குமவன் –ஸவிதா என்று ஸூரியனையும் சொல்லும்

ஸர்வேஷாம் ஸாக்ஷாஜ் ஜந யிதா
ஸவிதா ॥

முன்பே 887 பார்த்தோம்
வள வேழு உலகின் முதலாய வானோர் இறை -1-5-1-

பஹு ஸ்யாம் ப்ரஜாயேய -வியஷ்ட்டி ஸ்ருஷ்ட்டி ஆக்குவதற்காக சமஷடி ஸ்ருஷ்ட்டி பண்ணி நான்முகன் மூலம் செய்து அருளுகிறார்

கடல் ஞாலம் செய் தேனும் நானே என்னும்

வீட்டைப்பண்ணி விளையாடும் விமலன்
ஆகியும் ஆக்கியும் காக்கும்

ஒன்றும் தேவும் உலகும் உயிரும் மற்றும் யாதும் இல்லா
அன்று, நான்முகன் தன்னொடு தேவர் உலகோடு உயிர் படைத்தான்
குன்றம் போல் மணி மாடம் நீடு திருக் குருகூரதனுள்
நின்ற ஆதிப் பிரான் நிற்க, மற்றைத் தெய்வம் நாடுதிரே!–4-10-1-

எல்லாவற்றையும் தாமே உண்டாக்குபவர் -ஸ்ரீ பராசர பட்டர் –

எல்லாவற்றையும் உண்டாக்குபவர் -ஸ்ரீ சங்கரர் –

படைப்பவர் -ஸ்ரீ சத்ய சந்தர் –

——————

969. சவிதா – உற்பத்தி செய்பவர் அல்லது உருவாக்குபவர்

‘சு’ என்ற வேர்ச்சொல்லுக்கு ‘உருவாக்குதல் அல்லது உருவாக்குதல்’ என்று பொருள், அதனால் உற்பத்தி செய்பவள் சவிதா. இந்த அடிப்படையில், ஸ்ரீ ஆதி சங்கரர் இந்த நாமத்தை ‘ஸர்வஸ்ய லோகஸ்ய ஜனக இதி ஸவிதா – அவர் முழு உலகத்தையும் படைத்தவர், எனவே அவர் சவிதா’ என்று அழைக்கப்படுகிறார்.

இந்த நாமத்தை ஸ்லோகம் 94ல் ‘ரவிர் விரோச்சனஸ் ஸூர்யோ ஸவிதா ரவிலோச்சனா’ என்று பார்த்தோம். அனைத்து உலகங்களையும் விடுவிப்பவர் என்று பொருள் கொடுக்கப்பட்டது.

பகவான் அனைத்தையும் படைத்தவர் என்று ஸ்ரீ பராசர பட்டர் விளக்குகிறார் – சர்வேஷாம் சாக்ஷாத் ஜநயிதா சவிதா.

ச-துவாரகா சிருஷ்டியின் அடுத்தடுத்த நிலைகள் நடந்திருக்காது. எனவே உண்மையான படைப்பாளர் பகவான் – சாக்ஷாத் ஜனயிதா.

ஸ்ரீ நம்மாழ்வார், தனது திருவாய் மொழி பாசுரங்கள் பலவற்றில், பகவான் உண்மையான படைப்பாளர், பாதுகாவலர் மற்றும் அழிப்பவர் என்பதை மீண்டும் மீண்டும் நினைவூட்டுகிறார். அவற்றுள் ஒன்று திருவாய் மொழி பாசுரம் 1.5.3, இங்கு ஆழ்வார் பிரம்மாவை உருவாக்கி, அடுத்த படைப்பிற்காக அவனிடம் மேலும் பொறுப்புகளை ஒப்படைத்த பகவானின் செயலைக் குறிப்பிடுகிறார்: நீ யோனிகளைப் படை என்று நிரை நான்முகனைப் படைத்தவன்.

ஸ்ரீ சத்யதேவோ வசிஷ்டர் நாமத்தின் மூலத்தை ‘சு – ப்ராணி கர்ப்பவிமோசனே’ என்று குறிப்பிடுகிறார், அதாவது ‘உற்பத்தி, பிறப்பித்தல்’ – ஸுதே சர்வம் ஜகத் இதி சவிதா; சர்வஸ்ய உத்பாதக இத்யார்தஹ் – பிரபஞ்சத்தில் உள்ள அனைத்தையும் படைத்தவர் சவிதா.

ஸ்ரீ பலதேவ வித்யா பூஷன் பாதம் ச-பிதாவைப் பயன்படுத்துகிறார், மேலும் அந்த வார்த்தையை ‘ச மற்றும் பிதா’ என இரண்டு நாமங்களாக விளக்கி, ‘அனைவருக்கும் தந்தை’ அல்லது அனைத்தையும் படைத்தவர் – ‘தேஷாம் ஜனகத்வாத் பிதா’ என்று விளக்கம் தருகிறார்.

970-ப்ரபிதா மஹ –
தாத்தாவின் தந்தை -பிதாமஹன் நான்முகன் -பிரஜாபதிகளைப் படைத்து அவர்கள் மூலம் பிரஜைகளைப் படைப்பதால்-
பிதாமஹஸ்யாபி ஜநகத்வாத்
ப்ரபிதா மஹ꞉ ॥

பிதாமஹஸ்யாபி பிதாமஹாய ப்ராசேத ஸாதேச பல ப்ரதாய
ஸ்ரீபாஷ்யகாரோத்தம தேசிகாய ஸ்ரீசைல பூர்ணாய நமோ நம: ஸ்தாத்—பெரிய திருமலை நம்பியின் தனியன்

ஆதுமில் பாழ் நெடும் காலத்து நன்மைப் புனல் பண்ணி நான் முகனைப் பண்ணி தன்னுள்ளே தோற்றிய இறைவன் -7-5-4-

தேவும் எப்பொருளும் படைக்க பூவில் நான்முகனைப் படைத்த தேவன்

பிதாமஹரான பிரமனுக்கும் தந்தையானவர் -ஸ்ரீ பராசர பட்டர்-

பிதாமஹரான பிரமனுக்கும் தந்தை -ஸ்ரீ சங்கரர் –

நான் முகனுக்குத் தந்தையானவர் -ஸ்ரீ சத்ய சந்தர் –

————–

969. பிரபிதாமஹா – பெரியப்பா

‘பிதா’ என்றால் தந்தை என்றும், பிதாமஹா என்றால் தாத்தா என்றும், பிரபிதாமஹா என்றால் பெரியப்பா என்றும் பொருள். இந்த அடிப்படையில், ஸ்ரீ ஆதி சங்கரர் இந்த நாமத்தை ‘பிதாமஹாஸ்ய ப்ராம்ஹணஹ் அபி பிதா இதி ப்ரபிதாமஹஹ் – அவர் பிரபஞ்ச தாத்தாவான பிரம்மாவின் படைப்பாளர் அல்லது தந்தை ஆவார். அனைத்து ஆரம்பகால பிரஜாபதிகளின் தந்தையாக இருந்ததால், அவர்களிடமிருந்து மேலும் மக்கள் வந்தவர்கள், அவர் பெரிய தாத்தா அல்லது பிரபிதாமஹா’ என்று அழைக்கப்படுகிறார்.

புராணங்களின்படி, முழு மனித மக்களும் பிரம்மாவால் நேரடியாக உருவாக்கப்பட்ட ஒரு சில மக்களிடமிருந்து வந்தவர்கள். எனவே பிரம்மனை அனைவருக்கும் தாத்தாவாகக் கருதலாம். பகவான், பிரம்மாவின் படைப்பாளராக இருப்பதால், அனைத்து மக்களுக்கும் பெரிய தாத்தா அல்லது பிரபிதாமஹா ஆவார்.

ஸ்ரீ சத்யதேவோ வசிஷ்டர் நான்கு முக பிரம்மா பிதாமஹா அல்லது தாத்தா என்று அழைக்கப்படுகிறார் என்று விளக்குகிறார், ஏனென்றால் அவர் பிரஜாபதிகள், முதல் உயிரினங்களை உருவாக்கினார், பின்னர் மற்ற அனைத்து பிரஜாக்களையும் – மற்ற அனைத்து உயிரினங்களையும் உருவாக்கினார்.

காலங்காலமாக இறந்து போன நம் முன்னோர்கள் அனைவருக்கும் பிரம்மா தான் தந்தை. பகவான் இந்த சதுர்முக பிரம்மாவின் தந்தை என்பதால், அவர் ‘பிதாமஹாஸ்ய பிதா அல்லது பிரபிதாமஹா’ என்று அழைக்கப்படுகிறார்.

ஸ்ரீ சத்ய சந்த தீர்த்த நாமத்தை இவ்வாறு விளக்குகிறார்: ‘லோக பித்ருணாம் மரிச்யாதீனாம் பிதா பிதாமஹ சதுர் முகா, தஸ்ய பித்ரித்வாத் ‘ப்ரபிதாமஹா’, இது மேலே கூறிய அதே கருத்தைத் தெரிவிக்கிறது.

Sri NammAzhwar refers to Bhagavan as the Creator in his Thiruvai Mozhi Pasuram (1.5.3):
மாயோ நிகளாய் நடைகற்ற வானோர் பலரும் முனிவரும்,
நீயோ நிகளைப் படை என்று நிறைநான் முகனைப் படைத்தவன்
சேயோ நெல்லா அறிவுக்கும், திசைக ளெல்லாம் திருவடியால்
தாயோன் எல்லாம் வெவ்வுயிர்க்கும் தாயோன் தானோ.
பொருள்: முனிவர்களையும் வானவர்களையும், நான்முகப் பிரம்மாவையும் படைத்து, படைப்பைத் தொடரும் சக்தியை அவனுக்கு அளித்தாய். எல்லாப் படைப்புகளின் மீதும் காலடி எடுத்து வைத்து, பிரபஞ்சத்தை அளந்த இறைவனே, எல்லா உயிரினங்களுக்கும் தாயைப் போல, நீங்கள் அனைவரிடமும் கருணையுள்ளவர்!

971-யஞ்ஞ-
தானே யஞ்ஞமாய் உள்ளவன்

ஸ்வ  ஆரத₄ந த₄ர்ம ஸம்ருத்₃தி₄ரிக்தாநாம் (ஆராதனைக்கு சக்தி பிராப்தி இல்லாதவர்க்கு)தத்  அர்தி₂நாம் (ஆர்த்தி உள்ளவர்களுக்கு -ஆசையே தகுதி)ஸ்வயமேவ
யஜ்ஞ꞉
செய்கின்ற கிறி எல்லாம் நானே என்னும் -5-6-4-
ஜப யஞ்ஞ ரூபமாய் இருப்பவன்
முன்பே 446 பார்த்தோம்
அந்தணர் தம் ஓமமாகிய அம்மான் -பெரிய திரு மொழி -8-6-5-
பண்டை நான் மறையும் வேள்வியும் தானாய் நின்ற எம்பெருமான் -பெரிய திருமொழி -5-7-1-
மறையாய் வேள்வியாய் தக்கணையாய் -பெரியாழ்வார் -4-9-5-

குளித்து மூன்று அனலை ஓம்பும் குறிகொள் அந்தண்மை தன்னை
ஒளித்திட்டேன் என் கண் இல்லை நின் கணும் பக்தனும் அல்லேன்
களிப்பது என் கொண்டு நம்பி கடல் வண்ணா கதறுகின்றேன்
அளித்து எனக்கு அருள் செய் கண்டாய் அரங்க மா நகர் உளானே –25-

பற்றிலார் பற்ற நின்றானே

தம்மை ஆராதிப்பதற்கு உரிய புண்யம் இல்லாமல் தம்மை ஆராதிக்க விரும்புவர்களுக்கு
தாமே யஜ்ஞமாக இருப்பவர் -ஸ்ரீ பராசர பட்டர் –

யஜ்ஞ ஸ்வரூபி யானவர் -யாகம் செய்பவர்களுக்கு அதன் பலன்களைச் சேர்ப்பிப்பவர்-ஸ்ரீ சங்கரர் –

யஜ்ஞங்களை அனுபவிப்பவர் -அல்லது யஜ்ஞங்களுக்குத் தக்கவர் -ஸ்ரீ சத்ய சந்தர் –

—————

971. யக்ஞம் – தியாகம் செய்பவன்

‘யஜ்’ என்ற சொல்லுக்கு ‘பலி அல்லது காணிக்கை’ என்று பொருள். யாகம் என்பது ஒரு சடங்கு யாகம் அல்லது ஒருவரின் உடைமைகளை மற்றவர்களுக்கு வழங்குதல். இதன் அடிப்படையில் ஸ்ரீஆதிசங்கரர் இதை ‘யஜ்ஞாத்மனா யக்ஞம் – அவர் யக்ஞம் ஆனவர், எனவே அவர் யக்ஞம்’ என்று விளக்குகிறார். ஸ்ரீ சங்கரர் இவ்வாறு விளக்குகிறார்:
சர்வ யஜ்ஞம் ஸ்வரூபத்வாத் யக்ஞம் |
ஸர்வேஷாம் தேவானாம் துஷ்டிகாரகோ யஜ்ஞம் ஆகரேண ப்ரவர்த இதி வா |
பொருள்: எல்லா யாகங்களும் அவருடைய வடிவம், அல்லது அவர் எல்லா தெய்வங்களையும் மகிழ்விப்பதற்காக பலியாக இருப்பதால்.

