Thiruvonum's Weblog

சூர்ணிகை -42-

அவதாரிகை –

இனி ஏவம் பூதமான ஆத்மா ஸ்வரூபம் அநாதயசித சம்பந்த
தத் வியோக
தத் அன்வயங்களாலே
பத்த
முக்த
நித்ய
ரூபேண த்ரி பிரகாரமாய் இருக்கும் படியை
அருளிச் செய்கிறார் –

ஆத்ம ஸ்வரூபம் தான்
பக்த
முக்த
நித்ய
ரூபேண
மூன்றுபடிப் பட்டு இருக்கும் –

———————————————

சூர்ணிகை -43-

இதில் பத்தர் என்கிறது ஆரை என்னும் ஆகாங்ஷையிலே
அருளிச் செய்கிறார்

பத்தர் என்கிறது
சம்சாரிகளை –

அதாவது பக்தர்கள் ஆகிறார்கள்
தில தைல வத் தாரு வஹ்நி வத் துர் விவேச குண த்ரயாத்மக அநாதி
பகவந் மாயா திரோஹித ஸ்வ ஸ்வரூபராய் அநாதி அவித்யா சஞ்சித அநந்த
புண்ய பாப ரூப கர்ம வேஷ்டிதராய்
தத் கர்ம அனுகுண விவித விசித்திர தேவாதி ரூப தேக விசேஷ ப்ரவிஷ்டராய்
அவ்வோ தேகங்களில் அஹம் புத்தியைப் பண்ணியும்
தேக அனுபந்திகளில் மமதா புத்தியையும் பண்ணி
துர்வாசனா ருசி விவசராய் ஸ்வ ஸ்வ கர்ம அனுகுண
ஸூக துக்க பரம்பரைகளை
அனுபவிக்குமவர்கள் –

———————————————————————————-

சூர்ணிகை -44-

இனி முக்தர் என்கிறது ஆரை என்னும் ஆகாங்ஷையிலே
அருளிச் செய்கிறார் –

முக்தர்
என்கிறது
சம்சார சம்பந்தம்
அற்றவர்களை –

அவர்கள் ஆகிறார்கள் –
அநாதி கர்ம -ப்ரவாஹ பிரயுக்தமான சம்சார சம்பந்தம் நடவா நிற்கச் செய்தே
மோஷ ருசிக்கு பிரதிபந்தகமான கர்ம விசேஷம் அனுபவத்தாலே ஆதல்
சாமான்யேன அனுஷ்டிக்கும் பிராயச் சித்த கர்மங்களாலே யாதல்
அநபி சம்ஹித பலமாய அதியுத் கடமான ப்ரமாதிக புண்யங்களாலே ஆதல் –
ஷயித்து-அது அடியாக –

ஜாயமான தசையில் பகவத் கடாஷத்தால் யுண்டான
சத்வோத் ரேகத்தாலே மோஷ ருசி பிறந்து
சத் குரு சமாஸ்ரயண சம் பிராப்த வேதாந்த வேத்ய
பர ப்ரஹ்ம ஞானராய்
தத் பிராப்தி ரூப மோஷ சித்யர்த்தமாக
ஸ்வ வர்ண ஸ்வ ஆஸ்ரம உசிதமான கர்மங்களை பல சங்க கர்த்ருத்வ
த்யாக பூர்வகமாக அனுஷ்டித்து

தர்மேண பாப மப நுததி -(தைத் –2-6-தர்மங்களால் பாபத்தை விலக்குகிறான் )என்றும்
கஷாயே கர்ம அபி பக்வே ததோ ஜ்ஞானம் ப்ரவர்ததே
(புண்யங்களால் ஞான உதய பிரதிபந்த வினைகள் கழிந்து ஞானம் பிறக்கிறது )-என்றும்
சொல்லிற்றே

அந்த சத் கர்ம அனுஷ்டானத்தாலே ஜ்ஞான உத்பத்தி விரோதி
ப்ராசீன கர்மம் ஷயித்த வாறே அந்தக்கரணம் நிர்மலமாய்
பகவத் ஏக அவலமபியான சமயக் ஞானம் உதித்து
அநந்தரம் –

ஜன்மாந்தர சஹஸ்ரேஷூ தபோ ஞான சமாதபி நராணாம்
ஷீண பாப நாம் கிருஷ்ண பக்தி பிரஜாயதே -என்கிறபடியே

இப்படி பஹூதர ஜன்ம சாத்தியமான கர்ம ஞானங்களால் பிறந்த
தைல தாராவத் அவிச்சின்ன ஸ்ம்ருதி சந்தான ரூப பக்தி மூலமாக வரும்
பகவத் பிரசாதத்தாலே ஆதல் –
அன்றிக்கே
தன்னுடைய நிர்ஹேதுக சௌஹாரத்த விசேஷத்தாலே
யாத்ருச்சிகாதி ஸூஹ்ருத
பரம்பரைகளை கல்பித்து அது அடியாக விசேஷ கடாஷத்தை பண்ணி

அநந்தரம்
அத்வேஷத்தை ஜனிப்பித்து
ஆபிமுக்யத்தை யுண்டாக்கி
சாத்விக சம்பாஷணத்தை விளைத்து

அவ் வழியாலே
சதாச்சார்யா சமாஸ்ரயணத்திலே மூட்டி
தத் உபதேச முகேன தத்வ ஞானத்தை பிறப்பித்தல்
தன்னுடைய விசேஷ கடாஷம் தன்னாலே தத்வ ஞானத்தை பிறப்பித்தல் செய்து
மகா விஸ்வாச பூர்வகமாக தன் திருவடிகளை உபாயம் என்று நிற்கும்படி பண்ணும்
பகவத் ஆகஸ்மிக கிருபையாலே உபாயாந்தர விஷயத்தில் பிறந்த
துஷ்கரத்வாதி புத்தி மூலமாக வரும் ப்ரபதன மூலமான
பகவத் பிரசாதத்தாலே யாதல் சம்சாரிக்க சகல திருத்தங்களும் கழிந்து
ஆவிர் பூத ஸ்வரூபராய்
பகவத் அனுபவ கைங்கர்ய ஏக போகரானவர்கள் –

அவிசேஷண-முக்தர் -என்கிறது
சம்சார சம்பந்தம் அற்றவர்களை -என்கையாலே
பகவத் அனுபவத்தில் ருசி இன்றிக்கே
தத் சமாஸ்ரயணத்தைப் பண்ணி
சம்சார நிவ்ருதியை யுண்டாக்கிக் கொண்டு
தேச விசேஷத்திலே போய் ஸ்வ ஸ்வரூப அனுபவம் பண்ணி இருக்கும்
கேவலரையும் சொல்லிற்று ஆயிற்று –

—————————————————————————

சூர்ணிகை -45-

இனி நித்யர் என்கிறது ஆரை என்னும் ஆகாங்ஷையிலே
அருளிச் செய்கிறார் –

நித்யர் என்கிறது
ஒருநாளும் சம்சரியாத
சேஷ
சேஷசநாதிகளை –

இத்தால் முக்தரை வ்யாவர்த்திக்கிறது –
நிவ்ருத்த சம்சாரர் இறே அவர்கள் –
இவர்கள் அஸ்ப்ருஷ்ட சம்சார கந்தர் இறே

அஹ்ருத சஹஜ தாஸ்யாஸ் ஸூராயஸ் சரஸ்த பந்தா (ஸ்ரீ ரெங்கராஜ ஸ்தவம் -2-32 )(
அபகரிக்கப் படாமல் உள்ள இயல்பான கைங்கர்யம் பெற்ற நித்யர்கள் )என்றார் இறே பட்டர் –
நித்யோ நித்யா நாம (கட -5-13- நித்யர்களில் நித்யமானவனும் )-என்றும்
ஜ்ஞாஜஜௌ த்வாவஜா வீச நீ சௌ (ஸ்வே -1-9-)
(பிறப்பற்ற இரண்டில் ஓன்று அறிந்ததும் ஓன்று அறியாததும் –
ஓன்று வலிமை உடையதும் ஓன்று வலிமை அற்றதும்)-என்றும் சொல்லுகிறபடியே
ஆத்ம ஸ்வரூபம் நித்தியமாய் இருக்கச் செய்தே

அசந்நேவ-(தை -2-6-1-இல்லாதவர்கள் ஆகிறார்கள்)என்பது
சந்தமேனம் (தை -2-6-1-இருப்பவர்கள் ஆகிறார்கள் )-என்பது ஆகிறது
பகவத் விஷய ஞான ராஹித்ய சாஹித்யங்களாலே இறே

ஆகையால் இவர்களை நித்யர் என்கிறதும்
பகவத் ஞானத்துக்கு ஒரு நாளும் சங்கோசம் இல்லாமையாலே என்று கொள்ள வேணும்

இந்த வைபவத்தைப் பற்றி இறே
யத்ர பூர்வே சாத்யாஸ் சந்தி தேவா (எந்த பரமபதத்தில் பகவத் அனுபவத்தில் முதன்மையாக நித்யர்கள் உள்ளனரோ)-என்றும்
யத்ர ருஷய பிரதமஜா யே புராணா (எந்த பரமபதத்தில் அனைத்தையும் நேரே காணக் கூடிய நித்யர்கள் முன்பே உள்ளனரோ )-என்றும்
ஸ்ருதி இவர்களை ஸ்லாகிக்கிறது

ஸ்ரீ பாஷ்ய காரரும் இவர்கள் யுடைய வைபவத்தை
ஸ்வ சந்தா அனுவர்த்தி (பகவானுடைய இச்சையை பின்பற்றியே உள்ள )இத்யாதியாலே
ஸ்ரீ கத்யத்திலே பரக்க அருளிச் செய்தார்

ஆகையால் -ஒரு நாளும் சம்சரியாதே -என்ற போதே -இவர்களுடைய
வைபவம் எல்லாம் சொல்லிற்று ஆயிற்று

அசேஷ சேஷ வ்ருத்தியிலும் அந் விதனாய்
கைங்கர்ய பரர்க்கு எல்லாம் படிமாவாய் இருக்கையாலே
திரு வநந்த வாழ்வானை சேஷன் என்கிறது –

நிவாச சய்யா ஆசனம் பாதுகாம் சுகோபதாந வர்ஷ ஆதப வாராணாதிபி
சரீர பேதைஸ் ச தவ சேஷதாம் கதைர் யசோசிதம சேஷ இதீரிதே ஜனை (ஸ்ரீ ஸ்தோத்ர ரத்னம் -40-)-என்று இறே
ஸ்ரீ ஆளவந்தாரும் அருளிச் செய்தது –

மற்றுள்ள ததீயரைப் போலே அநியமமாய் இராதே சர்வேஸ்வரன் அமுத செய்த சேஷம் ஒழிய
அமுது செய்யாத நியமத்தைப் பற்ற சேஷாசனர் என்று
சேனை முதலியாரை நிரூபிக்கிறது
த்வதீய புக்தோ ஜஜித சேஷ போஜினா-(ஸ்ரீ ஸ்தோத்ர ரத்னம் -42 ) என்றார் இறே ஆளவந்தாரும்
வநாத்ரி நாதஸ்ய ஸூ ஸூந்தரஸ்ய வை ப்ர புக்த சிஷ்டாச் யத ஸைந்ய ஸத்பதி (ஸ்ரீ ஸூந்தர பஹு ஸ்தவம் 74) –
என்று ஆழ்வானும் அருளிச் செய்தார் –

ஆதி -சப்தத்தாலே
சேஷ சேஷாசன கருட ப்ரமுக நாநாவித அநந்த பரிஜன பரிஜாரிக பரிசரித சரண யுகள -என்கிறபடியே
பகவத் கைங்கர்ய ஏக போகராய் இருந்துள்ள வைனதேய பிரமுகரான நித்ய சித்தரை எல்லாம் சொல்லுகிறது –

—————————————————————————————————-

சூர்ணிகை -46-

அவதாரிகை –
பூர்வோகதமான ஸ்வரூப வைலஷ்ண்யத்தை யுடைய ஆத்மாவுக்கு
அவித்யாதி தோஷ சம்பந்தம் வந்தபடி என்-
என்கிற சங்கையில்
சத்ருஷ்டாந்தமாக தத் ஹேதுவை அருளிச் செய்கிறார் –

ஜலத்துக்கு அக்னி சம்ம்ஸ்ருஷ்ட
ஸ்தாலீ சம்சர்க்கத்தாலே
ஔஷண்ய
சப்தாதிகள்
யுண்டாகிறாப் போலே

ஆத்மாவுக்கும் அசித் சம்பந்தத்தாலே
அவித்யா
கர்ம
வாசனா
ருசிகள்
உண்டாகிறன-

அதாவது
ஸ்வ பாவாத ஏவ நிர்விகாரமாய் சீதளமாய் இருக்கிற ஜலத்துக்கு
அக்னியோடு சம்ஸ்ருஷ்டியான ஸ்தாலியோட்டை சம்சர்க்கத்தாலே
ஔ ஷண்ய சப்தோத்ரேக ரூபங்களான விகாரங்கள் யுண்டாகிறாப் போலே

ஸ்வத ஞான ஆனந்த அமல ஸ்வரூபனான ஆத்மாவுக்கும்
குண த்ரய ஆஸ்ரய அசித் சம்பந்தத்தாலே
அவித்யா கர்மா வாசனா ருசிகள் உண்டாகிறன என்கை-

இவருடைய திருத் தம்பியாரும் ஆச்சார்ய ஹிருதயத்திலே(10)
அவித்யா காரணம் அநாதி அசித் சம்பந்தம் -என்று அருளிச் செய்தார் இறே

இப்படி ஸ்ரீ விஷ்ணு புராணத்திலே (6-7-22)
நிர்வாணமய ஏவாயமாத்மா ஞான மயோமல துக்காஞ்ஞா நாமலா
தர்மா பிரக்ருதேஸ் தே ந சாத்மந ஜலஸ்ய ச அக்னி
சம்ஸ்ருஷ்ட ஸ்தாலீ சங்காத ததாபி ஹி சப்தோத்ரேகாதிகான்
தர்மான் தத் கரோதி யதா முனே ததாத்மா ப்ரக்ருதௌ
சங்காத அஹம் மாநாதி தூஷித
பஜதே ப்ராக்ருதான் தர்மா நன்ய ஸ்தேப்யோபி சோவ்யய–என்று சொல்லப் பட்டது –

1-அவித்யை யாவது -அஞ்ஞானம்
அது தான் ஜ்ஞான ஜ்ஞான அநுதய -அந்யதா ஞான –விபரீத ஞான
ரூபேண அநேக விதமாய் இருக்கும்

2-கர்மமாவது கரண த்ரய க்ருதமாய் புண்ய பாபாத்மகமான க்ரியா விசேஷம்
அதில் புண்யம் ஐஹிக ஆமுஷ்மிக நானா வித போக சாதன தயா பஹூ விதமாய் இருக்கும்
பாபமும் அக்ருத்ய கரண கிருத்திய அகரண பகவத் அபசார பாகவத் அபசாரா அசஹ்யா அபசார ரூபேண அநேகவிதமாய் இருக்கும்

3-வாசனை ஆவது முன்பு செய்து போந்த வற்றில் மீளவும் மூளுகைக்கு உறுப்பான சம்ஸ்காரம்
இது தான் ஹேது பூதத்தாலே பஹூ விதமாய் இருக்கும்

4-ருசியாவது ரசாந்தரத்தாலும் மீட்க ஒண்ணாத படி ஒன்றிலே செல்லுகிற விருப்பம்
இதுவும் விஷய பேதத்தாலே பஹூ விதமாய் இருக்கும்

அவித்யா கர்மா வாசனா ருசிகள் உண்டாயிற்றன -என்னாமல்-
உண்டாகிறன -என்கையாலே
இவற்றின் உடைய ப்ரவாஹ ரூபத்வம் சொல்லப் பட்டது-

————————————————————————————————

சூர்ணிகை -47

இப்படி ஆத்மாவுக்கு வந்தேறியான அவித்யாதிகள் தான்
எவ் வவஸ்தையில் கழிவது
என்னும் ஆகாங்ஷையிலே அருளிச் செய்கிறார் –

அசித்து கழிந்த வாறே
அவித்யாதிகள்
கழியும்
என்பார்கள் –

அதாவது
காரண நிவ்ருதயயா கார்ய நிவ்ருத்தி யாகையாலே
அசித் சம்பந்தம் நிபந்தனமாக வந்த இவையும்
தத் சம்பந்தம் கழிந்தவாறே கழியும் என்று தத்வ வித்துக்கள் சொல்லுவார்கள் -என்றபடி

என்பார்கள் -என்ற இத்தை பர மதமாக்கி
மயர்வற மதிநலம் அருளப் பெற்றவர்களுக்கு பகவத் பிரசாத விசேஷத்தாலே
அசித்து கழியும் முன்னே அவித்யாதிகள் கழியக் காண்கையாலே
அந்த நியமம் இல்லை என்று இவருக்கு கருத்து என்று சொல்லுவாரும் உண்டு

அது முக்கியம் அன்று
அவர்கள் திரு மேனியோடு இருக்கச் செய்தே பரம பக்தி பர்யந்தமாகப் பிறந்ததே யாகிலும்
வினைப் படலம் விள்ள விழித்து உன்னை மெய் உற்றால் உள்ள உலகளவும்
யானும் உளன் ஆவான் என் கொலோ (பெரிய திருவந்தாதி 76)-என்கையாலே
சர்வம் ஹ பஸ்ய பஸ்யதி (சாந்தோக்யம் -ப்ரஹ்மத்தைக் கண்டவன் அனைத்தையும் கண்டவன் ஆகிறான் )
என்கிற முக்த அவஸ்தையில் வைசத்யம்
அசித்து கழிவதற்கு முன்பு இல்லாமையாலே –

