Thiruvonum's Weblog

ஜிதம் -என்றும் -நம -என்றும் -தோற்றோம் -என்றும் -போற்றி என்றும் -பல்லாண்டு -என்றும் -இவை பர்யாயம்
இச் சப்தங்களுக்கு அர்த்த பேதம் இல்லையோ என்னில் -ப்ரவர்த்தி நிமித்த பேதத்தால் வரும்
விசேஷம் உண்டானாலும் -விழுக்காட்டில் ஆத்ம ஸ்பர்சியாய் தலைக் கட்டுகையாலே பர்யாயம் ஆகிறது –

ஜிதம் -என்று அவனாலே  தன் அபிமானம் போனபடியை இசைந்து அத்தலையில்  வெற்றிக்கு மேல்
எழுத்து இடுபவன் வ்யவஹாரம் -இத்தால் ஸ்வரூப பிரகாசதத்தால் அல்லாது அபிமானம்
போகாமையாலே இச் சப்தமும் விழுக்காட்டால் ஸ்வரூப வாசி யாகிறது

நம -என்று எனக்கு உரியன் அல்லேன் என்கிறபடி -இது நிவர்த்த ஸ்வ தந்த்ரனுடைய வியவஹாரம்
இதுவும் ஸ்வரூப பிரகாசத்தால் அல்லது கூடாமையாலே ஸ்வரூப ஸ்பர்சியாகிறது

தோற்றோம் -என்கிறது அத் தலையில் வெற்றியே தனக்கு பிரயோஜனம் என்று இருக்குமவனுடைய வ்யவஹாரம்
அதுவும் அஹங்கார நிவ்ருத்தியிலே அல்லது சம்பவியாமையாலே ஸ்வரூப ஸ்பர்சி  யாகிறது

போற்றி -என்று தன்னை பேணாதே அத்  தலையில் சம்ர்த்தியே பேணுமவன்  வ்யவஹாரம்
இது ஸ்வரூப அனுரூபம் இறே

பல்லாண்டு -என்று தன்னைப் பாராதே அத தலையில் ச்ம்ரத்தியே நித்யமாக செல்ல வேணும்
என்று இருக்குமவன் வ்யவஹாரம்

ஆக இச் சப்தங்கள் ஸ்வரூபத்தையும் -ஸ்வரூப அனுரூபமான வ்ர்த்தியையும்
பிரகாசிப்பிக்கையாலே ஸ்வரூப அனுபந்தி யாகிறது
------------
ஸ்ரீ அருளிச் செயல்களில் பல்லாண்டு பத பிரயோகங்கள் 

பல்லாண்டு (22)
பல்லாண்டு பல்லாண்டு பல்லாயிரத்து ஆண்டு - நாலாயி:1/1
பல்லாண்டு பல்லாண்டு பல்லாயிரத்து ஆண்டு - நாலாயி:1/1
அடியோமோடும் நின்னோடும் பிரிவு இன்றி ஆயிரம் பல்லாண்டு
  வடிவாய் நின் வல மார்பினில் வாழ்கின்ற மங்கையும் பல்லாண்டு - நாலாயி:2/1,2
வடிவாய் நின் வல மார்பினில் வாழ்கின்ற மங்கையும் பல்லாண்டு
  வடிவு ஆர் சோதி வலத்து உறையும் சுடர் ஆழியும் பல்லாண்டு - நாலாயி:2/2,3
வடிவு ஆர் சோதி வலத்து உறையும் சுடர் ஆழியும் பல்லாண்டு
  படை போர் புக்கு முழங்கும் அ பாஞ்சசன்னியமும் பல்லாண்டே - நாலாயி:2/3,4
பாழாளாக படை பொருதானுக்கு பல்லாண்டு கூறுதுமே - நாலாயி:3/4
பாடு மனம் உடை பத்தருள்ளீர் வந்து பல்லாண்டு கூறு-மினே - நாலாயி:4/4
பண்டை குலத்தை தவிர்ந்து பல்லாண்டு பல்லாயிரத்து ஆண்டு என்-மினே - நாலாயி:5/4
பந்தனை தீர பல்லாண்டு பல்லாயிரத்து ஆண்டு என்று பாடுதுமே - நாலாயி:6/4
பாய சுழற்றிய ஆழி வல்லானுக்கு பல்லாண்டு கூறுதுமே - நாலாயி:7/4
பை உடை நாக பகை கொடியானுக்கு பல்லாண்டு கூறுவனே - நாலாயி:8/4
படுத்த பை நாக_அணை பள்ளிகொண்டானுக்கு பல்லாண்டு கூறுதுமே - நாலாயி:9/4
பை நாக தலை பாய்ந்தவனே உன்னை பல்லாண்டு கூறுதுமே - நாலாயி:10/4
பல் வகையாலும் பவித்திரனே உன்னை பல்லாண்டு கூறுவனே - நாலாயி:11/4
பல்லாண்டு என்று பவித்திரனை பரமேட்டியை சார்ங்கம் என்னும் - நாலாயி:12/1

பல்லாண்டும் (1) பல்லாண்டும் பரமாத்மனை சூழ்ந்திருந்து ஏத்துவர் பல்லாண்டே – நாலாயி:12/4

பல்லாண்டே (2) படை போர் புக்கு முழங்கும் அ பாஞ்சசன்னியமும் பல்லாண்டே – நாலாயி:2/4

பல்லாண்டும் பரமாத்மனை சூழ்ந்திருந்து ஏத்துவர் பல்லாண்டே – நாலாயி:12/4

————

வெண்கல பத்திரம் கட்டி விளையாடிக்
கண் பல செய்த கரும் தழைக் காவின் கீழ்
பண் பல பாடி பல்லாண்டு இசைப்ப பண்டு
மண் பல கொண்டான் புறம் புல்குவான் வாமணன் என்னைப் புறம் புல்குவான் – 1-9-5- –

பண் பல பாடி பல்லாண்டு இசைப்ப–சங்கைஸ் ஸூராணாம்-என்றும் திசை வாழி எழ -என்றும் சொல்லுகிறபடியே – திக்குகள் தோறும் அனுகூலரானவர்கள் பண்கள் பலவற்றாலும் பாடி மங்களா சாசனம் பண்ண – இசைப்ப என்ற -சொல்ல என்றபடி

– ————

திண்ணார் வெண் சங்கு உடையாய் திருநாள் திருவோணம் இன்று ஏழு நாள் முன்
பண்ணேர் மொழியாரைக் கூவி முளை யட்டிப் பல்லாண்டு கூறுவித்தேன்
கண்ணாலம் செய்யக் கறியும் கலத்து அரிசியும் ஆக்கி வைத்தேன்
கண்ணா நீ நாளைத் தொட்டுக் கன்றின் பின் போகல் கோலம் செய்து இங்கே இரு -3 -3-9 –

பண்ணோடு கூடின அழகிய மொழியை உடையவர்களை -அழைத்து -திரு முளை சாத்தி -மங்களா சாசனம்
பண்ணுவித்தேன் –

———-

வல்லாளன் தோளும் வாளரக்கன் முடியும் தங்கை
பொல்லாத மூக்கும் போக்குவித்தான் பொருந்தும் மலை
எல்லாவிடத்திலும் எங்கும் பரந்து பல்லாண்டு ஒலி
செல்லா நிற்கும் சீர் தென் திரு மால் இரும் சோலை மலையே -4 -2-2 –

எல்லா இடத்திலும் எங்கும் பரந்து பல்லாண்டு ஒலி – –அநந்ய பிரயோஜனரோடு  –
பிரயோஜனாந்தர பரரோடு-
அநந்ய சாதனரோடு –
சாதனாந்த பரரோடு -வாசி அற-எல்லாருடைய இடங்களிலும் – திரு மலையில் உள்ள பரப்பு எங்கும் -வ்யாப்தமாய் கொண்டு –
மங்களா சாசன த்வனி நடந்து செல்லா நிற்கும்

———-

மாலே மணி வண்ணா மார்கழி நீராடுவான்
மேலையார் செய்வனகள் வேண்டுவன கேட்டியேல்
ஞாலத்தை எல்லாம் நடுங்க முரல்வன
பாலன்ன வண்ணத்து பாஞ்ச சன்னியமே
போல்வன சங்கங்கள் போய்ப் பாடுடையனவே
சாலப் பெரும்பறையே பல்லாண்டிசைப்பாரே
கோல விளக்கே கொடியே விதானமே
ஆலினிலையாய் அருளேலோ ரெம்பாவாய்–

பல்லாண்டு இசைப்பாரே ––
திருப் பல்லாண்டு பாடிக் கொண்டு போருவார் வேணும் -சத் சஹாவாசம் வேணும் –வேணும் –

கொட்டிக் கொண்டு புறப்படும் போதே எதிரே நின்று காப்பிடுவார் வேணும் –

உனக்கும் பாகவதருக்கும் பல்லாண்டு பாட பெரியாழ்வாரும் நம்மாழ்வாரும் போல்வார் வேணும் –

———

பாண் தேன் வண்டு அறையும் குழலார்கள் பல்லாண்டு இசைப்ப
ஆண்டார் வையம் எல்லாம் அரசாகி முன் ஆண்டவரே
மாண்டார் என்று வந்தார் அந்தோ மனை வாழ்க்கை தன்னை
வேண்டேன் நின்னடைந்தேன் திரு விண்ணகர் மேயவனே —6-2-5-

பாண் தேன் வண்டு அறையும் குழலார்கள் பல்லாண்டு இசைப்ப – ஆனை குதிரை தேர் காலாள் கூட்டி
அவை கொண்டு பிரதி பஷத்தை அழியச் செய்து
அவ் வழியாலே ஐஸ்வர் யத்தையும் தன்னதாக்கிக் கொள்ள வேண்டும் அது அன்றிக்கே
சித்தமான ஐஸ்வர் யத்துக்கு மங்களா சாசனம் பண்ணுவார் தேட்டமாய் இருக்கை-
இன்றாக ஒரு ஐஸ்வர்யம் சம்பாதிக்க வேண்டாதே
முன்பே உண்டானதுக்கு மங்களா சாசனம் பண்ணுவார் தேட்டமாய் இருக்கை –
பாட்டையும் தேனையும் உடைத்தான வண்டுகள் மதுபான மத்தமாய்க் கொண்டு
த்வனியா நின்றுள்ள குழலை உடைய ஸ்திரீகள் ஆனவர்கள் மங்களா சாசனம் பண்ண –

———-

சோராத காதல் பெரும் சுழிப்பால் தொல்லை மாலை யொன்றும்
பாராதவனைப் பல்லாண்டு என்று காப்பிடும் பான்மையன் தாள்
பேராத வுள்ளத்து இராமானுசன் தன் பிறங்கிய சீர்
சாரா மனிசரைச் சேரேன் எனக்கு என்ன தாழ்வு இனியே -15 –

பாராது அவனை பல்லாண்டு என்று காப்பிடும் பான்மையன் தாள் – 

சர்வ ரஷகனான ஸ்ரீ சர்வேஸ்வரனை -சாஷாத் கரித்து -அவனுடைய ரஷகத்யவாதிகளிலே கண் வையாதே –
பிரேம தசை தலை எடுத்து -அவனுக்கு என் வருகிறதோ என்னும் அதி சங்கையாலே-
திருப் பல்லாண்டாலே மங்களா சாசனம் பண்ணி -அவனுக்கு காப்பிட்ட
ஸ்ரீ பெரியாழ்வார் உடைய திருவடிகளுக்கு ஆஸ்ரயம் ஆக்கின திரு உள்ளத்தை உடையரான
ஸ்ரீ எம்பெருமானாருடைய கல்யாண குணங்களை -தங்களுக்கு ஆஸ்ரயமாக பற்றி இராத
மனுஷ்யரை நான் கிட்டேன் -ஆகையாலே எனக்கு இனி என்ன குறை -என்கிறார் –

லோகத்திலே பரிமித கால வர்த்தியான-சாதாரண ஜனங்களுக்கு ஆயுர் அர்த்தமாக –ஆயுராசாச்தே -என்கிறபடியே –
தீர்க்கா யுஷ்மான் பவேத் – என்று மங்களா சாசனம் பண்ணுவாரைப் போலே -அந்த ஸ்ரீயபதியைக் குறித்து –
பல்லாண்டு பல்லாண்டு பல்லாயிரத் தாண்டு -பல் கோடி நூறாயிரமும் –
மல்லாண்ட திண் தோள் மணி வண்ணா உன் செவ்வடி செவ்வி திருக் காப்பு – என்றும் –
நின் வல மார்பினில் வாழும் மங்கையும் பல்லாண்டு -சுடர் ஆழியும் பல்லாண்டு -அப் பாஞ்ச சன்னியமும் பல்லாண்டு –-என்று
அபரிமிதமான காலத்தை உண்டாக்கி -அது தன்னையே பெருக்கி -இப்படிப் பட்ட கால தத்வம் உள்ளது அனையும் செவ்வி மாறாதே –
நித்ய ஸ்ரீ யாக வாழ வேணும் என்று -இப்படி மங்களா சாசனம் பண்ணுகையே
தமக்கு ஸ்வபாவமாக உடையரான ஸ்ரீ பெரியாழ்வார் திருவடிகளை –
பான்மை -ஸ்வபாவம் -தாள்-திருவடிகள் –

பல்லாண்டு என்று காப்பிடும் பான்மையன் –
தொல்லை மால் என்பதில் ஒன்றையும் பாராமையாலே –
பல்லாண்டு பல்லாண்டு பல்லாயிரத்தாண்டு பலகோடி நூறாயிரம் -என்று காலத்தை பெருக்கி
நீடூழி தீர்க்காயுசாய் வாழ வேண்டும் என்று -அளவு பட்ட ஆயுள் உள்ளவர்களையும் -தன்னைக் காக்கும் திறன் அன்றி
காக்கப் படவேண்டியவராய் இருப்பவர்களையும் ஆயுள் விருத்தி யடைய வேண்டும் என்று மங்களா சாசனம்பண்ணுவாரைப் போலே
பல்லாண்டு பாடுகிறார் ஸ்ரீ பெரியாழ்வார் -என்க –

இங்கனம் பல்லாண்டு பாடி -உன் செவ்வடி செவ்வி திருக்காப்பு -என்று காப்பிடுவது ஸ்ரீ பெரியாழ்வாருடைய இயல்பு –
அது தோன்ற அவனைப் பல்லாண்டு என்று காப்பிடும் பான்மையன் -என்கிறார் –
தான் அழிவற்று -மற்ற அனைவரையும் அளிக்கும் பரம் பொருளை -அங்கனம் பாராமை அறியாமை அன்றோ –
மயர்வற மதி நலம் வாய்ந்த ஸ்ரீ பெரியாழ்வாருக்கு அது குறை யாகாதோ எனின் -ஆகாது என்க –
இவ்வறியாமை கன்மத்தால் வந்ததாயின் குறையாம்-
அன்பின் மிகுதியால் வந்தமையின் குறை ஆகாததோடு பெருமையுமாம் -என்க
இதனை சோராத காதல் பெரும் சுழிப்பால் பாராது –என்பதனால் உய்த்து உணர வைத்தார் ஸ்ரீ அமுதனார் –
காதல் பெரும் சுழிப்பில் அகப்பட்டது –பாராது பல்லாண்டு பாடும் -பெருமையை இவர்க்கு அளிப்பது ஆயிற்று என்க –
ஆதல் பற்றியே இவர்க்கு ஸ்ரீ பெரியாழ்வார் என்னும் பெயர் ஏற்ப்பட்டது என்கின்றனர் ஆன்றோர் –

இங்கு ஸ்ரீ மணவாள மா முனிகள் உபதேச ரத்ன மாலையில் –
மங்களா சாசனத்தில் மற்று உள்ள ஆழ்வார்கள்
தங்கள் ஆர்வத்து அளவு தான் அன்றிப் பொங்கும்
பரிவாலே வில்லிபுத்தூர்ப் பட்டர் பிரான் பெற்றான்
ஸ்ரீ பெரியாழ்வார் என்னும் பெயர் -என்று அருளிச் செய்த பாசுரத்தை நினைவு கூர்க-

இனி காதல் பெரும் சுழிப்பால் பாரா விடினும் இறைவன் தன் ஆற்றலை தானே காட்டி யாயினும் இவரைப் பெரும் சுழி யினின்றும்
தப்புவிக்கல் ஆகாதோ எனின் –இறைவனுக்கும் அது ஆகாததாய் ஆயிற்று என்க –
கண் உள்ளவர்கர்க்கு அன்றோ காட்ட இயலும் –அன்பினால் குருடரான ஸ்ரீ ஆழ்வாருக்கு –ப்ரேமாந்தருக்கு -எங்கனம் காட்டுவது –
தன் ஆற்றலைப் பார்த்து அன்பினால் ஆன அச்சப் பெரும் சுழி யினின்றும்
வெளியேறட்டும் என்று இறைவன் வலிமை மிக்க தன் தோளைக் காட்டினான் –

அது மேலும் இவரை அப் பெரும் சுழி யில் ஆழ்த்தி சுழல செய்து விட்டது -வலிமை அச்சத்தை கெடுக்க வில்லை –
அதனை மேலும் வலு வுறச் செய்து விட்டது –வலிமையை உள்ளடக்கி அழகே விஞ்சித் தோற்றுகிறது இவருக்கு –
இவ்வலிமை கொண்டு எதிரிகளோடு பொருது என்ன தீங்கை விளைவித்துக் கொள்வானோ
என்று மீண்டும் அச்சமே தலை தூக்கி நிற்கிறது ஆழ்வாருக்கு -இதனை
மல்லாண்ட திண் தோள் மணி வண்ணா உன் செவ்வடி செவ்வி திருக் காப்பு -என்னும் ஆழ்வார் ஸ்ரீ ஸூக்தியில் காண்கிறோம் –
காணவே இறைவனாலும் போக்க ஒண்ணாதபடி அன்பினால் விளைந்த-அச்சம் ஆழ்வாரது இயல்பு எனபது போதரும் –
துச்த்யஜா பிரக்குதிர் நாம -இயல்பு தவிர்க்க ஒண்ணாத தன்றோ-இக் கருத்துப் புலப்பட பான்மையன் -என்றார் அமுதனார் –

—————–

புக்க அரி உருவாய் அவுணன் உடல் கீண்டு உகந்த
சக்கரச் செல்வன் தன்னைக் குருகூர்ச் சட கோபன் சொன்ன
மிக்க ஒர் ஆயிரத்துள் இவை பத்தும் வல்லார் அவரைத்
தொக்குப் பல்லாண்டிசைத்துக் கவரி செய்வர் ஏழையரே.–7-6-11-

தொக்கு பல்லாண்டு இசைத்து கவரிசெய்வர் ஏழையரே -கிண்ணகத்தில் இழிவாரைப் போலே தனி இழிய ஒண்ணாமை திரண்டு கொண்டு,
‘பொலிக! பொலிக!’ என்று மங்களாசாசனம் செய்து,
சர்வேஸ்வரன் பக்கல் செய்யக் கூடிய அசாதாரண கைங்கரியங்களை யடைய இப் பத்தைக் கற்றவர்கள்
பக்கலிலே செய்யா நிற்பார்கள் மதிமுக மடந்தையர்.
நெடுநாள் சம்சாரத்தில் பட்ட இழவெல்லாம் தீரும்படி அவர்களாலே கொண்டாடப் பெறுவர்கள்.

———

ஸ்ரீ அருளிச் செயல்களில் போற்றி பத பிரயோகங்கள்

நோற்றுச் சுவர்க்கம் புகுகின்ற வம்மனாய்
மாற்றமும் தாராரோ வாசல் திறவாதார்
நாற்றத் துழாய் முடி நாராயணன் நம்மால்
போற்றப் பறை தரும் புண்ணியனால் பண்டொருநாள்
கூற்றத்தின் வாய் வீழ்ந்த கும்பகர்ணனும்
தோற்றும் உனக்கே பெரும் துயில் தான் தந்தானோ
ஆற்ற வனந்தல் உடையாய் அருங்கலமே
தேற்றமாய் வந்து திறவேலோ ரெம்பாவாய்-

நம்மால் போற்றப் பறை தரும் புண்ணியன் –
வெறுமையே பச்சையாக-இடைச்சிகளும் சென்று ஆஸ்ரயிக்கலாம் படியான தார்மிகன் –
இவர்களுடைய ஆஸ்ரயணம் உபாயம் அன்று-
ருசியாலே-

புண்ணியன் –
இவர்கள் உபாயம் அவன் தானே இறே –
சிநேக உக்தியாகவுமாம் –

நம்மால்
வெறுமையே பச்சையான இடைச்சிகளுக்கும் சென்று ஆஸ்ரயிக்கலாம் படி இருக்கிற தார்மிகன்
(நம்முடைய மால் பித்தன் )

நம்மால்
அவனுக்கு ஆகாதார் உண்டாய் முடிந்தான் அல்ல கிடீர்-
ஜென்ம விருத்தாதிகள் ஏதேனும் அமையும் கிடீர்

போற்ற
இவர்கள் குடிப் பிறப்பு இருக்கும் படி –
பல்லாண்டு என்று இருக்குமவர்கள் இறே –
இவர்கள் ஆஸ்ரயணம் உபாயம் அன்று

போற்றி (19)

ஏற்ற கலங்கள் எதிர் பொங்கி மீதளிப்ப
மாற்றாதே பால் சொரியும் வள்ளல் பெரும் பசுக்கள்
ஆற்றப் படைத்தான் மகனே அறிவுறாய்
ஊற்றமுடையாய் பெரியாய் உலகினில்
தோற்றமாய் நின்ற சுடரே துயில் எழாய்
மாற்றார் உனக்கு வலி தொலைந்து உன் வாசல் கண்
ஆற்றாது வந்து உன் அடி பணியுமா போலே
போற்றியாம் யாம் வந்தோம் புகழ்ந்தேலோ ரெம்பாவாய்-

போற்றி யாம் வந்தோம் புகழ்ந்து ஏலோர் எம்பாவாய் –

போற்றி
போற்றுகையாவது -திருப் பல்லாண்டு பாடுகை
பெரியாழ்வாரைப் போலே வந்தோம் –

யாம் வந்தோம் –
அவர் தன்னைப் பேணாதே
உன்னைப் பேணினாப் போலே
நாங்களும் எங்கள் ஸ்வரூபத்தைப் பாராமல்
ஆற்றாமை இருந்த இடத்தில் இருக்க ஒட்டாமையாலே – வந்தோம்
நசை முடிய ஒட்டாது –
ஆற்றாமை இருந்த இடத்தே இருக்க ஒட்டாது இறே –

யாம் வந்தோம் –
சத்ருக்கள் துரபிமானத்தாலே ந நமேயம் என்று இருக்குமா போலே
ஸ்வரூப ஞானத்தாலே –தத் சத்ருசம் -என்று இருக்கும் நாங்கள்
ஆற்றாமை இருக்க ஒட்டாமையாலே வந்தோம் –

புகழ்ந்து –
எங்களை தோற்பித்த குணங்களைச் சொல்லி –

போற்றி
தோற்றார் -போற்றி -என்னும் அத்தனை இறே –

போற்றுகை யாவது –
செவ்வடி செவ்வி திருக்காப்பு -என்று திருப் பல்லாண்டு பாடுகை-

அல்லாதார் பாடுவது தம் தாம் பிரயோஜனத்துக்காக இறே –
நாங்கள் உன் சம்ருத்தியை ஆசாசிக்கும் படி அன்றோ வந்தது –

புகழ்ந்து
சத்ரோ ப்ரக்யாத வீரஸ்ய-என்று
மாற்றாரும் தங்களைத் தோற்பித்த வீர்யத்தை சொல்லி புகழ்வார்கள்
இவர்களும் தங்களை நலிந்த நலிவை சொல்லிப் புகழும் அத்தனை இறே –

எங்களைத் தோற்பித்த குணங்களை சொல்லிப் புகழ்ந்து
அழித்தாய் யுன் திருவடியால் (6-2) -நின் தன்னால் நலிவே படுவோம் -என்று வருகை இறே யுள்ளது

போற்றி –புகழ்ந்து –வந்தோம்
பெரியாழ்வாரைப் போலேயும் வந்தோம் –
அல்லாதாரைப் போலேயும் வந்தோம் –

நாங்கள் செய்வது எல்லாம் செய்தோம்
நீ பெறிலும் பெறு
இழக்கிலும் இழ –

(அறிவித்தோம்
போற்றினோம்
புகழ்ந்தோம்
இதுவே சேதனனானதுக்கு பிரயோஜனம்

ப்ராப்தாவும்
பிராபகமும்
ப்ராப்திக்கு உகப்பானும் நீயே )

போற்றி யாம் வந்தோம்
தோற்றார் அவனைப் புகழும் அத்தனை –
அபலைகளை வெல்லுகையும் ஒரு பணியோ

போற்றி  யாம் வந்தோம்
பெரியாழ்வாரைப் போலே யன்றோ நாங்கள் வந்தது என்கை
தம்மைப் பேணாதே அத் தலையைப் பேணுமவர்
நாங்களும் எங்களைப் பேணாதே உன் வாசலிலே வந்தோம் என்கை

அன்று இவ் வுலகம் அளந்தாய் யடி போற்றி
சென்று அங்குத் தென்னிலங்கை செற்றாய் திறல் போற்றி
பொன்றச் சகடம் உதைத்தாய் புகழ் போற்றி
கன்று குணிலா வெறிந்தாய் கழல் போற்றி
குன்று குடையா வெடுத்தாய் குணம் போற்றி
வென்று பகை கெடுக்கும் நின் கையில் வேல் போற்றி
என்று என்றும் உன் சேவகமே ஏத்திப் பறை கொள்வான்
இன்று யாம் வந்தோம் இரங்கேலோ ரெம்பாவாய்

தங்கள் அபேஷித்த படியே செய்தருளக் கண்டு வந்த கார்யத்தை மறந்து அத் திருப்பள்ளி யறையில் நின்றும்
திவ்ய சிம்ஹாசனத்தளவும் நடக்கிற போதை நடை அழகுக்கு திருப் பல்லாண்டு பாடுகிறார்கள் –
அவன்-திருப் பள்ளி அறையில் நின்றும் திவ்ய ஆஸ்தான மண்டபத்துக்கு எழுந்து அருள
அந்நடை அழகிலே ஈடுபட்டு-வந்த கார்யத்தை மறந்து மங்களாசாசனம் பண்ணுகிறார்கள் –
காணும் அளவு இறே -அது வேணும் இது வேணும் -என்பது
கண்டால் அவனுக்கு பரியும் இத்தனை இறே-

தங்கள் மநோ ரதங்களை மறந்து தண்ட காரண்ய வாசிகள் போலே-
அயோத்யாவாசிகள் தேவதைகள் உட்பட பிராத்தித்தால் போலேயும்
சக்கரவர்த்தி பரசுராமன் இடம் பிரார்த்தித்தால் போலேயும்-
ஸ்ரீ கௌசல்யையார் மங்களா சாசனம் செய்தால் போலேயும்
வசுதேவர் தேவகி கண்ணன் சங்கு சக்கரங்களை மறைக்க வேண்டினால் போலேயும்–
வஸ்துவில் உள்ள ஆதாராதிசயம் தூண்ட-மங்களா சாசனம்

அர்த்திகளாய்ச் சென்றாலும் தந்தாமுடைய புருஷார்த்தத்தை விஸ்மரித்து
மங்களாசாசனம் பண்ண வேண்டும்படியான விஷய வைலக்ஷண்யத்தைச் சொல்லுகிறது –
அப்படியே செய்கிறோம் -என்று ப்ரதிஜ்ஜை பண்ணின படியைக் கண்டு -தாங்கள் வந்த காரியத்தை மறந்து –
தத் காலீநமான அழகிலே ஈடுபட்டு மங்களா சாசனம் பண்ணுகிறார்கள் –

திரு உலகு அளந்து அருளின ஆயாசம் போரும் என்று மங்களா சாசனம்–பண்ணுகிறார்கள்
திரு உலகு அளந்து அருளின போது இரண்டடி இறே இட்டது —
இப்போது எங்களுக்காக பத்து எட்டு அடி இடுவதே –
திரு உலகு அளந்து அருளின அன்று–
இந்த்ரன் பிரயோஜனத்தை கொண்டு போனான்
மகா பலி ஔதார்யம் பெற்றுப் போனான்–
தாங்கள் அன்று உதவப் பெறாத இழவு தீர–திருப் பல்லாண்டு பாடுகிறார்கள்

அஹங்கார க்ரஸ்தமான இந்த லோகத்தை
அஹங்காரத்தின் நின்றும் மீட்டு தன் திருவடிகளாலே அளந்து தனக்காக்கிக் கொண்டவனே –
உன் திருவடிகளுக்கு மங்களா சாசனம் –

திறல் போற்றி
மதிளுக்கு மதிள் இடுமா போலே–மிடுக்குக்கு திருப் பல்லாண்டு பாடுகிறார்கள்
மல்லாண்ட திண் தோள் மணி வண்ணா -என்னும்–அவர்கள் ஆகையாலே–குடிப் பிறப்பாலே வந்தது –
இலங்கை பாழாளாக படை பொருதானுக்கு பல்லாண்டு கூறுதும் -என்னுமவர்கள் இறே-

இந்த லோகத்தை அஹங்காரத்தின் நின்றும் மீட்ட அளவு அன்றிக்கே
அந்த அஹங்காரத்துக்கு பிறப்பிடமான இடத்தே சென்று –
தர்ச நீயமான பிரகிருதி சம்பந்த நிர்வாஹகமான அஹங்காரத்தை அழித்தவனே-
உன்னுடைய பராவிபவன சாமர்த்தியத்துக்கு பல்லாண்டு –

புகழ் போற்றி –
தாயும் கூட உதவாத தசையிலே-அனாயாசேன திருவடிகளாலே சகடாசுரனை அழித்த புகழ் போற்றி –
ராமாவதாரத்தில் காட்டில் மிகவும் அதிகமாக மங்களா சாசனம் பண்ண வேண்டி இருக்கை –
ராமாவதாரத்துக்கு பிதா -சம்பராந்தகன் -ஊர் -திரு அயோத்யை-புரோஹிதர் -மந்த்ரவாதிகளான வசிஷ்டாதிகள் –
பிள்ளைகள் -ஆண் திறல் மீளி மொய்ம்பில் அரக்கன் குலத்தைத் தடிந்தவர்கள் –குணவான்களும் பிள்ளைகள் –
இங்கு மாதாபிதாக்கள் -சாது இடையர்–ஊர் இடைச்சேரி–கம்சாதிகள்
எதிரிகள் ஸ்ரீ பிருந்தாவனத்திலே முளைத்து எழும் பூண்டுகள் அடைய ராஷசர்கள்–
தமையன் ஒரு ஷணம் தப்பில் பாம்பின் வாயிலே விழும் தீம்பன் –
பூதனாதிகளாலே பிறந்த அபாயங்களுக்கு ஒரு அவதி இல்லை-
ஆன பின்பு இனி மங்களா சாசனம் ஒழிய காவல் இல்லை –

காம குரோதங்களை–ஸ்வரூபேண நசிக்கும்படி -உன் திருவடிகளாலே உதைத்தவனே —
உன்னுடைய யசஸ்ஸுக்கு பல்லாண்டு –

குஞ்சித்த திருவடிகளில் வீரக் கழலையும்–
அகவாயில் சிகப்பையும் கண்டு காப் பிடுகிறார்கள்
அடி போற்றி கழல் போற்றி–நீட்டின திருவடிகளுக்கும் குஞ்சித்த திருவடிகளுக்கும்–
சூழ்ந்து இருந்து பரிவாரைப் போலே பரிகிறார்கள்-

குணம் போற்றி –
பசி க்ராஹத்தாலே கை ஓயும் தனையும் வர்ஷிக்க–மலை எடுத்துக் கொண்டு நின்ற ஆன்ரு சம்சய குணத்துக்கு
மங்களா சாசனம் பண்ணுகிறார்கள் –
தன்னுடைய ரஷ்ய வர்க்கத்தை மலையை எடுத்து நோக்கின குணம் -உண்பது கொண்டால்
உகிர் கொண்டு தலையை அறுக்கவோ -என்று மலையை எடுத்த ஆந்ரு சமசய குணம்-
இந்த்ரன் சிலா வர்ஷம் வர்ஷித்த போது–பர்வதத்தை குடையாக கொண்டு–
கோ கோப ரஷணம் பண்ணினாப் போலே –
அஞ்ஞான கார்யமான அஹங்காரம்–இவ் வதிகாரிக்கு விஷய ப்ராவண்யத்தை உண்டாக்குவதற்கு-பிரதி கிரியையாக
வைதிகமாய் கைங்கர்ய ரூபமான–விஷய ப்ராவண்யத்தை உண்டாக்கி–
ஸ்வ பிரபன்ன ஜன ரஷகனாம்படியைச் சொல்லுகிறது –
ஆக இப்படி ஆஸ்ரித ரஷகன் ஆனவனே–உன்னுடைய சீல குணத்துக்கு பல்லாண்டு –

நின் கையில் வேல் போற்றி –
வெறும் புறத்திலே ஆலத்தி வழிக்க வேண்டி இருக்க–அதுக்கு மேலே வேலைப் பிடிப்பதே -என்று
திரு வேல் பிடித்த திருக் கைக்கு திருப் பல்லாண்டு பாடுகிறார்கள் —
வடிவார் சோதி வலத்துறையும் சுடர் ஆழியும் பல்லாண்டு -என்று
திவ்ய ஆயுதங்களுக்கும் மங்களா சாசனம் பண்ணினார் இறே தமப்பனாரும்—
தேஜஸே சேது பந்தம் -தமப்பனாருக்கும் மகளுக்கும் பணி –என்று சீயர் அருளிச் செய்வர் –
ஒரு வியக்தியிலே எல்லா அபதானங்களையும் சொன்னால் த்ருஷ்ட்டி தோஷமாம் என்று
பிடித்த வேலுக்கு மங்களா சாசனம் பண்ணுகிறார்கள் –
அஹங்காரத்தை ஜெயித்து–தத் விஷய வைமுக்யத்தை மாற்றும்–
நின் திருக் கையில் திரு வாழி யாழ்வானுக்கு-பல்லாண்டு –

அடி போற்றி -திறல் போற்றி -புகழ் போற்றி -கழல் போற்றி -குணம் போற்றி -வேல் போற்றி -ஆகிய ஷட் ரசங்கள்-

என்று என்றும்
பிரயோஜனம் பெறும் அளவும் சொல்லி -பின்னை தேஹி மே ததாமி தே -என்னுமவர்கள் அன்று –
இது தானே பிரயோஜனமாய் இருக்கும்
சம்சாரிகள் புறம்பும் கொள்ளுவார்கள் -இவன் பக்கலிலும் கொள்ளுவார்கள் —
இவர்கள் புறம்பும் கொள்ளார்கள் -இவன் பக்கலிலும் கொள்ளார்கள்
ஓன்று நூறாயிரமாகக் கொடுத்து பின்னும் ஆளும் செய்வன் -என்று-அவனுக்கும் தான் கொடுத்து
ஆந்தனையும் கை காட்டி -என்று புறம்பும் தானே கொடுக்கும் என்கை –
இப்படி பல்லாண்டு பாடுகையே – யாத்ரையாய் உன் உடைய–வீர சரிதத்தையே ஏத்தி–புருஷார்த்தத்தை லபிக்கைக்காக
சத்வம் தலை எடுத்த இன்று–உன் கை பார்த்து இருக்கும் நாங்கள்–வந்தோம்

இப்பாசுரத்தில் பரமனுக்கு ஆறு முறை மங்களாசாசனம் (போற்றி) செய்யப்படுகிறது.
அவை பரமனின் ஆறு (ஞானம், வலிமை, செல்வம், வீர்யம், பொலிவு, செயல்திறன்) கல்யாண குணங்களைக் குறிப்பில் உணர்த்துவதாம்.

“என்றென்றும் உன் சேவகமே ஏத்திப் பறை கொள்வான்” என்பது, அடியார்களான கோபியர், பரமபதத்தில்
பகவத் கைங்கர்யம் செய்ய வேண்டுவதை மட்டுமே விழைவதை உள்ளர்த்தமாகக் கொண்டுள்ளது !

“வென்று பகை கெடுக்கும் நின் கையில் வேல் போற்றி” என்பது மோட்ச சித்தியை அடைவதற்குத் தடையாக இருப்பனவற்றை
பரந்தாமனின் கூரிய சங்கல்பம் உடைத்தெறியும் என்பதை உட்கருத்தாக வலியுறுத்துகிறது !

“குன்று குடையாய் எடுத்தாய் குணம் போற்றி” என்று கோபியர் பாடும்போது, பரமபதத்தில் ஸ்ரீவைகுந்தனாக,
அனைத்துலகங்களையும் ரட்சிக்கும் சர்வேஸ்வரனாக, வெண்கொற்றக் குடையின் கீழ் எழுந்தருளியிருக்கும்,
பரந்தாமனின் கல்யாண குணங்கள் போற்றப்பட்டுள்ளன.

“கன்று குணிலா எறிந்தாய் கழல் போற்றி” என்பது, பாவ-புண்ய பலன்களிலிருந்து அடியார்களை மீட்க வல்ல,
பரந்தாமனின் வலிமை வாய்ந்த தண்டத்தைப் போற்றும் உட்குறிப்பாகும் !

“பொன்றச் சகடம் உதைத்தாய் புகழ் போற்றி” என்பது, புலன்கள் நாடும் சிற்றின்பங்களுக்கு வேண்டி அலை பாயும் மனத்தை,
பரந்தாமனைப் பற்றுவதன் மூலம் அமைதிபடுத்தி நல்வழிக்கு இட்டுச் செல்லும் உபாயத்தை உட்கருத்தாக வலியுறுத்துகிறது.

‘சென்றங்குத் தென் இலங்கை செற்றாய் திறல் போற்றி’ என்பது, எங்கும் நீக்கமற நிறைந்த அந்தர்யாமியாகவும்,
ஆச்சார்யனாகவும் இருக்கும் அம்மாயப்பிரானை, அவன் திருவடிப் பதம் அடைவதற்கு தடைக்கற்களாக இருக்கும் கர்வம், பற்று
போன்றவற்றை விட்டொழிக்கத் தேவையான வலிமையான விவேகத்தை தந்தருளுமாறு கோபியர் வேண்டுவதைக் குறிக்கின்றது !

“அன்று இவ்வுலகம் அளந்தாய் அடி போற்றி” — உலகங்களைப் படைத்து ரட்சிப்பதால் பரந்தாமனே
பரந்த இவ்வண்டத்தின் நாயகன், அவன் திருவடிகளே காப்பு !

————

என் செய்கேன் அடியேன் உரையீர் இதற்கென்றும் என் மனத்தே இருக்கும் புகழ்
தஞ்சை ஆளியைப் பொன் பெயரோன் நெஞ்சம் அன்று இடந்தவனைத்
தழலே புரை விஞ்ச வாள் அரக்கன்  நகர் பாழ் படச் சூழ் கடல் சிறை வைத்து இமையோர் தொழும்
பொன் செய் மால் வரையை மணிக் குன்றினை   யன்றி என் மனம் போற்றி என்னாதே –7-3-9-

அத்தாலே புகர் பெற்ற வடிவை உடையவனாய் நின்றவனை –
அத்தாலே குளிர்ந்த நிறத்தை உடையவனாய் நின்றபடி –
இப்படிப் பட்ட இவனை அல்லது போற்றி என்று என்னுடைய ஹிருதயம் ஆனது
மங்களா சாசனம் பண்ணாது –
பாழாளாகப் படை பொருதானுக்கு அல்லது என்னுடைய ஹிருதயமானது பல்லாண்டு பாடாது –

நித்ய ஸூரிகள் பெரும் பேற்றைப் பெற்றேன் –
———–

நெய்யார் ஆழியும் சங்கமும் ஏந்தும் நீண்ட தோளுடையாய் அடியேனைச்
செய்யாத வுலகத்திடைச் செய்தாய் சிறுமைக்கும் பெருமைக்குமுள் புகுந்து
பொய்யால் ஐவர் என் மெய் குடி ஏறிப் போற்றி வாழ்வதற்கு அஞ்சி நின்னடைந்தேன்
ஐயா நின்னடி யன்றி மற்று அறியேன் அழுந்தூர் மேல் திசை நின்ற வம்மானே -7-7-3-

ஷூத்ர விஷயங்களை லபிக்கைக்கும் கிட்டவரிய விஷயங்களை லபிக்கைக்குமாக
க்ருத்ரிம ரூபத்தாலே -நான் -என்கிற சொல்லுக்கு உள்ளே அடங்கும் படி என் சரீரத்துக்குள் வந்து குடி புகுந்தன  வாய்த்து –

அவற்றை –போற்றி வாழ்வதற்கு-ஆராதித்திப் பின் சென்று வர்த்திக்குமதற்கு  அஞ்சி –நிருபாதிக சேஷியான யுன்னைக் கிட்டினேன் –

——–

மகிழ்ந்தது சிந்தை திருமாலே மற்றும்
மகிழ்ந்தது உன் பாதமே போற்றி -மகிழ்ந்தது
அழலாழி சங்கமவை பாடியாடும்
தொழிலாகம் சூழ்ந்து துணிந்து—இரண்டாம் திருவந்தாதி -32–

திருமாலே சிந்தை சூழ்ந்து துணிந்து நின் பாதமே போற்றி -மகிழ்ந்தது
என்னுடைய மனஸ் தத்வம் மநோ ரதித்து-அத்யவசித்து
ஸ்ரீயபதி யானவனுடைய திருவடிகளைப் போற்றி மகிழ்ந்தது

(சிந்தை சூழ்ந்து ஆசைப்பட்டு -துணிந்து உறுதியாக -மனமார போற்றி வாக்கின் வியாபாரம் செய்து மகிழ்ந்தது)

மற்றும்
என்றது வாக்கும் என்றபடி

மகிழ்ந்தது அழலாழி சங்கமவை பாடி
மிகவும் பிரதி பஷத்திலே அக்நி உமிழா நின்றுள்ள-திரு ஆழியையும்-ஸ்ரீ பாஞ்ச ஜன்யதையும் பாடி மகிழ்ந்தது

தொழிலாகம் சூழ்ந்து துணிந்து
ஆகம் ஆடுகை யாகிற தொழிலிலே மகிழ்ந்தது

மகிழ்கையே தொழிலாயிற்று-(எனவே மூன்று தடவை –
உபாயம் அவனே -அறிந்து கைங்கர்யமாக செய்தாலே மகிழ்ச்சி தானே கிட்டும் )

(முடியானே -3-8- திருவாய் மொழியிலே ஆழ்வாரின் கரணங்கள் பட்ட பாட்டைப் படுகின்றன இதில் இவ்வாழ்வாரின் கரணங்கள்
மநோ பூர்வக வாக் உத்தர -உன் பாதமே போற்றி -சிந்தைக்கும் சேரும் -ஞான ப்ரஸுர த்வாரமாய் இருக்கையாலே
மகிழ்ச்சியின் காரணமான மயிர்க்கூச்சு எறிவதால் உடலுக்கும் அது பொருந்தும் –
ஆகம் பாடி யாடும் -சரீரம் ஆடுவதும் பாடுவதும் தொழிலாகக் கொண்டு உள்ளது)

—————

கவியினார் கவி புனைந்து கண்ணார் கழல் போய்
செவியினர் கேள்வியாய்ச் சேர்ந்தார் -புவியினார்
போற்றி உரைக்கப் பொலியுமே பின்னைக்காய்
ஏறு உயிரை அட்டான் எழில் –-மூன்றாம் திருவந்தாதி 85-

வாயால் பலபல தோத்திரங்களைக் சொல்லிக் கொண்டும் கைகளைக் கூப்பிக்கொண்டும் கண்களை வேறொரு விஷயத்திலும்
செலுத்தாது அவனது திருவடித்தாமரைகளிலேயே செலுத்திக் கொண்டும். அப்பிரானது புண்யகீர்த்திகளையே செவிமடுத்துக் கொண்டும்
இப்பூமியிலுள்ளாடங்கலும் வந்து பணிந்து எல்லாருமொன்று சேர்ந்து போற்றி யுரைத்தாலும்,
கண்ணபிரான் நப்பின்னைப் பிராட்டிக்காக ரிஷபங்களை முடித்திட்டு மணக்கோலமும் பெரு மிடுக்குமாக நின்ற அழகு
பேச்சுவாக்கு நிலமாகுமோ? என்றவாறு.