பகவத் கீதையில் (அத்தியாயம் 3 வசனம் 9), பகவான் கூறுகிறார்:
யஜ்ஞர்தாத் கர்மனோ ‘ந்யத்ர லோகோ’யம் கர்ம-பந்தனஹ் |
தத்-அர்த்தம் கர்ம கௌந்தேய முக்தசங்கஹ் சமாசார ||
பொருள்: விஷ்ணுவுக்கு யாகமாக செய்யப்படும் வேலையைச் செய்ய வேண்டும், இல்லையெனில் வேலை இந்த ஜட உலகத்துடன் பிணைக்கிறது. ஆதலால், குந்தியின் மகனே, அவனது திருப்திக்காக உனது விதித்த கடமைகளைச் செய், அப்படிச் செய்தால் நீ எப்பொழுதும் பற்றற்றவனாகவும், அடிமைத்தனத்திலிருந்து விடுபட்டவனாகவும் இருப்பாய்.

பகவத் கீதையில் (அத்தியாயம் 9 வசனம் 16) பகவான் கூறுகிறார்:
அஹம் க்ரதுர் அஹம் யஜ்ஞா ஸ்வதாஹம் அஹமௌஷதம் |
மந்த்ரோ’ஹமஹமேவ ஆஜ்யம் அஹம் அக்னிஹ் அஹம் ஹுதம் ||
பொருள்:  ஆனால் நான் தான் சடங்கு, நான் பலி, முன்னோர்களுக்கு பிரசாதம், நோய் தீர்க்கும் மூலிகை, ஆழ்நிலை மந்திரம். நான் வெண்ணெய் மற்றும் நெருப்பு மற்றும் பிரசாதம். எனவே, அவர் யக்ஞர் என்று அழைக்கப்படுகிறார்.

பகவத் கீதையின் அத்தியாயம் 4 வது வசனம் 24 இல், பகவான் கூறுகிறார்:
ப்ரஹ்மர்பணம் ப்ரஹ்மஹவிஹ் ப்ரஹ்மஞௌ ப்ராஹ்மண ஹுதம் |
ப்ரஹ்மைவதேன காந்தவ்யம் ப்ரஹ்ம கர்ம சமாதினா ||
பொருள்: பிராமணன் வழங்குவதற்குக் கருவி; பிரம்மம் என்பது பிரசாதம்; பிரம்மன் மூலம் பிரம்மனின் நெருப்பில் கொடுக்கப்படும் பிரசாதம்; பிரம்மனை மட்டுமே தன் பணியில் தியானிப்பவன் அடைய வேண்டும்.

ஸ்ரீ பராசர பட்டர், பகவான் அனைத்து யாகங்களுக்கும் பொருள், யாகங்களின் பலன்களை வழங்குபவர், யாகம் நடத்துவதற்கு உதவி செய்பவர், அதனால் அவர் யக்ஞம் என்று அழைக்கப்படுகிறார் – ‘யக்ஞம், தத் சாதனா, தத்-பல வாதித்வேன. பிரதிபதிதா | அதோ யக்ஞம் |’.

ஸ்ரீ பட்டர் விஷ்ணு புராணத்திலிருந்து பின்வருவனவற்றை ஆதரிக்கிறார், அங்கு இஜ்யா அல்லது தியாகம் மூன்று உலகங்களின் அனைத்து வாழ்வாதாரத்திற்கும் அடிப்படையாக விவரிக்கப்படுகிறது:
ததாஷ்ச இஜ்ய ஆஹுதிர்-துவார போஷிதஸ்தேவிர்-புஜா |
விருஷ்டேஹ் காரணதாம் யாந்தி பூதாநாம் ஸ்திதயே புனஹ் || VP 2.8.101
பொருள்: காணிக்கைகளைப் பெறுபவர்களான தேவர்கள், நெருப்பில் உள்ள காணிக்கைகளால் போஷிக்கப்பட்டு, படைக்கப்பட்ட உயிரினங்களின் ஆதரவிற்காக மழையைப் பொழியச் செய்கிறார்கள்.

யஜ் – தேவ பூஜை ஸங்கதி காரணயஜன தநேஷு – தியாகம் செய்தல், காணிக்கை செலுத்துதல், அளிப்பது, அதனுடன் தொடர்புகொள்வது ஆகிய மூலத்திலிருந்து நாமம் பெறப்பட்டது. பல விளக்கங்கள் சாத்தியம்: யஜனம் யக்ஞம்; ய இஜ்யதே சயஜ்ஞா; யஜந்தி யத்ர இதி யஜ்ஞா; இஜ்யதே அனேன இதி யஜ்ஞா ஸாதனம் – எவர் வழிபடப்படுகிறாரோ, அவர் பிரசாதங்களில் பயன்படுத்தப்படும் பொருள் அல்லது பொருள்கள் அனைத்தும் யக்ஞம் என்று அழைக்கப்படுகின்றன.

பகவத் கீதையில் (அத்தியாயம் 9 வசனம் 24) பகவான் கூறுகிறார்:
அஹம் ஹி ஸர்வ யஜ்ஞானம் போக்தா கப்ரபுரேவ ச |
ந து மாமாபீஜாநந்தி தத்த்வேன அதஷ்-ச்யவந்தி தே ||
பொருள்: எல்லா யாகங்களுக்கும் நான் மட்டுமே அனுபவிப்பவன் மற்றும் ஒரே இறைவன். அவர்கள் என்னை என் உண்மையான இயல்பில் அடையாளம் காணவில்லை, அதனால் அவர்கள் விழுகின்றனர்.

ஸ்ரீ பட்டர் நம்மை ஸ்ருதிவாக்யா – யஜ்ஞோ வை விஷ்ணுஹ் – யக்ஞம் என்பது விஷ்ணுவே என்றும் குறிப்பிடுகிறார். முறையான யாகங்களைச் செய்ய வசதியில்லாதவர்களுக்கும், அதற்குப் பதிலாக அவருடைய நாமஜபத்தை மட்டும் செய்பவர்களுக்கும் பகவான் யாகத்தின் செயல்பாட்டைச் செய்கிறார் என்று ஸ்ரீ பட்டர் விளக்குகிறார் – ஸ்வராதன தர்ம சம்ரித்தி ரிக்தானம் தத்-அர்த்தினம் ஸ்வயமேவ யக்ஞம் – அடைய விரும்பும் பக்தர்களுக்கு. அவர், அதனால் இறைவனின் ஆராதனை (வழிபாடு) செய்ய விரும்புகிறார், ஆனால் உடல் மற்றும் பொருள் எதுவும் இல்லை, பகவான் தானே ஜப யக்ஞமாக நிற்கிறார், அதாவது, யக்ஞமான ஜபத்தில் அவர் மகிழ்ச்சியடைகிறார்.

ஸ்ரீ பலதேவ வித்யா பூஷனின் விளக்கம் இதே வழியில் உள்ளது – ‘அகி’ஞ்சானம் தத்-தத்-ஆராதன உபகாரணத்வாத் யஜ்ஞா’ – அவரை வழிபட முடியாதவர்களுக்கு அவர் வழிவகை செய்வதால், அவர் யக்ஞர் என்று அழைக்கப்படுகிறார்.

ஸ்ரீ சத்யதேவோ வசிஷ்டர் நாமத்தை ‘ஏவம்ச யஜ்யதே ஸங்கம்யதேதீயதே ச யஸ்மா இதி நாநார்தோ யஜ்ஞ சப்தஹ்’ என்று விளக்குகிறார் – எவன் வழிபடப்படுகிறானோ, அவனே எல்லா கர்மங்களின் பலன்களையும் அர்ப்பணிக்கிறான். ஸ்ரீ வசிஷ்டர் மேலும் விளக்குகிறார், நமது செயல்கள் அனைத்தும் இறுதியில் நமது ஆத்ம-பிரிதிக்காகவே செய்யப்படுகின்றன, மேலும் பகவான் நமது ஆத்மாவின் அந்தர்யாமியாக இருப்பதால், அவை இறுதியில் அவரது மகிழ்ச்சிக்காகவே செய்யப்படுகின்றன.

ஸ்ரீ ராதாகிருஷ்ண சாஸ்திரிகள் நாமத்தை ‘ஜீவாக்களின் கர்மாக்களை அவற்றின் விளைவுகளுடன் தொடர்புபடுத்துபவர்’ என்று விளக்குகிறார்.

ஸ்ரீ ரகுநாத தீர்த்தர் நாமத்தை யாகங்களில் வழிபடுபவர் என்று விளக்குகிறார் – ‘யஜ்ஞே இஜ்யா ஸ்துத்யா பூஜ்ய இதி யஜ்ஞ- இஜ்யா’.

ஸ்வாமி சின்மயாஆனந்தா யக்ஞம் என்ற சொல்லை, ‘மற்றவர்களுடன் முழுமையான ஒத்துழைப்பிலும், அனைத்து உயிரினங்களின் நலனுக்காகவும், உலக நலனுக்காகவும் முழு அர்ப்பணிப்பு உணர்வுடன் மேற்கொள்ளப்படும் பணி’ என வரையறுக்கிறார். முழுமையான தன்னலமற்ற ஒரு கூட்டு முயற்சி இருக்கும்போதெல்லாம், அவரது சிருஷ்டிகளின் மூலம் ஸ்ரீமன் நாராயணன் செயலில் இருக்கிறார், அதனால்தான் அவர் யக்ஞம் என்று அழைக்கப்படுகிறார் என்று அவர் கூறுகிறார்.

972- யஞ்ஞ பதி-
யஞ்ஞங்களுக்கு ஸ்வாமி -பல ப்ரதன்

ஸ்வ யஜ்ஞ ப₂ல ப்ரத₃꞉
யஜ்ஞ பதி꞉ ॥
அஹம் ஹி சர்வ யஞ்ஞாநாம் போக்தாச ப்ரபுரேவச-ஸ்ரீ கீதை -9-24-
தத்ர தத்ரபல பிரதாதா சாஹமே வேத்யர்த்த-

ஏகைக பல லாபாய ஸர்வ லாபாய கேசவா-சகல பல ப்ரதோ ஹி விஷ்ணு 

தருமவரும் பயனாயா-அவரவர் இறையவர் -விதி வழி நின்றவர் –
கர்ம பக்தி அனைத்துக்கும் இவரே பலன் அளிக்க வேண்டும்

யஞ்ஞதுக்கு -எஜமான் -யஜ்வா -ஆராதன தெய்வம் -த்ரவ்யம் -அங்கம் -வாஹனம்–தாங்குபவன் முதலாளி -ரஹஸ்யம் அனைத்தும் இவனே -என்கிறது மேல்

தம் ஆராதனத்திற்குப் பலனை அளிப்பவர் -ஸ்ரீ பராசர பட்டர் –

யஜ்ஞங்களைக் காப்பவர் -தலைவர் -ஸ்ரீ சங்கரர் –

யஜ்ஞங்களைக் காப்பவர் அல்லது தலைவர் -ஸ்ரீ சத்ய சந்தர் –

————

972. யக்ஞ-பதி – யக்ஞத்தின் இறைவன்

ஸ்ரீ ஆதிசங்கரர் இதை ‘யஜ்ஞானம் பட ஸ்வாமி வா யக்ஞபதி: அவர் யக்ஞத்தின் இறைவன் அல்லது யக்ஞத்தின் செயலில் செய்யப்படும் பிரசாதங்களைப் பெறுபவர், எனவே அவர் யக்ஞத்தின் இறைவன்’ என்று அழைக்கப்படுகிறார்.