ஆக
கீழ்ச் செய்தது ஆயிற்று
ஆத்ம ஸ்வரூபம் பத்த முக்த நித்ய ரூபேண
மூன்று படிப் பட்டு இருக்கும் என்றும்
அதில் பக்த சேதனருக்கு அவித்யா உத்பத்தி மூலமும்
தந் நிவ்ருத்தி கரமும்
சொல்லி நின்றது –

——————————————————————————————

சூர்ணிகை -48-

இப்படி உக்தமான த்ரிவித ஆத்மா வர்க்கமும்
இத்தனை சேதனர் என்று சங்கயேயமாய் இருக்குமோ
என்கிற சங்கையிலே அருளிச் செய்கிறார் –

இம் மூன்றும்
தனித் தனியே
அனந்தமாய்
இருக்கும் –

அதாவது
வர்க்ய த்ரயமுமாக அநந்தம் என்று தோற்றும் என்று நினைத்து
தனித் தனியே என்று விசேஷிக்கிறார் –

அனந்தமாய் இருக்கும் என்றது
அசங்கயேயமாய் இருக்கும் என்றபடி –

—————————————————-

சூர்ணிகை -49-

உக்தமான ஜீவ அனந்யத்துக்கு விரோதியான
ஐக ஆத்ம்ய வாதத்தை நிராகரிக்கிறார் மேல் –

சிலர்
ஆத்மா பேதம் இல்லை
ஏக ஆத்மாவே உள்ளது
என்றார்கள் –

சிலர் என்று அநாதரோ கதியாலே அருளிச் செய்கிறார்
இப்படி சொல்லுமவர்கள் தாங்கள் ஆரோ என்னில்
ஜீவ அத்வைத பிரதிபாதிக சாஸ்த்ரத்தில் குத்ருஷ்டிகள்

அதாவது
ப்ரஹ்ம அத்வைதம் என்றும்
ஜீவ அத்வைதம் என்றும்
சாஸ்திர பிரதிபாத்யமான அத்வைதம் த்விவிதமாய் இருக்கும்

அதில் ப்ரஹ்ம அத்வைதம் ஆவது
பிரகார்ய அத்வைதம்
ஜீவ அத்வைமாவது
பிரகார அத்வைதம்

இதுக்கு நியாமகம் ஏது என்னில்
ப்ரஹ்ம ப்ரகரணங்களில் —
சர்வம் கல்விதம் ப்ரஹ்ம -(சாந்தோக்யம் -3-14-1-இவை அனைத்தும் ப்ரஹ்மம் )
ஐத தாத்ம்யம் இதம் சர்வம் -(சாந்தோக்யம் -6-8-7-அனைத்தும் ப்ரஹ்மத்தை ஆத்மாவாகக் கொண்டது )
புருஷ ஏவேதம் சர்வம் (ஸ்வே -3-15-இந்தப் புருஷனே இவை அனைத்தும் )-என்று
சாமாநாதி கரண்யத்தாலே ப்ரஹ்மாத்வைதத்தை பிரதிபாதிக்கையாலும் –

சாமாநாதி கரண்யம் பிரகார பேத விசிஷ்ட பிரகாரயேகத்வ பரமாகையாலும் –

ஏகஸ் சன் பஹூதா விசார (பரமாத்மா ஒன்றாக இருந்தபடி பலவற்றையும் வியாபிக்கிறான் )-என்று
பிரகார பஹூத்வம் கண்டோக்த மாகையாலும்

ஐக்ய விதிக்கு சேஷமான –
தேக நா நாஸ்தி (ப்ரஹ்மாவை விடுத்து ஏதும் இல்லை )–இத்யாதி
பேத நிஷேதம் விஹித ஐக்ய விரோதி பேத விஷயமாகையாலும்

பிரகாரி பஹூத்வ நிஷேத பரமாகையாலும்

ந தத் சமச் சாப்யதி கச்ச த்ருஸ்யதே (ப்ரஹ்மதுக்கு நிகரானதும் மேலானதும் காணப்படுவது இல்லை )-என்று
ப்ரஹ்ம துல்ய பிரகாராந்தர நிஷேத
கண்டோக்தியாலும் பிரகார அத்வைதமே ப்ரஹ்ம அத்வைதம்-

ஜீவ பஹூத்வம் ஸ்ருதி சித்தமாகையாலும்
அல்லாத போது பக்த முக்த வ்யவஸ்த அனுபபத்தியாலும்
உபதேச அனுபபத்தியாலும்
ஸூகாதி வ்யவஸ்த அனுபபத்தியாலும்

புமாந் ந தேவோ ந நரோ ந பசுர் ந ச பாதப சதுர்விதோ விபே தோயம் மித்தயா ஜ்ஞான நிபந்தன
தேவாதி பேத அபத் வஸ்தே (ஸ்ரீ விஷ்ணு புராணம் -2-13-98 )
(ஜீவாத்மா தேவனும் அல்லன் -மனிதனும் அல்லன் -ஸ்தாவரம் அல்லன் -விலங்கு அல்லன் என்று
கூறப்பட்ட நான்கு விதமான வேறுபாடுகள் தவறான ஞானத்தால் ஏற்படுகிறது
தேவன் முதலான வேறுபாடுகள் நீங்கும் போது மெய்யான ஞானம் ஏற்படுகிறது )-இத்யாதி களிலே
தேவாதி சரீர பேத விசேஷ நிஷேதம் கண்டோக்தமாகையாலும்
முக்தாத்மாக்களுக்கு சாம்யத்தை ஸ்ருதி சொல்லுகையாலும் ஜீவ அத்வைதம் பிரகார அத்வைதமே

இது தான் ஸ்ருத பிரகாசிகையிலே
ஆதிபரத -சதுஸ்லோகீ வியாக்யான உபக்ரமத்திலே
ப்ரஹ்ம அத்வைதம் ஜீவாத வைதஞ்சேத்ய அத்வைதம் த்விவிதம் சாஸ்திர பிரதிபாத்யம் -என்று தொடங்கி
ஸ்ரீ வேத வியாச பட்டராலே விஸ்தரேண பிரதிபாதிக்கப் பட்டது –

இப்படி சாஸ்த்ரத்தில் சொல்லப் படுகிற ஜீவ அத்வைதத்துக்கு ஹிருதயம் அறியாதே
ஆத்ம பேதம் இல்லை -ஏகாத்மாவே உள்ளது என்று
சில குத்ருஷ்டிகள் சொன்னார்கள் -என்கை-

——————————————————————————–

சூர்ணிகை -50-

அது அயுக்தம் என்னும் இடம் சாதிக்கிறார் –
அந்த பஷத்தில்
ஒருவன்
ஸூகிக்கிற காலத்தில்
வேறே ஒருவன்
துக்கிக்க கூடாது –

அதாவது
அப்படி ஆத்ம பேதம் இல்லாத பஷத்தில்
அஹம் ஸூகி -என்று ஒருவன் ஸூகோத்தரனாய் இருக்கிற காலத்தில்
அஹம் துக்கீ -என்று ஒருவன் துக்கோதரனாய் இருக்கிற
இந்த ஸூக துக்க வியவஸ்தை கூடாது என்கை

ஸூக துக்கங்கள் இரண்டும் ஏக ஆஸ்ரய கதமாகில்
உபய பிரதி சந்தானமும் ஒருவனுக்கே யுண்டாக வேணும் இறே
ஆகையால் ஸூக துக்கங்கள் நியதங்கள் ஆகையாலே
ஆத்மா பேதம் யுண்டாக வேணும் என்று கருத்து-

—————————————————————

சூர்ணிகை -51-

அந்த ஸூக துக்க வியவஸ்தைக்கு ஹேது
தேக பேதம் என்கிறவர்கள் உக்தியை அனுவதிக்கிறார்

அது
தேக பேதத்தாலே
என்னில்

————–

சூர்ணிகை -52-

அதுக்கு அனுபபத்தி சொல்லுகிறார் –

சௌபரி சரீரத்திலும்
அது
காண
வேணும் –

அதாவது
தேஹ பேதம் ஸூக துக்க நியமத்துக்கு ஹேது என்றாகில்
ஜன்மாந்தர அனுபவத்தை இந்த ஜன்மத்திலே ஸ்மரிக்க வேண்டாவோ -என்னில்

ஸ்மரியாது ஒழிகிறது சம்ஸ்காரத்தின் யுடைய அனுதபவத்தாலே ஆதல்
நாசத்தாலே ஆதல்
சரீராந்தரத்தில் ஸூக துக்க ச்ம்ரிதாதிகள் இன்றிக்கே ஒழிகிறதும்
இரண்டில் ஒன்றாலே என்னில்
ஒரு சரீரம் தன்னிலும் ஸ்ம்ருதி கூடாது ஒழிய வேணும்

ஆகையால்
ஸூக துக்க நியமத்துக்கு
ஹேது தேக பேதம் என்ன ஒண்ணாது-

———————————————————–

சூர்ணிகை -53-

இப்படி ஸூக துக்க வ்யவஸ்த அனுபபத்தியே என்று
ஏகாத்மா என்னும் பஷத்தில்
பக்த முக்தா வ்யவஸ்தா அனுபபத்தியும்
சிஷ்யாச்சார்யா வ்யவஸ்தா அனுபபத்தியும்
யுண்டு என்கிறார் மேல்

ஒருவன் சம்சரிக்கையும்
ஒருவன் முக்தனாகையும்
ஒருவன் சிஷ்யனாகையும்
ஒருவன் ஆச்சார்யனாகையும்
கூடாது

அதாவது -ஏகாத்மா வாகில் –
அநேக ஜன்மம் ஸஹஸ்ர ஸீம் சம்சார பதவீம் வ்ரஜந் மோஹ சரமம்
ப்ரயா தோ சௌ வாசநா ரேணு குண்டித (ஸ்ரீ விஷ்ணு புராணம் -6-7-19 )
(பல ஆயிரக் கணக்கான பிறவிகளில் சம்சாரத்தில் உழன்றபடி
மயக்க வாசனைகளால் உண்டாகும் துன்பத்தை அடைகிறான் )-என்கிறபடியே
ஒருவன் சம்சரிக்கையும்

சுகோ முக்கோ வாமதேவோ முக்த (சுகர் முக்தரானார் வாமதேவர் முக்தரானார் )–என்கிறபடியே
ஒருவன் முக்தனாகையும்

தத் விஞ்ஞாநார்த்தம் ச குருமே வாபி கச்சேத் சமித் பாணி ஸ்ரோத்ரியம் ப்ரஹ்ம நிஷ்டம்
தஸ்மை ச விதவான் உபசந்நாய சம்யக் பிரசாந்த சித்தாய சமாந் விதாய
யே நாஷரம் புருஷம் வேத சத்யம் ப்ரோவாச தாம் தத்வதோ ப்ரஹ்ம வித்யாம் (முண் -1-2-12.13)
(இத்தகைய ப்ரஹ்ம ஞானத்தை அடையும் பொருட்டு வேதங்களை அத்யயனம் செய்த அவன் –
அவன் கையில் ஸமித் போன்றவற்றை எடுத்தவனாக வேத அத்யயனம் செய்தவரும்
ப்ரஹ்மத்தைக் குறித்து நன்கு அறிந்தவரும் ஆகிய ஆச்சார்யனை அடைய வேணும் தன்னிடம் வந்தவனும் –
தன்னிடம் வணக்கம் நிறைந்தவனும் தனது மனத்தை வசப்படுத்தினவனும் ஆகிய அந்த சிஷ்யனுக்கு
ஆச்சார்யன் செய்ய வேண்டியது என்ன என்னில் -தான் எந்த ஒரு வித்யை மூலமாக
ஸ்வரூபம் மற்றும் குணங்களால் மாறுபாடு இல்லாத பரமபுருஷனை அறிகின்றாரோ
அத்தகைய ப்ரஹ்ம வித்யையை அந்தச் சிஷ்யனுக்கு நேர்மையாக உபதேசிக்க வேண்டும் ) -என்கிறபடியே
ஒருவன் சிஷ்யனை வந்து உபசத்தி பண்ண
ஒருவன் ஆச்சார்யனாய் இருந்து அவனுக்கு உபதேசிக்கையும் கூடாது என்கை-

————————————————————————

சூர்ணிகை -54-

இன்னமும் ஒரு அனுப பத்தி சொல்லுகிறார் –

விஷம
சிருஷ்டியும்
கூடாது –

அதாவது ஏகாத்மா வாகில்
தேவ திர்யகாதி ரூபேண சில ஸூகோத்தரமாகவும்
சில துக்க கோத்தரமாகவும்
இப்படி லோகத்தில் பதார்த்தங்களை விஷமமாக சர்வேஸ்வரன் சிருஷ்டிக்க கூடாது என்கை

ஜீவ பேதமும்
கர்ம தாரதர்யமும் இறே
விஷம சிருஷ்டிக்கு ஹேது-

———————————————————————————————–

சூர்ணிகை -55-

இப்படி யுக்தியாலே அநேக விரோதங்களை தர்சிப்பித்தார் கீழ்
இவ்வளவே அன்று –
இப் பஷத்துக்கு ஸ்ருதி விரோதமும் யுண்டு -என்கிறார் –

ஆத்ம பேதம்
சொல்லுகிற
ஸ்ருதியோடும்
விரோதிக்கும் –

அதாவது -ஏகாத்மா என்கிற பஷம்
நித்யோ நித்யாநாம் சேதனச் சேதனாநாம் ஏகோ பஹூநாம் யோ விததாதி காமாந் (கட -5-13 )
(நித்யர்களில் நித்யமானவனும் சேதனர்களில் சேதனனும் ஆகிய அவன்
அனைவருடைய விருப்பத்தையும் நிறைவேற்றுகிறேன் ) -என்று
ஆத்ம பேதத்தை சொல்லுகிற ஸ்ருதிக்கும் சேராது -என்றபடி –

———————————————————————

சூர்ணிகை -56-

இந்த ஸ்ருதி ஆத்மா பேதத்தை சொல்லுகிறது என்னில்
போக்தா போக்கியம் (அனுபவிக்கும் சேதனம் அனுபவிக்கப்படும் அசேதனம் )-என்றும்
ப்ருதக் ஆத்மாநம் (ஸ்வே –1-6–ஆத்மாவையும் அவனை நியமிப்பவனாயும் தனித் தனியாக ) –என்றும்
ஜஞாஜ்ஜௌ த்வவாஜௌ (ஸ்வே -1-9-பிறப்பற்ற அந்த இருவரில் ஒருவன் அறிந்தவன் ஒருவன் அறியாதவன் )-என்றும்
அந் யோந்தர ஆத்மா விஞ்ஞானமய (மநோ மயனைக் காட்டிலும் வேறான ஞான மயனாக உள்ளவனும்
உள்ளே காணப் படுபவனும் ஆகிய ஆத்மா வேறாக உள்ளான் )-என்றும்
ஜீவ ஏகத்வ ப்ரதிகாதிகைகளான அநேக ஸ்ருதிகளோடும்
விரோதிக்கும் ஆகையால்
இது ஔபாதிக பேதத்தை சொல்லுகிறது என்று இறே அவர்கள் சொல்லுவது
அத்தை நிஷேதிக்கிறார்

ஸ்ருதி
ஔபாதிக பேதத்தை
சொல்லுகிறது
என்ன
ஒண்ணாது –

ஔபாதிக பேதமாவது
தேவ மனுஷ்யாதி பேதமும்
காம க்ரோதாதி பேதமும்

———————————————————-

சூர்ணிகை -57-

ஔபாதிக பேதம் என்ன ஒண்ணாமைக்கு
ஹேதுவை அருளிச் செய்கிறார் –

மோஷ
தசையிலும்
பேதம்
யுண்டாகையாலே –

அதாவது
சதா பஸ்யந்தி-(ப்ர-5-10 )
நித்ய ஸூரிகள் எப்போதும் அந்த விஷ்ணுவுடைய உயர்ந்த இடத்தைப் பார்த்த படியே உள்ளனர் )என்றும்
மம சாதரம்யம் ஆகதா -(கீதை -14-2-எனது ஸ்வரூபத்தை அடைந்தவர்கள் ) என்றும்
முக்தாநாம் பரமா கதி (முக்தர்கள் உயர்ந்த கதியை அடைகிறார்கள் )என்றும்
சாயுஜ்யம் பிரதிபந்நாயே(ஸாயுஜ்யம் அடைகிறார்கள் ) -என்றும்
யஸ்மின் பதே விரா ஜந்தே முகதாஸ் சம்சார பந்தனை
(எந்த இடத்தை அடைவதால் முக்தர்கள் சம்சாரத்தில் இருந்து விடுபடுகிறார்களோ )-என்றும்

மோஷ தசையில் ஆத்ம பேதத்தை ஸ்ருதிகள் சொல்லுகையாலே
அப்படி சொல்ல ஒண்ணாது என்கை

மோஷ தசையாவது
சர்வோபாதி விநிர்முக்த தசை இறே

அந்த தசையிலும் ஆத்ம பேதம் ஸ்ருதி சித்தம் ஆகையாலே
நித்யோ நித்யா நாம் -என்கிற ஸ்ருதியும்
ஆத்ம பேதத்தை சொல்லுகிறது என்றது ஆயிற்று –

———————————————————————————————-

சூர்ணிகை -58–

அவதாரிகை –

ஆனால் ஆத்ம பேத பிரதிபதிக்கு ஹேதுவாய்
ஔபாதிகமாய் இருந்துள்ள
தேவ மனுஷ்யாதி பேதமும்
காம க்ரோதாதி பேதமும் கழிந்து
ஆத்மாக்களுடைய ஸ்வரூபம் அத்யந்தம் சமமாய்
ஒரு பிரகாரத்தாலும் பேத கதனத்துக்கு யோக்யதை இல்லாதபடி இறே மோஷ தசை இருப்பது —

