Archive for September, 2010

« Older Entries

அமலனாதி பிரான்-ஏழாம் பாசுரம் -ஸ்ரீ வேளுக்குடி ஸ்வாமிகள் ..

September 30, 2010

மாயனார் செய்யா வாய் அன்றோ என் சிந்தை கவர்ந்ததே ..தெப்பத்தை இழந்தாரை போல..அதரத்தில் அகப்பட்ட படி..ஆபத் சகத் வதிலும் முற் பட்டது நாம் என்றது வாய்–உலகம் உண்ட பேரு வாயா !..களுத்தான் இல்லை.. சர்வ -சரம ஸ்லோகம் மூன்றும் சொல்லிய  -மெய்மை பெரு வார்த்தை ..சொல்லும் பொய் ஆனால் ..பேசி இருப்பனவும் ..பிரதான காரணம் நாம் அல்லோமோ ..மார்புக்கு ஏற்றம் இடு சிகப்பு ..ஆபரணம் சாத்தி அழகு படுத்த  வேண்டாம் ..சவாபாகவ  சௌந்தர்யம் ….திரு பவள செவ்வாய் தான் தித்தித்து இருக்குமோ..ஆசை பட்ட இடம் நான் தானே–தேசிகரை சங்கரையா என்று கேட்டால் சு கந்தம் இனிமை உள்ள ..இசித்து துவக்க ..செவ் வாய் முறுவலோடு எனது உள்ளத்து இருந்த அவ் வாய் அன்றி ..அபகிரத ஹிருதயம். நெஞ்சை கள வாடின ..விசேஷணம் சொல்லி வாயை சொன்னது-.சிவனை உதாரணம் சொல்லி –விபூத ச்ரேஷ்டர் –அருள் கோபத்தால் பிறந்த இருவர்..அதிகாரி புருஷர் ..ஒரு கால் புரிந்த தவறு ..அலங்கல் மார்பின் நீரால் போக்கினான் ..நம் இடம் கை முதல் ஒன்றும் இல்லை..யானை அம்பாரியில் உள்ளோர் யானை மேல் உள்ளவரை உதவி -சுண்ணாம்பு இடுமோ பாதி ..மனுஷ்யருக்கும் கீழ் இருக்கும்..தனக்கு புத்ரனின் புத்திரன் ..மூன்று லோகும் திரிந்து பாற் கடலில் பொய் உதவி பெற்றான்..

நான்கு விதத்தில் ருத்ரனுக்கும் நமக்கும் ..ரட்ஷகத்தில் கால தாமதம் தவிர்க்க எப்போதும் பஞ்ச ஆயுதம் தரித்து கொண்டே இருக்கிறான்.. மூலவர் சேவித்து கையில் சங்கு சக்கரத்துடன் சேவை ஆழ்வாருக்கு..கையின் ஆர் -பொருத்தி இருக்கிற ..சுரி -ரேகை ..நீள் வரை -பெரிய மலை ..மெய்யினார் திரு மேனி.. விரை ஆர் பரிமளம் ..அணி அரங்கனார் –ஜகத்துக்கு அணி அரங்கம்.. ஆபரணம் போல .. அரவு இன் அணை மிசை ..மாயனார் ஆச்சர்ய செஷ்டிதங்கள் உடையவர்..ஐயோ ஆனந்தத்தால் ஏன் நெஞ்சை அபகரித்து..வெறும் புரத்திலே ஆலத்தி கழிக்க வல்ல கையிலே அழகு நிறைத்த ரேகை கொண்ட ஆழி-பாஞ்ச சன்யம்  /பிரதி பட்ஷம் மேலே அனலை உமிழும் திரு ஆழி –விரோதி நிரசன சாமர்த்தியம்..சுரி சுபாவம் பஞ்ச சன்யம்/ சுடர்சனதுக்கு அனல் உமிளுவது சுபாவம் ..திரு கோஷ்டியூரில் அனந்தாழ்வான் பட்டர் இடம் வைகுண்ட நாதன் இரண்டு திரு கைகளா நான்கு கைகளா என்ன இரு படிகளும் ..எது அழகு ..பெரிய பெருமாள் /நம் பெருமாள் அங்கும் அரங்கனே சேவிப்போம் என்றார்..எங்கள் குடிக்கு அரசே என்று கொண்டாடினார் பட்டரை..நாமே அவர் என்று அபி மானித்து இருந்தார் எம்பெருமானார் ..கரி முனிந்த கை தலம் ..கை கழலா நேமியான் ….

நம் மேல் வினை கடிவான் ..வெள்ளை சுரி சங்கோடு ஆழி ஏந்தி..சங்கை சொல்லி சக்கரம்..அதர அமுதம் சுவைத்து சங்கரையா -செல்வம் சால அழகியது ..வட்ட வாய் நேமி ..சாமாறு அவனை சக்கரத்தால் தலை கொண்டாய்..உண்பது சொல்லில் உலகு அளந்தான் வாய் அமுதம்..கண் படை கொள்ளில் கடல் வண்ணன் கை தலத்தே ..முழங்கியே காரியம் பண்ணும் சக்தி ..இருந்த இடத்தில இருந்தே ..கருது இடம் பொருது .நேமியான் .. விரோதி வர்க்கங்களை அறுக்க  அறா பாபங்களை போக்க -கூறாய் நீராய் நிலனாகி போக்குவான் ..கோளரி ஆழ்வாரை பார்த்து தெற்கு ஆழ்வார் அருளிய வார்த்தை சௌம்ய நாராயண பெருமாளின் திரு கர சகரம் தான் களையனும்..தேனைய ரூபனே சதுர் புஜனே -அர்ஜுனன் ..பிறக்கும் பொது நான்கு திரு கரங்கள் ..பத்து வயசு வரை தான் மறைத்தான் – அப் போதும் மெச்சூடு பாசுர படி  அப்பூச்சி காட்டும் பொது நான்கு திரு கரங்களையும் காட்டினான் ..தேசிகன் சங்கு சகர ரேகை களுடன் சேவை சாதித்தார் என்பர்..நாக பழ காரி -ரேகை சேவித்து யாரும் ஓர் இவன் என அறிய எளிய எம்பெருமான் ..மலையை கடலை ஒப்பாக -பச்சை மா மலை போல் மேனி ..நீள் -போக்யதை காட்ட .ஆரா அமுதம் அப் பொழுதைக்கு அப் பொழுது ..பாப மலையை இந்த மலை கொண்டு போக்கினார்–குன்று எடுத்து கல் மாரி காத்து போல .. இந்த கருப்பு மலையை சந்திரன் சூரியன் போல பிர காச ரூபம் சங்கும் சக்கரமும்..மின்னு மா மகர குண்டலம் ஒளி வீசும் ..இனி மேல் ஒப்பனைஅழகு..

துளசி மாலை திரு முடியில் -பெரியவன் என்று கோள் சொல்லும்..அணி அரங்கனார் சம்சாரத்துக்கு அணி – அண்ணி – அருகில்..பெரியவர்கள் காரியம் செய்தவன் -முடி தரித்து இருப்பது பதிம் விச்வச்ய -உபய விபூதி நாதன் ..புவனியும் விண்ணுலகும். அங்கு ஆதும் சோராமே செங்கோல் உடை ய திரு அரங்க செல்வனார் ..உத்தம புருஷோத்தமன் இவளும் உளாள் என்று சொன்னால் போதும் ..திரு கண்ண புரத்துக்கு மட நாரை அனுப்பி அடுத்த பாசுரத்தில் வண்டி தேர் அழுந்தூர் போக சொன்னார் நீயும் உன் பெடையும் ..கிடைக்க போவது அவன் என்பதால் நாம் தான் மேல் விழனும் உறுதி மனசில் இருக்கணும்..அறிவித்த பின்பு செய்தி ஆளன் வரா விடிலும் வந்து கொண்டு இருப்பான் ..அறிவிப்பே அமையும்..தந்தை தாய் மகனுக்கு சொத்து வைக்குமா போல ராமானுஜ சம்பந்தம் .ஆர்த்தி பிர பந்தம்..கிருபா ஜனகம் அல்ல கிருபா .ஜன்யம் ..சர்வ கந்த வஸ்து அவனுக்கே கந்தம் ஏற்றும் துளசி ..கோவில் ஆழ்வார் திரு மஞ்சனம் சேஷ்டா அபிஷேகம் போது கம கம ..கந்தம் கமழும் குழலி நப்பின்னை ..நீள் முடி என் அளவும் வந்து உறையூர் வந்து ..திரு கமல பாதம் வந்து –போல ..ஐயனார் -தந்தை பேரன் என்றீரே எனக்கும் பிதா ..மாதா பிதா சர்வ வித பந்து வும் -நவ வித -ஒழிக்க ஒழியாத சம்பந்தம் -அவனே ..உறவு புரிந்தால் தான் -சம்பந்த க்ஜானதால் தான் மோட்ஷம் கங்கை நதியில் உள்ள மீனுக்கு சம்பந்தம் உண்டு ..

ருத்ரன் பாற்கடல் போனார் . மூவுலகும் பலி திரிவான் நான் அழும் குழவி –பகவான் பேதை குழவி பிடித்து சுவைத்து உண்ணும் பாதம்.. பற்று என்று காட்டி கொடுக்கிறான் ..ருத்ரன் எங்கே என்று தேட இவனே இது என்று காட்டி கொடுத்தான் பிரஜை கிணற்றில் விழ தாய் குதித்து ரட்ஷிப்பது போல .இவன் பக்தன் கிடைக்க தபம் இருந்து இங்கு வந்து ..சாய்ந்து அருளிற்று ..பொது அன்று அணி அரங்கனார் எம் ஐயனார் ..வைகுண்ட நாதன் இல்லை..என்னை தேடி வந்த பிதா மாதா இவன் ..பிறந்தது சமுத்திர ராஜன் புகுந்தது வைகுண்ட நாதன் -இரண்டையும் விட்டு தாயார் நம்மை காக்க வந்து அருளுகிறார் ..அரவு இன் அணை -ரத்னங்களை கொண்டு தங்க தகடில் சேர்த்தது போல ..வெளுப்பு ஆதி சேஷன் -கரு மாணிக்கம் ..இவன் ..கண் கொத்தி பாம்பாய் பார்த்து கொண்டு இருக்கிறார்..கரு மணியை கோமளத்தை ..நீர் உண்ட கார் மேகம் போல பெரிய பெருமாள் ..மலை போல அரவு ..மாயனார் –மல் ஆக்கா ? ஒரு களித்தா ? இதுவே மாயம் ..வலது பக்கம் படுத்தால் ஜீரணிக்காது .  பின்பு உமிளனுமே…இடப் பக்கம் படுக்கணும் நாம் -பிஜக்கே வேண்டாம் ..மின் மினி பறக்கிற படி ..பைய துயின்ற பரமன் ..தூந்குகையே ஸ்ரீமத்வம்..அரவு -புருஷ கார பலம்நமக்கு

பண்டே நெஞ்சை தொலைத்து -கல்லை நீராக்கி நீரையும் கொண்டு போனார் நான் -கல் .அடிமை தனம் காட்டி சிந்தை நீரானது உருகின நெஞ்சை கொண்டு போனார் வைகுண்ட நாதன் படியும் கண்டார் இதில்..பிற் களித்த என்னை .உழக்கு கொண்டு கடல் நீரை அளக்க அதையும் கொண்டு போனது போல ..ஸ்திரீ பொய் சிரிப்பில் துவக்கு உண்ட -ஐயோ தன அனுபவம் தராமல் ..நெஞ்சு பறித்து -ஆத்மா அபகாரம் தவிர்த்தார்–திருட்டை தவிர்க்க திருடினார்  பிரதான சேஷியை கண்டால் த்வார சேஷி அளவில் நில்லாதே ..