பகவத் கீதையில் (9.24) பகவான் ‘அஹம் ஹி ஸர்வயஜ்ஞானம் போக்தா ச ப்ரபுரேவ ச – நான் எல்லா யாகங்களையும் அனுபவிப்பவன் மற்றும் எல்லா யாகங்களுக்கும் இறைவன்’ என்று கூறுகிறார். இது அனைத்து யாகங்களின் இறைவனான இந்த நாம யக்ஞபதியை நியாயப்படுத்துகிறது.

ஸ்ரீ பட்டர் நாமத்தை ‘ஸ்வ-யஜ்ஞ-பல-ப்ரதாஹ் யக்ஞ-பதிஹ்’ என்று விளக்குகிறார் – தன்னைப் பிரியப்படுத்துவதற்காக செய்யப்படும் யாகங்களின் பலனைத் தருபவர்.

ஸ்ரீ சத்யதேவோ வசிஷ்டர், பதிஹ் என்ற வார்த்தையின் வழித்தோன்றலுக்கு, ‘பாதுகாக்க அல்லது ஆள’ என்ற பொருளில் ‘ப – ரக்ஷனே’ என்ற மூலத்தைக் குறிக்கிறது. ‘பதி’ என்ற சொல்லுக்கு ‘இறைவன், எஜமான்’ என்றும் பொருள்.

ஸ்ரீ சத்யதேவோ வசிஷ்டர் நாமத்தை ‘ஸ்வயம் யஜ்ஞ ரூபோ யஜன்இயோயஜ்ஞ ஸாதனம் ச பகவான் யஜ்ஞம் பதித்யதோ யஜ்ஞ-பதிஹ்’ என்று விளக்குகிறார் – பகவான் யாகத்தின் வடிவில் இருக்கிறார், அவர் யாகங்கள் மூலம் வழிபடப்படுபவர், அவரே யக்ஞங்களின் மூலம் வழிபடுபவர். யக்ஞம், அதனால் அவர் யக்ஞங்களின் பாதுகாவலர், எனவே அவர் யக்ஞ-பதிஹ் என்று அழைக்கப்படுகிறார்.

ஸ்வாமி சின்மயாஆனந்தா, முந்தைய நாமத்தில் கொடுக்கப்பட்ட யக்ஞத்தின் விரிவான விளக்கத்தைத் தொடர்கிறார், மேலும் தற்போதைய நாமத்தை விளக்குகிறார், பகவான் அனைத்து சுய-அர்ப்பணிப்பு, கூட்டுறவு முயற்சிகளிலும் மகிழ்ச்சியளிப்பவர், எனவே அவர் யக்ஞ-பதிஹ் என்று அழைக்கப்படுகிறார். பகவத் கீதையை மேற்கோள் காட்டுவதன் மூலம் அவர் இந்த விஷயத்தை வலியுறுத்துகிறார் (அத்தியாயம் 3 வசனம் 9
)
தத்-அர்த்தகர்ம கௌந்தேய முக்தஸ’ங்கஹ் சமாசார ||
பொருள்: உலகம் ‘யாகம்’ செய்யாத செயல்களால் பிணைக்கப்பட்டுள்ளது; எனவே, குந்தியின் மகனே, எல்லாப் பற்றுக்களிலிருந்தும் விடுபட்டு யாகம் ஒன்றிற்காக மட்டும் செயலைச் செய்.

973-யஞ்வா-
யாகம் செய்பவன் –

அஸக்தாநாம் ஸ்வயமேவ யஜமாந꞉
யஜ்வா ।
* ஸு யஜோர்ஹ்ருநிப் ।

ஆஶ்வமேதி₄கே –வைஷ்ணவே தர்மே பகவான்

தேஷாம் து பாவநாய அஹம் நித்யமேவ யுதிஷ்ட்ர உபே சந்தயே அநு திஷ்டாமி ஹி
அஸ்கந்தம் தத் விரதம் மம –ஆஸ்வமேதிக பர்வம்
யுதிஷ்ட்ரா சக்தி இல்லாத பக்தர்களைத் தூய்மைப் படுத்துவதற்காக நான் அன்றாடம்
இரண்டு சந்திகளிலும் யாகத்தைத் தவறாமல் செய்கிறேன் -இது எனது விரதமாகும் –

அதிகாரம் உண்டேல் அரங்கர் இரங்காரா அதிகாரம் இல்லாதார்க்கு அன்றோ நீஎதிராஜர் ர் இரங்க வேண்டுவ-ஆர்த்தி பிரபந்தம்
கால த்ரயம் -கரண த்ரய நிர்மிதாத பாபத் த்ரயங்கள் பண்ணிக் கொண்டே இருக்கும் நமக்காக தானே பிரபத்தி செய்து -தாய முறை நமக்கு

கேசவ யாஜி திருக்குமாரர் -தந்தை பூர்வ பாக யாகம் செய்து பெற்ற ராமானுஜர் நமக்காக பிரபத்தி -எஜமானர் உடையவர்

அனுஷ்டிக்க சக்தி இல்லாதார் நித்ய கர்மாக்களையே யாகம் எனபது இதனை தானே அனுஷ்டிப்பவன்

சக்தி அற்றவர்களுக்குத் தாமே யஜமான ரூபியாக யாகம் செய்பவர் -ஸ்ரீ பராசர பட்டர் –

யாகம் செய்யும் யஜமானராக இருப்பவர் -ஸ்ரீ சங்கரர் –

யாகம் செய்பவர் -ஸ்ரீ சத்ய சந்தரர் –

————-

973. யஜ்வா – யாகம் செய்பவன்

‘யஜ்வா’ என்பது யாகம் செய்பவரைக் குறிக்கிறது. இந்த அடிப்படையில், ஸ்ரீ ஆதி சங்கரர் இதை ‘யஜமானாத்மனா திஷ்டன் யஜ்வா – அவர் அனைத்து யாகங்களையும் செய்பவராக இருப்பதால், அவர் யஜ்வா, யாகம் செய்பவர்’ என்று அழைக்கப்படுகிறார். யாகம் செய்யும் எவரிடத்திலும் பகவான் தன்னை வெளிப்படுத்துகிறார், எனவே உண்மையில் அவர் தனது கருவியாக அல்லது ஊடகமாக நிகழ்த்துபவரைப் பயன்படுத்தி உள்ளார்ந்த செயலாளராக இருக்கிறார். பகவத் கீதை வசனம் (9.24) – ‘அஹம் ஹி ஸர்வ யஜ்ஞானம் போக்தா ச ப்ரபுரேவ ச – நான் மட்டுமே அனுபவிப்பவன் மற்றும் அனைத்து தியாகங்களுக்கும் ஒரே இறைவன்’ என்ற இந்த விளக்கத்தை அவர் ஆதரிக்கிறார்.

ஸ்ரீ பராசர பட்டர் நாமத்தை விளக்குகிறார், தங்கள் அர்ச்சனை செய்ய முடியாதவர்களின் சார்பாக பகவான் யாகம் செய்வதை குறிக்கிறது. அவர் கிருஷ்ணரின் சொந்த வார்த்தைகளில் மகாபாரதத்திலிருந்து ஆதரவைத் தருகிறார்:
தேஷாம் து பாவனாய அஹம் நித்யமேவ யுதிஷ்டிரரே! |
உபேசந்த்யே அனுதிஷ்டாமி ஹி அஸ்கன்னம் தத்-வ்ரதம் மம ||
பொருள்: யுதிஷ்டிரா! தினசரி அனுஷ்டானங்களைக் கடைப்பிடிக்க முடியாதவர்களின் தூய்மைக்காக, நானே தினமும் விடியற்காலையில் யாகம் செய்கிறேன். என்னுடைய இந்த சபதத்தை நிறைவேற்றுவதில் நான் ஒருபோதும் தவறுவதில்லை.

ஸ்ரீ சத்யதேவோ வசிஷ்டர் யஜ்வா என்ற சொல்லை தியாகம் செய்தவர் என்று விளக்குகிறார். இருப்பினும், பகவானைப் பொறுத்தவரையில் கால வரம்புகள் எதுவும் இல்லை, எனவே பொருள் கடந்த கால, நிகழ்காலம் மற்றும் எதிர்காலத்திற்குப் பொருந்த வேண்டும் என்று அவர் குறிப்பிடுகிறார் – வேறுவிதமாகக் கூறினால் – ‘விஷ்வ நிர்ம்ணா ரூபாண தத்- அர்த்த சாதனா ஸம்பதான ரூபேண ச யஜ்நேநைஷ்டவான் யஜதே, யக்ஷ்யதி இதி வா ச யஜ்வா விஷ்ணுஹ்’ – பிரபஞ்சத்தை உருவாக்கும் நோக்கத்திற்காக தியாகம் செய்தவர், தியாகம் செய்பவர் மற்றும் தொடர்ந்து தியாகம் செய்பவர், மேலும் அனைத்து உயிரினங்களின் இருப்பு மற்றும் இன்பத்திற்காக அனைத்து துணைப் பொருட்களையும் உருவாக்குகிறார். விஷ்ணு பகவான்.

ஸ்ரீ பலதேவ வித்யா பூஷன் நாமத்தை – அஷக்தம் அகிஞ்சனம் அவிஷ்ய தத்-தத்-ஆராதனம் நிவர்தயன் ஸ்வ்யமேவ யஜ்வா என்று விளக்குகிறார். யஜ்வா என்ற சொல்லுக்கு ‘யாகம் செய்பவன்’ என்று பொருள்படும் யஜமான என்ற வார்த்தையின் அதே அர்த்தம் உள்ளது.

ஸ்வாமி சின்மயாஆனந்தா, முந்தைய நாமத்தில் கொடுக்கப்பட்ட யக்ஞத்தின் வரையறையை நமக்கு நினைவூட்டுகிறார், மேலும் தற்போதைய நாமம், ‘வேதங்களில் வகுத்துள்ள கடுமையான விதிகளின்படி யாகம் செய்பவர் – அவருடைய அனைத்தையும் கடைப்பிடிப்பவர்’ என்று தற்போதைய நாமம் வலியுறுத்துகிறது. தெய்வீக செயல்கள் உண்மையான யக்ஞ ஆவி’ – வேறு வார்த்தைகளில் கூறுவதானால், அவர் தனது அனைத்து செயல்களையும் இந்த உலக உயிரினங்களின் நலனுக்காக மேற்கொள்கிறார்.

ஸ்ரீ கிருஷ்ண தத்த பரத்வாஜ் ‘யஜ – டேனே’ என்ற சொல்லை ‘கொடுப்பது’ என்று பயன்படுத்துகிறார், மேலும் நாமத்தை – யஜதே தத்தேவரன் பக்தேப்ய இதி யஜ்வா – எவன் தன் பக்தர்களுக்கு அருள் செய்கிறானோ அவனே யஜ்வா என்று விளக்குகிறார்.