அவ் விடத்தில் ஆத்ம பேதம் சித்திக்கிற படி எங்கனே
என்கிற வாதி பிரஸ்னத்தை அனுவதிக்கிறார்

அப்போது தேவ மனுஷ்யாதி
பேதமும்
காம க்ரோதாதி
பேதமும்
கழிந்து
ஆத்மாக்கள்,ஸ்வரூபம்
அத்யந்தம் சமமாய்
ஒரு படியாலும் பேதம் சொல்ல
ஒண்ணாத படி
இருந்ததே யாகிலும்
திருஷ்டாந்த முகேன பேதத்தை
சாதிக்கிறார்

———-

சூர்ணிகை -59-

பரிமாணமும் எடையும்
ஆகாரமும் ஒத்து இருக்கிற
பொற்குடங்கள்
ரத்னங்கள்
வ்ரீஹ்கள்
தொடக்கமான வற்றுக்கு
பேதம் உண்டாகிறாப் போலே
ஸ்வரூப பேதமும்
சித்தம் –

அதாவது
அளவும் தூக்கமும் வடிவும் ஒத்து இருக்கிற
பொற்குடங்கள் ரத்னங்கள் வ்ரீஹகள் முதலான பதார்த்தங்களுக்கு
பேதகமாய் இருப்பதொரு லஷணம் இல்லை யாகிலும்
அதிலே நாநாத்வம் காண்கிறாப் போலே
ஒருபடியாலும் பேதம் சொல்ல ஒண்ணாதபடி
ஏக ஆகாரமான முக்த ஆத்மாக்களுக்கும்
ஸ்வரூப பேதம் சித்திக்கும் என்றபடி —

———————————————————-

சூர்ணிகை -60-

கீழ்ச் சொன்னவற்றை எல்லாம் அனுபாஷித்துக் கொண்டு
நிகமிக்கிறார்

ஆகையால்
ஆத்ம பேதம்
கொள்ள வேணும் –

ஆக
கீழ் செய்தது ஆயிற்று –
சிலர் ஆத்ம பேதம் இல்லை
ஏகாத்மாவே உள்ளது என்றார்கள் -என்று(49) தொடங்கி
இவ்வளவாக முன்பு தாம் அருளிச் செய்த
ஜீவ அனந்த்ய பிரதிபடமான ஏகாத்ம வாதத்தை உத்ஷேபித்து
யுக்தியாலும்
சாஸ்த்ரத்தாலும்
பஹூ முகமாக அத்தை தூஷித்து
ஆத்ம பேதத்தை சாதித்தார் ஆயிற்று –

————————————————————————————-

ஸ்ரீ கோயில் கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ பிள்ளை லோகாச்சார்யர் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம் –

இப்படி ஆத்மாவுக்கு ஸ்வா பாவிகமாய் இருந்துள்ள கர்த்ருத்வத்தை இல்லை என்று
ப்ரக்ருதிக்கே கர்த்ருத்வத்தைக் கொள்ளுகிற சாங்க்யரை நிராகரிக்கிறார் —
சிலர் என்று தொடங்கி –

சூர்ணிகை -31

சிலர்
குணங்களுக்கே கர்த்ருத்வம் உள்ளது
ஆத்மாவுக்கு இல்லை
என்றார்கள் –

சிலர் என்று
அவர்கள் பக்கல்
தமக்கு உண்டான
அநாதரம் தோற்ற அருளிச் செய்கிறார் –

குணங்கள் என்றும் பிரகிருதி என்றும் பேதம் இல்லை இறே இவர்களுக்கு
ஆகையால் பிரக்ருதிக்கே என்கிற
ஸ்தானத்திலே
குணங்களுக்கே -என்கிறார் –

மூல பிரகிருதிர் நாம ஸூக துக்க மோஹாத் மகாநி லாகவ பிரகாச சலந
உபஷ்டம்பன கௌரவா வரண கார்யாணி அத்யந்த அதீந்த்ரியாணி
கார்யைக நிரூபண விவேகாநி அந்யூந அநதிரேகாணி சமுதாமுபேதானி
சத்வ ரஜஸ் தமாம்ஸி த்ரவ்யாணி -என்று இறே அவர்களுடைய சித்தாந்தம் –
ஆகையால் பிரக்ருதிக்கே கர்த்ருத்வம் உள்ளது ஆத்மாவுக்கு இல்லை என்றபடி –

(ஸ்ரீ பாஷ்யம் -2-2-1-மூலப்ரக்ருதி என்பது சத்வம் ரஜஸ் மற்றும் தமஸ் ஆகிய மூன்று த்ரவ்யங்களைக் கொண்டதாகும்
இவை மூன்றும் சரி சமமான தசையில் -ஒன்றை ஓன்று விஞ்சாத விதத்தில் உள்ளன
இவற்றின் இயல்பான தன்மைகள் முறையே ஸூகம் துக்கம் மற்றும் மயக்கம் -மோஹம் என்பதாகும்
சத்வம் அதிகமாகும் போது ஸூ கம் ஏற்படும் -சரீரம் எடை குறைவாகத் தோன்றும் –
இந்திரியங்களும் நன்கு இயங்கும் இத்தையே லகவ ப்ரகாசங்கள் என்பர்
ரஜஸ் அதிகமாகும் போது துக்கம் ஏற்படும் -அசைவு மற்றும் இந்திரியங்கள் செயல் ஆற்றுவதும் நிகழும்
சலனம் -சஞ்சலமான இயல்பு கொண்டபடியும்
உஷ் டம்பநம் -யாரையேனும் வாக்குவாதத்துக்கு இழுத்தபடியே இருப்பர்
தமஸ் அதிகமாகும் போது மயக்கம் ஏற்படும் -சரீரம் பளுவாக உணரப்படும் -இந்திரியங்கள் மறைக்கப்படும் -கௌரவம் ஆவரணம்
இப்படிப்பட்ட குணங்களானவை இந்த்ரியங்களால் உணர இயலாதபடி உள்ளதாகும்
அவற்றின் கார்யத்தைக் கொண்டே உணர வல்லதாக -அல்லது நிரூபிக்கும்படியாக இருக்கும்
சத்வம் ரஜஸ் தமஸ் ஆகிய மூன்றையும் சம நிலையில் கொண்டதான மூலப்ரக்ருதியானது அசேதனமாக உள்ள போதிலும்
எண்ணற்ற சேதனர்களுடைய இன்பத்துக்கும் மோக்ஷத்துக்கும் உதவுவதாக உள்ளது -)

அதாவது
கடவல்லியிலே-ந ஜாயதே மரியதே (கட -2-18-பிறப்பும் இல்லை இறப்பும் இல்லை )-இத்யாதியாலே
ஆத்மாவுக்கு ஜனன மரணாதிகளான பிரகிருதி தர்மங்களை எல்லாம் பிரதி சேஷித்து-

ஹந்தா சேந் மந்யதே ஹந்தும் ஹதச் சேன் மந்யதே ஹதம்
உபௌ தௌ ந விஜாநீதோ நாயம் ஹந்தி ந ஹந்யதே (கட –2-19-)
(கொல்பவன் நான் இவனைக் கொல்கிறேன் – என்று எண்ணினாலும்
கொல்லப்படுபவன் -நான் கொல்லப்பட்டேன் -என்று எண்ணினாலும்
இருவரும் உண்மையை அறியவில்லை -காரணம் –
அவன் கொல்வதும் இல்லை -இவன் கொல்லப்படுபவனும் இல்லை -)-என்று
ஹநநாதி க்ரியைகளிலே கர்த்ருத்வத்தையும் நிஷேதிக்கையாலும்

ஸ்ரீ கீதையில் சர்வேஸ்வரன் தானே
நாந்யம் குணேப்யே கர்த் தாரம் யதா த்ரஷ்ட அநு பஸ்யதி -(ஸ்ரீ கீதை –14-49-)
(குணங்களைக் காட்டிலும் வேறு கர்த்தா இல்லை என்று எப்போது காண்கிறானோ )என்றும்

கார்ய காரண கர்த்ருத்வே ஹேது பிரகிருதி ருஸ்யதே
புருஷஸ் ஸூக துக்காநாம் போக்த்ருத்வே ஹேது ருஸ்யதே – (ஸ்ரீ கீதை -3-20-)
(சரீரத்தின் இந்திரியங்கள் செயல் ஆற்றுவதில் ப்ரக்ருதியே காரணம் என்றும்
ஸூக துக்க அனுபவங்களில் புருஷனே காரணம் என்றும் கூறப்படுகின்றன -)என்றும் சொல்லுகையாலும்

இப்படி அத்யாத்ம சாஸ்த்ரங்களிலே
ஆத்மாவுக்கு அகர்த்ருத்வத்தையும்
குணங்களுக்கே கர்த்ருத்வத்தையும் சொல்லுகையாலே
கர்த்ருத்வம் உள்ளது பிரக்ருதிக்கே
ஆத்மாவுக்கு கர்த்ருத்வம் இல்லை
போக்த்ருத்வம் மாத்ரமே உள்ளது என்று ஆய்த்து அவர்கள் சொல்லுவது –

————————————————————————————————–

சூர்ணிகை -32-

அத்தை நிராகரிக்கிறார் –

அப்போது இவனுக்கு
சாஸ்திர வஸ்யதையும்
போக்த்ருத்வமும்
குலையும்

அதாவது
பிரக்ருதிக்கே கர்த்ருத்வமாய்
ஆத்மாவுக்கு கர்த்ருத்வம் இல்லையான போது
இவனுக்கு விதி நிஷேத ரூபமான சாஸ்த்ரத்துக்கு
தான் அதிகாரியாய்க் கொண்டு
அதன் வசத்திலே நடக்க வேண்டுகையும்
விஹித நிஷித்த கரண ப்ரயுக்த ஸூக துக்க ரூப பல போக்த்ருத்வம்
சேராது -என்கை-

சேதனன் கர்த்தா வாகாத போது சாஸ்தரத்துக்கு வையர்த்த்யம் பிரசங்கிக்கும்
சாஸ்திர பலம் ப்ரயோக்தரி(பூர்வ மீமாம்சையில் -கர்த்தாவானால் ஸாஸ்த்ரம் பயன் அளிப்பவன ஆகும் )
கர்த்தா சாஸ்தரார்த்தத்வாத்(2-2-33-சாஸ்திரம் பயன் உள்ளது என்றாக வேணும் என்றால் ஜீவாத்மா கர்த்தா வாகிறான் )-
என்னக் கடவது இறே –

இனித் தான்
ஸ்வர்க்க காமோ யஜத-(ஸ்வர்க்கத்தை விரும்புமவன் யஜ்ஜம் பண்ணக் கடவன் )
முமுஷூர் பரஹ்மோபாசீத் (மோக்ஷத்தை விரும்புமவன் ப்ரஹ்மத்தை உபாசிப்பானாக )-என்று
ஸ்வர்க்க மோஷாதி பல போக்தாவை இறே கர்த்தாவாக
சாஸ்திரம் நியோக்கிகிறதும் –
ஆகையால் பல போக்தாவே கர்த்தாவாகவும் வேணும் இறே

அசேதனதுக்கு கர்த்ருத்வம் ஆகில் சேதனனைக் குறித்து விதிக்கவும் கூடாது
சாசானாஸ் சாஸ்திரம் (ஸாஸ்த்ரங்கள் சாசனங்கள் ஆகும் )-என்னக் கடவது இறே
சாசனமாவது பிரவர்த்தகம்
சாஸ்தரத்துக்கு பிரவர்த் கத்வம் போத ஜனந த்வாரத்தாலே
அசேதனமான ப்ரதானத்துக்கு போதத்தை விளக்கப் போகாது இறே

ஆகையால் சாஸ்திரம் அர்த்தவத்தாம் போது
போக்தாவான சேதனனுக்கே கர்த்ருத்வம் ஆக வேணும்
இது எல்லாவற்றையும் திரு உள்ளம் பற்றி இறே
அப்போது இவனுக்கு சாஸ்திர வஸ்யதையும் போக்த்ருத்வமும் குலையும் என்று அருளிச் செய்தது –

————————————————————————————————

சூர்ணிகை -33-

ஆனால் கர்த்ருத்வம் எல்லாம் இவனுக்கு ஸ்வரூப பிரயுக்தம் ஆமோ என்கிற
சங்கையிலே அருளிச் செய்கிறார் –

சாம்சாரிக
பிரவ்ருதிகளில்
கர்த்ருதம்
ஸ்வரூப
பிரயுக்தம்
அன்று –

அதாவது
சம்சாரிக பிரவ்ருதிகளான
ஸ்திரீ அன்ன பாநாதி போகங்களை
உத்தேசித்துப் பண்ணும் ஸ்வ வியாபாரங்கள் –
அவற்றில்
கர்த்ருத்வம் ஔபாதிகம் ஆகையால்
ஸ்வரூப பிரயுக்தம் அன்று -என்கை –

————————————————————————————————-

சூர்ணிகை -34

ஆனால் அது தான் இவனுக்கு வந்தபடி என் -என்கிற சங்கையிலே
அருளிச் செய்கிறார் –

குண சம்சர்க்க
க்ருதம்

அதாவது
குணங்கள் ஆகிறன -சத்வம் ரஜஸ் தமஸ் ஸூக்கள்
அவற்றின் யுடைய சம்சர்க்கத்தாலே யுண்டானது -என்றபடி

பிரக்ருதே க்ரிய மாநாணி குணை கர்மாணி சர்வச
அஹங்கார விமூடாத்மா கர்தாஹமிதி மந்யதே -(ஸ்ரீ கீதை -3-27-அனைத்த்து செயல்களும் அனைத்து விதங்களிலும்
பிரகிருதியின் குணங்களால் செயல்படுகின்றன
ஆனால் அஹங்காரத்தால் மூடப்பட்ட அறிவு கொண்ட ஒருவன் –
நான் கர்த்தா ஆவேன் -என்று எண்ணுகிறான் )என்னக் கடவது இறே
இது எல்லாம்
கர்தா சாஸ்த்ராத்த வர்த்த வாத் (2-3-33-ஸாஸ்த்ரம் பயன் உள்ளது என்றாய் வேண்டும் என்றால் )-என்கிற ஸூத்ரத்திலே
பூர்வ பஷ ஸித்தாந்த ரூபேண ஸ்ரீ பாஷ்யகாரர் தாமே விஸ்தரேண அருளிச் செய்தார்-

———————————————————————————————–

சூர்ணிகை -35

இப்படி சாங்க்ய பஷத்தை நிராகரித்து
ஆத்மாவுக்கே கர்த்ருத்வத்தை சாதித்தார் கீழ் –
இந்த கர்த்ருத்வம் தான் ஸ்வ யத்தமோ
பரா யத்தமோ -என்கிற சங்கையிலே அருளிச் செய்கிறார் –

கர்த்ருத்வம்
தான்
ஈஸ்வர
அதீநம்

அதாவது
இந்த ஆத்மாவினுடைய கர்த்ருத்வம் தான்
ஸ்வாதீனம் அன்றிக்கே ஈஸ்வர அதீநமாய் இருக்கும் -என்றபடி –

பராத்து தச் ச்ருதே (2-3-40-ஜீவாத்மாவுடைய கர்த்ருத்வம் பரமாத்மாவால் உண்டாகிறது -ஸ்ருதி கூறுவதால் – )-என்று
வேதாந்த ஸூத்ரத்திலே ஆத்மாவினுடைய கர்த்ருத்வம் பரா யத்தம் என்று
சித்தமாகச் சொல்லப் பட்டது இறே

சாஸ்த்ர அர்த்தவத் வாத்துக்காக கர்த்ருத்வம் ஆத்ம தர்மம் என்று கொள்ள வேணும்
அந்த கர்த்தாவுக்கு தர்மமான ஜ்ஞான இச்சா பிரயத்தனங்கள்
பகவத் அதீனங்களாய் இருக்கையாலும்
அந்த ஜ்ஞானாதிகள் பகவத் அனுமதி ஒழிய க்ரியா ஹேது வாக மாட்டாமையாலும்
இவனுடைய கர்த்ருத்வம் ஈஸ்வர அதீநம் -என்கிறது –

இவனுடைய புத்தி மூலமான பிரயத்தனத்தை அபேஷித்து ஈஸ்வரன் அனுமதி தானம் பண்ணுகையாலே
அந்த கிரியா நிபந்தமான புண்ய பாபங்களும் சேதனனுக்கே ஆகிறது என்று
விவரணத்திலே ஆச்சான் பிள்ளையும்

இப்படி கர்த்ருத்வம் பரமாத்மா யத்தமானாலும்
விதி நிஷேத வாக்யங்களுக்கும் வையர்த்யம் வாராது –
க்ருத ப்ரயத்நா பேஷஸ்து விஹித ப்ரதி ஷித்தா வையர்த்தி யாதிப்ய -என்று
பரிஹரிக்கப் படுகையாலே –

அதாவது
விஹித ப்ரதி ஷித்தங்களுக்கு வையர்த்தி யாதிகள் வாராமைக்காக
இச் சேதனன் பண்ணின பிரதம பிரயத்தனத்தை அபேஷித்துக் கொண்டு
ஈஸ்வரன் பிரவர்த்திப்பிக்கும் -என்றபடி –

எங்கனே என்னில்
எல்லா சேதனருக்கும் ஞாத்ருத்வம் ஸ்வ பாவம் ஆகையாலே
சாமாந்யேந பிரவ்ருத்தி நிவ்ருத்தி யோக்யத்வம் யுண்டாயே இருக்கும்
இப்படியான ஸ்வரூபத்தை நிர்வகிக்கைக்காக ஈஸ்வரன் அந்தராத்மாவாகக் கொண்டு நில்லா நிற்கும்
அவனாலே யுண்டாக்கப் பட்ட ஸ்வரூப சக்தியை யுடையனான சேதனன்
அவ்வோ பதார்த்தங்களில் உத்பன்ன ஞான சிகீர்ஷா பிரத்யனனாய்க் கொண்டு வர்த்தியா நிற்கும்