ஆய சப்தம் விளக்கும் பாசுரம்..மிதுனத்தில் கைங்கர்யம் பிரார்த்தனை பண்ணி பெறுவது புருஷார்த்தம்..அனுபவம் தான் கைங்கர்யத்தில் சேர்க்கும் ..சிந்தையை கவர்ந்தது என்று அனுபவம் –பர வசம் ஆக்கித்து ..ஆட்படுத்தி தோற்கடிக்க பட்டது.. ஆழ்வார் களுடன் பொருந்தி இருக்கும் திரு கையை அவ லம்ப மாக  கொண்டு திரு பவளம் -திரு மண தூண் போல ..பற்றி கொண்டு மேல் ஏற –திரு முடி வரை எறித்து..மீண்ட சிந்தையை செய்ய வாயின் அழகில் ஈடு பட்டது தூ முறுவல் தொண்டை வாய்- கோவை பழம் போல் சிவந்து -.கோலம் திரள் பவள கோலும் துண்டம் போல் ..ஏலும் திசைகள் எல்லாம் வந்து தோன்றும் ..திரு அதரம் ஆழ்வார் உடன் சேர பெறாத போது வெளுத்து- வருத்தத்தால் -இச்சா தீனமான விகாரம் ..கண்கள் சிவந்து ..பெரிய வாய் வாயும் சிவந்து கனிந்து உள்ளே வெண் பல் ..கையின் ஆர் சுரி சங்கு -ஆயுதம் ஆபரணம் ஆர்ந்த சனிவேசம் ..வலம் புரி வடிவான பிரணவ சந்நிவேசம் /துவனி  சப்த பிரமம் வேத மயமாய் /நிரதிசய ஆனந்த ஹேது பாஞ்ச சன்யம்..தானவ வன தாவா அக்னியாய்/மனச தத்வ அபிமானினி-சகரத் ஆழ்வார் ..மகான் கதை ..மனோ வேகத்தில் செயல் படும் திரு ஆழி ..மந்த்ரதையும் மனசையும் ..மந்திரத்தை மந்திரத்தால் மறவாது வாழலாம் மட நெஞ்சமே !–.சங்கு சக்கரம் சேவித்து தெரிந்து கொள்ளணும்..அனுகூல சிந்தனைக்கு உபகரணங்கள் இவை.. திரு கையில் ரேகையில் ஒதுங்கி கிட்ந்து..ஒரு காலில் சங்கு ஒரு காலில் சக்கரம் உள் அடி பொதித்து..மலை இலக்கான திரு மேனி ..ஸ்வரூபம் அனுபவிக்க நிறைந்த யோகம் வேணும் ..சாளக்ராமம் வைபவம் தெரியனும் ..நீள் வரை போல் மெய்யனார் ..21 மைல் சுற்றளவு கோவர்த்தன மலை …. நாற்ற துழாய் முடி நாராயணன் -மணம் வீசி காட்டி கொடுக்கும்..

.சர்வ அந்தர் ஆத்மா -கரு மாணிக்க மலை குட்ட நாடு பதிகம் -தோழி பாசுரம் மூன்று பதிகம்  தீர்ப்பாரை -மன்னார் குடி அர்ப்பணித்தார் மா முனிகள் ..திரு துழாய் மணம் வீசுவதால் நேர் பட்டாள் என்கிறார்  சர்வாதிக சூசுகம் – உபய விபூதிநாயகனை காட்ட திரு முடி –எம் ஐயனார் =அகில ஜகன் மாதரம் அச்மன் மாதரம் -அரங்கம் ஆழி என் ஆழி ..குண அதிசயத்தாலே -பகல் விளக்கு அங்கு . இரண்டு விபூதிக்கும் அரங்கம் தான் அணி -வராக நரசிங்கம் அவதாரம் பிரிவது போல அட்டிகை இது .  இரண்டு விபூதிக்கும் ஏக ஆபரணம் …வைகுண்டம் பேர் அதனால் லீலா விபூதி இல்லை..விரஜா நதி தாண்ட வில்லை அதனால் நித்ய விபூதி இல்லை.. மூன்றாம் விபூதி .வேத நூல் பிராயம் நூறு ..அச் சுவை பெறினும் வேண்டேன் அதலால் பிறவி வேண்டேன் மூன்றாவது விபூதியில் வை என்றார் .. பாசுரம் அனுபவம்.. அணிமை -அருகாமை -என்றும் கொள்ளலாம் ..கஜான பலன்கள் வடிவு கொண்டது போல ஆதி சேஷன்/அனுகூல திவ்ய பர்யங்கம்..உச்வாசம்நிச்வாசம் தொட்டில் போட்டு தூங்க பண்ணுவது போல ..கின் கினி -பாப்பம் பார்த்து மூடி பிராட்டி புருஷ காரம் பண்ண முழித்து ..மூச்சு விட விட கண் அடிகிரதாம் .ரத்ன ஒளி பட்டு கண்ணை மூடி திறக்க ..அமிர்த மாயம் குளம் -மலை குளத்தில் இருக்கும் ஆச்சயம் மாயம் ..அனந்த போகி ..ஆச்சர்ய பூதர் ..வாலியதோர் கனி கொல்..வல்லியோ கொழுந்தோ இணை கூற்றன்களோ அறியேன் ..வாரணம் மாதுர்யம் உள்ள கனி ..வையம் ஏழும் உள்ளே காணும் படிசெய்ய வாய் ..உள்ளே மண் வெளியில் பழம் ..ஐயோ ஆச்சர்யம்/அனுபவ ரசம்/ அனுபவிக்க ஆற்றாமை தோன்றுகிறது ..பொலிக -முதல் பதிகத்திலும் ஐயோ மெய்யே பெற்று ஒழிந்தேன் –விரக தாபம் இல்லை…போய் சொல்லி திரிந்து இருந்த என்னை குல பதி பட்டம் கொடுத்து பாட வைத்து கழியும் திருந்தினது என்று பாட வைத்தானே ..கிருதக்ஜை சொல்லி பின்பு பல் லாண்டு பாடுகிறார்..சீதை கல்யாண அரை வரும் அழகை கம்பர் சொல்லி..பொய்யோ எனும் இடையாளுடன் இளையாளுடன் போனான் ஐயோ -கம்பர்

திரு பாண் ஆழ்வார்  திரு வடிகளே சரணம்  .

ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திரு வடிகளே சரணம்  .

Posted in Acharyarkall, Prabandha Amudhu, Tamizl, Thiruppaan Aazlvaar | Leave a Comment »

அமலனாதி பிரான்-ஆறாம் பாசுரம் -ஸ்ரீ வேளுக்குடி ஸ்வாமிகள் ..

September 29, 2010

அனைத்தையும் உண்ட கண்டம் இவரை உய்ய கொண்டதே ..வயிற்றில் இருந்து மார்புக்கு வந்தவர் அதற்க்கு மேல் உள்ள கமுகு மரத்தின்  கன்றின் போல  -உயர்ந்த கழுத்து ஈர்த்தது ..கனக வளையல் ரேகை பதிந்து ..பசகு பசகு என்று இளமை மாறாமல் ..பாஞ்ச சன்யம் போல ..சங்கு தங்கு முன்கை நங்கை ..சீரார் வளை ஒலிப்ப -களையாத வளை பூண்டவள் ….பல தாயார்கள் அணைக்கும்  இடம் ..ஆபத் நிவா கரத்வம் /தூது ஓலை கட்டியதும்/ஹாரம் தொங்கும் இடமும்/மார்வில் இருக்கும் பெரிய  தாயாரும் அணைக்கும் இடம் கழுத்து ..பிறையன்-பிறையின் இரண்டு அர்த்தமும் சந்திரனின் ருத்ரனின் சாபம் போக்கினவர் ..சரம ஸ்லோகங்கள் அருளிய வாய் வுள்ள கழுத்து ..சாதனை திசையிலும் போகத்தை அனுபவிக்கும் ருத்ரன் -தபசயாய் இருந்தும் சந்திரனை தலையில் கொண்டதால்..துஷ் கர்மங்களைபெரிய பிராட்டியார்  புருஷ காரமாக  போக்கினத்தை –கோடி ஜன்ம கிருத பாபம் ஷணத்தில் நசிக்க பட்டது -கிருஷ்ணா அஷ்டக பாராயண பலன் ..தத்ர நாராயண ஸ்ரீ மான் -இடர் கெடுத்த திரு வாளன் இணை அடியே அடை நெஞ்சே  – கலியன் திரு நறையூர் பாசுரம்..அவர் தலையை கொய்தார்-பிரமனிடம் அபசாரம்  நான் அவர் சொத்தை பறித்து பர  பிரம்மா- ஹத்தி தோஷம் படுகிறோம்….ஸ்தாவர ஜன்மம்/மனுஷ ஜன்மம்/ஈஸ்வரனை பற்றி கடவான் ஆகில் — புழு /கொசு போக்கினவனுக்கும் பிராமண சரீரத்தை கொல்பவனுக்கும் -தோஷம் ஓன்று இல்லை .உயர்ந்ததால்…

நாராயண நாமம் பறித்தோம் ..ஆத்மா அபகாரம் பெரிய அபதாரம் ..செஞ்சடை படைத்தவன் வாச நீர் கொடுத்தவன் ..பிராட்டி புருஷ காரமாக ..சும்மாட்டு குள்ளே -சந்திரனை வைத்து கொண்டு –ஆபத்து சமயத்திலும் அலன் காரம் பண்ணி கொண்டு ..போக பிரதானார்.. முமுஷு அல்லன் ..தனக்கு தக்க வாதம் ..சம் -சுகம் கர -தருபவன் உலகத்துக்கு சுகம் தரு பவர் ..முடை அடர்த சிரம் ஏந்தி மூ உலகும் ..ஜெயந்தனை போல திரிந்தான் ..நின் அபயம் என்று ..இடர் கெடுத்த திரு வாளன் ..அபாய பிரதான சாரம் தேசிகன் அருளியது ராம பாணத்துக்கு ராமனை விட கருணை அதிகம் ..தந்தை-இந்திரன் -நால் சாந்தி யில் குடத்து நீர் விட்டு கை விட்டான் .. தேவர்-வாசனையால் அவர்கள் பாடே சென்றான் -யாருக்கு கோபம் வந்தால் தேவர்களும் நடுங்கு வார்களோ / ரிஷிகள்-திரு சங்கு தந்தவர் – கை விட -தச்சன் கூட்டிய வாசல் தோறும் புகுந்து  திரிந்தும் –தமைவ சரணம்  கதக -என்று விழுந்தான் ..அவாறார் துணை  என்று ..நாவாய் போல ..குடல் சம்பந்தம் ..அம்பு விட்டவன் முகம் குளிர்ந்து இருந்ததாம் ..அபயம் சர்வ பூதேப்யோ -சர்வ என்று பிற ரால்/ தன்னால்/ என்னால் ….என்னாலும் ஆபத்து வந்தாலும் காப்பேன் .–.காகம் பட்டது சிவன் பட்டான் ..தத்ர நாராயண ஸ்ரீ மான் ஷிபாமி என்றாலும் பொருப்பிக்கும் அவள்  -பந்த விஷயம் சொல்லி -..அபிமத விஷயம் பார்வதி இடம் சொல்கிறான் ..விஷ்ணு பிரசாதம் என்றான் ..தத் கபாலம் சகஸ்ர தா –சுக்கலாக போனது -வாசனை உடன் போக்கும் இடம் நிதர்சனம் இது ..ஆயிரம் தூள் ..பிறையின் -சந்திரனின் துயரம் போக்கினவன்

அம சிறை வண்டு வாழ் பொழில் சூழ் அரங்கம் —  -அரங்கத்து -பிதா ..திரு சோலை அனுபவத்தில் இள மணல்பாய்ந்து கால் வாங்க மாட்டாமல் இருந்ததாம்  -ஈடு பட்டு இருந்ததாம் ..அது போல அவன் எனக்கும் அனுபவிக்க வைத்து விடாய் தீர்த்தான் ..கிட்ட வந்து கண் வளர்கிற  உப காரகன் ..ஆனந்தத்தை இவர் பத்து பாசுரங்களால் விரித்தால் போல சிறகுகளை அடித்து விரிக்க அம் சிறை.. ருத்ரனுக்கு வேர்வை நீர் போல  வண்டு களுக்கு தேன் நீர் கிடைத்தது ..ரீங்காரம் இட்டு ஆலத்தி வழியா நின்றது .ஆச்சார்யர்கள் கடகர்-சேர்த்து வைப்பவர்..கஜான கர்மங்களை-அனுஷ்டானம் — சிறகு ..வண்டுகளோ வம்மின் -திரு விருத்தம் -55   அரு கால சிறு வண்டே -ஷாட் பதம் -வேகமாக போக ஆறு காலா ? ஆச்சார்யர் பத்னி புத்ரர் திரு வடி கள்..நம் தலையை அலங்கரிக்க வேணும்..சாத்விகர் வாழும் அரங்கம் என்கிறார் அம் சிறைய வண்டு வாழ் –பெரிய பெருமாளுக்கும் அரங்கத்துக்கும் ஆபரணம் சோலை.. அதற்க்கு ஆபரணம் வண்டுகள்..சிறைகள் அவற்றுக்கு ஆபரணம்..வேண்டி வந்த ருத்ரனுக்கு நல்லது செய்த திரு மார்பு.. பிரார்த்திக்காத அனைத்து லோகங்களுக்கும் திரு கழுத்து உதவினது….அண்டர்-அண்டாந்த வர்த்திகள் ஜீவாத்மா  அண்டம் பகிர் அண்டம் -வேறு அண்டம்/ சப்த ஆவரணங்கள் என்று கொள்ளலாம் .பிரித்வி =அண்டம்/ மீது நால் அஹங்காரம் மம காரம் மூல பிரகிருதி இவை ஏழும்..ஒரு மா நிலம் -மகா பிரிதிவி மண்டலம்..முற்றும் சொல்லாமல் விட்டவை..கழுத்து விழுங்கினது அனைத்தையும் வயிற்றில் போக . மஞ்சாரும் வரை …எஞ்சாமல் வயற்றில் அடக்கி ..தனி தனியே சொல்வான் என் ?..திரு வற்றில் போனவை சொல்ல ஆசைகழுத்தில் சுவடு –தோடு இட்ட காதில் சுவடு போல/தோளில் கோவர்த்தன அடையாளம் ..முன்பு பெற்ற கைங்கர்யம் -அடியேன் குறை வில்லாத படி நோக்கிற்று -உய்ய கொண்டது ..சம்சாரத்தில் இருக்காமல் உஜீவனம்..ஆபத் சகன் சர்வேஸ்வரன் தன்மையும் இங்கே உண்டு …அண்டம் =பதினான்கு லோகம்..பிரம்மா ஒவ் ஒரு அண்டத்துக்கும் உண்டு ..ஒரு மாநிலம்  -பிர்த்வி ..எழுமால் வரை -குலபர்வதங்கள்..நிறம் கரியானுக்கு ..திறம் கிளர்வார் சிறு கள்வர் அவர்க்கு.. சிறிய வாயால்  உண்ட ..இவர்களின் ரட்ஷனம் அவனுக்கு தாரகம்.. நல்கித்தான் ..வாசகம் கொண்டு அருளாயே..நாரை விடு தூது..உபநிஷத் அர்த்தம்  முதல் பதிகத்தில் அருளியவர் இவை கெஞ்சும் பதிகம் நான்காவது  பதிகத்தில்..நாராயணன் பேர் வேண்டுமா என்று மட்டும் கேள் ..சர்வ ரட்சகன்..சீதா விஷயம் சொன்ன தற்கு ஆலிங்கனம் கிடைத்தது..நீர் மருவி அஞ்சாதே -பர கால நாயகி-தேர் அழுந்தூர் பதிகத்தில்..நமக்கு தாரகம் கைங்கர்யம்..அத்தா அரியே ..உண்ண படுகிறது உண்ணும் ..அன்னாதன்..முற்றும் உண்ட கண்டம்..