974-யஞ்ஞாங்க-
பிறர் அனுஷ்டிக்கும் யஞ்ஞங்களை தான் அனுஷ்டிப்பதற்கு அங்கமாய் உள்ளவன்
அங்கம் -துணையாக -அஹ்ய சேஷ பூதம்-

ஸமர்த₂ அநுஷ்டி₂தம்  அபி யஜ்ஞாந்தரம்  அஸ்ய சேஷ பூ₄தமிதி
யஜ்ஞாங்க₃꞉

ஸ்வ தந்த்ர பிரபத்தி -பக்திக்கு அங்கமாக பிரபத்தி -பக்தி ஆரம்ப விரோதி போக்க
பகவானே பிரபத்தி -அவனே அங்கி -மற்றவை எல்லாம் அங்கம் –
பஹுஸ் யாம் ப்ரஜாயேய -இதுவே முக்கிய யஜ்ஜம்-மற்றவை எல்லாம் அங்கங்கள்

வெறிதே அருள் செய்வார் செய்வார்கட்க்கு -இவன் விருப்பப்படி செய்வார்கட்க்கு நிர்ஹேதுகமாக அருள் செய்வார்
இவன் விரும்புவதே உபாயம் –பிரிய தமன் என்று வரிக்கப்பட்டவனுக்கே பேறு
அவன் உகப்பே ஹேது-நிர்ஹேதுக கிருபையே -என் நன்றி செய்தேனோ என் நெஞ்சில் திகழ்வதுவே –
என் உணர்வில் உள்ளே இருத்தினேன் அதுவும் அவனது இன்னருளே

சக்தி யுள்ளவர்கள் செய்த யாகங்கள் மேற்கூறிய தம் யாகத்திற்கு அங்கமாகக் கீழ்ப் பட்டு
இருக்கும் படி செய்பவர் -ஸ்ரீ பராசர பட்டர் –

யாகங்களே அங்கமாக உடைய வராஹ மூர்த்தியாக இருப்பவர் -ஸ்ரீ சங்கரர் –

யஜ்ஞத்தால் உத்தேசிக்கப் படுபவர் -பயனாக விரும்பப் படுபவர் -ஸ்ரீ சத்ய சந்தர் –

————–

974. யக்ஞாங்க – யக்ஞத்தின் மூலம் அடையப்பட்டவன்

அடிப்படையில் இந்த நாமம் என்பது ஒரு யாகம் அல்லது யாகத்தின் கூறுகளைக் குறிக்கிறது. ஸ்ரீ ஆதி சங்கரர் இதை ‘யஜ்ஞா அங்கனி அஸ்ய இதி வராஹமூர்த்தி யஜ்ஞாங்கஹ் – வராஹ மூர்த்தியாக அல்லது பெரிய பன்றியாக அவதரித்ததில் அவரது உடல் உறுப்புகள் யக்ஞத்தின் பல்வேறு கூறுகளைக் குறிக்கின்றன, எனவே அவர் யக்ஞத்தின் ஒருங்கிணைந்த பகுதிகளான யக்ஞாங்கா’ என்று அழைக்கப்படுகிறார்.

ஆதரவாக அவர் ஹரி வம்சத்திலிருந்து (3.31 – 3.41) பின்வரும் விளக்கத்தை ஆதரிக்கிறார்:
வேதபதோ யுபதாம்ஷ்ட்ரஹ் க்ரதுஹஸ்தஷ்சிதீமுகஹ்
அக்னிஜிஹ்வோ தர்பரோமா ப்ரம்ஹஷீர்ஷோ மஹாதபஹ்
அஹோராத்ரேக்ஷணோ திவ்யோ வேதாங்கஷ்ருதி பூஷணஹ் ஆஜ்யநாஸஸ்
ஸ்ருவதாஸ்ருதி பூஷணஹ்
ஆஜ்யநாஸஸ் க்ரமஸத்க்ரியாஹ்
ப்ராயஶ்சித்தனாகோ கோரஹ் பஷுஜானுர்மஹாபூஜா ||
பொருள்:அவருடைய பாதங்கள் நான்கு வேதங்கள்; அவரது தந்தம் பலித் தூண்; அவருடைய கைகள் வேத சடங்குகள்; அவன் முகம் அறிவு; அவன் நாக்கு பலிக்கு நெருப்பு; அவருடைய முடி யாகத்திற்கான புனித புல்; அவன் தலை பிரம்மன்; அவரது கண்கள் இரவும் பகலும் (சூரியன் மற்றும் சந்திரன்); அவருடைய ஆபரணங்கள் வேதங்களின் பல்வேறு கூறுகள்; அவரது மூக்கு பலி நெய்; அவனது தும்பிக்கை தியாகக் கரண்டி; அவரது குரல் சாம வேதத்திலிருந்து வரும் கீர்த்தனைகளின் ஒலி; அவருடைய உடல் உண்மையும் நீதியும் கொண்டது; அவரது இயக்கங்கள் வீரம் மற்றும் ஆசையின் நிறைவேற்றத்தை சித்தரிக்கின்றன; அவனுடைய கரங்கள் பலியிடும் விலங்குகள் மற்றும் பல.

இவ்வாறு வராஹ அவதாரத்தின் ஒவ்வொரு பகுதியும் யக்ஞத்தின் ஒரு குறிப்பிட்ட அங்கத்தை பிரதிநிதித்துவப்படுத்துகிறது, எனவே அவர் யக்ஞத்தின் அங்கமான யக்ஞாங்கஹ் என்று அழைக்கப்படுகிறார். 

ஸ்ரீ பராசர பட்டர், யஜ்ஞோ வை விஷ்ணு: யக்ஞம் விஷ்ணுவே என்றும், அவனுடைய ஒவ்வொரு அங்கமும் யக்ஞம் என்றும் விளக்குகிறார். பக்தர்களால் செய்யப்படும் பகவத் ஆராதனை போன்ற யாகங்கள் அவருக்குப் பிரசாதமாக வழங்கப்படுகின்றன, மேலும் அவரே அங்கி அல்லது இறுதி இலக்கு – ‘சமர்த்தன் அனுஷ்டிதாமபி யஜ்ஞாந்தரம் அஸ்ய சேஷபூதம் இதி யஜ்ஞாங்காஹ்.

ஸ்ரீமத் ஸ்ரீமுஷ்ணம் ஆண்டவன் நாமத்தை விளக்குகிறார் – யஜ்ஞம் அங்கம் அஸ்ய இதி யஜ்ஞாங்க – யக்ஞங்களால் அடையப்படுபவன்.

ஸ்ரீ சத்யதேவோ வசிஷ்டர் நாம யக்ஞம் மற்றும் அங்கத்தின் இரண்டு பகுதிகளின் அடிப்படையில் நாமத்தைப் பற்றி விவாதிக்கிறார். தியாகம் என யக்ஞம் முன்பு விவாதிக்கப்பட்டது மற்றும் ‘அங்கா’ என்ற சொல் ‘ஆங்’ என்ற மூலத்திலிருந்து பெறப்பட்டது, அதாவது ‘செல்’. அங்க என்பது ஒரு பகுதி அல்லது துணை என்றும் பொருள்படும். பிறருடைய தியாகங்களைத் தான் செய்யும் செயலுக்குத் துணையாகக் கொண்டவர். அவருக்கு அடிபணிந்தவர்கள் செய்யும் யாகங்கள் மற்றும் யாகம் அவரை அடைய ஒரு வழி அல்லது துணை.

ஸ்ரீ கிருஷ்ண தத்த பரத்வாஜ், அங்க என்ற சொல்லுக்கு அர்த்தப் பகுதிகளைப் பயன்படுத்துகிறார், மேலும் பகவானின் இந்த நாமம், தாமரை பாதங்கள் முதல் தெய்வீகத் தலைவரை வழிபடத் தகுந்த திவ்ய அங்கங்களைக் கொண்டவர் என்பதைக் குறிக்கிறது – ‘யஜ்ஞானி பூஜானியானி அங்கனி. காரணாদி மஸ்தகந்தாநி யஸ்ய இதி யஜ்ஞாங்கঃ ।

ஸ்ரீ ராதாகிருஷ்ண சாஸ்திரி ஸ்ரீமத் பாகவதம் 3.13.34-39 ல் இருந்து வராஹ ரூபத்தின் இதேபோன்ற விளக்கத்தை நமக்குக் குறிப்பிடுகிறார், அங்கு பகவானின் தெய்வீக வடிவமான வராஹம் ஒரு யாகத்தின் வெவ்வேறு அம்சங்களுடன் ஒப்பிடப்படுகிறது (எ.கா., அவரது உடலே வேதம்; முடிகள். அவரது உடல் தர்ப்பை போன்றது; அவரது கண்கள் ஹவிஸ் அல்லது நெய் போன்றவை).

ஸ்ரீ சத்யாதேவோ வாசிஷ்டா குறிப்பிடுகையில், யஜ்னா என்ற சொல் ஒரு தியாகத்துடன் தொடர்புடைய அனைத்து பொருட்களையும் குறிக்க முடியும்: இஜியாத் யா, இஜியாத் யெனா, இஜியாத் யஸ்மாய், இஜியாத் யாத்திரை வா இடி யஜானியா, யஜான சத்தாஹனம் தேனா கிரிஹிதாமா பவதி.

யாருக்காக யாகம் செய்யப்படுகிறதோ, அவரால் யாகம் செய்யப்படுகிறதோ, எதற்காக யாகம் செய்யப்படுகிறதோ, அந்த யாகம் செய்யப்படும் இடம், அதாவது யாகத்தின் மூலம் வழிபடும் இறைவன், வழிபடும் இடம், யாகத்தில் பயன்படுத்தப்படும் ஹவிஸ் (நெய்) முதலியவை அனைத்தும் யக்ஞம் என்ற சொல்லால் குறிக்கப்படலாம்.

யஜ்ஞாங்கஹ் என்ற சொல்லுக்கு ‘யாகத்திற்குத் தேவையான மேற்கூறிய அனைத்தையும் அடையச் செய்பவர் அல்லது யாகத்தின் மூலம் காணிக்கைகளைப் பெறுபவர்’ என்று பொருள்படும் – ஸ்வயம் யஜ்ஞோயோ யஜ்ஞ ரூபஹ் ஸன் யஜ்ஞா ரூபாணி ஹவிராதினி யஜ்ஞ ஸ்தலம் கத்வ ப்ராப்நோதி இதி யஜ்ஞாங்கஹ். அவர் யக்ஞத்தின் மூலம் அடையப்படுபவர் – யஜ்ஞே அங்ஙனம் = கதிஹ் யஸ்ய, ச யஜ்ஞாங்க, அல்லது யஜ்ஞைஹ் = யஜனா கர்மபிஹ் அங்கஹ் = ப்ராப்திஹ் யஸ்ய ச யஜ்ஞாங்கஹ்.

மாற்றாக, ஸ்ரீ வசிஷ்டர் குறிப்பிடுகையில், ‘அங்க’ என்ற சொல்லுக்கு ஒரு பகுதி என்று பொருள் கொள்ளலாம், மேலும் பகவான் பிரம்மா, ஹோதா, அத்வர்யு, ஹவிஸ் போன்ற அனைத்து அம்சங்களுக்கும் அந்தர்யாமியாக இருக்கிறார். எனவே அவர் யஜ்ஞங்கா என்றும் அழைக்கப்படுகிறார்.