அவ்விடத்திலே மத்யஸ்தன் ஆகையாலே உதாசனரைப் போலே இருக்கிற
பரமாத்மாவானவன் அந்த சேதனர் யுடைய பூர்வ வாசன அனுரூபமான
விதி நிஷதே பிரவ்ருதியிலே
அனுமதியையும்
அநாதரத்தையும் யுடையவனாய் கொண்டு
விஹிதங்களிலே அனுக்ரஹத்தையும்
நிஷித்தங்களிலே நிக்ரஹத்தையும் பண்ணா நிற்பானாய்

அனுக்ரஹாத்மகமான புண்யதுக்கு பலமான ஸூகத்தையும்
நிக்ரஹாத்மகமான பாபத்துக்கு பலமான துக்கத்தையும்
அவ்வவோ சேதனருக்கு கொடா நிற்கும்

இது தன்னை அபி யுக்தரும் சொன்னார் –
ஆதா வீஸ்வர தத் தயைவ புருஷஸ் ஸ்வா தந்த்ரிய சக்தயா
ஸ்வயம் தத் தத் ஞான சிகீர்ஷண பிரத்யத்நாந் யுத்பாதயந் வர்த்ததே தத்ர உபேஷ்ய
தத் அனுமத்ய விததத் தந் நிக்ரஹ அனுக்ரஹவ் தத் தத் கர்ம பலம்
ப்ரயச்சதி ததஸ் சர்வஸ்ய புமஸோ ஹரி (ஸ்ரீ நடாதூர் அம்மாள் ஸ்ரீ தத்வ சாரத்தில் -46)
(ஆத்மாவுக்கு வழங்கப்படுவதான முதல் அனுமதி என்ற ஸூவதந்த்ரமாகிய சக்தி காரணமாக
ஆத்மாவானவன் தானாகவே அந்த அந்த விஷயங்களில் செயல் ஆற்றுவதற்கான ஆசை மற்றும் முயற்சிகளை ஏற்படுத்துகிறான்
அவற்றில் செய்யக் கூடாதவற்றில் உதா சீனமும் -செய்யக்கூடியவற்றில் அனுமதியும் அளித்தபடி உள்ள ஈஸ்வரன்
அதற்குத் தண்டனை அளித்தல் மற்றும் அனுக்ரஹம் புரிதல் ஆகியவற்றைச் செய்கிறான்
இதன் மூலம் அனைவருடைய கர்மபலனை ஸ்ரீ ஹரி அளித்தபடி உள்ளான் -)-என்று அடியிலே

சர்வ நியந்தாவாய்
சர்வ அந்தராத்மாவான
சர்வேஸ்வரன்
தனக்கு யுண்டாக்கிக் கொடுத்த ஞானத்வ ரூபமான ஸ்வா தந்த்ரிய சக்தியாலே
இப் புருஷன் தானே அவ்வோ விஷயங்களிலே ஜ்ஞான சிகிருஷா பிரயத்தனங்களை
யுண்டாக்கிக் கொண்டு வர்த்தியா நிற்கும் –

அவ்விடத்திலே
அசாஸ்த்ரீயங்களிலே உபேஷித்தும்
சாஸ்த்ரீயங்களிலே அனுமதி பண்ணியும்
அவ்வோ விஷயங்களிலே நிக்ரஹ அனுக்ரஹங்களை பண்ணா நின்று கொண்டு
அவ்வோ கர்ம பலத்தையும் சர்வேஸ்வரன் கொடா நிற்கும் என்னா நின்றார்கள் –

இப்படி சர்வ பிரவ்ருதிகளிலும் சேதனனுடைய பிரதம பிரத்யனத்தை
அபேஷித்துக் கொண்டு பரமாத்மா ப்ரவர்த்திப்பியா நிற்கும் என்றது ஆயத்து
என்று ஸ்ரீ தீப பிரகாசத்திலே ஸ்ரீ வாதி கேசரி அழகிய மணவாள ஜீயரும் அருளிச் செய்த அர்த்தங்கள்
இவ்விடத்திலே அனுசந்தேயங்கள் –

ஆனால்
ஏஷ ஹ்யேவசாது கர்ம காரயதி தம யமேப்யோ லோகேப்ய
உநநிநீஷதி ஏஷ ஏவா சாது கர்ம காரயதி தம் யமதோ நிநீஷதி –
(ஸ்ரீ கௌஷீ தகீ உபநிஷத்தில் -எந்த ஒரு ஆத்மாவை இந்த லோகத்தில் இருந்து உயர்த்த
சர்வேஸ்வரன் எண்ணுகிறானோ -அந்த ஆத்மாவையே நல்ல செயல்கள் புரியும்படி செய்கிறான் –
எந்த ஆத்மாவை நரகத்தில் ஆழ்த்த எண்ணுகிறானோ
அந்த ஆத்மாவை தீய செயல்கள் செய்யும் படியாகத் தூண்டுகிறான் – )-என்று
உநநிநீஷையாலும் அதோ நிநீஷையாலும் சர்வேஸ்வரன் தானே
சாத்வ சாது கர்மங்களை பண்ணுவியா நிற்கும் என்னும் இது சேரும்படி என் என்னில்

இது சர்வ சாதாரணம் அன்று
யாவன் ஒருவன் பகவத் விஷயத்தில் அதி மாத்ரமான ஆனுகூல்யத்திலே
வ்யவஸ்தனாய்க் கொண்டு பிரவர்தியா நிற்கும்
அவனை அனுக்ரஹியா நின்று கொண்டு பகவான் தானே ஸ்வ பிராப்த உபாயங்களாய்
அதி கல்யாணங்களான கர்மங்களிலே ருசியை ஜனிப்பிக்கும் –

யாவன் ஒருவன் அதி மாத்ர பிராதி கூல்யத்தில் வ்யவஸ்திதனாய்க் கொண்டு பிரவர்தியா நிற்கும்
அவனை ஸ்வ பிராப்தி விரோதிகளாய் அதோ கதி சாதனங்களான கர்மங்களிலே சங்கிப்பிக்கும் என்று
இந்த ஸ்ருதி வாக்யங்களுக்கு அர்த்தம் ஆகையாலே

இது தன்னை சர்வேஸ்வரன் தானே அருளிச் செய்தான் இறே
அஹம் சர்வஸ்ய பிரபவோ மத்த்ஸ் சர்வம் ப்ரவர்த்ததே
இதி மத்வா பஜந்தே மாம் புதபா வச மந்விதா–(ஸ்ரீ கீதை -10-8-)
(நானே அனைத்தும் தோன்றுவதற்கான காரணம் ஆவேன் -அனைத்தும் என்னால் செய்யப்படுகிறது –
என்று அறிந்து கொள்ளும் அறிஞர்களாகிய பக்தர்கள் என்னை இடைவிடாது உபாசிக்கிறார்கள் )என்று தொடங்கி

தேஷாம் சத்த யுக்தா நாம் பஜதாம் ப்ரீதி பூர்வகம் ததாமி
புத்தி யோகம் தம் யேன மாம் உபயாந்தி
தே தேஷாம் ஏவ அனுகம் பார்த்தம் அஹம் அஜ்ஞானம் ஜம் தமஸ்
நாசயாம் யாத்ம பாவஸ்த்தோ ஜ்ஞான தீபேன பாஸ்வதா -(ஸ்ரீ கீதை -10-10 /10-11)
(எப்போதும் என்னுடன் சேர்ந்து இருக்க வேண்டும் என்னும் ஆசை கொண்டவர்களாக
என்னை மிகுந்த அன்புடன் உபாசிப்பவர்களுக்கு என்னை அடைவதற்கான
புத்தி யோகத்தை நானே அளிக்கிறேன்
அப்படிப்பட்டவர்களை அனுக்ரஹிக்கும் விதமாக நான் அவர்களுடைய உள்ளத்திலே நிலைத்து நின்று
அறியாமையால் ஏற்படும் இருளை என்னைக் குறித்த ஞானம் என்ற ஒளியால் அழிக்கிறேன் )என்றும் –

அசத்யம் அப்ரதிஷ்டம் தே ஜகதா ஹூர நீஸ்வரம் (ஸ்ரீ கீதை -16-8-)
அவர்கள் இந்த உலகம் ஸத்யம் அற்றது பரமாத்மாவை ஆதாரமாகக் கொண்டது அல்ல
என்னால் நியமிக்கப்படுவது அல்ல என்று கூறுகிறார்கள் ) -என்று தொடங்கி

மாமாத்ம பர தேஹேஷூ ப்ரதவிஷந் தோப்ய ஸூ யகா (ஸ்ரீ 16-18-_
(தங்கள் உடலிலும் மற்றவர்கள் உடலிலும் அந்தர்யாமியாக உள்ளை என்னை வெறுத்து
என்னைக் குறித்து பொறாமை அடைகிறார்கள் )என்னும் அது அளவாக
அவர்கள் யுடைய பிராதி கூல்ய அதிசயத்தை சொல்லி

தாநஹம் த்விஷத க்ரூராந் சம்சாரேஷூ நாரத மாந் ஷிபாம் யஜஸ் ரம
ஸூபாநா ஸூரீஷ் வேவ யோநிஷூ (ஸ்ரீ கீதை -16-19-)
(இப்படியாக யார் என்னை வெறுக்கிறார்களோ -பாபம் செய்கிறார்களோ -கொடியவர்களோ -அப்படிப் பட்டவர்களை
நான் இந்த ஸம்ஸார சுழற்சியிலே தொடர்ந்து உழலும்படியாக அசூரப் பிறவிகளிலே தள்ளுகிறேன் )-
என்றும் அருளிச் செய்கையாலே

ஆகையால்
அநுமந்த் த்ருத்வமே சர்வ சாதாரணம்
பிரயோஜகத்வம் விசேஷ விஷயம் என்று கொள்ள வேணும்

க்ருத பிரயத்நா பேஷூஸ்து -என்கிற ஸூத்ரத்திலே
இது எல்லாம் ஸ்ரீ பாஷ்யகாரர் தாமே அருளிச் செய்தார் இறே
(ஸ்ரீ ப்ரஹ்ம -3-2-40-பூர்வம் து பாதராயண ஹேது வ்யபதேசாத்–
பலனை அளிப்பதால் முந்தையதே என்று பாதராயணர் கூறுகிறார் – )

இவை எல்லாவற்றையும் திரு உள்ளம் பற்றி இறே
கர்த்ருத்வம் தான் ஈஸ்வர அதீநம் -என்று அருளிச் செய்தது –

ஆக
கீழ் செய்தது ஆயிற்று
ஞான ஆஸ்ரயம் ஆகையாவது -ஞானத்துக்கு இருப்பிடமாய் இருக்கை-என்று
பிரதமத்திலே ஆத்மாவினுடைய ஜ்ஞாத்ருத்வத்தைச் சொல்லி
ஜ்ஞானம் மாதரம் என்பாரை நிராகரித்துக் கொண்டு

ஜ்ஞாத்ருவ கதன அநந்தரம்
கர்த்ருத்வ போக்த்ருத்வங்கள் சொல்ல வேண்டுகையாலே
அவை இரண்டும் ஜ்ஞாத்ருத்வ பலத்தாலே தன்னடையே வரும் என்னும் இடத்தை தர்சிப்பித்து
குணங்களுக்கே கர்த்ருத்வம் உள்ளது ஆத்மாவுக்கு இல்லை என்பாரை நிராகரித்துக் கொண்டு
ஆத்மாவினுடைய கர்த்ருத்வத்தை ஸ்தாபித்து

அந்த கர்த்ருத்வத்தில் ஸ்வரூப பிரயுக்தம் இல்லாத அம்சத்தையும்
அது தான் இவனுக்கு வருகைக்கு அடியையும் சொல்லி
இப்படி ஆத்மாவுக்கு யுண்டான கர்த்ருத்வம் தான்
சர்வ அவஸ்தையிலும் ஈஸ்வர அதீநமாய் இருக்கும் என்று
நிகமித்தார் ஆயிற்று

இது எல்லாம் ஆத்மாவினுடைய ஞான ஆஸ்ரயம் அடியாக வந்தது இறே-

———————————————————————————-

சூர்ணிகை -36-

அவதாரிகை –
இப்படி ஆத்மா ஞான ஆஸ்ரயமாக இருக்குமாகில்
யோ விஞ்ஞானே திஷ்ட்டன -(ப்ரு -3-7-22-விஞ்ஞானத்தில் உறைபவன் யாரோ )
விஞ்ஞான மய-(தைத் -2-4-1-ஞான மயமாக உள்ளவனும் )
விஞ்ஞானம் யஜ்ஞம் தனுதே-(தை -2-5-ஞானம் யஜ்ஜத்தை இயற்றுகிறது )
ஞான ஸ்வரூபம் அத்யந்த நிர்மலம் பரமார்த்தத -(ஸ்ரீ விஷ்ணு புராணம் -1-2-6-)
(ஞான மயம் ஆனவனும் -அனைத்து குணங்களும் நீங்கப் பெற்றவனும் -இதனால் தூய்மையாக உள்ளவனும் )
ஞான ஸ்வரூபம் அகிலம் ஜகத் ஏத புத்தய-(ஸ்ரீ விஷ்ணு புராணம் -1-4-40-இந்த உலகம் ஞான ஸ்வரூபமாகவே உள்ளது )
விஞ்ஞானம் பரமார்த்ததோ ஹி த்வைதிநோ அதத்ய தர்சிந -(ஸ்ரீ விஷ்ணு புராணம் -2-14-31 )
(ஞான மயமான ப்ரஹ்மத்தை இவ்விதம் அறிவதே உண்மையானது –
இரண்டு என்று எண்ணியபடி உள்ளவர்கள் உண்மை அறியாதவர் ஆவர் ) -என்றும்
சாஸ்த்ரங்களில் இவனை ஞானம் என்று
சொல்லுவான் என் என்கிற
ஜிஜ்ஞாஸூ பிரஸ்னத்தை அனுவதிக்கிறார்

ஞான
ஆஸ்ரயமாகில்
சாஸ்த்ரங்களில் இவனை
ஞானவான் என்று
சொல்லுவான்
என் என்னில்

———————————————————-

சூர்ணிகை -37

இப்படி சாஸ்திரங்கள் சொல்லுகைக்கு மூலம்
இன்னது
என்கிறார் –

ஜ்ஞானத்தை ஒழியவும்
தன்னை அறிகையாலும்
ஜ்ஞானம்
சார பூத குணமாய்
நிரூபக தர்மமே
இருக்கையாலும் -சொல்லிற்று

அதாவது
ஞானம் ஸ்வ ஆஸ்ரயதுக்கு ஸ்வயம் பிரகாசகமாய் இருக்குமோபாதி
ஞான நிரபேஷமாகத் தனக்குத் தானே பிரகாசிக்கையாலும்
ஞானம் இவனுக்கு சார பூத குணம் ஆகையாலே
ஸ்வரூப அனுபநதித்வேன
ஸ்வரூப நிரூபக தர்மம் ஆகையாலும்
சொல்லிற்று என்கை –

இது தான்
தத் குண சாரத் வாத் து தத் வ்யபதேச ப்ராஜ்ஞத்வத் (2-3-29-)
(ஞானம் என்ற குணத்தை இன்றியமையாத -சாரமாகக் கொண்டுள்ளதால்
ஜீவ பர ஆத்மாவானது ஞானம் என்று கூறப்படுகிறது ) -என்றும்

யாவதாத்ம பாவித வாச்ச ந தோஷஸ் தத் தர்சநாத் (2-3-30-)
ஆத்மா உள்ளவரை ஞானம் தொடர்வதாலும் ஆத்மாவை ஞானம் என்று கூறுவதில் தவறு இல்லை )-என்றும்
ஸூத்ர த்வத்தாலும் சொல்லப் பட்டது –

ஞான மாத்ர வ்யபேதேசஸ்து ஜ்ஞானஸ்ய பிரதாந குணத்வாத்
ஸ்வரூப அனுபந்த்தித் வேந ஸ்வரூப நிரூபக குணத்வாத்
ஆத்ம ஸ்வரூபஸ்ய ஞானவத் ஸ்வ பிரகாசத்வாவோப பத்யதே (ஆத்மாவானது ஞானமே ஆகும் என்று உரைக்கும்
கருத்தானது ஞானம் முதன்மையான குணமாக உள்ளதாலும் ஆத்மாவை நிரூபிக்கின்ற குணமாக உள்ளதாலும்
ஆத்ம ஸ்வரூபம் போலே தானே பிரகாசிக்கப்பதாலும் ஆகும் )-என்று இறே
ஸ்ரீ வேதாந்த தீபத்திலும் ஸ்ரீ பாஷ்ய காரர் அருளிச் செய்தது –

————————————————————————————-

சூர்ணிகை -38-

நியாம்ய மாகை ஆவது
ஈஸ்வர புத்திய
அதீனமாக
எல்லா வியாபாரங்களும்
யுண்டாம்படி
இருக்கை —

அதாவது
ய ஆத்மநி திஷ்ட்டந் ஆத்மநோ அந்தர யம் ஆத்மா ந வேத யஸ்ய ஆத்மா சரீரம்
ய ஆத்மாநம் அந்தர ய ஆத்மாநம் அந்தர யமயதி சதே ஆத்மா அந்தர்யாமி அம்ருத (ப்ரு -3-7-22-)
யார் ஆத்மாவில் உள்ளானோ -யார் ஆத்மாவில் புகுந்து உள்ளானோ -யார் இவ்விதம் உள்ளதை ஆத்மா அறியாதோ –
யாருக்கு ஆத்மா சரீரமோ -யார் ஆத்மாவினுள் புகுந்து நியமிக்கிறானோ அவனே உன் ஆத்மா –
உனக்கு அந்தர்யாமியாக உள்ள அவன் அழிவற்றவன் )-இத்யாதிகளில்
சொல்லுகிறபடியே அந்தராத்மாதயா நின்று நியமிக்கை-