————-

பொன்னகரம் புக்கு அமரர் போற்றி செய்யப் பொங்கொளி சேர்
கொன்னவிலும் கோளரி மாத் தான் சுமந்த கோலஞ்சேர் ——பெரிய திருமடல் –20

பொன்னகரம் புக்கு –
அதில் ஸ்லாக்கியமான தேச வாசமே அமையும் என்னும் படி
இருக்கிற விடத்தே போய்ப் புக்கு –

அமரர் போற்றி செய்யப் –
முடியுடை வானவர் முறை முறை எதிர் கொள்ள -என்னுமா போலே அங்குள்ள தேவர்கள்
அர்த்த பரராய் சம்சாரத்திலே இருந்து
இக்காம புருஷார்த்தத்தை ஆதரித்து
அதுக்கீடாக தன்னை ஒருத்து
சாதனா அனுஷ்டானம் பண்ணி வருவான் ஒரு மகாத்மா உண்டாவதே -என்று கொண்டாட –

————-

நயவேன் ஒரு தெய்வம் நானிலத்தே சில மானிடத்தை
புயலே எனக் கவி போற்றி செய்யேன் பொன்னரங்கம் என்னில்
மயலே பெருகும் இராமானுசன் மன்னு மா மலர்த் தாள்
அயரேன் அருவினை என்னை எவ்வாறு இன்று அடர்ப்பதுவே -35 –

கவி போற்றி செய்யேன் -என்ற இது-கவியால் போற்றி செய்யேன் -கவிகள் சொல்லித் துதியேன்-என்றபடி –
இனி கவி செய்யேன்–போற்றி செய்யேன்-என்னவுமாம் –
கவி செய்கையாவது -அவர்களை கவி பாடுகை
போற்றுகை யாவது -அல்லாத சொற்களால் கேவலம் புகழுகை –நயவேன் -என்றது -விரும்பேன் -என்றபடி

——————

புண்ணிய நோன்பு புரிந்துமிலேன் அடி போற்றி செய்யும்
நுண்ணரும் கேள்வி நுவன்றுமிலேன் செம்மை நூற் புலவர்க்
கெண்ணரும் கீர்த்தி இராமானுச ! இன்று நீ புகுந்ததென்
கண்ணுள்ளும் நெஞ்சுள்ளும் நின்ற விக் காரணம் கட்டுரையே – – 92–  –

அடி போற்றி செய்யும் நுண்ணரும் கேள்வி நுவன்றுமிலேன் –
தேவரீர் உடைய திருவடிகளை ஆஸ்ரயியைக்கு உறுப்பாய் -சூஷ்மம் என்றும் -சர்வம் குஹ்ய தமம் பூரா-ப்ரவஷ்யாமி என்றும்
நசா ஸூ ஸ்ருஷவே வாச்யம் -என்றும் சொல்லுகிறபடியே –
ஸூ சூஷ்மமாய்-பரம ரகஸ்யமாய் -அநாதிகாரிகளுக்கு உபதேசிக்க அரிதான மந்த்ரத்தை ஸ்மரிக்கை அன்றிக்கே –
ஸ்மரிக்கை வேணும் என்று பிரசங்கிப்பதும் செய்திலேன் என்னுதல் –

அடி போற்றி செய்தல்-
ஆசார்யன் திருவடிகளை ஸ்வயம் பிரயோஜனமாக அடைந்து –பொங்கும் பரிவாலே -அவற்றுக்கு மங்களா சாசனம் செய்தல் –
ஆசார்யன் திருவடிகளை அணுகிப் பேணி-மங்களா சாசனம் செய்தல் –
சகல சாஸ்த்ரங்களின் தாத்பர்ய பொருளாதலின் அது-நுண்ணியதாக அருமைப் பட்டதாய் -கேள்வி அறிவின் முதிர்ச்சியினால்
வருவது என்பது தோன்ற –நுண்ணரும் கேள்வி -என்றார் –
தேவரீர் திருவடிகளை ஆஸ்ரயித்து வாழ்த்துப் பாடுகைக்கு-உறுப்பாக கேள்வி அறிவும் எனக்கு இல்லையே -என்கிறார் .
கேள்வி அறிவு இல்லாதது -கேளாமையினால் மாத்ரம் அன்று –
கேட்க வேண்டும் என்னும் எண்ணம் இல்லாமையினால் அதனைப் பற்றிய பேச்சே இல்லாமையினாலே-
என்னும் கருத்துப் பட –நுவன்றுமிலேன் -என்றார் –

————

வீற்றிருந்து ஏழுலகும் தனிக்கோல் செல்ல, வீவு இல் சீர்
ஆற்றல் மிக்கு ஆளும் அம்மானை வெம்மா பிளந்தான்றனைப்
போற்றி என்றே கைகள் ஆரத் தொழுது,சொல் மாலைகள்
ஏற்ற நோற்றேற்கு இனி என்ன குறை எழுமையுமே?–4-5-1-

போற்றி –
சொரூபத்திற்குத் தக்கனவாய் அன்றோ பரிவுகள் இருப்பன? கேசி பட்டுப் போகச் செய்தேயும்
சமகாலத்திற் போலே வயிறு எரிந்து படுகிறாராயிற்று இவர்.
என்றே – ‘நம’ என்று வாயால் எப்பொழுதும் சொல்லிக்கொண்டு இருக்கும்
தன்மை வாய்ந்தவர்களாய் இருப்பார்கள்,’ என்பது போன்று,
அன்று இவ்வுலகம் அளந்தான் போற்றி -ஆறு தடவை ஆண்டாள் போலே –
ஒருகால், ‘பல்லாண்டு’ என்றால், பின்னையும் ‘பல்லாண்டு பல்லாண்டு’ என்னுமத்தனை

கைகள் ஆரத் தொழுது –
‘வைகுந்தம் என்று கைகாட்டும்’ என்று வெற்று ஆகாசத்தைப் பற்றித் தொழுத கைகளின்
விடாய் தீர்ந்து வயிறு நிறையும்படி தொழுது.

சொல் மாலைகள் –
வாடாத மாலைகள். என்றது, ‘அநசூயை கொடுத்த மாலை போலே செவ்வி அழியாத மாலைகள்’ என்றபடி.
ஏற்ற –
‘ஆராதனத்தைத் தாமாகவே தலையாலே ஏற்றுக்கொள்ளுகிறார்’ என்கிறபடியே, திருக்குழலிலே ஏற்றும்படியாக.

நோற்றேற்கு –
இவர் இப்போது நோற்றாராகச் சொல்லுகிறது,
1- ‘மண்ணையிருந்து துழாவி’ என்னும் திருவாய்மொழியில் சொல்லப்பட்ட விடாயை;
முன் கணத்திலே நிகழ்வது ஒன்றேயன்றோ ஒன்றுக்கு ஏதுவாவது?
அன்றிக்கே,2-‘பகவானுடைய கிருபையை’ என்னலுமாம்.
கிருபை என்றுமே இருந்தாலும்–பூர்வ ஷண வர்த்தி இறே ஒன்றுக்கு ஹேது வாகும்–
அதனால் விடாய்த்தது அன்றோ என்கிறார் –

இனி என்ன குறை –
பரம பதத்திற்குச் சென்றாலும் தொண்டு செய்தலாலேயாகில் சொரூபம்;
அதனை இங்கே பெற்ற தனக்கு ஒரு குறை உண்டோ?
இங்கே இருந்தே அங்குத்தை அனுபவத்தை அனுபவிக்கப் பெற்ற எனக்கு ‘
அங்கே போகப் பெற்றிலேன்’ என்கிற குறை உண்டோ?
அங்கே போனாலும் சூழ்ந்திருந்து ஏத்துவர் பல்லாண்டே அன்றோ?’ ‘இது எத்தனை குளிக்கு நிற்கும்?’ என்னில்,

எழுமையுமே –
முடிய நிற்குமவற்றை எவ்வேழாகச் சொல்லக்கடவதன்றோ?
‘கீழே பத்துப் பிறவியையும் தன்னையும் பரிசுத்தப்படுத்துகிறது’ என்றும்,
‘மூவேழ் தலைமுறையைக் கரை ஏற்றுகிறது’ என்றும் சொல்லப்பட்டிருக்கின்றது அன்றே?

‘பூவளரும் திரு மாது புணர்ந்த நம் புண்ணியனார் தாவள மான தனித்திவம் சேர்ந்து, தமருடனே
நாவள ரும்பெரு நான்மறை ஓதிய கீதமெலாம் பாவளரும் தமிழ்ப் பல்லாண் டிசையுடன் பாடுவமே.’- என்பது வேதாந்த தேசிகன் ஸ்ரீசூக்தி.

————-

போற்றி மற்றோர் தெய்வம் பேணப் புறத்திட்டு, உம்மை இன்னே
தேற்றி வைத்தது, எல்லீரும் வீடு பெற்றால் உலகு இல்லை என்றே;
சேற்றில் செந்நெல் கமலம் ஓங்கு திருக்குருகூர் அதனுள்
ஆற்ற வல்லவன் மாயம் கண்டீர் அது அறிந்தறிந்து ஓடுமினே.–4-10-6-

போற்றி –
நான் பகவத் விஷயத்தில் செய்வன முழுதும் நீங்கள் இதர தேவர்கள் பக்கலிலே செய்து போருகின்றீர்கோள்;
உங்கள் பக்கல் ஒரு குறை இல்லை; அடையத்தகாதனவாய் இருத்தல் ஒன்றே குறை.

மற்றோர் தெய்வம் –
அருச்சுனா! எவர்கள் வேறு தேவர்களிடத்தில் பத்தியுடையவர்களாய்க்கொண்டு சிரத்தையோடு பூஜிக்கின்றார்களோ,
அவர்களும் என்னையே விதி முன்னாக அன்றியே பூஜிக்கின்றார்கள்,’ என்னுமாறு போலே.

பேண –
அவை தமக்கு என்ன ஒன்று இல்லாமையாலே, அவற்றிற்கு ஓர் உயர்வினைச் சாதித்தல் அவர்களை
அடைகின்ற உங்களுக்கே பாரம்’ என்பார், ‘பேண’ என்கிறார்.

புறத்திட்டு –
ஈசுவரனாகிய தனக்குப் புறம்பு ஆம்படி செய்து.

———

போற்றி யான் இரந்தேன் புன்னை மேலுறை பூங் குயில்காள்!
சேற்றில் வாளை துள்ளும் திரு வண் வண்டூ ருறையும்
ஆற்றல் ஆழி யங்கை அமரர் பெருமானைக் கண்டு
மாற்றம் கொண்டருளீர் மையல் தீர்வதொரு வண்ணமே.–6-1-6-

போற்றி –
சம்சார வெக்காயம் தட்டாதபடி, வைமாநிகர் விமானங்களிலே உயர இருக்குமாறு போலே,
புன்னை மரத்திலே உயர இருந்தன சில குயில்கள்; –கூஜந்தம் ராம ராமேதி மதுர அஷரம் -வால்மீகி கோகுலம்
(இங்கும் ராமன் -தானே-மாறில் போர் அரக்கன் மதிள் நீறு எழச் செற்றுகந்த ஏறு சேவகனார்க்கு-6-1-10- )
அவற்றின் செவிகளிலே தன் துயரத்தைக் காட்டுகின்ற ஒலி படும்படி உயர ‘போற்றி’ என்கிறாள்.
முகம் பார்க்கைக்குச் சொல்லுகிற பாசுரம் இது போலே காணும்.
இந்த ஒலி செவிப்பட்டால் காரியம் செய்தல்லது நிற்க ஒண்ணாது என்றிருக்கிறாள் காணும்.

யான் இரந்தேன் –
அவன் தான் இரக்க இருக்கக் கடவ வேண்டப்பாடுடைய நான் இரந்தேன்;
ஆள் விடுவானும் இரப்பானும் எல்லாம் தானே அன்றோ.
அன்றிக்கே,
“இரகு வம்சத்தை மகிழச் செய்கின்ற இளைய பெருமாள், தமையனுடைய இரண்டு திருவடிகளையும் நெருங்கப் பிடித்துக் கொண்டு
பிராட்டியைக் குறித்துச் சொன்னார், சத்திய விரதரான பெருமாளைப் பார்த்தும் சொன்னார்” என்கிறபடியே
ஸ ப்ராது: சரணௌ காடம் நிபீட்ய ரகு நந்தந:
ஸீதாம் உவாச அதியஸா: ராகவஞ்ச மஹாவிரதம்”-என்பது, ஸ்ரீராமா. அயோத். 31 : 12.
புருஷகாரத்திற்கு வழியாக எல்லாராலும் இரக்கப்படும் யான் இரந்தேன் என்னுதல்.
வாலப்யத்தால் அவனைக் கட்டுப் படுத்தி ஈஸ்வரி -நம் அனைவருக்கும் ஈஸ்வரி அன்றோ –

இரந்தேன் –
நியமிக்கிறேன் அல்லேன், இரக்கின்றேன்.
இரப்பார் காரியம் செய்தறவேணும் என்னும் நினைவாலே ‘இரந்தேன்’ என்கிறாள்.
இரந்தேன் என்று அவற்றின் நெஞ்சிலே புண்படுத்துகிறாள்.

—————

பொருள் கையுண்டாய்ச் செல்லக் காணில் போற்றி என்று ஏற்றி எழுவர்
இருள் கொள் துன்பத்தின்மை காணில் என்னே என்பாருமில்லை
மருள் கொள் செய்கை யசுரர் மங்க வடமதுரைப் பிறந்தார்க்கு
அருள் கொள் ஆளாய் யுய்யல் அல்லால் இல்லை கண்டீர் அரணே-9-1-3-

போற்றி என்று –
பிறருடைய நலத்தை விரும்புகின்றவர்களை போன்று வார்த்தை சொல்லுவர் -என்றது –
உனக்கு இன்னமும் கிழிச்சீரை பெருக வேண்டும் -என்பார்கள் என்றபடி –
நம்முடைய நலத்தையே தனக்கு பிரயோஜனமாக கொண்டு இருப்பான் ஒருவன் உண்டாவதே –என்று குளிர நோக்குவானே-
இனி இவன் நமக்கு கண்ணற மாட்டான் -என்று அறிந்தவாறே -கண் -அருள் -கிருபை –

—————-

வீற்று இடம் கொண்டு வியன் கொள் மா ஞாலத்து இதனுளும் இருந்திடாய் அடியோம்
போற்றி யோவாதே கண்ணினை குளிரப் புது மலர் ஆகத்தைப் பருக
சேற்றிள வாளை செந்நெலூடு களும் செழும் பணைத் திருப் புளிங்குடியாய்
கூற்றமாய் அசுரர் குல முதலரிந்த கொடு வினைப் படைகள் வல்லானே–9-2-9–

போற்றி –
இவ் இருப்பு -இங்கனே நித்யமாக செல்ல வேண்டும் என்று-மங்களா சாசனம் செய்து –

யோவாதே –
உச்சி வீடு விடாதே –

கண்ணினை குளிரப் –
காணப் பெறாமையாலே கமர் பிளந்து கிடந்த கண்கள்-விடாய் எல்லாம் தீர்ந்து குளிரும்படியாக –

புது மலர் ஆகத்தைப் பருக –
செவ்விப் பூ போலே இருக்கிற-திரு மேனியை அனுபவிக்கும்படியாக -என்றது –
மலர்ந்த மலர் போன்ற மிருதுவான வடிவினை-திருக் கண்களால் பருகுவார் போலக் குளிரக் கடாஷித்து
வார்த்தை அருளிச் செய்தார் -என்கிறபடியே –
தஸ்ய தத் வசனம் ஸ்ருத்வா ராமோ வசனம் அப்ரவீத்-வசஸா சாந்தயித்வா ஏனம் லோசநாப்யாம் பிபன்னவ-யுத்தம் -21-6-
எப்பொழுதும் அனுபவிக்கப் பெறுகையை தெரிவித்தபடி –

——–

எற்றி மனத்து எழில் ஞான விளக்கை இருள் அனைத்தும்
மாற்றினவருக்கு ஒரு கைம்மாறு மாயனும் காண கில்லான்
போற்றி உகப்பதும் புந்தியில் கொள்வதும் பொங்கு புகழ்
சாற்றி வளர்ப்பதும் சற்று அல்லவோ முன்னம் பெற்றதற்கே-அதிகார ஸங்க்ரஹம் –38

————–

கார்த்திகையானும் கரி முகத்தானும் முக்கண்
மூர்த்தியும் மோடியும் வெப்பும் முதிகிட்டு மூவுலகும்
பூத்தவனே என்று போற்றிட வாணன் பிழை பொறுத்த
தீர்த்தனை ஏத்தும் இராமானுசன் என் தன் சேம வைப்பே – 22- –

ஸ்ரீ கண்ணனது பரத்வம் பாணாசுர யுத்தத்தில் தெளிவாக வெளிப்படுதலின் வாணனது பிழையை
பொருத்து அருளிய தூய்மையை ஸ்ரீ எம்பெருமானார் எத்துவதாக சொல்லுகிறது இந்த பாசுரம் –

அவனுக்கும் தங்களுக்கும் உண்டான பித்ரு புத்ர சம்பந்தாதிகளை ஸூசுப்பித்து நின்று தங்களை ஆஸ்ரயித்த
வாணனுடைய ரஷண அர்த்தமாக -ஜகத் காரண பூதன் ஆனவன் -என்று போற்றிட –ஸ்தோத்ரம் பண்ண –
அவர்களுக்காக பாணாசுரனுடைய அபராதத்தை ஷமித்த குண சுத்தியை உடைய ஸ்ரீ சர்வேஸ்வரனை
அந்த குண வித்தராய் கொண்டு -ஏத்துகிற ஸ்ரீ எம்பெருமானார் -எனக்கு ஆபத்துத் துணையாக சேமித்து வைத்த -தனம் ..
போற்றுதல்-புகழ்தல்
வைப்பு -நிஷேபம்–

கிருஷ்ண கிருஷ்ண மகா பாஹோ ஜாநேத்வாம் புருஷோத்தமம் –என்றும் –
கிருஷ்னேதி மங்களானாம் யச்யவாசி பிர வர்த்ததே பச்மீபவந்தி ராஜேந்திர மகாபாதக கோடாயா-என்றும்
கிருஷ்ணா-என்றும் தான் தீர கழியச் செய்த அபராதத்துக்கு பிராயச்சித்தார்தமாக -திரு நாம சங்கீர்த்தனம் பண்ணுகிறான் காணும் –
ப்ராயச்சித்தான்ய சேஷாணி தப கர்மாத்மகாநிவை -யாநி தேஷா மசெஷாணாம் கிருஷ்ண அனுஸ்மரணம் பரம் -என்னக் கடவது இறே –

கிருஷ்ண -என்றும்
கிருஷி ப்ர்பூ வாசகஸ் சப்தோனஸ் ச நிர்வர்த்தி வாசக -தயோரைக்யம் பரப்ரம்ம கிருஷ்ணா இத்யபிதீயதே -என்னும்படி –
உபய விபூத் யாத்மகனாய் – என்றும் –
ஜகச்சச -என்று தத்ரூப மகா ப்ர்திவி யானவனே – என்றும் –
மகா பாஹோ -பூர்வ காலத்தில் தேவர்களும் ரிஷிகளும் -அசுத்தாஸ்தே சமஸ்தாச்து தேவாத்யாம் கர்ம யோக -என்றும் –
அவித்யாந்தர்க்க தாஸ் சர்வே -என்றும் –
நமேவிதுஸ் சூரகணா பிரபவன்ன மகர்ஷய – என்றும் சொல்லப்பட்ட பிரக்ரதர் யாகையாலே –
ஹரி ஹரர்கள் இருவருடையவும் -பலாபலங்களை அறிவதற்காக விஸ்வ கர்மாவை அழைத்து -இரண்டு தனுச்சுக்களைப் பண்ணச் சொல்ல –
அவனும் அப்படியே பண்ணிக் கொடுக்க -அவர்கள் அந்த தனுச்சுக்களை எடுத்து இருவர்
கையிலும் கொடுத்து -யுத்தம் பண்ண வேணும் என்று பிரார்த்திக்க -அப்படியே இருவரும் யுத்தம் பண்ணுகிற போது –
விஷ்ணுவுடைய சர வேகத்தை -ருத்ரன் சஹிக்க மாட்டாதே மிகவும் அவசன்னனாய் -ரஜஸ் தமச்சுக்கள் அபி பூதமாய் –
சத்வம் தலை எடுத்தவாறே -அப்போது அவரை -சர்வ ஸ்மாத்பரன் -என்று அறிந்து -ஸ்தோத்ரம் பண்ணினான் -என்று பிரசித்தம் இறே –
அப்படியே இப்போதும் தமோத்ரேகத்தாலே யுத்தம் பண்ணி -அவனாலே அடி பட்டு -பின்பு சத்வம்தலை எடுக்க –
பூர்வ காலத்திலே அபதானத்தை ஸ்மரித்து -அவனுடைய பாஹூ பலத்தை அறிந்தவன் ஆகையாலே –
மகா பாஹோ என்று சம்போதிக்கிறான் –
ஜானே -இவ்வளவும் தேவரீர் கொடுத்த அதிகாரத்தாலே யுத்தம் பண்ணி -அடி பட்ட பின்பு –சத்வம் தலை எடுத்து தெளிந்தேன் –
சத்வாத் சஞ்சாய தேஜ்ஞ்ஞானம் -என்றது இறே -தெளிந்த படி
எங்கனே என்னில் –
த்வாம் புருஷோத்தமம் -என்றும் –
வாசுதேவ குமாரராய் -ஆஸ்ரித சுலபனான தேவரீரை – என்றும் –
புருஷோத்தமம் –என்றும் -அதோச்மிலோகேவேதேச பிரதித புருஷோத்தம -யோ மா மேவ மசமூடே ஜாநாதி புருஷோத்தமம் -என்று
தேவரீர் அருளிச் செய்த படி -பரம புருஷன் என்று -இப்போது தெளிந்தேன் என்று –போற்றிட –
இப்படி குணி நிஷ்ட குணாபிதானம் பண்ணி ஸ்துதிக்க –

———-

போற்றரும் சீலத்து இராமானுச நின் புகழ் தெரிந்து
சாற்றுவனேலது தாழ்வது தீரில் உன் சீர் தனக்கோர்
எற்றமென்றே கொண்டிருக்கிலும் என் மனம் ஏத்தி யன்றி
ஆற்ற கில்லாது இதற்கென்னினைவா என்றிட்டஞ்சுவனே – – -89 –

இதிலே –தம்முடைய பூர்வ வ்ர்த்ததை அனுசந்தித்துக் கொண்டுபுகழ்ந்து தலைகட்ட வரிதான சீல குணத்தை உடையரான
ஸ்ரீ எம்பெருமானார் உடைய திரு முக மண்டலத்தை பார்த்து -மகா பிரபாவம் உடைய தேவரீரை –
அத்யந்த அதமனான நான் ஸ்துதிக்கை தேவரீருக்கு அவத்யமாய் தலைக் கட்ட கடவது ஆகையாலே
ஸ்துதியாது ஒழிகையே தேவரீருக்கு அதிசயம் இறே –
ஆனாலும் ஸ்தோத்ரம் பண்ணாது ஒழியில் என் மனசு ஆறி இராது –
இப்படி ஆன பின்பு -மூர்க்கு பேசுகின்றான் இவன் -என்று தேவரீர் திரு உள்ளத்தில் என்ன வோடுகிறதோ என்று
நான் அத்தை நினைத்து எப்போதும் பீதனாய் நின்றேன் என்று விண்ணப்பம் செய்கிறார் –

நாளும் என் புகழ்கோ வுன சீலம் -ஸ்ரீ திருவாய் மொழி -9- 3-10 – -என்னுமா போலே –
புகழ்ந்து தலைக் கட்ட-வரிதான சீலகுணத்தை உடையவரே –
தேவரீருடைய கல்யாண குணங்களை விவேகித்து லோக பிரசித்தமாம்படி பேசுவேன் ஆகில் –
வசிஷ்ட குணங்களை சண்டாளன் வர்ணித்து பேசுகை -அவற்றுக்கு அவத்யமாய்த் தலைக் கட்டுமா போலே –
அது இழிவாக நிற்கும் ..
அப்படி பேசுகிறதைத் தவறில் -தேவரீர் குணங்கள் தனக்கு உத்கர்ஷமாய் இருக்கும் என்று கொண்டே-இரா நிற்கச் செய்தேயும் –
என்னுடைய மனச்சானது -தேவரீர் குணங்களை ஸ்தோத்ரம் பண்ணி ஒழிய தரிக்க மாட்டுகிறது இல்லை –
மூர்க்குப் பேசுகின்றான் இவன் என்று முனிவாய் யேலும் என் நாவினுக்கு ஆற்றேன் –ஸ்ரீ பெரியாழ்வார் திரு மொழி -5 1-1 – –
என்னுமா போலே யிரா நின்றது -என்னுடைய தசை –
இதுக்கு தேவரீர் ஏது திரு உள்ளம் பற்றுகிறது என்று -பீதனாகி நின்றேன் –

போற்றரும் சீலத்து இராமானுச –
எத்தனையேலும் தரம் உடையார்க்கும் ஸ்துத்துதித்து தலைக் கட்ட அரிதான –சீல குணத்தை உடைய ஸ்ரீ எம்பெருமானாரே –
இவருடைய சௌசீல்யம் ஸ்ரீ பிள்ளை உறங்கா வல்லி தாசர் – ஊமை -முதலானவர்கள் இடத்தில் காணப்பட்டது இறே –
நாளும் என் புகழ் கோ வுன சீலமே -என்றும் சீல ஏஷா -என்றும் சொல்லப்படுகிற ஸ்ரீ சர்வேஸ்வரன்
உடைய சீல குணத்தை புகழ்ந்து தலைக் கட்டிலும் –
இவருடைய சீல குணத்தை புகழ்ந்து தலைக்கட்ட அரிதாய் இருக்கும் என்று காணும் என்பதே -இவர் திரு உள்ளத்தில் ஓடுகிறது –

போற்றரும் –இராமானுச –
சீலம் எல்லை இல்லாதவர் ஆதலின் -அக்குணம் புகழ்ந்து தலைக் கட்ட அரிதாய் ஆயிற்று –
ஸ்ரீ ஆழ்வானும் ஆசைப் படும் வகையில் -ஊமை ஒருவனோடு பழகி -தம் தாளை அவன் மத்தகத்திலே வைத்து –
உய்வித்த வரலாற்றினால் -ஸ்ரீ எம்பெருமானார் சீலம் -எல்லை கடந்தமை அறியலாம் –
ஸ்ரீ பகவானுடைய சீல குணத்தை -நாளுமென் புகழ் கோ உன சீலமே – என்று ஸ்ரீ நம் ஆழ்வார் போற்ற அரிதாக கூறினார் –
ஸ்ரீ பகவான் மனிசர் பிறவி யிற்றொன்றி கண் காண வந்ததை –
சீல க ஏஷ-இது என்ன சீலமோ -என்று போற்ற அரிதாக கூறினார் ஸ்ரீ ஆழ்வான்
அவர் சரண் கூடிய ஸ்ரீ அமுதனாரோ ஸ்ரீ எம்பெருமானார் சீலத்தை போற்ற அரிதாக அருளிச் செய்கிறார் .

போற்றரும் சீலத்து ராமானுச-
நேராக முகத்தை பார்த்து அருளும் படி உள்ள சீல குணம்

————–

இலிங்கத் திட்ட புராணத்தீரும் சமணரும் சாக்கியரும்
வலிந்து வாது செய்வீர்களும் மற்று நும் தெய்வமுமாகி நின்றான்
மலிந்து செந்நெல் கவரி வீசும் திருக் குருகூர் அதனுள்
பொலிந்து நின்ற பிரான் கண்டீர் ஒன்றும் பொய்யில்லை போற்றுமினே.–4-10-5-

ஒன்றும் பொய் இல்லை –
மற்றைத் தேவர்கட்குச் சொல்லுகிற உயர்வுகள் ஒன்று ஒழியாமல் பொய்யாய் இருக்குமாறு போலே,
பகவான் சம்பந்தமாகச் சொல்லுமவற்றில் ஒன்றும் பொய்யில்லை.
அவ்வத் தேவர்கட்கு இயல்பிலே உயர்வு இல்லாமையாலே மெய் ஒன்றும் இல்லை;
பகவானுடைய உயர்வுக்கு எல்லை இல்லாமையாலே, பொய் சொல்லுகைக்கு இடம் இல்லை.

போற்றுமினே –
நீங்கள் விரும்பாதிருக்க, நானே இப்படிச் சொல்லுகிறது, எனக்கு உங்கள் பக்கல் உண்டான
அருள் கண்டீர் இவ்வுலகினில் மிக்கதே,’ என்கிறபடியே, மிக்க அருளாலே அன்றோ?
அவ்வருளின் காரியம் பிறக்க வேண்டுமே. ‘கிரமத்திலே செய்கிறோம்’ என்று ஆறியிராமல்,
சடக்கென அவன் திருவடிகளிலே அடைவதற்குப் பாருங்கோள்.

பரத்வ பிரகாசம் -சௌசீல்யம் சௌசீல்யாதி
குணங்களும் பொலிந்து -தோற்றுமே-
பரி பூர்ணனாக நிற்கும் பிரகாரம் -அர்ச்சாவதாரம் -பரத்வம் என்று சங்கிக்க வேண்டாம் — இவனையே ஸ்துதியுமின்

————-

உணர்த்தல் ஊடல் உணர்ந்து உடன் மேயும் மடவன்னங்காள்!
திணர்த்த வண்டல்கள் மேல் சங்கு சேரும் திருவண் வண்டூர்
புணர்த்த பூந்தண் துழாய் முடி நம் பெருமானைக் கண்டு
புணர்த்த கையினராய் அடியேனுக்கும் போற்றுமினே.–6-1-5-

புணர்த்த கையினராய் –
அங்கே சென்றால் தொழப் பார்த்திராமல், கை ஒத்துச் செல்லுங்கோள் கண்டீர். என்றது,
வழியே பிடித்துத் தொழுது கொடு போங்கோள்;
“துன்பமொரு முடிவில்லை; திசை நோக்கித் தொழுகின்றான்;
எம்பெருமான் பின் பிறந்தார் இழைப்பரோ பிழைப்பென்றான்-என்பது, கம்பராமாயணம்.
இல்லையாகில், “பரவசப்பட்டவர்களாய் நமஸ்காரம் முதலான காரியங்களைச் செய்தார்கள்” என்கிற கண்ணழிவிலே
செலவு எழுதுவர் கண்டீர் என்றபடி.

அடியேனுக்கும் போற்றுமினே –
நீங்களும் அவனைப் போலே செய்யாதீர்கள், அங்கே புக்கால் என்னையும் நினைக்க வேண்டும்.
அதாவது, புக்காரை எல்லாம் தத்தமது பிரயோஜனத்திலே மூளப் பண்ணவல்ல தேசமாகையாலே,
இத் தலையை நினைக்க விரகு இல்லையன்றோ; “முக்தன் இச்சரீரத்தை நினைப்பதில்லை” என்னும்படி யன்றோ இருப்பது.
“நோ பஜநம் ஸ்மரந் இதம் சரீரம்”-என்பது, சாந்தோக்யம். 3. 12 : 3.

அடியேனுக்கும் போற்றுமின் –
அடியேன் இடையாட்டத்தையும் அத் தலைக்கு அறிவிக்க வேண்டும்.

————

பூ மகன் புகழ் வானவர் போற்றுதற்கு
ஆமகன் அணி வாணுதல் தேவகி
மாமகன் மிகு  சீர் வசுதேவர் தம்
கோமகன் வரில் கூடிடு கூடலே–4-3-

பூ மகன்
இந்த விபூதி

புகழ் வானவர்
லஷ்மி சம்பன்ன -பால -18-28–போலே அங்குள்ளார்

போற்றுதற்கு ஆமகன் –
நாவேவ யாந்தம் உபயே ஹவந்தே –
இரண்டு கரையில் உள்ளாறும் நடுவே போகிற ஓடத்தை அழைக்குமா போலே

அணி வாணுதல் தேவகி-
அழகிய ஒளியை உடைத்தாய்
வேறு ஒரு ஆபரணம் மிகையான நுதலை யுடைய தேவகிக்கு

மாமகன்
அவள் வளர்த்த செருக்காலே மகன் அல்ல -உடன் பிறந்தான் என்னலாம் படி –
மிக்க மகன்
தாய் வழியால் வந்த ஏற்றம் ஒன்றுமேயோ உள்ளது -என்ன –

மிகு  சீர் வசுதேவர் தம்- கோமகன்-
கோவான மகன் –
சக்கரவர்த்திக்கு போலே நியாம்யன் அல்லன்
இவர் தம்மையும் நியமிக்கும் மகன்

அவரை நியமிக்கையாவது -கம்ச பயத்தாலே இவனுக்கு என் வருகிறதோ என்று வயிறு பிடித்தால்
அப்பரே நீர் என் பயப்படுகிறீர்
அஞ்சாதே நான் சொல்வதைக்   கேட்டு சுகமாய் இரும் -என்றால் போலே நியமிக்கை

வரில் –
இரண்டு பிறப்பாலும் உள்ள -இருவர் சாயையும் தோற்ற -நடையிலே நடந்து வருமாகில்

கூடிடு கூடலே-
நீ கூடி என்னையும் அவனையும் கூட்டு –

————-

அங்கயல் பாய் வயல் தென்னரங்கன் அணியாக மன்னும்
பங்கய மா மலர்ப் பாவையைப் போற்றுதும் பத்தி யெல்லாம்
தங்கிய தென்னத் தழைத்து நெஞ்சே நம் தலை மிசையே
பொங்கிய கீர்த்தி இராமானுசனடிப் பூ மன்னவே – – 108-

நிகமத்தில்
இப்ப்ரபந்த ஆரம்பத்திலே
ஸ்ரீ இராமானுசன் சரணார விந்தம் நாம் மன்னி வாழ -1 – என்ற ப்ராப்யம்
தமக்கு யாவதாத்மபாவியாம்படி கை புகுருகையும் –
அந்த ப்ராப்ய ருசி ரூப பக்தி பௌஷ்கல்யமே தமக்கு அபேஷிதமாகையாலே –
தத் உபய சித்யர்த்தமாக ஸ்ரீ ஆகையாலே –
தேன் அமரும் பூ மேல் திரு நமக்கு என்றும் சார்வு -ஸ்ரீ மூன்றாம் திருவந்தாதி-100 –என்கிறபடியே
சர்வாத்மாக்களுக்கும் என்றும் ஒக்க சார்வாய் -சம்பத் ப்ரதையான ஸ்ரீ பெரிய பிராட்டியாரை ஆஸ்ரயிப்போம்-என்கிறார் .

இப்பாட்டிலே –
ஸ்ரீ எம்பெருமானார் திருவடிகள் ஆகிற செவ்விப்பூவை நம்முடைய தலை மேலே கலம்பகன் மாலை அலங்கரிப்பாரைப் போலே
அலங்கரித்து ஸ்தாவர பிரதிஷ்டையாக நிறுத்தி அருளினார் ஆகையாலே –அந்த பரிக்ரஹ அதிசயத்தை கொண்டு
திவ்ய தம்பதிகளான- ஸ்ரீ –ஸ்ரீயபதிகளை மங்களா சாசனம் பண்ணுவோம் என்று
பக்தி தத்வம் எல்லாம் தன்னளவிலே குடி கொண்டது என்னும்படி அத்ய அபி வர்த்தமான
தம்முடைய திரு உள்ளத்தோடு கூடி-பலத்தை சொல்லித் தலைக் கட்டுகிறார் –

தமக்கு நிரூபகமாக உடையரான ஸ்ரீ பெரிய பெருமாளுடைய அழகிய திரு மார்விலே –
இறையும் அகலகில்லேன் -ஸ்ரீ திரு வாய் மொழி -6 10-10 – என்று நித்ய வாசம் பண்ணா நிற்பாளாய்–
ஸ்லாக்கியமான தாமரைப் பூவை பிறப்பிடமாக வுடையாளாய் – நிரூபாதிக ஸ்த்ரீத்வத்தை வுடையாளான
ஸ்ரீ ரங்க நாச்சியாரை ஆஸ்ரயிப்போம் —

போற்றுதல் -வணங்குதல் –புகழ்தலுமாம்-

இத்தால்
1-ப்ராப்ய ருசி வ்ருத்தியும்–
ப்ராப்ய சித்தியும் ஆகிற –ஸ்வரூப அநு ரூப சம்பத் சித்திக்கடி –
சகல ஆத்மாக்களுக்கும் -தத் தத் அதிகார அநு குணமாக அபேஷித்த சம்பத் விசேஷங்களை-ஸ்வ கடாஷ விசேஷங்களாலே
உண்டாக்கி யருளும் –ஸ்ரீ பெரிய பிராட்டியார் என்றும் –
2-ப்ராப்யம் தான் ஸ்ரீ ஆசார்ய சரணாரவிந்தம் -என்றும் –
3-அத்ரபரத்ர சாபி நித்யம் -ஸ்ரீ ஸ்தோத்ர ரத்னம் – 2- என்கிறபடியே
யாவதாத்மம் விச்லேஷம் அற்று இருக்கை என்றும் –
4-இதுக்கு அதிகாரிகளும் இந்த ப்ராப்யத்தில் சஹ்ருதயமான ப்ராவண்யம் உடையவர்கள் என்றும் சொல்லிற்றாயிற்று –

பங்கய மா மலர் பாவையை போற்றி -அனைத்தும் பெறலாமே –

ஸ்ரீ தென்னரங்கனை போற்றிடில் ஸ்வ தந்த்ரன் ஆதலின் -ஒரு கால் நம்மை உதறித் தள்ளவும் கூடும் –
ஸ்ரீ பாவையைப் போற்றிடிலோ -உதறித் தள்ள வழி இல்லை –
ஸ்ரீ பகவானுக்கு பர தந்த்ரையாய் -அவனுக்கு குறை நேராதவாறு நடந்து கொள்வாள்
ஆதலின் –போற்றுதல் பயன் பெற்றே தீரும் -என்பது கருத்து .

முதல் பாசுரத்தில் தொடங்கிய வண்ணமே -இந்த பாசுரத்திலும் முடித்து இருக்கும் அழகுகண்டு களிக்கத் தக்கது .-
பூ மன்னு மாது தொடக்கத்தில் வருகிறாள் –
பங்கய மா மலர் பாவை முடிவிலே வருகிறாள் .
அங்கே மார்பிலே பொருந்தினவள் வருகிறாள்
இங்கே அணி யாகத்திலே மன்னுமவள் வருகிறாள் .
அங்கே மன்னி வாழ சரணாரவிந்தம் வருகிறது –
இங்கே மன்ன அடிப்பூ முடியிலே அடியிட வருகிறது –
இரண்டு இடங்களிலும் நெஞ்சு பாங்காய் அமைகிறது .
இராமானுசன் சரணாரவிந்தம் -நம் தலை மிசை மன்ன -மலர் சூடி மங்கள வாழ்க்கை பெற்று –
நிரந்தரமாக வீற்று இருப்பதற்கு –மங்கள வடிவினளான மலர் மகளை போற்றிடுவோம் என்பது
இந்தப் பிரபந்தத்தின் திரண்ட பொருளாகும்

————-

சிற்றம் சிறுகாலே வந்து உன்னைச் சேவித்து உன்
பொற்றாமரை அடியே போற்றும் பொருள் கேளாய்
பெற்றம்மேய்த்து உண்ணும் குலத்தில் பிறந்து நீ
குற்றேவல் எங்களைக் கொள்ளாமல் போகாதே
இற்றைப் பறை கொள்வான் அன்று காண் கோவிந்தா
எற்றைக்கும் ஏழு ஏழு பிறவிக்கும் உன் தன்னோடு
உற்றோமே யாவோம் உனக்கே நாம் ஆட்செய்வோம்
மற்றை நம் காமங்கள் மாற்றேலோ ரெம்பாவாய்

உன் பொற்றாமரை அடியே –
மகார்க்கமுமாய்–போக்யமுமாய்–பிராப்தமுமாய்–இருந்த திருவடிகளிலே –
அடியே -என்று அவதாரணத்துக்கு கருத்து –வேறு ஒரு பிரயோஜனத்துக்கு ஆளாகாது இருக்கை
உன் பொன்னடி–உலகம் அளந்த பொன்னடி இல்லை–காடுறைந்த பொன்னடி வேண்டாம்
உலகம் அனைவருக்கும்–வானவர் தம் சென்னி மலர் கண்டாய் சாழலே
மண் சட்டி தொடக் கூடாது -துத்தம் ஆன காலம்–பித்தளை செப்பு -தொட்டாரே தொடலாம் சுத்தி பண்ணலாம்
வேறு யாரும் தொடக் கூடாது–வெள்ளி யார் தொட்டாலும் சுத்தி–தங்கம் சுத்தி இல்லா விடிலும் யாரும் தொடலாம்
உபயோக படுத்தின வெள்ளி நெருப்பில் காட்டி–தங்கம் தோஷம் இல்லை -சாஸ்திரம்
பொது நின்ற பொன்னம் கழல்–விட்டால் பிழைக்க ஒண்ணாது–பொன் தாமரை அடி
வெறும் பொன் இல்லை–சாதனம் சாத்தியம் இரண்டும் பூர்ணம்–தாமரை பொன் அடி பிராப்ய பிராபக
த்வம் மதியம் தனம் பாத பங்கஜம்–பொன்னும் பூவும் புறம்பே தேட வேண்டாம்–உன் பொன் தாமரை அடி

போற்றும்-
போற்றுகை யாவது ஸ்வாமிக்கு மங்களா சாசனம் பண்ணுகை –
பிராப்தமாய்–ஸ்ப்ருஹணீயமாய்–சௌகந்த்ய சௌகுமார்ய லாவண்யங்களாலே–
பரம போக்யமான-உன் திருவடிகளையே
மங்களா சாசனம் பண்ணுகைக்கு-பிரயோஜனத்தைக் கேளாய் –

பொருள் கேளாய் –
முன்பே இருக்கிறவனை -கேளாய் -என்பான் என் என்னில் —
இவர்களுடைய ஸ்தநாத்ய அவயவங்களிலே-அந்ய பரனாய் இருக்கையாலே
உன் பராக்கை விட்டு நாங்கள் சொல்லுகிற வார்த்தையைக் கேளாய் -என்கிறார்கள் –
அவனும் இவர்கள் பேச்சு அன்றோ -என்று கேட்டான் –
கீதை தான் ஆசார்யன் அர்ஜுனன் சிஷ்யன்–திருப்பாவை -ஆண்டாள் ஆசார்ய ஸ்தானம் அவன் கேட்க –

போற்றும் பொருள்
சொல்லத் தொடங்கினவாறே–சிவந்த போதரிக் கண் அழகை–கோவை கனிவாய் பழுப்பும்
இவர்கள் பொற்றாமரை அடியில் கண்ணை வைத்து–அந்ய பரனாய் இருந்தான்
மையல் மிக்கு வெறித்து பார்த்து இருக்க –

கேளாய் –
முதுகில் தட்டி பராக்கு பார்க்காதே–வார்த்தை சொல்லா நிற்கும் பொழுது கேளாய் சொல்வதால் அந்ய
மாஸூச -சோக ஜனகம் போலே–கேளாய் என்பதால் கேளாமல் பராக்கு பார்த்து இருக்க ஸ்தம்பித்து இருக்க
எங்கள் பிராப்யம் அழித்து உன் பிராப்யம் பெறப் பார்ப்பது–
அடியை விட்டு தொடையை தட்டுகிறார்கள்
அத்யாபயந்தி ஓதுவிக்க இழிந்தவள்-
ஸ்ருனு அர்ஜுனன்–தூங்கி இருப்பவனை எழுப்பி –
எப்பொழுது தூங்கினான் தெரியாமல் அர்ஜுனன்–கேளீரோ பெண்களுக்கு கிருத்யாம்சம் சொல்லி

கேளாய்–
பாகவதர்கள்–இவனுக்கு கர்தவாம்சம் சொல்ல கேளாய்–எனக்கு உங்கள் பேச்சே அழகு–பொருள் கேள்வியாக
உசித மாடு மேய்க்கை தவிர்ந்து–இற்றைக்கு இதுவே–நீ கேளாய்
சீரிய சிங்காசனம்–நீ போற்றும் பொருள் கேளாய்-
கிரமத்தில் செய்வோம் ஆகட்டும் பார்க்கலாம் -ஆறி இருக்க ஒண்ணாது
த்வரிக்க–பேறு உங்கள் நீங்கள் த்வரிக்கை–இவ்வளவாகில் துடித்தது நீ தான் -யோசனை செய்து பார்

கேளாய்
இரண்டாம் பாட்டில் கேளீரோ -பாகவதர்களை சொல்லி
கேளாய் -என்று பகவானை கேளாய் -என்கிறாள் –

———-

மன்னிய பேரிருள் மாண்ட பின் கோவலுள் மா மலராள்
தன்னோடு மாயனைக் கண்டமை காட்டும் தமிழ்த் தலைவன்
பொன்னடி போற்றும் இராமானுசற்கு அன்பு பூண்டவர் தாள்
சென்னியில் சூடும் திரு உடையார் என்றும் சீரியரே – 10–

ஸ்ரீ பேய் ஆழ்வாருடைய ஸ்ப்ர்ஹநீயமான திருவடிகளை ஸ்துதிக்கிற ஸ்ரீ எம்பெருமானார்-விஷயமான ப்ரீதியாலே பரிஷ்கரிக்க பட்டவர்களுடைய
ஸ்ரீ பாதங்களை தம்தாமுடைய தலை மேல் தரிக்கும்-சம்பத்தை உடையவர்கள் சர்வ காலத்திலும் ஸ்ரீ மான்கள்