975-யஞ்ஞ வாஹன-
யாகத்தை நடத்தி தருமவன் -சக்தி ஸ்ரத்தை அளித்து

தேஷாம் ஸக்தி ஶ்ரத்₃த₄அதி₄கார தா₃நேந யஜ்ஞம் வாஹயதீதி
யஜ்ஞ வாஹந꞉
செய்வார்களைச் செய்வேனும் யானே -5-6-4-

ஸ்வாமீ ஸ்வ சேஷம் ஸ்வ வசம் ஸ்வ பரத்வேந நிர்ப்பரம் ஸ்வ தத்த ஸ்வதியா ஸ்வார்த்தம் ஸ்வ ஸ்மிந்
ந்யஸ்யதி மாம் ஸ்வயம் –ஒன்பதில் கால் ஸ்வ சப்த பிரயோகம் –

ஸ்ருஷ்ட்டி அவதார முகத்தால் பண்ணி அருளும் கிருஷீ பலம்

யஜ்ஞம் செய்பவர்க்கு சக்தியும் ஸ்ரத்தையும் அதிகாரமும் கொடுத்து யாகத்தை நடத்துபவர் -ஸ்ரீ பராசர பட்டர் –

பலத்தைக் கொடுக்கும் யஜ்ஞங்களை நடத்துபவர் -ஸ்ரீ சங்கரர் –

செய்பவர்களை வழி நடத்துபவர் -ஸ்ரீ சத்ய சந்தர் –

———

975. யக்ஞ-வாகனஹ் – மற்றவர்கள் தங்கள் தியாகங்களை முடிக்க உதவுபவர்

‘வஹா’ என்பதன் மூலச் சொல்லுக்கு ‘ஏற்றுதல்’ என்று பொருள். இதன் அடிப்படையில், ஸ்ரீஆதிசங்கரர் இந்த நாமத்தை, ‘பலஹேதுபூதாந் யஜ்ஞாந் வாஹயதி இதி யஜ்ஞவாஹனஹ் – செய்பவர்களுக்கு உரிய பலன்களை வழங்கி, யாகங்களை இறுதி நிலைக்குக் கொண்டு செல்கிறார்’ என்று விளக்குகிறார்.

கர்மா அல்லது யக்ஞம் எந்த பலனையும் தராது. செய்பவருக்கு உரிய பலன்களை வழங்கும் பொறுப்பை பகவான் ஏற்றுக்கொள்கிறார். இவ்வாறு அவர் யக்ஞத்தை பலனளிக்கும் நிலைக்கு கொண்டு செல்கிறார், எனவே அவர் யக்ஞவாஹனா என்று சரியாக அழைக்கப்படுகிறார், யக்ஞத்தை அதன் இறுதி கட்டத்திற்கு எடுத்துச் செல்கிறார்.

ஸ்ரீ பராசர பட்டர் நாமத்தை ‘தேஷாம் பக்தி ஷ்ரத்தா அதிகார தானேன யக்ஞம் வஹயதி இதி யஜ்ஞ-வாகனஹ் – கர்த்தாவால் மேற்கொள்ளப்படும் யாகத்தை வெற்றிகரமாக முடிப்பதை உறுதிசெய்கிறவர், கர்த்தாவை தேவையான சக்தி, நம்பிக்கை மற்றும் யாகத்தை நடத்துவதற்கான வழிமுறைகளுடன் முதலீடு செய்கிறார். . இவ்வாறு, யாகம் செய்யக்கூடியவர்களுக்கு (யக்ஞ-பதிஹ்) பலன்களை வழங்குபவர் பகவான், அவரே அதைச் செய்ய முடியாதவர்களுக்கு யாகம் செய்பவர் (யஜ்வா), அவரே. செய்யப்படும் யக்ஞங்களால் (யக்ஞாங்கம்) அடையப்பட வேண்டியவர், யக்ஞங்களை மேற்கொள்வதற்கான திறனை (சக்தி), ஆர்வத்தை (ஷ்ரத்தா) மற்றும் அதிகாரம் (அதிகாரம்) அளிப்பவர். இறுதியாக, அவர்தான் அதை அதன் இறுதிப் பலன்களுக்குக் கொண்டு செல்கிறார்.

ஸ்ரீ கிருஷ்ண தத்த பரத்வாஜ் வாகனம் என்ற சொல்லுக்கு வாகனம் என்ற பொருளைப் பயன்படுத்துகிறார், மேலும் நாமத்தை யஜ்ஞம் = பூஜானியம் வாகனம் = வைனதேயோ யஸ்ய இதி யஜ்ஞ-வாகனஹ் என்று விளக்குகிறார் – அவருடைய வாகனம் அல்லது வாகனத்தை உடையவர், வணங்கத் தகுதியானவர் கருடன்.

—

967-பூர்புவவதரு-
பூ லோகம் புவர்லோகம் ஸூவர்லோகம் ஆகிய மூ வுலகங்களிலும் உள்ள பிராணிகள் பறவைகள்
பழுத்த மரத்தை அடைவது போல் தம்மை அடைந்து வாழும்படி இருப்பவர் -ஸ்ரீ பராசர பட்டர் –

பூ புவர் ஸூ வர் லோகங்களையும்  மரம் போலே வியாபித்து இருப்பவர் -பூ புவ ஸவ என்கிற  வேத சாரங்கள் ஆகிய
மூன்று வ்யாஹ்ருதி ரூபங்களால் செய்யப்ப்படும் ஹோமம் முதலியவற்றால் மூ வுலகங்களையும் நடத்துபவர் ஸ்ரீ சங்கரர் –

பூ -நிறைந்தவர் -புவ -செல்வத்தால் சிறந்தவர் -ஸ்வ-அளவற்ற சுகமுடையவர் -தரு -தாண்டுபவர் -அல்லது –
ஸ்வஸ்தரு -கற்பக மரம் போன்றவர் -மூன்று திரு நாமங்கள் -ஸ்ரீ சத்ய சந்தர் –

——————————————————————

968-தார –
அவர்கள் சம்சாரத்தைத் தாண்டும்படி செய்பவர் -ஸ்ரீ பராசர பட்டர் –

பிறவிக் கடலைத் தாண்டுவிப்பவர் -பிரணவ ரூபி -ஸ்ரீ சங்கரர் –

ஓங்காரமாக இருப்பவர் -அறியப்படுபவர் -ஸ்ரீ சத்ய சந்தர் –

———————————————————————

969-சவிதா –
எல்லாவற்றையும் தாமே உண்டாக்குபவர் -ஸ்ரீ பராசர பட்டர் –

எல்லாவற்றையும் உண்டாக்குபவர் -ஸ்ரீ சங்கரர் –

படைப்பவர் -ஸ்ரீ சத்ய சந்தர் –

—————————————————————–

970-ப்ரபிதாமஹ-
பிதாமஹரான பிரமனுக்கும் தந்தையானவர் -ஸ்ரீ பராசர பட்டர்-

பிதாமஹரான பிரமனுக்கும் தந்தை -ஸ்ரீ சங்கரர் –

நான் முகனுக்குத் தந்தையானவர் -ஸ்ரீ சத்ய சந்தர் –

——————————————————————

971-யஜ்ஞ-
தம்மை ஆராதிப்பதற்கு உரிய புண்யம் இல்லாமல் தம்மை ஆராதிக்க விரும்புவர்களுக்கு
தாமே யஜ்ஞமாக இருப்பவர் -ஸ்ரீ பராசர பட்டர் –

யஜ்ஞ  ஸ்வரூபி  யானவர் -யாகம் செய்பவர்களுக்கு அதன் பலன்களைச் சேர்ப்பிப்பவர்-ஸ்ரீ சங்கரர் –

யஜ்ஞங்களை அனுபவிப்பவர் -அல்லது யஜ்ஞங்களுக்குத் தக்கவர் -ஸ்ரீ சத்ய சந்தர் –

——————————————————-

972-யஜ்ஞபதி –
தம் ஆராதனத்திற்குப் பலனை அளிப்பவர் -ஸ்ரீ பராசர பட்டர் –

யஜ்ஞங்களைக் காப்பவர் -தலைவர் -ஸ்ரீ சங்கரர் –

யஜ்ஞங்களைக் காப்பவர் அல்லது தலைவர் -ஸ்ரீ சத்ய சந்தர் –

—————————————————–

973-யஜ்வா –
சக்தி அற்றவர்களுக்குத் தாமே யஜமான ரூபியாக யாகம் செய்பவர் -ஸ்ரீ பராசர பட்டர் –

யாகம் செய்யும் யஜமானராக இருப்பவர் -ஸ்ரீ சங்கரர் –

யாகம் செய்பவர் -ஸ்ரீ சத்ய சந்தரர் –

——————————————–

974-யஜ்ஞாங்க –
சக்தி யுள்ளவர்கள் செய்த யாகங்கள் மேற்கூறிய தம் யாகத்திற்கு அங்கமாகக் கீழ்ப் பட்டு இருக்கும் படி செய்பவர் -ஸ்ரீ பராசர பட்டர் –

பிரமாணம் பிராண நிலய பிராண த்ருத் பிராண ஜீவன
தத்வம் தத்வ விதேகாத்மா ஜன்ம ம்ருத்யு ஜராதிகா —103-

மேலே உள்ள ஸ்லோகத்தில் பின்வரும் நாமங்கள் உள்ளன:

959.    பிரமாணம்
960.    ப்ராணநிலய
961.    பிராணத்ருத்
962.    ப்ராணஜீவன
963.    தத்வம்
964.    தத்வவித்
965.    ஏகாத்மா
966.   ஜன்ம ம்ருத்யு ஜராதிக

அவர் எல்லாவற்றிற்கும் உண்மையான ஆதாரம் மற்றும் நீதியான செயலுக்கான தரங்களை அமைக்கிறார். எல்லா உயிர்களுக்கும் அவனே இறுதி இருப்பிடம். அவர் அனைத்து உணர்வு மற்றும் உணர்ச்சியற்ற உயிரினங்களையும் தாங்குகிறார், மேலும் அவர் உயிரைக் கொடுப்பவராகவும் உள்ளார். அவர் ஆதாரம், சாராம்சம் மற்றும் உண்மை மற்றும் உண்மையை அறிந்தவர். அவர் ஒரே உயர்ந்த ஆத்மா (புருஷா). அவர் பிறப்பு, இறப்பு மற்றும் முதுமைக்கு அப்பாற்பட்டவர்.

ப்ரமாணம் — அறியாமை, ஒன்றை வேறொன்றாக அறிதல், விபரீதமாக அறிதல் என்பவை அறிவதில் உண்டாகும் மூன்று குறைகள்.
இந்த மூன்று குறைகளும் அற்ற ஐயம் திரிபு இல்லாத அறிவை எது ஏற்படுத்துமோ அதற்குப் பிரமாணம் என்று பெயர்.
மயர்வற மதிநலம் தருபவர் அவர் ஆகையாலே ஸ்ரீமஹாவிஷ்ணுவே பிரமாணம் எனப்படுகிறார்

ப்ராணநிலய: — பறவைகள் தம் கூட்டில் சென்று அடைவது போன்று அவரிடமே உயிர்வர்க்கங்கள்,
ஜீவர்கள் புகலாக அடைகின்றனர்; அன்றாடம் வாழ்க்கையில் பிராணன்களும் அவரிடமே இலயம் அடைகின்றன என்பதால் ப்ராணநிலய:

ப்ராணத்ருத் — பெற்ற தாயாய்த் தந்தையாய் ஜீவர்களைத் தாங்குவதால் அவர் ப்ராணத்ருத்

ப்ராணஜீவந: — உடலில் ஜீவர்கள் தங்கி ஜீவிதம் நடைபெறப் பிராணன்களை அவரே நோக்கி நடத்துவதால் ப்ராணஜீவந:

தத்வம் — அறியப்படும் பொருளின் உள்ளது உள்ளபடியான மாறா இயல்பிற்குத் தத்வம் என்று பெயர்.
பிரபஞ்சம் அனைத்தும் மாறிக்கொண்டே இருப்பவை ஆகையால் மாறாத தத்வம் பரமாத்மாவே என்பதால் அவருக்குப் பெயரே தத்வம்.

தத்வவித் — அறியப்படும் பிரபஞ்சத்தின் உள்ளபடியான தத்வமாக அவர் இருப்பதுமட்டுமின்றி அறியும் சித்
என்னும் ஜீவனின் உள் தத்வமாகவும் அவரே இருக்கிறார்

ஏகாத்மா — சித், அசித் என்னும் இரண்டும் அவருக்குச் சேஷமாகவும், அவருக்குச் சரீரமாகவும் இருப்பவை
ஆதலால் அவர் ஒருவரே ஒரே ஆத்மாவாக ஏகாத்மா என்று அழைக்கப்படுகிறார்.