ஈஸ்வரனுக்கு சர்வ காலீனம் ஆகையாலே
இவ்வாத்மா வஸ்து அவனுக்கு நியாமகை யாவது
சரீரத்தின் யுடைய சகல பிரவ்ருதிகளும் சரீரியினுடைய புத்தி அதீனமாக உண்டாமா போலே
சரீர பூதமான இவ் வாத்ம வஸ்துவினுடைய சகல வியாபாரங்களும்
சரீரியான பரமாத்வானுடைய புத்யா அதீநம் படி யுண்டாய் இருக்கை என்றபடி-

இப்படி
தச் சரீர தயா தத் அதீன சகல பிரவர்திகன் ஆனாலும்
அசேதனமான சரீரம் போலே
தானாக ஒரு பிரவ்ருத்தி பண்ண மாட்டாத படி இருக்கை அன்றிக்கே
ஜ்ஞாத்ருத்வ கர்த்ருத்வ போக்த்ருத்வங்களை
ஸ்வா பாவிக தர்மங்களாக யுடையவன் ஆகையாலே
ஜ்ஞான சிகிரிஷா பிரயத்ன பூர்வக பிரவ்ருதி ஷமனாய் இருக்கையாலும்
சகல பிரவ்ருதிகளும் இவனுடைய பிரதம பிரயத்னத்தை அபேஷித்துக் கொண்டு
ஈஸ்வரன் அனுமதி தானம் பண்ணுகையாலும்
விதி நிஷேத சாஸ்திர வையர்தயம் இல்லை-

இவனுடைய பிரவ்ருத்தி மூலமாக ஈஸ்வரன் பண்ணும்
நிக்ரஹ அனுக்ரஹங்களுக்கும்
தத் அனுகுணமான
பல பிரதானத்துக்கும் விரோதம் இல்லை என்னும் இடம் கீழே சொல்லப் பட்டது –

—————————————————————————————

சூர்ணிகை -39-

தார்யம் ஆகையாவது
அவனுடைய
ஸ்வரூப
சங்கல்பங்களை
ஒழிந்த போது
தன் சத்தை இல்லையாம்படி
இருக்கை –

அதாவது
ஏஷ சேதுர் விதரண -(ப்ரு –4-4-22-சம்சாரத்தைக் கடக்க உதவும் பாலம் இவனே என்றும் )
ஏதத் சர்வம் ப்ரஜ்ஞ்ஞாதே பிரதிஷ்ட்டிதம் (இந்த அனைத்தும் உயர்ந்த அந்த ஆத்மாவிடமே நிலை பெற்று நிற்கின்றன )
ஏவ மேவ சாஸ்மிந் நாத்மநி சர்வாணி பூதானி சர்வ ஏவாத்மா நஸ் சமர்பிதா –
(இந்த அனைத்தும் அந்த உயர்ந்த ஆத்மாவிடமே நன்கு காக்கப்பட்டு நிற்கின்றன )
ஏதஸ்ய வா அஷரஸ்ய பிரசாசநே கார்கி ஸூர்ய சந்திர மசௌ வித்ருதௌ திஷ்டத (ப்ரு -3-8-9-)
கார்க்கி இந்த அக்ஷரத்தின் கட்டளையாலே ஸூர்யனும் சந்திரனும் நிலைக்கிறார்கள்)-இத்யாதிகளில் சொல்லுகிறபடியே
ஈஸ்வரன் சகல சேதன அசேதனங்களையும் பற்றி நியமேன தாரகன் ஆகையாலே

இவ் வாத்ம வஸ்து தாரயமாகை யாவது
தனக்கு நியமேன தாரகமாய்க் கொண்டு
தன் சத்தா ஹேதுவாய் இருக்கிற
அவனுடைய திவ்யாத்மா ஸ்வரூபத்தையும்
இந்த ஸ்வரூப ஆஸ்ரித தத்வத்துக்கும் சதா அனுவர்த்தி ரூபையான ஸ்திதிக்கும்
ஹேதுவாய் இருந்துள்ள அவனுடைய நித்ய இச்சா கார்ய
சங்கல்பத்தையும் ஒழிந்த போது
தன் சத்தா ஹாநி பிறக்கும்படி இருக்கை
என்றபடி-

இப்படி
தார்யா வஸ்துக்களை ஸ்வரூப சங்கல்பங்கள் இரண்டாலும் தரிக்கும் என்னும் இடமும்
அபியுக்தராலே விஸ்தரேண பிரதிபாதிக்கப் பட்டது -எங்கனே என்னில்

ஈஸ்வரன் தன் ஸ்வரூப நிரூபக தர்மங்களுக்கும்
நிரூபித்த ஸ்வரூப விசேஷிதங்களான குணங்களுக்கும் போலே
ஸ்வ வ்யதிரிக்த சமஸ்த த்ரவ்யங்களுக்கும் அவயவ ஹிதமாக ஸ்வரூபேண ஆதாரமாய் இருக்கும்
அவ்வவோ த்ரவ்யங்களை ஆஸரித்து இருக்கும் குணாதிகளுக்கு அவ்வவோ த்ரவ்ய த்வாரா ஆதாரமாய் இருக்கும்
ஜீவர்களாலே தரிகாப் படும் சரீரங்களுக்கு ஜீவ த்வாரா ஆதாரமாய் இருக்கும் என்று
சிலர் சொல்லுவார்கள்
ஜீவனை த்வாரமாகக் கொண்டு ஸ்வரூபத்தாலும் ஆதாரமாம் என்று சில ஆச்சார்யர்கள் சொல்லுவார்கள்
இப்படி சர்வமும் ஆஸ்ரயதைப் பற்ற
அப்ருதக் சித்த விசேஷணம் ஆகையாலே
இவற்றின் சத்தாதிகள் ஆஸ்ரய சத்தா தீனங்கள்-

சர்வ வஸ்துக்களின் யுடையவும் சத்தை சங்கல்ப அதீநம் ஆகையாவது
அநிதயங்கள் அநித இச்சையாலே உத்பந்நங்களாயும்
நிதயங்கள் நித்யா இச்சா சித்தங்களாயும்-இருக்கை
இவ் வர்த்தத்தை ( ஸ்ரீ வைகுண்ட ஸ்தவத்தில் )
இச்சாத ஏவ தவ விசவ பதார்த்தத சத்தா -என்கிற ஸ்லோகத்தாலே அபியுக்தர் விவேகித்தார்-

இத்தாலே
சர்வத்தினுடைய சத்தா அனுவர்த்தி ரூபையான ஸ்திதியும்
ஈஸ்வர இச்சாதீன படியாலே
சர்வமும் ஈஸ்வர சங்கல்ப ஆஸ்ரிதம் என்று சொல்கிறது

குரு த்ரவ்யங்கள் சங்கல்பத்தாலே த்ருதங்கள் என்று சாஸ்திரங்கள் சொல்லுமது
த்யௌஸ் ஸ ஸந்த்ரார்க்க நஷத்ராகம் திசோ பூர் மஹோததி வாஸூ தேவஸ்ய வீர்யேண விக்ருதாநி மஹாத்மாந –
(சந்திரன் ஸூர்யன் நக்ஷத்ரங்கள் ஆகியவற்றுடன் கூடிய ஆகாயம் திசைகள் பூமி சமுத்திரங்கள் போன்ற பலவும்
வாஸூ தேவனுடைய வீர்யத்தாலே நிலையாக உள்ளன என்று மஹாத்மாக்கள் கூறுகிறார்கள் )-என்கிறபடியே
ஒரோ தேச விசேஷங்களில் விழாதபடி நிறுத்துகைப் பற்ற

இப்படி இச்சாதீன சத்தா ஸ்திதி பிரவ்ருதிகளான வஸ்துகளுக்கு
பரமாத்மா ஸ்வரூபம் என் செய்கிறது -என்னில்

பரமாத்வானுடைய இச்சை இவ் வஸ்துக்களை பரமாத்வாவின் ஸ்வரூப ஆஸ்ரிதங்களாக வகுத்து வைக்கும்
இப்படி சர்வ வஸ்துவையும் ஈஸ்வர ஸ்வரூப அதீனமாய்
ஈஸ்வர இச்சா அதீநமுமாய்
லோகத்திலும் சரீரம் சரீரியினுடைய ஸ்வரூப ஆஸ்ரயமாய் சங்கல்ப ஆஸ்ரயமாய் இருக்கக் காணா நின்றோம்

இவன் இருந்த காலம் இருந்து
இவன் விட்ட போது ஒழிகையாலே
ஸ்வரூப ஆஸ்ரிதம்
இவ் வாத்ம சங்கல்பம் இல்லாத
ஸூஷூப்த்யாதி அவஸ்தைகளில் தெளிவது

ஜாக்ராதி தசைகளிலே சங்கல்பத்தாலே விழாதபடி தாங்கும் போது
சங்கல்பாஸ்ரிதம் என்னக் கடவது
என்று இப்படி ஸ்ரீ மத் ரகஸ்ய த்ரய சாரத்திலே பிரதிபாதிக்கையாலே-

———————————————————————————————-

சூர்ணிகை -40-

சேஷமாகை யாவது
சந்தன
குஸூம
தாம்பூலாதிகளைப் போலே
அவனுக்கு
இஷ்ட விநியோக
அர்ஹமாய் இருக்கை-

அதாவது –
சந்தன குஸூமாதி பதார்த்தங்கள் -தனக்கு என இருப்பதோர் ஆகாரம் இன்றிக்கே
பூசுமவனுக்கும்
சூடுமவனுக்கும்
உறுப்பாக
விநியோகம் கொள்ளுமவனுக்குத் தானும் விநியோகம் கொண்டு
தான் உகந்த விஷயங்களுக்கும் கொடுக்கலாம்படி
இஷ்ட விநியோக
அர்ஹமாய் இருக்குமா போலே –

சேதன வஸ்துவாய் இருக்க
ஸ்வ பிரயோஜன கந்தம் இன்றிக்கே
தன்னுடைய ஸ்வரூப ஸ்வ பாவ வைலஷண்யம் எல்லா வற்றாலும்
சேஷிக்கு அதிசய கரமாய்
விநியோக தசையில் அவனுக்கு தானும் விநியோகம் கொண்டு
அடியார்க்கு என்னை ஆட்படுத்த விமலன் -என்கிறபடியே
தான் உகந்தவர்களுக்கு எல்லாம் உறுபபாகலாம் படி
வேண்டிய விநியோகத்துக்கு யோக்யமாய் இருக்கை -என்றபடி –

சித் த்ரவ்யத்துக்கு அசித் த்ரவ்யங்களை திருஷ்டாந்தமாகச் சொல்லிற்று
பாரதந்த்ர்ய அதிசயம் சொல்லுகைக்காக இறே
ஆத்மா ஸ்வரூபம் யாதாத்மயம் இது வாகையாலே இறே
பிராப்ய நிஷ்கர்ஷம் பண்ணுகிற தசையில்
தனக்கே யாக எனைக் கொள்ளும் ஈதே (2-9-4)-என்று ஆழ்வார் அருளிச் செய்தது –

பரகத அதிசய ஆதான இச்சயா உபாதேய த்வமேவ யஸ்ய ஸ்வரூபம் ச சேஷ பர சேஷீ –
(பிறருக்கு சந்தோஷத்தை உண்டு பண்ண வேண்டும் என்ற எண்ணம் எவைகளுக்குத் தன்மையோ
அவைகள் அனைத்தும் சேஷன் -அடிமை -மகிழ்வை அடைபவன் சேஷீ -அடிமைச் செயலை ஏற்பவன் -)என்று
சேஷி சேஷத்வ லஷணம்
ஸ்ரீ பாஷ்யகாரராலே அருளிச் செய்யப் பட்டது –

இந்த லஷண வாக்யார்த்தத்தை அனுசரித்துக் கொண்டு
இச்சயா யது பாதேயம் யஸ்ய அதிசய சித்தயே உபய அனுபயைகைக ஜூஷாதௌ சேஷ சேஷி நௌ-
(எந்த ஒரு தலைவனுக்காக -எந்த ஒரு பொருள் -இருவரை அடைதல் அல்லது ஒருவரை மட்டும் அடைதல்
என உள்ளதோ -அதாவது தலைவனுடைய விருப்பத்துக்கு ஏற்ப -அவர்கள் அடிமை மற்றும் எஜமானன் ஆவார்கள் )என்று
சேஷ சேஷித்வ லஷணத்தை
அபியுக்தர் ஆனவர்களும் சொல்லி வைத்தார்கள்-

யதேஷ்ட விநியோக அர்ஹம் சேஷ சப்தேந கத்த்யதே ஈஸ்வரேண ஜகத் சர்வம்
யதேஷ்டம் விநியுஜ்யதே -(ஒருவன் விருப்பத்திற்கு ஏற்ப பயன் கொள்ளத் தகுதியாக உள்ள
நிலையே அடிமை என்று கூறப்படுகிறது –ஸர்வேஸ்வரனால் அனைத்து லோகங்களும் தனது விருப்பப்படி
உபயோகப் படுத்தப் படுகிறது )-என்று சொல்லுகையாலே
சேஷத்வம் ஆவது இஷ்ட விநியோக அர்ஹத்வம்-எனபது சாஸ்திர சித்தம் –

இப்படி ஈஸ்வர விஷயத்தில் ஆத்மாவுக்கு யுண்டான சேஷத்வம் தான்
யஸ் யாஸ்யாமி ந தமந்தரேமி-(யஜுர் -யாருக்கு நான் அடிமையாக உள்ளேனோ அவனை நான் மீற மாட்டேன் )என்றும்

பரவா நஸ்மி காகுத்ஸ்த்த த்வயி வர்ஷ சதம் ஸ்திதே-(ஆரண்ய -15-6-)
காகுத்ஸத்த வம்சத்தில் வந்தவனே -பல வருஷங்கள் நீ உள்ளவரை நான் உனக்கு வசப்பட்டு நிற்பேன் )என்றும்

தாஸ பூதாஸ் ஸ்வதஸ் சர்வே ஹ்யாத்மாந பரமாத்மந நாந்யதா லஷணம்
தேஷாம் பந்தே மோஷ ததைவ ச -(அனைத்து ஆத்மாக்களுக்கும் ஸர்வேஸ்வரனுக்கு இயல்பாகவே அடிமையானவர்கள்
இந்த லோகத்திலும் மோக்ஷ நிலையிலும் அவர்களுக்கு ஸ்வ தந்திரம் என்னும் இலக்கணம் இல்லை )என்றும்

ஸ்வோஜ் ஜீவ நேச்சா யதி தே ஸ்வ சத்தாயாம் ஸ்ப்ருஹா யதி ஆத்ம தாஸ்யம் ஹரேஸ்
ஸ்வாம்யம் ஸ்வ பாவஞ்ச சதா ஸ்மர (ஸ்ரீ விஷ்ணு தத்வம் )
(உனக்கு கரை ஏறுவதற்கான விருப்பம் இருந்தால் -அல்லது அழியாமல் இருக்க வேண்டும் என்னும் எண்ணம் இருந்தால்
இயல்பாகவே உள்ள ஆத்மாவின் தன்மையையும் ஸ்ரீ ஹரியான ஈஸ்வரனுடைய எஜமானனாக உள்ள தன்மையையும்
எப்போதும் சிந்தித்தபடியே இருப்பாயாக )-என்றும்

ஸ்ருதி ஸ்ம்ருதிகளில் சொல்லப் படா நின்றது-

—————————————————————————————-

சூர்ணிகை -41-

அவதாரிகை –

ஒருவனுக்கு க்ருஹ ஷேத்ராதிகளும் சேஷமாய்
ஸ்வ சரீரமும் சேஷமாய் இருக்கச் செய்தே
க்ருஹ ஷேத்ராதிகள் ப்ருதக் சித்த்யாதிகளுக்கு அர்ஹமாய்
சரீரம் அவற்றுக்கு அனர்ஹமாய் இருக்கக் காண்கையாலே
இவ் வாத்ம வஸ்து ஈஸ்வரனுக்கு சேஷமாம் இடத்தில்
இருக்கும்படி எங்கனே என்கிற சங்கையிலே
அருளிச் செய்கிறார் –

இதுதான் –
க்ருஹ ஷேத்திர
புத்ர களத்ராதிகளைப் போலே
ப்ருதக் சித்யாதிகளுக்கு
யோக்யமாம் படி இருக்கை
அன்றிக்கே
சரீரம் போலே
அவற்றுக்கு
அயோக்யமாய் இருக்கை –

இது தான் என்கிறது –
இப்படி ஈஸ்வர சேஷமாகச் சொல்லப் பட்ட ஆத்ம வஸ்து தான் -என்றபடி –

க்ருஹ ஷேத்திர புத்ர களத்ராதிகளைப் போலே -என்கிற இடத்தில்
ஆதி சப்தத்தாலே
தன தான்ய ஆராம தாஸ தாசி வர்கங்களைச் சொல்லுகிறது –

ப்ருதக் சித்யாதிகளுக்கு யோக்யமாம் படி இருக்கை அன்றிக்கே -என்கிற இடத்தில்
ப்ருதக் சித்தி யாவது
சஹோபலம்ப நியமம் இன்றிக்கே சேஷியானவனை ஒழியவும் தான் சித்திக்கை

ஆதி சப்தத்தாலே அநேக சாதாரணத்வத்தைச் சொல்லுகிறது

கிருஹ ஷேத்திர தாஸ தாசே பரப்ருதிகள் பித்ரு புத்ர ஜ்யேஷ்ட கநிஷ்டாதிகளுக்கு சாதாரண சேஷமாய் இருக்கும்