பொன்னடி போற்றும் –
பிரபன்ன ஜனங்களுக்கு எல்லாம் ச்ப்ர்ஹநீயமான திருவடிகளை
மங்களா சாசனம் பண்ணுகிற -சேஷத்வ அநு ரூபமாக -அடிமை தொழில் செய்கை தவிர்ந்து –
ச்ப்ர்ஹநீயம் ஆகையாலே பிரேம பரவசராய் கொண்டு மங்களா சாசனம் பண்ணத் தொடங்கினார் காணும் –
போற்றுதல்-புகழ்தல் –

பொன்னடி போற்றும் –
உலகமளந்த பொன்னடியில் ஈடுபாடு மட்டுப்பட்டு –தமிழ்த் தலைவன் பொன்னடியில்
மிகவும் ஈடுபட்டுப் போற்றுகிறார் எம்பெருமானார் –
அச்சுதன் பதாம் புஜமாம் பொன் மீது வ்யாமோஹம் கொண்டு மற்றவைகளை தருணமாக
மதிக்கும் எம்பெருமானார் -தமிழ்த் தலைவன் பொன்னடியைப் போற்றுகிறார் –

யோ நித்ய -அச்சுதன் திருவடி தவிர மற்ற எல்லாம் புல்-அப்புறம் காட்டி கொடுத்த பின்பு .
தமிழ் தலைவன் பொன் அடி-அச்சுதன் திருவடி தவிர புல்-முதல் நிலை -இவர் காட்டவே கண்டதால்
சரம பர்வ நிலைக்கு வந்தார் ஸ்வாமி –என்றவாறு
ஸ்ரீ வைஷ்ணவ லாபமே பேய் ஆழ்வார் மூலம் தானே.
விஷ்ணுவால் வைஷ்ணவன் ஆக முடியாது
ஸ்ரீ தேவியால் ஸ்ரீ வைஷ்ணவன் ஆக முடியாதே
பூமா தேவி நீளா தேவி நித்யர் ஆழ்வார் ஆசார்யர் நம் போல்வார் தானே மிதுனத்தில் கைங்கர்யம்
செய்து ஸ்ரீ வைஷ்ணவர் என்று பட்டம் பூண்டு மகிழலாம்

இப்போது மா மலராளோடு கூடி ஆயனாய் எளிமை பட்ட பரம் பொருளைக் காட்டித் தந்த
பரம உபகாரம் அங்கனம் போற்றும்படி செய்கிறது –

பொன்னடி-பத பிரயோகம் -அருளிச் செயல்களில் –
உலகு ஏழும் புகக் கரந்த திரு வயிற்றன் பொன்னடியே யடை நெஞ்சே-பெரிய திருமொழி -6-9-5-

ஸ்ரீ ரெங்கம்-கோயில் –பொது நின்ற பொன் அம் கழல்
திருமலை –பூவார் கழல்
பெருமாள் கோயில் -துயரறு சுடர் அடி
திரு நாராயண புரம் –திரு நாரணன் தாள்-திருப்பொலிந்த பொன்னடி

——–

மொய்த்த வெம் தீ வினையால் பல்லுடல் தோறும் மூத்து அதனால்
எய்த்து ஒழிந்தேன் முன நாள்கள் எல்லாம் இன்று கண்டு உயர்ந்தேன்
பொய்த்தவம் போற்றும் புலைச் சமயங்கள் நிலத்து அவிய
கைத்த மெய் ஞானத்து இராமானுசன் என்னும் கார் தன்னையே – 24- –

பொய்த்தவம் -சாஸ்திர விஹிதமான தபசு –
ராவண சந்யாசனம்-காலநேமி ஜபம் போலே –

போற்றும் –
அசாஸ்த்ரா விஹிதம் கோரம் தப்யந்தே தபோ ஜனா -யஜந்தே நாம யஜ்ஞைச
தம்பே நாவிதிபூர் வகம் -கர்சயச்சசசரீராணி-பூதக்ராமமசெதனம் – மாஞ்சை வாந்தஸ் சரீரச்த
தான்வித்யா சூரநிச்சயான் -என்கிறபடி –
அசா ஸ்த்ரீயங்களாய் -அயதா பூதங்களான -விஷய விரக்தி – பரஹிம்சா நிவர்த்தி -குரு சேவாதிகளான-
தபச்சுக்களை ஆசரித்துக் கொண்டு போரும் —
இவர்கள் தான் வெளிக்கு செங்கல் பொடிக் கூறை வெண் பல் தவத்தவர் -போலே காணும் இருப்பது –

புலச் சமயங்கள் –
நீச சமயங்கள் -சைவ -மாயாவாத -சாக்தேய -காணாபத்ய – சார்வாக -பௌததாதி சமயங்கள் –

நிலத்தவிய –
பூ லோகத்தில் பஸ்மாம் படி -சமிதோதய சங்கராதி கர்வ -காதாதர தாகாதா நாம் -இத்யாதிகளிலே -சொல்லுகிறபடியே –
அவை எல்லாம் இந்த பூ லோகத்தில் அவியும்படி
யஜ்ஜ மூர்த்தி யாதவ பிரகாசன் -முதலானோரை சிஷித்து -அநு கூலராகப் பண்ணியும் –
ஸ்ரீ திரு நாராயண புரத்தில் பௌத்தரை நிரசித்தும் -அவற்றை பஸ்மாசாத்தாம் படி
பண்ணி அருளினார் என்று -சர்வ லோக பிரசித்தம் இறே –

கைத்த –
ஸ்ரீ பாஷ்ய ஸ்ரீ கீதா பாஷ்ய வேதார்த்த சங்க்ரஹாதிகளை அருளிச் செய்து -வியாக்யானம் பண்ணி அருளின –
அன்றிக்கே –
கைத்தல் –
அவற்றை விளக்கு பிணம் போலே நசிக்கும்படியாக நிரசித்த -என்னவுமாம்-

பொய்த்தவம் –கார் தன்னையே —
வேதம் அபௌருஷேயம் ஆதலின் அது உண்மை அல்லது கூறாது –
அதனை பிரமாணமாய் ஏற்காத நூல்கள் கூறுவன உண்மைக்கு புறம்பானவை- பொய்யானவை
அத்தகைய பௌத்த ஜைனாதி நூல்கள் உண்மையானவைகளை கூறாத பொய் நூல்களாம் –
அங்கனமே வேதப்பொருளை உள்ளவாறு காண்கிலாத குத்ருஷ்டி நூல்களும் பொய் நூல்களே யாம் –
அவற்றில் கூறப்படும் தவங்கள் மெய்யானவை என்று மயங்கி -அதன்படி ஒழுகுவோர் பயன் அடையாது பாழாகி விடுகின்றனர் –
பொய் நூலை மெய் நூல் என்றோதி மாண்டு -பெரிய திரு மொழி – 2-5 5-என்றார் ஸ்ரீ திருமங்கை மன்னனும்-

தவமாவது சாஸ்திர நெறிப்படி தன்னை வருத்தப்படுத்தி கொள்ளுகை –
வைராக்கியம் அகிம்சை சத்குருசேவை முதலியன தவங்கள் ஆம் -ஆயின் அவை வேத நெறியில் வகுக்கப் படாது
பொய் நூல்களால் புகட்டப்பட்டவை ஆதலின் பொய்த் தவங்கள் ஆம் –
கண்ணன் மீதான காதல் அடியாக விளையாத தலானும் –
கண்ணன் உகப்புக்கு என்று கருதாத ததலானும் –
கண்ணனைக் காட்டித் தருபவனான குரு விஷயமாக ஆகாத தாதலானும் –முறையே
வைராக்யமும் -அஹிம்சையும் -சத்குருசேவையும்–உண்மை தவங்கள் ஆகா –
அத்தகைய தவங்களை போற்றும் சமயங்கள் புலை சமயங்கள் என்று இகழுகிறார் ஸ்ரீ அமுதனார் –

புலை சமயம்-நீச சமயம்
நீச சமயங்கள் மாண்டன –என்பர் மேலும் –
புலை அறமாகி நின்ற புத்தொடு சமணம் எல்லாம் -திரு மாலை-7 – என்னும் தொண்டர் அடி பொடி ஆழ்வார்
ஸ்ரீ ஸூக்தி நினைவுறத் தகும் –
அதனை ஸ்ரீ பெரியவாச்சான் பிள்ளை –
இவை நீச தர்சனம் ஆன படி எங்கனே என்னில் –
ஈஸ்வர விபூதியில் ஒருவனை ஹிம்சித்தாரை சொல்லுகிற பாபங்களுக்கு அவதி இல்லை –
ஈஸ்வரனையும் –ஈஸ்வர விபூதியையும் -அஞ்ஞா நாசியாலே -அறியாமை என்னும் வாளாலே -அழிக்கப் பார்க்கிறவர்கள் இறே-
என்று வ்யாக்யானத்தில் விளக்கி இருப்பது இங்கு அறியத் தக்கது –

அஹிம்சையை விரதமாக கூறும் சமயங்கள்
வீணாக கீழ் கூறியபடி -பொய் விரதத்தை கைக் கொண்டு ஒழுகும் படி செய்து -பல ஏமாந்த மாந்தரை
ஹிம்சிப்பதனால் -புலை சமயங்கள் ஆயின –
எந்த ஜீவனுக்கும் ஹிம்சை செய்யக் கூடாது என்று கூறும் ஜைனர்கள் –
தங்கள் கூற்றுக்கு முரண்பாடாக கேசத்தை பிடுங்கிக் கொண்டு தங்களுக்கே ஹிம்சை செய்து கொள்வதனால்
அவர்கள் சமயம் புலை சமயம் ஆகிறது என்க –
வேதனை செய்கை வெறும் மறமென்று
விளம்பி வைத்தே மாதவம் என்று மயிர் பறிப்பார் -ஸ்ரீ பரம பத பங்கம்-
வேதனை செய்கை-ஹிம்சிக்கை
வெறும் மறம் -வீணான செயல்-என்று ஸ்ரீ வேதாந்த தேசிகன் இங்கனமே பரிஹசிப்பதையும் காண்க –
ஜைனர்கள் – -தலை மயிரை பிடுங்கி விடுதல்-என்னும் விரத்தைக் கைக் கொண்டு
முக்தி பெறலாம் என்று சொல்லுகின்றனர் –
இங்கனம் பொய்த் தவம் போற்றும் புலைச் சமயங்களை இந்நிலத்தில் நிற்பதற்கு இடம் இன்றி அழிந்து போம் படி
தம் மெய் ஞானத்தால் கடிந்து மக்களை மறை நெறியிலே உய்த்து வாழ்வித்து அருளினார் ஸ்ரீ எம்பெருமானார் என்க –

மெய் ஞ்ஞானம் ஆவது தத்துவத்தை உள்ளபடியே அறிதல் –
புலைச் சமயங்களை பற்றி பொய்த் தவங்களை ஏற்று நிற்பாரையே அச் சமயங்களை யவித்து மெய் ஞான நெறியாகிய
தமது நெறியிலே உய்த்து உபகரிப்பவர் –
அங்கன் அல்லாது
வஞ்ச நெஞ்சில் வைத்து முப்போதும் தன்னை வாழ்த்துபவனாக நடிக்கும் என்னை -உள்ளபடி தன்னைக் காட்டி
மெய்யே நெஞ்சில் வைத்து முப்போதும் வாழ்த்தும்படி -உபகரித்ததில் வியப்பு ஒன்றும் இல்லை
என்னும் கருத்துடன் புலைச் சமயங்கள் நிலத்து அவிய கைத்த மெய் ஞானத்தராக ஸ்ரீ அமுதனார் அவரைக் கூறினார் என்க

மெய் ஞானத்து –
யதா வஸ்த்தித தத்வ விஷயிக ஜ்ஞான யுக்தரான –

இராமானுசன் –
ஸ்ரீ எம்பெருமானார் –

என்னும் கார் தன்னையே –
இவராகிற மேகத்தை -வேத மார்க்க பிரதிஷ்டாபனம் பண்ணி சர்வ லோகத்தையும் ரஷித்தது ஒரு ஔதார்யமாக நினைத்திலர் –
ஆர்த்த அபராதியான காகாசுரனை சக்கரவர்த்தி திருமகன் ரஷித்தால் போலே –
அப்படிப் பட்ட தம்மையும் ரஷித்து அருளின படியால் -ஜல ஸ்தல விபாகம் அற வர்ஷிக்கும்
வர்ஷூகவலாகம் போலே இருந்தார் என்று ஸ்லாக்கிக்கிறார் –
கார் தன்னையே -என்றது முற்று உவமை –

————

கோக்குல மன்னரை மூ வெழு கால் ஒரு கூர் மழுவால்
போக்கிய தேவனைப் போற்றும் புனிதன் புவனம் எங்கும்
ஆக்கிய கீர்த்தி இராமானுசனை யடைந்த பின் என்
வாக்குரையாது என் மனம் நினையாது இனி மற்று ஒன்றையே -56-

விரோதி நிரசன பிரயுக்தமான ஔஜ்வல்யத்தை உடைய சர்வேஸ்வரனை -அந்த குணஜிதராய்க் கொண்டு ஏத்தா நிற்ப்பராய்-
ஸ்வ சம்பந்த்தாலே அசுத்தரையும் சுத்தராக்க வல்ல-பரம பாவன பூதராய்-

போக்கிய தேவனைப் போற்றும் புனிதன் -என்பான் என் என்னில் –
அதுக்கு குறை இல்லை -விரோதி நிரசனம் பண்ணின உபகாரத்துக்குத் தோற்று – ஸ்துதிக்கிற மாத்ரம் ஒழிய –
தத் உபாசனம் அல்லாமையாலே .

போற்றும் –
ஆஸ்ரயித்து இருக்கிற மங்களா சாசனம் பண்ணிக் கொண்டு இருக்கிற –
போற்றுதல் -புகழ்தல் -விநாசாய ச துஷ்க்ர்தாம் –என்கிறபடி ஆஸ்ரித விரோதி நிரசன சீலமாகிற குணத்திலே
தோற்று ஏத்தா நின்றார்கள் காணும் –
மகா பாராத பாஞ்சராத்ராதிகளாலும் -நம்முடைய பூர்வாச்சார்யர்களாலும் –
பிரம ருத்ர அர்ஜுன வியாச ககுஸ்த ஜாமதக்னியாதிகள் அனுபாச்யர் என்று பஹூ முகமாக சொல்லி இருக்க
எம்பெருமானார் -பரசுராம ஆழ்வானை ஏத்துகிற இது -சேருமோ என்னில் –
அந்த அவதாரம் எம்பெருமானுடைய அஹங்கார யுக்த ஜீவ ஆவேசம் ஆகையாலே -அவனாலே செய்யும் அம்சத்துக்கு
எம்பெருமானார் ஈடுபட்டு ஸ்துதித்தார் என்று சொன்னேன் இத்தனை ஒழிய
தத் உபாசனம் பண்ணுகிறார் என்று சொல்லாமையாலே விரோதம் இல்லை –
மன்னடங்க மழு வலங்கை கொண்ட இராம நம்பி -என்றும் –
வென்றி மா மழு வேந்தி முன் மண் மிசை மன்னரை மூ வெழு கால் கொன்ற தேவா -என்றும் –
மயர்வற மதிநலம் அருளப் பெற்றவர் அருளிச் செய்ததும் விரோதி நிரசன ஸ்வ பாவத்துக்கு தோற்று –

புனிதன் –
பகவத் மங்களா சாசனத்தாலே பரிசுத்த ஸ்வ பாவராய் -தம்மை ஆஸ்ரயித்தவர்களையும் –
ஆத்மசாம்யா வஹத்வாத் -என்று சொல்லப் பட்ட -ஸ்வ சாம்யத்தை உடையராம்படி பண்ண வல்ல பாவனர் –
புனிதன் -சுத்தன் –

போற்றும் புனிதன் –
இங்குப் போற்றுதல் வழி படுதல் அன்று
உலகினுக்கு உதவி புரிந்தமைக்கு தோற்றி நன்றி உடன் புகழுதல்-என்று உணர்க –
ஸ்ரீ பரசுராமனை தெய்வமாக கொண்டு வழி படலாகாது என்று சாஸ்திரங்கள் கூறுவதற்கு ஏற்ப
அங்கனம் உணர்தல் வேண்டும் –

அனர்ச்ச்யா நபி வஷ்யாமி ப்ராதுர் பாவான் யதாக்ரமம் -என்று தொடங்கி
பூஜிக்கத் தகாத அவதாரங்களையும் முறைப்படி சொல்வேன் -என்று தொடங்கி
அர்ஜுனோ தன்வினாம் ஸ்ரேஷ்ட்டோ ஜாமதக்ன்யோ மகான் ருஷி –
வில்லாளிகளுள் சிறந்த ஸ்ரீ கார்த்த வீரியர்ஜுணனும் –
பெரிய ருஷியான ஸ்ரீ பரசு ராமனும் -என்று பரசு ராமனையும் எடுத்துள்ளமை காண்க –

பூஜிக்காமைக்கு ஹேது –
ஆவிஷ்ட மாத்ராச்தே சர்வே கார்யார்த்தம் அமிதத்யுதே -பகவான் ஒரு காரியத்துக்காக ஆவேசித்து உள்ளமை மட்டுமே
இவர்களிடம் உள்ளது -என்று பகவான் ஒரு காரியத்துக்காக ஆவேசித்து அவர்கள் இடம் இருப்பினும்
அஹங்காரம் வாய்ந்த ஜீவாத்மாக்களாக அவர்கள் இருப்பதே என்று ஸ்ரீ விஷ்வக் சேன சம்ஹிதையில் கூறப்பட்டு உள்ளது
இதனால் ஸ்ரீ பரசு ராம அவதாரம் பத்து அவதாரங்களில் ஓர் அவதாரமாக கருதப் படினும் –
ஸ்ரீ இராமன் போலவும் ஸ்ரீ கண்ணன் போலவும் சாஷாத் அவதாரம் அன்று –
அஹங்காரம் வாய்ந்த ஜீவாத்மாவின் இடம் பகவான் ஆவேசித்த அவதாரமே என்பது -தெளிவு

ஆவேச அவதாரம் இரண்டு வகைப்படும் .
ஸ்வரூப ஆவேசம் -பகவானுடைய ஆத்ம ஸ்வரூபமே ஒரு கார்யத்துக்காக ஒரு ஜீவான்மாவிடம் விசேடித்து புக்கு நின்றால் –
சக்தி ஆவேசம் -ஒரு காரியத்தை நிறைவேற்றுவதற்காக ஸ்வரூபத்தால் அன்றி சக்தியைக் கொண்டே உட்புக்கு நடாத்துதல் –
என்பன இவ்விரு வகைகள்
சக்தி ஆவேச அவதாரமாக -ஸ்ரீ கார்த்த வீர்யார்ஜுனன் கருதப்படுகிறான் .

ஆக சாஷாத் அவதாரம்-என்றும் ,ஸ்வரூப ஆவேச அவதாரம் என்றும் -சக்தி ஆவேச அவதாரம் என்றும்
அவதாரங்கள் மூன்று திறத்தனவாம் .
ஆயினும் சாஷாத் அவதாரம் ஸ்வரூப ஆவேச அவதாரத்தை விடப் பலம் வாய்ந்தது .
ஸ்வரூப ஆவேச அவதாரம் சக்தி ஆவேச அவதாரத்தை விட பலம் வாய்ந்தது .
ஆதல் பற்றியே ஸ்ரீ இராமன் இடம் ஸ்ரீ பரசுராமனும்
ஸ்ரீ பரசு ராமனிடம் ஸ்ரீ கார்த்த வீர்யார்ஜுணனும் தோல்வி கண்டனர் .
அவதாரங்கள் அனைத்தும் ஒரே தரத்ததனவாயின் வெற்றி தோல்விக்கு இடம் இல்லை அன்றோ .
இவ்விஷயங்கள் -விதிசிவ வியாச ஜாமதக்ன்யார்ஜுன -என்று தொடங்கும் ஸ்ரீ தத்வ த்ரைய சூர்ணிகை வ்யாக்யானத்திலும் –
என் வில் வலி கண்டு -ஸ்ரீ பெரியாழ்வார் திருமொழி – 3-9 2- – வ்யாக்யானத்திலும் ஸ்ரீ மணவாள மா முநிகளால் விளக்கப் பாட்டு உள்ளன ..

ஆக .முக்தியை கோருமவர்களுக்கு வழிபாட்டிற்கு உரிய தேவன் ஆகாமையின்
ஸ்ரீ எம்பெருமானார் ஸ்ரீ பரசுராமனை துதித்தனரே யன்றி வழி பட்டிலர் என்று தெளிக-
இங்கனமே ஸ்ரீ பெரியாழ்வார் -மன்னடங்க மழு வலம் கைக் கொண்ட இராமன் –5 4-6 – – – என்றும்
ஸ்ரீ திரு மங்கை ஆழ்வார் – வென்றி மா மழு வேந்தி முன் மண் மிசை மன்னரை மூ வெழு கால் கொன்ற தேவா -5 6-1 – –
என்றும் அருளிச் செய்தவை விரோதிகளைக் களைந்தமைக்கு தோற்றுத் துதித்தவைகளே என்று கொள்க –
புனிதன் –
தூய்மை அற்றவர்களையும் -தன் சம்பந்தத்தால் தூயர் ஆக்க வல்ல தூய்மை படைத்தவர் –

————

மற்றொரு பேறு மதியாது அரங்கன் மலரடிக்கா
ளுற்றவரே தனக்குற்றவராய்க் கொள்ளும் உத்தமனை
நற்றவர் போற்றும் இராமானுசனை யின் நானிலத்தே
பெற்றனன் பெற்ற பின் மற்று அறியேன் ஒரு பேதமையே -57- –

சர்வ தபஸ்ஸூக்களிலும் வைத்துக் கொண்டு -விலஷணமான தபசான சரணாகதி தர்மத்திலே நிஷ்டர் ஆனவர்கள் –
தம்முடைய வைபவத்தைச் சொல்லி புகழும்படியான ஸ்ரீ எம்பெருமானாரை இந்த லோகத்திலே லபித்தேன் –
ஆன பின்பு ப்ராப்த அப்ராப்த விவேகம் இன்றிக்கே கண்டதொன்றை விரும்பக் கடவதான அஞ்ஞாநமானது
என் இடத்தில் சேரக் கண்டிலேன் –

நற்றவர் போற்றும் –
தவம் –தபசு
நல தவம் -வி லஷணமான தபசு –
தஸ்மான் நியாச மேஷாம் தபஸா மதி ரிக்த மாஹூ-என்றும் –
சத் கர்ம நிரதாஸ் சூத்த -சாங்க்ய யோக விதஸ்ததா -நார்ஹந்தி சரணஸ் த்தச்யகலாம் கோடிதமீமபி -என்னும்
ஸ்ருதி ஸ்ம்ருதிகளாலே -பிரசம்சிக்கப் பட்டதாய் –
அர்ஜுனனுக்கு மோஷ உபாயங்களை உபதேசிக்கும் இடத்தில்
முந்துற முன்னம் -கர்ம யோக ஞான யோக பக்தி யோக அவதார ரகஸ்ய புருஷோத்தம வித்யா நாம
சங்கீர்த்தன ரூப இதர உபாயங்களை உபதேசித்தவாறே –
அவற்றைக் கேட்டு சோக விசிஷ்டனானவனைக் குறித்து அவனுடைய சோகாபநோத நார்த்தமாக உபதேசிக்கப்பட்ட அர்த்தமாய் –
அத ஏவ சுகமாய் -அவிளம்ப்ய பல ப்ரதமாய் –ஸ்வரூப அநு ரூபமாய் -அத்யந்த விலஷணமான –சரணாகதி தர்மத்திலே –
அத்யபிநிவிஷ்டரான –ஸ்ரீ ஆழ்வான் ஸ்ரீ ஆண்டான் ஸ்ரீ பிள்ளான் ஸ்ரீ எம்பார் ஸ்ரீ கிடாம்பி ஆச்சான் முதலான முதலிகளும் –
லோகத்தாரை உத்தரிப்பிக்கைக்காக அவதரித்த வருடைய வைபவத்தை அறிந்து –

ந சேத் ராமாநுஜேத்யேஷா சதுரா சதுரஷரி காமவஸ்த்தாம் ப்ரபத்யந்தே ஜந்தவோ ஹந்த மாதரசா -என்றும்
புண்யம் போக விகாசாய பாபத்வாந்த ஷயாயச ஸ்ரீ மான் ஆவீர் பூத் பூமவ் ராமானுஜ திவாகர -என்றும் –
த்ர்ணீ க்ரத விரிஞ்சாதி நிரந்குச விபூதயா-ராமானுஜ பதாம் போஜ சமாச்ரயண சாலிந -என்றும்
சத்யம் சத்யம் புனஸ் சத்யம் யதிராஜோ ஜகத் குரு -ச ஏவ சர்வ லோகா நாம் உத்தர்த்தா ந அத்ர சம்சய -என்றும்
குதர்ஷ்டி குஹ நாமுகே நிபதித பரப்ரஹ்மண கரக்ரஹ விசஷணே ஜயதி லஷ்மணோ யம் முனி -என்றும் –
ச்ருத்யக்ர வேத்ய நிஜ திவ்ய குண ஸ்வரூப ப்ரத்யஷ தாமுபக தஸ்த்வி ஹ ரங்கராஜ வச்யஸ் சதாபவதி தே
யதிராஜ தஸ்மாத் சக்தஸ்ஸ்வ கீய ஜன பாப விமோச நேத்வம் -என்றும்
வாழி எதிராசன் வாழி எதிராசன் -என்றும் சொல்லிப் புகழும்படி எழுந்து அருளி இருக்கிற –

நல் தவர் போற்றும் இராமானுசனை –
த்வயார்த்த நிஷ்டர் ஆதலின் அத்தகையோர் அவரைப் போற்றுகின்றனர் .
தவம்-சரணாகதி –
தவங்களுக்குள் தனக்கு மேற்பட்டது ஓன்று இல்லாத தவம் ந்யாசம் எனப்படும் சரணா கதி – என்று வேதம் ஓதுகிறது .
ஏனைய தவங்களில் நின்றும் மேம்பாடு தோற்ற –நல் தவம் –என்று விசேஷித்தார் –

நன்மையாவது –
எளிதில் கை யாளலாம்படி இருத்தலும் –
காலம் தாழ்த்தாது பயன் அளித்தாலும் –
ஜீவான்ம ஸ்வரூபத்தின் பார தந்த்ரியத்திற்கு இயைந்து இருத்தலும் .

ஏனைய தவங்கள்-சாதனாந்தரங்கள் -அரும் பாடு பாட்டு கைக் கொள்ள தக்கனவாய் உள்ளன .
காலம் தாழ்த்து -அதாவது -பிராரப்த கர்மம் தீர்ந்த பின்னர் பயன் அளிப்பன –
அஹங்காரம் கலந்தவை யாதலின் ஆன்மாவின் பாரதந்த்ரியம் நிலைக்கு இசையாதன -என்றுணர்க –
அத்தகைய நல் தவம் உடையவர்கள் -சரணா கதி நிஷ்டர்கள் –
எம்பெருமானார்
தான் சரணா கதியைக் கைக் கொண்டும் –
உபதேசத்தாலும் -நூல்களாலும் உலகினரை சரணா கதி நெறியில் ஒழுகச் செய்தும் –
தாம் செய்த சரணா கதியில் செருகி உலகினர் உய்யுமாறு வரம் பெற்றும் –
சரணா கதியை எங்கும் -என்றும் -நிலை நிறுத்தின பெருதவிக்குத் தோற்று
நல் தவத்தவர்கள் எம்பெருமானாரைப் போற்றுகின்றனர்-

———

கலி மிக்க செந்நெல் கழனிக் குறையல் கலைப் பெருமாள்
ஒலி மிக்க பாடலைக் வுண்டு தன்னுள்ளம் தடித்து அதனால்
வலி மிக்க சீயம் இராமானுசன் மறைவாதியராம்
புலி மிக்கதென்று இப்புவனத்தில் வந்தமை போற்றுவனே – – 88- –

ஸ்ரீ எம்பெருமானார் ஆகிற சிம்ஹம் குத்ருஷ்டிகள் ஆகிற புலிகளை நிரசிப்பதாக-லோகத்திலே வந்த பிரகாரத்தை சொல்லி
ஸ்தோத்ரம் பண்ணக் கடவேன் –

பிரபலமான சிம்ஹம் போலே இருக்கிற எம்பெருமானார் –வேத பாஹ்யர் போல் அன்றிக்கே -வேதத்தை பிரமாணமாக
இசைந்து -அதுக்கு விபரீத அர்த்தங்களை சொல்லி –லோகத்தை நசிப்பித்த குத்ருஷ்டிகள் ஆகிய புலிகள்
தன்னரசு நாடாக கொண்டு தடையற நடமாடா நின்ற -அவர்களுடைய மதங்களை நிரசிக்கைக்காக அவர்கள்
நடையாடும் இந்த பூமியிலே வந்து அவதரித்த பிரகாரத்தை ஸ்துதிக்க கடவேன்

போற்றுவனே –
ஸ்துதிக்க கடவேன் –
போற்றுதல் -புகழ்தல் –
குரும் பிரகாச எத்தீ மான் – என்கிறபடியே
அவர் தம்முடைய குண–கலை -சாஸ்திரம் –நாலு கவி பெருமாள் –சேஷ்டிதங்களை புகழக் கடவேன்
என்று அருளிச் செய்தார் ஆய்த்து –

மறை வாதியராம் புலி –போற்றுவன் –
இயல்பினில் மிகவும் கொடியவைகளான புலிகள் மிகுந்து சாதுவான ஏனைய மிருகங்கள் நலிந்து திரியா நிற்க –
வலி மிக்க சீயம் வந்து வனத்தை காக்க முற்படுவது போலே –
மிகவும் கொடியவர்களான மறைவாதியர் என்னும் புலிகள் மிகுந்து -சாதுக்களான உலகினரை நலிந்து திரியா நிற்க
அப் புலிகளை தொலைக்க வல்ல – வலி மிக்க சீயமாய் வந்து புவனத்தை காக்க முற்படுகின்றார் ஸ்ரீ எம்பெருமானார் -என்க –

மறையைப் பிரமாணமாக மதிக்காத புறச் சமயிகள் போல் அல்லாமல் – அதனை பிரமாணமாக ஏற்று இருந்தும் –
அம்மறை கூறும் நேரிய பொருளை ஏற்காமல் – அவப் பொருள் சொல்லி வாதம் புரிந்து -சாதுக்களான உலகினரை கலங்கச் செய்து –
மறை நெறிக்கண் நடந்து உய்ய விடாது நலிகின்றமையின் மறை வாதியார் கொடியவர்கள் ஆயினர் -என்க –
மறை வழி ஒழுகும் மாந்தர் புறச் சமயிகளின் நின்றும் எளிதில் தப்பலாம் –
மறை வாதியரின் மாற்றம் ஏமாற்றம் விளைவிப்பதாய் இருத்தலின் பசுத்தோல் போர்த்த புலி போன்ற அவர்கள் இடம் இருந்து
தப்ப வழி இன்றிப் படு நாசத்திற்கு உள்ளாக நேரிடுகின்றது .
இங்கனம் தப்ப வழி இன்றி மறை முகமாக பாய்ந்து மாய்ந்து போகும்படி செய்தலினால் -மறைவாதியர் -புலி யாயினர் -என்க .

இங்கு ஸ்ரீ சங்கல்ப சூர்யோதயத்தில் –2 36- –
அந்யைராம் நாயா சர்ச்சா கவசத்ருதி கனத் கோமுகைர் த்வீபிபிச்ச -என்று
வேதத்தை பற்றிய ஆராய்ச்சி என்னும் கவசம் அணிந்தமையினால் விளங்குகின்ற பசுவின் முகம் கொண்ட மற்றவர்கள் ஆகிற –
மறை வாதியர்களாகிற – புலிகளினாலும் -என்று வேதாந்த தேசிகன் வருணித்து இருப்பது நினைத்தற்கு உரியது
பசு முகமாய் இருப்பதில் ஏனைய பசுக்கள் தம்மில் ஒன்றாக கருதி -அவற்றைக் கிட்டுகின்றன –
அவை அவற்றை உண்மையில் புலி யாதலின் நலிகின்றன –
இங்கனமே மறையும் ஆராயும் மாண்புடையோர் என்று மயங்கி தம்மிடம் வந்த உலகினரை கலங்க வடித்து -நலிகின்ற்றனர்
மறை வாதப் புலிகள் -என்க –

மறை வாதியர் -சங்கர பாஸ்கர யாதவ பாட்டப் பிரபாகரர் -மதத்தை சார்ந்தவர்கள் –
புலிகள் மிக்கு இருப்பினும் –வலி மிக்க ஒரு சீயம் அவற்றை தொலைத்து விடுவது போலே –
எம்பெருமானார் என்றும் ஒரு சீயம் -மறை வாதியராம் புலிகள் மிக்கு இருப்பினும் அவற்றைத் தொலைப்பதாயிற்று
மறை வாதியர்கள் மீண்டும் தலை எடுக்க ஒண்ணாதபடி –
அவர்கள் மதங்களைக் கண்டித்து -ஒழித்து அருளுவாராய் -இவ் உலகத்தில் அவதரித்தமையை அனுசந்தித்தபடி –

இவ்வாறு மறை வாதியரை வெல்லும் வலி -கலை பெருமான் பாடல்களினால் மிகுந்ததாம் .
ஸ்ரீ எம்பெருமானாருக்கு –ஆரண சாரம் அல்லவோ அப்பாடல்கள்-அடையார் சீயம் –பெரிய திரு மொழி – 3-4 10- –
பாடல் வலி மிக்க சீயமாக்கிற்று–
இப்பாடல்களினால் மறைப் பொருள் இது தான் என்னும் முடிவுக்கு வந்து மறை வாதியரையும்-அம்முடிவுக்கு வரச் செய்து –
அவர்களை வென்று அருளினார் -என்பது கருத்து .

ஸ்ரீ மாறன் பசும் தமிழ் ஸ்ரீ எம்பெருமானாரை மத வேழம் ஆக்கியது என்றார் கீழே –
இங்கே ஸ்ரீ கலைப் பெருமாள் பாடல் அவரை வலி மிக்க சீயம் ஆக்கியதாக அருளிச் செய்கிறார் –
தமிழ் மறையும் ஆறு அங்கங்களும் -வட மொழி மறையின் பொருளை தெளிவுற உணர்த்துவனவாய் அமைந்துள்ளன –
இங்கனம் மறை வாதியரை மறைந்து ஒழிய செய்து மறைப் பொருளை நிலை நிறுத்துமாறு –
எம்பெருமானார் அவதரித்த விதத்தை போற்றுவேன் -என்கிறார் —

மின் உருவாய் முன் உரு பொன் உரு -வேதம் நான்காய் -தத்வ த்ரயங்களையும் காட்டினார் இத்தால்-
நந்தா விளக்கே அளத்தற்கு அரியாய் சத்யம் ஞானம் அனந்தம் ப்ரஹ்மம் -மெய் மதிக் கடல் –

மூன்று முக்ய உத்சவங்கள்-

தாம் உகந்த உத்சவம் -மங்களாசாசன -கருட சேவை-உத்சவம்

தமர் உகந்த உத்சவம் -வேடு பரி உத்சவம்

தானான உத்சவம் -திருக் கார்த்திகை உத்சவம்

———

ஆழி எழ -திசை வாழி எழ-மங்களா சாசனம் உண்டே

மகா க்ரம -கிரமத்தில் ஏத்தி அருளுவான்
இது ஒரு நேர் முக ஒளி பரப்பு -ஆழ்வார் இருந்த இடத்திலே பத்தும் பத்தாக காட்டி அருளுகிறார்
இதற்கு மங்களா சாசனம் பண்ணாமல் இருக்கக் கூடாதே –

திக்குக்கள் தோறும் நின்ற நின்ற நிலையிலே தேவ மனுஷ்யாதிகளுடைய மங்களா சாசன கோஷம் கிளம்பும்படி

திருஉலகு அளந்தருள வளருகிற போது. திருவாழியாழ்வான் முன்னே தோன்றவும், பின் ஸ்ரீபாஞ்சஜன்யம் ஸ்ரீகோதண்டம்
ஆகிய இவைகள் தோன்றவும், எல்லாத் திசைகளினின்றும் மங்களாசாசனம் செய்கின்ற ஒலி தோன்றவும், கதை என்ன, வாள் என்ன
நல்லகாலம் தோன்றும்படி ஆயின; அதலால், என்னப்பன் உலகத்தை அளந்துகொண்ட விதம் என்னே!

பய சங்கை இல்லாத இடத்திலும் அஞ்சும்படி செய்கிறது விஷய வைலக்ஷண்யம் அன்றோ?

திசை வாழி எழ –
‘அவனுக்கு என் வருகிறதோ?’ என்று ஆயிற்றுத் திவ்விய ஆயுதங்கள் கிளர்கின்றன!
‘அவை தமக்கு என் வருகிறதோ?’ என்று
‘வடிவார் சோதி வலத்து உறையும் சுடராழியும் பல்லாண்டு, படைபோர் புக்கு முழங்கும்
அப்பாஞ்சசன்னியமும் பல்லாண்டே’ என்னா நிற்பார்கள் அன்றோ?
‘நின் கையில் வேல் போற்றி!’ என்று வேல் தனக்கும் பரிய வேண்டி இருக்குமன்றோ?
அன்றிக்கே,
திக்குகள் தோறும் அநுகூலருடைய’ வாழி வாழி’ என்கிற மங்களாசாசன ஒலிகள் கிளர என்னுதல்.
திவ்விய ஆயுதங்களிலும் அவனுக்குப் பாதுகாவல் இவர்களுடைய மங்களாசாசனம் என்று இருக்கிறார்,
திவ்விய ஆயுதங்களின் நடுவே இவற்றைச் சொல்லுகையாலே.
ஏத்த ஏழ் உலகும் கொண்ட கோலக் கூத்தன் அல்லனோ? -திருவாய். 2. 2,11.

‘பிற்பட்டோம், கெட்டோம்’ என்று ஒருவருக்கு ஒருவர் படுகிறபடி;
ஒருவர்க்கு இட்ட சோற்றைப் பலர் ஆசைப்படுமாறு போலே காணும் இவர்கள் படுகிற பாடு.

பிள்ளை யுறங்கா வில்லிதாசர் ‘மஹாமதி என்றது, மதிகேடர் என்றபடியோ?’ என்றார்,
பிள்ளை தாம், ‘பெருமாள் எழுந்தருளும் போது எங்கேனும் ஒரு சலனம் பிறக்கில் நம் பிராணனை விடுமத்தனை’ என்று
சொட்டையை உருவிப் பிடித்துக் கொண்டு சேவிப்பாராம்.
நம் முதலிகள் அதனைக் கண்டு, இவரை ‘மஹாமதிகள்’ என்று அழைப்பார்கள்.
அறிவு உண்டாகையாவது, பகவத் விஷயத்தில் அறிவு கெடுகை அன்றோ?

———-

1-திருப்பல்லாண்டு -வீற்று இருந்து போற்றி -திருவாய் மொழி 4-5-1-

அங்கும் இங்கும்–8-3-இத் திருவாய்மொழி நம் ஆழ்வார் உடைய திருப் பல்லாண்டு என்று அருளிச் செய்வர்-
வீற்று இருந்த போற்றி -சப்தத்தால் அங்கு திருப் பல்லாண்டு –

மற்றைய ஆழ்வார்களைக் காட்டில் இவருக்கு நெடு வாசி உண்டு
அவர்கள் தம் தாமுடைய ஸ்மர்த்திகளை எம்பெருமானாலே பெற நினைத்து இருப்பார்கள்
இவர் தம்மை அழிய மாறி வரும் பகவத்  ஸ்மர்த்தியையே தமக்கு புருஷார்த்தமாக
நினைத்து இருப்பர் -அவர்கள் ஈஸ்வரனை கடகாக பற்றி தம் தாமுடைய பய நிவ்ர்த்தியை பண்ணா நிற்பர்கள்
இவர் தாம் கடகராய்  நின்று -அவனுக்கு என் வருகிறதோ -என்று பயப்பட்டு அந்த பய நிவ்ர்த்தியில் யத்னம் பண்ணா நிற்பர்-
இப்படி மற்றை ஆழ்வார்களைக் காட்டில் இவருக்கு உண்டான நெடு வாசி போலே
மற்றப் பிரபந்தங்களில் காட்டில் திருப் பல்லாண்டுக்கு நெடு வாசி உண்டு –

சேஷ சேஷி பாவ ஜ்ஞான சமனந்தரம் சேஷிக்கு அதிசயத்தை விளைக்கை
சேஷ பூதனுக்கு ஸ்வரூபம் ஆகையாலே தத் விஷயமாக மங்களா சாசனம் பண்ணுகை
சைதன்ய க்ர்த்யம் -அந்த சேஷத்வ காஷ்டை யாவது தன்னை அழிய மாறியே யாகிலும் ஸ்வாமிக்கு ச்ம்ர்த்தியை ஆசாசிக்கை இறே

வீற்று இருந்து போற்றி -திருவாய் மொழி 4-5-1—நம்மாழ்வார் மங்களா சாசனப் பதிகம் இது –

இத் திருவாய்மொழியில்.
‘பேற்றுக்கு இதற்கு -பல்லாண்டு பாடுவதற்கு மேல் என்றபடி -அவ்வருகு சொல்லலாவது இனி ஒன்று இல்லை.
‘அங்குப் போய்ச் செய்யும் அடிமைகளை இங்கே இருந்தே செய்யும்படி தன் சொரூபம் முதலானவைகளைத் தெளிவாகக் காட்டிக்
கொடுத்தானாகையினாலே,அவ்வருகு சொல்லலாவது இல்லை,’ என்றபடி.
அவ்வர்ச்சிராதி கதியைப்பற்றிப் பேசுகின்ற-‘சூழ்விசும்பு அணி முகில்’ என்ற திருவாய்மொழிக்குப் பின்
இத்திருவாய்மொழியாகப் பெற்றது இல்லையே!’ என்று அருளிச்செய்வர் நஞ்சீயர்.
( பல்லாண்டு என்று பரமேஷ்ட்டியை -என்று நிகமத்தில் பெரியாழ்வார் அருளிச் செய்தலால் அது அங்கு சென்று
பெற்ற பேறு என்பதில் சங்கை இல்லையே -ஆகையால் இதுவும் சூழ் விசும்புக்கு அப்புறம் இருக்க வேண்டும் என்றார் ஆயிற்று )

நித்திய விபூதியையும் லீலா விபூதியையுமுடையனாய் இருக்கின்ற தன் படிகள் ஒன்றும் குறையாதபடி கொண்டு வந்து காட்டிக் கொடுத்து,
‘கண்டீரே நாம் இருக்கின்றபடி?-இந்த ஐசுவரியங்களெல்லாம் ஒன்றாய்த் தலைக்கட்டுவது, நீர் உம்முடைய வாயாலே ஒரு சொல்லுச் சொன்னால் காணும்,’ என்று இவர் திருக்கையிலே தாளத்தைக் கொடுக்க, அவ்விருப்புக்கு மங்களாசாசனம் பண்ணி,
‘இவ்வுலகம் பரமபதம் என்னும் இரண்டு உலகங்களிலும் என்னோடு ஒப்பார் இலர்,’ என்று மிக்க பிரீதியை யுடையவர் ஆகிறார்.

நின்ற குன்றத்தினை நோக்கி நெடுமால்’ ஆக மயங்கின மயக்கத்திற்கு வான மாமலையான தன்னைக் காட்டிக்கொடுத்தான்;
‘நீறு செவ்வே இடக்காணில் நெடுமால் அடியார் என்று’ மயங்கி ஓடினதற்கு,
‘தூவி அம்புள் உடையான் அடல் ஆழி அம்மான்’ என்கிற நித்திய புருஷர்களைக் காட்டிக் கொடுத்தான்;
‘செய்யது ஓர் ஞாயிற்றைக் காட்டிச் சிரீதரன் மூர்த்தி ஈது’ என்றதற்கு,
‘மைய கண்ணாள் மலர்மேல் உறைவாள் உறை மார்பினன்’ என்று தானும் பெரிய பிராட்டியாருமாய் இருக்கிற இருப்பைக் காட்டிக் கொடுத்தான்;
‘திருவுடை மன்னரைக் காணில் திருமால்’ என்றதற்கு, உபய விபூதிகளையுடையனான தன் ஐசுவரியத்தைக் காட்டிக் கொடுத்தான்;
‘விரும்பிப் பகவரைக் காணில், வியலிடம் உண்டான்’ என்று சிறிய ஆனந்தமுடையாரைக் கண்டு மயங்கினவர்க்கு,
‘வீவில் இன்பம் மிக எல்லை நிகழ்ந்த நம் அச்சுதன்’ என்று ஆனந்த மயனாய் இருக்கிற இருப்பைக் காட்டிக் கொடுத்தான்;
பிறர் வாயால் ‘என் செய்கேன்’ என்றதைத் தவிர்த்து, தம் திருவாயாலே ‘என்ன குறை எழுமையுமே’ என்னப் பண்ணினான்.