ஜன்மம்ருத்யுஜராதிக: — அவ்வாறு அனைத்தினுள்ளும் அந்தர்யாமியாய் அவர் இருப்பினும் ஜீவர்கள், உலகப் பொருட்கள்
ஆகியவற்றின் மாற்றங்கள், குறைகள் ஆகியவை தம்மிடம் நிழலாடாத வகையில் அவற்றைக் கடந்தவராக இருக்கிறார்

பரமாத்மாவைக் குறித்த உண்மையை வெளிப்படுத்துபவன் {ப்ரமாணன்},
ஐந்து மூச்சுக்காற்றுகள் மற்றும் ஐம்புலன்களின் வசிப்பிடமாக இருப்பவன் {ப்ராணநிலயன்},
உயிரினங்களின் வாழ்வை ஆதரிக்கும் உணவாக இருப்பவன் {ப்ராணத்ருத்},
பிராணன் என்றழைக்கப்படும் உயிர் மூச்சின் துணையுடன் உயிரினங்கள் அனைத்தையும் வாழச் செய்பவன் {ப்ராணஜீவநன்},
தத்துவ அமைப்புகள் அனைத்திலும் சிறந்த தத்துவமாக இருப்பவன் {தத்வம்தத்வவித்},
அண்டத்தின் ஒரே ஆன்மாவாக இருப்பவன் {ஏகாத்மா},
பிறப்பு, முதுமை மற்றும் மரணத்தைக் கடந்தவன் {ஜந்மம்ருத்யுஜராதிகன்};(116)

ஸ்ரீ அவதாரத்துக்கும் திரு விளையாடல்களுக்கும் பயன் –

959-பிரமாணம் -உண்மையான அறிவைக் கொடுக்கும் கருவியே பிரமாணம் வேத பிரமாணத்தின் மூலம்
ஐயம் இல்லாத அறிவை அளிப்பவர் –
960-பிராண நிலய-பறவைகளுக்கு சரணாலயம் போலே அனைத்து ஆத்மாக்களுக்கும் இருப்பிடம் –

961-பிராண த்ருத்-அந்த ஜீவர்களைத் தாய் போலே தாங்கிப் பேணுபவர்
962-பிராண ஜீவன -ஆத்மாக்களை உணவும் தண்ணீரும் போலே இருந்து வளர்ப்பவர்
963-தத்வம் -தயிரில் வெண்ணெய் போலே சித்துக்கள் அசித்துக்கள் இவற்றின் சாரமாக இருப்பவர்
964-தத்வவித் -தம்மைப் பற்றிய உண்மையை தாமே அறிந்து இருப்பவர் –
965-ஏகாத்மா -உலகில் ஒரே ஆத்மாவே இருப்பவர் -அதாவது இவர் ஒருவரே உலகுக்கு தலைவராயும்
அனுபவிப்பவராகவும் நன்மையே விரும்புபவராகவும் உள்ளார் –
966-ஜன்ம ம்ருத்யு ஜராதிக -ஆயினும் பிறப்பு இறப்பு மூப்புகளின் சூழலைக் கடந்தவர் –

8-ஸ்ரீ பகவான் செய்து அருளும் செயல்களின் பிரயோஜனம் சொல்லும் திரு நாமங்கள் -946-982-

959-பிரமாணம்
பிரமாணமாய் இருப்பவன்

பிரமா -உண்மை அறிவுக்கு
கரணம் பிரமாணம் உண்மை அறிவுக்கு கருவியாக இருப்பவரே பிரமாணம் –
இவரே ப்ரமேயம் –
இவரைக் காட்டுபவர்கள் ஆழ்வார்கள் பிரமாதாக்கள்

ஏவம் நிஸ் ஸம்ஸய விபர்யய வேத₃ரஹஸ்ய பரமார்த₂ ப்ரத்யாய கத்வாத்
ப்ரமாணம் ॥
அன்று கரு மாணியாய் இரந்த கள்வனே உன்னைப் பிரமாணித்தார் பெற்ற பேறு -இரண்டாம் திரு -61
வேதம் வேதத்தின் சுவைப் பயன் –என்னை யாளுடை யப்பன் -பெரிய திரு மொழி -2-3-2-
முன்பே 429 பார்த்தோம்-

மின்னுருவாய் முன்னுருவில் வேத நான்காய்
விளக்கொளியாய் முளைத்து எழுந்த திங்கள் தானாய்
பின்னுருவாய் முன்னுருவில் பிணி மூப்பில்லாப்
பிறப்பிலியாய் இறப்பதற்கே எண்ணாது எண்ணும்
பொன்னுருவாய் மணிவுருவில் பூதமைந்தாய்
புனலுருவாய் அனல் வுருவில் திகழும் சோதி
தன்னுருவாய் என்னுருவில் நின்ற எந்தாய்
தளிர் புரையும் திருவடி என் தலை மேலவே—-1-

வேதங்களின் ரஹஸ்யமாகிய தத்வார்த்தங்களை ஐயம் திரிபின்றி வெளிப்படுத்துபவர் -ஸ்ரீ பராசர பட்டர் –

ஞான ரூபியாக இருப்பவர் -ஸ்ரீ சங்கரர் –

மேன்மையான அறிவு உடையவர் -ஸ்ரீ சத்ய சந்தர் –

————–

959. பிரமாணம் – அவர் எல்லாவற்றிற்கும் உண்மையான ஆதாரம்

மூலச் சொல் ‘மானா’ என்றால் ‘அளக்க’ மற்றும் ‘பிரா’ என்பது ‘சிறப்பு அல்லது தனித்துவமானது’ என்று பொருள்படும் முன்னொட்டு. இரண்டையும் இணைத்தால், பிரமாணம் என்பது ஒரு குறிப்பு அல்லது அதிகாரம் அல்லது ஒரு தரநிலை அல்லது மற்றவற்றிலிருந்து பெறப்பட்ட ஒரு அளவுகோல். இதனடிப்படையில், ஸ்ரீஆதிசங்கரர் இதை ‘பிரமிதிஹ் சம்வித் ஸ்வயம்பிரமா பிரமாணம் – அவர் எல்லாவற்றிற்கும் தன்னைத்தானே வெளிப்படுத்தும் மற்றும் தன்னிறைவு பெற்ற அதிகாரி, எனவே அவர் பிரமாணம் என்று அழைக்கப்படுகிறார்’ என்று விளக்குகிறார்.

ஸ்ரீ சங்கரர் ஐதரேய உபநிடதத்திலிருந்து (3.5.3) மேற்கோள் காட்டுகிறார், இது ‘பிரஜ்ஞானம் ப்ரஹ்மம் – பிரம்மன் தூய ஞானம்’ என்று கூறுகிறது. தூய ஞானம் அதன் சொந்த அதிகாரம். தூய ஞானத்தையோ அல்லது பிரஜ்ஞானத்தையோ ஆதரிக்கும் உயர் அறிவு எதுவும் இல்லை. வேறு வார்த்தைகளில் கூறுவதானால், தூய ஞானம் தன்னைத்தானே வெளிப்படுத்துகிறது, தன்னிறைவு மற்றும் தன்னை ஆதரிக்கிறது. பகவான் துல்லியமாக அதுதான். விஷ்ணு புராணத்தில் (1.2.6), ‘ஞானஸ்வரூபம் அத்யந்தநிர்மலம் பரமார்த்ததா தமேவ அர்த்தஸ்வரூபேண ப்ராந்தி தர்ஷனதா ஸ்திதம் – பகவான் தூய அறிவு, கறைகள் இல்லாத தூய்மையானவர், இறுதி பொருள் மற்றும் அவர் பௌதிக மற்றும் பொருள் அறிவை ஆதரிக்கும் பொருள் விமானத்தில் உறுதியானவர்’ என்று கூறுகிறது. எனவே அவர் பிரமாணம் என்று அழைக்கப்படுகிறார், ஒவ்வொரு கேள்விக்கும் இறுதி குறிப்பு மற்றும் இறுதி பதில்.

ஸ்ரீ பராசர பட்டர் முந்தைய நிகழ்வில் விளக்கினார், பகவான் மக்களுக்கு நல்லது எது கெட்டது என்பதை தீர்மானிக்கும் அதிகாரம், அதன் மூலம் நேர்மையான செயல்களுக்கான தரங்களை அமைக்கிறது. தற்போதைய உதாரணத்திற்கு, பகவான் வேதங்களின் இரகசியங்களையும், மாய உண்மைகளையும் சந்தேகம் அல்லது பிழையின் நிழல் இல்லாமல் வெளிப்படுத்துகிறார் என்று ஸ்ரீ பட்டர் விளக்குகிறார் – ‘ஏவம் நிஸ்ஸாம்ஷய விவரயாய வேத ரஹஸ்ய பரம் அர்த்த பிரத்யயகத்வாத் பிரமாணம்’.

பகவான் உண்மையான பிரமாணம் – உண்மையான ஆதாரம். அவர் அடைய வேண்டிய இலக்கு – பிரமேயம் மட்டுமல்ல, இலக்கை அடைவதற்கான வழிமுறையும் – பிரமாணம்.

ஸ்ரீ சத்யதேவோ வசிஷ்டர் நாமத்தின் மூலத்தை ‘மாங் – மானே’ என்று குறிப்பிடுகிறார், அதாவது ‘அளக்க, வரம்பிட, ஒப்பிட்டு, வடிவத்திற்கு, காட்ட, முதலியன’ ‘பிரமாணம்’ என்ற சொல் ‘சான்று, சரியான அறிவு, உண்மையான ஆதாரம், அதிகாரம், முதலியன’ எனப் பயன்படுத்தப்படுகிறது. – பிரகிருஷ்டம் மானம் பிரமாணம் – உயர்ந்த அறிவு அல்லது சரியான அதிகாரம்.

சிருஷ்டிக்கு முன்னரே, பிரபஞ்சத்தின் தன்மை, நமது நடத்தையில் ஆதிக்கம் செலுத்தும் குணங்களின் தன்மை, பல்வேறு வகையான உயிரினங்கள் போன்றவற்றை உள்ளடக்கிய பிரபஞ்சத்தின் தன்மையை பகவான் தீர்மானித்ததாக ஸ்ரீ வசிஷ்டர் விளக்கம் தருகிறார். -பிரமாணகம், யாத்ரிக்-குணம், யாத்ரிக்-அக்ரிதிமச்ச ஜகன்-நிர்மித்சதி, தத் பிரமாணம் தான் குணான் தஞ்ச அக்ரிதிம் ஜகத்-ஆரம்பாத் பூர்வமேவ தன் நிர்மதி பரிமிதாயத ஏவ தத்-பிரமாணம் அபிதீயதே.

ஸ்ரீ சத்யதேவோ வசிஷ்டர் தனது விளக்கத்தை ஆதரிக்க ஸ்ருதியிலிருந்து பல நிகழ்வுகளைத் தருகிறார்:

• அநாத்வான் இந்த்ரா ச பசுப்யோ விசஷ்டே த்ரஞ்சகோ விமிமிதே அத்வானா (அதர்வ வேதம் 4.11.2) – அவர் அனைத்தையும் அறிந்தவர், மேலும் மூன்று உலகங்களையும் அளந்து அனைத்து உயிரினங்களையும் ஆராய்ந்தார்.
• நவ ப்ராணன் நவாபிஹ் சம் மிமிதே தீர்கயுத்வாய சதாஶரதயா | (அதர்வ வேதம் 5.28.1) – அவர் 100 வருட வாழ்க்கைக்கு 3 வெவ்வேறு குணங்கள் மற்றும் சக்கரங்களுடன் ஒன்பது வகையான உயிரினங்களை உருவாக்குகிறார்.
• ஏதவான் அஸ்ய மஹிமா அதோ ஜ்யாயக்’ம்ஶ்ச புருஷஹ் | (புருஷ சூக்தம் 3) – இங்கு காணப்படுவதெல்லாம் அவருடைய மகத்துவமே. இதையெல்லாம் தாண்டிய பெரிய புருஷன்.
• dhamani Veda புவனானி விஷ்வா |(யஜுர் வேதம் 32.10) – அவர் அனைத்து உலகங்களையும், வேதங்களையும், பிரபஞ்சத்தைப் பற்றிய அனைத்தையும் அறிந்தவர்.
• sa பூமிம் ஸர்வதோ விருத்வா அத்யதிஷ்டாத்-தாஷ’ங்குலாம்|(ரிக் வேதம் 10.90.1) – பூமியின் ஒவ்வொரு பக்கத்திலும் அவர் பத்து திசைகளிலும் இடத்தை நிரப்புகிறார்.