களத்ரமும்-சோம ப்ரதமோ விவிதே கந தர்வோ விவித உத்தர த்ருதீ யோக் நிஷ்டே பதிஸ் துரீயஸ்தே மனுஷ்யஜா
(சந்திரன் முதல் பர்த்தா -கந்தர்வன் அடுத்த பர்த்தா -அக்னி மூன்றாவது பர்த்தா -மனுஷ்யன் நான்காவது பர்த்தாவாக அறிவாய் )-என்று
பாணி க்ரஹண அனந்தரம் ஸோமாதிகளுக்கு சேஷமாகச் சொல்லுகையாலே
அநேக சாதாரணமாய் இருக்கும்

இப்படி அன்றிக்கே
சரீரம் போலே அவற்றுக்கு அயோக்யமாய் இருக்கை -யாவது
அப்ருதுக் சித்தமாய் அநந்ய சாதாரணமான சரீரம் போலே
ப்ருதுக் ஸித்யாதிகள் ஆனவற்றுக்கு தான் அநர்ஹமாய் இருக்கை

ப்ருதுக் ஸிதிதி களுக்கு -என்று பாடம் ஆகில்
ஆதி சப்தத்தால்
ப்ருதக் உப லப்தியைச் சொல்லுகிறது

அப்போதைக்கு இது தான் க்ருஹ ஷேத்திர புத்ர மித்ர களத்ராதிகளைப் போலே
பிரிந்து நிற்கைக்கும்
பிரிந்து தோற்றுகைக்கும்
அர்ஹமாம்படி இருக்கை அன்றிக்கே
சரீரம் போலே தத் உபய அநர்ஹமாய் இருக்கும் என்று பொருளாகக் கடவது –

அயமே வாத்ம சரீர பாவ
ப்ருதக் சித்த்ய அநர்ஹ ஆதார தேய பாவ
நியந்த்ரு நியாம்ய பாவ
சேஷ சேஷி பாவச் ச -(ஸ்ரீ வேதாந்த ஸங்க்ரஹத்தில் -)
ஆத்மா மற்றும் சரீரம் இரண்டுக்கும் இடையே உள்ள சம்பந்தம் இதுவே ஆகும்
தனித்தனியே இருக்க இயலாத இவை இரண்டுக்கும் இடையே
ஆதாரம் -ஆதேயம் நியந்தரு-நியாம்யம் சேஷி சேஷ என்னும் சம்பந்தங்கள் உள்ளன )என்றும்

யஸ்ய சேதனஸ்ய யத் த்ரவ்யம் சர்வாத்மநா
ஸ்வார்த்தே நியந்தும்
தாரயிதும் ச சகயம்
தத் சேஷைதைக ஸ்வரூபம் ச தத் தஸ்ய சரீரம் (ஸ்ரீ வேதாந்த ஸங்க்ரஹத்தில் -)
(எந்த ஓன்று தாங்கப்படுவதாகவும் -நியமிக்கப்படுவதாகவும் சேஷனாகவும் உள்ளதோ
அது தன்னைத் தாங்கும் ஆத்மாவை விட்டு அகன்று தனியாக நிற்க இயலாத பிரகாரமாக உள்ளது
இதுவே சரீரத்தின் லக்ஷணம் )-என்றும்

ஸ்ரீ வேதார்த்த சங்க்ரஹத்திலும் ஸ்ரீ பாஷ்யத்திலும்
ஆத்மா சரீர பாவ லஷணமாக ஸ்ரீ பாஷ்ய காரர் அருளிச் செய்த
நியந்த்ரு நியாமக பாவம்
ஆதார ஆதேய பாவம்
சேஷ சேஷி பாவம்
ஆகிற மூன்றும் இவ்விடத்திலே சொல்லப் படுகையாலே

யஸ்ய ஆத்மா சரீரம் யஸ்ய அஷரம் சரீரம் -என்று இத்யாதி
ஸ்ருதி சித்தமான
ஆத்மாவினுடைய பரமாத்மா சரீரத்வம் அர்த்ததா சித்தமாயிற்று –

ஆக
கீழே
ஆத்மா ஸ்வரூபத்தின் உடைய சோதனம் பண்ணப் பட்டது-

——————————————————————————————–

ஸ்ரீ கோயில் கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ பிள்ளை லோகாச்சார்யர் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம் –

சூர்ணிகை -8

அஜடமாகை யாவது
ஞானத்தை ஒழியவும்
தானே தோற்றுகை –

அஜடத்வம் ஆவது –
அநந்ய அதீன பிரகாசத்வம் -ஸ்வயம் பிரகாசத்வம் -என்றபடி
ஸ்வயம் பிரகாசத்வம் ஆகையாவது -வாகிறவோபாதி
தீபம் தீபாந்தர நிரபேஷமாக ஸ்வ வ்யவஹாரத்துக்கு ஹேது
பிரகாசாந்தார நிரபேஷமாக ஸ்வ வ்யவஹாரத்துக்கு ஹேதுவாகை –
அத்தை அருளிச் செய்கிறார் –
ஞானத்தை ஒழியவும்
தானே தோற்றுகை -என்று

ஹிருதய நதர் ஜ்யோதி புருஷ (ப்ரு –6-3-7-ஹ்ருதயத்தில் பிரகாசித்த படியே உள்ள ஆத்மா )-என்றும்
அதராயம புருஷச ஸ்வ யமஜயோதிர் பவதி (ப்ரு -6-3-9-இங்கு ஆத்மா தானாகவே வெளிப்படுகிறான் )-என்றும்
விஞ்ஞானகன (ப்ரு-4-4-12 -ஞானமே வடிவாக உள்ளான் )-என்றும்
ஆத்மா ஜஞான மய- (ஸ்ரீ விஷ்ணு புரணம்-6-7-32- -ஆத்மா ஞான மயமாகவே உள்ளான் )-என்றும்
தச்ச ஞான மயம் வயாபிஸ்வ சமவேதய மநூபமம (ஸ்ரீ விஷ்ணு புரணம்-1-22-42- அந்த ஆத்மா ஞான மயமாகவே உள்ளான் –
எங்கும் நிறைந்து -தானே தன்னை அறிகிறான் -தனக்கு ஒப்புமை இல்லாதவன் )-என்றும்
ஆத்மா சமவேதயம் தத ஜ்ஞானம் (ஆத்மாவைக் குறித்து தானாகவே அறியப் படுகிறது )-என்றும்
சொல்லக் கடவது இறே-

——————————————————-

சூர்ணிகை -9

ஆனந்த ரூபமாகை யாவது
ஸூ கரூபமாய் இருக்கை –

ஆனந்த ரூபமத்வம் ஆவது –ஸ்வ ஏவ இஷ்டத்வம்
அதாவது
ஸ்வ பாவமே அனுகூலமாய் இருக்கை –

அனுகூலம் ஸூகம் துக்கம் பிரதிகூலமிதி சத்தே
ஸ்வாத்மா ஸ்வஸ்ய அனுகூலோ ஹீதயா தம சாஷிக ஏவ ச -(ஸூகம் என்பது ஏற்புடையது –
துக்கம் என்பது ஏற்புடையது அல்ல -தனது ஆத்மா ஏற்புடையவனே யாவான்
அவன் தனக்குத் தானே சாக்ஷியாக உள்ளான் )என்கிறபடியே
தனக்குத் தானே ஸூகமாய் இருக்கை –

————————————————————-

சூர்ணிகை -10-

அவதாரிகை –

இப்படி ஆத்மஸ்வரூபம் ஸூக ரூபமாய் இருக்கும் என்னுமிதில்
ஸூப்த பிரபுத்த பிரத்யபிஞ்ஞையை பிரமாணமாக
அரளிச் செய்கிறார் –

உணர்ந்தவன்
ஸூகமாக உறங்கினேன்
என்கையாலே
ஸூக ரூபமாகக்
கடவது –

ஸூகமாக உறங்கினேன் என்கிற பிரத்யபிஞ்ஞை தானே இதில் பிரமாணம்
என்று இறே தத்வ சேகரத்திலும் இவர் அருளிச் செய்தது –

ஸூ ஷுப்தி தசையில் பராக் அர்த்தம் அனுபவம் இல்லாமையாலும்
பிரத்யகாததச புராணம் யுண்டாகையாலும்
ஸூ பதோதத்தினாலே பராம்ருஷடமான ஸூகம் ஸ்வரூப ஸூகம் ஆகவேணும் இறே –

இப்போது ஸூகம் பிறக்கும் படி உறங்கினேன் என்று அன்றோ
ஸூகமாக உறங்கினேன் என்கிற இதுக்கு பொருள் என்ன ஒண்ணாது –
பிரதிபத்தி சரீரம் அப்படி அன்றிக்கே
இனிதாகப் பாடினேன் -என்கிறாப் போலே இருக்கையாலே

இது தன்னை பாஷ்யத்தில்
ஏவம் ஹி ஸூப்தோததி தஸ்யை பராமர்ச ஸூகம் அஹம் அஸ் வாப்ஸம் இதி
அநேன ப்ரத்ய வமர்சனேனே ததாநீம் ஸூகம் பவதி ததா ததாநீம் அஸ்வாப்யம்
இத்யேஷா பிரதிபத்தி இதி அதத் ரூபத்வாத் பிரதிபத்தே –(உறக்கத்தில் இருந்து எழுகின்ற எந்த ஒருவனும் –
அஹம் -நான் -என்பதில் இருந்து விலகி உள்ளதும் மற்ற அனைத்துக்கும் எதிர்த் தட்டாக உள்ளதும் ஆகிய
ஞானம் ஆகிய நான் அஞ்ஞானத்துக்கு ஸாக்ஷியாக இருந்தேன் என்று கூறுவது இல்லை
மாறாக நான் ஸூகமாகவே உறங்கினேன் என்று அல்லவோ உறக்கத்தில் இருந்து எழுந்த
ஒருவனின் நினைவுகள் உள்ளன -) என்று ஸ்ரீ பாஷ்யகாரரும் அருளிச் செய்தார் –

ஸ்வரூபம் அனுகூலம் அன்றாகில் ப்ரேமாஸ் பதத்வம் கூடாது
(ஆத்ம ஸ்வரூபம் ஏற்புடையது அன்றாகில் அதில் நமக்குத் பற்றுதல் ஏற்படவும் செய்யாதே )

ஆச்சர்ய வத் பஸ்யதி கச்சி நேநம்-(ஸ்ரீ கீதை 2-29-உயர்ந்தவன் மட்டுமே இந்த ஆத்மாவை வியப்புடன் காண்கிறான் )
இத்யாதிகளாலும் இவ்வர்த்தம் சித்தம் –

ஆர்த்ரம் ஜலதி (பிரகாசித்த படி உள்ளது )-என்றும்
நிர்வாண மய ஏவாய மாத்மா (ஆனந்த மயமானவன் )-என்றும்
ஜ்ஞாநாநாந்த மயஸ் த்வாத்மா (ஞானம் மற்றும் ஆனந்தத்தையே ரூபமாக யுடையவன் )-என்றும்
ஜ்ஞாந ஆனந்த ஏக லஷணம்-இத்யாதி
ஸ்ருதி ஸ்ம்ருதிகளாலும் ஆத்மாவினுடைய ஆனந்த ரூபத்வம் ஸூஸ்பஷ்டம் –

ஆக
கீழே
ப்ரக்ருதே பரத்வம் சொல்லுகையாலே
தேஹாத்ம வாதம் நிரஸ்தம் ஆய்த்து –

அஜடத்வ
ஆனந்த ரூபங்களைச் சொல்லுகையாலே
ஜடாத்ம வாதம் நிரஸ்தம் ஆய்த்து –

————————————————————

சூர்ணிகை -11

நித்யமாகை யாவது
எப்போதும் யுண்டாகை –

நித்யமாவது சர்வ கால வர்த்தித்வம்

—————————————————————

சூர்ணிகை -12-

அவதாரிகை –
ஏதத் விரோதி சங்கையை
அனுவதித்துப்
பரிஹரிக்கிறார் –

எப்போதும் யுண்டாகில்
ஜன்ம
மரணங்கள்
யுண்டாகிற படி என் என்னில்
ஜன்மமாவது தேக சம்பந்தம்
மரணமாவது தேக வியோகம் –

அதாவது
ஆத்மா சர்வ கால வர்த்தியாய் இருக்குமாகில்
பிரஜாபதி பிரஜா அஸ்ருஜத-(நான்முகன் உயிர்களைப் படைத்தான் )என்றும்
சந்மூலாஸ் சோம்யேமாஸ் சர்வா பிரஜா (அனைத்துமே ஸத் என்னும் ப்ரஹ்மத்தையே காரணமாக கொண்டவை ஆகும் )-என்றும்
யதோவா இமானி பூதானி ஜாயந்தே (அனைத்தும் எதனிடம் இருந்து உத்பத்தி ஆனதோ )-என்றும்
யத பிர ஸூதா ஜகத பிரஸூதி தோயேன ஜீவாந் வ்யசசர்ஜ பூம்யாம் (ப்ரக்ருதியானது எந்த ப்ரஹ்மத்தின் இடம் தோன்றியதோ
அத்தகைய ப்ரஹ்மா நீர் முதலானவற்றுடன் ஆத்மாவையும் படைத்தது )-இத்யாதி
ஸ்ருதி வாக்யங்களால் ஆத்மாவுக்குச் சொல்லப் படுகிற
ஜனன மரணங்கள் யுண்டாகிற படி என் என்னில்

அவற்றில் சொல்லுகிற ஜன்மம் ஆவது தேக சம்பந்தம்
மரணம் ஆவாது தேக வியோகம் -என்கை –

நித்யன் ஆகில் சிருஷ்டிக்கு முன்பு ஏக தவாவதாரணம் கூடாது என்னில்
ஏக தவமாவது
நாம ரூப விபாக பாவம் ஆகையாலே கூடும்

சம்ஹார தசையில் ஆத்மா இல்லையாகில் ஈஸ்வரனுக்கு உபாதானத்வம் கூடாது
அக்ருதா அப்யாக்ம க்ருத விப்ர நாசங்களும் வரும்-
ஆகையாலே ஆத்மா நித்யத்வம் கொள்ள வேணும்

ந ஜாயதே ம்ரியதே வா விபச்சித் (கட -2-18-அவன் பிறப்பதும் இல்லை இறப்பதும் இல்லை ) -என்றும்
ஜ்ஞா ஜஜௌ த்வா அஜவ் வீச நீசௌ-(ஸ்வ –1-19-அறிந்தவன் அறியாதவன் என்று
இரண்டு பிறப்பட்டவர்கள் ஈசன் அநீசன் என்று கூறப்படுகிறார்கள் )என்றும்
நித்யோ நித்யானாம் (ஸ்வே -6-13- நித்யர்களுக்குள் நித்தியமாக உள்ளவன் )-என்றும்
ப்ரக்ருதிம் புருஷம் சைவ வித்ய நாதீ உபாவபி -(ஸ்ரீ கீதை -13-19- ப்ரக்ருதி புருஷன் என்ற ஜீவாத்மா இரண்டும்
எப்போதும் சேர்ந்தே எல்லை அற்ற காலமாக உள்ளன )-என்றும்
‘ந ஜாயதே ம்ரியதேவா கதாசிந் நாயம் பூத்வா பவிதா வா ந பூய
அஜோ நித்யச் சாஸ்வதோயம் புராணோ ந ஹன்யதே ஹன்யமானே சரீரே–ஸ்ரீ கீதை -2-20 -(ஆத்மா பிறப்பதும் இல்லை –
இறப்பதும் இல்லை -முன்பு உண்டாகி பின்பு இல்லாததும் இல்லை –
ஆத்மா பிறப்பற்றவன் -நித்யமானவன் -அனைத்துக் காலங்களிலும் உள்ளவன் -பழமையானவன்
சரீரம் கொல்லப் பட்டாலும் ஆத்மா கொல்லப் படாதவன் -என்றும்
ஆத்மா நித்யத்வ பிரதி பாதகங்களான
ஸ்ருதி ஸ்ம்ருதிகள் அநேகங்கள் இறே-

——————————————————————–

சூர்ணிகை -13-

அவதாரிகை –
அசித் விலஷணமாய்-அஜடமாய் -ஆனந்த ரூபமாய் –
நித்தியமாய் இருந்தாலும்
விபுவாய் இருக்கலாம் இறே
ஏவம் பூதமான ஆத்மா ஸ்வரூபம் அணு என்று அறியும் படி
எங்கனே என்று ஜிஜ்ஞஸூ பிரஸ்நத்தை அனுவதிக்கிறார்

அணுவான
படி
என்
என்னில் –

—————————————————————–

சூர்ணிகை -14-

அவதாரிகை –

அதுக்கு உத்தரம் அருளிச் செய்கிறார்

ஹிருதயப் பிரதேசத்தில் நின்றும்
உத்க்ரமித்துப் போவது
வருவதாம் என்று
சாஸ்திரம் சொல்லுகையாலே
ஆத்மா
அணுவாகக்
கடவது –

அதாவது
ஹ்ருதிஹ் யேவாய மாத்மா (ப்ர-3-6-இதயத்தில் ஆத்மா உள்ளது )-என்று ஹிருதய ஸ்திதியையும்

தேன ப்ரத்யோ தே நைஷ ஆத்மா நிஷ்க்ராமதி சஷூ ஷோவா
மூர்த் நோவா அந்யேப்யோவா சரீரே தேசேப்ய (ப்ருஹ் –4-4-2-இறக்கும் போது இதயத்தில் உள் பகுதியில் உண்டாகும்
ஒளியின் உதவியுடன் இந்த ஆத்மா கண் மூலமாகவோ தலை வழியாகவோ
அல்லது சரீரத்தின் மற்ற பகுதிகளின் வழியாகவோ வெளியே கிளம்புகிறான் )-என்று உத்க்ரமணததையும்