அங்கும் இங்கும்–8-3-இத் திருவாய்மொழி நம் ஆழ்வார் உடைய திருப் பல்லாண்டு என்று அருளிச் செய்வர்-
வீற்று இருந்த போற்றி -சப்தத்தால் அங்கு திருப் பல்லாண்டு –

அங்கும் இங்கும் -பிரவேசம் –
மேல் திருவாய் மொழியிலே பத்தாம் பாசுரத்தில்
ஒரு கோல நீல நல் நெடும் குன்றம் வருவது ஒப்பான் -என்று வடிவு அழகை அனுசந்தித்தவாறே-
தாம் பட்ட கிலேசத்தை மறந்து -சிலர் விரும்பியதுவே காரணமாக-இவ் வடிவோடே சம்சாரத்திலே தனியே வந்து அவதரித்து உலாவா நிற்பன் –
பகைவர்களும் -நடுநிலையரும்-பிரயோஜனங்களை விரும்புகின்றவர்களாயும்-
இவனுக்கு பரிவுடையார் ஒருவரும் இன்றக்கே இருக்கிற சம்சாரத்திலே-
அடியார்கள் விரும்பினவற்றைத் தருவதற்காக சம்சாரிகள் இனத்தனனாய்-
சிலருக்கு பரதந்தரனாயும்-
அவதாரத்துக்கு பிற்பட்டாருக்கு கோயில்களிலும் வீடுகளிலும் அண்மையினில் இருப்பவனாயும்-
இருந்து கொண்டு இருக்கிற இவனுடைய சௌகுமார்யம் அறிந்து பரியக் கூடியவர் ஒருவரும் இலர்-
நானும் உதவப் பெறுகின்றிலேன் என்று அவன் தனிமைக்கு–வெறுத்து அஞ்சினாராக

நமக்கு பரிவர் இலர் -என்று அஞ்ச வேண்டா
முமுஷுக்களும் முக்தரும் நித்தியரும் -கலக்க மில்லா நல் தவத்தர்-கரை கண்டோர் -ஆகிய இவர்கள்
நம் மேல் பரிகையே யாத்ரையாக இருக்குமவர்கள் அல்லரோ –
அன்றியும் நமக்குத் தான் வேறே சிலர் பரிய வேண்டி இருந்ததோ என்று சர்வேஸ்வரன்-
தன் வரம்பில் ஆற்றல் உடைமையைக் காட்டி-மா கடல் தன்னை கடைந்ததைக் -காட்டி அருள சமாதானம் செய்ய-
சமாதானம் அடைந்தவராய் உவகையர் ஆகிறார் – –
அதுக்கு மேலே பரியாமல் போனால் சேஷத்வம் போகுமே என்ற கவலை பட்டார் –

அன்றிக்கே –
சர்வேஸ்வரன் மேல் பரிகைக்கு தமக்கு கூட்டு ஆவார் இல்லை என்று தம் தனிமைக்கு-வெறுக்கிறார் என்றும் சொல்வார்கள்
நித்ய ஸூரிகள் பகவத் விஷய அனுபவத்தில் நோக்கு உள்ளவர்கள்-
சம்சாரிகள் ஐம்புல இன்பங்களிலே நோக்கு உள்ளவர்கள் –
பிரமன் சிவன் முதலானவர்கள் தங்களுக்காக–
நீள் நகர் நீள் எரித்து அருளாய் -திரு விருத்தம் -92–என்று அவனை அம்புக்கு இலக்காக்குதல் –
ஏவிக் கார்யம் செய்து கொள்ளுதல் செய்பவர்கள் –
ஆகையால் பரிகைக்கு தமக்கு ஒரு துணை இல்லை என்று தன் தனிமைக்கு வெறுக்கிறார் -என்றபடி

சேஷமாக உள்ள இவ் வாத்ம வஸ்துவுக்கு-சேஷியே ரட்ஷகன்-என்னும் வெளிச் சிறப்பு –அறிவுக்கு முதல் அடி –
சேஷ வஸ்து ஆகில் சேஷிக்கு அதிசயத்தை விளைத்து தன் ஸ்வரூபம் பெறுமது ஆகையாலே
அவன் காப்பாற்றப்படுமவன் நாம் காப்பாற்றுமவர்
என்னும் அளவும் செல்ல அறிக்கை -ஸ்வரூபத்தை உள்ளபடி உணருகையாவது-
அர்த்திக்கும் அளவும் ஒழிய பரியத் தேடுவது என் –பிரார்த்தனைக்கு மட்டும் இல்லையே அவன் -மங்களா சாசனமே ஸ்வரூபம் —

———–

2-பொலிக பொலிக பொலிக -திருவாய் மொழி -5-2-1-பாகவத மங்களாசாசனம்
அடியோமோடும் -திருமங்கை -திரு ஆழி -திருப் பாஞ்ச சந்யமும் பல்லாண்டு –

பொலிக பொலிக பொலிக போயிற்று வல்லுயிர்ச் சாபம்
நலியும் நரகமும் நைந்த நமனுக்கு இங்கு யாதொன்று மில்லை
கலியுங் கெடும் கண்டு கொண்மின் கடல் வண்ணன் பூதங்கள் மண் மேல்
மலியப் புகுந்து இசை பாடி ஆடி உழி தரக் கண்டோம்.–5-2-1-

ஆழ்வாருடைய ஸ்ரீ வைஷ்ணவ ஸ்ரீயைக் காண்கைக்காக நித்திய ஸூரிகள் இங்கே வர,
அவர்களைக் கண்டு மங்களாசாசனம் செய்கிறார்.-இத் திருவாய்மொழியால்” என்று ஆளவந்தார் அருளிச் செய்தாராகத் திருமாலை யாண்டான் பணிப்பர்.
அங்ஙன் அன்றிக்கே, “நண்ணாதார் முறுவலிப்ப’ என்ற திருவாய் மொழியிலே, சம்சாரிகள் படுகிற கிலேசத்தை நினைத்து,
அதற்குப் பரிஹாரமாக, ‘ஒன்றுந் தேவும்’ என்ற திருவாய் மொழியிலே பகவானுடைய பரத்துவத்தை எடுத்துப் பேசித் திருத்த,
அதனாலே திருந்திச் சம்சாரம் பரமபதம் என்ற வேறுபாடு இல்லாமல் அங்குள்ளாரும் இங்கே வரலாம்படி இருக்கிற இருப்பைக் கண்டு
மங்களாசாசனம் செய்கிறார்” என்று இங்குள்ளார் பக்கலிலே பிராதாந்யம் தோற்ற எம்பெருமானார் அருளிச் செய்வர்.

தம்மாலே திருந்தின ஸ்ரீவைஷ்ணவர்கள் திருவடிகளிலே விழுந்தும்,
திருந்துகைக்குத் தகுதியுடையாரைத் திருத்தியும்,
திருந்தாதாரை உபேக்ஷித்தும்,
இப்படி, கூட்டங்கூட்டமாக நிறைந்திருக்கும் பாகவதர்களைக் கண்டு மங்களாசாசனம் செய்கிறார்.-

‘பெரியாழ்வாரைப் போலே முற்படப் பகவானுடைய நிறைவிற்கு மங்களாசாசனம் செய்து, பின்பு பாகவதர்களுடைய கூட்டத்திற்கு
மங்களாசாசனம் செய்ய வேண்டாவோ?” என்ன, -நம்பிள்ளை கேட்க –
அப்படியே யன்றோ செய்தது,
“வீற்றிருந்தேழுலகு” என்ற திருவாய்மொழியால் பகவானுடைய நிறைவிற்கு மங்களாசாசனம் செய்தார் கண்டீரே;
பின்னை இத் திருவாய் மொழியிலே பாகவதர்களுடைய கூட்டத்திற்கு மங்களாசாசனம் செய்கிறார்” என்று நஞ்சீயர் அருளிச் செய்தார்.
பரமாசாரியரான இவரைப் பின் சென்றாரித்தனை காணும் பெரியாழ்வாரும்.

அடியோமோடும் நின்னோடும் பிரிவு இன்றி ஆயிரம் பல்லாண்டு
வடிவாய் உன் வல மார்பினில் வாழும் மங்கையும் பல்லாண்டு
வடிவார் சோதி வலது உறையும் ஆழியும் பல்லாண்டு
படை போர் புக்குமுழங்கும் அப் பாஞ்ச சந்யமும் பல்லாண்டு

மங்களா சாசனத்துக்கு தாம் வேணும் -என்று தம்மையும் கூட்டிக் கொள்கிறார்
அத்தலைக்கு பரிகைக்கு  தாம் அல்லது இல்லாமையாலே -தாம் இல்லாத போது
அத்தலைக்கு அபாயம் சித்தம் என்று இருக்கிறார் இறே

தேவரீரும் பிராட்டியுமான சேர்த்தி நித்யமாக செல்ல வேணும் என்று மங்களா சாசனம் பண்ணுகிறார்

இச் சேர்த்திக்கு ஒரு தீங்கு வராதபடி கல் மதிள் இட்டால் போலே இருக்கிற ஆழ்வார்களைப்-பாரீர் என்ன -அவர்களோட்டை சேர்த்திக்கு என்ன தீங்கு வருகிறதோ என்று மங்களா சாசனம்-பண்ணுகிறார் –

ஆழியும் -என்கிற சப்தத்தாலே -ஆயுதாகாரத்தாலே ரஷகமாகக் காட்ட –ஆபரண புத்தியாலே அவனையும் குறித்து மங்களா சாசனம் பண்ணுகிறார்

அப் பாஞ்ச சன்னியமும் –முன்னிலையாய்  இருக்க பரோஷ நிர்த்தேசம் பண்ணுவான் என் என்னில் –
புத்ரனை அலங்கரித்த தாய் –தன் கண் படிலும் கண் எச்சிலாம் -என்று பார்க்கக் கூசுமா போலே-மங்களா சாசனம் பண்ணுகிற தம்முடைய கண்ணையும் செறித்து முகத்தை மாற வைத்து-சொல்கிறார் –
அன்று யுத்தத்தில் பிறந்த ப்ரமாததுக்கு இன்று மங்களா சாசனம் பண்ணுகிறார் -என்றுமாம்-

———

3-போக்ய அதிசயத்தாலே -தம் நா எச்சில் கூடாது என்றும் -முகத்தை மாற வைத்து அருளியவை
அப்பாஞ்ச ஜன்யமும் பல்லாண்டு –
அப் பெரியவாய கண்கள் -அமலனாதி பிரான் -8-
அது காலனே -திருவாய் மொழி -9-5-7-பாதக அதிசயத்தை பற்ற -காட்டேன் மின் உம் உரு
கண மயில் அவை கலந்து -திருவாய் மொழி 10-3-1-

அப் பாஞ்ச சன்னியமும் –முன்னிலையாய்  இருக்க பரோஷ நிர்த்தேசம் பண்ணுவான் என் என்னில் –
புத்ரனை அலங்கரித்த தாய் –தன் கண் படிலும் கண் எச்சிலாம் -என்று பார்க்கக் கூசுமா போலே-மங்களா சாசனம் பண்ணுகிற தம்முடைய கண்ணையும் செறித்து முகத்தை மாற வைத்து-சொல்கிறார் –

அப் பெரியவாய கண்கள் -அமலனாதி பிரான் -8-
பின்னையும் போக்தாவின் அளவன்றிக்கே இருக்கையாலே
அப் பெரிய வாய கண்கள் -என்கிறார் –இது என்ன ஒண்ணாதே பரோஷ நிர்த்தேசம் பண்ண வேண்டும்படி இருக்கை –

போக்யதா அதிசயத்தாலே –அப் பாஞ்ச சன்னியம் -என்னுமா போலே முகத்தை திரிய வைத்து சொல்லுகிறார்

ஸ்வபாவ சித்தங்களானஆயாம விச்தாரங்கள வுடையவான திருக் கண்கள் –

அப்பெரிய -என்றதுக்கு-இப்போது காண்கிற வளவன்றிக்கே சாஸ்திர வேத்யமாய் அநவச் சின்னமான போக்யதா ப்ரகர்ஷத்தையும்
மஹாத்ம்யத்தையும் உடைய என்று தாத்பர்யமாக்கவுமாம்

————

4-பல்லாண்டு -நான்கு தடை சொல்லி -மனுஷ்ய -தேவ பிரம -பல பிரம்மாக்கள் -மங்களா சாசன
காலத்தைப் பெருக்கின படி அருளி

இது போலே அமலன் –என்னைத் தனக்காக்கின சுத்தி
விமலன் -என்னை தன் அடியார்க்கு ஆக்கின உத்தி
நிமலன் -பச்சை இடாதே இருக்க -என்னை திருத்திய சுத்தி
நின்மலன் -இவ்வளவும் தன் பேறாகவே செய்த சுத்தி –

பல்லாண்டு –மறித்து -பல்லாண்டு என்கிறது என் என்னில் -அகவாய்  அறியாதவனுக்கு தெரியாமையாலே
பல கால் சொல்ல வேண்டி இருக்கும் -ஸ்வதஸ் சர்வஞ்ஞனாய் -எதிர் சூழல் புக்கு திரிகிறவனுக்கு
இரு கால் சொல்ல வேண்டா -இப் புநர் உக்திக்கு பொருள் என் என்னில் -அவனுடைய
சர்வஞ்ஞத்வத்தில் குறையால் அல்ல –ஒரு கால் சொன்னோம் -என்று ஆறி இருக்க மாட்டாத
தம்முடைய ஆதார அதிசயத்தாலும் -பலகால் சொல்லும் அத்தாலும் பர்யாப்தி பிறவாத
விஷய வைலஷண்யத்தாலும் அருளிச் செய்கிறார்
த்ர்ஷார்த்தனானவன் தண்ணீர் பெருமளவும் தண்ணீர் தண்ணீர் என்னுமா போலே தம்முடைய
பயம் ஷமிக்கும் அளவும் பல்லாண்டு பல்லாண்டு -என்ன ப்ராப்தம் இ றே
பல்லாயிரத்தாண்டு
கீழில் பஹூ வசனத்தாலே வர்ஷங்களினுடைய அசங்க்யாத்வம் சொல்லி இருக்க இதுக்கு உதயம் இல்லையே என்னில் –
அவச் சேதகங்களுக்கு சங்க்யை இல்லாமையாலே காலாவச் சேதத்துக்கு தொகை இல்லை
ஆகையாலே அருளிச் செய்கிறார் -அவச் சேதகங்கள் ஆவன -சூர்யா பரிஸ் பந்தாதிகள்
அவச் சேத்யங்கள் ஆவன -ஷண  லவாதிகள் -வர்ஷத்துக்கு அவச் சேதகர் –தேவர்கள்
அத்தைப் பற்றிச் சொன்னார் கீழ் -பல வர்ஷத்துக்கு அவச்சேதகன் –ப்ரஹ்மா -அத்தை பற்ற-அருளிச் செய்கிறார் பல்லாயிரத்தாண்டு என்று
பல கோடி நூறாயிரம் என்று –ப்ரஹ்மாக்களுக்கு தொகை இல்லாமையாலே அருளிச் செய்கிறார் –
கால க்ர்த பரிணாமம் இல்லாத தேசத்தில் உள்ளாருக்கும் ஸ்வ சத்தை உள்ளளவும்
விஷய வைஷண்யத்தை பற்ற -அதி சங்கையும் மங்களா சாசனமும் நித்யமாக செல்லா நின்றது –
கால க்ர்த பரிணாமம் உள்ள தேசத்தில் இருக்கிறவருக்கு அதி சங்கையும் -அத்தாலே வந்த பயமும்
பய நிவர்த்திக்காக காலத்தை பெருக்கி இக்காலம் உள்ளதனையும் இப்படி மங்களா சாசனம்
பண்ணச் சொல்ல வேணுமோ –

அமலன் –
ஸூத்தன் -என்றபடி
இவன் ஸூத்தனாகை -யாவது -தான் ஒருவன் ஸூத்தனாகை யன்று -தன்னோடு சம்பந்தித்தாரையும்
ஸூத்தராக்க வல்ல அடிவுடைமை –
துயரறு சுடரடி இறே-பாவநஸ் சர்வ லோகானாம் த்வமேவ ரகு நந்தன -என்னுமா போலே-

அமலன் -என்கிறது
ஜன்ம வ்ருத்தாதிகளால் குறைய நின்ற தம்மை விஷயீ கரித்த பின்பு தன் பக்கல்
தோஷம் தட்டாதே –அநச் நன்ந நயோ அபிசாக ஸீத -என்கிறபடி விளங்குகிறபடி
பரமாத்மா அக்னியை உண்ணாமலேயே -பிரகாசிக்கிறது –
என் கண் பாசம் வாய்த்த பரஞ்சுடர் சோதிக்கே–

அமலன் -உயர்வற உயர்நலம் உடையவன்

அமலன் –
அபஹத பாப்மத்வாதி குணங்கள் ஆத்மாவுக்கு உண்டாய் இருக்கச் செய்தேயும்
ஹேய சம்பந்த அவஹமாய் பகவத் ப்ரசாதத்தாலே உண்டாக வேண்டி இருக்கும் –
இவன் அங்கன் அன்றியே இருக்கும் –

அமலன் –
அகில ஹேய ப்ரத்ய நீகன் –
அசித் கதமான பரிணாமம் -தத் சம்ஸ்ருஷ்ட சேதன கதமான -அஞ்ஞான துக்கங்கள் –
முக்த கதமான ஜ்ஞான சங்கோச விகாசங்கள் –
நித்ய சித்த கதமான பாரதந்த்ர்யம்
இவையாகிய ஹேயங்களுக்கு ப்ரத்ய நீகனாய் இருக்கும்

அமலன் -என்கிறது மலப்ரதிபடன் -என்றபடி -இத்தால் மோஷ ப்ரதத்வம் சொல்லிற்று ஆய்த்து –
இது பிரதானமான ரஷகத்வம் ஆகையாலே பிரியப் பேசப்படுகிறது

விமலன் –
என் சிறுமை பாராதே ததீயர்க்கு சேஷம் ஆக்குகையால் வந்த ஔஜ்வல்யம்
எதிரிகள் தரம் பாராதே சீரியர் தாம் தாம் அளவிலே இறே கொடுப்பது-

விமலன்
நித்ய நிர்தோஷன் -இத்தால் பத்த முக்த விலஷணன் –என்றது ஆயிற்று –

நிமலன்
நிர்ஹேதுகமாக விஷயீ கரித்த ஸூத்தி யோகத்தை உடையவன் –
இத்தலையை பெறுகைக்கு பச்சை இட்டவனும் தானே
இத்தலையில் அர்த்தித்வம்  இன்றிக்கே இருக்க இப்படி உபகரிக்கையால் வந்த ஔஜ்வல்யம்
இவனும் ஓர் அடி இடப்பார்த்து இராது ஒழிகை
ஓர் அடி இட்டார் உண்டாகில் –பத்ப் யாமபிக மாச்சைவ ஸ்நேக சந்தர்சநேந ச –ஆபிமுக்யம்
அடியாக அங்கீகரித்து ஓர் அஞ்சலி மாதரமும் கூட உண்டு அறுக்க மாட்டாதான் ஒருவன்

நிமலன் –
இத்தலைக்கு உபகரித்தானாய் இருக்கை அன்றிக்கே தன பேறாக இருக்கை

நிமலன்
ப்ரஹ்ம ருத்ராதிகளும் அஞ்சி அருளப்பாடு முன்னாக அணுக வேண்டும்படியான
ஐஸ்வர்யத்திலே குறும்பற்ற நம்பிக்கு கூசாதே நிரந்தர சம்ஸ்லேஷம் பண்ணலாம்படி
தன்  ஈஸ்வர சுணை யாகிற ஆஸ்ரயண விரோதி தோஷத்தை -மறைத்து
அர்ச்சக பராதீன அகிலாத்ம ஸ்திதி -என்கிறபடியே ஆஸ்ரீத பாரதந்த்ர்யத்தை வெளி இட்டு நிற்குமவன்

நிமலன் –
இது தன் பேறாக செய்தான் -என்கிறார் –-க்ருதக்ருத்யஸ் ததா ராம -என்கிறபடியே

அமலன் -என்றது இவரைத் தனக்கு ஆக்கினபடி –
விமலன்-என்றது தன் அடியார்க்கு ஆக்கினபடி –
நிமலன் -என்றது நான் பச்சை இடா நிற்க என் கார்யம் செய்தான் -என்கை

நின் மலன் –
தான் உபகரித்தானாய் இத்தலை –உதவிக் கைம்மாறு என்னுயிர் -என்றால் போலே
பிரத்யுபகாரம் தேடித் தடுமாறாத படி –ப்ரணஷ் டஸ்ய யதா லாப என்கிறபடியே
உடையவன் உடைமையைப் பெற்றான் ஆகில் நமக்கு என் என்று –
ஆத்ம லாபம் தன்னதாம்படி இருக்கிற ஸூத்தியை உடையவன் –

நின்மலன் –
சௌலப்ய சௌசீல்யங்கள் உண்டானாலும் ஆஸ்ரீத தோஷத்தைக் காணும் ஆகில்
அணுகக் கூசார்களோ –என்னில்-அவிஜ்ஞாதா -என்றும் –என் அடியார் அது -செய்யார் என்றும் சொல்லுகிறபடியே
ஆஸ்ரீதருடைய தோஷ தர்சனம் ஆகிற சரண்ய தோஷம் இல்லாதவன்
சர்வஜ்ஞனாய் இருக்கச் செய்தே ஆஸ்ரீத தோஷத்தை காணான் என்றது –
காணும் அதுவும் இவர்கள் உடைய தோஷத்தைக் கழிக்க உறுப்பாம் -என்றபடி –

————

5- வாழாட் பட்டு நின்றீர் உள்ளீரேல் –
அரக்கர் அசுரர் பிறந்தீர் உள்ளீரேல் -திருவாய் மொழி -5-2-5-
ஒன்றும் தேவும் -கேட்டு சம்சாரம் திருந்தின படி –

வாழ் ஆள் -என்று-நிரதிசய ஸூக ரூபமான வ்ர்த்தியைச் சொல்லுகிறது
வ்யதிரிக்த விஷயங்களில் அடிமை -துராராதனம் ஆகையாலும் -துஸ்சகம் ஆகையாலும் –
அத்யல்ப பலம் ஆகையாலும் -துக்க ரூபமாய் இ றே இருப்பது
சர்வம் பரவசம் துக்கம் -சேவாஸ் ஸ்வவ்ருத்தி –நாய் தொழில் -என்னக் கடவது இ றே
இவ்விஷயம் தன்னிலும் ப்ரயோஜனாந்த பரராய் இழிந்தால் பலம் பந்தகம் ஆகையாலும்
அநந்ய பிரயோஜநரோ பாதி -அநவரத பாவனையும் -அந்திம பிரத்யமும் -வேண்டுகை யாலும்-துக்க ப்ராயமுமாய் இருக்கும் -சாதனாந்தர நிஷ்டனுக்கும் கர்த்தவ்ய புத்தியாலே ரசம் இல்லை –
இக் குறைகள் ஒன்றும் இன்றிக்கே -ப்ராப்த விஷயத்தில் தன்னைப் பேணாதே பர ச்ம்ர்த்தியை ஆஸாசிக்க
சர்வ நிரபேஷனான ஈஸ்வரன் இத்தைக் கண்டு -இதொரு ப்ரேம ஸ்வபாவம் இருந்தபடி என் –
என்று ப்ரீதனாக -இவனுக்கு அந்த ப்ரீதியே புருஷார்த்தமாய் இ றே இருப்பது –

பட்டு -என்பது-
உவரிக்கடலில் முத்துப் பட்டது என்னுமா போலே -நான் -எனக்கு -என்று இருக்கிற
சம்சாரத்திலே பகவத் ச்ம்ர்த்தியை ஆசாசிக்கும்படி கை ஒழிந்து இருப்பார் சிலரை
பெறுகையாவது அலாப்ய லாபம் என்னும் இடம் தோற்ற அருளிச் செய்கிறார்-

நின்றீர்-
வாயு பரவசமாய் திரிகிற த்ர்ணம் போலே கர்ம பரதந்த்ரனாய் திரிகிற சம்சார சேதனனுக்கு
பகவத் ஜ்ஞான பூர்வகமாக தத் ச்ம்ர்த்தியை ஆசாசிக்கப் பெற்றால் இ றே ஸ்திதி உண்டாவது –

உள்ளீரேல்-
ஸ மஹாத்மா ஸூ துர்லப -என்று அநந்ய பிரயோஜனரை கிடையாது என்று சர்வேஸ்வரன் கை விட்ட
சம்சாரம் ஆகையாலே மங்களா சாசனத்துக்கு ஆள் தேட்டமாய் இறே இருப்பது
நாக பாசத்தில் அன்று அடைய மோஹித்துக் கிடக்க திருவடியும் ஸ்ரீ விபீஷண ஆழ்வானும்
பிராணன் உடையார் உண்டோ -என்று தேடினால் போலே சம்சாரத்தில் ஸ்வரூப ஞானம் உடையார் தேட்டமாய் இறே இருப்பது –

இந்த யதி -சப்தத்தாலே -சம்சாரத்தில் வைஷ்ணத்வம் துர்லபம் என்றது ஆய்த்து

அநந்ய பிரயோஜனரான வைஷ்ணவர்களும் -நம்மை விரும்புவார் சிலர் உண்டாவதே -என்று
சந்நிஹிதராக வந்து அவர்களுடைய ஸ்வரூப ஸ்வாபவம் ஆராய்வதற்கு முன்பே அவர்களோடு
கலந்துகொடு நிற்க வேண்டும்படியான த்வரை சொல்கிறது

செய்கின்ற தென் கண்ணுக்கு ஒன்றே ஒக்கின்ற திவ்வுலகத்து
வைகுந்தன் பூதங்களேயாய் மாயத்தினால் எங்கும் மன்னி
ஐயம் ஒன்றில்லை அரக்கர் அசுரர் பிறந்தீர் உள்ளீரேல்
உய்யும் வகை இல்லை தொண்டீர் ஊழி பெயர்த்திடும் கொன்றே.–5-2-5-

‘ஒன்றுந் தேவும்’ என்ற திருவாய் மொழியிலே பகவானுடைய பரத்துவத்தை எடுத்துப் பேசித் திருத்த,
அதனாலே திருந்திச் சம்சாரம் பரமபதம் என்ற வேறுபாடு இல்லாமல் அங்குள்ளாரும் இங்கே வரலாம்படி இருக்கிற இருப்பைக் கண்டு
மங்களாசாசனம் செய்கிறார்”

அரக்கர் அசுரர் பிறந்தீர் உள்ளீரேல் உய்யும்வகை இல்லை –
ராக்ஷஸ தன்மை வாய்ந்தவர்களாயும் ஆசுரத் தன்மை வாய்ந்தவர்களாயும் இருப்பார் மனித சரீரத்தை ஏறிட்டுக் கொண்டு,
ஸ்ரீ வானர சேனையின் நடுவே சுக சாரணர்கள் புகுந்தாற்போலே புகுரப் பார்த்தீர் உளராகில்
உங்களுக்கு உஜ்ஜீவிக்க விரகு இல்லை. என்றது,
“ஒன்றும் தேவும்” என்ற திருவாய் மொழியைக் கேட்டுச் சம்சாரம் திருந்தின படி.
“வாழ் ஆட்பட்டு நின்றீர் உள்ளீரேல்” என்று தேட வேண்டாதே, எல்லாரும் வாழாட்பட்டு,
‘அசுரர் பிறந்தீர் உள்ளீரேல்’ என்று தேட வேண்டும் படியாயிற்று என்றபடி.

————-

6-பல்லாண்டு கூறுவனே -ஐஸ்வர்யார்த்தியை ஏக வசனமாக கூறி –

மங்கையைர்  –தையல் -திருவாய் மொழி -10-3-11-ஒருத்தி பசு மேய்க்கைக்கு
போகாமே மீட்க்கைக்காக அருளியது -அடிச்சியோம் -தொழுததையோம் -என் ஆர் உயிர் -என் சொல் கொள் –
என்று சொன்ன பன்மைக்கும் ஒருமைக்கும் எல்லாம் சேரும் இறே

பல்லாண்டு கூறுவனே -ஐஸ்வர்யார்த்தியை ஏக வசனமாக கூறி –அநந்ய  பிரயோஜனரும் -கைவல்யார்த்திகளும் -சங்கதராகிற  இடத்தில் சமூஹமாக பேசினார் –பாடுதும் -கூறுதும் -என்றும்
இதில் ஐஸ்வர்யார்த்தியை ஏக வசனத்தாலே பேசுவன் என் என்னில் –கூறுவன் –என்று
அவர்கள் திரள் பரிச்சின்னமாய் -ஐஸ்வர்த்யார்திகள் திரள் அபரிச்சின்னம் ஆகையாலே
ஒரூருக்கு ஒருத்தன் வார்த்தை சொல்லுமா போலே சொல்லுகிறார்

செங்கனி வாய் எங்கள் ஆயர் தேவு அத் திருவடி திருவடி மேல் பொருநல்
சங்கணி துறைவன் வண்தென் குருகூர் வண் சடகோபன் சொல்லாயிரத்துள்
மங்கையர் ஆய்ச்சியர் ஆராய்ந்த மாலை அவனோடும் பிரிவதற்கு இரங்கி தையல்
அங்கு அவன் பசு நிரை மேய்ப்பு ஒழிப்பான் உரைத்தன இவையும் பத்து அவற்றின் சார்வே-10-3-11-

மங்கையர் ஆய்ச்சியர் ஆராய்ந்த மாலை –
அவனுடைய பிரிவு பொறுக்க மாட்டாமையாலே-ஒரு பருவத்தில் ஆயர் பெண்கள் கூறிய தொடையாய் –

தையல் அங்கு அவன் பசு நிரை மேய்ப்பு ஒழிப்பான் உரைத்தன –
அவை போன்று எல்லாரும் திரண்டு வார்த்தை சொன்னால் செவிப்படாது -என்று பார்த்து-அவனுக்கு மறுக்க ஒண்ணாதபடி
நப்பின்னை பிராட்டியின் தரமுடையவள் ஒருத்தி-பசு மேய்க்க போகாமை மீட்கைக்காக சொன்னவை ஆயிற்று –
இப்படியானால்-
அடிச்சியோம் -என்றும்-தொழுத்தையோம் -என்றும்
ஆழும் என் ஆர் உயிர் என்றும் –என் சொற்கொள் -என்றும்-
சொன்ன பன்மைக்கும் ஒருமைக்கும் எல்லாம் சேரும் அன்றோ –

————————————————————————————-

ஸ்ரீ கோயில் கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ உ வே வேளுக்குடி ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ பூர்வாச்சார்யர்கள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ பெரியாழ்வார் திருவடிகளே சரணம் .
ஸ்ரீ ஆழ்வார்கள் திருவடிகளே சரணம் .
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம் .

ஸ்ரீ பெரியாழ்வார் அருளிச் செயல்களில் உபக்ரமும் உப சம்ஹாரமும் –
உபக்கிரமம் உப சம்காரம் சேர்ந்து இருக்கிறது –முதலும் முடிவும் —

திருப்பல்லாண்டு-

பல்லாண்டு பல்லாண்டு பல்லாயிரத் தாண்டு பல கோடி நூறு ஆயிரம்
மல்லாண்ட திண் தோள் மணி வண்ணா! உன் சேவடி செவ்வி திரு காப்பு –1-

பல்லாண்டு என்கிற சப்தம் ஸ்வரூப வாசி யாகிறது -மேல் பண்ணுகிற மங்களா சாசனம்
ஸ்வரூப ப்ரயுக்தம் என்கைக்காக சொல்லிற்று –
ஜிதம் -என்றும் -நம -என்றும் -தோற்றோம் -என்றும் -போற்றி என்றும் -பல்லாண்டு -என்றும் -இவை பர்யாயம்
ஒரு கால் சொன்னோம் -என்று ஆறி இருக்க மாட்டாத
தம்முடைய ஆதார அதிசயத்தாலும் -பலகால் சொல்லும் அத்தாலும் பர்யாப்தி பிறவாத
விஷய வைலஷண்யத்தாலும் அருளிச் செய்கிறார்
த்ர்ஷார்த்தனானவன் தண்ணீர் பெருமளவும் தண்ணீர் தண்ணீர் என்னுமா போலே தம்முடைய
பயம் ஷமிக்கும் அளவும் பல்லாண்டு பல்லாண்டு -என்ன ப்ராப்தம் இறே
இப்படி மாறி மாறி பயத்தை விளைத்து -காலத்தை பெருக்கி -இதுவே தமக்கு யாத்ரையாக-செல்லப் புக்கார்

புலி கிடந்த தூற்றுக்கு அஞ்சிக் காவல் தேடுவாரைப் போலே நீர் நமக்கு அஞ்சக் கடவீரோ –
மல்ல வர்க்கத்தை நிரசித்த தோள் இருக்கிறபடி பாரீர் -என்று தோள் வலியைக் காட்டினான்-
ராவணா நுஜனைக் குறித்து மஹாராஜருக்கு பிறந்த பயத்தை போக்குகைகாக தன் மிடுக்கைக் காட்ட-
அவர் பயம் சமிக்கக் காண்கையாலே –
இவ்வார்த்தை ஸ்ரீ ராம பாக்யத்தாலே மஹாராஜர் நெஞ்சிலே பட்டு பய நிவ்ருத்திக்கு உடலாய்த்து –
இவர்க்கு இது தானே பய ஹேதுவாய்த்தது
இம்மிடுக்கு இவர்க்கு பய ஹேது வாவான் என் என்னில் –
சூரனான புத்ரனைக் கண்டால் பெற்ற தாய் -இவன் மதியாதே யுத்தத்தில் புகும் –
என் வருகிறதோ என்று பயப்படுமா போலே பயப்படுவது யுக்தம்
மல்லரை அழியச் செய்த தோள் -என்று இவர் அறிந்தபடி என் என்னில் –
காதில் தோடு வாங்கினாலும் -தோடிட்ட காது -என்று அறியுமா போலே

மணி வண்ணா-சௌகுமார்யம் பய ஹேதுவாகிறது –

உன் செவ்வடி –
அது என்னால் வருகிறது அன்று -உன் வடிவின் வை லஷ்ண்யத்தாலே வருகிறது
நீ தான் உன்னைக் கண்ணாடிப் புறத்திலே கண்டால் ஸ்வதஸ் சர்வஞ்ஞனான நீயும்
கலங்கிப் பரிய வேண்டும்படி யன்றோ உன் வடிவு இருப்பது
ஆஸ்ரயண வேளையோடு-போக வேளையோடு -மங்களா சாசன வேளையோடு –
வாசி யற ஆஸ்ரியர் இழியும் துறை திருவடிகள் இறே
செவ்வி
அரும்பினை அலரை -என்னுமா போலே நித்ய யௌவனமாய் இருக்கை

திருக்காப்பு
குறைவற்ற ரஷை
உண்டான அமங்களங்கள் போகைக்கும் -இல்லாத மங்களங்கள் உண்டாகைக்கும் பண்ணின ரஷை என்கை
ஒரு கிரியை இன்றிக்கே குறைந்து இருப்பான் என் என்னில் –
இன்னமும் இவ் விஷயத்தில் மங்களா சாசனம் பண்ணினோம் என்று கை வாங்க ஒண்ணாத
அபர்யாப்திக்கு ஸூசகமாய் இருக்கிறது
ஸ்ரீமதே நாராயண நம அஸ்தி சொல்லாமல் போல் இங்கும்
எல்லாப் பாட்டுக்கும் இது தான் முக உரை போல் இருக்கிறது

மல்லாண்ட திண் தோள் மணி வண்ணா -பல்லாண்டு பல்லாண்டு பல்லாயிரத்தாண்டு
பல கோடி நூறாயிரம் -உன் செவ்வடி செவ்வி திருக்காப்பு -என்று அந்வயம்

ஸ்ரீ மதே ராமானுஜாய நம
போன்று மங்களாரத்தமாக அருளிய பாசுரம் -கிரியை இன்றி –
பாட்டுக்கள் எல்லாவற்றுக்கும் பிரகாசமாய் நாயக பாசுரம் போலே இது என்னவுமாம்-

———————————–

பல்லாண்டு என்று பவித்ரனைப் பரமேட்டியைச் சார்ங்கம் என்னும்
வில்லாண்டான் தன்னை வில்லி புத்தூர் விட்டுசித்தன் விரும்பிய சொல்
நல்லாண்டு என்று நவின்று உரைப்பார் நமோ நாராயணா என்று
பல்லாண்டும் பரமாத்மனைச் சூழ்ந்து இருந்து ஏத்துவர் பல்லாண்டே –12

ஐஸ்வர்ய கைவல்யங்களைப் பற்றி ஆச்ரயித்தவர்களும் -பகவத் பிரபவத்தாலே
மங்களா சாசனத்துக்கு ஆளாவார்கள் என்று அவர்களையும் அழைத்தார் –
அவ்வளவும் இல்லாத சம்சாரிகளும் தம்முடைய பாசுரத்தில் இழியவே
யாவதாத்மபாவி மங்களா சாசன அர்ஹர் ஆவார்கள் என்று இப்பிரபந்தத்தின் வைபவத்தை அருளிச் செய்கிறார் –

இத்தால் -மல்லாண்ட திண் தோள் மணி வண்ணா -என்கிற இடத்தில் பவித்ரதையை நினைத்து-
பரமேட்டியை இத்யாதியாலே இரண்டாம் பாட்டில் சொன்ன நித்ய விபூதி யோகத்தை சொல்லுகிறது

வில்லிபுத்தூர் விட்டு சித்தன் –
அவ் ஊரில் பிறப்பாலே ஆய்த்து பகவத் ப்ரயாசத்தி –
பகவத் ப்ரயாசத்தியிலே ஆய்த்து மங்களா சாசன யோக்யமான பிரேம அதிசயம் –
விட்டு சித்தன் -என்கிற திருநாமம் உண்டாய்த்து
ஆழ்வார் விடிலும் தாம் விட மாட்டாத தன் பேறாக இவர் திரு உள்ளத்தே
நித்யவாசம் பண்ணின படியாலே
விட்டு சித்தன் மனத்தே கோயில் கொண்ட கோவலன் -என்னக் கடவது இறே

நல்லாண்டு என்று
இப்பாசுரம் சொல்லுகைக்கு ஏகாந்தமான காலத்தை கொண்டாடி –
அத்யமே சபலம் ஜன்ம -என்னக் கடவது இறே
கண்டதடைய மமேதம் என்று போந்த அநாதி காலம் போல் அன்றிக்கே
பகவத் ஸம்ருத்திக்கு மங்களா சாசனம் பண்ணக் கடதாம் படி வந்ததொரு காலம் சேதனனுக்கு ஸூ துர்லபம் இறே
நவின்று உரைப்பார்
நவிலுகை -பயிலுகை -இடைவிடாதே உரைக்கை
நமோ நாராயணா என்று –
அநாதி காலம் மமேதம் என்றதை தவிருகையும்
ததேவம் -யென்கையும்
இத்தால் மங்களா சாசனத்துக்கு யோக்யதை சொல்லுகிறது
பல்லாண்டும் –
காலம் எல்லாம்
யாவதாத்மபாவி -என்கிறது –
கால க்ருத பரிணாமம் இல்லாத தேசத்திலே ஆண்டை இட்டுச் சொல்லுகிறது –
அந்த பரிணாமம் உள்ள தேசத்திலே வர்த்திகிறவர் ஆகையாலே
பரமாத்மனை –
தனக்கு மேல் இன்றிக்கே –
தன்னை ஒழிந்தார் அடங்க ஸ்வ அதீநமாம் படி இருக்கிறவனை
இத்தால்-அமங்களங்களுக்கு -அவகாசம் இன்றிக்கே இருக்கையாலே ஒருவனுடைய மங்களா சாசனத்தால்-
ஓர் ஏற்றம் உண்டாக வேண்டாதே இருக்குமவனை –
சூழ்ந்து இருந்து ஏத்துவர்-
நம புரஸ்தாத தப்ருஷ்ட தஸ்தேத மோஸ் தூதே -என்கிற படியே
முன்பே நில்லா-முறுவலை அனுபவித்து அதிலே ஈடுபடும் -பின்பே நில்லா பின்பும்-
பிறகு வாளி யாவது -தண்டிகை கொம்பு போலே வளைந்து திரு பிடரியிலே
தொங்குகிற அசாதாராண ஆபரண விசேஷம் -பிறகு வாளி யுமான அழகை அனுபவித்து அதிலே ஈடுபடும் –
இப்படி சுழி யாறு படா நிற்கச் செய்தே கால் வாங்க ஒண்ணாத வடிவு அழகு –
அதி சங்கையை விளைத்து மங்களா சாசனத்தில் மூட்டும் என்கை-

பவித்ரனை -பரமேட்டியை -சார்ங்கம் என்னும் வில்லாண்டான் தன்னை -வில்லிபுத்தூர் விட்டு சித்தன் –
பல்லாண்டு என்று விரும்பிய சொல் -நல்லாண்டு என்று
நவின்று உரைப்பார் -நமோ நாராயணா என்று பரமாத்மனைச் சூழ்ந்து
இருந்து பல்லாண்டும் பல்லாண்டு -ஏத்துவர் –என்று அந்வயம்

————————-

ஸ்ரீ பெரியாழ்வார் திருமொழி

ஸ்ரீ திருப் பல்லாண்டிலே
அந்தியம் போதில் அரி உருவாகி அரியை அழித்தவனை
பந்தனை தீர பல்லாண்டு பல்லாயிரத்தாண்டு பாடுதும் -என்றும் –
இராக்கதர் வாழ் இலங்கை பாழளாகப் படை பொருதானுக்கு பல்லாண்டு கூறுதும் -என்றும் –
ஸ்ரீ நரசிம்க ப்ராதுர்பாவதுக்கும் ஸ்ரீ ராமாவதாரத்துக்கும் மங்களாசாசனம் பண்ணின அளவு அன்றிகே –
மல்லாண்ட திண் தோள்-என்றும்
மாயப் பொரு படை வாணனை ஆயிரம் தோளும் பொழி குருதி பாய
சுழற்றிய ஆழி வல்லானுக்கு பல்லாண்டு கூறுதும் -என்றும்-
திரு மதுரையில் சிலை குனித்து ஐம் தலைய பைந்நாக தலை பாய்ந்தவனே உன்னைப் பல்லாண்டு கூறுதும் -என்றும் –
இவர் ப்ராசுர்யேன மங்களாசாசனம் பண்ணிற்று ஸ்ரீ கிருஷ்ண அவதாரத்துக்கு இறே–

ஆக -இப்படி கிருஷ்ண அவதார அனுபவாதிகளிலே ப்ரவர்தரான இவர் –
இவ் வதாரத்துக்கடி சொல்லுகிற இடத்தில் திரு கோட்டியூர்யின் நின்றும் வந்து பிறந்தான் என்பான் என்-
ஷீராப்தி நாதன் தேவர்கள் கோஷ்டியில் எழுந்து அருளி இவர்களுடைய ரஷண சிந்தனை பண்ணினமை தோற்றும் படி –
உரகல் மெல்லணையனாய்-பள்ளி கொண்டு அருளின ஸ்தலம் ஆகையாலே அந்த ஐக்யத்தை பற்றவும் –
அல் வழக்கு ஒன்றும் இல்லா அணி கோட்டியூர் கோன் -என்றும் தமக்கு மங்களா சாசனத்துக்கு
சஹகாரியான செல்வ நம்பியோடே திரு கோட்டியூர் ப்ரஸ்துதம் ஆகையாலே
அவ்வுகப்பை பற்றவும் -திரு கோட்டியூரை திரு அவதார கந்தமாக அருளிச் செய்த இதில் விரோதம் இல்லை-

இப்படி கிருஷ்ண அவதார ரசத்தை அனுபவிக்கிற அளவில் -ருஷிகளை போலே கரையில் நின்று -அவதார குண சேஷ்டிதங்களை
சொல்லிப் போகை அன்றிக்கே –பாவன பிரகர்ஷத்தாலே -கோப ஜென்மத்தை -ஆஸ்தானம் பண்ணி –
யசோதாதிகள் சொல்லும் பாசுரத்தை -தாம் அவர்களாக பேசி அனுபவித்து சொல்லுகிறார் –

திருவவதரித்து அருளின அளவில் திரு வாய்ப்பாடியில் உள்ளோர் பண்ணின உபலாளநாதிகளை
அனுசந்தித்து இனியராகிறார் இத் திரு மொழியில் –

பெரியாழ்வார் திருமொழி -105-பாசுரங்கள் பதிகம் தோறும் -கடைசிபதிகம்- 41-ஆக -461-

முதல் பதிகம் -10-/-21-/-10-/–10-/11-/11-/11-/11-10-ஆக மொத்தம் -105-
இரண்டாம் பதிகம் -10-/11-/13-/10-/10-/10-/10-/10-/11-/10–ஆக மொத்தம் -105-
மூன்றாம் பதிகம் -11-/10-/10-/10-/-11-/-11-/11-/10-/11 -/-10–ஆக மொத்தம் -105-
நான்காம் பதிகம் -10-/11-/11-/11 /-10-/-10-/-11-/10-/-11-/10–ஆக மொத்தம் -105-
ஐந்தாம் பதிகம் -10-/-10-/-10-/11-ஆக இதில் 41–இவ்வாறு -461-திவ்ய பாசுரங்கள் –