கைங்கர்ய விரோதி -ச்வாதந்த்ர்யம் –அகங்கார  மம காரங்கள் –அடி இல்லை -நிரு பாதிகம் ..நிராகரிதான்  முன் –ஐந்தாம் பாசுரத்தில்..சந்திர கலை தரிக்கும் ருத்ரன் ..துண்ட பிறையன்..பாதி வைபவம் என்பதால் பூரணத்வம் இல்லை என்று தெரி விக்க ..நெடு மர கலம் கரை தட்டினால் போல  சர்வேச்வரனாய் -என் எந்தாய் சாபம் தீர் ..ருத்ரனும்  கர்ம வச்யன்..சர்வேஸ்வர ஈஸ்வரன் என்பார் எம்பெருமானார்..ஈசன சீலக நாராயண ..ச்வாபிகம் ..தூத கருத்தியம் -ஆர்த்தி உடையார் அபெஷித்தால் ..மாசில் மலர் அடிக் கீழ் சேர்விக்கும்..கதிக்கு சாதனங்கள் ..வண்டுகள் ..அபிமத போகத்துடன் வாழும் திவ்ய தோட்டங்கள் சூழ பட்ட சர்வ லோக பிதா -அப்பன்-தனி அப்பன் தன்னை ..காரண பூதன் /கரண -புலன்கள்  களே பரங்கள் -உடல் -கொடுத்து / அனுபவிக்க தன்னை அனுபவிக்க விஷயமும் கொடுத்து /பட்டி மேய்க்க போகா தபடி உதவி பண்ணுபவன் ..ர/நர/நார -அழியாத வஸ்துகளின் திரள் –நாரங்கள் -இருப்பிடம் நாராயணன்..காரணா அவஸ்தையில் -சூஷ்ம -தன பக்கலில் உப சம்கரித்து ..தான் விழிங்கி -வெற்றி போர் கடல் அரையன் உண்ணாமல் -எச்சில் தேவர் உளாதார் யார்.. மகா பிரசாதம். அவன் எச்சில்..சம்சாரம் கடல் கொள்ளாமல் என்னை காத்தார்..500 kodi mile pirakruthi சொரூபத்தை  உணர்த்தி /ஆசை மூட்டி .உய்ய கொண்டது ..எழு மால் வரை பிரிய பேசுவது ஆச்சர்யத்தால்..

திரு பாண் ஆழ்வார்  திரு வடிகளே சரணம்.

ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திரு வடிகளே சரணம்..

Posted in Acharyarkall, Prabandha Amudhu, Tamizl, Thiruppaan Aazlvaar | Leave a Comment »

ஸ்ரீ ரெங்க மந்த்ரம் —

September 28, 2010

ஸ்ரீ ரெங்க மந்த்ரம்–

ஸப்த ப்ராகார மத்யே ஸரஸிஜ முகுளோத்பா ஸமானே விமானே

காவேரீ மத்ய தேசே ம்ருது தர பணீராட் போக  பர்யங்க பாகே |

நித்ரா முத்ராபி ராமம் கடி நிகட சிரஸ்:பார்ஸ்வ விந்யஸ்த ஹஸ்தம்

பத்மாதாத்ரீ கராப்யாம் பரிசித சரணம் ரங்கராஜம் பஜேஹம் ||-ஸ்ரீரங்கநாத ஸ்தோத்ரம்–01

ஏழு ப்ராகாரங்களின் (மதிள்கள்) நடுவில் தாமரை மொட்டுப் போல

விளங்குகின்ற விமானத்தில், திருக் காவிரியின் நடுவில், மிக மென்மை படைத்த திருவநந்தாழ்வானாகிற கட்டிலிலே (அரவணையில்) உறங்குவது போன்ற குறிப்பினால் அழகானவரும் இடுப்பிலும் சிரஸ்ஸின் அருகிலும் கைகளை வைத்திருப்பவரும் மலர் மகளாலும், நிலமகளாலும் கைகளால் அடி வருடப் படுகின்றவருமான ஸ்ரீரங்கநானைத் தியானிப்போம்..!

திருக்கையிலே பிடித்த திவ்யாயுதங்களும், வைத்த அஞ்சல் என்ற கையும், கவித்த முடியும்,

முகமும் முறுவலும், ஆஸநபத்மத்திலே யழுத்தின திருவடிகளுமாய் நிற்கிற நிலையே நமக்கு தஞ்சம்” –(முமுஷுப்படி-142).

———————————————————

ஸ்ரீ கோயில் கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம் –

Posted in Divya desams, Srirengam | Leave a Comment »

“Dhati Panchakam Based on Sri P.B. Annangaracharyar Swami’s Commentary..

September 28, 2010

“Dhati Panchakam” speaks of the victory of Ramanuja over other philosophies – both those that accept Vedas and those that don’t – and his establishing the Visishtadvaita philosohpy that was built by Azhvars and Purvacharyas. As the name suggests, it comprises of five slokas.

The word “DHATI” means “attacking” – as this work shows the attack that Ramanuja carried over the other philosophies that were widespread at that time, it is an appropriate name for it.

This work was rendered by Swami Mudhaliyandan at  Bhaktanagarey ,Thondanur in Karnataka.  It contains Thanian glorifying the work . This work has been celebrated by our acharyas and has been included as part of Srivaishnava nithyanusandhanam  in our Mudaliandan swamin thirumaligai.

Our Swamin during his visit to Hyderabad Thirumaligai has emphasized all shishyas to make it a habit in reciting this sloka regularly .

This sloka was rendered at the most pious place, Bhaktanagarey on the most auspicious personality Shri.Ramanujar by Sri Dasarathi on Dhatipa.The sloka along with meanings is as follows

THANIAN :

Yethchakrey Bhakthanagarey dhati panchaka

Uthamam ,Ramanujarya sath chaatram

Vandhey dhasarathim gurum

SLOKAS :

pAShaNDa dR^imaShaNDa dAvadahanashchArvAka shailAshani:

bauddhadhvAnta nirAsa vAsarapatirjainebha kaNThIrava: |

mAyAvAdi bhuja~Ngabha~NgagaruDastraividya chUDAmaNi:

shrIra~Ngeshajayadhvajo vijayate rAmAnujoyam muni: ||

pAShaNDa dR^imaShaNDa dAva dahana:  Pashandas are nAstikas – those that do not accept that there is a Supreme and reject the Vedas as authoritative. They were spread everywhere like weeds. Ramanuja removed them completely – like a wild forest fire going through a forest. He was not like a small fire that needs dry twigs to burn; he was like a forest fire that burns even green trees. This comparison also shows that he destroyed their philosophy very quickly.

This is what is shown in his vAzhi thirunAmam as “aRu samayach chedi adhanai adi aRuththAn vAzhiyE”.

Thiruvarangaththamudhanar also states in his Ramanuja Nutrandhadhi “nAttiya nIsach samayangaL mANdana” and “thaRkach samaNarum sAkkiyap pEygaLum … nIsarum mANdanar”.

chArvAka shaila ashani:: Charvakas can be taken as an expansion of the word Pashandas; or it can be taken as Pashandas as well as Charvakas. Charvakas are those that believe that only those things that are visible to the eyes are true. Their philosophy is expressed as “pratyakshamekam chArvAka:”. They stood rooted like mountains in this world and Ramanuja fell on them like thunder falls on mountains and broke them. This is similar to Indra using the Vajrayudha (the thunderbolt weapon) on the mountains.

bauddhadhvAnta nirAsa vAsarapati:: During Ramanuja’s time, a darkness had surrounded the land due to the bauddha philosophy. As the sun known as Ramanuja rose (rAmAnuja divAkara:), this darkness was dispelled automatically – Thondaradippodi Azhvar’s verse “kadhiravan guNa dhisai sigaram vandhaNaindhAn gana iruL aganRadhu” can be recalled here. This Sun did not have to reach its apex. Just as the darkness is dispelled at the advent of the early morning Sun, so too the bauddha philosophy was destroyed the moment Ramanuja was born.

jaina ibha kaNThIrava:: The Jains were like elephants and Ramanuja became the lion that chased them away. In a forest where a lion rules, elephants would not exists and would get away – so too,  in the presence of Ramanuja, the Jainas had to retreat.

Thiruvarangaththamudhanar calls Ramanuja as a strong lion that derived its strength from Thirumangai Azhvars verses “vali mikka sIyam irAmAnusan”.

mAyAvAdi bhuja~Nga bha~Nga garuDa: Mayavadis are those who state that everything is false or an illusion. If they are like serpents, then Ramanuja was like the Garuda whose very shadow was sufficient to destroy them.

traividya chUDAmaNi::The Lord’s panchAyudhas are weapons to those who oppose Him, but are ornaments to Him in the presence of His devotees. Similarly, while Ramanuja was as described above to those who rejected the Vedas and Sriman Naranaya, he too is an ornament to those who accept the Vedas. Thus he is like the ornament worn on top of the head, to Vaidikas.

shrIra~Ngesha vijayate jayadhvaja::Ramanuja thus established the victory flag of Srivaishnava Sampradhayam in that most divine of places – Srirangam. Ramanuja is praised as “Srirangesha Jayadvaja”. It is therefore that he is praised “thennarangar selvam muRRum thiruththi vaiththAn vAzhiyE”, “manniya thennarangApuri mAmalai maRRum uvandhidu nAL” and Srivaishnavas echo his words everyday “srIman! srirangasriyam anupadravAm anudinam samvardhaya”.

Sloka 2:

pAShaNDaShaNDa girikhaNDana vajradaNDA:

prachChanna bauddha makarAlaya manthadaNDA: |

vedAntasAra sukhadarshana dIpadaNDA:

rAmAnujasya vilasanti munestridaNDA: ||
Slokas 2 & 3 talk about the greatness and beauty of the Tridandam that Swami Ramanuja holds in his hands. It is this that Embar praised as “muppuri nUlodu mun kaiyilE thigazh mukkOl than azhagum”. As opposed to Advaita sanyasis who carry Ekadandam (one stick) in their hands, Srivaishnava sanyasis carry Tridandam (three sticks) in their hands. Hence they are also called Tridandi sanyasis. By praising the Tridandam in these slokas, the greatness of Swami Ramanuja is brought out.

pAShaNDa ShaNDa giri khaNDana vajradaNDA::Pashandas are like mountain ranges; a single mountain is itself difficult to attack, so what to say about a whole range of mountains. Yet Swami’s one dandam fell on them like Indra’s Vajrayuda falls on mountains. This is similar to what was said in sloka 1 as “chArvAka shailAshani:”.

prachChanna bauddha: pracchanna bauddhas refers to the sampradhayins that claim to follow the Vedas but misinterpret them. They are mentioned in Swami’s nAL pAttu as “sankara bhAskara yAdava, bhAtta, prabhAkara ..”. The regular bauddhas rejected the Vedas altogether; pracchanna bauddhas accept the Vedas as authority but interepret them incorrectly. So, even though they accept the Vedas, they are refered to as bauddhas. It is thus the our elders called one group as prakAsha bauddhas and the other as pracchanna (hidden) bauddhas.

makarAlaya mantha daNDA::Such pracchanna bauddhas stood like an ocean – big and making lots of noise. Swami Ramanuja’s other dandam is like the stick that churns this ocean (just like the milky ocean was churned). To churn this ocean is not just to destroy their philosophies but also to win them over (such as the victories of Ramanuja over Yagnyavalkya, Yadavaprakasha and others).

vedAntasAra sukhadarshana dIpadaNDA::Swami’s third stick is like a lighted torch that shows the great hidden truths of Vedanta comfortably to one and all. Swami’s nine gems, such as Sri Bashya, Vedarttha Sangraha, Vedanta Deepa, etc bring the Vedantic concepts to everyone. Unlike other sampradhayams that considered only certain portions of the Vedas (such as the bheda sruti, abheda sruti, etc), Swami expounded the visishtadvaita by including all the sruti vakhyas and in a manner that made it accesible to all.

vilasanti mune: tridaNDA::Such a Tridandam of Ramanuja was present as the one that showed the true meanings of Vedanta. It is therefore that Thiruvarangaththamudhanar said “nAraNanaik kAttiya vEdham kaLippuRRadhu”.