ப்ரஜாபதே ந த்வதேதன்யன்யோ விஷ்வா ஜாதனிபரிதா பபுவ |
யத் காமஸ்தே ஜுஹுமஸ்தந்நோ அஸ்து வயம் ஸ்யாம பதயோ ரயிணம் || ரிக் வேதம் 10.121.10
பொருள்: அனைத்து உயிரினங்களுக்கும் இறைவனே, படைக்கப்பட்ட உயிருள்ள மற்றும் உயிரற்ற அனைத்துப் பொருட்களின் மீதும் கட்டளையைப் பேணக்கூடிய மற்றும் விஞ்சக்கூடிய உன்னைத் தவிர வேறு எந்த நிறுவனமும் இல்லை, அதாவது நீங்கள் முதன்மையானவர். நாங்கள் உமக்கு எங்களின் வழிபாட்டைச் சமர்ப்பிப்பதை விரும்புவோரே, தயவுசெய்து அவற்றை வழங்குங்கள். உனது அருளால் நாங்கள் எல்லாவிதமான செல்வங்களையும் உயர்ந்த சொத்துக்களையும் உடையவர்களாக இருப்போம்.

ஸ்ரீ கிருஷ்ண தத்த பரத்வாஜ் மற்றொரு சொற்பிறப்பியல் வழித்தோன்றலைத் தருகிறார் – பிரக்ருஷேண மிமிதே சப்தயாதி, அவிஷ்கரோதி ஞானம் ப்ரம்மஆதிப்ய இதி பிரமாணம் – பிரம்மனின் உண்மைத் தன்மை முதலியவற்றைத் தெளிவாக வெளிப்படுத்துகிறவர் அல்லது தெரியப்படுத்துபவர். – பிரம்மா போன்றவர்களால் வணங்கப்படுபவர்.

ஸ்ரீ சத்ய சந்த தீர்த்தர் நாமத்தை இவ்வாறு விளக்குகிறார் – ‘பிரகிருஷ்டம் மானம் வேதாதி பிரமாணம் யஸ்மிந் இதி ப்ரமாணம் – வேதங்களுக்கும் வேதங்களுக்கும் உயர்ந்த அதிகாரத்தை வழங்கியவர், பிரமாணம். அவர் அளித்த ஒரு மாற்று விளக்கம் என்னவென்றால் – ‘பிரகிருஷ்டம் மானம் ஷரீராதி பரிமாணம் த்ரி-விக்ரமாதி ரூபாண யஸ்ய இதி வா பிரமாணம் – அவர் தனது திரி-விக்ரம அவதாரத்தில் தனது வடிவத்திற்கு அசாதாரண பரிமாணங்களை எடுத்தவர்’.

ஸ்ரீ பலதேவ வித்யா பூஷன் நாமத்தை ‘எப்பொழுதும் உண்மையைப் பேசுபவர் – சத்ய பாஷித்வாத் பிரமாணம்’ என்று விளக்குகிறார். இதை ஆதரித்து அவர் கூறுகிறார்: ‘பிரமாணம் நித்ய-மர்யதா சத்ய வாதி பிரமாத்ரிஷு’.

960-பிராண நிலய
சகல ஆத்மாக்களுக்கும் இருப்பிடம்-பறவைகளுக்குத் தம் கூடு போல் ஆத்மாக்களுக்கு இவன்

ப்ராணந்தீதி ப்ராணா ꞉ அந்யே (அ)பி ஜீவா꞉, தே ஸ்வநீட₃ இவ ஸகுந்தா꞉ அஸ்மின் லீயந்த இதி
ப்ராண நிலய ꞉ । * பும்ஸி ஸஞ்ஜ்ஞாயாம், இத்யாதி₃நா க ₄꞉ ॥

கோலத்திரு மா மகளோடு சாலப் பல நாள் உகந்து ஓர் உயிர்கள் காப்பான் -6-9-3-உடன்படாமல் பறந்து போனாலும் மீண்டும் இவன் இடமே வர வேண்டுமே

வெம் கண் திண் களிறு அடர்த்தாய் ! வித்துவ கோட்டு அம்மானே !
எங்கு போய் வுய்கேன் ? உன் இணை அடியே அடையல் அல்லால்
எங்கும் போய் கரை காணாது எறி கடல் வாய் மீண்டேயும்
வங்கத்தின் கூம்பேறும் மா பறவை போன்றேனே— 5-5-

பறைவைகள் கூட்டை அடைவது போலே ஆத்மாக்கள் அடையும் இடமாக இருப்பவர் -ஸ்ரீ பராசர பட்டர் –

ஜீவர்கள் லயிக்கும் இடமாக அல்லது ஜீவர்களை சம்ஹரிப்பவராக இருப்பவர் -இந்த்ரியங்களுக்கும்
பிராணம் அபானம் முதலான வாயுக்களுக்கும் ஆதாரமான ஜீவாத்மாக்களுக்கும் ஆதாரமானவர் -ஸ்ரீ சங்கரர் –

வாயுவிற்கு அடைக்கலமாக இருப்பவர் -ஸ்ரீ சத்ய சந்தர் –

—————-

960. பிராண-நிலையா – எல்லா உயிர்களுக்கும் இருப்பிடமாக இருப்பவர்

ஸ்ரீஆதிசங்கரர், உடலின் செயல்பாட்டிற்கு உதவும் ஐந்து வகையான வாயுக்களைக் கூட்டாகப் பிரதிநிதித்துவப்படுத்த பிராணன் என்ற சொல்லைப் பயன்படுத்துகிறார்: உள்ளிழுக்கும் சுவாசத்தின் வடிவத்தில் உயிரைத் தக்கவைக்கும் பிராணன், அமைப்புக்கு வெளியே உள்ள அசுத்தங்களை வெளியேற்றும் வெளிவிடும் மூச்சைக் குறிக்கும் அபானா, நிலைத்திருக்கும் வியானா. உடலில் உள்ள அமைப்புகளின் இயக்கங்கள், கர்மேந்திரியங்களின் இயக்கங்களை ஆதரிக்கும் உதானம் மற்றும் உடலில் இருந்து கழிவுகளை வெளியேற்ற உதவும் சமனா.

பிராணன் என்பது உயிரைத் தக்கவைக்க எந்த ஒரு உயிரினத்திலும் உள்ள ஐந்து முக்கிய காற்றுகளைக் குறிக்கிறது. பிராணன் என்றால் உடலின் உணர்வு உறுப்புகள் என்றும் பொருள். பிராணன் என்பது ஜீவாஸ் அல்லது ஜீவராசிகளுக்கும் பெயர். நிலயா என்றால் தங்குமிடம் அல்லது சேருமிடம் என்று பொருள். இவற்றின் அடிப்படையில் ஸ்ரீ சங்கரர் இந்த நாமத்திற்கு நான்கு விதமான விளக்கங்களைக் கூறுகிறார்.

முதலாவது, ‘பிராணா இந்திரியாணி யத்ர ஜீவே நிலீயந்தே தத்பரதந்த்ரத்வாத் ப்ராணநிலையஹ் – பிராணன் என்பது புலன் உறுப்புகள், அவை அவருடன் ஒன்றிணைந்து, அவரைச் சார்ந்து இருக்கின்றன, எனவே அவர் இந்திரியங்களின் முதன்மையான இயக்கமான பிராணனிலயா என்று அழைக்கப்படுகிறார்.

இரண்டாவது விளக்கம், ‘தேஹஸ்ய தாரகாஹ் ப்ராணபானதயோ வா தஸ்மிந் நிலீயந்தே இதி பிராணநிலையாஹ் – பிராணன் மற்றும் அபானன் போன்ற 5 முக்கிய காற்றுகள் உள்ளன, ஆனால் அவை அனைத்தும் அவற்றின் வாழ்வாதாரத்தையும் ஆதரவையும் இறுதியில் தங்கள் களஞ்சியமாக இருக்கும் பகவானிடமிருந்து பெறுகின்றன, எனவே அவர் பிராணனிலயா என்று அழைக்கப்படுகிறார். முக்கிய காற்றின் களஞ்சியம்’.

மூன்றாவது விளக்கம், ‘ப்ராணீதி இதி ப்ராணோ ஜீவஹ் பரே பும்ஸி நிலீயதே இதி வா ப்ராணநிலயஹ் – பிராணன் என்பது ஜீவராசிகளைக் குறிக்கிறது மற்றும் அவை பகவானில் வசிப்பதால், அவர் உயிர்களின் இருப்பிடமான பிராணநிலையா என்று அழைக்கப்படுகிறார்.

நான்காவது விளக்கம் ‘ப்ராணான் ஜீவாம்ச சம்ஹாரன் இதி வா ப்ராணநிலையஹ் – கரையும் நேரத்தில் அனைத்து உயிரினங்களும் அவனில் மீண்டும் உறிஞ்சப்படுகின்றன, எனவே அவர் பிரளய நேரத்தில் அனைவருக்கும் இறுதி இளைப்பாறும் இடமான பிராணநிலையா’ என்று அழைக்கப்படுகிறார்.

ஸ்ரீ பராசர பட்டர் பிராணனை ‘ப்ராணந்தி இதி ப்ராணா, அந்யே’பி ஜீவா என்று வரையறுக்கிறார் – ஜீவர்கள் மற்றும் நிலையம் என்றால் தங்குமிடம் என்று பொருள். ஸ்ரீ பராசர பட்டர், பகல்நேர முடிவில் பறவைகள் ஓய்விற்காக தங்கள் கூடுகளுக்குச் செல்லும் ஒப்புமையைத் தருகிறார். அதுபோலவே, ஜீவர்கள் அவரைத் தங்கள் இருப்பிடமாகக் கொண்டுள்ளனர்.

ஸ்ரீ நம்மாழ்வார் தனது திருவாய் மொழி பாசுரத்தில் (10.9.9) கூறுகிறார் – ‘வைகுந்தம் புகுவது மன்னவர்வீதியே’ அதாவது ‘வைகுந்தமே நமது இறுதித் தலம்’.

ஸ்ரீ பலதேவ வித்யா பூஷனும் இதே ஒப்பீட்டைப் பயன்படுத்தி, பகவானின் அவதாரத்தின் அடிப்படையில் நாமத்தை கிருஷ்ணர் என்று விளக்குகிறார் – ‘பறவைகள் தங்கள் கூட்டில் அடைக்கலம் தேடுவதைப் போல, கோபியர்கள் அவரிடத்தில் தீவிர பக்தியின் விளைவாக ஆதரவைத் தேடினார்கள். – ப்ராணந்தி தத்- ஸ்நேஹமிரிதேந ஸம்பந்தவதேதி ப்ராணঃ தத்-ப்ரேயஸிஜநாঃ தே நிலீயந்தே அஸ்மிந் சகுந்த இவ நில்தே இதி ப்ராணநிலயாঃ’.

பகவான் அனைவருக்கும் ஆதரவாக இருப்பதாலும், அவர்கள் அனைவரும் இறுதியில் அவருடன் இணைவதாலும், அவர் பிராண-நிலையா என்று அழைக்கப்படுகிறார். ‘நிலினா’ என்ற சொல்லுக்கு ‘இணைதல் அல்லது இணைதல்’ என்று பொருள். ஸ்ரீ சத்யதேவோ வசிஷ்டர் இந்த நமைனை இந்த சூழலில் விளக்குகிறார் – ‘ப்ராண நிலீயந்தே யஸ்மின் ச ப்ராண-நிலையா – யாரில் எல்லா ஜீவர்களும் இணைகிறார்களோ.