———————————–

வண்ண மாடங்கள் சூழ் திரு கோட்டியூர்
கண்ணன் கேசவன் நம்பி பிறந்தினில்
எண்ணைய் சுண்ணம் எதிர் எதிர் தூவிட
கண்ணன் முற்றம் கலந்து அளராயிற்றே–1-1-1-

பிறந்தினில் -பிறந்து இன் இல் -இன் இல் பிறந்து
ஸ்ரீ மதுரையில் சிறைக் கூடம் போலே பிறந்த இடம் தோன்றாமல் போக வேண்டாதே –
எல்லா உபாலாள நத்துக்கும் யோக்யமான ஸ்ரீ நந்தகோபர் திரு மாளிகை யாகிற இனிய இல்லிலே பிறந்து –
கண்ணன் முற்றம் -என்றது -கிருஷ்ணன் அவதரித்த போதே க்ர்ஹ நிர்வாககன்
பிள்ளையாக ஸ்ரீ நந்த கோபர் நினைத்து இருக்கையாலே கண்ணனுடைய முற்றம் என்னுதல் –
கண் நல் முற்றம் -இடமுடைத்தாய் -தர்ச நீயமான முற்றம் என்னுதல் –

நிகமத்தில் -இத் திரு மொழி கற்றார்க்கு பலம் சொல்லி தலை கட்டுகிறார் –

செந்நெலார் வயல் சூழ் திருக் கோட்டியூர்
மன்னு நாரணன் நம்பி பிறந்தமை
மின்னு நூல் விட்டு சித்தன் விரித்த விப்
பன்னு பாடல் வல்லார்க்கு இல்லை பாவமே–1-1-10-

செந்நெல் இத்யாதி
செந் நெலால் நிறைந்து இருக்கிற வயல்களாலே சூழப் பட்ட திரு கோட்டியூரிலே –
அசாதாரண விக்ரஹ விசிஷ்டனாய் கொண்டு நித்ய வாசம் பண்ணுகிற –
நாராயண சப்த வாச்யனாய் -கல்யாண குண பூர்ணனானவன் திருவவதரித்த பிரகாரத்தை –
மின்னு நூல் விட்டு சித்தன் விரித்த –
பட்டர் பிரான் ஆகையாலே விளங்கா நின்றுள்ள திரு யஜ்ஜோபவீதத்தை உடையராய் –
சர்வ வ்யாபகனான சர்வேஸ்வரனை தம் திரு உள்ளத்திலே வைத்து கொண்டு இருக்கையாலே –
விஷ்ணு சித்தர் என்னும் திரு நாமத்தை உடையரான பெரிய ஆழ்வார் –
திருவவதரித்த காலத்தில் உபலாள நாதிகளோடே கூட விஸ்த்ரனே அருளிச் செய்த –
இப்பன்னு பாடல் வல்லார்க்கு இல்லை பாவமே –
ரச்யதையால் விசேஷஜ்ஞானர் ஆனவர்கள் எப்போதும் சொல்லும்படியான
இப் படாலை சாபிப்ராயமாக வல்லவர்களுக்கு –
பகவத் அனுபவ விரோதியான பாபம் இல்லை

———

அவதாரிகை –
கீழில் திருமொழியில்-1-8- -யசோதை பிராட்டி -இவனுடைய சைசவ அனுகுணமாக –
முன்னே ஓடி வந்து மேல் விழுந்து -அணைத்து கொள்ளும் ரசத்தை அனுபவிக்க ஆசைப்பட்டு –
அச்சோ என்கிற தன்னுடைய யுக்தியாலும் –
அதுக்கு அனுகுனமான தன்னுடைய ஹஸ்த முத்ரையாலும் வந்து அணைத்து கொள்ள வேணும் என்று அவனை அபேஷித்து-
அந்த ரசத்தை அனுபவித்தபடியை -தம்முடைய பிரேம அனுகுணமாக தாமும் அப்படியே அபேஷித்து அனுபவித்தாராய் நின்றார் –
அவ்வளவு அன்றிக்கே –
அவன் தன் உகப்பாலே ஓடி வந்து முதுகிலே ஓடி வந்து அணைத்து கொள்ளும் –
சேஷ்டித ரசத்தையும் -அனுபவிக்க ஆசைப்பட்டு -புறம் புல்குவான் -என்று –
அது தன்னை அவனைக் குறித்து அபேஷித்து -அவனும் அப்படி செய்ய –
அவள் அனுபவித்த பிரகாரத்தை –
அவ்வளவும் அல்லாத பிரேமத்தை உடைய தாம் அந்த சேஷ்டிதத்தை அனுபவிக்கையில் உண்டான ஆசையாலே –
அவனுடைய மேன்மையையும் நீர்மையையும் சொல்லிப் புகழ்ந்து கொண்டு –
புறம் புல்குவான் புறம் புல்குவான் -என்று பலகாலும் அபேஷித்து –
தத் காலம் போலே தர்சித்து ப்ரீதராய் அனுபவிக்கிறார் இத் திருமொழியில்-

வட்டு நடுவே வளர்கின்ற மாணிக்க
மொட்டு நுனையின் முளைக்கின்ற முத்தே போல்
சொட்டுச் சொட்டு என்னத் துளிக்கத் துளிக்க என்
குட்டன் வந்து என்னைப் புறம் புல்குவான் கோவிந்தன் வந்து என்னைப் புறம் புல்குவான் -1-9-1-

இரண்டு நீல ரத்ன வட்டின் நடுவே வளரா நிற்ப்பதொரு நீல ரத்னத்தால் உண்டான
மொட்டினுடைய அக்ரத்திலே அரும்பியா நிற்கிற முத்துக்கள் போலே –
நீல ரத்ன மொட்டு என்றது -நிறத்தையும் ஆகாரத்தையும் பற்ற –
சொட்டு இத்யாதி -உள்ளினின்றும் புறப்படுகிற ஜல பிந்துக்கள் இற்று முறிந்து சொட்டு சொட்டு
என்னப் பலகாலும் துளியா நிற்க -சொட்டு சொட்டு என்கிற இது அநுகாரம் –
என் குட்டன் இத்யாதி -என் பிள்ளை வந்து என்னைப் புறம் புல்குவான்
கோவிந்தன் -சுலபனானவன் -என்னைப் புறம் புல்குவான் –
புறம் என்று முதுகு –
புல்குதலாவது -தழுவுகை –
புல்குவான் என்று அபேஷிக்கை-
அன்றிக்கே –
புல்குவான் என்றது புல்குகிறவன் என்றபடி -அப்போது இத்தலை அபேஷிக்கை அன்றிக்கே –
அவன் தானே வந்து புல்குகிறபடியை சொல்லுகிறதாம் –
இது ஆழிப் பிரான் புறம் புல்கிய -என்கிற நிகமத்துக்கு மிகவும் சேரும்

ஆய்ச்சி அன்று ஆழிப் பிரான் புறம் புல்கிய
வேய்த்தடம் தோளி சொல் விட்டு சித்தன் மகிழ்ந்து
ஈத்த தமிழ் ஈரைந்தும் வல்லவர்
வாய்த்த நன் மக்களை பெற்று மகிழ்வரே -1 9-11 – –

அன்று இத்யாதி -அக்காலத்தில் கையிலே திரு ஆழியை உடைய சர்வேஸ்வரன்
அவதாரத்தின் மெய்ப்பாட்டால் வந்த சைசவ அனுகுணமாக தன்னைப் புறம் புல்கின பிரகாரங்களை சொன்ன சொல்லை –
விட்டு சித்தன் இத்யாதி -பெரியாழ்வார் தத் காலம் போலே அனுபவித்து ப்ரீதராய் -அது தன்னை எல்லாரும் அறியும்படி உபகரித்ததாய் –
சர்வாதிகாரமான திராவிடமாய் -இருக்கிற இவை பத்துப் பாட்டையும் சாபிப்ராயமாக வல்லவர்கள்
வாய்த்த இத்யாதி -சர்வேஸ்வரனுக்கு மங்களா சாசனம் பண்ணுகைக்கு ஈடாக வாய்த்த
விலஷணரான சிஷ்ய புத்ரர்களை -லபித்தது -அத்தாலே -வந்த ஆனந்தத்தை உடையராவர் –

——————————

கீழ் இரண்டு திரு மொழியிலும் ( 1-8/1-9) -அச்சோ என்றும் -புறம் புல்குவான் -என்றும் -அவன்
சைசவ அனுகுணமாக ஓடி வந்து -மேல் விழுந்து முன்னும் பின்னும் அணைக்கும் ரசத்தை –
தான் அனுபவிக்க ஆசைப் பட்டு -அவனைக் குறித்து பிரார்த்தித்து -அவன் அப்படி செய்ய –
யசோதை பிராட்டி அனுபவித்தால் போலே -இந்த சேஷ்டிதங்களினுடைய ரசத்தை அனுபவிக்க ஆசைப் பட்டு –
தாமும் அப்படியே பிரார்த்தித்து -தத் காலம் போலே அனுபவித்து -இனியரானார் –

சிறு பிள்ளைகள் அப்பூச்சி காட்டி விளையாடும் அத்தையும் -அவதாரத்தின் மெய்ப்பாடு தோற்ற
அவன் ஆஸ்ரிதத்தை தத்காலத்தில் உள்ளார் அனுபவித்து ஹ்ர்ஷ்டராய் பேசினால் போலே –
பிற்காலமாய் இருக்கச் செய்தேயும் – தத்காலம் போலே -தாமும் அனுபவித்து பேசி –ஹ்ருஷ்டராகிறார் இத்திருமொழியில்-

மெச்சூது சங்கம் இடத்தான் நல்வேயூதி
பொய் சூதில் தோற்ற பொறை உடை மன்னர்க்காய்
பத்தூர் பெறாத அன்று பாரதம் கை செய்த
அத்தூதன் அப்பூச்சி காட்டுகின்றான் அம்மனே அப்பூச்சி காட்டுகின்றான் -2-1 1- –

மெச்ச ஊதுகிற என்கிறபடி -மெச்சுதல்-கொண்டாட்டம் –
ஸ்ரீ பாஞ்ச ஜன்ய த்வனி தான் பிரதிகூலர் மண் உண்ணும் படியாகவும் –அனுகூலர் வாழும்படியாகவும் இறே இருப்பது
நல்வேயூதி -இதுவே அவதாரத்துக்கு அனு குணமான நிரூபகம் –அனுகூலர் வாழும்படி நல்ல குழலை ஊதுமவன் –
குழலுக்கு நன்மையாவது -நன்னரம்புடைய தும்புருவோடு நாரதனும் தம்தம் வீணை மறந்து –
மரங்கள் நின்று மது தாரைகள் பாயும் -இத்யாதிப் படியே –
தன்னுடைய த்வநியாலே -சேதன அசேதன விபாகமற ஈடுபடுத்த வற்றாகை –
ஸ்ரீ பாஞ்ச ஜன்யமும் திருக் குழலும் இவ்வதாரத்தில் கை தொடானாய் இறே இருப்பது –
பசு மேய்த்து திரியும் காலத்திலும் -ஆநிரை இனம் மீளக் குறித்த சங்கம் -என்றும் –
கேயத் தீங்குழல் ஊதிற்றும் நிரை மேய்த்ததும் -என்றும் சொல்லக் கடவது இறே –
அப்பூச்சி என்கிறது -இரண்டு திருக் கையில் ஆழ்வார்களையும்-அம்மனே என்கிறது -கண்டு பயப்பட்டு சொல்லுகிற வார்த்தை –

வல் ஆள் இலங்கை மலங்க சரம் துரந்த
வில் ஆளானை விட்டு சித்தன் விரித்த
சொல் ஆர்ந்த அப்பூச்சி பாடல் இவை பத்தும்
வல்லார் போய் வைகுந்தம் மன்னி இருப்பரே -2 1-10 – –

வல் ஆள் இலங்கை -வலிய ஆள்களை உடைத்தாகையாலே -ஒருவரால் அடக்க ஒண்ணாத
பரிகார கட்டு உடைத்தான இலங்கை யானது -ராவணன் மதிக்கும்படியான ஆண் பிள்ளைகள் வர்த்திக்கிற ஊர் இறே
மலங்க -செருப்பும் தேவாரமும் ஒக்க கட்டி போக்கிடம் தேடி மலங்கும்படியாக –
சரம் துரந்த வில் ஆளானை -திருச் சரங்களை மென் மேலும் நடத்தின வில்லை உடையவனை –
இத்தால் ஈச்வரத்வப்பிடாரால் அன்றிக்கே அவதாரத்துக்கு அனுகுணமாக நின்ற அம்பாலே
அவ்வூரை அடர்த்த ஆண் பிள்ளை தனைத்தை சொல்கிறது –
இத் திருமொழி கிருஷ்ண அவதார விஷயமாக இருக்க -நிகமத்தில் இப்படி அருளிச் செய்தது –
அவ் வதாரத்துக்கும் இவ் வவதாரத்துக்கும் உண்டான ஐக்யத்தை பற்றி இறே –
வான் கானடை அம் கண்ணன் -என்று இந்த ஐக்கியம் கீழே சொல்லப்பட்டது இறே –
விட்டு சித்தன் விரித்த -பெரியாழ்வார் விஸ்தரேண அருளிச் செய்தவையான –
சொல் ஆர்ந்த இத்யாதி -சொல் நிரப்பத்தை உடைத்ததாய் அப்பூச்சி விஷயமான
பாட்டுகளாய் இருக்கிற இப் பத்தையும் -ஏதேனும் ஒருபடி வல்லவர்கள் –
சொல் ஆர்ந்த என்ற இது -அதிகரிப்பார்க்கு இதன் அர்த்தத்தில் போக வேண்டா –
சப்த ரசம் தானே அமையும் என்னும்படி இருக்கும் என்னவுமாம் –
வல்லார் என்றது சாபிப்ரயாமாக வல்லார் என்னவுமாம் –
போய் இத்யாதி -இதனுடைய வ்யவசாயமே ஹேதுவாக -அர்ச்சிராதி மார்க்கத்திலே போய் –
ஸ்ரீ வைகுண்டத்திலே அவனை அனுபவித்து -மங்களா சாசனம் பண்ணிக் கொண்டு -யாவத் காலமும் இருக்கப் பெறுவர்

—————————–

அவதாரிகை –
கீழில் திரு மொழியில் -( 2-9-)-ஊரிலே ஸ்திரீகள் ஆனவர்கள் தந்தாம் அகங்களில் இவன் செய்த தீம்புகளை சொல்லி –
தாயாரான யசோதை பிராட்டிக்கு வந்து முறைபட்டு -உன் மகனை இங்கே அழைத்து கொள்ள வேணும் -என்றபடியையும் –
அதுக்கு ஈடாக அவள் அவனை அழைத்த பிரகாரங்களையும் சொல்லுகையாலே -அவன் ஊரில் இல்லங்கள் தோறும் செய்த
நவநீத ஸௌர்யாதி க்ரீடா விசேஷங்களை அனுபவித்தாராய் நின்றார் –

ப்ராப்த யௌவநைகளான பெண்களோடே அவன் இட்டீடு கொண்டு -ஓன்று கொடுத்து ஓன்று வாங்குகை-
இது தானும் வார்த்த விஷயத்தில் -என கொள்க –
விளையாடுகையாலே அவனால் ஈடுபட்ட பெண்கள் -மாதாவான யசோதை பிராட்டி பக்கலிலே வந்து –
தங்கள் திறத்திலே அவன் செய்த தீம்புகள் சிலவற்றை சொல்லி –
ஆஸ்ரித விரோதி நிரசன சீலனாய் –
ஆஸ்ரித ரஷகனாய் –
ஆஸ்ரிதர் கட்டவும் அடிக்கவும் படி எளியனாய் –
ஆஸ்ரிதர்க்கு நல் சீவனான தன்னை –
பூதனை கையில் அகப்படாமல் நோக்கி கொடுத்தவனாய்–
ஆஸ்ரிதர்க்கு தன்னை அழிய மாறியும் கார்யம் செய்யுமவனாய்-
ஆஸ்ரிதர் ஆர்த்தி அறிந்து சென்று உதவுமவனாய் –
நித்ய ஆஸ்ரிதையான பூமிப்பிராட்டிகாக நிமக்னையான பூமியை உத்தரித்தவனாய் –
இப்படி சர்வ விஷயமாக உபகாரங்களை பண்ணினவன் -எங்கள் திறத்தில் அபகாரங்களை செய்யா நின்றான் –
ஆன பின்பு இவன் கீழ் ஜீவிக்க போகாது -இவனாலே நாங்கள் இன்று முடிவுதோம் என்று பல காலும் சொல்லி
முறைப்பட்ட பிரகாரத்தை தாமும் அப்படியே பேசி -அவனுடைய அந்த லீலா வியாபார ரசத்தை அனுபவிக்கிறார் இத் திருமொழியில் –

ஆற்றிலிருந்து விளையாடுவோங்களை
சேற்றால் எறிந்து வளை துகில் கைக் கொண்டு
காற்றில் கடியனாய் ஓடி அகம் புக்கு
மாற்றமும் தாரானால் இன்று முற்றும்
வளைத் திறம் பேசானால் இன்று முற்றும் -2 10-1 – –

இன்று முற்றும் -இது வயிறு எரிந்து சொல்லும் வார்த்தை-இரு கால் சொல்கிறது –ஆற்றாமையின் மிகுதி
ஆற்றிலிருந்து –
சிலர் எங்களது -என்று அபிமாநிக்கும் நிலத்திலே இருந்தோமோ -சர்வ சாதாரணமான
ஸ்தலத்திலே அன்றோ நாங்கள் இருந்தது –
இத்தால் ஏகாந்தமாய் -இவனுக்கு வந்து தீம்பு செய்ய ஒண்ணாதபடி பலரும் போவார் வருவாரான
ஸ்தலத்திலே அன்றோ நாங்கள் அந்ய பரைகள் அன்றோ –
தன் இடையாட்டம் பட்டமோ –
நாங்கள் முன் தீமை செய்தோம் ஆகிலுமாம் இறே-
தன்னைக் கடைக் கண்ணால் கணிசித்தோமோ –
தன்னை இங்கு இட்டு எண்ணினார் இல்லை கிடீர் –
சேற்றால் எறிந்து-
சேற்றை இட்டு எறிந்து -பிறர் அறியாதபடி -கைகளாலே ஸ்பர்சித்தால் ஆகாதோ
இது ஏது என்று பிறர் கண்டு கேட்கும்படி சேற்றை இட்டு எறிய வேணுமோ –
வளை துகில் கை கொண்டு –
நாங்கள் குளிகைக்காக கழற்றி இட்டு வைத்த வளைகளையும் துகில்களையும் வாரிக் கொண்டு
இடைப் பென்கள் ஆகையாலே ஆபரணங்களையும் பரி வட்டங்களையும் களைந்து இட்டு வைத்து இறே குளிப்பது

காற்றில் கடியனாய் ஓடி –
துடா அகப்படாதே காற்றிலும் காட்டிலும் கடியனாக ஓடி –
தன் ஜீவனத்தில் ஒன்றும் குறையாடதபடி கொண்டால் –
எங்கள் ஜீவனத்தையும் கொண்டு போக வேணுமோ –
அவனுக்கு ஜீவனம் -இவர்களுடைய வளையல்களும் துகில்களும் –
இவர்களுக்கு ஜீவனம் அவன் தன்னுடைய வடிவு இறே
அகம் புக்கு –
பின் தொடர்ந்து சென்றாலும் காணப் போகாதபடி தன் அகத்திலே சென்று புக்கு
வழி பறித்து அசாதாரண ஸ்தலத்திலே ஆய்த்து இருப்பது
மாற்றமும் தாரானால் இன்று முற்றும் –
நாங்கள் தன் பேரை சொல்லி அழைத்தாலும் -அதுக்கு ஒரு மாற்றம் தானும் சொல்லுகிறான் இல்லை –
வார்த்தையும்
ஏதேனும் வளையும் துகிலுமோ-ஒரு வார்த்தை தன்னை ஆகிலும் தந்தால் ஆகாதோ –
இப்படி ஒரு வார்த்தையும் உட்பட சொல்லாதவனாலே இன்று முடிவோம் –
ஒரு வார்த்தை பேரில் ஜீவிப்பார் போலே காணும்
வளைத் திறம் பேசானால் இன்று முற்றும் –
தருவன் என்னுதல் -தாரேன் என்னுதல் -வளை இடையாட்டமாக ஒன்றும் சொல்லாதவனாலே இன்று முடிவோம்
முற்றதும் -என்ற இது -முற்றும் -என்று குறைந்து கிடக்கிறது
முற்றுதல் முற்றலாய் -அதாவது -முடிவாய் -முற்றும் என்றது -முடிவோம் என்றபடி –

அங்கமலக் கண்ணன் தன்னை யசோதைக்கு
மங்கை நல்லார்கள் தாம் வந்து முறைப்பட்ட
அங்கு அவர் சொல்லை புதுவைக் கோன் பட்டன் சொல்
இங்கு இவை வல்லார்க்கு ஏதம் ஓன்று இல்லையே -2 10- 10- –

மங்கை நல்லார்கள் தாம் –
பருவத்தால் இளையாய் -கிருஷ்ணன் அளவிலே ஸ்நேகிநிகளாய் இருக்கிற பெண்களானவர்கள் தாங்கள்
அங்கு வந்து முறைப்பட்ட –
அவன் அகத்திலே வந்து தங்கள் ஈடுபாடு தோற்ற முறைப்பட்டு
அவர் சொல்லை –
அவர்கள் சொல்லை
மங்கை நல்லார் ஆனவர்கள் தாம் -அங்கமல கண்ணன் தன்னைப் பற்ற
அங்கு வந்த அசோதைக்கு -முறைப்பட்ட சொல்லை -என்று அந்வயம்

—————-

தன்னேராயிரம் பிள்ளைகளோடு தளர் நடை இட்டு வருவான்
பொன் ஏய் நெய்யோடு பால் அமுதுண்டொரு புள்ளுவன் பொய்யே தவழும்
மின்னேர் நுண் இடை வஞ்ச மகள் கொங்கை துஞ்ச வாய் வைத்த பிரானே
அன்னே உன்னை அறிந்து கொண்டேன் உனக்கு அஞ்சுவன் அம்மம் தரவே -3 1-1 –

முன்பு எல்லாம் என் பிள்ளையாகவும் -நான் தருகிற அம்மம் முதலானவை உனக்கு தாரகாதிகளாகவும் நினைத்து இருந்தேன் –
உன் படிகள் அதி மானுஷ்யங்கள் ஆகையால்
ஆயர் புத்திரன் அல்லன் அரும் தெய்வம் -என்கிறபடியே இவன் நம்மோடு சஜாதீயனும் அல்லன்
நாம் கொடுக்கிறவை இவனுக்கு தாரகாதிகளும் அல்ல என்று நன்று அறிந்து கொண்டேன் –

நிகமத்தில் -இத் திருமொழி கற்றார்க்கு பலம் சொல்லித் தலை கட்டுகிறார் –

காரார் மேனித் நிறத்து எம்பிரானை கடி கமழ் பூம் குழல் ஆய்ச்சி
ஆரா இன்னமுது உண்ண தருவன் நான் அம்மம் தாரேன் என்ற மாற்றம்
பாரார் தொல் புகழான் புதுவை மன்னன் பட்டர் பிரான் சொன்ன பாடல்
ஏரார் இன்னிசை மாலை வல்லார் இருடீகேசன் அடியாரே -3-1 11- –

காரார் இத்யாதி –
மேகத்தோடு சேர்ந்த திருமேனியின் நிறத்தை உடையனாய் -எனக்கு உபகாரகன் ஆனவனை –
கடி கமழ் பூம் குழல் ஆய்ச்சி-
நறு நாற்றம் கமழா நின்று உள்ள அழகிய குழலை உடைய ளான யசோதை பிராட்டி
ஆரா இத்யாதி –
ஒருகாலும் தெகுட்டாததாய்-இனிதாய் இருந்துள்ள -என் இளம் கொங்கை அமுது
உண்ண முன்பும் தந்து மேலும் தருவாளாய் இருந்த நான் உன்னை அறிந்து கொண்ட பின்பு
உனக்கு அம்மம் தாரேன் அஞ்சுவன் -என்று சொன்ன சொலவை
பாரார் இத்யாதி –
விசேஷஞ்சரோடு அவிசேஷஞ்சரோடு வாசி அற-இருந்தார் இருந்த இடம் எங்கும் –
கொண்டாடுகையாலே பூமி எங்கும் நிறைந்து இருப்பதாய் -ஸ்வாபாவிகமான புகழை உடையராய் –
திருப் புதுவைக்கு நிர்வாஹரான பெரியாழ்வார் அருளிச் செய்த பாடலான
ஏரார் இத்யாதி –
இயல் அழகால் மிக்கு -அதுக்கு மேலே இனிய இசையோடு கூடி இருந்து -உள்ள சந்தர்பத்தை சாபிப்ராயமாக வல்லவர்கள்
இருடீகேசன் அடியாரே –
இந்திரியங்களை பட்டி புகாமல் ஸ்வரூப அநுரூபமாக நடக்கும்படி நியமிக்கும் அவனுக்கு நித்ய கிங்கராய் பெறுவர்-

—————-

கீழில் திரு மொழியில் -ஸ்ரீ ராமாவதார குண சேஷ்டிதங்களை அனுபவித்த இவர் –
ராகவத்வே பவத் ஸீதா-என்கிறபடியே
அவ் வவதார அநு குணமாக ஓக்க வந்து அவதரித்த பிராட்டி தன்னுடைய புருஷகாரத்வ உபயோகியான –
கிருபா -பாரதந்தர்ய -அநந்யார்ஹத்வங்களை சேதனர் எல்லாரும் அறிந்து விஸ்வஸித்துத் தன்னைப் பற்றுகைக்கு உடலாக
நம்முடைய அனுஷ்டானத்தாலே வெளியிடக் கடவோம்-என்று திரு உள்ளம் பற்றி
அதில் பிரதமத்தில் தன்னுடைய கிருபையை வெளியிடுகைக்காக -தண்ட காரண்யத்திலே எழுந்து அருளி இருக்கச் செய்தே
ராவணன் பிரித்தான் என்ற ஒரு வ்யாஜத்தாலே லங்கையில் எழுந்து அருள –
ஆத்மாநம் மானுஷம் மந்யே-என்கிற அவதாரத்தின் மெய்ப்பாட்டாலே
பெருமாள் இவள் போன இடம் அறியாமல் திருத் தம்பியாரும் தாமுமாய்க் கொண்டு தேடித் திரியா நிற்கச் செய்தே
பம்பா தீரத்திலே எழுந்து அருளின அளவிலே மஹா ராஜருடைய நியோகத்தாலே ஸ்வ வேஷத்தை மறைத்து
பரிவ்ராஜக வேஷ பரிக்ரஹம் பண்ணி வந்து முகம் காட்டின திருவடியோடே முந்துற உறவு செய்து -பின்பு அவர் கொடு போய்ச் சேர்க்க
ராஜ்ய தாரங்களை இழந்து சுரம் அடைந்து கிடக்கிற மஹாராஜரைக் கண்டு அவரோடே சக்யம் பண்ணி –
அனந்தரம் அவருக்கு விரோதியான வாலியை நிரசித்து -அவரை ராஜ்ய தாரங்களோடே சேர்த்து வானர அதிபதி ஆக்கி கிஷ்கிந்தை ஏறப் போக விட்டு
திருத் தம்பியாரும் தாமுமாகப் பெருமாள் வர்ஷா காலம் அத்தனையும் மால்யா வானிலே எழுந்து அருளி இருக்க –
படை வீட்டிலே போன இவர் பெருமாள் செய்த உபகாரத்தையும் அவருடைய தனிமையையும் மறந்து
விஷய ப்ரவணராய் தார போக சக்தராய் இருந்து விட வர்ஷா காலத்துக்கு பின்பு அவர் வரக் காணாமையாலே
காம வர்த்தஞ்ச ஸூக்ரீவம் நஷ்டாஞ்ச ஜனகாத்மஜாம் புத்வா காலம் அதீ தஞ்ச முமோஹபர மாதுர -என்கிறபடியே கனக்க கிலேசித்து அருளி
இளைய பெருமாளைப் பார்த்து -நீர் போய் வெதுப்பி ஆகிலும் மஹா ராஜரை அழைத்துக் கொண்டு வாரும் -என்று விட
அவர் கிஷ்கிந்தா த்வாரத்திலே எழுந்து அருளி ஜ்யா கோஷத்தைப் பண்ணி -அத்தைக் கேட்டு -மஹா ராஜர் நடுங்கி
கழுத்தில் மாலையையும் அறுத்துப் பொகட்டு காபேயமாகச் சில வியாபாரங்களைப் பண்ணி அருகே நின்ற திருவடியைப் பார்த்து
இவ்வளவில் நமக்கு செய்ய அடுத்து என் என்ன
க்ருத்த அபராதஸ்ய ஹிதே நாந்யத் பஸ்யாம் யஹம் ஷமம்-அந்தரேணாஞ்ச லிம்ப்த்வா லஷ்மணஸ்ய பிரசாதநாத் -என்று
அபராத காலத்தில் அநு தாபம் பிறந்து மீண்டோமாய் எளியன சில செய்கிறோம் அல்லோம் –
தீரக் கழிய அபராதம் பண்ணின பின்பு இனி ஓர் அஞ்சலி நேராமல் போகாது என்ன -அவ்வளவிலும் தாம் முந்துறப் புறப்பட பயப்பட்டு
இளைய பெருமாள் திரு உள்ளத்தில் சிவிட்கை -தாரையை விட்டு ஆற்ற வேணும் -என்று தாரையைப் புறப்பட விட
அவள் சா ப்ரஸ்கலந்தீ -இத்யாதிப்படியே இளைய பெருமாள் சந்நிதியில் இளைய பெருமாள் திரு உள்ளத்தில் சிவிட்கு ஆறும் படி
வார்த்தைகள் விண்ணப்பம் செய்த பின்பு மஹா ராஜர் தாமும் புறப்பட்டு வந்து இளைய பெருமாளைப் பொறை கொண்டு-
அவர் தம்மையே முன்னிட்டுக் கொண்டு பெருமாளை சேவித்த அநந்தரம்-தம்முடைய சர்வ பரிகரத்தையும் திரட்டி
யாம் கபீநாம் சஹஸ்ராணி ஸூ பஹூந்யயுதா நிச-தி ஷூ சர்வா ஸூ மார்கந்தே-என்கிறபடியே
திக்குகள் தோறும் திரள் திரளாகப் பிராட்டியைத் தேடிப் போக விடுகிற அளவிலே –
தக்ஷிண திக்கில் போகிற முதலிகளுக்கு எல்லாம் பிரதானராகப் போருகிற அங்கதப் பெருமாள் -ஜாம்பவான் -மஹா ராஜர் -திருவடி
இவர்களில் வைத்துக் கொண்டு திருவடி கையில் ஒழிய இக்காரியம் அறாது என்று திரு உள்ளம் பற்றி பிராட்டியைக் கண்டால்
விசுவாச ஜனகமாக விண்ணப்பம் செய்யத் தக்க அடையாளங்களையும் அருளிச் செய்து திருவாழி மோதிரத்தையும் கொடுத்து விட
எல்லாரும் கூடப் போய் தக்ஷிண திக்கில் ஓர் இடத்திலும் காணாமல் கிலேசப்பட்டு -அநசநத்தில் தீஷிதராய் முடிய நினைக்கிற அளவிலே
சம்பாதி வார்த்தையால் -ராவணன் இருப்பு சமுத்ரத்துக்கு உள்ளே லங்கை என்பொதொரு படை வீடு -என்று கேட்டு எல்லாரும் ப்ரீதராய்
இக்கரையில் இருந்து திருவடியைப் போக விட -அவரும் சமுத்திர தரணம் பண்ணி அக்கரை ஏறி
ப்ர்ஷதம்சக மாத்ரமாக வடிவைச் சுருக்கிக் கொண்டு
ராத்திரியில் ராவண அந்தப்புர பர்யந்தமாக சர்வ பிரதேசத்திலும் பிராட்டியைத் தேடிக் காணாமையாலே
கிலேசப்பட்டுக் கொண்டு இரா நிற்கச் செய்தே
அசோகவநிகா பிரதேசத்தில் சில ஆள் இயக்கத்தைக் கண்டு அங்கே சென்று
ப்ரியஞ்ஜ நம பஸ்யந்தீம் பஸ்யந்தீம் ராக்ஷஸீ கணம் -ஸ்வ கணே நம்ர்கீம் ஹீ நாம்ஸ்வ கணை ராவ்ர்தா மிவ -என்கிறபடியே
விகர்த்த வேஷைகளான எழு நூறு ராக்ஷஸிகளின் நடுவே மலங்க மலங்க விழித்துக் கொண்டு நோவு பட்டு இருக்கிற
ஸூஷ்ம ரூபேண சிம்சுபா வ்ருஷத்துக்கு உள்ளே மறைந்து இருக்க – அவ்வளவில் ராவணன் காம மோஹிதனாய் வந்து
பிராட்டி சந்நிதியில் சிலவற்றை ஜல்பிக்க -அவள் இவனை முகம் பாராமல் இருந்து திஸ்கரித்து வார்த்தை சொல்லி விடுகையாலே
மீண்டு போகிறவன் ராக்ஷஸிகளைப் பார்த்து -இவள் பயப்பட்டு நம் வசம் ஆகும்படி குரூரமாக நலியுங்கோள் -என்று சொல்லிப் போகையாலே
அவர்கள் இதுக்கு முன்பு ஒரு காலமும் இப்படி நலிந்திலர்கள் -என்னும்படி தர்ஜன பர்த்ச நாதிகளைப் பண்ணி நலிய –
இனி நமக்கு இருந்து ஜீவிக்கப் போகாது -முடிந்து விடும் அத்தனை -என்று வ்யவசிதையாய்
அந்த ராக்ஷஸிகள் நித்ரா பரவசைகளான அளவிலே அங்கு நின்றும் போந்து
வேண்யுத்க்ரதந உத்யுக்தையாய் வ்ருக்ஷத்தின் கொம்பைப் பிடித்துக் கொண்டு நிற்கிற அளவிலே இனி நாம் பார்த்து இருக்க ஒண்ணாது
இவ்வளவிலே இவளை நாம் நோக்க வேணும் -என்று
ஏவம் பஹூ விதாஞ் சிந்தஞ் சிந்தயித்வா மஹா கபி ஸம்ஸரவே மதுரம் வாக்யம் வைதேஹ்யா வ்யாஜஹாரஹ-என்கிறபடியே
செவிப்பட்ட போதே ரசிக்கும் படி ஸ்ரீ ராம குண சேஷ்டித விஷயமான வாக்கியங்களைச் சொல்லி –
இத்தனை காலமும் இல்லாத ஓன்று இப்போது
யுண்டாகைக்கு அடி என் -என்று சொல் வந்த வழியே சிம்சுபா வர்ஷத்தை எங்கும் ஓக்கப் பார்த்து அதின் மேலே இருக்கிற
வானர ரூபியான இவனைக் கண்டு
இது ஏதோ என்று ஏங்கி மோஹித்து விழுந்து நெடும் போதொடு உணர்த்தி யுண்டாய் பின்னையும் இது ஏதோ என்று –
கிந்நுஸ் யாச் சித்த மோஹோயம் -இத்யாதிப்படியே -விசாரிக்கிற அளவிலே இவள் முன்னே வந்து
கையும் அஞ்சலியுமாய் நின்று அநு வர்த்தக பூர்வகமாகச் சில வார்த்தைகளைச் சொல்ல
அவள் பீதையாய் இவனை ராவணன் என்று அதி சங்கை பண்ணி -இப்படி நலியல் ஆகாது காண் -என்று
தைன்யமாகப் பல வார்த்தைகளையும் சொல்ல –
இவளுடைய அதி சங்கையைத் தீர்க்கைக்காக பெருமாள் அருளிச் செய்து விட்ட அடையாளங்களை எல்லாம்
ஸூ ஸ்பஷ்டமாக இவள் திரு உள்ளத்திலே படும்படி விண்ணப்பம் செய்து தான் ஸ்ரீ ராம தூதன் என்னும் இடத்தை அறிவித்து பின்பு
திருவாழி மோதிரத்தையும் கொடுத்து அவள் திரு உள்ளத்தை மிகவும் உகப்பித்த பிரகாரத்தை அநு சந்தித்து -அதில் தமக்கு யுண்டான
ஆதார அதிசயத்தாலே அவன் அப்போது விண்ணப்பம் செய்த அடையாளங்களையும் -திருவாழி மோதிரம் கொடுத்த படியையும்
அது கண்டு அவள் ப்ரீதியான படியையும் எல்லாம் அடைவே பேசி அனுபவிக்கிறார் இத் திரு மொழியிலே

நெறிந்த குழல் மடவாய் நின்னடியேன் விண்ணப்பம்
செறிந்த மணி முடிச் சனகன் சிலையிறுத்து நினைக் கொணர்ந்த
தறிந்து அரசு களை கட்ட வரும் தவத்தோன் இடை விலங்கச்
செறிந்த சிலை கொடு தவத்தைச் சிதைத்ததும் ஓர் அடையாளம் –3-10-1-

நெறிந்த குழல் மடவாய்
நெறித்துக் கருகின குழலையும் -மடப்பத்தையும் -யுடையவளே
கோரை மயிராய் இராதே -சுருண்டு கடை அளவும் -செல்ல இருண்டு இருக்கை இ றே குழலுக்கு ஏற்றம் –
இது தான் பூர்வத்தில் படியை இட்டுச் சொல்லுகிற படி –
நீல நாகா பயா வேண்யா ஜகனம் கதயை கயா -என்னும் படி இறே இப்போது கிடக்கிறது –
நாயகரான பெருமாளோடே கூடிச் செவ்வை தோற்றச் செருக்கி இருக்க ப்ராப்த்தையாய் இருக்க –
அவரைப் பிரிந்த கிலேசத்தாலே துவண்டு ஒடுங்கி இருக்கிற படியைப் பற்றி -மடவாய் -என்கிறான்
அதவா– மடப்பமாவது -பற்றிற்று விடாமையாய் -இங்கே இருக்கச் செய்தேயும் -அஸ்யா தேவ்யா மநஸ் தஸ்மிந்–என்கிறபடியே
பெருமாளையே நினைத்துக் கொண்டு மற்று ஓன்று அறியாமல் இருக்கிறபடியைச் சொல்லுகிறான் ஆகவுமாம்-
நின்னடியேன் விண்ணப்பம்
தாஸோஹம் கோசலேந்த்ரஸ்ய -என்று பெருமாளுக்கு அடியனான போதே இவளுக்கும் அடியனாகையாலே உனக்கு அடியனான
என்னுடைய விண்ணப்பம் என்கிறான் –
இத்தால் உனக்கு அடியேனான நான் விண்ணப்பம் செய்கிற வார்த்தையைக் கேட்டு அருள வேணும் என்கை –
செறிந்த மணி முடிச் சனகன் சிலையிறுத்து –
நெருங்கின ரத்னங்களோடே கூடின அபிஷேகத்தை யுடைய ஜனகராஜன் -தேவரீருக்கு சுல்கமாக விட்டு வில்லை முறித்து
இந்த வில்லை வளைத்தாருக்கு இவளைக் கொடுக்கக் கடவோம் -என்று வீர்ய சுல்கமாக அவன் கல்பித்து வைத்த வில் இறே அது –
அப்படி இருக்கிற வில்லை வளைக்கத் தானும் லோகத்தில் ஆள் இன்றிக்கே இருக்க திருக் கையில் பலத்துக்கு
இலக்குப் போராமையாலே-அத்தை முறித்து நினைக் கொணர்ந்த தறிந்து
இயம் ஸீதா மமஸூதா ஸஹ தர்ம சரீதவ-ப்ரதீச்ச சைநாம் -பத்ரந்தே -பாணிம் க்ருஹணீஷ்வ பாணிநா -என்கிறபடியே
இவளைக் கைக் கொண்டு அருள வேணும் என்று சமர்ப்பிக்க
தேவரீரை பாணி கிரஹணம் பண்ணிக் கொண்டு போந்த சேதியை அறிந்து
அரசு களை கட்ட வரும் தவத்தோன் இடை விலங்கச்
இருப்பத் தொரு படி கால் துஷ்ட ஷத்ரியரான ராஜாக்கள் ஆகிற களையை நிரசித்தவனாய் –
ஒருவரால் செய்ய ஒண்ணாத தபஸ்ஸை யுடையனாய் இருந்துள்ள பரசுராமன்
திரு அயோத்யைக்கு எழுந்து அருளா நிற்கச் செய்தே இடை வழியிலே -என் வில் வழி கண்டு போ -என்று வந்து தகைய
விலங்க-என்றது -விலக்க-என்றபடி –
செறிந்த சிலை கொடு தவத்தைச் சிதைத்ததும் ஓர் அடையாளம் –
அவன் கையினின்றும் வாங்கினதாய் இருக்கச் செய்தேயும் வைஷ்ணவமான தநுஸ்ஸூ ஆகையால் இத்தலைக்கு அநு ரூபமாய் இருக்கிற
வில்லைக் கொண்டு அவனுடைய தபோ பங்கத்தைப் பண்ணி விட்டதும் ஓர் அடையாளம்
தவத்தை சிதைத்தது அடையாளம் -என்னாதே சிதைத்தும் ஓர் அடையாளம் -என்கையாலே
இன்னும் பல அடையாளங்களும் சொல்லுவதாக நினைத்துச் சொல்கிறான் என்னும் இடம் தோற்றுகிறது-
சங்கா நிவ்ருத்தி பிறக்கும் அளவும் சொல்ல வேணும் இ றே

வாராரும் முலை மடவாள் வைதேவி தனைக் கண்டு
சீராரும் திறல் அனுமன் தெரிந்து உரைத்த அடையாளம்
பாராரும் புகழ்ப் புதுவைப் பட்டர் பிரான் பாடல் வல்லார்
ஏராரும் வைகுந்தத்து இமையவரோடு இருப்பாரே –3-10-10-

சீராரும் திறல் அனுமன்
முதலிகள் எல்லாரும் யுண்டாய் இருக்க -இவனே இக்காரியம் செய்ய வல்லான் -என்று பெருமாள் திரு உள்ளம் பற்றி –
அடையாளங்களும் சொல்லி -திருவாழி மதிரமும் கொடுத்து விடும்படி ஞானாதி குணங்களால் பரி பூர்ணனாய் –
நினைத்தது முடிக்க வல்ல சக்திமானாய் இருக்கிற திருவடி –
தெரிந்து உரைத்த அடையாளம்
பெருமாள் அருளிச் செய்த படிகளில் ஒன்றும் தப்பாமல் ஆராய்ந்து பிராட்டிக்கு விஸ்வசநீயமாக விண்ணப்பம் செய்த அடையாளங்களை –

———————–

ஸ்ரீ ராம ஸ்ரீ கிருஷ்ண அவதாரங்களோடு-அவதாராந்தரங்களோடு – அபதானந்தரங்களோடு வாசி அற -தர்ம ஐக்யத்தாலே
எல்லாம் ஏக ஆஸ்ரயம் ஆகையாலே இப்படி இருக்கிற விஷயத்தை கண்ணாலே கண்டு அனுபவிக்க வேண்டும் -என்று
தேடுகையாகிற இது -தமக்கு ஒரு புடை செல்லுகிறபடியும்
மானச அனுபவத்தின் உடைய கரை புரட்சியாலே அவ்விஷயம் தன்னை
ஸூ ஸ்பஷ்டமாக கண்டதாலே ஒரு புடை தோற்று இருக்கும் படியையும் அனுசந்தித்து –
அவை இரண்டையும்
அவதார விசிஷ்டனாக சர்வேஸ்வரனை கண்ணாலே காண வேண்டும் என்று தேடித் திரிகிறார் சிலரும்
அப்படி தேடி கிறிகோள் ஆகில் அவனை உள்ளபடி கண்டார் உளர் -என்று சொல்லுகிறார் சிலருமாக கொண்டு
தம்மை இரண்டு வகையாக வகுத்து நின்று பேசி இனியர் ஆகிறார் -இத் திரு மொழியில் –

நாடுதிரேல்-என்றும் -கண்டார் உளர் -என்றும் பன்மையாக அருளிச் செய்தது
கட் கண்ணால் காண்கையில் அபேஷா ரூப ஞான வ்யக்திகளும்
உட் கண்ணால் கண்டு அதில் ஊற்றத்தாலே பாஹ்ய அனுபவமும் சித்தித்தது என்று தோற்றும்படியான
ஞான வ்யக்திகளும் பல உண்டு ஆகையாலே

கதிர் ஆயிரம் இரவி கலந்து எறித்தால் ஒத்த நீள் முடியன்
எதிரில் பெருமை இராமனை இருக்கும் இடம் நாடுதிரேல்
அதிரும் கழல் பொரு தோள் இரணியன் ஆகம் பிளர் தரியாய்
உதிரம் அளைந்த கையோடு இருந்தானை உள்ளவாறு கண்டார் உளர் – 4-1 1-

உள்ளவா கண்டார் உளர் –
சம்சய விபர்யய ரஹிதமாக உள்ளபடி கண்டார் உளர் –
உள்ளவா காண்கை யாவது -அவதார பிரயுக்தையான ஆகாரங்களை இட்டு வேறுபடக் காணாதே –
ஸ்ரீ ராமாவதாரமாய் ராவண வதம் பண்ணினவனும்
ஸ்ரீ நரசிம்ஹ அவதாரமாய் ஹிரண்ய வதம் பண்ணினவனும் ஒருவனே -என்று வஸ்துவினுடைய படி அறிந்து காண்கை
முன்பு ஹிரண்யன் ஆனவன் தான் இறே பின்பு ராவணனே பிறந்தவன் –
ப்ரஹ்மாதிகள் பக்கல்-ஹிரண்ய ராவணர்கள் இருவரும் கொண்ட வரங்களுக்கு விரோதம் வாராதபடி
நிரசிக்க வேண்டுகையிலே இறே -ரூப பேதம் கொள்ள வேண்டிற்று இறே
ஆகையால் கார்ய அனுகுணமாக கொண்டு -ரூப பேத மாத்ரமாய் -பிரகாரி ஓன்று ஆகையாலே
இந்த ஐக்யம் அறிந்து காண்கை ஆயிற்று -உள்ளபடி காண்கை யாவது –

நிகமத்தில் இத் திருமொழி கற்றார்க்கு பலம் சொல்லித் தலை கட்டுகிறார் –

கரிய முகல் புரை மேனி மாயனை கண்ட சுவடு உரைத்து
புரவி முகம் செய்து செந்நெல் ஓங்கி விளை கழனி புதுவை
திருவில் பொலி மறை வாணன் பட்டர் பிரான் சொன்ன மாலை பத்தும்
பரவு மனம் உடை பத்தர் உள்ளார் பரமன் அடி சேர்வார்களே -4 1-10 –

கரிய முகல் புரை மேனி மாயனை-
காள மேகம் போன்ற வடிவை உடையவனாய் -ஆச்சர்யமான குண சேஷ்டிதங்களை உடைய அவனை –
கண்ட சுவடு உரைத்து –
காண வேணும் -என்று தேடுகிறவர்களுக்கு-கண்ட அடையாளங்களை சொல்லி
தேடுகிறவர்களுடைய அவஸ்தையும் -கண்டவர்களுடைய அவஸ்தையும் அடைந்து பேசினார் தாமே இறே –
புரவி -இத்யாதி –
செந்நெல்களானவை உயர வளர்ந்து கதிர் கனத்தாலே குதிரை முகம் போலே
தலை வணங்கி விளையா நின்றுள்ள கழனிகளை உடைய ஸ்ரீ வில்லி புத்தூருக்கு நிர்வாஹராய் –
பரமனைப் பயிலும் திரு உடையார் -என்கிறபடியே –பகவத் தாசத்தி ரூபையான ஸ்ரீ வைஷ்ணவ ஸ்ரீ யால் மிக்கு இருப்பாராய்
வேதப் பயன் கொள்ள வல்லவர் ஆகையாலே -வேதத்துக்கு நிர்வாஹரான பெரியாழ்வார் அருளி செய்த மாலையான இப்பத்தையும்
பரவும் -இத்யாதி
ப்ரீதி பரவசராய் கொண்டு அடைவு கெடப் பேசும் மனசை உடைய பக்தராய் உள்ளவர்கள்
பரமனடி சேர்வார்களே
காண்கைக்கு தேட வேண்டாதே -நித்ய அனுபவம் பண்ணலாம் படி
சர்வ ஸ்மாத் பரனான அவனுடைய திருவடிகளை சேரப் பெறுவர்கள்.