Sloka 3:

chAritroddhAradaNDam chaturanayapathAla~NkriyAketudaNDam

sadvidyA dIpadaNDam sakalakalikathA samhR^ite: kAladaNDam |

trayyanthAlambadaNDam tribhuvana vijayachChatra sauvarNadaNDam

dhatte rAmAnujArya: pratikathaka shiro vajradaNDam tridaNDam ||

This sloka too shows the greatness of Swami Ramanuja through the act of praising the tridandam in his hands. Here the tridandam is praised in many ways by using the idea of ullekhAlankAram – that is, looking at something from many angles and expressing many opinions on it.

Ramanuja holds in his hands the tridandam that is praised by everyone in this world. In describing the beauty of Ramanuja, Embar has included the beauty of the tridandam – “mun kaiyilE thigazh mukkOl than azhagum”. In Iyalsaththu, he is praised as “vAzhiyarO thakkOr paravum thadamsUzh perumbUdhUr mukkOl pidiththa muni”.

chAritra uddhAra daNDam:
Such a tridandam in Ramanuja’s hands will direct the devotees to good acts and practices – similar to the stick held in a teacher’s hands to train a student. Have we not seen that a monkey is controlled by the stick in the trainer’s hands – our minds which are like monkeys in that they jump from one thing to another will come under control by the stick in Ramanuja’s hands.

chaturanayapatha ala~NkriyA ketu daNDam:  There are many nyAyas in the shastras. These were destroyed through misinterpretations by other sampradhayins. Swami Ramanuja restored them by establishing their true meanings. Hence his stick is an ornament that adorns the shastras and he was called “nyAya mArga pratishtApaka”.

sadvidyA dIpa daNDam: In the Vedanta, there are many vidyAs such as sadvidyA, akshividhyA, upakosala vidyA, etc. Ramanuja’s stick is like a torch that shows these vidyas clearly. Also, the Vedantas (Upanishads) are the true knowledge and this is lighted by his stick. Finally, the most important knowledge is that of complete surrender and this prapatti mArga is lighted by his stick.

sakala kalikathA samhR^ite: kAla daNDam:The Kali yuga causes many acts and activities that are forbidden in the shastras. Ramanuja’s tridandam destroys these activities. It was by foreseeing this that Nammazhvar had sung his “poliga poliga” pasuram where he mentions “kaliyum kedum kaNdu koNmin”.

Thiruvarangaththamudhanar also sang about this as “kadal aLavAya thisai ettinuLLum kali iruLE midai tharu kAlaththu irAmAnusan mikka nAnmaRaiyin poruLAl avviruLaith thurandhu”.

trayyantha Alamba daNDam:  Due to the many pAshaNDas who reject the Vedas and the veda kudrushtis who misinterpret the Vedas, the Veda purusha was tired and in need of support. Ramanuja’s tridandam acted like the stick that a tired or old man would use for standing or walking support.

tribhuvana vijayachChatra sauvarNa daNDam:When a king conquers the three worlds, he would bring it under his white victory umbrella. Such an umbrella would have a golden stick that supports it and keeps it standing. Ramanuja’s tridandam is like this golden stick as it helped him conquer the philosophies of the three worlds and show everyone the true path.

pratikathaka shira: vajra daNDam: His tridandam is again like a thunder stick when it falls on those who come opposing.

tridaNDam dhatte rAmAnujArya::Ramanuja holds this tridandam in his hands and shows us his beauty – not just in those times, but even today. And as long as this world exists, Ramanuja’s archa thirumEni would hold the tridandam and lead everyone in the right path.

Sloka 4:

trayyAmA~NgalyasUtram triyugapadayugArohaNAlambasUtram

sadvidyA dIpasUtram sakalakalikathA samhR^ite: kAlasUtram |

pra~nAsUtram budhAnAm prashamadhanamana: padminI nAlasUtram

rakshAsUtram munInAm jayati yatipatervakshasi brahmasUtram ||

Similar to the previous two slokas where Ramanuja’s tridandam was praised, in this sloka, the holy thread on the chest of Ramanuja is enjoyed and through it the greatness of Ramanuja is brought out.

In other sampradhayams, when a person enters the sanyasAshrama dharma, they remove their hair completely and throw away their holy thread. In Srivaishnava sampradhaya, the sanyasis keep a tuft of hair on their head and continue to wear the holy thread. Thus, in this sloka the beauty and qualities of the holy thread worn by Ramanuja is being appreciated.

trayyA mA~NgalyasUtram:  The holy thread on Ramanuja’s divine chest is like the matrimonial thread worn around the necks of women to show that they are married. This description is the same that Sri Parasara Bhattar uses to describe the works of Swami Kooraththazhvan in his thaniyan (“yaduktayas trayIkaNThe yAnti mangaLasUtratAm”).

If a woman is not wearing the matrimonial thread around her neck, either she is still unmarried or she is a widow. If it is the former, many men will think of themselves as her possible husband; in the case of the latter, people would know that she has lost her husband. Similarly, prior to Ramanuja’s birth, people thought of many devatas as the Supreme (as the paramapurusha of the Vedas) while there were others who claimed that there is no Supreme (as described in the Vedas). After Swami Ramanuja’s birth, it was made clear to one and all that there is a Supreme and that He is Sriman Narayana – thus the matrimonial thread shone around the neck of the Veda mAta.

triyuga padayuga: yuga means a pair. tri yuga is therefore six – this refers to the six divine qualities (knowledge, power, strength, wealth, valor and splendor) of the Lord as shown by the word Bhagavan. Therefore, triyuga refers to the Lord. pada yuga refers to the divine feet of the Lord.

ArohaNa AlambasUtram: When climbing a mountain, one uses a rope to pull themselves up. Similar to that, Swami Ramanuja’s thread helps devotees make the ultimate climb – to the divine feet of the Lord. Vedanta Desikan uses another comparison for this idea – Ramanuja is like a lion jumping between mountains (this world and the next); and the devotees are like small insects that would never get across these mountains in many lifetimes; but the insects that cling on to the lion will reach the other mountain along with the lion in one bound.

In some texts for this sloka, the phrase used is triyugayuga. In that case, the number shown is 12 (3 x 2 x 2). This numbers refers to the archirAdhi path. Then, it is shown that Swami’s thread helps the souls go through this path. That is, for those who have surrendered at Swami’s feet, the path of archirAdhi has become easily attainable.

sadvidyA dIpasUtram: Without a thread (wick), a lamp would not glow. Thus, without Ramanuja’s thread, the Upanishads that are lamps would not glow.

sakalakalikathA samhR^ite: kAlasUtram: The Lord of death, Yama, carries in his hands a rope called kAlapAsha, that he uses to capture souls from their bodies. Similar to that, Ramanuja’s thread destroys the uproar caused by the activites of Kali yuga.

budhAnAm pra~nAsUtram: Ramanuja’s thread brightens and expands the thoughts of those that surrender at his divine feet.

prashamadhanamana: padminI nAlasUtram: Yogis are those that have highest qualities as their only wealth. Such yogis were Ramanuja’s disciples such as Embar, Arulala Perumal Emberumanar, et al. Their hearts are like lotuses that blossom in the presence of Sun who is Ramanuja (“rAmAnuja divAkara:”). To their lotus minds, Ramanuja’s thread acts as the stalk – connecting them to Ramanuja and nourishing them.

The Sun that is Ramanuja will both drive away the darkness caused by other sampradhayams (“nirAsa vAsarapati:”) as well as blossom the hearts of the true devotees.

munInAm rakshAsUtram:  The thread also protects the same yogis.

vakshasi jayati:                   Unlike sanyasis of other sampradhayams, Ramanuja wears the Brahmasutram. In this sloka, it is said that even the act of enjoying the beauty of that sacred thread will provide refuge and achieve liberation.

Sloka 5:

pAShaNDa sAgara mahAbaDabA mukhAgni:

shrIra~NgarAja charaNAmbuja mUladAsa: |

shrIviShNuloka maNimaNDapa mArgadAyI

rAmAnujo vijayate yatirAjarAja: ||

pAShaNDa sAgara:  Pashandas were like a great ocean. It was during the time that they were active that Swami Ramanuja appeared like the Badaba fire.

mahAbaDabA mukhAgni:: Badaba is the name of a female horse. Puranas say that there is a female horse in the middle of the ocean; that it has a fire on its face that never goes out; it is this fire that absorbs the excess water coming into the ocean and prevents it from breaching its shores; and that during the praLaya, it is this fire that comes out and destroys the worlds. Similar to this, it is said that there is a fire inside our stomachs called Jataragni that absorbs all the food put into it.

Ramanuja controlled the ocean of pashandas like the Badaba fire. He exhibits the quality of fire to both create and destroy – he sheds light on the right path to the devotees while he also acts like a wild fire (“dAva dahana:”) in destroying the other sampradhayams.

shrIra~NgarAja charaNAmbuja mUladAsa:: As Thiruvarangaththamudhanar said “thennarangan kazhal senni vaiththu thAn adhil mannum irAmAnusan”, Ramanuja has his head at the divine feet of Lord Ranganatha always. Amudhanar also said “pon arangam ennil mayalE perugum irAmAnusan”.

shrIviShNuloka maNimaNDapa mArgadAyI: Showering grace on the devotees is not just removing their obstacles (anishta nigraham), such as defeating the pashandas; it is also giving them what they seek (ishta prApti). Thus, Ramanuja also showed the path to liberation. He set the path to the divine maNdapa that is in the Lord’s abode (thirumAmaNi maNdapam).

rAmAnujo vijayate yatirAjarAja::Thus Ramanuja is present victoriously as the king of all Yatis at Srirangam. He was present, is present and will be present as long as this leela vibhUti exists.

We end this brief re-telling of some of Muthaliyaandan’s memorable  vaazhi-thirunaamam.

aththigiri yaruLaaLar adipaNinthOn vaazhiyE

arutpachcha ivaaraNaththil avathariththaan vaazhiyE

chiththiraiyiR punarpoosam siRakka vanthOn vaazhiyE

seepaadiya meedumuthal seerpeRuvOn vaazhiyE

uththamamaam vaathuula muyaravanthOn vaazhiyE

oorthirunthach seerpatha moonRinaan vaazhiyE*

muththiraiyum sengOlum mudipeRuvOn vaazhiyE

muthaliyaaNdaanpoRpathangaLuzhithoRum vaazhiyE.

Posted in Acharyarkall, Raamaanujar, Sri Vaishna Concepts | Leave a Comment »

அமலனாதி பிரான்-ஐந்தாம் பாசுரம் -ஸ்ரீ வேளுக்குடி ஸ்வாமிகள் ..