ஸ்ரீ வசிஷ்டரும், பகவானுக்கு இந்த நாமம் இருக்கிறது, ஏனென்றால் அவர் எல்லா உயிரினங்களுக்கும் எந்த வடிவத்தில் பொருத்தமானதோ அந்த வடிவில் வாழ்வதற்கு அவர் ஏற்பாடு செய்கிறார். உதாரணமாக, மரங்கள், நீர் மற்றும் நிலத்தில் உள்ள உயிரினங்கள், மனிதர்கள் போன்றவற்றின் வாழ்வாதாரம் மற்றும் உயிர்வாழ்வதற்கான வழிகளை அவர் வழங்குகிறார் – வேறுவிதமாகக் கூறினால், வெவ்வேறு ஜீவாக்கள் வாழ அல்லது தங்குவதற்கு அவர் ஏற்பாடு செய்கிறார். ஸர்வேஷாம் ஷ்டாவார ஜ’ங்காமனாம் ச யதா யோகே சாதனா ப்ரதாநேந வாசயித’த: ச ப்ராண-நிலைய உச்யதே.

ஸ்வாமி சின்மயாநந்தா நாமத்தை இவ்வாறு விளக்குகிறார்: ‘எல்லா பிராணன்களும் யாரில் நிலைநிறுத்தப்பட்டுள்ளன. ஒரு உயிரினத்தில் வெளிப்படும் அனைத்து ‘செயல்பாடுகளுக்கும்’ மிக அடிப்படையான – முக்கிய அடித்தளமாக இருப்பவர்.

961-பிராண த்ருத்
பிராணங்களைத் தரிப்பவன் –

தான் மாத்ருவத்₃ தா₄ரயதி சேதி
ப்ராண த்₄ருத் ॥
தாய் தந்தை உயிராகின்றாய்-2-6-10-

எம்மானும் எம் அம்மனையும் என்னைப் பெற்று ஒழிந்ததன் பின்
அம்மானும் அம்மனையும் அடியேனுக்காகி நின்ற
நல் மான ஒண் சுடரே நறையூர் நின்ற நம்பீ உன்
மைம்மான வண்ணம் அல்லால் மகிழ்ந்து ஏத்த மாட்டேனே –7-2-3-

பெற்றார் பெற்று ஒழிந்தார் பின்னும் நின்று அடியேனுக்கு
உற்றான் ஆய் வளர்த்து என் உயிர் ஆகி நின்றானை
முற்றா மா மதி கோள் விடுத்தானை எம்மானை-
எத்தால் யான் மறக்கேன்? இது சொல் என் ஏழை நெஞ்சே (9-7)

அவ்வாத்மாக்களைத் தாய் போலே தாங்குபவர் -ஸ்ரீ பராசர பட்டர் –

உயிர்களை அந்தர்ப்பியாகப் போஷிப்பவர் -ப்ராணப்ருத்-என்ற பாடம் -ஸ்ரீ சங்கரர் –

பிராணன்களை அல்லது இந்த்ரியங்களைத் தாங்குபவர் -பிராண ப்ருத்-எனபது பாடம் -ஸ்ரீ சத்ய சந்தர் –

————-

961. அவர் அனைத்து உயிரினங்களையும் தாங்குகிறார்

பிராணன் என்பது உயிர் மற்றும் பிரித் என்றால் ஆதரிப்பவர் அல்லது பராமரிப்பவர். இதன் அடிப்படையில், ஸ்ரீஆதிசங்கரர் இந்த நாமத்தை ‘போஷயன் அன்னரூபேண ப்ராணன் ப்ராணபிரித் – உணவின் வடிவில் உயிரை நிலைநிறுத்துகிறார், எனவே அவர் பிராணபிரித், உயிர்களை நிலைநிறுத்துபவர்’ என்று விளக்குகிறார்.

தைத்திரிய உபநிஷத் மந்திரம் ‘அஹம் அன்னம் அஹம் அன்னம் அஹம் அன்னம் – கடவுள் உணவு மற்றும் உணவே கடவுள்’ என்று கூறுகிறது.

இந்தப் பெயரின் மற்றொரு பதிப்பு ‘பிராணத்ரித்’ என்பது தோராயமாக அதே பொருள் ‘வாழ்க்கையின் ஊட்டமளிப்பவர்’.

ஸ்ரீ பராசர பட்டரின் விளக்கம், ‘தான் மாத்ர்-வத் தாரயதி ச இதி ப்ராண-திரித் – உயிர்களை தாயைப் போல போஷிப்பவன்’.

Sri VV Ramanujan refers us to Sri NammAzhwar, who praises Bhagavan as ‘ Our mother, Our father, Our soul’ in his Thiruvai
Mozhi Pasuram ( 2.6.10
) : பரமா , தண்வேங்கட மேகின்றாய்தண்டுழாய் விரைநாறுகண்ணியனே. பொருள்: நித்திய மகிமை உடைய என் ஆண்டவரே, மூன்று உலகங்களுக்கும் பெரிய ஆண்டவரே! மணம் கமழும் துளசி மாலையை உடைய என் இறைவா, கடந்த காலத்திலும், நிகழ்காலத்திலும், எதிர்காலத்திலும் குளிர்ந்த வேங்கட மலையின் அரசனே, என் தந்தை என் தாயே, என் உயிரே! இப்போது நான் உன்னைக் கண்டுபிடித்தேன், நான் எப்போதாவது உன்னை விடலாமா?

பிராணன் என்றால் உயிர் என்று பொருள், த்ரித் என்ற வார்த்தையானது ‘பிடிப்பது, தாங்குவது அல்லது தாங்குவது’ என்று பொருள்படும் ‘dhr – தாரனே’ என்ற மூலத்திலிருந்து பெறப்பட்டது. ஸ்ரீ சத்யதேவோ வசிஷ்டர் விளக்கம் தருகிறார் – சர்வத்ர வ்யாப்தஹ் ஸர்வேஷாம் ப்ராணீனம் ப்ராணன் பிபார்தி போஷயதி, தாரயதி வா ஸஹ் ப்ராண-பிரித் – எவன் எல்லாவற்றையும் வியாபித்து, எல்லாவற்றையும் ஊட்டி, ஆதரிப்பவன் பிராணபிருத்.

ஸ்வாமி சின்மயாநந்தா நாமத்தை இவ்வாறு விளக்குகிறார்: ‘எல்லாப் பிராணன்களையும் ஆளுபவரே – அனைவரையும் உண்ணவும், ஜீரணிக்கவும், ஆற்றலை உணரவும், செயல்படவும், அதன் பலனை அடையவும், வயதாகி இறக்கவும் செய்பவர் ஸ்ரீ ஹரி. இந்தச் செயல்கள் அனைத்திலும், மஹான், கட்டளை, காரணி, தெய்வீக, ஸ்ரீ நாராயணன், சுயம், மௌனமான பற்றின்மைக்கு தலைமை தாங்குகிறார், மேலும் அவர் தனது பிரசன்னத்தால் பூமியின் மேற்பரப்பில் உள்ள அனைத்து உயிரினங்களிலும் இந்த செயல்பாடுகளை தொடங்கி பராமரிக்கிறார்.

ஸ்ரீ சத்ய சந்த தீர்த்தர் பின்வரும் விளக்கத்தைத் தருகிறார் – பிராணன் இந்திரியாணி பிபார்தி இதி பிராண-பிரித் – இந்திரியங்களையும் வாழ்க்கையையும் வளர்த்து ஆதரிப்பவனே பிராணபிரித்.

962-பிராண ஜீவன –
உண்ணும் சோறு பருகு நீர் தின்னும் வெற்றிலை எல்லாம் கண்ணன் எம்பெருமான் -6-7-1-வாஸூ தேவம் ஸர்வம்

தந் அந்ந பாநீயாதி₃வஜ் ஜீவயதீதி
ப்ராண ஜீவந꞉ ॥

அன்னம் ப்ரஹ்ம திவ்ய ஜாநாதி

959-பிரமாணம் –
வேதங்களின் ரஹச்யமாகிய தத்வார்த்தங்களை ஐயம் திரிபின்றி -ஸ்ரீ பராசர பட்டர் –

ஞான ரூபியாக இருப்பவர் -ஸ்ரீ சங்கரர் –

மேன்மையான அறிவி உடையவர் -ஸ்ரீ சத்ய சந்தர் –

———————————————————-

960-பிராண நிலய –
பறைவைகள்  கூட்டை அடைவது போலே ஆத்மாக்கள் அடையும் இடமாக இருப்பவர் -ஸ்ரீ பராசர பட்டர் –

ஜீவர்கள் லயிக்கும் இடமாக அல்லது ஜீவர்களை சம்ஹரிப்பவராக இருப்பவர் -இந்த்ரியங்களுக்கும்
பிராணம் அபானம் முதலான வாயுக்களுக்கும் ஆதாரமான ஜீவாத்மாக்களுக்கும் ஆதாரமானவர் -ஸ்ரீ சங்கரர் –

வாயுவிற்கு அடைக்கலமாக இருப்பவர் -ஸ்ரீ சத்ய சந்தர் –

———————————————————————

961-பிராணத்ருத்-
அவ்வாத்மாக்களைத் தாய் போலே தாங்குபவர் -ஸ்ரீ பராசர பட்டர் –

உயிர்களை அந்தர்ப்பியாகப் போஷிப்பவர் -ப்ராணப்ருத்-என்ற பாடம் -ஸ்ரீ சங்கரர் –

பிராணன்களை அல்லது இந்த்ரியங்களைத் தாங்குபவர் -பிராண ப்ருத்-எனபது பாடம் -ஸ்ரீ சத்ய சந்தர் –

—————————————————————————

962-பிராண ஜீவன –
அவ்வாத்மாக்களை உணவு போலே பிழைப்பிப்பவர் -ஸ்ரீ பராசர பட்டர்-

பிராண வாயு ரூபியாக பிராணிகளை ஜீவிக்கச் செய்பவர் -ஸ்ரீ சங்கரர் –

முக்ய பிராணனால் ஜீவர்களை வாழ்விப்பவர் -ஸ்ரீ சத்ய சந்தர்-

———————————————————————–

963-தத்தவம் –
தயிர் பால்களில்  போல் சேதன அசேதனங்கள் ஆகிய பிரபஞ்சத்தில் வியாபித்து இருக்கும் சாராம்சமானவர் -ஸ்ரீ பராசர பட்டர் –

உண்மையான வஸ்துவாக இருப்பவர் -ஸ்ரீ சங்கரர் –

குணங்களால் பரவியிருப்பவர் -எல்லோர்க்கும் நன்மை அளிப்பவர் -ஸ்ரீ சத்ய சந்தர் –

——————————————————————-

964-தத்த்வவித் –
தமது இவ்வுண்மையை அறிந்து இருப்பவர் -ஸ்ரீ பராசர பட்டர் –

தம் ஸ்வரூபத்தை உள்ளபடி அறிந்து இருப்பவர் -ஸ்ரீ சங்கரர் –

தம் தன்மையை அறிந்தவர் -ஸ்ரீ சத்ய சந்தர் –

—————————————————–

965-ஏகாத்மா-
சேதன அசேதனங்கள் அனைத்திற்கும் ஒரே ஸ்வாமியாகவும்-அனுபவிப்பவராகவும் அபிமானியாகவும் இருப்பவர் -ஸ்ரீ பராசர பட்டர் –

ஒரே ஆத்மாவாக இருப்பவர் -ஸ்ரீ சங்கரர் –

முக்யமான தலைவர் -ஸ்ரீ சத்ய சந்தர் –

————————————————

966-ஜன்ம ம்ருத்யுஜராதிக –
சேதன அசேதனங்கள் இரண்டைக் காட்டிலும் வேறு பட்டவராய் பிறப்பு இறப்பு மூப்புக்களைக் கடந்தவர் -ஸ்ரீ பராசர பட்டர் –

பிறப்பு இறப்பு மூப்பு முதலிய ஆறு விகாரங்களைக் கடந்தவர் -ஸ்ரீ சங்கரர் –

பிறப்பு இறப்பு மூப்பு முதலிய தோஷங்களுக்கு அப்பாற்பட்டவர் -ஸ்ரீ சத்ய சந்தர் –

—————————————-

ஸ்ரீ கோயில் கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ பராசர பட்டர் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ பீஷ்மர் திருவடிகளிலே சரணம்
ஸ்ரீ வியாச பகவான் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்