—————————-

துப்புடையாரை அடைவது எல்லாம் சோர்விடத்து துணை யாவர் என்றே
ஒப்பிலேன் ஆகிலும் நின் அடைந்தேன் ஆனைக்கு நீ அருள் செய்தமையால்
எய்ப்பு என்னை வந்து நலியும் போது அங்கு ஏதும் நான் உன்னை நினைக்க மாட்டேன்
அப்போதைக்கு இப்போதே சொல்லி வைத்தேன் அரங்கத்து அரவணைப் பள்ளியானே- 4-10- 1-

ஆழ்வார்கள் தாங்கள் -மயர்வற மதிநலம் அருளப் பெற்று -அவனை உள்ள படி அறிந்து – அனுபவியா நிற்கச் செய்தே –
ஒரோ தசைகளில் வந்தவாறே -அநாதிகாலம் சமசரண ஹேதுவாய் கொண்டு – போந்த கர்ம பலத்தையும் –
அந்த கர்ம அனுகுணமாகவே நிர்வகித்துக் கொண்டு போந்தவனாய்-பந்த மோஷ பய நிர்வாகனாய் இருக்கிற ஈஸ்வரனுடைய
ஸ்வா தந்த்ர்ய பலத்தையும் அனுசந்தித்து –நிரந்குச ஸ்வ தந்த்ரனானவன் இன்னம் நம்மை சம்ஸ்ரிப்பிக்கில் செய்வது என்-என்று
மக்கள் தோற்ற குழி தோற்றுவிப்பாய் கொல் -என்றும்-
இன்னம் ஆற்றம் கரை வாழ் மரம் போல் அஞ்சுகின்றேன் -என்றும் –
வைத்த சிந்தை வாங்குவித்து -நீங்குவிக்க நீ இன்னம் மெய்த்தனன் வல்லை –
உய்த்து நின் மயக்கினில் மயக்கல் என்னை மாயனே -என்றும்
அவனை குறித்து விண்ணப்பம் செய்யும் பிரகாரத்திலே –
இவரும்
ஈஸ்வர ஸ்வா தந்த்ரத்தையும் –
அநாதி காலம் அவன் திருவடிகளை கிட்டாதபடி அகலடித்த கர்ம பலத்தையும் அனுசந்தித்து –
ஸ்வ தந்த்ரனான நம்முடைய கர்ம அனுகுணமாக விட்டு உபேஷித்து இருக்குமாகில்
முன்பு போலே யமபடரால் நலிவு நமக்கு வரில் செய்வது என் -என்று அஞ்சி
அவன் திருவடிகளில் சரணம் புகுந்து
அத்தசையில் என்னை ரஷித்து அருள வேணும் -என்று அர்த்திக்கிறார் –
ஆகையால் -இந்த பயமும் பிரார்த்தனையும் இவருடைய அதிசங்கா மூலமான
கலக்கம் அடியாக வந்தது ஆகையாலே -கீழ் சொன்ன வசனங்களோடு விரோதம் இல்லை –

அவ்வானையோபாதி -நீரும் உமக்கு தளர்த்தி வந்த போது நினையும் –அப்போது வந்து ரஷிக்கிறோம் என்ன –
எய்ப்பு என்னை வந்து நலியும் போது அங்கு ஏதும் நான் உன்னை நினைக்க மாட்டேன் –
வாத பித்த ச்லேஷ்ம தோஷ த்ரயமும் -ஒக்க உள் பணித்து நெருக்குகையால் உண்டான இளைப்பானது என்னை வந்து நலியும் காலத்தில் –
அவ்வவஸ்தையில் ஏக தேசமும் நான் உன்னை நினைக்க மாட்டேன் –
ஆனால் செய்ய அடுப்பது என் –அப்போதைக்கு இப்போதே சொல்லி வைத்தேன்-
அக்காலத்துக்கு உடலாக -கரண களேபரங்கள் இளைப்பற்று தெளிந்து இருக்கிற இப்போதே சொல்லி வைத்தேன் –
இப்படி நீர் சொல்லி வைத்தால் இத்தை நினைத்து இருந்து உம்மை ரஷிக்க வேண்டும் நிர்பந்தம் எது நமக்கு என்ன –
அரங்கத்து அரவணைப் பள்ளியானே-

மாயவனை மதுசூதனனை மாதவனை மறையோர்கள் ஏத்தும்
ஆயர்கள் ஏற்றினை அச்சுதனை அரங்கத்து அரவணைப் பள்ளியானே
வேயர் புகழ் வில்லி புத்தூர் மன் விட்டு சித்தன் சொன்ன மாலை பத்தும்
தூய மனத்தனராகி வல்லார் தூ மணி வண்ணனுக்கு ஆளர் தாமே – 4-10 10-

மறையோர்கள் ஏத்தும் ஆயர்கள் ஏற்றினை –
அபௌருஷேயமாய் -நித்ய நிர் தோஷமாய் -பகவத் வைபவ யாதாத்ம்ய பிரதி பாதகமாய் இருந்துள்ள
வேதத்தின் உடைய தாத்பர்யத்தை அறிந்து இருக்குமவர்கள் –
பரத்வத்திலும் கட்டில் நீர்மையிலே ஈடுபட்டு அநவரதம் ஸ்துதிக்கும்படி ஸ்ரீ நந்தகோபர் திரு மகனாய்
கொண்டு கோபர்க்கு எல்லாம் தலைவன் ஆகையால் -வந்த மேணானிப்பை உடையவன்
மேன்மைக்கு -அமரர் ஏறு -என்னுமா போலே இறே நீர்மைக்கு -ஆயர்கள் ஏறு -என்கிற இது –
பெரிய பெருமாளை ஸ்ரீ கிருஷ்ணன் அவதாரமாக இறே நம் பூர்வாசார்யர்கள் அனுசந்திப்பது
கொண்டல் வண்ணனை கோவலனாய் வெண்ணெய் உண்ட வாயன் என் உள்ளம் கவர்ந்தானை -என்றார் இறே திருப்பாண் ஆழ்வார் –
அச்சுதனை அரங்கத்து அரவணைப் பள்ளியானே
திருப் பவளத்தை மோந்து பார்த்தல் இப்போதும் வெண்ணெய் மணக்கும் ஆய்த்து –
இவ்விடத்தில் மறையோர்கள் என்கிறது-திருப் பாண் ஆழ்வார் பட்டர் போல்வானவர்களை

தூய மனத்தனராகி வல்லார் –
ப்ரப்யந்தரத்திலிம் -ப்ராபகாந்தரத்திலும் அந்வயம் இல்லாமையாலே -நிர் தோஷ அந்தர்கரனராய் –
இவர் அபிமானத்திலே ஒதுங்கி அப்யசிக்க வல்லவர்கள்
தூ மணி வண்ணனுக்கு ஆளர் தாமே –
பழிப்பு அற்ற நீல மணி போலே இருக்கிற வடிவு அழகை உடையவனுக்கு –
மணி வண்ணா உன் சேவடி செவ்வி திருக் காப்பு -என்று சர்வ காலமும் மங்களா சாசனம் பண்ணுபவர்கள் தாங்கள் ஆவார்
இங்கு இருந்த நாளும் பெரிய பெருமாள் திருவடிகளிலே மங்களா சாசனம் பண்ணிக் கொண்டு இருந்து –
சரீர அவசானத்தில் -பரம பதத்தில் போய் -நித்ய சூரிகள் திரளிலே புகுந்து –
சூழ்ந்து இருந்து ஏத்துவர் பல்லாண்டே -என்கிறபடியே அங்கே எழுந்து அருளி இருக்கிற இருப்பை அனுபவித்து —
கால தத்வம் உள்ளதனையும் மங்களா சாசனம் பண்ணிக் கொண்டு இருக்கப் பெறுவர் -என்கை –

——————————-

அவதாரிகை –
கீழில் திரு மொழியில் –
சொல்லலாம் போதே உன்னாமம் எல்லாம் சொல்லினேன் -என்று திரு நாமத்தின் போக்யதையை அனுபவித்து
இத்தை அநாதி காலம் இழைக்கைக்கு அடி என் -என்று நிரூபித்தவாறே -அதுக்கு ஹேது
இதர விஷயங்களிலே -ஆவியே அமுதே -என்று திரிகையாலே இழந்தது -என்று வெறுத்து –
இப்போது
ஆவியை அரங்க மாலை -என்றும் –
ஆவியே அமுதே என் தன் ஆர் உயிர் அனைய எந்தாய் -என்றும்
தப்பைப் பொறுத்து அருள வேணும் என்று
பெரிய பெருமாள் போக்யதையில் -தம்முடைய கரண த்ரயமும் மேல் விழுகிற படியைச் சொல்லுகிறது –

வாக்குத் தூய்மை யிலாமையினாலே மாதவா வுன்னை வாய்க் கொள்ள மாட்டேன்
நாக்கு நின்னை அல்லால் அறியாது நான் அது அஞ்சுவன் என் வசம் அன்று
மூர்க்குப் பேசுகின்றான் இவன் என்று முனிவாய் ஏலும் என் நாவி னுக்காற்றேன்
காக்கை வாயிலும் கட்டுரை கொள்வர் காரணா கருளக் கொடியானே -5-1 1-

நாக்கின் தோஷம் அனுசந்தித்து அஞ்சா நின்றேன் -அது ரசஜஞம் ஆகையாலே மேலே விழா நின்றது –
கரணியான உம்முடைய வசம் ஆக்கினால் என்ன –அது -என் வசம் அன்று –உன் வசம் –
நாக்கு நின்னை அல்லால் அறியாது -என்பது -நான் அது அஞ்சுவன் -என்பது ஆகா நின்றீர் –
இது மூர்க்கர் சொல்லும் பாசுரமாய் நின்றதீ -என்ன –
மூர்க்குப் பேசுகின்றான் இவன் என்று முனிவாய் ஏலும்-
என் பாசுரத்தை பார்த்தால் மூர்க்கர் சொல்லும் பாசுரம் போலே தோற்றி –முநிகைக்கு யோக்யதை உண்டு -ஆகிலும் –
என் நாவி னுக்காற்றேன்-
உன் முனிவுக்கு ஆற்றலாம் -என் நாவுக்கு ஆற்றப் போகாது -ஆனால் அது நமக்கு அவத்யம் ஆகாதோ -என்ன
காக்கை வாயிலும் கட்டுரை கொள்வர்
அறிவுடையார் -குற்றம் ஆகாத அளவு அன்றிக்கே -குணமாகவும் கொள்ளுவார்கள் –
அது ஓர் இடத்தே இருந்து தனக்கு வேண்டினது பிதற்றிப் போகவும் -அத்தை அறிவுடையார் –
நமக்கு நன்மை சொல்லுகிறது -என்று கொள்ளுவார்கள் இறே -கட்டுரை -நல் சொல்லு
அப்படியே நான் வேண்டிற்று சொன்னதையும் -குணமாக்கி கொள்ள வேணும் -என்ன –
நான் கைக் கொள்ள வேண்டுகிறது -என் -என்ன -நீ ஸாபேஷன் ஆகையாலே -என்கிறார் மேல் –
காரணா கருளக் கொடியானே –
ஜகத்தை உண்டாகிற்று -அவர்கள் பக்கலிலே கார்யம் கொள்ளுகைக்கு இறே
விசித்ரா தேக சம்பந்தி -வாழ்த்துவார் பலராக -இத்யாதி
ரஷகத்துவதுக்கு கொடி கட்டி அன்றோ கிடக்கிறது என்கிறார் -காரணா கருளக் கொடியானே —
உடையவன் ஆகையாலே எல்லாம் பொறுக்க வேணும்-

நிகமத்தில் இப்பத்தை அப்யசித்தவர்கள் -இவரைப் போலே சரம காலத்திலே
திரு நாமம் சொல்ல வேணும் என்று -கரைய வேண்டா -இப்பாசுரம் மாத்ரமே அமையும் என்கிறார் –
இத் திரு மொழி தான்-மாதவா -நாரணா -இத்யாதியாலே திரு நாமம் இறே சொல்லிற்று –

காமர் தாதை கருதலர் சிங்கம் காண இனிய கரும் குழல் குட்டன்
வாமனன் என் மரகத வண்ணன் மாதவன் மது சூதன் தன்னை
சேம நன்கமரும் புதுவையோர் கோன் விட்டு சித்தன் வியம் தமிழ் பத்தும்
நாமம் என்று நவின்று உரைப்பார்கள் நண்ணுவார் ஒல்லை நாரணர் உலகே – 5-1 10-

காமர் தாதை-
இவர் அகப்பட்ட துறை இருக்கிற படி –
தெரிவை மாருருவமே மருவிப் போந்த இவரை மீட்டது -காமனார் தாதை -என்கிற வடிவு -இறே –
கருதலர் சிங்கம் –
இவ்வடிவு காண வேண்டாதவர் சத்ருக்கள் -இறே -அலைவலைமை தவிர்த்த அழகன் -என்று
பிரதி கூலனையும் அனுகூலனாக்கி சேர்த்து கொண்ட அழகு இறே –
காண இனிய கரும் குழல் குட்டன் –
காண இனிய-ராவணாதி களுக்கும் அகப்பட -ரஞ்ச நீயச்ய விக்கிரம -என்று கண்ட போதே ரசிக்கை –
கண்ணுக்கு இனியான் –
மனத்துக்கு இனியான் -என்றும் –
உள் கண்ணுக்கும் புறக் கண்ணுக்கும் இனிய விஷயம் -இறே
கரும் குழல் குட்டன் –
அழகுக்கு முற்பட எடுப்பது -குழல் அழகர் -என்று இறே –
குட்டன் –
அவ்வடிவை அமைத்து கொடுத்து -அனுபவிக்கும்படி -இருக்கை –
காண இனிய கரும் குழல் -என்று குழலுக்கே விசேஷணம் ஆகவுமாம் –
வாமனன் –
கரிய குழல் செய்ய வாய் முகத்து -வாமன நம்பீ வருக –என்னக் கடவது -இறே
என் மரகத வண்ணன் –
குளிர்ந்த திரு மேனியை உடையவன்
உலகு அளந்த மாணிக்கமே என் மரகதமே -என்னக் கடவது இறே
மாதவன்-
இவ்வடிவை தலை நீர்ப்பாட்டிலே அனுபவிப்பாள் பிராட்டி இறே
வடிக் கோல வாள் நெடும் கண் மா மலராள் செவ்வி படிக் கோலம் கண்டு அகலாள் – என்னக் கடவது இறே
மது சூதன் தன்னை –
அனுபவ விரோதியைப் போக்கின படி –
வானோர் சோதி மணி வண்ணா மது சூதா நீ அருளாய் -என்னக் கடவது இறே
சேம நன்கமரும் புதுவையோர் கோன் –
ரஷை பொருந்தின ஸ்ரீ வில்லிபுத்தூரார்க்கு நிர்வாஹரான ஆழ்வார் அருளிச் செய்த பத்தும்
விட்டு சித்தன் வியம் தமிழ் பத்தும்
நாமம் என்று –
திரு நாமம் -என்று –
நாமம் ஆயிரம் -என்றால் போலே
நவின்று உரைப்பார்கள் –
சிநேகத்தோடு ஸ்தோத்ரம் பண்ண வல்லவர்கள்
நண்ணுவார் ஒல்லை நாரணர் உலகே –
பரம பதத்தை சடக்கென கிட்டப் பெறுவார்கள்-அதாவது
ஈஸ்வரனுக்கு பரிவராய் போருகை
சேம நன்கமரும் –என்று சொல்லிற்றும் இவ்வர்த்தத்தை இறே –
சேமத்துக்கு நன்மை யாவது -அத்தலைக்கு மங்களா சாசனம் பண்ணுகை இறே
இவ்வர்த்தம் இவ்வூரிலே நடக்கை -பொன் திகழ் மாடம் பொலிந்து தோன்றும் புதுவை -என்று
பொன் உலகத்தோடு ஒக்க திருப் பல்லாண்டு பாடுகை இறே –
ஒல்லை -என்றது
ஓவாதே நமோ நாராயணா –என்று சொல்லுகையாலே ஒரு கால் சொல்லி
அநந்தரம் சொல்லுகைக்கு உதவ அங்கே ஆம்படி வைக்கை –
நாரணர் உலகே –
இங்கு இருந்த நாள் –
நாரணா என்னும் இத்தனை அல்லால் -வழிப் போக்கிலும் –பாதேயம் புண்டரீகாஷ நாம சங்கீர்த்தநாம்ர்தம் –
வழியில் உள்ளார் கண்டு உகப்பதும் -நாரணன் தமர் -என்று இறே –
அங்கு புக்காலும் -நமோ நாராயணா என்று சூழ்ந்து இருந்து இறே ஏத்துவது –
இங்கு இருந்த நாளோடு –
வழிப்போக்கோடு –
திவ்ய தேச ப்ராப்தியோடு –
வாசி அற-இதுவே இறே -பலம் –
வியம் தமிழ் -விஸ்மய நீயமான தமிழ்
வியந்தமிழ்-என்ற போது -அமரர்க்கும் அறிவியந்து -என்னுமா போலே வியந்தமிழ் -என்னவுமாம்

—————————————–

பர வியூக விபவ அந்தர்யாமி அர்ச்சாவதாரங்கள் ஆன இடங்களிலே எழுந்து அருளி நின்றது –
சேதனரை திருத்துகைக்கும் -திருந்தினாரை அடிமை கொள்ளுகைக்கும் இறே –
அது பூரணமாக காணலாவது -திருமலையில் இழிந்து அருளி நிற்கிற நிலை யிலே இறே –
பிரதம ஸூஹ்ருதமும் இவர்க்குத் தானே இறே
ஈஸ்வரன்-ஸௌஹார்த்தம் முதலான ஆத்ம குணங்களை பிறப்பித்து
ஆசார்யனோடே சேர்த்து –
விரோதியில் அருசியையும்
ப்ராப்யத்தில் ருசியையும் -பிறப்பித்து -கார்யம் செய்யும் –
ஆழ்வார்களுக்கு பிரதம காலத்திலேயே இவை அத்தனையும் பிறப்பித்து கார்யம் செய்யும் –
இவர்கள் பின்பு இருக்கிறது பகவத் இச்சையாலே இறே –
நமக்கு சரீர அவசாநத்திலே இவை இத்தனையும் பிறப்பித்து- கார்யம் செய்யும் –
எல்லார்க்கும் பிறக்கும் க்ரமம் ஒழிய பிறப்பியான்
ஊரவர்-இத்யாதி
ஊரவர் -நித்ய சூரிகள்
கவ்வை எரு இட்டு -அவர்கள் கவ்வி மேல் விழுந்து அனுபவிக்கிற அனுபவம் ஆகிற எருவை இட்டு
ஆசார்ய உபதேசம் ஆகிற நீரைத் தேக்கி –
சங்கமாகிற நெல்லை வித்தி இறே பிறப்பிப்பது
இப்படி திருந்தின இவரைக் கண்டு அவன் உகக்க
அவன் உகப்பைக் கண்டு இவர் உகக்க
இவ்வுகபுக்கு மேல் இனி வேறு ஒரு பேறும் இல்லை என்று இவர் இருக்க –
இவர் கார்யத்திலே நாம் முதலடி இட்டிலோம் -என்று அவன் பதறுகிற பதற்றத்தைக் கண்டு –
விரோதிகள் அடைய போச்சுதாகில் –
அபேஷிதங்கள் பெற வேண்டும் அம்சங்கள் அடையப் பெற்றதாகில்
இனி தேவர் பதறுகிறது என் -என்று அவன் பதற்றத்தை அமைக்கிறார் –

சென்னியோங்கு தண் திருவேம்கடம் உடையாய் உலகு
தன்னை வாழ நின்ற நம்பீ தாமோதரா சதிரா
என்னையும் என் உடைமையும் உன் சக்கரப் பொறி ஒற்றிக் கொண்டு
நின்னருளே புரிந்து இருந்தேன் இனி என் திருக் குறிப்பே -5 4-1 – –

உதய கிரியிலே ஆதித்யன் கிளம்பினால் எல்லார்க்கும் பிரகாசிக்குமா போலே
திருமலையில் நிற்கிற நிலை உபய விபூதியும் கண்டு வாழ்கைக்கு இறே –
அங்குள்ளார் திரு மலையிலே கொடு முடியிலே வந்து இளைப்பாறுவார்கள்
இங்குள்ளார் -மொய்த்த சோலையிலும் -மொய்ம் பூம் தடம் தாழ் வரையிலும் இளைப்பாறுவார்கள்
இருவர் விடாயையும் தீர்க்கும் -ரஷகனுக்கு ரஷ்யத்தை பெறாத விடாயும் –
எந்நாளே நாம் மண்ணளந்த இணைத் தாமரைகள் காண்பதற்கு -என்று சீலாதி குணங்களை
அனுபவிக்கப் பெறாத நித்ய சூரிகள் விடாயையும் தீர்க்கும் –
நிதி உடையாய் -ஸ்ரீ கௌஸ்துபம் உடையாய் என்னுமா போலே
உலகு தன்னை வாழ நின்ற நம்பீ –
அடிக் கீழ் அமர்ந்து புகுந்து அடியீர் வாழ்மின் என்று அருள் கொடுக்கும் –
கானமும் வாநரமும் வேடுமுடை வேம்கடம் -என்கிறபடியே-சர்வரையும் வாழ்விக்கும் படி
நம்பீ
குண பூர்த்தி
நிகரில் புகழாய் -என்று வாத்சல்யம்
உலகு மூன்று உடையாய் -என்று ஸ்வாமித்வம்
என்னை ஆள்வானே -என்று சௌசீல்யம்
திருவேம்கடத்தானே -என்று சௌலப்யம்
இது இங்கு உள்ளார்க்கு முகம் கொடுத்த படி –
தாமோதரா
நம்பீ என்று பூர்த்தி கீழ்
அக் குணங்களும் க்ரயம் சென்ற படி இந்த பூர்த்தி
வெண்ணெய் களவு காண்கையாலே அபூர்த்தி
கட்டு உண்கையாலே அசக்தி
தப்ப விரகு அறியாமையாலே அஜ்ஞதை
சதிரா
ஆஸ்ரிதர் தோஷம் காணாத சதிர்
தமக்கு அடிமை வேண்டுவார் தாமோதரன் ஆனார் இறே
நின் அருளே –
இவர் அடியாகையால் இறே புதைத்து வார்ப்பது
அவன் அடியாக வரில் -விதி வாய்க்கின்றது காப்பார் யார் -என்னும்படி இறே பெருகுவது –
புரிந்து
எத்தனையும் வான் மறந்த காலத்தும் -இத்யாதி
இருந்தேன் –
உபாயாந்தரமும் -உபேயாந்தரமும் குலைகை
அனந்யார்ஹ சேஷத்வ ஞானமும் பிறந்து –
விரோதி நிவ்ருத்தியும் பிறந்து –
அபேஷிதமும் பெற்றதாகில் -இனி பதறுகிறது என் –
இனி என் திருக் குறிப்பே –
என் கொல் அம்மான் திரு அருள்கள்
திருக் குறிப்பு -திரு உள்ளத்தில் நினைவு-

வேயர் தங்கள் குலத்து உதித்த -அவதாரிகை –
நிகமத்தில் இத் திரு மொழியை அதிகரித்தார்க்கு பலம் -தம்மைப் போலே
அனந்யார்ஹ சேஷ பூதராகப் பெறுவர்கள் -என்கிறார்-

வேயர் தங்கள் குலத்து உதித்த விட்டு சித்தன் மனத்தே
கோயில் கொண்ட கோவலனைக் கொழும் குளிர் முகில் வண்ணனை
ஆயர் ஏற்றை அமரர் கோவை அந்தணர் தம் அமுதத்தினை
சாயை போலே பாட வல்லார் தாமும் அணுக்கர்களே -5 4-11 –

வேயர் தங்கள் -குலத்து உதித்த –
உதய கிரியிலே ஆதித்யன் உதித்தால் போலே ஆய்த்து இக்குடியிலே இவர் வந்து அவதரித்த படி –
அவன் கேவலம் அந்தகாரத்தை இறே போக்குவது –
தனிச் சுடரே -என்று அவ் ஆதித்யனும் இங்கே ஆகையாலே -அஞ்ஞான அந்தகாரத்தைப் போக்கி –
ஹ்ருதய கமலத்தை அலர்த்தும் ஆதித்யன் ஆய்த்து இவர்
விட்டு சித்தன் –
விஷ்ணு சித்தர் என்று திரு நாமம்
மனத்தே —
ஹ்ருதயத்திலே
விஷ்ணு சித்தர் என்று நிரூபகமாய் -அவனை விடாமை அனுஷ்டான பர்யந்தம் ஆன படி
கோயில் கொண்ட கோவலனைக் –
திருப் பல்லாண்டு தொடங்கி இவ்வளவும் இவர் திரு உள்ளத்திலே இருக்கும் ஸ்ரீ கிருஷ்ணன் –
தான் பிறந்த படியையும்
வளர்ந்த படியையும்
இவரைக் கொண்டு கேட்ட படி –
வால்மீகி பகவான் பாட -குசலவர்களைக் கொண்டு கேட்ட சக்கரவர்த்தி திரு மகனைப் போல் அன்றி –
ஸ்ரீ நந்தகோபர் திரு மகன் கேட்ட படி –
வைகுந்தம் கோயில் கொண்ட குடக் கூத்தன் -என்னுமா போலே அன்று இவர் திரு உள்ளத்தில் கோயில் கொண்ட படி –
திரு மால் இரும் சோலை மலையே திரு பாற் கடலே என் தலையே
திருமால் வைகுந்தமே தண் திரு வேம்கடமே எனது உடலே -என்றும்
திருக் கடித்தானமும் என்னுடைச் சிந்தையும் -என்கிறபடியே உகந்து அருளின
நிலங்களோடு ஒக்க இறே ஆழ்வார் திரு உள்ளத்தை ஆதரித்தது –
நன்கு என் உடலம் கை விடான் –
நங்கள் குன்றம் கை விடான் -எதுக்காகா –
நண்ணா அசுரர் நலிகைக்காக
உடலம் கை விடாதது எதுக்காகா –
திரு வாய் மொழி பாடுகைக்காக –
அப்படி அன்றிக்கே
இடவகைகள் இகழ்ந்திட்டு -என்கிறபடியே அவற்றை உபேஷித்து இறே இவர் திரு உள்ளத்தை இடவகையாக கொண்டது –
ஸ்ரீ கிருஷ்ணன் கோயில் ஸ்ரீ பெரியாழ்வார் திரு உள்ளம் ஆய்த்து
ஆகையால் இறே -மெய்ம்மை பெரு வார்த்தை விட்டு சித்தர் கேட்டு இருப்பர்-என்றது –
உள்ளிருப்பார் சொல்லும் வார்த்தை உடன் இருப்பார்க்கு தெரியும் இறே –
கோவலனை –
தாழ்ந்த குலத்திலே வந்து அவதரித்து -அவர்களுக்கு சுலபன் ஆனால் போலே ஆய்த்து இவருக்கு சுலபன் ஆன படி –
கொழும் குளிர் முகில் வண்ணனை –
இவர் திரு உள்ளத்தில் புகுந்த பின் ஆய்த்து -குளிர்ந்து செவ்வி உண்டாய் – தன் நிறம் பெற்றது -திருமேனி
ஆயர் ஏற்றை –
இடையரோடு கலந்து பரிமாறப் பெற்றோம் -என்ற திரு உள்ளத்தில் ப்ரீதியாலே
வந்த செருக்கோடே இருக்குமா போலே ஆய்த்து -இவர் திரு உள்ளத்திலே புகுரப் பெற்ற ப்ரீதியாலே வந்த செருக்கும் –
செங்கனிவாய் எங்கள் ஆயர் தேவே
அமரர் கோவை –
அனுபவம் மாறில் முடியும்படியான -நித்ய சூரிகளுக்கு ஸ்வாமி ஆனவனை —
அயர்வறும் அமரர்கள் அதிபதி
அந்தணர் தம் அமுதத்தினை –
தெளி விசும்பிலே நடக்கிற அனுபவம் இவ் விபூதியிலே நடக்கும் படி இருக்கிற சனகாதிகளுக்கு -நிரதிசய போக்யனாய் இருக்கிறவனை –
பாற் கடல் பாம்பணை மேல் பள்ளி கொண்டு அருளும் சீதனையே தொழுவர் விண்ணுளாரிலும் சீரியர் -என்னக் கடவது இறே –
வேதியர் முழு வேதத்து அமுதத்தை –
சாயை போலே பாட வல்லார் தாமும் அணுக்கர்களே-
எம்பாரை சிலர் -இப்பத்துக்கு பொருள் என் -என்று கேட்க –
நான் உடையவர் ஸ்ரீ பாதத்தில் இது கேட்டிலேன் -ஆகிலும் நீங்கள் கேட்ட இவ்
அர்த்தம் போராது என்ன ஒண்ணாது -இப்பொழுதே கேட்டு உங்களுக்கு சொல்ல
ஒண்ணாதபடி உடையவரும் திருக் கோட்டியூர் நம்பி ஸ்ரீ பாதத்தேற எழுந்து அருளினார் –
ஆகிலும் இப்பொழுதே உங்களுக்கு சொன்னேன் ஆக வேணும் -என்று உடையவர்
திருவடி நிலைகளை எடுத்து தம் திரு முடியிலே வைத்துக் கொண்டு –
இப்பொழுது உடையவர் எனக்கு அருளிச் செய்தார் கேட்கல் ஆகாதோ -என்று
பாட வல்லார் -சாயை போலே -தாமும் -அணுக்கர்களே -என்று அருளிச் செய்தார் –
தாமும் -என்கைக்கு அடி -அவர்கள் ஏற்றதை நினைத்து
அதாவது –
பிரயோஜனாந்தரங்களையும் -உபாயாந்தரங்களையும் -கணிசித்து -மங்களா சாசனம் பண்ணுகை
அன்றிக்கே -தத் காலத்துக்கு மங்களா சாசனம் பண்ணுகை அன்றிக்கே -கழிந்த காலத்துக்கும்
மங்களா சாசனம் பண்ணுகை இறே ஏற்றம் –
இப்படிக்கொத்த தன்மை தம்முடைய வம்சத்தில் ஏழு படி கால் இல்லை என்னும் இடத்தை
ஏழாட் காலம் பழிப்பிலோம் -என்று அருளிச் செய்தார் இறே –
பாடுகை யாவது -உன் செவ்வடி செவ்வி திருக் காப்பு -என்கை
சாயை போலே என்றது -புருஷனுடைய சாயை அவன் புக்க இடத்தே புக்கு –
புறப்பட்ட இடத்தே புறப்பட்டு -நிவ்ருத்தி அவன் இட்ட வழக்கமா போலே –
இத் திரு மொழி கற்றார்க்கும்
தங்களுக்கு என்ன ஒரு பிரவ்ருத்தி நிவ்ருதிகள் இன்றிக்கே ஈஸ்வரனுக்கு அந்தரங்கர் ஆகப் பெறுவார்கள் –
செவ்வடி செவ்வி திருக் காப்பு -என்று பாட வல்லார் நிழலும் அடிதாறுமாகப் பெறுவார்கள்
அடிதாறு -திருவடிகளில் ரேகைகள்
சாயை போலே பாட வல்லார் -நிழல் உண்டாக பாட வல்லார்
நிழல் ஆவது -குளிர்த்தி-குளிரப் பாட வல்லார் என்றும் சொல்லுவார்கள்

——————–

ஸ்ரீ கோயில் கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ திருவாய்மொழிப் பிள்ளை திருவடிகளே சரணம் .
ஸ்ரீ பெரியவாச்சான் பிள்ளை திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ பெரியாழ்வார் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்

திவ்ய பிரபந்தம் –மூலம்
அயர்வறும் அமரர்கள் அதிபதி -விஷயம்
மயர்வற மதிநலம் அருளப் பெற்றவர்கள் -மூல கர்த்தாக்கள்
பழைய செழிய தெய்வத் தமிழ் -பாஷை
ஞானம் கனிந்து நலம் கொண்டு நாடொறும் நையும் ஞானம் அனுட்டானம் இவை நன்றாக உடைய நம் நல் குரவர்-ஆதரித்தவர்கள்-

ஸ்ரீ வத்ஸ ஸ்ரீ கௌஸ்துப வைஜயந்தி வனமாலைகளையும் ஸ்ரீ பூமி நீளை களையும் ஸ்ரீ பஞ்சாயுத ஆழ்வார்களும்
ஸ்ரீ அனந்த கருட விஷ்வக்ஸேன ப்ரப்ருதிகளையும் பார்த்து -நீங்கள் போய் லீலா விபூதியிலே நாநா வர்ணங்களிலும் திருவவதரித்து
அகிலாத்ம உத்தாரணம் பண்ணுங்கோள் என்று நியமித்து அருள —த்ரமிட பூ பூக்கத்திலே நிமக்நரை உயர்த்த நாநா வர்ணங்களில் வந்து திருவவதரிக்க –
சர்வேஸ்வரனும் அவர்களுக்கு மயர்வற மதி நலம் அருளி அவர்கள் முகேந ஸர்வாதிகாரமான திராவிட வேத ரூப திவ்ய பிரபந்தங்களை
பிரகாசிப்பித்து அருளினான் – ஸ்ரீ பின்பழகிய பெருமாள் ஜீயர் -ஆறாயிரப்படி குரு பரம்பரா பிரபாவம் பிரவேசித்து இறுதி ஸ்ரீ ஸூக்திகள்
ஸ்ரீ கருட வாகன பண்டிதரும் இதே போலே அருளிச் செய்துள்ளார் –
ஆழ்வார்கள் சம்சாரிகளில் ஒருவரால் இத்தனை -ஈட்டு ஸ்ரீ ஸூக்தி –

சாற்றிய காப்புத் தால் செங்கீரை சப்பாணி மாற்றரிய முத்தமே வாரானை போற்றரிய அம்புலியே யாய்நத சிறு பறையே
சிற்றிலே பாம்பு சிறு தேரோடும் பத்து -பிள்ளைக் கவிகள் பாடும் வகை முறைகளைப் பற்றி வச்சணந்தி மாலை சொல்லும்

——————————————————————————

அஞ்ச உரப்பாள் யசோதை -ஆணாட விட்டிட்டு இருக்கும் —
இதல் -சீற மாட்டாள் என்கிற அர்த்தத்தில் உரப்பாள் -என்பதே சரியான பாடம் –
உரைப்பாள் தப்பான பாடம்
——————————————————————————

இராமானுச நூற்றந்தாதி -95
மண்ணின் தலத்து உதித்து மறை நாலும் வளர்த்தனனே -தப்பான பாடம்
மண்ணின் தலத் துதித் துய மறை நாளும் வளர்த்தனனே -சரியான பாடம்
மா முனிகள் வியாக்யானம்
ஸ்ரீ வைகுண்டத்தில் -இருந்து பூ தலத்திலே திருவவதரித்து சர்வ உஜ்ஜீவன சாஸ்திரமான ருகாதி சதுர் வேதத்தையும்
அசங்குசிதமாக நடத்தி அருளினார் –
உய் மறை நாலும்-சர்வ உஜ்ஜீவன சாஸ்திரமான ருகாதி சதுர் வேதத்தையும்-

———————————————————————————

பல கோடி நூறாயிரம் -விட
பல் கோடி நூறாயிரமே சிறந்த பாடம்

————————————————————————-

சேவடி செவ்வி திருக் காப்பு விட –
செவ்வடி செவ்வி திருக் காப்பு -சிறந்த பாடம்

—————————————————————————

பெரியாழ்வார் மங்களா சாசனம் செய்து அருளிய 19 திவ்ய தேசங்கள்
திருவரங்கம் /திருவெள்ளறை /திருப்பேர் நகர் /திருக் குடந்தை திருக் கண்ணபுரம் /திருமால் இரும் சோலை –
திருக் கோட்டியூர் /ஸ்ரீ வில்லிபுத்தூர் /திருக் குறுங்குடி /திருக் கோட்டியூர் /
திருவேங்கடம் /திரு அயோதியை /திரு சாளக்ராமம்
திரு வதரியாச்ரமம் /திருக் கண்டங்குடி நகர்
திரு த்வாரகை /திரு வடமதுரை -திரு கோவர்த்தனம் –
திருவாய்ப்பாடி -திரு கோகுலம்
திருப்பாற் கடல் /திரு பரம பதம் –
திரு தில்லைச் சித்ர கூடம் -சேர்த்தும் சிலர் 20 -என்பர் -இவர் அருளிய திரு சித்ர கூட பாசுரங்கள் கொண்டு –

இவர் மட்டுமே மங்களா சாசனம் செய்து அருளிய திவ்ய தேசம்
திரு கண்டங்குடி நகர்

—————————————————————————–
மண்ணில் அரங்கம் முதல் வைகுந்த நாடளவும்
எண்ணு திருப்பதி பத்தொன்பதையும் -நண்ணுவார்
கற்பார் துதிப்பார் கருதுவார் கேட்டிருப்பார்
பொற்பாதம் என் தலை மேல் பூ
———————————————————————————

திருவரங்கம் -மங்களா சாசனம் -பாசுரங்கள் –
கருவுடை மேகங்கள் –2-7-2-
சீமாலிகனவ னோடு -2-7-8-
வண்டு களித்து இறைக்கும் -2-9-11-
கன்னி நன் மா மதிள் சூழ் தரு -3-3-2-
மாதவத்தோன் -4-8-பதிகம் முழுவதும்
மரவடியைத் தம்பிக்கு -4-9-பதிகம் முழுவதும்
துப்புடையாரை அடைவது -4-10-முழுவதும்

திரு வெள்ளறை -மங்களா சாசனம் -பாசுரங்கள் –
உன்னையும் ஓக்கலையில் -1-5-8-
இந்திரனோடு பிரமன் -2-8-பதிகம் முழுவதும்

திருப் பேர் நகர் -மங்களா சாசனம் -பாசுரங்கள் –
கொங்கும் குடந்தையும் -2-9-2-
கொண்டல் வண்ணா இங்கே -2-9-4-

திருக் குடந்தை -மங்களா சாசனம் -பாசுரங்கள் –
கொங்கும் குடந்தையும் -2-9-2-
குடங்கள் எடுத்து ஏற விட்டு –2-7-7-

திருக் கண்ணபுரம் -மங்களா சாசனம் -பாசுரங்கள் –
உன்னையும் ஓக்கலையில் -1-5-8-

திரு மாலிருஞ்சோலை -மங்களா சாசனம் -பாசுரங்கள் –
உன்னையும் ஓக்கலையில் -1-5-8-
சுற்றி நின்று ஆயர் –1-4-5-
அலம்பா வெருட்டா -4-2-பதிகம் முழுவதும்
உருப்பணி நான்கை தன்னை -4-3-பதிகம் முழுவதும்

திருக் கோட்டியூர் -மங்களா சாசனம் -பாசுரங்கள் –
வண்ண மாடங்கள் சூழ் -1-1-1-
கொங்கும் குடந்தையும் -2-3-2-
நாவ காரியம் -4-4-பதிகம் முழுவதும்

ஸ்ரீ வில்லி புத்தூர் -மங்களா சாசனம் -பாசுரங்கள் –
மின்னனைய நுண்ணிடையார் -2-2-3-

திருக் குறுங்குடி -மங்களா சாசனம் -பாசுரங்கள் –
உன்னையும் ஓக்கலையில் -1-5-8-

திரு வேங்கடம் -மங்களா சாசனம் -பாசுரங்கள் –
சுற்றும் ஒளி வட்டம் -1-4-3-
என்னிது மாயம் -1-8-8-
தென்னிலங்கை மன்னன் -2-3-3-
மச்சோடு மாளிகை ஏறி -2-7-3-
போதர் கண்டாய் இங்கே -2-7-7-
கடியார் பொழில் அணி -3-3-4-
சென்னி யோங்கு –5-4-1-

திரு அயோத்தி -மங்களா சாசனம் -பாசுரங்கள் –
வாரணிந்த முலை மடவாய் -3-10-4-
மைத்தகு மா மலர் -3-10-8-
வடதிசை மதுரை -4-7-3-

திரு சாளக்கிராமம் -மங்களா சாசனம் -பாசுரங்கள் –
வடதிசை மதுரை -4-7-3-

திரு வதரியாஸ்ரமம் -மங்களா சாசனம் -பாசுரங்கள் –
வடதிசை மதுரை -4-7-3-

திருக் கண்டம் கடி நகர் -மங்களா சாசனம் -பாசுரங்கள் –
தங்கையை மூக்கும் 4-7–பதிகம் முழுவதும்

திருத் துவாரகா -மங்களா சாசனம் -பாசுரங்கள் –
வடதிசை மதுரை -4-7-3-

திருக் கோவர்த்தனம்-திரு வட மதுரை -மங்களா சாசனம் -பாசுரங்கள் –
வானிள வரசு -3-4-3-
வடதிசை மதுரை -4-7-3-

திரு ஆய்ப்பாடி -திருக் கோகுலம் -மங்களா சாசனம் -பாசுரங்கள் –
தீய புந்திக் கஞ்சன் – -2-2-5-
முலை ஏதும் வேண்டேன் -2-3-7-
விண்ணின் மீது அமரர்கள் -3-4-10-
புவியுள் நான் கண்டது –3-9-7-

திருப் பாற் கடல் –மங்களா சாசனம் -பாசுரங்கள் –
ஆலத்து இலையான் -2-9-9-
பை யரவின் இணைப் பாற் கடலுள் -4-10-5-

திருப் பரம பதம் -மங்களா சாசனம் -பாசுரங்கள் –
வான் இள வரசு வைகுந்தக் குட்டன் –3-4-9-
வட திசை மதுரை -4-7-9-
தட வரை வாய் -5-4-10-

தில்லைத் திரு சித்ர கூடம் -மங்களா சாசனம் -பாசுரங்கள் –
மானமரும் மென்னோக்கி -3 -10 -5-
சித்தர கூடத்து இருப்ப -3-10-9-