September 27, 2010

ஹாரத்தின் கூடிய திரு மார்பு -அந்த புரம் இழுக்க ..எனக்கு பற்றாசான பெரிய பிராட்டி இருக்கும் ..எனக்கு சொரூப அனுரூபமான கைங்கர்யம் செய்ய ..பரத்வம் சௌலப்யம் உடைய வயிறு -கிட்டே போனால் அழகால் ஆட பட்டு ..அங்கு போக ஒட்டாதே அதற்க்கு பட்டம் கட்டிய உதர பந்தம் மேல் இட்டு நின்று இவரை   பாட வைக்க ..ஒரு கால விசேஷத்தில் -காதா சித்தம் –பிரளயதிலும் பால்ய கண்ணன் இருந்த பொழுது மட்டும் தானே .எப்போதோ ..ஆனால் எப்போதும்  -அது கதா இது சதா …அப்படி அன்று ஏறே திரு மார்பு ..அகல கில்லேன் இரையும் என்று உறை மார்பா –மனசு -சகர ஆயுதம்/அஸ்த்ர பூஷன் ..ஸ்ரீ வத்சன்  அசேதனம்-திரு மறு -கௌஸ்துபம்  — ஜீவாத்மா – இரண்டையும் எப்போதும் கொண்ட திரு மார்பு ..கூரத் ஆழ்வான் திரு மறு வின் அம்சம் -பீடமாக கொண்டு பெரிய பிராட்டி..காந்தச்தே – அந்த புரத்துக்கு முக திரை மாயா மூல பிரகிருதி தான் ..ஹாரம் -ஸ்ரீ வத்சன்/கௌஸ்துபம்..அதனால் தான் திரு ஹார மார்பு ..பெரிய பிராட்டிக்கு ..கோவில் கட்டளையாக உள்ள ஏற்றம் ..வன மாலை /துளசி பரத்வம் சொல்ல /அச்சு தாலி ஆமை தாளை -ஐம்படை தாலி கண்ணனை ரட்சிக்க –சௌலப்யம்  பிர காசம் .. விசாலமான மார்வுக்கு சிற்றிடை நிகரோ ?–இறுமாப்பு காட்டு இசித்து கொள்ள ..நெஞ்சையும் கரண்ணாதிகளையும் -அடியேனை அடிமை  கொண்டது

சுமக்க முடியாத பழ வினைகள் /பற்று =தொடர்பு /அறுத்து போக்கி /என்னை -பாபங்களுக்கு இருப்பிடம் /தன வாரம் =அன்பு ஆக்கி வைத்தான் ..பாப்பம் தொலைத்து அன்பு பக்தி வளர –இவை மட்டும் இல்லாமல் அன்றி என் உள் புகுந்தான் ….கோர =கடிமையான மா =பெரிய தவம் செய்தனன் கொல்–செய்ய வில்லையே .எப்படி இவை-மூன்று உதவிகள் – பண்ணினான் ..நிர் ஹேதுகமாக..திரு ஹார மார்பு அன்றோ அடியேனை ஆட கொண்டது ..என்னை தன வார ஆக்கி என்றவர் திரு ஹார மாறவு என்றதும் அடியேன் ..சிறிய திருவடி தூதன் தாசன் என்றது போல /பாபம் போக்கினது என்னை.. பின்பு அடியேன்

சர்வேஸ் வரனும் ஒரு நிலை நின்று தள்ள வேண்டும் படியான பாரம் என் உடைய பழ வினைகள் ..கிள்ளி  களைந்தான் ராவணனின் தலைகளை ..சம்கரிப்பதும் சிருஷ்டியும் நரகத்தில் தான் ..நரகத்தை நகு நெஞ்சே -சம்சாரமே நரகம் ..பழ -அநாதி கால கர்மா ..அசித் சேர்க்கையும் அன்றே உண்டு ..கூடு பூரித்து சேமித்து வைத்து இருக்கிறோம்..சர்வ பாபேப்யோ மோஷ இஷ்யாமி ..அகம் துவா ..அவனே வந்து பண்ண வேண்டும் ..நாலாவது பாசுரத்தில் ராக துவேஷம் போக்கி /அடி விஷய சுகம் பிராவண்யம் அஹங்காரம் மம காரம் மதிள்  -விவேக அம்பு கொண்டு மனோ ராட்ஷசதனை கொன்றதை சொல்லி -விவேகம் ஏற்பட சாத்விகர் ஆக இருக்கணும் .கர்மம் தொலையனும் ..

திரி விதமாய் –தத்வ த்ரயம்/ரகஸ்ய பத  அச்சர மண்டப முனி த்ரயங்கள்/மானச காயக வாக்கு/முக் காலம் /பாகவத  பாகவத  நானா வித அபசாரம் -பழ வினைகள் ..பிரம்மா  கல்ப கோடி  கால  அனுபவம் அரை ஷணத்தில் சம்பாதிக்கிறோம்..பற்று அறுத்து -அடி தளம் நீக்கி ..சவா சனமாக போக்கி ..நித்ய சூரிகளுக்கு பாப சங்கை உண்டாகிலும்  நமக்கு இல்லை என்னுமா போல வேரோடு எறிந்து..அக்ஜானம் -அவித்யை  வாசனையும் -ருசியும் வாசனையும் கர்ம-  வாசனையும் தாக்குதல் ஈடு பாடு தேகம்  வாசனையும் ருசியும் பிறவி மூன்றையும் ஒழித்து ….சாத்திய தர்மத்தால் போக்க ஓன்று ஒன்றாக அடைவே போக்கணும். சித்த தர்மத்தால் ஓட்ட அனைத்தையும்போக்கினான்
என்னை -பாபத்துக்கு போக்கடி அறியாத என்னை..கொள் கலம்– பாப பெரும் கடல் ..அவன் பஷத்தில்சேர்த்தான் ..வார மாக்கி வைத்தான் ..என் காரியம் தனக்கு கூறாக –நீ என்னை அன்றி ஏலேன் ..என்னை தன வார மாக்கி ..தன்னையே பற்றும் படி வைத்தான் ..பாபமே செய்து பாவி ஆனா என்னை ..அபராதமே நிரூபக தர்மம்..அபராத சகர வர்த்தி..நோவு பட்டோம் என்ற அனுதாமும் இல்லாத என்னை ..வைத்தான் -அனைத்தையும் அவனே செய்தான் ..எதிர்த்தேன் விலகினேன் தன பேராக வைத்தான் தான் ஒட்டி வந்து . சென்று கொன்று வென்றி கொண்ட வீரனார் .வேறு கொண்டு தம்முள் என்னை வைதிடாமையால் -விலக்கி வைக்க வில்லை ..நமன் கூறு கொண்டு -திரு மழிசை ஆழ்வார்..

நாராயண அர்த்தம் ஐந்து ஆறாவது பாசுரங்களில்..சித்தோ உபாயம் அவன் ..அஜீர்ணம் தொலைத்து சக்கரை பொங்கல் தருவது போல பாபம் போக்கி ..அகம் துவா சர்வ பாபோ மோஷ இஷ்யாமி ..வாரம் ஆக்கி -அருகில் வைத்தான் ..பாபம் மடியில் இருந்த நான் திரு அருகில் இருக்கிறேன் ..என் பாபம் தனக்கு பாரமாக ஏற்று ஒழித்தான் .சந்தான சொத்து வைத்தால் போல வாரிசாக வைத்தான் ..தாத்தா சொத்து நமக்கு தன அடியே கிடைக்கும் திரு பாண் ஆழ்வாரை தந்தை என்று எண்ணினால் .. வாய்த்த தன்றி என்னுள் புகுந்தான் ..விடாய்த்தவன் ஆற்றாமை தீர தடா கத்தில் புகுந்தது போல ..அவனுக்கு தான் இவரை அடைய பேர் ஆசை ..நெஞ்சுள் -உள்ளே புக..பிரிந்து தரிக்க அவனால் முடிய வில்லை.. வாலி புக்க இடத்தை குகையை அடைத்து –இரண்டு அரசா -ஆத்மா /பர மாதமா ..எப்போதும் இருந்தாலும் நாம் ஒதுக்க கொள்ள வில்லை..திருத்தி சொரூப க்ஜானம் கொடுத்து பின்பு புகுந்தான் ..ஆபாச விஷயத்தில் சௌகரி  விருத்தாந்தம் ஐம்பது பெண்கள் இருந்தது போல இவர் இடமே இருந்தான் ..கைங்கர்யத்தில் ஆதி செஷன் கொண்ட பல உருவம் போல ..இத்தால் அல்லது செல்லு கிறது இல்லை அவனுக்கு ..

மூன்று பெரும் — திரு வாட்டாறு / திரு மோகூர் காள மேகம்/ திரு மால் இரும் சோலை பெருமாள் வந்து நம் ஆழ்வாரை ….சரீரம் விழ வில்லை .. பாசுரம் பிறந்த சரீரத்தில் ஆதாரத்துடன் போக்க மனம் இல்லை ..இருள் தரும் மா க்ஜாலத்தில் இருந்து இப் படி அருளியவரை நித்யருக்கு காட்ட …அது போல இவர் நெஞ்சத்துள் புகுந்தான் …நெஞ்சமே நீள் நகர் /புத்தி தர்ம பூத க்ஜானம்.. விலகினால் மீண்டும் வாசனை வரும் என்ற நினைப்பால் புகுந்தார் ..இதற்க்கு என் செய்தோம் கோர மா தவம் –ஜடாயு போல அவன் தன ஸ்வரூபம் கெட ஆற்றம்  கரை யில் கிடந்தது கோர மா தவம் இருந்தானாம் ..அகம் ஸ்மராமி  போல ..பெற்ற பேரு கனத்தால் கோர மா தவம் ..திரு ஹார மார்வம் –என் திரு மகள் சேர் மார்வன் ..நாம் அவளது ..அவன் அவள் கேள்வன் போல..தாய் மடியில் ஒதுங்கியதால் வந்த பேரு ..சீதா ராமன் இடம் சிறிய திருவடி கண்ட ரட்ஷா கதவம்  ..பிரிந்த போதே மன்றாடினாள் ..சேர்ந்த போது சேர விட சொல்ல வேண்டுமோ .. ஹாரம் அழகை மறைக்க உடலாம் இதனை. அங்கங்கள் அழகு மாறி..

அழகுக்கு தோற்ற அடிமை கூலிக்கு சேவகர் போல ..இப்போ சொரூப ரீதியாக அடிமை. தூதோகம்  தாசோகம்..ஆட கொண்டது மிதுனத்தில் கைங்கர்யம் ..ராஜ புத்ரனை தேடி கண்டு பிடித்து முடி சூட்டுமா போல..அழகினில் அழுந்தினாரை குணத்தால் -சரிய பதித்வதால் பிழைப பித்தான் ..சர்வ வ்யாபிகத்வம் சொல்லு கிறது இந்த பாசுரத்தில் ..என் உள் புகுந்தான் அந்தர் யாமி பிராமணத்வம் ..ஆனந்தம் க்ஜானம் விட சேஷத்வம் முக்கியம் -அடியேன் உள்ளான் உடன் உள்ளான் போல ..என்னை சொல்லி அடியேனை சொன்னது இழந்த சேஷத்வம் பெற்று -முடி சூட்டியதை ..ஸ்வரூப விரோதி / ஆஸ்ரேயன விரோதி /வுபாய விரோதி /உபய விரோதி /போக விரோதி ஐந்தையும் கழித்து -மேன்மை-திரு மார்பு  அழகைஹார மார்பு  காட்டி ..போக்யதை நெஞ்சில் பிர காச தோடு புகுந்தான் -காரணம் கண்டு பிடித்தார் -அன்றோ -பிர சித்தம் தோற்ற ….வேற சிலரை திருத்த  கிடக்க உஊரில் ஆற்றங்கரை சோலை பல அழகை காட்ட வேண்டி இருந்தது -தொண்டர் அடி பொடி ஆழ்வாருக்கு .. .இவருக்கு மார்பு ஒன்றே அமைந்தது ..

ஸ்ரீ ரெங்க மங்கள நிதி ..பெரிய பிராட்டியின் நிவாசத்தால் நிகர் இலாத ஏற்றம் திரு மார்புக்கு ..இந்திரிய கிங்கர னாய் இருந்த என்னை- கர்ம கலாப பாபங்களை ..ஸ்ரீ ரெங்க மங்கள நிதி ..பெரிய பிராட்டியின் நிவாசத்தால் நிகர் இலாத ஏற்றம் திரு மார்புக்கு ..இந்திரிய கிங்கர னாய் இருந்த என்னை- கர்ம கலாப பாபங்களை ..திரு இல்லா தேவர் இல்லை.. விண்ணவர் கோன் சூத்ரன் ஆனா என் பக்கல் இரங்கினான்.. சேஷ பூதனான தனக்கு ஸ்ரிதரனே கைங்கர்யத்துக்கு பிரதி சம்பந்தி ..திறம்பாத சிந்தனைக்கு சிக்கென காட்டிக் கொடுக்கிறார் . சர்வ சஹிஷ்ணுவாய்-பொருது கொண்டு  .சௌலப்ய காஷ்டையுடன்  விரோதியாத ஸ்வாமித்வம் -அரங்கத்து அம்மான் -கிடந்த தோற கிடை அழகை காட்டி கொண்டு -பூர்ண மான சேஷி அடையாளம் திரு- வை மார்பில்  வைத்து கொண்டு..அழகு வெள்ளம் இட்டு போவதை கரை கட்ட ஹாரம் ..ச்வாபிகா மான சேஷ சேஷி பாவம் -அடிமை.ஆட கொண்டதே -கைங்  கர்யம் கொண்டது பாசுரம் பாடும் கைங் கர்யம் ..அநிஷ்ட நிவர்த்த கதவம்-பழ வினை பற்று அறுத்து / இஷ்ட பிரா பகத்வம்-தன வாரமாக்கி வைத்தான்  /உள்ளும் புறமும் வியாபித்து -என் உள் புகுந்தான் நித்ய /கிருபை -கோர மா தபம் /உபாயதுக்கு பிர தான மான சௌலப்யம்-அரங்கத்து/பிராப் யத்துக்கு பிர தான மான ச்வாமித்வமும் -அம்மான் / சர்வ அனு கூல மான சரிய பதித்வம் -திரு மார்பு /பூஷண திரு விக்கி யோகமும் – மார்பு /தாச பூதனுடைய சொரூபமும் -அடியேனை/தாசா பலம் -கைங்கர்யமும் -ஆட கொண்டதே -ஆய அர்த்தம் பத்து அர்த்தங்களும் உள்ள பாசுரம் இது .