யேவை கேசாச்மால் லோகாத் ப்ரயந்தி சந்தர மசமேவ தே சர்வே கச்சந்தி (கௌஷீ –1-2-இங்கு இருந்து புறப்படும்
அனைத்து ஆத்மாக்களும் சந்த்ர மண்டலத்தையே அடைகின்றன )-என்று கமநத்தையும்

தஸ்மால் லோகாத் புனரேத் யஸ்மை லோகாயஸ் (ப்ரு -4-4-6- அந்த லோகத்தில் இருந்து
கர்மம் இயற்றுவதற்காக மீண்டும் வருகிறான் )-என்று ஆகமனத்தையும்

நிர்தோஷ பிரமாணமான வேதாந்த சாஸ்திரம் சொல்லுகையாலே
அணுவாகக் கடவது -என்கை

விபுவாகில் இவை ஒன்றும் கூடாது இறே

சூத்ரகாரரும் ஆத்மவினுடைய அணுத்வம் சாதிக்கிற அளவில்
உத்க்ராந்தி கத்யாகதீ நாம் (2-3-20-சரீரத்தில் இருந்து வெளிக் கிளம்புதல் -நகர்தல் -மீண்டும் திரும்புதல்
ஆகியவை கூறப்படுவதால் விபு அல்லன் ) -என்று
இவற்றாலே இறே முந்துற சாதித்தது

ஏஷ அணுராத்மா சேதஸா வேதிதவ்ய (முண் -3-1-9-அத்தகைய அணு அளவுள்ள ஜீவாத்மா )-என்றும்

வாலாக்ர சத பாகஸ்ய சத்தா கல்பி தஸ்ய ச பாகோ ஜீவஸ்ச விஜ்ஞ்ஞேய-(ஸ்வே -5-9-நெல் நுனியின் நூறில் ஒரு பங்கை
எடுத்து அதனை நூறு பாகமாக வெட்டினால் அதில் ஒரு பாகமே ஜீவனுடைய அளவு என்று அறிய வேண்டும் )- என்றும்

ஆராக்ர மாத்ரோ ஹ்யவரோபி திருஷ்ட (ஸ்வே –5-8-சாட்டை நுனியில் உள்ள முள் போன்று நுண்ணியவன் )-என்றும்

ஸ்வரூப அணு மாதரம் ஸ்யாத் ஜ்ஞானானந்தைக லஷணம்-
த்ரசரேணு பிரமாணாஸ்தே ரஸ்மி கோடி விபூஷிதா (அணு அளவே உள்ளது -ஞான மயமானது –
மூன்று அணுக்கள் சேர்ந்த அளவுள்ள துகளாக நின்று கோடிக்கணக்கான ஒலியுடன் பிரகாசிக்கிறது )-இத்யாதி

ஸ்ருதி ஸ்ம்ருதிகளாலும்
ஆத்மாவினுடைய அணுத்வம் சம் ப்ரதிபன்னம் –

——————————————————————–

சூர்ணிகை -15

இப்படி இருக்குமாகில் -சர்வ சரீர அவயாபியான ஸூக துக்க அனுபவம்
எங்கனே என்கிற சங்கையை
அனுவதிக்கிறார் –

அணுவாய்
ஹ்ருதயத்து அளவில் நிற்குமாகில்
ஸூக துக்கங்களை
புஜிக்கிற படி என் என்னில் –

அதாவது
அணு பரிமாணமாய ஹிருதய பிரதேச மாத்ரத்திலே நின்று விடுமாகில்
பாதே மே வேதனா சிரசி மே வேதனா பாதே மே ஸூகம் சிரசி மே ஸூகம் (எனது கால்கள் வலிக்கிறது –
எனது தலை வலிக்கிறது -எனது கால்கள் ஸூகமாக உள்ளன -எனது தலை ஸூகமாக உள்ளது )-என்று
ஆபாதசூடம் சரீரம் எங்கும் ஒக்க
ஸூக துக்கங்களை புஜிக்கிற படி
எங்கனே என்னில் -என்கை —

————————————————————————————-

சூர்ணிகை -16-

அதுக்கு உத்தாம் அருளிச் செய்கிறார் –

மணி த்யுமணி தீபாதிகள்
ஓர் இடத்திலே இருக்க
பிரபை எங்கும் ஒக்க
வ்யாபிக்கையாலே
அவற்றைப் பூஜிக்கத்
தட்டில்லை –

அதாவது
மணி த்யுமணி தீபாதிகள் ஆகிற ப்ரபாவாத் பதார்த்தங்கள்
ஏக தேசஸ்தங்களாய் இருக்கச் செய்தேயும்
தத் பிரபை சுற்று எங்கும் வ்யாபிக்கிறாப் போலே

ஆத்மா ஹிருதய பிரதேசத்திலே இருக்கச் செய்தேயும்
தத் தர்மமான ஜ்ஞானம் எங்கும் ஒக்க வ்யாபிக்கையாலே
சரீரம் எங்கும் ஒக்க ஸூக துக்கங்களை
புஜிக்கைக்கு ஒரு பிரதி ஹதி இல்லை -என்கை

இது தான்
குணாத் வா லோக வத் (2-3-26)
(கிரணங்கள் போன்று தனது குணத்தால் பரவுகின்றான் )-என்கிற ஸூத்ர அர்த்தம் –

வாசப்தோ மதாப்தர வ்யாவ்ருத் த்யர்த்த தத ஆத்மா
ஸ்வ குணேன ஜ்ஞாநேன சகல தேகம் வியாப்ய அவஸ்திதம்
ஆலோகவத் யதா மணி த்யுமணி ப்ரப்ருதீ நாம ஏக தேச வர்த்தி நாம் ஆலோக
அநேக தேச வ்யாபீ த்ருச்யதே தத் வத் ஹிருதயஸ் தஸ்யாத்
மநோ ஜ்ஞானம் சகல தேஹம் வ்யாப்ய வர்த்ததே
ஜ்ஞாது ப்ரபா ஸ்தாநீ யஸ்ய ஜ்ஞானஸ்ய ஸ்வாஸ்ரயாத் அந்யத்ர வ்ருத்திர்
மணி ப்ரபாவத் உப பத்யத இதி பிரதம ஸூத்ரே ஸ்தாபிதம் -என்று இறே இதுக்கு ஸ்ரீ பாஷ்யம்

(ஸூத் ரத்தில் உள்ள -வா -மற்றக் கருத்துக்களைத் தள்ளுகிறது
ஆத்மாவானது தன்னுடைய தர்ம பூத ஞானத்தால் அனைத்து சரீரங்களிலும் பரவி நிற்கும்
ஸகல தேஹம் என்றது ஸகல சரீரங்கள் என்றும் சரீரத்தில் ஸகல இடங்களிலும் என்றும் பொருள்
ஆகவே -ஆலோகவத் -ஒளியைப் போன்று ஆகும்
இரத்தினம் ஸூர்யன் போன்றவை ஓர் இடத்தில் மட்டும் உள்ள போதிலும் அவற்றின் பிரகாசம் எங்கும் பரவி இருப்பதைக் காணலாம்
இதே போல் இதயத்தில் மட்டுமே ஆத்மா உள்ள போதிலும் அதன் ஞானம் சரீரம் முழுவதும் பரவி நிற்கிறது –
ஒளியுடன் கூடிய இரத்தினத்தின் ஒளி போன்று அறிபவனாக உள்ள ஆத்மாவின் ஞானம் என்பது
தன்னுடைய இருப்பிடம் ஆதாரமான ஆத்மாவையும் கடந்து பிரகாசிக்கும் என்பதை முதல் ஸூத்ரத்திலேயே கூறினோம் – )

இப்படி ஜ்ஞான வ்யாப்தியாலே சர்வத்தையும் புஜிக்கும் என்னும் இடம்
ப்ருக தாரண்யத்திலே சொல்லப் பட்டது –

பிரஜ்ஞயா வாசம் சமாருஹ்ய வாசா சர்வாணி நாமாந் யாப்நோதி
பிரஜ்ஞ யாக்ராணம் சமாருஹ்ய க்ராணேந ஸர்வாந் கந்தா நாப்நோதி
பிரஜ்ஞயா சஷூஸ் சமாருஹ்ய சஷூஷா சர்வாணி ரூபாண் ஆப்நோதி
பிரஜ்ஞயா ஸ்ரோத்ரம் சமாருஹ்ய ஸ்ரோதரேண சர்வாஜ் ஞா சப்தாந் ஆப்நோதி
பிரஜ்ஞயா ஜிஹ்வாம் சமாருஹ்ய ஜிஹ்வயா சர்வாந் ரஸாநா ஆப்நோதி
பிரஜ்ஞயா ஹஸ்தௌ சமாருஹ்ய ஹஸ்தாப்யாம் சர்வாணி கர்மாண்யாப் நோதி
பிரஜ்ஞயா சரீரம் சமாருஹ்ய சரீரேண ஸூக துக்கே ஆப் நோதி
பிரஜ்ஞயா உபஸ்தம் சமாருஹ்ய உபஸ்தே நாநா நதம் ரதிம ப்ரஜாம் சாப் நோதி
பிரஜ்ஞயா பாதௌ சமாருஹ்ய பாதாபயாம் சர்வா கதீர் ஆப்நோதி
பிரஜ்ஞயா தியம் சமாருஹ்ய தியா விஞ்ஞா தவ்யம் காமமாப் நோதி –
என்று இப்படி சொல்லுகையாலே –

(கௌஷீ தகீ –ஞானம் மூலம் வாக்கை அடைந்து அனைத்துப் பெயர்களுடன் சம்பந்தம் அடைகிறான்
ஞானம் மூலம் மூக்கை அடைந்து அனைத்து மணங்களையும் அனுபவிக்கிறான்
ஞானம் மூலம் செவியை அடைந்து அனைத்து ஆசைகளையும் கேட்க்கிறான்
ஞானம் மூலம் நாக்கை அடைந்து அனைத்து சுவைகளையும் உணர்கிறான்
ஞானத்தால் கைகளை அடைந்து அனைத்து செயல்களையும் செய்கிறான்
ஞானத்தால் அனைத்து சரீரங்களையும் அடைந்து-சரீரத்தில் எங்கும் செண்டு – இன்ப துன்பங்களை அனுபவிக்கிறான்
ஞானத்தால் ஆண் குறியை அடைந்து மக்களைப் பெறுகிறான்
ஞானத்தால் கால்களை அடைந்து வேண்டிய இடங்களுக்குச் சொல்லுகிறான்
ஞானத்தால் புத்தியை அடைந்து தனது விருப்பங்களை அடைகிறான் -என்றும் உண்டே -)

————————————————————————————————

சூர்ணிகை -17-

ஏக சரீர மாத்ரத்துக்கு இப்படி கொண்டாலும்
ஒருவன் ஏக காலத்திலே அநேக சரீரங்களை
பரிக்ரஹிக்கிறது ஸ்வரூப வ்யாப்தியாலே யாக
வேண்டாவோ -என்கிற
சங்கையிலே அருளிச் செய்கிறார் –

ஒருவன் ஏக காலத்திலே
அநேக தேஹங்களைப்
பரிக்ரஹிக்கிறதும்
ஜ்ஞான வ்யாப்தியாலே –

ஒருவனுக்கே அநேக தேக பரிக்ரஹம் கால பேதத்தாலே
சம்பவிக்கும் இறே-
அத்தை வ்யாவர்த்திக்கைக்காக
ஏக காலத்திலே -என்கிறது-

ஏக காலே அநேக தேக பரிக்ரஹம்
சௌபரி பரப்ருதிகள் பக்கலிலே
சம் பிரதி பன்னம் இறே –

——————————————————

சூர்ணிகை -18-

அவ்யக்தம் ஆகையாவது
கட படாதிகளை
க்ரஹிக்கிற சஷூராதிகளாலே
தோற்றாது இருக்கை –

சேத நாதி யோக்யானி கடபடா தீனி வஸ்தூனி யை ப்ரமாணைர் வ்யஜ் யந்தே
தைரயமாத்மா ந வ்யஜ்யதே இத் அவ்யக்த -(ஸ்ரீ கீதா பாஷ்யம் –2-25-அழிந்து போதல் போன்றவை
முதலானவைகளுக்கு ஏற்றதாக உள்ள குடம் துணி எந்தக் கண் முதலான இந்த்ரியங்களால் அறியப் படுகின்றனவோ
அந்த இந்த்ரியங்களால் ஆத்மா காணப்படடமல் உள்ளதால் அது அவ்யக்தம் எனப் படுகிறது )-என்று இறே
ஸ்ரீ பாஷ்யகாரரும் அருளிச் செய்தது
அப்படியே இவரும் அருளிச் செய்கிறார்

இங்கன் அன்றிக்கே
ஒரு பிரமாணத்தாலும் தோற்றாது இருக்கை என்னில்
துச்சத்வம் வரும் இறே

ஆகையாலே
மானஸ ஜ்ஞானம் கம்யம் இத்தனை யல்லது
ஐந்த்ரிய ஜ்ஞான கம்யம் அன்று என்கை

அவ்யக்த சப்தார்த்தம்
சென்று சென்று பரம் பரமாய் -என்று தொடங்கி
ஆத்ம ஸ்வரூப வைலஷண்யத்தை அருளிச் செய்கிற ஆழ்வாரும்
ஞானம் கடந்ததே -என்று
ஐந்திரிய ஞான அகோசரத்வத்தை இறே அருளிச் செய்தது-

—————————————————————————————–

சூர்ணிகை -19-

அசிந்த்யமாகை யாவது
அசித்தோடு சஜாதீயம் என்று
நினைக்க ஒண்ணாது
இருக்கை –

அதாவது
யத சேத் யாதி விசஜாதீயஸ் தத ஏவ சர்வ வஸ்து விசஜாதீ யத் வேன
தத் தத் ஸ்வ பாவ உக்த தயா சிந்த யிதிம் அபி நார்ஹ (2-25-எந்த ஒரு காரணத்தால் வெட்டுவதற்கு
ஏற்றதாக உள்ள வாள் போன்றவற்றைக் காட்டிலும் வேறுபட்டதாக உள்ளதோ அந்தக் காரணத்தால்
ஆத்மாவானது மற்ற பொருள்களை போன்று தன்மை கொண்டது அல்ல –
ஆகவே அந்தப் பொருள்களுடைய இயல்பான தன்மையுடன் ஆத்மா சேர்ந்து உள்ளதாக எண்ண இயலாது )-என்று இறே
இதுக்கும் ஸ்ரீ பாஷ்யகாரர் அருளிச் செய்தது
ஆகையாலே இவரும் இப்படி அருளிச் செய்கிறார் –

இங்கன் அன்றிக்கே
அச்சிந்த்யத்வம் ஆவது
ஒருபடியாலும் சிந்திக்கைக்கு யோக்யம் அன்றிக்கே இருக்கை என்னில் –
ஆத்மா ஸ்வரூப விஷயமான ஸ்ரவண மனனாதிகளுக்கு வையர்த்த்யம் ப்ரசங்கிக்கும் இறே
ஆகையால் அசித் சஜாதீய புத்த்ய அநர்ஹத்வமே அசிந்த்ய சப்தார்த்தமாகக் கடவது –

ஆக
அவ்யக்தோயம சிந்தயோயம் (2-25)-என்று
ஸ்ரீ கீதா உபநிஷத் ஆச்சார்யன் அருளிச் செய்தபடியே –
இவரும்
ஆத்மா ஸ்வரூப வைலஷண்யம் ப்ரகடநார்த்தமாக இவ்விடத்திலே அருளிச் செய்தது –

—————————————————————————

சூர்ணிகை -20-

நிர்வவவமாகை யாவது
அவயவ சமுதாயம் அன்றிக்கே
இருக்கை –

அதாவது –
விஞ்ஞான மய-(தை -4-1-ஞான மயமாகவே உள்ளான் )என்றும்
விஞ்ஞான கன-(ப்ரு –4-4-12-ஞானமே ரூபமாக உள்ளான் )என்றும் சொல்லுகிறபடியே
ஞான ஏகாகாரம் ஆகையாலே அசித் வஸ்துகளைப் போலே
அவயவ சங்காதாத் மகம் அன்றிக்கே இருக்கை –

—————————————————————————-

சூர்ணிகை -21-

நிர்விகாரம் ஆகையாவது
அசித்துப் போல விகரிக்கை அன்றிக்கே
ஒருபடிப் பட்டு இருக்கை–

அதாவது –
அம்ருதாஷர மஹர-(ஸ்வே –1-10- மரணம் அற்றவன் அழிவு அற்றவன் -மாற்றம் அற்றவன் )-என்றும்
ஆத்மா சுத்தோ ஷர -(ஸ்ரீ வராஹ புராணம் -2-13-17-ஆத்மா தூய்மை யானவன் -மாற்றம் அற்றவன் -)-என்றும்
அஷர சப்த வாஸ்யமான வஸ்துவாகையாலே
ஷண ஷரண ஸ்வ பாவம் ஆகையாலே
ஷர சப்த வாஸ்யமான அசித்துப் போலே விகரிக்கை அன்றிக்கே
சதைக ரூபமாய் இருக்கை

ஆகை இறே-
அவிகார்யோயம் (2-25-ஆத்மா மாறுபாடு அடையாதவன் )-என்று
ஸ்ரீ கீதோ உபநிஷத் ஆச்சார்யன் அருளிச் செய்தது –

——————————————————————————-

சூர்ணிகை -22-

அவதாரிகை –
ஏவம் பரகாரமாகையாலே ச்சேத் யாதி
விசஜாதீயமாய் இருக்கும்
என்கிறார் மேல் –