——————————————

மல்லாண்ட திண் தோள் மணி வண்ணா -முதலிலும்
பருப்பதத்து கயல் பொறித்த-என்ற பாட்டிலும் மல்லடர்த்தாய் -இறுதியிலும் அருளி –

———————————————————————-

நம் ஆழ்வாருக்கு
பூதத் ஆழ்வார் -திருமுடி
பொய்கை ஆழ்வார் பேய்ஆழ்வார் -திருக் கண்கள் –
பெரியாழ்வார் -திரு முகம்
திரு மழிசை ஆழ்வார் -திருக் கழுத்து
குலசேகர ஆழ்வார் திருப் பாண் ஆழ்வார் -திருக்கைகள்
தொண்டர் அடிப் பொடி ஆழ்வார் -திரு மார்பு
திருமங்கை ஆழ்வார் -திருக் கொப்பூழ்
மதுரகவி ஆழ்வார் -திருவடி

————————————————————————————-

இரண்டடி வெண்பா -குறள் வெண்பா
மூன்றடி -சிந்தியல் வெண்பா
5-12 -அடி -பற்றொடை வெண்பா
12 அடிக்கு மேல் கலி வெண்பா
கலி வெண்பா -திரு மடல்கள் இரண்டும்
பன்னிரு பாட்டியல் இலக்கண நூல்
பாட்டுடைத் தலைமகன் இயற் பெயர்க்கு எதிகை
நாட்டிய வெண் கலிப்பாவதாகி–காமம் கவற்றக்
கரும் பனை மட மா இருவர் ஆடவர் என்றனர் புலவர் –
——————————————————————————————-

முன்னோர் மொழி பொருளே அன்றி அவர் மொழியும் பொன்னே போல் போற்றுவம்-நன்னூல்

தனியன் இயற்றும் அதிகாரி நன்னூல்
தன்னாசிரியன் தன்னோடு கற்றான் தன மாணாக்கன் தகும் உரைகாரர்
என்று இன்னோர் பாயிரம் இயம்புதல் கடனே –

————————————————————————————-

கீழ்மை இனிச் சேரும்
கீழ்மையினில் சேரும்
கீழ் மேனி சேரும்

சங்கம் எடுத்தூத -எடுத்து ஓத
சங்கம் அடுத்தூத
சங்கம் மடுத்தூத
பாட பேதங்கள்
எடுத்தூத பாடமே மோனைக்கு சேரும்-

——————————–

ஸ்ரீ கிருஷ்ணாவதாரத்தில் மிகவும் பிரவணராய் -கண்ணன் கேசவன் நம்பி பிறந்தினில் -திருவவதாரம் முதலாக
வென்றி சேர் பிள்ளை நல் விளையாட்டம்-என்று அதி மானுஷ சேஷ்டிதமான ஸ்ரீ கிருஷ்ண விருத்தாந்தத்தை
ஸ்ரீ கோப ஜென்மம் ஆஸ்தானம் பண்ணி -அநுகரித்து -அனுபவித்து -அவ்வனுபவ ஜெனித ப்ரீதி அதிசயத்தாலே
சித்தம் நன்கு ஒருங்கித் திருமால் மேல் சென்ற சிந்தையராய்க் கொண்டு பெரியாழ்வார் திருமொழி திவ்ய பிரபந்தத்தை
சாயை போலே பாட வல்ல சஜ் ஜனங்களுக்கு உபகரித்து அருளி உலகத்தை வாழ்வித்து அருளுகிறார்

——————————————————————————-

மங்களா சாசனம் ஸ்வரூப விருத்தமா என்னில்
ஜ்ஞான தசையில் ரஷ்ய ரஷக பாவம் தன் கப்பிலே கிடக்கும்
பிரேம தசையில் தட்டு மாறிக் கிடக்கும்
அவன் ஸ்வரூபத்தை அனுசந்தித்தால் அவனை கடகாக்கிக் கொண்டு தன்னை நோக்கும்
சௌகுமார்யத்தை அனுசந்தித்தால் தன்னைக் கடகாக்கிக் கொண்டு அவனை நோக்கும் –
ஒரு நாள் முகத்திலே விழித்தவர்களை வடிவு அழகு படுத்தும் பாடாயிற்று இது
ஆழ்வார்கள் எல்லாரையும் போல் அல்லல் பெரியாழ்வார்
அவர்களுக்கு இது காதா சித்கம்
இவருக்கு இது நிச்சயம்

——————————————————————————-

திருப் பல்லாண்டு
முதல் பாட்டில் திருவடிக்கு மங்களாசாசனம்
மேலில் பாட்டு ஒரு பாட்டாக அனுசந்திப்பது சம்ப்ரதாயம் –
இரண்டாம் பாட்டில் உபய விபூதி யோகத்தை குறித்து மங்களாசாசனம்

படை போர் புக்கு முழங்கும் பாஞ்ச சைன்யம் -சேனைகளை யுடைய யுத்தங்களில் புகுந்து கோஷிக்கும் என்றும்
போர் படை புக்கு முழங்கும் பாஞ்ச சைன்யம் -யுத்தங்களில் ஆயுதமாக போய் முழங்கும் என்றுமாம்

மூன்றாம் பாட்டில் பகவத் ப்ராப்தி காமர்களை கூட்டு சேர அழைக்கிறார்
மண்ணும் மனமும் கொண்மின் –
திரு முளை திரு நாளுக்கு புழுதி மண் சுமக்கையும்
இக் கல்யாணத்துக்கு அபிமாநிகளாய் இருக்கையும்
இரண்டும் கைங்கர்யங்கள் அனைத்துக்கும் உப லஷணம்
ஏழ் காலம் -முன் -நடு -பின் ஏழ் காலம் -ஆக 21 தலைமுறை
நான்காம் பாட்டில் கைவல்ய காமுகர்களை அழைக்கிறார்
ஏடு -சூஷ்ம சரீரம்
ஐந்தாம் பாட்டில் ஐஸ்வர் யாதிகளை அழைக்கிறார்
ஆறாம் பாட்டில் அநந்ய பிரயோஜனர்கள் தங்கள் ஸ்வரூபாதிகளை சொல்லிக் கொண்டு வந்து புகுகிறார்கள்
ஏழாம் பாட்டில் கைவல்ய நிஷ்டர்கள் தங்கள் ஸ்வ பாவம் சொல்லிக் கொண்டு புகுகிறார்கள்
சுழற்றிய –திரு ஆழி ஸ்வ ஆஸ்ரயத்தில் இருந்தே கார்யம் நிர்வஹிக்க வல்லவன் என்கிறது
பெருமான் -பெருமை உள்ளவன் -பெரு மஹான் -விகாரம் என்றுமாம் /குடில் -புத்ராதி சந்தானம் எல்லாம்
அடுத்து ஐஸ்வர் யாதிகள் இசைந்து வந்து கூடுகிறார்கள்
நெய் யெடை நெய்யிடை-இரண்டு பாட பேதம்-
நெய்யோடு ஒத்த எடையை யுடைத்தாய் / நெய்யின் நடுவே சில சோறும் என்றவாறு
அடைக்காய் -அடை இலை வெற்றிலை காய் பாக்கு
கை அடைக்காய் -கை நிறைந்த அடைக்காய்
அடுத்து கூடிய அநந்ய பிரயோஜனர்கள் இவர் உடன் கூடி பல்லாண்டு பாடுகிறார்கள்
அடுத்து கைவல்யர்கள் சேர்ந்து பாடுகிறார்கள்
அடுத்து ஐஸ்வர் யாதிகள் சேர்ந்து பாட
நிகமத்தில் பலன் சொல்லி தலைக் கட்டுகிறார்-

———————————————————————————–

பெரியாழ்வார் திருமொழி-

ஸ்ரீ கிருஷ்ணன் உடைய விரோதி பாஹூள்யத்தால் ஆழ்வார்கள் மிகவும் பரிவார்கள்
பெரியாழ்வார் விசேஷத ப்ரவணராய் இருப்பார்
விட்டு சித்தன் மனத்திலே கோயில் கொண்ட கோவலன் –
ரிஷிகளை போலே கரையிலே நின்று திரு வவதார குண செஷ்டிதன்களை சொல்லிப் போகாமல்
பாவன பிரகர்ஷத்தாலே கோப ஜென்மத்தை ஆஸ்தானம் பண்ணி
யசோதாதிகள் சொல்லும் பாசுரத்தை அவர்களாக பேசி அனுபவித்து தலைக்கட்டுகிறார்-

இப்பிரபந்தத்திலே
முதல் திருமொழியில்
கிருஷ்ண அவதார உத்தர ஷணத்தில் திருவாய்ப் பாடியில் உள்ளார் பண்ணின
உபலாள நாதிகளை திருக் கோட்டியூரிலே நடந்ததாக அனுசந்தித்து இனியர் ஆகிறார்-

வண்ண மாடங்கள்
திருவவதரித்த உடனே கண்ணன் முற்றம் ஆனதே-ஸ்ரீ நந்த கோபர் அபிப்ராயத்தாலே
எள் + நெய் =எண்ணெய்/சுண்ணம் -மஞ்சள் பொடி

ஓடுவார்
ஆய்ப்பாடியில் விகாரம் அடையாதவர்கள் இல்லையே
ஓடுவாரும் ஆடுவாருமாக ஆயிற்றே
பிரான் -பிரபு -விராட் –
எங்குத்தான் – -எங்குற்றான் -பாட பேதம்

பேணிச் சீருடை -கம்சாதிகள் கண் படாத படி காத்து வந்து -ஸ்ரீ மானான ஸ்ரீ கிருஷ்ணன்
வடமதுரையில் பிறந்த பிள்ளையை திருவாய்ப்பாடியில் பிறந்ததாக கம்சன் பிரமிப்பிக்க
புகுவார்களும் புக்குப் போவார்களும்
உறியை முற்றத்து
கொண்ட தாள்
அண்டர் இடையர்
மிண்டி நெருக்கி கூட்டத்தின் மிகுதி
கையும் காலும்
பைய நீராட்டி திரு மேனிக்கு பாங்காக
ஐய நா -மெல்லிதான நா
வையம் வைக்கப்படும் இடம் வசூந்தர வசூமதி
ஏழும் -உப லஷணம் எல்லாம் என்றபடி

வாயுள் வையம் கண்ட
கீழே யசோதை கண்டதை மற்ற ஆய்சிகளுக்கும் சொல்ல
அனைவருக்கும்
திவ்ய சஷூஸ் கொடுத்து காட்டி அருளினான்
பத்து நாளும் கடந்த இரண்டாம் நாள்
நாம கரண தினம்
மத்த மா மலை தாங்கிய மைந்தனை -மத்தம் -யானைகள் -நிறைந்த கோவர்த்தனம் -என்றும்
மைத்த -சோலைகள் நிறைந்து அவற்றின் நிழலீட்டாலே கருத்த மா மலை என்றுமாம்
உத்தானம் செய்து உகந்தனர் ஆயர் -கைத் தலத்தில் வைத்துக் கொண்டு -உத்தானம் -நிமிர்ந்து கிடத்தல் என்றபடி
கிடக்கில் தொட்டில்
மிடுக்கு இலாமையினால் நான் மெலிந்தேன் -மிகவும் இளைத்தேன்
செம் நெலார்-இப்பாடல் வல்லார்க்கு பாவம் இல்லையே

——————————————————————————

1-2-
திருவடி தொடங்கி திரு முடி ஈறாக யசோதை பிராட்டி பாவ உக்தராய் கொண்டு அனுபவிக்கிறார்
சீதக் கடலுள் அமுது -அமுதினில் வரும் பெண்ணமுது
முத்தும் மணியும் வயிரமும் –
தத்திப் பதித்து மாறி மாறி பதித்து
பணைத்தோள்
வெள்ளித் தளை நின்று இலங்கும் கணைக்கால்
உழந்தாள்-உழவு ஆயாசம்
ஒரு தடா உண்ண பிள்ளைக்கு சாத்மியாது என்று வருந்தி -இழந்தாள்
தாம்பை ஒச்ச பயத்தால் தவழ்ந்தான்
பிறங்கிய பேய்ச்சி
மறம் கொள் த்வேஷம் கொண்ட
மத்தக் களிற்று
அதத்த்தின் பத்தா நாள் -ஹஸ்த நஷத்ரம் பத்தாவது திரு நாள் தோன்றிய அச்சுதன்
கீழ் முறை ரோகிணியும் மேல் முறை திருவோணமும்
இருகை மத களிறு-பெரிய துதிக்கை உடைய
செய்த் தலை நீல நிறத்து சிறு பிள்ளை -தலை செய் -உயர்ந்த ஷேத்ரத்திலே அலர்ந்த கரு நெய்தல் பூவின் நிறம் போன்ற பால கிருஷ்ணன்
பருவம் நிரம்பாமே பார் எல்லாம் உய்ய -சக்ரவர்த்தி திருமகனில் வ்யாவ்ருத்தி

—————————————————–

1-3-
மாணிக்கம் கட்டி வயிரம் இடை கட்டி – செந்நிறமுடைய மாணிக்கத்தை இரண்டு அருகிலும் கட்டி –
நடுவில் வயிரத்தைக் கட்டி – கருமாணிக்கம் என்பது -இல் பொருள் உவமை
வயிச்சிரவணன்–சரியான பாடம் –குபேரன் என்றவாறு -வயிச்சிராவணன்-நீட்டுதல் பிழை
வாசிகை-திரு நெற்றி மாலை
வெய்ய காலை பாகி -வெவ்விய ஆண் மானை வாகனமாக யுடைய துர்க்கை
————————————-

1-4-
என் மகன் கோவிந்தன் கூத்தினை இள மா மதி-கண்ணபிரான் சந்திரனைக் கையில் கொள்ள வேண்டும் என்று ஆடுகிற கூத்து
ஆடலாட யுறுதியேல்-முன்னிலை ஒருமை வினை முற்று -கருத்துறுயாகில்-என்றவாறு
கைத் தலம் நோவாமே அம்புலீ கடிது ஓடி வா -நோவாமே -எதிர்மறை வினை எச்சம் -கை நோவு வீணாகப் போகாதபடி என்று
சக்கரக் கையன் –நீ இவன் அருகே வராவிடில் உன்னை சிஷித்து அல்லது விடான் -ஆழி கொண்டு உன்னை எறியும் -என்பார் மேலும்
பேழை வயிறு -பேழை என்று பெட்டிக்கும் பேர் -வெண்ணெய்க்கு பேட்டி போன்ற திரு வயிறு
தமிழ் இவை எத்தனையும் சொல்ல வல்லவர்க்கு இடரில்லையே-எங்கனம் சொல்லிலும் இன்பம் பயக்குமே

————————————-

1-5-
செங்கீரை -தாய்மார் முதலானோர் பிள்ளைகளைத் தாங்களே அசைத்து ஆடுவிப்பதொரு நர்த்தன விசேஷம்-பெரிய ஜீயர்
பிள்ளைகள் இரு கையும் முழந்தாள்களும் உஊன்றித் தலை நிமிர்த்தி ஆடுதல் -என்பான் தமிழன்
கீர் -என்று ஒரு பாட்டாய் -அதுக்கு நிறம் சிவப்பாகி -அதுக்குத் தகுதியாக ஆடு என்று நியமிக்கிறார்கள் என்று-திருவாய் மொழிப் பிள்ளை
போர் ஏறு -முற்று உவமை
தப்பின பிள்ளைகளை- தாயொடு கூட்டிய என் அப்ப -என்று இயைந்து பொருள்
தனி மிகு சோதி புகத்-என்ற அத்யாபக பாடம் பிழை
தங்கள் கருத்தாயின செய்து வரும் கன்னியரும்–தழுவி முழுசிஉச்சி மோந்து முத்தம் இடுகை முதலியன செய்வதே தங்கள் கருத்தாயின செய்தல்

——————————————

1-6-
சப்பாணி –ஸஹ பாணி -ஒரு கையுடன் கூட மற்றொரு கையைச் சேர்த்துக் கொட்டுதல்
சப்பாணி கொட்டி அருள வேணும் -வினை தருவித்துக் கொள்ள வேண்டும் –
தன் மடியில் இருந்தும் சப்பாணி கொட்டுவதைக் காட்டிலும் தமப்பனார் மடியில் இருந்து கொட்டுவதை பார்த்தால் தானே
அவனது சர்வாங்க ஸுந்தர்யங்களையும் கண்ணாரக் கண்டு யூகிக்கலாம்
உங்கள் ஆயர் தம் மன் -ஒருமையில் பன்மை -மன் -பெருமையுடையவனுக்கு ஆகு பெயர்
அம்மை தன் அம்மணி மேல் -தன்மையில் படர்க்கையாக கொண்டு யசோதைக்கு தன் மடியில்-அம்மணி -இடை – இருந்து
சப்பாணி கொட்டுவது அபிமதம் என்றும்
ஆழ்வாருக்கு யசோதை மடியில் இருந்து அவன் சப்பாணி கொட்டுகை அபிமதம் என்றும் கொள்ளலாம்
தூ நிலா முற்றம் -பெயர்ச் சொல் /
வானிலா அம்புலி வினைத் தொகை /
நீ நிலா -இறந்த கால வினை எச்சம் -நிலாவுதல் -விளங்குதல் /
கோ நிலாவா -தலைவராகிய நந்தகோபர் மனம் மகிழும் படி –
பட்டிக் கன்றே -பட்டி மேய்த்து தின்று திரியும் கன்று போலே நெய் பால் தயிர்களைக் களவினால்
தின்று திரிகையே பொழுது போக்காக யுடையவன் -இதுவே அன்றோ கால ஷேபம்
வேட்கையால் சொன்ன சப்பாணி ஈரைந்தும் வேட்கையால் சொல்லுவார் வினை போமே–வேட்கையினால் -என்பதே தளை தட்டாமல் பொருந்தும்

——————————–

1-7-
படு மும்மதப் புனல் சோர -நின்று –உண்டான மூன்று வகையான மத நீர் பெருக்கவும் இருந்து கொண்டு –
கன்னம் இரண்டிலும் -குறி ஒன்றிலும் -மூன்று மத ஸ்தானம்
சிறு பிறை முளை -மூன்றாம் பிறை -என்பர் –
சூழ் பரி வேடமுமாய்ப்-அவ்விரண்டையும் சுற்றிக் கொண்டு இருக்கும் பரி வேஷத்தைப் போலே
சந்திரனைச் சுற்றி சில காலங்களில் காணப் படும் ரேகைக்கு பரி வேஷம் -இத்தை ஊர் கோள்-என்றும் சொல்வர்
காம தேவனுக்கு பிதாவுமான இப்பிள்ளை -மன்மதன் அம்சமான ப்ரத்யுமனுக்கு ஜனகன் –காமர் தாதை ஆயினான் -காமன் தாதை என்றும் பாடம்
தாயர் மகிழ வொன்னார் தளரத் தளர் நடை நடந்ததனை-தாய்மார்கள் மனம் உகக்கவும் சத்ருக்கள்
வருத்தம் அடையவும் தளர் நடை நடந்து அருளியதை
பாராட்டுத்தாய் -ஊட்டுத் தாய் -முலைத் தாய் -கைத்தாய் -செவிலித்தாய் –சிறு தாய் -போன்றவர்கள் உண்டே
ஒன்னார் -ஒன்றார் -திரு உள்ளபடி நடக்காத சத்ருக்கள் –

———————————————
1-8-
கிண் கிணி-சேவடிக் கிண் கிணி -அரை கிண் கிணி -இரண்டையும் காட்டும்
அச்சோ -அதிசயத்தைக் குறிப்பதோர் இடைச் சொல் -அணைத்துக் கொண்டதை நினைதொறும்
பரம ஆனந்தத்தில் மூழ்கி நெஞ்சு உருகிச் சொல் இடிந்து வாய் விட்டு சொல்ல முடியாமல்
அவ் வாச்யர்த்தை ஒரு தரத்துக்கு இரு தரம் அச்சோ அச்சோ என்கிறாள்
ஓட்டந்து -ஓடி வந்து
எழல உற்று மீண்டே இருந்து-திருப் பாடகம் –பாடு -இடம் பெருமை ஓசை நிகண்டு-பெருமை தோற்ற எழுந்து அருளி சேவை
அரவு நீள் கொடியோன் அவையில் ஆசனத்தை அஞ்சிடாதே இட அதற்குப் பெரிய மா மேனி அண்டம்
ஊடுருவப் பெரும் திசை அடங்கிட நிமிர்ந்தோன் –
கழல் -வீர ஆபரணம் -கழல் கழங்கோடு செருப்புக் காலணி காலின் நாற்பேர் -நிகண்டு
சுழலை-சூழலை-என்பதன் குறுக்கல் -ஆலோசனை
செழுந்தார் விசயன் -பகைவர்களோடு போர் புரியும் போது தும்பைப் பூ மாலையையும் -வெற்றி கொண்ட போது வாகைப் பூ மாலையையும்
சூடும் தமிழர் வழக்கம் படி அர்ஜுனன் சூடுவதால் -விசயன் -விஜயன் -வட சொல்
துரும்பால் கிளறிய சக்கரம் -கருதும் இடம் பொருது–கை நின்ற சக்கரத்தன்-திருமால் விரும்பிய இடங்களிலே
விரும்பிய வடிவம் கொண்டு செல்லும் தன்மையால் திருச் சக்கரமே திருப் பவித்ரத்தின் வடிவுடன் கிளறினமை சொல்லிற்று
நான்மறை முற்றும் மறைந்திடப் பின் இவ்வுலகினில் பேரிருள் நீங்க அன்று அன்னமது ஆனானே-
ஹம்ஸாவதாரம் -சோமுகன் என்னும் அசுரன் கல்ப அந்தத்திலே நான்முகன் உறங்கும் பொழுது கவர்ந்து பிரளய நீருக்குள் செல்ல
ஸ்ரீ மத்ஸ்யாவதாரமாய் திருவவதரித்து மீட்டுக் கொண்டு வந்து சார அசார விவேகம் அறியும் திரு ஹம்ஸாவதாரமாய்
திருவவதரித்து நான்முகனுக்கு உபதேசித்து அருளினான் –
இங்கு நான் மறை என்றது -முன்பு இருந்த தைத்ரியம் -பவ்டியம்-தளவாகராம்-சாமம் -ஆகிய நான்கும்
வேத வியாசரால் பிரிக்கப் பட்ட பின்பே ருக்கு யஜுஸ் அதர்வணம் சாமம் ஆயின

————————————————-

1-9-
வட்டு நடுவே வளர்கின்ற மாணிக்க மொட்டு-என்றது கண்ணபிரானுடைய குறியை சொன்னவாறு
சிறு நீர் துளிகள் இற்று இற்று மீண்டும் வருவதால் சொட்டு சொட்டு என்னத் துளிக்க துளிக்க -என்கிறார்-
ஆயர்கள் ஏறு -ஆகு பெயரால் -செருக்கு நடை காம்பீர்யம் முதலிய குணங்களால் காலை போன்ற வீரன் என்றவாறு –
தனஞ்சயன் -தர்மபுத்ரன் ராஜ ஸூயா யாகம் செய்யக் கோலின போது பல ராஜாக்களை கொன்று மிக்க பொருள்களைக் கொண்டு
வந்தமையாலும்-வெற்றியையே செல்வமாக யுடையவன் என்பதாலும் அர்ஜுனனுக்கு வந்த பெயர்
வெண்கல பத்திரம் கட்டி விளையாடிக்–பாத்திரம் -இலை-வெண்கல இலை வடிவில் குழந்தை இடுப்பில் கட்டுவது முற்கால வழக்கம் போலும்
அப்படியே ஸ்ரீ வாமணனுக்கும் கட்டினார்கள் என்றவாறு
உத்தரவேதியில் நின்ற -ஆஹவநீய அக்னிக்கு உத்தர திக்கிலே யாக பசுவைக் கட்டுகிற
யூப ஸ்தம்பத்தை நாட்டிய வேதிகை -இங்கு மகா பாலி யாக பூமியைக் காட்டும்
இந்திரன் காவு -நந்தவனத்தில் -மந்தாரம் -பாரி ஜாதம் -சந்தானம் -கல்ப வருஷம் -ஹரி சந்தானம் -என்ற ஐந்து வகை தேவ வ்ருக்ஷங்கள்
இங்கு பாரி ஜாதத்தையே கற்பகக் காவு என்கிறார் -ஒவ் ஒன்றுமே பெரும் சோலையாக இருக்குமே
நிற்பன செய்து பன்மை -ஐந்தையும் கொணர்ந்தான் என்பாரும் உண்டு -நிற்பது செய்து -ஒருமை பாட பேதம் –

———————————————-

2-1-
இதுவும் கோபிமார் பாசுரங்கள் என்பதை மேலே -புரட்டி அந்நாள் எங்கள் பூம் படு கொண்ட அரட்டன் – 2-1 4-என்பதில் இருந்து அறியலாம்
தூதனாய் ஸுலப்யத்தை வெளியிட்டு நம்மில் ஒருவன் என்று உலகோர் கொள்ளும் படி இருப்பவன்
அவர்கள் அஞ்சும்படி சில காலங்களில் சர்வேஸ்வரத்துவ சிஹ்னங்களைக் காட்டி அருளுகிறார் -அப்பூச்சி காட்டுகிறான் –
அதிரதர் -மஹா ரதர் -சம ரதர் -அர்த்த ரதர் -நான்கு வகை ரதர்கள்
அலவலை-அர்த்தத்தின் உத்கர்ஷத்தையும் ஸ்ரோத்தாவின் நிகர்ஷத்தையும் பாராமல் ரஹஸ்யார்த்தம் அருளுபவர் –
வரம்பு கடந்து பேசுபவன் -அனைத்துக்கும் திரௌபதியினுடைய விரித்த குழல் பார்க்க சஹியாமை ஒன்றே ஹேது –
காளியன் தீய பணம் சிலம்பார்க்கப் பாய்ந்தாடி –விஷம் இருப்பதற்கு உரிய இடம் -கோபம் தெரிவிப்பதால் உண்டான தீமை –
திருவடியில் அணிந்த சிலம்பு ஸப்திக்கும்படி குதித்து -இத்தை கண்டு என்ன தீங்கு வருமோ என்று கலங்கினவர் மகிழும் படி நர்த்தன பண்ணி அருளி
அதகன் வந்து அப்பூச்சி காட்டுகின்றான் -ஹதசன்-ஆஸ்ரித விரோதியை ஹதம் பண்ணுபவன்

————————————-

2-2-
வனமுலைகள் சோர்ந்து பாயத்-எனது அழகிய முலைகள் உன் மேல் அன்பினால் தெறித்து பால் வடிந்து பெருகிக் கொண்டிருக்க
வனமே-நீரும் வனப்பும் -ஈமமும்-துழாயும் -மிகுதியும் -காடும் -சோலையும் -புற்றும் -எனவே புகழும் என்பர் -நிகண்டு -இங்கு அழகைக் குறிக்கும்
வாசுதேவா-பசுவின் வயிற்றிலே புலி பிறந்ததீ
ஆயர்பாடிக்கு அணி விளக்கே யமர்ந்து -திரு வாய்ப்பாடிக்கு மங்கள தீபமானவனே -பொருந்தி வந்து
உனக்கு ஏதேனும் ஒரு தீங்கு வந்தால் இத் திரு வாய்ப்பாடி அடங்கலும் இருள் மூடி விடும் காண்
பெண்டிர் வாழ்வார் நின்னொப்பாரை பெறுதும் என்னும் ஆசையாலே
கண்டவர்கள் போக்கு ஒழிந்தார் கண் இணையால் கலக்க நோக்கி
வண்டுலாம் பூம் குழலினார் உன் வாய் அமுது உண்ண வேண்டிக்
கொண்டு போவான் வந்து நின்றார் கோவிந்தா நீ முலை யுணாயே–2-2-7-
முதல் இரண்டு அடியாலே பதி விரதைகளான ஸ்த்ரீகள் மநோ விருத்தி –
பின் ஒன்றரை அடிகளால் செல்வச் சிறுமியர்களான கோபிகளின் மநோ விருத்தி –
ஒரு முலையை வாய் மடுத்து ஒரு முலையை நெருடிக் கொண்டு
இரு முலையும் முறை முறையா ஏங்கி ஏங்கி இருந்து உணாயே –2-2-8-
ஒரு கையால் ஒரு முலை முகம் நெருடா –வாயிலே முலை இருக்க -பெருமாள் திரு மொழி
ஆடியாடி வருகின்றாயைப் பற்பநாபன் என்று இருந்தேன்-ஆடிக் கொண்டு வருகின்ற உன்னை வேறொரு ஆபரணம் வேண்டாத படி
பத்மத்தை திரு நாபியில் யுடையவன் என்று எண்ணினேன்-2-2-10- -கொப்பூழில் எழு கமலப் பூ அழகர் -அன்றோ –
இவன் அழிந்து கிடந்த உலகத்தை திரு நாபி கமலத்தில் யுண்டாக்கி அருளினவன் அன்றோ
ஆகையால் நம்முடைய சத்தையும் தருகைக்காக வருகிறான் என்று இருந்தேன் -என்றுமாம்

————————————

2-3-
எம்பெருமானுடைய துவாதச திரு நாமங்களை அருளிச் செய்த -ரத்நா வலி அலங்காரம் -பால் அமைந்த பதிகம் –
போய்ப்பாடுடைய நின் தந்தையும் தாழ்த்தான்-போய் -மிகுதிக்கு வாசகம் -கூர் வேல் கொடும் தொழிலன் –
புத்திர  ரஷணத்திலும் ஸுவ ஜன ரஷணத்திலும் மிகவும் நோக்கு யுடையவன் என்றவாறு –
ஒண் சுடர் ஆயர் கொழுந்தே -ஸஉ ஸ்ரேயான் பவதி ஜாயமான –
சுரி குழலார் -அராள குந்தள-வடமொழி /
குரவைக் கூத்து -ஒவ் ஒரு ஆய்ச்சியர் பக்கத்திலும் ஒவ் ஒரு கண்ணனாக தோன்றி ஆடும் ராஸ க்ரீடை
குரவை என்பது கூறுங்காலைச் செய்வதோர் செய்த காமமும் விறலும் எய்த உரைக்கும் இயல்பிற்று என்ப –
அடியார்க்கு நல்லார் சிலப்பதிகார உரை –
குரவை என்பது எழுவர் மங்கையர் செந்நிலை மண்டலக் கடகக் கை கோத்து அந்நிலைக்கு ஒட்ப நின்றாடாலாகும்-
குரவை -கை கோத்து ஆடல் -சாமான்யமாக தமிழன்
குற்றமே அன்றே -2-3-7–பாட பேதம் அந்தாதித் தொடைக்குப் பொருந்தாது -குற்றமே என்னே -சரியான பாடம்
கண்ணைக் குளிரக் கலந்து 2-3-11-சஷூஸ் ப்ரீதி-வகை -கடி கமழ் பூங்குழலார்கள் கண் குளிர்ச்சி யடைய
உன் திருமேனி முழுதும் பொருத்தப் பார்த்து -என்றபடி -அவர்களுக்கு முற்றூட்டாக்க போக்யமானவனே
நாவற் பழம் கொண்டு வைத்தேன் இவை காணாய்-2-3-12–இவை ஆணாய்-அத்யாபக பாடம் –
பன்னிரு நாமத்தால் சொன்ன ஆராத அந்தாதி பன்னிரண்டும் வல்லார் அச்சுதனுக்கு அடியாரே – 2-3 13- –
செய்யுள் அந்தாதி சொல் தொடர் நிலை -இந்த பதிகம் –

——————————-

2-4-
விளையாடு புழுதி -வினைத் தொகை -விளையாடின புழுதி -என்று விரிக்க -உண்ட இளைப்பு போலே
புளிப் பழம்-எண்ணெயைப் போக்குவதாக புளிப்புச் சுவையுடையதாய் இருக்கும் ஒரு வகைப் பழம் -சீயக்காயைக் காட்டும் என்றும் சொல்வர்
எண்ணெய் -எள் + நெய்
வெண்ணெய் திரட்டி விழுங்குமா காண்பன்-என்ற தொடர் வெண்ணெய் விழுங்கக் கிடையாது என்பதைக் காட்டும் எதிர் மறை இலக்கணை
கஞ்சன் புணர்ப்பினில் வந்த -புணர்ப்பு -இணைப்பு -உடல் -கூடல் தந்திரம் -மாயம் -நிகண்டு
அப்பம் -அபூவம்-என்ற வடமொழி சிதைவு –
பூணித் தொழுவினில் –பூணி -பசு -பூணி பேணும் ஆயனாகி -என்பரே-

———————————–

2-5-
புள் இது என்று பொதுக்கோ வாய் கீண்டிட்ட-பொதுக்கோ-2-5-4- -விரைவாக சடக்கென -பிதுக்கென்று புறப்பட்டான் சொல் வழக்கு போலே
கற்றினம் மேய்த்துக் கனிக்கு ஒரு கன்றினைப் பற்றி எறிந்த பரமன்-முள்ளை முள்ளால் களைவது போலே
ஒரு அசுரனை அசுரனைக் கொண்டே களைந்தான் -கன்று குணிலாக கனி உதிர்த்த மாயவன் -என்பரே மேலும் –

——————————-

2-6-
வேலிக் கோல் வெட்டி விளையாடு வில் ஏற்றி–வேலிக் கால்களில் கோலை வெட்டி வில்லாகச் செய்து நாண் ஏற்றி என்றவாறு –
வில் ஏந்தி அத்யாபகர் பாடம் -அத்தை விளையாட்டு வில்லாக கையிலே என்திக் கொண்டு என்று கொள்ளலாம்
வேலை அடைத்தார்க்கு கோல் கொண்டு வா -வேலா -என்கிற வடசொல் -வேலை -கடல் கரை -லக்ஷணையால் இங்கு கடலை சொல்லும்
வையம் -பொருள்கள் வைக்கப்படும் இடம் -என்று காரணப் பெயர்

———————————–
2-7-
உலகு எழும் உண்டாக வந்து பிறந்தாய்-உலகம் என்பது உயர்ந்தோர் மாட்டே –பரித்ராணாய ஸாதூநாம் -இத்யாதி –
கச்சோடு பட்டைக் கிழித்து காம்பு துகில் அவை கீறி கச்சு -கஞ்சுகம் வடசொல்லின் சிதைவு
காம்பு துகில்-கரை கட்டின பட்டு சேலை –
புருவம் கரும் குழல் நெற்றி பொலிந்த முகில் கன்று போலே–மேக கன்று -இல் பொருள் உவமை
அள்ளி நீ வெண்ணெய் விழுங்க அஞ்சாது அடியேன் அடித்தேன்-2-7-5-எப்பொழுது குழந்தை பிறந்து
வெண்ணெய் விழுங்கப் போகிறது என்று இருந்த அடியேன் –
ஸ்ரீ கிருஷ்ணனுடைய ஸுந்தர்யத்தில் ஈடுபட்டு அடியேன் —
அடித்த பின்பு அனுதாபம் கொண்டு அடியேன் என்கிறாள் ஆகவுமாம்
குடக்கூத்து-11-ஆடல் வகைகளில் ஓன்று என்றும் -6 -ஆடல் வகைகளில் ஓன்று என்றும் சொல்வர் –
குடத்தாடல் குன்று எடுத்ததோனாடல் அதனுக் கடைகுப வைந்துறப் பாய்ந்து -அடியார்க்கு நல்லார் சிலப்பதிகார உரை
சீமாலி கனவனோடு தோழமை கொள்ளவும்  வல்லாய்-உம்மைத் தொகை -எதிர்த்து தழுவியதாய் தலை கொள்ளவும் வல்லாய் என்றபடி –
அண்டத்து அமரர்கள் சூழ-2-7-9–அண்டம் -பரம பதம் -இறந்தால் தங்குமூர் அண்டமே கண்டு கொள்மின் -என்பரே –
கரு முகை -சிறு செண்பகப்பூ
உரை செய்த இம்மாலை-2-7-10–பாலாவின் பால் இறந்த கால வினையால் அணையும் பெயர்-
இரண்டாம் வேற்றுமைத் தொகை -உரை செய்தவற்றை -பட்டர் பிரான் அருளிச் செய்த இம்மாலை –

————————————————
2-8-
முப்போதும் வானவர் ஏத்தும்-2-8-3-இரண்டு ஸந்த்யையும் ஒரு உச்சிப் போதும் –
எல்லாம் உன் மேல் அன்றிப் போகாது எம்பிரான் இங்கே வாராய்-நல்லார்கள் வெள்ளறை நின்றாய் ஞானச் சுடரே-2-8-5-
திவ்யாத்மா ஸ்வரூபம் ஸ்வயம் பிரகாசமாய் ஞான மாயமாய் இருப்பதால் -ஞானச் சுடரே -என்கிறார்
எல்லாம் போகாது -ஒருமை பன்மை மயக்கம்
கஞ்சன் கறுக்கொண்டு-2-8-6-கறுப்புக் கொண்டு -கருப்பும் சிகப்பும் வெகுளிப் பொருள் -கோபம் கொண்டு -என்றபடி
பேயை பிடித்து முலை உண்ட பின்னை உள்ளவாறு ஒன்றும் அறியேன்-2-8-7-பேய்ச்சி முலை யுண்ட பின்னை
இப்பிள்ளையை பேசுவது அஞ்சுவனே போலே
கம்பக் கபாலி காண் அங்கு கடிதோடிக் காப்பிட வாராய் – 2-8 8- துர்க்கை -ருத்ரன் -சாம்பல் பூசி
எலுமிச்சை மாலை அணிந்து -கபாலம் கொண்டு இராப்பிச்சைக்காரர் என்றுமாம்
உருக்காட்டும் அந்தி விளக்கு இன்று ஒளி கொள்ள ஏற்றுகிறேன் வாராய் – 2-8 9-இன்றும் குழந்தைகளுக்கு
விளக்கு ஏற்று த்ருஷ்ட்டி சுத்திப் போடும் வழக்கம் உண்டே
பாதப்பயன் கொள்ள வல்ல பத்தர் உள்ளார் வினை போமே -2 8-10 –ஓர் அடிக்கே இத்துணை மஹிமை -என்றால்
இப்பதிகம் முழுவதுக்கும் உள்ள பலன் வாசா மகோசரமாகுமே
ஒவ் ஒரு பாட்டிலும் கடை பாதத்தில் உள்ள காப்பிடலாகிய புருஷார்த்தத்தைக் கைக் கொள்ளக் கடவ –
பக்தர்களுடைய பாபங்கள் எல்லாம் தீரும் என்றுமாம் –

———————————–
2-9-
அண்ணற்கு அண்ணான்  மகனைப் பெற்ற வசோதை நங்காய் உன் மகனைக் கூவாய் -2 9-1 -தன் நம்பி நம்பியும்
இங்கு வளர்ந்தது அவன் இவை செய்வது அறியான் போலே
வருக வருக வருக -2-9-2–விரைவுப் பொருளில் மும்முறை வந்த அடுக்கு
காகுத்தன் -காகுஸ்தன் -ககுத்-முசுப்பு – -இந்திரனுடைய முசுப்பு மேல் ஏறி யுத்தம் -ஸ்தன்-அதில் இருப்பவன்
ஒரு பொருள் மேல் பல பேர் வரில் இறுதி ஒரு வினை கொடுப்ப தனியும் ஒரோ வழி-நன்னூலின் படியே
இப்பாட்டில்-2-9-4- -கொண்டல் வண்ணன் -கோயில் பிள்ளை -திரு நாரணன் -கண்ணன் ஒரு பொருளே
என்று தெளிய நின்றதனால் பெயர் தோறும் போதராய் என்ற வினை சேரும் –
போதரு -போதர்-2-9-6–என்று குறைந்து உள்ளது -போ -என்னும் வினைப் பகுதி -தா -என்னும் துணை வினையைக்
கொள்ளும் போது வருதல் என்ற பொருளைக் காட்டும் என்பர் –
போதந்து -என்கிற இது- போந்து -என்று மருவி -வந்து என்னும் பொருளைத் தரும் –
கோது குலம் -கௌ தூஹலம் -வடசொல்லின் விகாரம் -எல்லாருடைய கௌதூஹலத்தையும் தன் மேல் உடைய –
எல்லாராலும் விரும்பத் தக்க கல்யாண குணங்களை யுடையவன் -என்ற படி
பன்னிரண்டு திருவோணம் அட்டேன்-2-9-7- -ஒவ் ஒரு திருவோணத்துக்கும் செய்ய சக்தி இல்லாமையால்
ஒரு திரு வோனத்துக்கு ஸம்வத்ஸத்ரம் முழுவதுக்கும் சேர்த்து -நோன்புக்கு உறுப்பாக /அக்காரம்-கருப்புக்கட்டி -திரட்டுப் பால் என்னவுமாம்
இதுவும் ஒன்றே என்று சொல்லாமல் இவையும் சிலவே பன்மை -நீ பிள்ளை வளர்க்கும் பரிசும் -அவன் தீமை செய்யும் திறமும் –
நான் வந்து முறைப்படும் முறைமையும் எல்லாம் சால அழகியவாய் இருக்கின்றன -என்ற கருத்தைக் காட்டுமே –
தொழுத்தைமார்-2-9-8- -அடிமைப் பெண்கள் -இடைச்சிகளாகிலும் இடையர்களாகிலும் தங்கள் நேராகப் பழிக்கில் வருந்திப் பொறுக்கலாய் இருக்கும்
ஒரு நாழி நெல்லுக்குத் தம் உடலையும் உயிரையும் எழுதிக் கொடுத்து விட்டு உழைக்கின்ற குக்கர் பேசும் பழிகளை பொறுக்க ஒண்ணாது என்று கருத்து
இணை அடி என் தலை மேலனவே-2-9-11–மேலவே-பாட பேதம் சிறக்காது –
விஷ்ணு சித்தர் -பனிக் கடலைப் பள்ளி கோளைப் பழகவிட்டு ஓடி வந்து என் மனக்கடலில் வாழ வல்ல மாய மணாளா நம்பீ -என்றும்
விட்டு சித்தன் மனத்தே கோயில் கொண்ட கோவலனை -என்றும் அருளிச் செய்வார் மேலும்
குனிக்க வல்லார் -மொய்ம் மாம் பூம் பொழில் பொய்கை-படியே கூத்தாட வல்லவர்கள் –

———————————

2-10-
இன்று முற்றும்-2-10-1- -முற்றுதும் -என்பதன் குறைச் சொல் -தன்மைப் பன்மை வினை முற்று –
உயிரை இழந்து கொண்டே இருக்கிறோம் -என்றவாறு
எண் திசையோரும் இறைஞ்சித் தொழுது ஏத்த-2-10-2–உய்ய உலகு படைத்துண்ட மணி வயிற்றானாய் -பராத்பரனாய் இருந்து வைத்தே
கர்ம வஸ்யரைப் போலே பிறந்தது மட்டும் அல்லாமல் இப்படி இடைப்பெண்களுடன் இட்டீடு கொண்டு
விளையாடவும் பெறுவதே -இது என்ன ஸுசீல்யம் என்று பலரும் புகழா நிற்பதைக் காட்டும்
பைந்தலை மேல் எழப் பாய்ந்திட -2-10-3- -பைம்பொன் -பசுமை +பொன் போலே பிரிக்கக் கூடாது –
பய் -மெத்தெனவு -அழகு -பாம்பின் படம் -பல பொருள்களைக் குறிக்கும் தனிச் சொல்
தரணி அளந்தானால் இன்று முற்றும் 2-10-7—தனது திருவடியின் மென்மையைப் பாராமல் காடு மோடுகளை அளந்து அருளின
ஆயாசம் தீர நாங்கள் அவற்றை பிடிக்கிறோம் என்றால் அதற்கு இசைந்து திருவடிகளைத் தந்து அருளுதல் ஆகாதோ
தடம் பெரும் பொய்கை வாய் வாழு முதலை -2-10-8—சாப விமோசனம் பெற்று -நற்கதியை
எதிர்பார்த்து இருப்பதால் வாழும் -சிறப்பித்து அருளிச் செய்கிறார்
இப்பொழுது நடக்கும் ஸ்வேத வராஹ கல்பத்துக்கு முந்தின பாத்ம கல்பத்தைப் பற்றிய பிரளயத்தின் இறுதியில்
ஸ்ரீ வராஹ திரு வவதாரம் எடுத்து அருளியமை பற்றியே இந்த கல்பத்துக்கு இந்த பெயர் ஆயிற்று –
மங்கை நல்லார்கள்-2-10-10-நல் மங்கைமார்கள் -கண்ணன் மேல் உள்ள ப்ரேமத்தால்