திரு பாண் ஆழ்வார் திரு வடிகளே சரணம்.

ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திரு வடிகளே சரணம்.

Posted in Acharyarkall, Prabandha Amudhu, Tamizl, Thiruppaan Aazlvaar | Leave a Comment »

Mathura Kavi aalvaar Vaibhavam-Shri Badrinath Vasudevan Swami..

September 27, 2010

Madhurakavi (Sweet poet), the incarnation of Vainatheya (the divine bird) was born in the year Easwara, Chitrai month, Sukla Paksha, Chaturdasi day (a Friday) in the constellation of Chitrai at Tirukkolur in the Pandya kingdom. He was well versed in Tamil and Sanskrit, was of excellent conduct and absolutely devoted to Lord Narayana.

Madhurakavi and Nammalwar:

During Madhurakavi’s pilgrimage to North India while he was bathing in the River Saraya, he found a bright start in the sky. He was dragged uncontrollably by the light / star all the way South until he reached Thirunagari. He heard about the child Nammalwar who didn’t open his eyes or ears for almost 16 years and couldn’t believe that a child could be in deep meditation for so long. He drew his attention with the profound question

“Senthin Vayitril Siriyadhu Pirandhal Eatthai Thindru Engae Kidakkum?” – “If the small is born in a dead’s body(or stomach), what will it eat and where will it stay?” meaning, if the subtle soul is embodied in the gross body, what are its actions and thoughts?

Nammalwar broke his lifelong silence and responded

“Senthin Vayitril Siriyadhu Pirandhal Atthai Thindru Angae Kidakkum” – “If the soul identifies with the body, it will be the body but if it merges with the divine, it will stay in vaikunta and eat (think) of God.

On hearing this, Madhurakavi realized that this was no ordinary boy and immediately accepted Nammalwar as his spiritual guru. Madhurakavi became the boy’s student and helped compile the outpourings of Nammalwar and set them to music.

Kanninun Siruthambu

He sang 11 andhadhi style pasurams starting with ‘Kanninun Siruthambu’ which do not have any parallel to any other pasuram/sloka for Acharya Bhakti. He emphasizes that Acharya Bhakti is more important than even Bhakti towards the Lord and claims that one can attain moksha merely by reciting these 11 pasurams. It is also said that Nathamuni, who compiled 4000 pasurams of alwars, was blessed with a darshan of nammalwar and was given a set of all 12 alwars’ pasurams (by Nammalwar himself) after he recited ‘Kanninum Siruthambu’ 12000 times.

It may be truly said that if there were no ‘Kanninun Siruthambu’, there would be no 4000 Divya Prabandhams at all. Thus, Madhurakavi was responsible for literally the rebirth and publicity of the Prabandhams. It is, therefore, customarily incumbent in ‘Anusanthaanam’ to first recite ‘Kanninun Siruthambu’ before beginning the other Pasurams, especially Nammalwar’s Tiruvoimozhi.

A question arose as to how this work exclusively devoted to the Alwar could be counted as part of the 4000 Divya Prabandham- the whole of which is claimed to be dedicated to the Lord. Manavaala Maamunigal has answered this question as follows:

Vaitha Thiru Manthirathin Maddhimam Padham Pol /

Seertha Madhura Kavi Sei Kalaiyai- Aartha Pugazh /

Aariyarkal Thangal Aruli Cheyal Naduve /

Servithaar Taathparyam Therindhu /

The greatness of its contents raises it to be the central gem that sheds luster on the other gems of the garland. That is why it was counted in the midst of the 4000 Divya Prabandhams.

Of the two verses dedicated to Alwars, Swami Sri Vedanta Desikan has grouped together all other Alwars in his first verse and has dedicated the whole of his second verse exclusively to Madhurakavi Alwar in Guruparampara Saaram of his Rahasya Traya Saaram.

Divya Desams consecrated by Madhurakavi Alwar are the ‘Punya Kshetras’ of Ayodhya, Mathura, Gaya, Kasi, Kanchi, Avanti and Dwaraka.

Mathura Kavi Aalvaar Thiru vadikale Saranam.

Aalvaar, Emberumaanaar, Jeeyar Thiruvadikale Saranam.

Posted in Madurakavi Aazlvaar | Leave a Comment »

Appa kudaththaan -Thiru Per nakar Divya Desam..

September 27, 2010

Utren, Uganthu Pani Seithu Un Paadham Petren

Eethey Inmai Venduvathu Enthaai

Katraar Maraivaanargal Vaazh Thiruperaarku

Atraar Adiyaar Thamakku Allal Nillaavey

– Thiruvoimozhi Paasuram on Thirupernagar

It was to the Lord of Thirupernagar that Nammazhwar dedicated the last of his Divya Prabhandham verses before attaining the feet of the Lord. A Pancha Ranga Kshetram, the Appala Ranganatha Divya Desam at Koviladi (Azhwars in their Pasurams refer to this place as Thirupernagar) is located on a mound on the banks of River Cauvery, 25 km from Tiruchi/Srirangam and six kilometres east of Kallanai. One has to climb 21 steps to reach the sanctum.

Four of the Azhwars (Thirumangai, Thirumazhisai, Periazhwar and Nammazhwar) have showered 33 verses in praise of Appaala Rangan of Thirupernagar. As seen from the above verse of Nammazhwar, Thirupernagar was once home to great Vedic scholars and one where there was non-stop Vedic chanting. Inscription on the Northern wall of the temple that dates back several centuries indicate that there were donations made towards construction of a Maha Mandapam.

Rich history

Legend has it that Appala Ranganatha was the one who led the way and measured the steps to Srirangam (Ranganatha) and thus the name ‘Kovil-Adi’ (Srirangam is referred to as the ‘Kovil’ among Divyadesams and ‘Adi’ means ‘Step’).

A Divyadesam with such a rich history has been in bad shape in recent times. Moolavar Appa Kudathan, seen in a grand Bhujanga Sayana posture facing West, has been resting amidst broken temple walls, a cracked tower and a Madapalli (cooking area) on the verge of collapse. The temple authorities have decided to renovate the temple.

The legend goes thus: King Uparisiravasu, while on a hunting expedition, accidentally killed a Brahmin, mistaking him for an animal. Cursed by Sage Durvasa, the king lost all his powers. To get himself liberated from the curse, he was asked to feed one lakh Brahmins. Lord Narayana, disguised as an old hungry Brahmin, visited the king here at Thirupernagar. The king took special care of his guest, but to his dismay, the old Brahmin consumed all the food that had been prepared that day.

Not satisfied with what he had just consumed, the disguised Lord asked the king to feed him a pot (kudam) of ‘Appam’ (a sweet). The moment he consumed the pot of ‘Appam,’ the King was liberated from his curse and regained his lost powers.

Being the one who consumed a pot of this sweet delicacy, the Lord here is called ‘Appa Kudathan.’ To this day, one finds the ‘pot’ to the right of the Sleeping Lord inside the sanctum. This is the only Divyadesam where Appam is offered daily to the Lord.

Another significance of the Appala Rangam Divyadesam is that this is a Pancha ‘Rangam’ Kshetram – said to be the most sacred of Ranganatha temples. The other four are Aathi Rangam (Srirangapatna), Madhya/Kasturi Rangam (Srirangam), Chathurthara/Saarangam (Thiru Kudanthai) and Anthima/Parimala Rangam (Thiru Indhalur).

Thirumangai Azhwar was so enticed by the Lord at Thirupernagar that he continued to be reminded of Appaala Rangan even after he left Koviladi and moved on to Thiruvellarai (a Divyadesam on the northern side of the River Coloroon) as can be seen from this verse in Periya Thirumozhi:

Thulakkamil Sudarai, Avunan Udal Pilakkum Mainthanai

Peril Vanangippoi Alappilaar Amuthai,

Amararku Arul Vilakkinai Sendru

Vellarai Kaandumey

Festivals

The 13-day Brahmotsavam in Panguni, Kaisika Dwadasi in Karthigai, Teertha Vari at the River Cauvery on the day of Maasi Magam and Nammazhwar Moksham during Era Pathu in Margazhi are special occasions at this temple.

Those interested in contributing for the renovation may contact 94431 83618/97150 37810/99524 68956.

How to reach Koviladi:

One can reach Koviladi by taking the Tiruchi- Kallanai- Thirukattupalli route.

Buses ply every half hour from Tiruchi Central bus stand and Chathiram bus stand.

The tariff for cabs from Srirangam/Tiruchi to Koviladi and back is around Rs.350-400.

Posted in Divya desams | Leave a Comment »

Great Hindu Sages who revolutionised the field of Science

September 27, 2010

Nija Vaishakh Krushna Panchami, Kaliyug Varsha 5112

Our illustrious past in the field of Science before the invasions of Islamic & Portuguese hordes is worth noting. This should give inspiration to our young generation who will then realise what great scientists were produced in the golden era of India.

Aryabhatt (476 CE) – Master Astronomer and Mathematician

Born in 476 CE in Kusumpur ( Bihar ), Aryabhatt’s intellectual brilliance remapped the boundaries of mathematics and astronomy. In 499 CE, at the age of 23, he wrote a text on astronomy and an unparallel treatise on mathematics called “Aryabhatiyam. ” He formulated the process of calculating the motion of planets and the time of eclipses. Aryabhatt was the first to proclaim that the earth is round, it rotates on its axis, orbits the sun and is suspended in space – 1000 years before Copernicus published his heliocentric theory. He is also acknowledged for calculating p (Pi) to four decimal places: 3.1416 and the sine table in trigonometry. Centuries later, in 825 CE, the Arab mathematician, Mohammed Ibna Musa credited the value of Pi to the Indians, “This value has been given by the Hindus.” And above all, his most spectacular contribution was the concept of zero without which modern computer technology would have been non-existent. Aryabhatt was a colossus in the field of mathematics.

Bhaskaracharya || (1114-1183 CE) – Genius in Algebra

Born in the obscure village of Vijjadit (Jalgaon) in Maharastra, Bhaskaracharya’ s work in Algebra, Arithmetic and Geometry catapulted him to fame and immortality. His renowned mathematical works called “Lilavati” and “Bijaganita” are considered to be unparalled and a memorial to his profound intelligence. Its translation in several languages of the world bear testimony to its eminence. In his treatise ” Siddhant Shiromani ” he writes on planetary positions, eclipses, cosmography, mathematical techniques and astronomical equipment. In the ” Surya Siddhant ” he makes a note on the force of gravity: “Objects fall on earth due to a force of attraction by the earth. Therefore, the earth, planets, constellations, moon, and sun are held in orbit due to this attraction.” Bhaskaracharya was the first to discover gravity, 500 years before Sir Isaac Newton . He was the champion among mathematicians of ancient and medieval India . His works fired the imagination of Persian and European scholars, who through research on his works earned fame and popularity.

Acharya Kanad (600 BCE) – Founder of Atomic TheoryAs the founder of ” Vaisheshik Darshan “- one of six principal philosophies of India – Acharya Kanad was a genius in philosophy. He is believed to have been born in Prabhas Kshetra near Dwarika in Gujarat . He was the pioneer expounder of realism, law of causation and the atomic theory. He has classified all the objects of creation into nine elements, namely: earth, water, light, wind, ether, time, space, mind and soul. He says, “Every object of creation is made of atoms which in turn connect with each other to form molecules.” His statement ushered in the Atomic Theory for the first time ever in the world, nearly 2500 years before John Dalton . Kanad has also described the dimension and motion of atoms and their chemical reactions with each other. The eminent historian, T.N. Colebrook , has said, “Compared to the scientists of Europe , Kanad and other Indian scientists were the global masters of this field.”

Nagarjuna (100 CE) – Wizard of Chemical Science

He was an extraordinary wizard of science born in the nondescript village of Baluka in Madhya Pradesh . His dedicated research for twelve years produced maiden discoveries and inventions in the faculties of chemistry and metallurgy. Textual masterpieces like ” Ras Ratnakar ,” “Rashrudaya” and “Rasendramangal” are his renowned contributions to the science of chemistry. Where the medieval alchemists of England failed, Nagarjuna had discovered the alchemy of transmuting base metals into gold. As the author of medical books like “Arogyamanjari” and “Yogasar,” he also made significant contributions to the field of curative medicine. Because of his profound scholarliness and versatile knowledge, he was appointed as Chancellor of the famous University of Nalanda . Nagarjuna’s milestone discoveries impress and astonish the scientists of today.