இப்படி இருக்கையாலே
சஸ்த்ரம்
அக்னி
ஜலம்
வாதம்
ஆதபம்
தொடக்க மானவற்றால்

சேதித்தல்
தஹித்தல்
நனைத்தல்
சோஷிப்பித்தல்
செய்கைக்கு
அயோக்யமாய் இருக்கும் –

இப்படி
அவ்யக்த்வாதிகள் நாலையும் அநு பாஷிக்கிறது ஆதல்
நிர்விகாரத் மாத்ரத்தை யாதல்

அதாவது
சஸ்த்ர அக்னி யாதிகளை ஸ்தேதந தஹநாதிகளை பண்ணும் போது
தத் வஸ்துக்களில் வியாபித்து செய்ய வேண்டுகையாலும்
ஆத்மா சர்வ அசித் தத்வ வியாபகன் ஆகையாலே
அவற்றில் காட்டில் அத்யந்த சூஷ்ம பூதன் ஆகையாலும்
வ்யாப்யமாய் ஸ்தூலமாய் இருக்கிற இவை
வியாபகமாய் சூஷ்மமான ஆத்ம வஸ்துவை
வியாபித்து விகரிப்பிக்க மாட்டாமையாலும்
சஸ்த்ர அக்னி ஜல வாதா தபாதிகளால் வரும்
ஸ்தேதன தஹன க்லேதன சோஷணங்களுக்கு
அநந்ஹமாய் இருக்கும் என்கை –

நைநம் சிந்தந்தி சஸ்த்ராணி நைநம் தஹதி பாவக
ந சைநம் க்லே தயந்த்யாபோ ந சோஷயதி மாருத-(ஸ்ரீ கீதையில் –2-23-இந்த ஆத்மாவை
ஆயுதங்கள் வெட்டுவது இல்லை -அக்னி எரிப்பது இல்லை -தண்ணீர் நனைத்து இல்லை –
காற்று உலர வைப்பது இல்லை )-என்றும்
அச்சேத்ய அயமதஹய அயம் அக்லே தய அசோஷ்ய ஏவ ச
நித்ய சர்வ கத ஸ்தாணு அசலோயம் ஸநாதன (ஸ்ரீ கீதையில் -2-24-இந்த ஆத்மா வெட்டப்பட இயலாதவன் –
எரிக்கப்பட்ட இயலாதவன் -நனைக்கப்பட இயலாதவன் -உலர்த்தப்பட்ட இயலாதவன் –
நித்யமானவன்-எங்கும் நிறைந்து உள்ளவன் -நிலையாக உள்ளவன் -ஸாஸ்வதமாக உள்ளவன் )-என்றும்
அருளிச் செய்தான் இறே –

————————————————————————————————

சூர்ணிகை -23-

அவதாரிகை –

இப்படி நிர் விகாரமான ஆத்ம வஸ்துவுக்கு
பரிணாமித்வம் கொள்ளுகிற
ஆர்ஹத மதம் அயுக்தம் என்னும் இடத்தை
தர்சிப்பிக்கிறார் மேல் –

ஆர்ஹதர்
ஆத்மாவை
தேக பரிமாணன்
என்றார்கள் –

ஆர்ஹதர் ஆகிறார் –
ஜைனர் அவர்கள் -பாதமே வேதனா (எனது கால்கள் வேதனை அளிக்கிறது )-இத்யாதி
ப்ரகாரேண ஆபாத சூடம் தேஹத்தில் யுண்டான துக்கா யனுபவம்
ஆத்மா தேக பரிணாமம் அல்லாத போது கூடாது ஆகையால்
ஆத்மா ஸ்வ கர்ம அனுகுணமாக பரிக்ரஹிக்கும்
கஜ பீபிலாதி சரீரங்களுக்கு அனுகூலமாக பரிணமித்து
தத் தத் ஏக பரிமாணனாய் இருக்கும் என்று இறே சொல்லுவது –
அத்தை அருளிச் செய்கிறார் –
தேக பரிமாணன் -என்றார்கள் -என்று-

——————————————————————————

சூர்ணிகை -24-

அவதாரிகை –

அத்தை நிராகரிக்கிறார் –

அது
ஸ்ருதி விருத்தம் –

இவ்விடத்தில் இவர்க்கு விவஷிதையான ஸ்ருதி ஏது என்னில்
அம்ருத அஷர மஹர (ஆத்மா மரணம் அற்றவன் மாறுபாடு அற்றவன் )-என்று
ஆத்மாவினுடைய நிர் விகாரத்வ பிரதிபாதிகையான ஸ்ருதி யாக வேணும் –

தேக பரிமாணன் என்கிற பஷம்
ஆத்மா நிர்விகாரன் என்கிற ஸ்ருதியாலே பாதிதம் -என்று
இவர் தாமே தத்வ சேகரத்திலே அருளிச் செய்கையாலே –

ஏஷ அணுர் ஆத்மா (இந்த ஆத்மா அணு அளவே உள்ளான் )–
வாலாக்ர சத பாகஸ்ய(நெல்லின் நுனியை நூறு பாகமாக வெட்டினால் வரும் ஒரு பாகத்தின் அளவு கொண்டவன் ) -இத்யாதி
ஸ்ருதிகளும் தேக பரிமாண பஷத்துக்கு பாதிகைகள் ஆகையாலே
அவற்றையும் இவ் விடத்திலே சொல்லுவாரும் உண்டு –

—————————————————————————————————–

சூர்ணிகை -25-

அவதாரிகை –

ஏதத் விஷயமாக தூஷணாந்தரமும்
அருளிச் செய்கிறார் –

அநேக தேகங்களை
பரிக்ரஹிக்கிற
யோகிகள்
ஸ்வரூபத்துக்கு
சைதில்யமும் வரும் –

அதாவது
தேக பரிமாணம் -என்னும் பஷத்தில்
சம் சித்த யோகராய்
சௌபரியைப் போலே ஏக காலத்திலே அநேக தேகங்களை பரிகிரஹிக்கும் அவர்களுக்கு
தங்களுடைய ஸ்வரூபத்தை அநேகமாக சினனமாக்கிக் கொண்டு
அவ்வவ தேகங்களை பரிக்ரஹிக்க வேண்டி வரும் என்கை –

பரகாய பிரவேச முகேன அநேக சரீரங்களை பரிக்ரஹிக்கிற யோகிகள் ஸ்வரூபத்துக்கு
ஸ்தூலமான சரீரத்தை விட்டு ஸூஷ்மமான சரீரத்தை பரிக்ரஹிக்கும் அளவில்
இதுக்கு எல்லாம் அது அவகாசம் போராமையாலே சைதில்யம் வரும் என்னவுமாம் –

ஏவஞ்சாத்மா கார்த்ஸ்ந்யம் (2-2-32-ஆத்மாவிற்கு நிறைவின்மை ஏற்படுவதால் )-என்கிற ஸூத்ரத்திலே சொல்லுகிறபடியே
அல்ப மகத் பரிமாணங்களான கஜ பீபிலிகாதி சரீரங்களை
ஸ்வ கர்ம அனுகுணமாக
பரிஹரிக்கும் அவர்களுக்கு
கஜ சரீரத்தை விட்டு பிபீலிகா சரீரத்தை பரிஹரிக்கும் அளவில்
கஜ சரீர சம பரிமாணமாய் இருக்கும் அந்த ஸ்வரூபத்துக்கு
பிபீலிகா சரீரம் அவகாசம் போராமையாலே
சைதில்யம் வரும் என்று
இங்கனே இவ் வாக்யத்துக்கு யோஜித்தாலோ என்னில்
யோகிகள் ஸ்வரூபதுக்கு என்கையாலே
அது இவ் விடத்தில் இவருக்கு விவஷிதம் அன்று-

——————————————————————–

சூர்ணிகை -26-

ஞான ஆஸ்ரயம் ஆகையாவது
ஞானத்துக்கு
இருப்பிடமாய்
இருக்கை –

ஞானமாவது
ஸ்வ சத்தா மாத்ரத்தாலே ஸ்வ ஆஸ்ரயத்தைப் பற்றி
ஸ்வ பர வ்யவஹாரத்துக்கு உடலாய் இருப்பதொரு
ஆத்ம தர்மம்

இதுக்கு ஆத்மா ஆஸ்ரயம் ஆகையாவது
தீப பிரபைகள் இரண்டும் தேஜோ த்ரவ்யமாய் இருக்கச் செய்தே
தீபம் பிரபைக்கு ஆஸ்ரயமாய் இருக்குமா போலே

தானும் ஜ்ஞான ஸ்வரூபனாய் இருக்கச் செய்தே
ஸ்வ தர்மமான ஜ்ஞானத்துக்கு தன்னை ஒழிய
ப்ருதக் ஸ்திதி யுப லம்பங்கள் இல்லாதபடி தான் ஆதாரமாய் இருக்கை

அத யோ வேதேதம் ஜிக்ராணீதி ச ஆத்மா -(சாந்தோக்யம் -8-12-4- யார் ஒருவன் யான் இதை முகர்கிறேன் –
என்று உணர்கிறானோ அவனே ஆத்மா )

மனசை வைதாந் காமாந் பஸ்யந் ரமதே-(சாந்தோ -8-12-5-மனம் கொண்டு அவன் அனைத்து விருப்பங்களையும் )

ந பஸ்யோ ம்ருத்யும் பஸ்யதி -(சாந்தோ –7-26-2-ப்ரஹ்மத்தைக் கண்டவன் ம்ருத்யு எனப்படும் அவித்யையை அடைவது இல்லை )

விஜ்ஞா தார மரே கேந விஜாநீயாத-(ப்ரு -2-4-44-எதன் உதவியால் ஒருவன் அறிபவனை அறிகிறான் )

ஜாநாந் யே வாயம் புருஷ-(சாந்தோ -7-26-2-இந்தப் புருஷன் நிச்சயமாக அறிகிறான் )

ஏஷ ஹி த்ரஷ்டா ஸ்ப்ரஷிடா ஸ்ரோதா ரசயிதா க்ராதா மந்தா போக்தா கர்த்தா விஜ்ஞானாத்மா புருஷ-(ப்ர–4-9-அந்தப் புருஷனே
காண்பவன் கேட்ப்பவன் சுவைப்பவன் முகர்பவன் சிந்திப்பவன் அறிபவன் செய்பவன் -ஞான மயமாக உள்ளவன் ஆவான் )

ஏவமே வாஸ்ய பரி த்ரஷ்டு (ப்ர–6-5–இப்படியாகப் பார்ப்பவனுக்கே சொந்தமாக உள்ளவையும் )-

இத்யாதி ஸ்ருதிகளாலே ஜ்ஞாத்ருத்வம் சித்தம்-

———————————————————————————————

சூர்ணிகை -27-

ஏவம் பூதமான ஆத்மாவினுடைய ஜ்ஞாத்ருத்வத்தை
இசையாதே
ஜ்ஞானம் மாத்ரம் என்று சொல்லுகிற
பௌத்தாதிகள் யுடைய மதத்தை
நிராகரிக்கைக்காக தத் தத் பஷத்தை அனுவதிக்கிறார் –

ஆத்மா
ஜ்ஞானத்துக்கு
இருப்பிடம் அன்றிக்கே
ஜ்ஞானம் மாதரம்
ஆகில் –

———————————————————————–

சூர்ணிகை -28-

அஹம் இதம் ஜாநாமி-என்கிற
பிரத்யஷத்தாலே
அத்தை நிராகரிக்கிறார் –

நான் அறிவு என்று
சொல்ல வேணும்
நான் அறியா நின்றேன்
என்னக் கூடாது –

அதாவது –
ஆத்மாவுக்கு ஞான ஆஸ்ரயம் அன்றிக்கே
கேவலம் ஜ்ஞானமாய் இருக்கும் அளவே உள்ளதாகில்
நான் அறிவு -என்று தன்னை ஞான மாத்ரமாக சொல்லுகை ஒழிய
நான் இத்தை அறியா நின்றேன் -என்று தன்னை ஞாதாவாகச் சொல்லக் கூடாது -என்கை –

இவ் வாதத்தை நான் அறியா நின்றேன் என்கையாலே
விஷய க்ராஹியானதொரு ஜ்ஞானத்துக்கு தான் ஆஸ்ரயம் என்னும் இடம் தோற்றா நின்றது இறே
இப்படி ஆத்மாவினுடைய ஞாத்ருத்வம் ப்ரத்யஷ சித்தம் ஆகையாலே அபாதிதம் என்று கருத்து –

இதம் அபிவேத்மி இதி ஆத்ம வித்த்யோர் விபேதே ஸ்புரதி யதி தத் ஐக்யம் பாஹ்யம் அபி ஏகம் அஸ்து -(ஸ்ரீ ரெங்க ராஜ ஸ்தவம் -2-10-
நான் இதனை அறிந்து கொள்கிறேன் -என்ற சிந்தனையின் மூலமே ஆத்மாவுக்கும் ஞானத்துக்கும் உள்ள வேற்றுமை தெளிவாகிறது
இவை இரண்டும் ஒன்றே என வாதம் செய்யும் போது இவை இரண்டின் மூலம் அறியப்படும் விஷயம் மட்டும் ஏன் விலக்கப்பட வேண்டும்
மூன்றும் ஒன்றே எனக் கூற வேண்டியது தானே – ) –என்று பட்டரும்
இப்படி இறே பௌதம மத நிரா கரணம் பண்ணுகிற இடத்தில் அருளிச் செய்தது —

———————————————————————————————————–

சூர்ணிகை -29-

அவதாரிகை –
ஜ்ஞாத்ருத்வ கர்த்ருத்வ போக்த்ருத்வங்கள் மூன்றும் சொல்ல வேண்டி இருக்க
ஜ்ஞான ஆஸ்ரயமாய் -என்று
ஜ்ஞாத்ருத்வ மாத்ரத்தைச் சொல்லி
மற்றவை இங்கு சொல்லாது ஒழிவான் ஏன்
என்கிற சங்கையிலே அருளிச் செய்கிறார் –

ஜ்ஞாதா என்ற போதே
கர்த்தா
போக்தா
என்னுமிடம்
சொல்லிற்று ஆய்த்து-

———————————————————————-

சூர்ணிகை -30-

அவதாரிகை –

இப்படி பிரதிஞ்ஞா மாத்ரத்திலே போராது
என்று அதுக்கு ஹேதுவை அருளிச்
செய்கிறார் –

கர்த்ருத்வ
போக்த்ருத்வங்கள்
ஜ்ஞான அவஸ்தா விசேஷங்கள்
ஆகையாலே

ஹேய உபாதேய ஜ்ஞான மூலம் ஜ்ஞாத்ருத்வம் ஆத்மன
தத் தத் ப்ரஹாணோ பாதான சிகீர்ஷா கர்த்ரு தாஸ்ரய (ஆத்மாவின் ஞானத்துடன் கூடிய தன்மை என்பது
நன்மை மற்றும் தீமை இவற்றை அறிவதற்கு ஆதாரமாக உள்ளது –
அவற்றை விடுதல் மற்றும் கைக் கொள்ளுதல் ஆகியவற்றுக்கு ஏற்படும் ஆசை என்பதே
செயல் ஆற்றக் காரணம் ஆகிறது – )-என்கிறபடியே
ஆத்மாவினுடைய ஜ்ஞாத்ருத்வம் ஹேய உபாதேய பிரதிபத்திக்கு ஹேதுவாய் இருக்கும்

அவ்வோ ஹேயங்களை விடுகையிலும்
உபாதேயங்களைப் பற்றுகையிலும் உண்டான சிகீஷா கர்த்ருத்வம் அடியாக இருக்கும்
கர்த்தாவுக்கு இறே சிகீர்ஷை யுள்ளது
அந்த சிகீர்ஷை தான் ஜ்ஞான அவஸ்தா விசேஷம் இறே

அத்தோடு கர்த்ருத்வதுக்கு உண்டான பிரதயாசத்தியைக் கடாஷித்து
கர்த்ருத்வத்தை ஜ்ஞான அவஸ்தா விசேஷம் என்று உபசரித்து அருளிச் செய்கிறார்

அல்லது
கர்த்ருத்வம் ஆவது க்ரியாஸ்ரத்வம் ஆகையாலே அத்தை
ஜ்ஞான அவஸ்தா விசேஷம் என்று முக்கியமாக சொல்லப் போகாது இறே

கிரியை யாவது –
ஜ்ஞானாதி இச்சதி ப்ரயததே கரோதி (அறிகிறான் விரும்புகிறான் முயல்கிறான் செய்கிறான் )-என்று
ஜ்ஞான சிகீர்ஷா ப்ர யத்ந அநந்தர பாவியான ப்ரவ்ருத்தி யாகையாலும்
தத் ஆஸ்ரயம் கர்த்ருத்வம் ஆகையாலும்
அத்தை ஜ்ஞான அவஸ்தா விசேஷம் என்று உபசார பிரயோகம் என்றே கொள்ள வேணும்

இனி போக்த்ருத்வம் ஆவது போகாஸ்ரயத்வம்
போகமாவது ஸூக துக்க ரூபமான அனுபவ ஜ்ஞானம்
அது ஜ்ஞான அவஸ்த விசேஷம் இறே
தத் ஆஸ்ரயத்வத்தை ஜ்ஞான அவஸ்தா விசேஷம் என்று
சொல்லுகையாலே இதுவும் ஔபசாரிகம்

இப்படி ஜ்ஞாத்ருத்வதுக்கும் இவற்றுக்கும் உண்டான
ப்ரத்யா சத்தி அதிசயத்தாலே
தத் ஐக்ய கதனம் பண்ணலாம் படி இருக்கையாலே
ஜ்ஞாத்ருத்வம் சொன்ன போதே
கர்த்ருத்வ போக்த்ருத்வங்கள் சொல்லிற்று ஆய்த்து என்ன தட்டில்லை இறே –

————————————————————————————————

ஸ்ரீ கோயில் கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ பிள்ளை லோகாச்சார்யர் திருவடிகளே சரணம்
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம் –