Acharya Charak (600 BCE) – Father of Medicine

Acharya Charak has been crowned as the Father of Medicine. His renowned work, the ” Charak Samhita “, is considered as an encyclopedia of Ayurveda. His principles, diagoneses, and cures retain their potency and truth even after a couple of millennia. When the science of anatomy was confused with different theories in Europe , Acharya Charak revealed through his innate genius and enquiries the facts on human anatomy, embryology, pharmacology, blood circulation and diseases like diabetes, tuberculosis, heart disease, etc. In the ” Charak Samhita ” he has described the medicinal qualities and functions of 100,000 herbal plants. He has emphasized the influence of diet and activity on mind and body. He has proved the correlation of spirituality and physical health contributed greatly to diagnostic and curative sciences. He has also prescribed and ethical charter for medical practitioners two centuries prior to the Hippocratic oath. Through his genius and intuition, Acharya Charak made landmark contributions to Ayurvedal. He forever remains etched in the annals of history as one of the greatest and noblest of rishi-scientists.

Acharya Sushrut (600 BCE) – Father of Plastic Surgery

A genius who has been glowingly recognized in the annals of medical science. Born to sage Vishwamitra, Acharya Sudhrut details the first ever surgery procedures in ” Sushrut Samhita ,” a unique encyclopedia of surgery. He is venerated as the father of plastic surgery and the science of anesthesia. When surgery was in its infancy in Europe , Sushrut was performing Rhinoplasty (restoration of a damaged nose) and other challenging operations. In the ” Sushrut Samhita ,” he prescribes treatment for twelve types of fractures and six types of dislocations. His details on human embryology are simply amazing. Sushrut used 125 types of surgical instruments including scalpels, lancets, needles, Cathers and rectal speculums; mostly designed from the jaws of animals and birds. He has also described a number of stitching methods; the use of horse’s hair as thread and fibers of bark. In the ” Sushrut Samhita ,” and fibers of  bark. In the ” Sushrut Samhita ,” he details 300 types of operations. The ancient Indians were the pioneers in amputation, caesarian and cranial surgeries. Acharya Sushrut was a giant in the arena of medical science.

Varahmihir (499-587 CE) – Eminent Astrologer and Astronomer

enowned astrologer and astronomer who was honored with a special decoration and status as one of the nine gems in the court of King Vikramaditya in Avanti ( Ujjain ). Varahamihir’ s book “panchsiddhant” holds a prominent place in the realm of astronomy. He notes that the moon and planets are lustrous not because of their own light but due to sunlight. In the ” Bruhad Samhita ” and ” Bruhad Jatak ,” he has revealed his discoveries in the domains of geography, constellation, science, botany and animal science. In his treatise on botanical science, Varamihir presents cures for various diseases afflicting plants and trees. The rishi-scientist survives through his unique contributions to the science of astrology and astronomy.

Acharya Patanjali (200 BCE) – Father of Yog

The Science of Yog is one of several unique contributions of India to the world. It seeks to discover and realize the ultimate Reality through yogic practices. Acharya Patanjali , the founder, hailed from the district of Gonda (Ganara) in Uttar Pradesh . He prescribed the control of prana (life breath) as the means to control the body, mind and soul. This subsequently rewards one with good health and inner happiness. Acharya Patanjali ‘s 84 yogic postures effectively enhance the efficiency of the respiratory, circulatory, nervous, digestive and endocrine systems and many other organs of the body. Yog has eight limbs where Acharya Patanjali shows the attainment of the ultimate bliss of God in samadhi through the disciplines of: yam, niyam, asan, pranayam, pratyahar, dhyan and dharana. The Science of Yog has gained popularity because of its scientific approach and benefits. Yog also holds the honored place as one of six philosophies in the Indian philosophical system. Acharya Patanjali will forever be remembered and revered as a pioneer in the science of self-discipline, happiness and self-realization.

Acharya Bharadwaj (800 BCE) – Pioneer of Aviation Technology

Acharya Bharadwaj had a hermitage in the holy city of Prayag and was an ordent apostle of Ayurveda and mechanical sciences. He authored the ” Yantra Sarvasva ” which includes astonishing and outstanding discoveries in aviation science, space science and flying machines. He has described three categories of flying machines: 1.) One that flies on earth from one place to another. 2.) One that travels from one planet to another. 3.) And One that travels from one universe to another. His designs and descriptions have impressed and amazed aviation engineers of today. His brilliance in aviation technology is further reflected through techniques described by him:
1.) Profound Secret: The technique to make a flying machine invisible through the application of sunlight and wind force.
2.) Living Secret: The technique to make an invisible space machine visible through the application of electrical force.
3.) Secret of Eavesdropping: The technique to listen to a conversation in another plane.
4.) Visual Secrets: The technique to see what’s happening inside another plane.
Through his innovative and brilliant discoveries, Acharya Bharadwaj has been recognized as the pioneer of aviation technology.

Acharya Kapil (3000 BCE) – Father of Cosmology

Celebrated as the founder of Sankhya philosophy, Acharya Kapil is believed to have been born in 3000 BCE to the illustrious sage Kardam and Devhuti. He gifted the world with the Sankhya School of Thought. His pioneering work threw light on the nature and principles of the ultimate Soul (Purusha), primal matter (Prakruti) and creation. His concept of transformation of energy and profound commentaries on atma, non-atma and the subtle elements of the cosmos places him in an elite class of master achievers – incomparable to the discoveries of other cosmologists. On his assertion that Prakruti, with the inspiration of Purusha, is the mother of cosmic creation and all energies, he contributed a new chapter in the science of cosmology. Because of his extrasensory observations and revelations on the secrets of creation, he is recognized and saluted as the Father of Cosmology.
Thanks..

B.C.VENKATAKRISHNAN.

website: http://www.vedascience.com

Posted in Sri Vaishna Concepts | Leave a Comment »

18 languages that Poet Kamban refers to..

September 26, 2010

Paauram 14 in Pambai PaDalam of Kamba Ramayanam reads as follows:

Aariyam mudaliya padineNN baashaiyil

Pooriyar oru vazhi pugundadu aam ena, Ore ila

kiLavigaL onrODoppila, sOrvu il

viLambu pull tuvanruginradu.

Meaning:

On the banks of River Pambaa, innumerable birds speak with one another in high pitch all the time all at once. In the melee, it is not possible to distinguish the voices of individual birds. This resembles the Babel of voices of different people speaking incessantly at the same time in chorus the various 18 languages (padineNN Baashai) starting with Aariyam mudaliya so that a listener cannot make out who speaks what language, and will be totally confused

The question is what are these 18 languages that Poet Kamban refers to?

Cheenam, Goudam, Kadaaram, Kadun kusalam (Kosalam), Kalingam, Kangam

Kannadam, Kollam, Konkanam, Kudagam, Magadam, Savagam, Sinhalam

Sonagam, Tamizh , Telugu, Tulu and Vangam

Posted in Sri Vaishna Concepts, Tamizl | Leave a Comment »

அமலனாதி பிரான்-நான்காம் பாசுரம் -ஸ்ரீ வேளுக்குடி ஸ்வாமிகள் ..

September 25, 2010

உதர பந்தம்- பெற்ற வயிற்ருக்கு பட்டம் கட்ட..தெய்வ தேவகி… கௌசலை தன குல முதலை.. நாபி கமலம் பெற்றது பிரமனை முன் பாசுரத்தால்.. இதில் என உள்ளத்தில் நின்று உலாவு கிறது .. திமிருடன்.. யாருக்கும் இடம் இல்லை என்று ..அவதாரம் அவயவம் சங்கதி..தான் பெற்ற பேற்றை சொல்லி கொண்டு வருகிறார்..  பிரார்த்திக்காமல் திரு வாடி வந்தது  முதலில் ரஹா துவேஷம் முடித்தது இரண்டாவது.. சதுர மா மதிள் சூழ் -ரட்சிக்க -இறைவன் ராவணனுக்கு –தன்னை நினைந்து இருக்கிறான் ..உபய விபூதிக்கும் இறைவன் போல/உதிர ஒட்டி-இறைவனை ஒட்டி-இன்று போய் நாளை வா /அப்புறம் தலை பத்து உதிர-சுலபமாக -அறுந்து விழ வில்லை-இல்லை உதிர் காலம் மறுபடியும் தளிர்க்கும் போல/ஓர் வெங்கணை -பிரம்மாஸ்திரம்..யுத்தவன் -ஓத =கடல் வண்ணன்..ராமனே இந்த ஓத வண்ணன்..சார்ந்கத்தை வூன்றி நிற்க /கொன்ற கை உடன் சயனம் இல்லை/நிலை மாற -கோபம் மாறி/கோபம் வசப் பட்டு போந்தான் அங்கெ..சாந்தமாக குளிர்ச்சி -ஆழம் காண  முடியாது கிருபா சமுத்ரம் /அவன் உடைய உதர பந்தம்.. மதுர மா =இனிமையாக பாட/கடை குறைத்தல்/மா மயில் சிறந்த மயில் ஆட /அரங்கம் /ஸ்ரீ ரெண்கத்தின் பெருமை சோலை சூழ்ந்த பிரம்மாதி தேவர்கள் பாட ஆட /தேசத்துக்கு தகுந்த தேகத்துடன் வந்தார்கள்..போக்கியம் சொன்னார் இத்தால் ..அம்மான் =சுவாமி.உலாவு கின்றது அழகு செண்டேற ஏசல் காணுகிறது ..

அபேஷா நிரபேஷ மாக விஷயீ கரிததான் முதல் பாசுரத்தில் /எடுத்து காட்டு – அப்படி செய்த காரியம் திரு விக்கிரம அவதாரம்/. ஆடை மேல் நெஞ்சு சென்றதை சொல்லி / உலகு அளந்த பொன் அடி திருவேங்கடத்தான் தானே என்று பிரமாணம் சொல்ல அவன் தான் இவன் என்கிறார் மூன்றாம் பாசுரத்தில் ..ஆதி -காரணத்வம்/பிரகாசிக்கும் இடம் அயனை படைத்த  ஓர் எழில் உந்தி /சுழி ஆறு /நாபி கமலத்துக்கு ஆஸ்ர்யம் வயிறு தானே-வெறும் பிரம்மா மட்டும் படைத்த பெருமை லோகத்தவர் போல ஆழ்வாரே நீருமா ?..திரி வித ஆத்மா வர்க்கம் -இது தான்பெருமை/பக்த வர்க்கத்தில் ஒருவனே பிரம்மா/ முக்தன் நித்யன் மூவரும் /திரு வித அசத் -சுத்த மிஸ்ர கால தத்வமும் உண்டு -மூன்று மடிப்பு இதை தான் காட்டு கிறது..உதர பந்தம் -யசோதை தம் பிள்ளைக்கு கட்டு கிறாள் வென்னே உண்ட வயிறு ..தாமோத்ரதவம்..கண்ணு நுண் சிறு தாம்பினால் கட்டுண்ண பண்ணிய பெரு மாயன் /இதற்க்கு தான் சூசகம் ..நினைவு இடம் ..

விஜித் ஆத்மா விதே ஆத்மா போல/ பத்தி உடை அடியவர்க்கு எளியவன் -எத்திறம் என்று மோகித்து இருந்தார் ./நெஞ்சமே நீள் நகராக கொண்ட என் தஞ்சனே – புள்ளை கடாவுகிற- நம் ஆழ்வார்  குளம்போசை/பாற்கடல் ஓசை -பெரியாழ்வார் /அது போல திரு பாண் ஆழ்வார் உள்ளத்தில் திரு வயிற்று உதர பந்தம் நின்று உலாவு கிறது .. சித்திர உத்திர வீதிகள் – நாலு வீதி கட்டளை பட்டு இருந்தது ..காவேரி பிரளயத்தின் பொது உள் வந்து இருந்த இடம்/லன்காம் ராவண பாலிதாம்-அவன் ரட்ஷிகிறான் ..வைகுண்ட நாதன் என்று பகல் லோகம் காணுவது போல -இவனும் இறைவன்..சிறிய  திருவடியும் வியந்த-மதித்த – ஐஸ்வர்யம் உடைய  இலங்கை ..அதர்மம் கெடுத்ததே ..அனுகூலனாக இருந்தால் நிஜத்தில் இறைவானாக ஆக்கி இருப்பார் ..சாம்யா பத்தி  மோட்ஷம் ..

ராக துவேஷம் போக்கினது கர தூஷணர்களை முடித்தது அன்று நேர்ந்த நிசா சாராரை ….ஆசை -விஷய சுகத்தில் ஈடு படுவது மனசு -ராவணன் -அகங்காரம் மாமா காரம் என்கிற மதிள் சூழ்ந்த ..அதை போக்க தீ மனம் கெடுத்தாய் மருவி தொழும் மனமே தந்தாய் ..நவ துவாரம் பட்டணம் உடம்பு –அவன் போனால் அன்றோ அவன் பேரென் என்று இருப்பான் ..அரண் அழிய -ஓர் அம்பால் உருட்டிய -கும்பன் நிகும்பன் போன்றாரை அழித்து..மனம் அழிக்க கூடாது -பின்பு மனசை அவன் பேரில் வைக்க ..ராவண சரீரம் மட்டும் அழித்தான்..விவேக சர ஜாலதாலே அழித்தான்..வேலை சூழ் வெர்ப்பு எடுத்து இஞ்சி சூழ் இலங்கை -கடல் மலை சூழ்ந்த இலங்கை ..பையல் எதிர் நிற்க இவை காரணம் ..இது தான் அழிக்கைக்கு உடல் ஆனது ..தோள் அரணாக மதித்த விபீஷணன் முடி சூட பட்டான் ..ஆகாசத்திலும் நிலை நின்று நின்றான் ..திரு வடிகளையே நிலையாக பெற்றதால் உறுதியாக நின்றான் ..

கல்லாதவர் இலங்கை -கட்டழித்த காகுத்தன் ..தான் போலும் என்று எழுந்தான் தாரணி ஆளன்- ராமன் -ராவணனை இல்லை -அது கண்டு பொறுத்து இருப்பான் –அரக்கர் தங்கள் கோன் போலும் -என்று எழுந்தான் -குன்றம் அன்ன இருபது தோளும் துணித்தான் -பெரிய திரு மொழி பாசுரம் ..முன் பொலா ராவண்ணன் -பிராட்டியையும் பெருமாளையும் பிரித்த பையல் ..ஜடாயு கொன்றதுக்கு பரிகாரம் இல்லை ..உதிர ஒட்டி -ராம பாணம் தயங்கி இருக்க -பூசலில் இளைப்பித்து இருக்க -வில் ஆண்டான் -தானே கொல்வதை ஆண்டான் ..தலை களுக்கு வேர் பற்றான நெஞ்சிலே அத்விதீயமான =ஓர் -வெங்கணை ப்ரக்மாச்த்ரம் -உய்த்தவன் ..ஏழு நாளும் அல்ப அனுகூலம் இருக்கா என்று பார்த்து இருந்தான் ..வீர ஸ்ரீ தோற்ற கடல் வண்ணன் -சிரம கரமான..பாகவத பாகவத அசக்யா அபசாரம் -சகிக்க ஒண்ணாத அபசாரம் -முத்தின பின்பு தலைகளை உதிர்த்தான் ..வாரத்தில் விச்வசித்தான் ..காற்று வீச விழுமா போல -லீலா ரசமாக ..இந்திரன் பிசகி போய் இருந்ததால் கொல்லாமல் கல் எடுத்து காத்தான் ..அமோக பாணம்-கொல்லாமல் மீளாது..அம்புக்கு  தன காரியம் பண்ண உய்த்தவன் .அளந்திட்ட தூணை அவன் தட்ட –.உளம் தொட்டு –நெஞ்சில் ஏதாவது மூலையில் அனுகூல புத்தி இருக்கிறதா என்று ..கடற் கரையில் நின்ற சேவை சாதித்து குரங்கு களின்  ஆயாசம் போக்கினான் -ஓத வண்ணன் -பரதன் கெடு பிராட்டி கெடு–சமுத்திர தீர்த்தம் ஆடினது போல உடன் ஆயாசம் தீர்ந்தது ..ஒவ்தாரம் –அனுகூலரை அழகால் அழிப்பான்..பெரிய பெருமாளையும் சொல்ல ஓத வண்ணன் ..ஆடல் பாடல் ஜெயித்ததற்கு –மதுர மா வண்டு பாட மயில் ஆட ..வைன முடி -வைர முடி -செல்ல பிள்ளைக்கு கண்ணன் சமர்ப்பிக்க /பல ராமன் மூலவரை சேவித்து ஒரே திரு முகம் என்று வரும் போதே வைர முடி உடன் வந்தார் ..ஆடல் பாடலையும் ராமன் தன பெருமாளுக்கு கொடுத்தான் ..மதுரையில் பிறந்ததருக்கு கோகுலத்திலும் திரு கோஷ்டியூரில் கொண்டாடினது போல ..சிலர் பாடினால் ஆடுவாரும் வேண்டுமே .. ஒரு மயில் தோகை விரித்தால் சோலை முழுவதும் குடை பிடித்தால் போல -ஜன்ம பகையான  அரவும் குடை பிடிக்க –பைய உடை நாக பகை கொடியானுக்கு -வெளியில்  தான் பகை உள்ளே அனைவரும் ஓன்று .சேராத எல்லாம் சேரும் சேராத சம்சாரியும் சேர்ப்பவன் அவன் …ராசா கிரீடை குட கூத்து தலைவன் இருக்க -மயிலும் ஆடுகின்றன ..குரங்கு கூத்தாடும் ..சீதை கண்டேன் என்று அன்று ..வைகுண்ட நாதன் இங்கு  வர நித்யர் இப்படி வந்தனர் ..குரக்கினம் தேவர் பிறந்தால் போல ..ராஜ வெள்ளை சட்டை போட்டால் பிரஜை கருப்பு சட்டை போடுமா போல .. நித்யர்கள் மனுஷ்ய உருவத்தில் வர வில்லை..மாதலி தேர் முன்பு கோல்  கொள்ள -இது வரை இந்திரன் நேராக போனது இல்லை இப்போ தான் முதல் தரமாக முன் போனான் ..தொடுத்த தலைவன் என் ஓட்டையாள் -சீதைமயில் விருத்த தோகை மூட -ஆண்டாள் பார்க்க முடிய வில்லையாம் -அப்படி இருக்க வேண்டாத படி சேவகனார் மருவிய பெரிய கோவில் –கருவிலே  திரு இலாதவர் –தெற்கு வாசலால் புகுந்தார் ..ஹம்ச நடை தாளம் –குயில் பாட –கண்களால் நீர் பெருகி புஷ்பங்கள் தேன் கொட்டுவது – மரம் கல் திகைத்து நிற்க –ஆழ்வான் சுந்தர் பாஹு ஸ்தவம் ..சோகத்துடன் பாடினாலும் திவ்ய தேச மகாத்மயம்  பாட வைத்தது..சோலைகளை வளர்த்த காவேரி -புஷ்பம் -தேன் -கழுத்தே கட்டளையாக கொண்டு வளர்த்த மரம் –அந்த ஹர்ஷதுக்கு போக்கு வீடாக ஆட /பாட்டை மதுரமாக வண்டு பாடுகிறதாம் .. தென்னா தெனா வண்டு முரல் திரு மால் இரும் சோலை .. -வண்டினம் முரலும் சோலை ..மேகம் திரண்டால் மயில் ஆடனும் .. கரு வண்டி பார்த்து மேகம் ..மயில் ஆடுவது-மயில் இனம் ஆலும் சோலை பார்த்து கொண்டால் மீது அணவும் சோலை-அனைவரும் பித்து ..குயில் இனம் கூவும் சோலை –நான் தான் வித்வான் என்கிறதாம் ..இவ் வூரில் வர்த்திக்கு -சுவாரஸ்யமும் செருக்கும் -திரு வரங்கத்தில் இருக்கிறோம் என்கிற சாத்விக செருக்கு ..பரா அவஸ்தையில்  ஹாவு ஹாவு அஹம் அன்னம் – நித்யரின் சாம கானம் போல ..குரங்குகள் மது வனம் துவம்சம் பண்ண –த்தி முகன் காவலாளி –

அம்மான் =சேஷி .அரங்கத்து அம்மான் சவ்லப்யத்தின்  எல்லை நிலம் …திரு வயிற்று உதர பந்தம் ஆபரணதுக்கு ஆபரணம் ..–துவராடை உடுத்தி ஓரு செண்டு சிலிப்பி -கலியன் ..தாமோதரன் பட்டம் கொடுத்தது தாமம் தானே ..ஸ்தானம் -திரு வயற்றில் முதல் ஆபரணம் .. மூன்று மடிப்பு ..

மத்த கஜம் போல உலாவு கிறதாம்  உதர பந்தம் ஆழ்வாரின் திரு உள்ளத்திலே . திரு நாபி கமலத்தில் இருந்து ஈர்த்து திரு வயிற்ருக்கும் போக ஒட்டாது -.விசாலமான திரு உள்ளம் ..நேசத்தினால் நெஞ்சம் நாடி குடி புகுந்தான் .
.பிரம்மாதி களின் கர்ம அனுஷ்டானமும்-இரண்டாம் பாசுரத்தில் – ஜன்மமும்-மூன்றாம் பாசுரத்தில் – சொல்லி அவர் வரம் கொடுத்து வாழ்வித்த விருத்தாந்தம் இதில் சொல்கிறார் ..வரம்/ கொடுத்தவரும்/ வாங்கியவரும்/ மூவரும்  ஓயுவு -விராம திரு நாமம்– நாளை கொடுத்தார் பிரம்மா வாளை கொடுத்தார் ருத்ரன் -சந்திர ஹாசம் என்கிற வாள்..அல்ப சக்தித்வம் அனுசந்தித்து கொண்டு ..அகம் படியே ஏக தேசத்தில் -வயிற்றில்-வைத்து உய்ய கொண்ட ஸ்ரீ மத்வம். உடைத்தான..சிறுமை பெருமை அ கடித கடினா சக்தி ..உலகம் எல்லாம் கொண்டான் ..ஆல் இலை தளிரில் சயனித்தான் .தாமரையே- திரு கையே- தாமரை எடுத்து-திரு வடியை – தாமரையில்-திரு வாயில் – போட்டு கொண்டு ..தளிர் உள்ளேயா ? வெளியிலா ? நீர் உளதோ ?–அடைய வளைந்தான் போல இதை அந்த பெரிய வயிறை கட்டித்தாம் !..அது வந்து இவரின் சின்ன உள்ளத்தில் உலாவு கிறதாம் !..வெளியில்  போல இடம் கொண்டு நன்றாக  வேற !..

நாம சப்தம் அர்த்தம் இந்த பாசுரத்தில் -மறை பொருள் -வேதாந்த பொருள் -அவனே உபாயம் -தலை வெட்டி இதை காட்டினார் . ந நமேயம் என்று பத்து தலையும் சொல்லி நேமேயம் ஆக்கினார் எனக்கு நானே என்றான் ..யானே என்னை அறிய கிலாதே நானே எனதாகி என்று இருந்தேன் ..துர்க்க வர பூஜை சைன்ய பலங்கள் கொண்ட ராவணன் –எதிரிகளுக்கும் வாட்சல்யன்  இன்று போய் நாளை வா என்று சொல்லியும் நாணாதே போய் ,தான் சாவேற வந்து -விளக்கில் வந்து விழும் விட்டில் பூச்சி போல -அஸ்தரம் விழுந்தும் கோபம் போகாமல் நிற்க ..ஒரு தலை விழ மற்று ஓன்று முளைக்க..வெண் கணை கூட உய்த்தான் –பத்து தலை சோறு இட்டு உய்த்தான்..ஆசுகாரித்வம் ..கட்டை பனை மரம் போல நின்றான் – அவனையும் முடித்தான் –வார் கடா – திண் பாஹன் –மிருக சரீர யானையை மீண்டும் உயிர் கொடுக்க வல்லவன் அவனையும் முடித்து போல ….பாபம் தாபம் தீர ஓத வண்ணன் -அதி மதுரமாய் நிற்க –உயர்ந்த வண்டு- நித்யர் முக்தர் -க்ஜானாதி குணத்தால் வந்த பெருமை -காலப் பண் இசைக்க –நீல கண்டங்கள் மயில்கள் நிறுத்தம் பண்ண -திரு அரங்கம் -கோவில் ஆழ்வார் குள் ..அம்மான் -சர்வாதிகன் ..கட்டு பட்டது நமது கட்டை விடு விக்க ..நியாய சாஸ்திரம் வேலை செய்யாது –தருடினதை த்யானம் பண்ணினால்  மோட்ஷம்..உரலோடு உரலாக கட்டு பட்டு நின்றான் ..பந்த கருக்கு மோட்ஷ ஹேது -உதர பந்தம் -ராக மிகுந்த உள்ளத்தில் அளவற்ற போக்யமாக கொண்டு உலாவு கிறதே ..பேரென் என்று நெஞ்சு நிறைய புகுந்தான் ..திரு மந்த்ரத்தில் இடை -நம -திரு மேனியில் இடை -சித்திரை நட்சத் ரன்களில் இடை -பதங்களில் இடை அர்த்தம் சோழ வந்தார்.

திரு பாண் ஆழ்வார்  திரு வடிகளே சரணம்.

ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திரு வடிகளே சரணம்.

Posted in Acharyarkall, Prabandha Amudhu, Thiruppaan Aazlvaar | Leave a Comment »

« Older Entries