—————————————–
3-1-
வஞ்ச மகள் கொங்கை துஞ்ச வாய் வைத்த பிரானே–3-1-1-துஞ்ச-தூங்க -பொருளில் இருந்தாலும்
இங்கே -மாண்டு போம் படி -தீர்க்க நித்திரை அன்றோ
வல் பாரச் சகடம் இறச் சாடி வடக்கிலகம் புக்கு இருந்து மின் போல் நுண் இடையாள் ஒரு கன்னியை வேற்று உருவம்
செய்து வைத்த-3-1-2-ஈடும் வலியுமுடைய இந்நம்பி பிறந்த ஏழு திங்களில் ஏடலர் கண்ணியினானை வளர்த்தி யமுனை நீராடப் போனேன்
சேடன் திரு மறு மார்பன் கிடந்து திருவடியால் மலை போல் ஓடும் சகடத்தைச் சாடிய பின்னை உரப்புவது அஞ்சுவனே –பாசுரத்தோடு ஒப்புமை
வேற்று உருவம் செய்து வைப்பதாவது -கண் மலர் சோர்ந்து முலை வந்து விம்மிக் கமலச் செவ்வாய்
வெளுப்ப என் மகள் வண்ணம் இருக்கின்ற வா நான்காய் என் செய்கேன் என் செய்கேனோ -என்றபடி பண்ணுகை –
பிள்ளை நம்பீ உன்னை என் மகனே என்பர் நின்றார்-3-1-3-இவன் என் பிள்ளை அன்று என்று நான் ஆணை இட்டுச் சொன்னாலும்
மத்தியஸ்தர் கேளார் -என்று கருத்துத் தோன்றும் -மகனே -ஏவகாரம்-பிரிநிலை
கொய்யார் பூந்துகில்-3-1-4- -கொய்தல் நிறைந்த அழகிய புடவைகள் -கொய்சகம் – கொசுவம் உலக வழக்கு
பற்பல பேசுவ -3-1-4—பலவின்பால் படர்க்கை வினை முற்று -பெயர் எச்சப் பொருள் தந்து நிற்றல் -பிறர் பேசுகின்ற என்ற பொருள் –
வினை முற்றே வினை எச்சம் ஆகிலும் குறிப்பும் உற்றீர் எச்சம் ஆகலும் உளவே -என்ற சூத்திரத்தின் படியே –
ஆகலும் -எண்ணி நின்ற எதிரது தழுவிய எச்ச உம்மையே நோக்குக –
கன்னி ஒருத்திக்கு சூழ் வலை வைத்து திரியும்-3-1-6-கண் என்று உபமேயத்தை சொல்லாமல் உபமானச் சொல்லால்
லக்ஷணையால்-உருவக உயர்வு நவிற்சி அணி-வடமொழி -ரூபக அதிசய யுக்தி அலங்காரம் –
ஒருத்திக்கு -உருபு மயக்கும் -ஒருத்தியின் மேல் என்றபடி –
நந்தன் காளாய் உன்னை அறிந்து கொண்டேன் உனக்கு அஞ்சுவன் அம்மம் தரவே-3 1-8 -நந்தனுக்கு காளாய் என்றும் ஆளாய் என்றும்-
விபரீத லக்ஷணை –அவரால் நியமிக்கப் படாமல் அன்றோ நீ இத்தீமைகளை செய்து என்னை பழிக்கும் படி-என்றவாறு
கேளார் ஆயர் குலத்தவர் -3-1-8—மானமுடைத்து உங்கள் ஆயர் குலம் -பெரிய திருமொழி -10-7-1-அலர் தூற்றுதலை கேட்டால்
சஹியார்கள் -அவர்கள் கண் வட்டத்தில் வாழ்ந்து இருப்பது அரிது காண் என்கிறாள்
உன்னை உரப்பவே நான் ஒன்றும் மாட்டேன்-2-1-10-உரப்ப-சிஷிக்க -ஊனமுடையன செய்யப் பெறாய் என்று
இரப்பன் உரப்ப கில்லேன் -என்பர் திருமங்கை ஆழ்வாரும்
ஆரா இன்னமுது உண்ண தருவன் நான் அம்மம் தாரேன் என்ற மாற்றம்-3-1-11-இதுவரை தந்த நான் இனி அஞ்சுவேன் –
தருவ-எதிர் கால வினை முற்று -வழுவு அமைதி இலக்கணப்படி தந்தேன் என்ற இறந்த காலப் பொருளில் வந்தது
மட்டும் இல்லாமல் -தந்த நாம் அம்மம் தாரேன் -என்று பெயர் எச்சப் பொருளையும் காட்டும் –
ஆகவே இவ் வினை முற்று -முற்று எச்சம் என்றற்பாற்று-

———————————

3-2-
கன் மணி நின்றதிர் கானத ரிடைக் கன்றின் பின்னே-3-2-3-கல் -லக்ஷணையால் மலையை குறிக்கும் –
பிரதி த்வனி -அதிர்தலை சொன்னவாறு-
எண்ணற்கு அரியானை போக்கினேன் எல்லே பாவமே -3 2-4 – எத்தனை தீம்புகள் செய்து பழி வர விட்டான் ஆகிலும்
கொடிய என் நெஞ்சம் அவன் என்றே கிடைக்குமே போலே –
கேளார் ஆயர் குலத்தவர் இப்பழி கெட்டேன் வாழ்வில்லை -என்றவள் தானே இப்பொழுது பிரிவாற்றாமையால்
இவ்வாறு அருளிச் செய்கிறாள் பன்னிரு திங்கள் வயிற்றில் கொண்ட அப்பாங்கினால்-3-2-8-உன்னை என் மகனே என்பர் நின்றோர் –
என்பதையே கொண்டு இவ்வாறு அருளிச் செய்கிறாள்
குடையும் செருப்பும் கொடாதே-3-2-9-மேல் திரு மொழியில் குடையும் செருப்பும் குழலும் தருவிக்கக் கொள்ளாதே
போனாய் மாலே -3-3-4—என்பதாலே -இங்கு கொடாதே-என்பதற்கு -அவன் வேண்டா என்று வெறுக்கச் செய்தேயும்
பலாத்காரமாக கட்டாயப்படுத்தி கொடாமல் என்று விரித்து பொருள் கொள்ள வேண்டும்
என்றும் எனக்கு இனியானை-3-2-10–ஆணாட விட்டிட்டு இருக்குமே –

————————————-

3-3-
சீலைக் குதம்பை ஒருகாது ஒரு காது செந்நிறம் மேல் தோன்றிப் பூ-3-3-1-திரியை ஏரியாமே காதுக்கு இடுவன்-என்றபடி
இரண்டு காதுகளிலும் அவள் அத்திரியை இட்டு அனுப்ப அவன் காட்டிலே ஒரு காதில் திரியை களைந்து
செங்காந்தள் பூவை அணிந்து கொண்டு வந்தமை அறிகை –
கன்னி நன் மா மதிள் சூழ் தரு பூம் பொழில் காவிரித் தென்னரங்கம்-3-3-2-கன்னி ஸ்திரம் என்றபடி
கன்னி -பெண் அழிவில்லாமை கட்டிளமைக்கும் பேரே-என்றான் மண்டல புருஷன்
வாழ்வு உகந்து உன்னை இளம் கன்று மேய்க்க சிறுகாலே யூட்டி ஒருப்படுத்தேன்-3-3-2-ஸ்வ ப்ரயோஜனத்தை கணிசித்தேனே ஒழிய
உன் பிரயோஜனத்தை விரும்பிற்றிலேனே-என்று உள் வெதும்பி அருளிச் செய்கிறாள் –
உன் கண்கள் சிவந்தாய் அசைந்திட்டாய் நீ எம்பிரான் -3 3-4 -சிவக்கப் பெற்றாய் என்றபடி –
சினை வினை சினை யொடும் முதலொடும் செறியும் -சூத்ரம்
சிறுப் பத்திரமும்-3-3-5-சிறிய கத்தி -பத்திரம் இலை வனப்புப் படை நன்மை சிறகே பாணம் -நிகண்டு –
கன்றின் உருவாகி மேய்புலத்தே வந்த அசுரர் தம்மை-3-3-7-ஒருவனை -பால் வழுவமைதி -அசுரன் தன்னை -பாட பேதம் சிறந்ததே –
உவப்பினும் உயர்வினும் சிறப்பினும் செறலினும் இழிப்பினும் பால் திணை இழுக்கினும் இயல்பே -நன்னூலார்
ஐயர் இவர் அல்லால் நீராம் இது செய்தார் -ஐயர் நீராம் ஒருமைப்பால் பன்மைப் பாலாக –
தீரா வெகுளியளாய்-இதற்க்கு ஆதி கோபம் -என்றும் உண்டே
பண்ணேர் மொழியாரைக் கூவி முளை யட்டிப் பல்லாண்டு கூறுவித்தேன்-3-3-9-முளையட்டுதல் -திருக் கல்யாண
அங்கமாக நவ தானியங்களைக் கொண்டு பாலிகையை சொன்னவாறு –

——————————

3-4
முதல் பாட்டு தாமான தன்மையில் ஆழ்வார் அருளிச் செய்கிறார் -கலாபம் தழையே தொங்கல் என்று இவை
கலாபப் பீலியில் கட்டிய கவிகை -நிகண்டு -இங்கு அவாந்தர பேதம் -தட்டும் தாம்பாளமும் போலே
பீலி -விசிறிக்கும் திருச் சின்னத்துக்கு பேர்
அது கண்டு இவ்வூர் ஓன்று புணர்க்கின்றதே-3 4-3 -கொண்டு -என்றும் பாட பேதம் –
கண்டதுவே கொண்டு எல்லாரும் கூடி -திருவாய் மொழி போலே
இள மூளையும் என் வசம் அல்லவே -3-4-4 -என் கொங்கை கிளர்ந்து குமைத்துக் குதுகலித்து ஆவியை ஆகுலம் செய்யும் என்றபடி –
அடி உடைமை சொல்லும் போது –ஒரு கோத்ர சம்பந்தம் சொல்ல வேணும் இறே-மாலிரும் சோலை எம் மாயற்கு அல்லால்-3-4-5-
கோத்ர சம்பந்தம் பர்வத சம்பந்தம் சிலேடை
வளை கோல் வீசா -3-4-6- வீச -பாட பேதம் பொருந்தாது
சாலப் பல் நிரைப் பின்னே-3-4-7-சால உறு தவ நனி கூர் கழி மிகல்-நன்னூல் -மிகுதியைச் சொல்லும்
உரிச் சொல்லுடன் அணைந்த பல் -பசுக்கூட்டங்களின் எண்ணிறந்தமை காட்டும் –
திருநாமம் இட்டு அங்கு ஓர் இலை அம் தன்னால்-3-4-8-இல் -என்று உள்ளாய் -அயம் என்ப நீர் தடாகம் -நிகண்டுவின் படி ஜலமாய் –
திருப் பவளத்துக்கு உட்பட்ட ரசம் -சிந்தூரப்பொடியை அம்ருத ரசத்தினால் நனைத்து குழைத்து திரு நாமம் சாத்தி -என்றபடி
அன்றிக்கே இலயம் தன்னால் வரு மாயப்பிள்ளை -என்று கொண்டு –
இலயமே கூத்தும் கூத்தின் விகற்பமும் இரு பேர் என்ப -நிகண்டு -கூத்தாடிக் கொண்டு வரும் என்றபொருளில் –
மல்லிகை வனமாலை மௌவல் மாலை-3-4-9-வனம் -அழகு -என்றும் வன மல்லிகை -காட்டு மல்லிகை –
மௌவல் -மல்லிகைக்கும் முல்லைக்கும் மாலதிக்கும் பெயர் –

——————————–

3-5-
துன்னு சகடத்தால் புக்க பெரும் சோற்றை -என்பதால் சோற்றுப் பருப்பதம் -3-5-1-சோறாகிய பர்வதம்
வட்டத் தடம் கண் மடமான் கன்றினை வலை வாய் பற்றிக் கொண்டு குற மகளிர்
கொட்டைத் தலைப்பால் கொடுத்து வளர்க்கும் கோவர்த்தனம் என்னும் கொற்றக் குடையே -3 5-1 – ஸ்வாபதேசம் –வட்டம் -தனது வர்ணாஸ்ரம
விருத்தியில் விசாலமான ஞானத்தையும் -அதனை உபதேசித்து அருளின ஆச்சார்யர் பக்கல் க்ருதஞ்ஞதையும்
ஸ்வ ரக்ஷணத்தில் அசக்தியும் யுடையான் ஒருவனை ஆச்சார்யரானவர் வாசுதேவன் வலையுளே-என்றபடி
எம்பெருமான் வலையுள்ளே அகப்படுத்தி அவனுக்கு சகல வேத ஸாஸ்த்ர தாத்பர்யமான பாலோடு அமுதன்ன
திருவாயமொழியை உரைத்து வளர்க்கும் தன்மையைச் சொல்லிற்று –
இப்படிப்பட்ட மஹானுபவர்கள் உறையும் இடம் அம்மலையின் சிறப்பு என்றவாறு
வழு ஒன்றும் இல்லா செய்கை வானவர் கோன்-3-5-2-விபரீத லக்ஷணை -அவன் நினைவாலே யாகவுமாம்
இழவு தரியாதது ஓர் ஈற்றுப்பிடி இளம்சீயம் தொடர்ந்து முடுகுதலும் குழவி இடைக் கால் இட்டு எதிர்ந்து  பொரும் கோவர்த்தனம்
என்னும் கொற்றக் குடையே -3 -5 2- ஸ்வாபதேசம் -தன்னைப் பற்றிக் கிடக்கும்
சிஷ்யனுடைய விரஹத்தைப் பொறுக்க மாட்டாத ஆச்சார்யனானவன் -அச் சிஷ்யனை தொடர்ந்து முடிப்பதாக வருகின்ற
வாசனா ரூப கர்மங்களுக்கு அஞ்சி அவனைத் தன் திருவடிகளுக்கு அந்தரங்கன் ஆக்கிக் கொண்டு
அக்கர்ம வாசனையை நீக்கி முடிக்கும் தன்மையைச் சொல்லிற்று ஆகிறது
தம் பாவையரை புன மேய்கின்ற மான் இனம் காண்மின் என்று கொம்மை புயம் குன்றர் சிலை குனிக்கும் கோவர்த்தனம்
என்னும் கொற்றக் குடையே – 3-5 3- ஸ்வாபதேசம் -பெரும் கொடையாளனாய் இருக்கும் ஒரு ஆச்சார்யர்
தன்னை சரணமாகப் பற்றி இருக்கும் சிஷ்யர்கள் விஷயாந்தர பரர்களாக அதிசங்கித்து
அத்தை விலக்க அவர்களுக்கு பிரணவத்தின் பொருளை பறக்க உபதேசித்து அருளுகிற படியைச் சொல்லுகிறது
பிரணவத்தை சிலையாக உருவகம் -சேஷ பூத ஞானம் பிறக்கவே விஷயாந்தர பிரவணம் ஒழியுமே
கானக்களியானை தன் கொம்பு இழந்து கதுவாய் மதம் சோர தன் கை எடுத்து கூனர் பிறை வேண்டி அண்ணாந்து நிற்கும்
கோவர்த்தனம் என்னும் கொற்றக் குடையே -3 5-5 – ஸ்வாபதேசம்-சம்சாரம் ஆகிற மருகாந்த்ரத்திலே களித்துத் திரிகிற ஆத்மா –
தனது மமகாராம் அழியப் பெற்று -மத மாத்சர்யங்களும் மழுங்கப் பெற்று -சத்வம் தலை எடுத்து அஞ்சலி பண்ணிக் கொண்டு ப்ரக்ருதி ஆத்ம
விவேகம் முதலிய ஞானங்களை எல்லாம் பெற விரும்பி அஞ்சலி ஹஸ்தனாய் இருக்கும் படியை குறிக்கும் -இது மகாரார்த்தம்
குப்பாயம் என நின்று காட்சி தரும் கோவர்த்தனம் என்னும் கொற்றக் குடையே – 3-5 6- -குப்பாயம் -சட்டை –
மெய்ப்பை-சஞ்சளி -கஞ்சுகம் -வாரணம் -குப்பாயம் அங்கி சட்டை யாகும் -நிகண்டு -இங்கு சந்தர்ப்பம் நோக்கி முத்துச் சட்டை
அனுமன் புகழ் பாடி தம் குட்டங்களை குடம் கை கொண்டு மந்திகள் கண் வளர்த்தும் கோவர்த்தனம் என்னும்
கொற்றக் குடையே -3 5-7 – குழந்தைகளை ஓக்கலையில் வைத்து கதை சொல்லி தூங்கப் பண்ணும் மாதாவை போலே -இங்கு ஸ்வாப தேசம் –
கபடச் செயல்களுக்கு ஆகரமான இந்திரியங்களின் திறலை வென்ற பாகவதர்கள் ஞான அனுஷ்டானங்களை தமது கைக்கு அடங்கின
சிஷ்யர்களுக்கு உபதேசித்து இம்முகமாக அவர்களுக்கு ஞானம் வளரச் செய்யும் மஹாநுபாவர்களின் படியைக் கூறியவாகும்
தவ மா முனிவர் இருந்தார் நடுவே சென்று அணார் சொறிய கொலை வாய்ச்சின வேங்கை கண் நின்று உறங்கும் கோவர்த்தனம்
என்னும் கொற்றக் குடையே -3 5-8 – ஸ்வாப தேசம்-காம க்ரோதம் மதம் மாச்சரியம் போன்ற தீய குணங்களுக்கு வசப்பட்டு ஒழுகும்
சம்சாரிகள் நாத முனிகள் போல்வாருடைய திரு ஓலக்கத்திலே புகுந்து வருத்தம் தோற்ற நிற்க -அவர்கள் பரம காருண்யத்தால் உஜ்ஜீவன
உபாயம் தெளிவாக உபதேசித்து அருள அதனால் திருந்து உலக உணர்வுகளில் உறக்கமுற்று பேரின்பம் நுகருமாற்றை பெறுவித்தவாறாகும்
தம்முடைக் குட்டங்களைக் கொம்பேற்றி இருந்து குதி பயிற்றும் கோவர்த்தனம் என்னும் கொற்றக் குடையே – 3-5-9- -ஸ்வாப தேசம்-
சதாச்சார்யர்கள் தங்கள் அபிமானித்த சிஷ்யர்களை அன்புடன் அணைத்துக் கொண்டு நல் வழி காட்டுகைக்காக வேத சாகைகளை
ஓதுவித்து அவற்றிலே புத்தி சஞ்சாரம் பண்ணிக் கொண்டு இருக்கும் படி ஞான உபதேசம் பண்ணும் படியை சொல்லிற்றாம்
முசு -குரங்குகளின் ஒரு வகைச்சாத்தி -காருகம் யூகம் கருங்குரங்காகும்–ஓரியும் கலையும் கடுவனும் முசுவே -நிகண்டு
கொடி ஏறு செம்தாமரை கை விரல்கள் கோலமும் அழிந்தில வாடிற்று இல-3-5-10-ஸ்வாப தேசம்-வேதாந்த நிஷ்டர்களான
ஆச்சார்யர்கள் தம் அடி பணிந்த சிஷ்யர்களுக்கு ரசமான அர்த்தங்களை உபதேசித்து தங்கள் சுத்த ஸ்வரூபர்களாய் இருக்கும் படி சொல்லிற்று

———————————————

3-6-
நாவலம் பெரிய தீவினில் வாழு நங்கைமீர்கள்-3-6-1-
உப்புக் கடல் -கருப்புக் கடல் -கள்ளுக் கடல் -நெய்க் கடல் -தயிர்க் கடல் -பாற் கடல் -நீர் கடல் –
ஜம்பூ த்வீபம் -ப்லஷ த்வீபம் – சால்மல த்வீபம் -குச த்வீபம் -கிரௌஞ்ச த்வீபம் -சாக த்வீபம் -புஷ்கர த்வீபம்
ஜம்பூ த்வீபம் நடுவில் உள்ளது -அதன் நடுவில் மேரு பொன் மலை உள்ளது -அதை சுற்றி உள்ள இளாவ்ருத வருஷத்தில்
ஸ்ருஷ்டிக்கப்பட்டுள்ள நான்கு மலைகளைச் சுற்றி நான்கு திசைகளிலும் நான்கு மரங்கள் –
அவற்றில் ஓன்று நாவல் மரம் -ஜம்பூ – நாவல் – அதனாலே இதற்க்கு பெயர் -இத்தீவில் நவம கண்டம் பாரத வர்ஷத்தில் தான்
தான் கர்ம அனுஷ்டானம் -மற்ற தீவுகள் பலம் அனுபவிக்க தான் -அதனால் சிறப்பு
இட அணரை இடத்தோளோடு சாய்த்து-3-6-2-அணர் -தாடி -ஆகு பெயரால் மோவாயைக் குறிக்கும்
சென்னி வேர்ப்பச் செவி சேர்த்து நின்றனரே – 3 6-3-இங்கு சென்னி -நெற்றியை சொன்னவாறு –
மத்தகம் இலாடம் -முண்டகம் -நுதல் -குலம் -நெற்றி -பாலம் -நிகண்டு
கானகம் படி-3-6-4- -காட்டுக்குள்ளே இயற்கையாக-பிருந்தாவனத்தில் –காடு நிலத்திலே என்றுமாம்
வானவர் எல்லாம் ஆயர் பாடி நிறைய புகுந்து -3-6-7-குழலூதுவது ப்ருந்தாவனமாய் இருக்க திருவாய்ப்பாடியில் புகுந்தது –
கீழ்க் கச்சியில் பேர் அருளாளன் கருட சேவை திருநாள் கூட்டத்து திரளால் மேல் கச்சி அளவும் நிற்குமா போலே –
பஞ்ச லக்ஷம் கோபிமார்கள் அணுக்கர்கள் சூழ்ந்த இடம் அன்றோ
கவிழ்ந்து இறங்கி செவி ஆட்டகில்லாவே -3 6-8 -கவிழ்ந்து இறங்கி-ஒரு பொருள் பன் மொழி -நன்றாகத் தொங்க விட்டுக் கொண்டு என்றபடி
குழல் இருண்டு சுருண்டு ஏறிய குஞ்சி  கோவிந்தனுடைய-3-6-1-மை வண்ண நறும் குஞ்சி குழல் பின் தாழ போலே

————————————–

3-7-
கண்ணில் காண்பரேல் ஆடவர் பெண்மையை அவாவும் தோளினாய்-கம்பர்
வராஹ வாமனனே அரங்கா வட்ட நேமி வலவா ராகவா உன் வடிவு கண்டால் மன்மதனும் மடவாராக வாதரம் செய்வன் -திருவரங்கத்து மாலை
பெண்டிரும் ஆண்மை வெஃகி பேதுரு முலையினாள்-சீவக சிந்தாமணி
கண்ணனுக்கே ஆமது காமம் -அறம் பொருள் வீடு இதற்கு என்று உரைத்தான் வாமனன் சீலன் ராமானுஜன் இந்த மண் மிசையே -அமுதனார்
சம்பந்த ஞான பிரஞ்ஞா அவஸ்தை -தோழி-பிராணவார்த்தம் / உபாய அத்யாவசிய பிரஞ்ஞா அவஸ்தை தாயார் -நமஸார்த்தம் /
பேற்றுக்கு த்வரை உந்த தாய் -நாராயணார்த்தம்
சம்பந்த உபாய பலன்களில்-உணர்த்து துணிவு பதற்றம் -ஆகிற பிரஞ்ஞா அவஸ்தைகளுக்கு தோழி தாயார் மகள் -என்று பெயர் -நாயனார்
ஸ்வாபதேசம் -சரீரம் பிரகிருதி சம்பந்தத்தால் சுத்த சத்வமாக பெறவில்லை -அவனுடைய ஸ்வரூபாதிகளை அடைவு படச் சொல்ல வல்லமை இல்லை –
மடிதற்றுத் தான் முந்துறும் -என்ற திருக்குறள் படி ஆடையை அரையில் இறுக உடுத்துக் கொண்டு முந்துற்றுக் கிளம்பும் முயற்சி இல்லை
ஆழ்வார் திருவவதரித்த பொழுதே தொடங்கி எம்பெருமானுக்கு அல்லாது செல்லாமை இப்பாட்டில் வெளியாம் –
3-7-2-
எம்பெருமானை வசப்படுத்த ஸ்தோத்ரங்களையும் பிரணாமாதிகளும் பூர்ணமாக பெறாது இருக்கும் இளைமையாய் இருக்கச் செய்தேயும்
எம்பெருமானை ஸம்ஸ்லேஷிக்கப் பெற்றுக் கோர மாதவம் செய்தனன் கொல் அறியேன் -என்றால் போலே ஸ்ரீ ஸூக் திகளால்
பகவத் விஷயத்தில் உள்ள அபி நிவேசத்தை வெளிப்படுத்திய ஆழ்வார்படியை அன்பர் கூறுதல் –
3-7-3-
சிற்றில் -ஹேயமான தேகத்தையும் வாஸஸ் ஸ்தானமான வீடு முதலியவற்றையும் சொல்லும்
ஆழ்வார் ப்ராக்ருதத்தில் இருந்தும் விஷயாந்தரங்களில் நெஞ்சை செலுத்தாமல் எம்பெருமான் திவ்யாயுத அம்சமான பாகவதர்களையே
தியானித்து இருப்பர் என்கிறது
முலை -பக்தி -முற்றும் போந்தில -பரம பக்தி யாக பரிணமித்தது இல்லை என்றாலும் பகவத் விஷயத்தில்
இவ்வளவு அவகாஹம் வாய்ந்தது எங்கனே என்ற அதி சங்கையை சொன்னவாறு
பாலிகை -3-7-4–என்னாமல் பாலகன் என்றது -உகப்பினாலான பால் வழுவமைதி –
உவப்பினும் உயர்வினும் சிறப்பினும் செறலினும் இழிப்பினும் பால் திணை இழுக்கினும் இயல்பே -நன்னூல்
3-7-5-
ஸ்வா பதேசம் -பகவத் விஷயத்தில் பேரவாக் கொண்ட இவ்வாழ்வாரை பகவத் சந்நிதியில் சேர்த்தமையை அன்பார் கூறுவது இதன் ஸ்வா பதேசம்
வேதம் வல்லார்களைக் கொண்டு விண்ணோர் பெருமான் திருப் பாதம் பணிந்து -இருந்தாலும் த்வரை மிக்கு பதறி நேராக எம்பெருமானைப் பற்ற
ஆழ்வார் பிரவ்ருத்தி சைலிகளைக் கண்ட அன்பார் இது பிரபன்ன சந்தானத்துக்கு ஸ்வரூப விருத்தம் என்று அறுதியிட்டு
பாகவத புருஷகார புரஸ் ஸரமாக இவரை அங்கு சேர்க்கலுற்ற படியை சொல்லிற்று
மங்கைமீர் –இப்படி தாய் சிறகின் கீழ் அடங்காப் பெண்ணைப் பெறாத பூர்த்தி உள்ளவர்களே
பாடகம் பட்டம் -3-7-5-ஸ்வா பதேசம்-சேஷத்வ ஞானாதிகளாகிய ஆத்ம பாஷாணங்கள் -ஆச்சார்ய நிஷ்டை மாத்திரத்திலே
பர்யாப்தி பிறவாமல் உகந்து அருளின தேசங்களுக்கு சென்று ஆழ்ந்தமை சொல்லிற்று
3-7-7-ஸ்வாபதேசம் க்ரம பிராப்தி பற்றி பதறி பகவத் சந்நிதி போய்ப் புகுந்து அவன் திரு நாமங்களை அனுசந்தித்து பிச்சேறின படியை அன்பார் கூறுதல்
3-7-8-காறை பூணும் -பகவத் பிரணாமம் ஆகிற ஆத்ம அலங்காரம் / கண்ணாடி காணும் -ப்ரக்ருதி ஆத்ம விவேகம் பண்ணும் படி
வளை குலுக்கும் -கலை வளை அஹம் மமக்ருதிகள் -சாத்விக அஹங்காரம் உடைமை /கூறை யுடுக்கும் -பகவத் விஷயத்தில் பிரவ்ருத்தி
அயர்க்கும் -இவை சாதனா அனுஷ்டானமாக தலைக் கட்டிவிடுமோ என்ற கலக்கம் /கொவ்வைச் செவ்வாய் திருத்தும் -வாசிக கைங்கர்யங்கள் திருந்தின படி
ஓவாதே நமோ நாரணா என்பவள்
3-7-9-அந்தணர் மாடு -வேதம் ஓதுவித்து ஆழ்வாரை நம் பக்கல் இருத்துவோம் என்றால் இவர் பர்யாப்தர் ஆகாமல் பகவத் விஷயம்
அளவும் போய் அந்வயிக்க வேணும் என்று பதறுவதனால் இவரை அங்கெ சேர்த்து விட வேணும் என்று அறுதியிட்ட அன்பர்கள் பாசுரம்

—————————————

3-8-
காவியங் கண்ணி என்னில் கடி மலர்ப் பாவை ஒப்பாள் -புகழால் வளர்த்தேன்-3-8-4- -புகழ் உண்டாம்படி வளர்த்தேன் என்றவாறு
மாமியார் சீராட்டுதலை நான்காம் பாட்டில் சங்கித்து -மாமனார் சீராட்டுதலை ஐந்தாம் பாட்டில் சங்கிக்கிறார் –
அறநிலை ஒப்பே பொருள் கோள் தெய்வம் யாழோர் கூட்டம் அரும் பொருள் வினையே இராக்கதம் பேய் நிலை என்று கூறிய மறையார் மன்றல்
எட்டிவை அவற்றுள் துறையமை நல் யாழ்ப் புலமையோர் புணர்ப்புப் பொருண்மை என்மனார் புலமையோரே -விவாஹம் எட்டு வகை
யாழோர் கூட்டம் -காந்தர்வ விவாஹம் -தனி இடத்தில் இருவரும் கூடுகை -ஸாஸ்த்ர மரியாதை இல்லாமல் தனக்கு வேண்டியபடி செய்தல்-3-8-6-
பண்டப் பழிப்புகள் சொல்லி-3-8-7–பண்டம் பதார்த்தங்களில் குறை சொல்லி -உபமேய அர்த்தம் தொக்கி நிற்கிறது –
குடியில் பிறந்தவர் செய்யும் குணம் ஒன்றும் செய்திலன் அந்தோ-3-8-8-அந்தோ -மகிழ்ச்சி -இரக்கம் -துன்பம்-நிகண்டு – -இங்கு இரக்கத்தால்

————————————

3-9-
பாடிப் பற-பாசுரங்கள் தோறும் /-உந்தி பற இறுதிப் பாட்டில் / உந்தி பேதையார் விரும்பியாடல் -உந்தியே மகளிர் கூடி விளையாடல் -நிகண்டு
உந்தி பற என்பது பல்வரிக் கூத்துள் ஓன்று -சினத்துப் பிழூக்கை -வெண்பா சிலப்பதிகாரத்தில் உண்டு
கொங்கை குலுங்க நின்று உந்தி பற -மாணிக்கவாசகர் -திருவாசகம் –
சோபனம் அடித்தல் கும்மி அடித்தல் போன்ற லீலா ரஸ விளையாட்டு -பறவைகளைப் போலே ஆகாயத்தில் குதித்து பறந்து விளையாடுவது –
வன்னாத புள்ளால் வலியப் பறித்திட்ட-என் நாதன் வன்மையை பாடிப் பற-3-9-1-வேத மயன்-பெயர் யஜுர் சாமமுமாம் பறந்தே தமது
அடியார்களுக்குள்ள பாவங்கள் பாற்றி யருள் சுரந்தே அளிக்கும் அரங்கன் தம் ஊர்திச் சுவணனுக்கே -திருவரங்கத்து மாலை -88-
தாடகை -ஸூ கேது யக்ஷன் மகள் -ஸூந்தன் என்பவன் மனைவி -அகஸ்திய முனி சாபத்தால் இராக்கதத் தன்மை அடைந்தாள்
முது பெண்-3-9-2- -தீமை செய்வதில் பழையவள்
உருப்பிணி நங்கையைத் தேரேற்றிக் கொண்டு-3-9-3- விதர்ப்ப தேசம் -குண்டின பட்டணம் -பீஷ்மகன் அரசனுக்கு-ருக்மன் முதலிய -ஐந்து பிள்ளைகள் –
ஸ்ரீ ருக்மிணி பிராட்டி – உருப்பணி நங்கை தன்னை மீட்ப்பான் தொடர்ந்து ஓடிச் சென்ற உறுப்பினை –மேலே -4- 3-திருமொழியில் அருளிச் செய்கிறார்
நாலூர் பிள்ளை நிர்வாகம் -மாற்றுத் தாய் ஸூ மித்ரா தேவி-மற்றைத்தாய்-மாறு ஒப்பாய் பெற்ற தாயும் போலி/
கூற்றுத் தாய் கைகேயி-கொடுமையில் எமனை ஒப்பாள்
திருவாய்மொழிப் பிள்ளை நிர்வாகம் -மாற்றுத் தாய் கைகேயி–பெருமாள் கௌசல்யார் தேவி நினைவாலே –
பரதன் நினைவுக்கு மேல் பொருந்தாமையாலும் மாற்றாம் தாய் —
கூற்றுத் தாய் ஸூ மித்ரா தேவி -கூறு பட்ட ஹவிஸ் ஸ்வீ கரித்ததால் –
ஒரு தாய் இருந்து வருந்த வைதேகியுடன் சுரத்தில் ஒரு தாய் சொலச் சென்ற தென்னரங்கா -திருவரங்கத்து மாலை
காளியன் ஸ்தாவர ஜங்கமங்களையும் அழிக்கப் புகுந்தவனாகையாலே மீண்டும் மீண்டும்-6/7-பாசுரங்களில் அந்த விருத்தாந்தத்தை அருளிச் செய்கிறார்
பிரம்மா புத்திரர் -புலஸ்திய முனிவர் குமாரர் விச்வரஸ் -இரண்டாம் மனைவி கேகேசி வயிற்றில் ராவண கும்ப கர்ணன் சூர்ப்பனகை விபீஷணன்
இவளை காலகை என்பவள் மக்கள் காலகேயர் -ஒருவன் வித்யுஜ்ஜிஹ்வன் என்பவனுக்கு கல்யாணம்
அவனை ராவணனே கொல்ல-சூர்பனகைக்கு ஜன ஸ்தானம் இடத்தில் தன் சித்தி பிள்ளை கரனையும் வைத்தான் –
தபோ வலிமையால் வேண்டிய வடிவு எடுக்கும் சக்தி கொண்டவள் –

——————————–

4-1-
தொல்லை வடிவு கொண்ட  மாயக் குழவி-4-1-4-சுருக்கிக் கொண்ட -என்றபடி -மேல் குழவி என்பதால் –
கள்ளப் படை துணையாகி பாரதம் கை செய்யக் கண்டார் உளர் – 4-1 8- படைக்கு கள்ளத் துணையாகி –
உற்றாரை எல்லாம் உடன் கொன்று அரசாளப் பெற்றாலும் வேண்டேன் பெரும் செல்வம்–என்று இருந்த அர்ஜுனனை போரில் மூட்டி –
குரக்கு வெல் கொடி -4-1-7—பெருமாளுக்கு பெரிய திருவடி த்வஜமானது போலே அர்ஜுனனுக்கு சிறிய திருவடி த்வஜமாயினான்-  
ஆழி கொண்டு அன்று இரவி மறைப்ப சயந்திரன் தலையை -4-1-8-மாயிரு ஞாயிறு பாரதப் போரில் மறைய
அங்கண் பாயிருள் நீ தந்தது என்ன கண் மாயம் -திருவரங்கத்து மலை-
ஏனமாகி இரு நிலம் புக்கு இடந்து வண்ணக் கரும் குழல் மாதரோடு மணந்தானைக் கண்டார் உளர் -4 1-9 –
இந்த சம்ச்லேஷத்தால் நரகாசுரன் பிறந்தான் —
அசமயத்தில் புணர்ந்து பிறந்த படியால் அஸூரத தன்மை பூண்டவன் ஆயினான் என்பர் –
புரவி முகம் செய்து செந்நெல் ஓங்கி விளை-4-1-10-நுனியில் கதிர் வாங்கித் தழைத்து இருக்கும் படிக்கு குதிரை முகம் ஒப்புமை –
வரம்புற்ற கதிர்ச் செந்நெல் தாள் சாய்த்துத் தலை வணங்கும்

—————————————–

4-2-
தத் விஷயத்தைக் காட்டிலும் ததீய விஷயமே ப்ராப்யத்துக்கு எல்லை நிலம் என்று திருமலையை பஹு விதமாக அனுபவிக்கிறார் -இதில் –
கிளர் ஒளி இளமையில் நம்மாழ்வார் -முந்துற உரைக்கேன் -திருமொழியில் திருமங்கள் ஆழ்வார்களைப் போலே –
சிலம்பாறு -திரிவிக்ரமன் திருவடி சிலம்பில் இருந்து தோன்றியது -மரங்களும் இரங்கும் வகை மணி வண்ணா ஓ என்று கேட்டு
குன்றுகள் உருகிப் பெருகா நின்றமையாலும் சிலம்பாறு -சிலம்பு -குன்றுக்கும் பெயர் –
எல்லாவிடத்திலும் எங்கும் பரந்து பல்லாண்டு ஒலி செல்லா நிற்கும் சீர் தென் திரு மால் இரும் சோலை மலையே -4 2-2 –
புனத்தினை கிள்ளி புதுவவி காட்டுகிற குறவரும்-உன் பொன்னடி வாழ்க -துக்கச் சுழலை திருமொழி -என்று
மங்களா சாசனம் பண்ணும் படி இறே நிலத்தின் மிதி தான் இருப்பது
ஒரு வாரணம் பணி கொண்டவன் பொய்கையில் அஞ்ச அன்று ஒரு வாரணம் உயிர் உண்டவன்-4-2-5-ஆனை காத்து ஓர் ஆனை கொன்றவன் –
ஒரு அத்தானைக் காத்து ஒரு அத்தானைக் கொன்றவன் -அர்ஜுனன் -சிஸூ பாலன் /
ஒரு ராக்ஷஸனைக் காத்து ஒரு ராக்ஷஸனைக் கொன்றவன் -விபீஷணன் -ராவணன் /
ஒரு குரங்கைக் காத்து ஒரு குரங்கைக் கொன்றவன் -சுக்ரீவன் -வாலி /
ஒரு பெண்ணைக் காத்து ஒரு பெண்ணைக் கொன்றவன் -அஹல்யை தாடகை /
ஒரு அம்மானைக் காத்து ஒரு அம்மானைக் கொன்றவன் -கும்பர் கம்சன் /
அறுகால் வரி வண்டுகள் ஆயிர நாமம் சொல்ல சிறுகாலை பாடும் தென் திரு மால் இரும் சோலையே – 4-2 8- திருப்பாண் ஆழ்வார் தம்பிரான்
போல்வாரை வண்டு -உளம் கனிந்து இருக்கும் அடியவர் தங்கள் உள்ளத்துள் ஊறிய தேனை – பகவத் விஷயம் தவிர வேறே ஒன்றை விரும்பாத
ஷட் பத த்வய நிஷ்டர்கள் சிற்றம் சிறு காலையில் திரு நாமங்களை அனுசந்தித்திக் கொண்டு திருவடி பணிவதைச் சொல்லிற்று –
இந்திர கோபங்கள் எம்பெருமான் கனி வாய் ஒப்பான் சிந்தும் புறவின் தென் திரு மால் இரும் சோலையே – 4-2 9-
சிந்தூரச் செம்பொடி போல் திரு மால் இரும் சோலை எங்கும் இந்திர கோபங்களே எழுந்தும் பரந்திட்டன -என்றார் இறே இவர் திரு மகளாரும்
விரதம் கொண்டு ஏத்தும் வில்லிபுத்தூர் விட்டு சித்தன் சொல் கருதி உரைப்பவர் கண்ணன் கழலினை காண்பரே – 4-2 11-
திருப்பல்லாண்டு -மங்களா சாசனம் இவர் விரதம் -நாமும் அனுசந்திந்ததா கண்ணன் கழல் இணை பெறுவது திண்ணம் அன்றோ –

—————————–
4-3
தனிக் காளை -4-3-4– காளையே எருது பாலைக்கு அதிபன் நல் விளையோன் பெறலாம் -நிகண்டு
பல பல நாழம் சொல்லி பழித்த சிசுபாலன் தன்னை-4-3-5-
நாழ்-குற்றம் -நான் என்று அகங்கரிக்கையும்-பொல்லாங்குக்கும் -நறு வட்டாணித் தனத்துக்கும் -பேர்
நாமா மிகவுடையோம் நாழ் -என்றும் -நாழால் அமர முயன்ற வல்லரக்கன் -என்றும் -அஃதே கொண்டு அன்னை நாழ் இவளோ என்னும் -என்றும் உண்டே –
தொல்லை மால் இரும் சோலை அதுவே -4-3-6-திரு அனந்த் ஆழ்வான்  திருமலை ஆழ்வாராய் வந்து நிற்கையாலே -அநாதியாய் கொண்டு -பழையதாய்
வாய்க் கோட்டம் -4-3-8—வாய்க் கோணல் -ந நமேயம் -என்றத்தைச் சொல்லுகிறது
அடி இறை என்று ஒட்டரும் தண் சிலம்பாறுடை மால் இரும் சோலை யதே -4 3-9 –
ஸ்ரீ பாத காணிக்கை -அடி யிறை -பாட பேதம் / ஓட்டரும் ஓட்டம் தரும் விகாரம்
நாலிரு மூர்த்தி தன்னை -4-3-10–அஷ்டாக்ஷர ஸ்வரூபி – நால் வேதக் கடல் அமுது -திரு மந்த்ரத்தை சொல்லி அவனைச் சொல்லும்
மின்னுருவாய் முன்னுருவில் வேத நான்காய் -எனக்கே தன்னைத் தந்த கற்பகம் –

—————————

4-4-
திருமங்கை ஆழ்வாரும் முந்துற உரைக்கேன் -மூவரில் முன் முதல்வன் -இரண்டு திருமொழிகளால் திருமாலிரும் சோலையை அனுபவித்து
எங்கள் எம்மிறை திருமொழியால் திருக் கோஷ்டியூரை அனுபவித்தால் போலே இவரும் இங்கு இதில் திருக் கோஷ்டியூரை அனுபவிக்கிறார் –
வண்ண நன் மணியும் மரகதமும் மழுத்தி நிழல் எழும் திண்ணை சூழ் திருக் கோட்டியூர்-4-4-3-மகர விரித்தல் செய்யுள் ஓசை நோக்கியது –
இவர் இவர் என்று ஆசைகள் தீர்வேனே – 4-4 9- இரட்டிப்பு -பாகவதர்களைத் தனித் தனியே அனுசந்திக்கை –
காண்பது கிட்டே இருப்பது கூட போத யந்த பரஸ்பம் -ஆசைகள் பலவும் உண்டே –

———————–

4-5-
துணையும் சார்வுமாகுவார் போலே சுற்றத்தவர் பிறரும் அணையவந்த ஆக்கம் யுண்டேல் அட்டைகள் போல் சுவைப்பர்
அரவ தண்டத்தில்-4-5-3- -ஐந்தாம் வேற்றுமை உருபு -ஏழாம் வேற்றுமை உறுப்பு அல்ல -எம படர்களால் வரும் துன்பத்தின் நின்றும் என்றவாறு
மூலமாகிய ஒற்றை எழுத்தை மூன்று மாத்திரை உள்ளே வாங்கி  வேலை வண்ணனை மேவுதிர் ஆகில் விண்ணகத்தினில் மேவலும் ஆம் – 4-5-4-
பிரணவத்தை -முறை வழுவாமல் இறைஞ்சினால் களிப்பும் கவர்வும் அற்று பிறப்பி பிணி மூப்பு இறப்பு அற்று
ஒளிக் கொண்ட சோதியாய் அடியார் குழாங்கள் உடன்  கூட பெறலாமே -ஓன்று இரண்டு மாத்திரை உச்சாரண பலம் அல்பம் அஸ்திரம் –
மூன்று மாத்திரை உச்சாரணமே மோக்ஷ பலம் -ஈஷதி கர்ம அதிகரணம் மேவுதீர்-சர்வாதிகாரம் -ஸ்த்ரீ ஸூத்ரர்களுக்கும் அதிகாரம் உண்டு
அங்கம் விட்டு அவை ஐந்தும் அகற்றி-4-5-6-அகன்று வினை எச்சம் பிரயோகிக்காமல் -அகற்றி -என்றது -தன் வினையில் வந்த பிறவினை –
சேவதக்குவார் போலப் புகுந்து-4-5-7-சே -அதக்குவார் போலே /
வானகத்து மன்றாடிகள் தாமே -4-5-7–வானகம் மன்றத்து ஆடிகள் -நித்ய ஸூரி சபையில் சஞ்சரிக்கப் பெறுவார்கள்
குறிப்பிடம்  கடந்து உய்யலுமாமே-4 4-8 -பாப பலன்களை அனுபவிப்பதற்கு என்று குறிக்கப் பட்ட -யமலோகம் -கடத்தல் -அங்குச் செல்லாது ஒழிகை –

——————————–

4-6-
நீங்கள் தேனித் திருமினோ -4-6-1-தேறித் திரிமினோ-அத்யாபக பாட பேதம் -மகிழ்ந்து இருங்கோள்-என்றவாறு –
நானுடை நாரணன்-4-6-4-என்னுடை என்ன வேண்டும் இடத்து -ஊனுடைச் சுவர் வைத்து —-நானுடைத் தவத்தால் -திருமங்கை ஆழ்வாரும் –
குழியில் வீழ்ந்து வழுக்காதே-4-6-7-குழி -நரகக் குழி –
நம்பி பிம்பி என்று நாட்டு மானிடப் பேர் இட்டால்-4-6-8-உப்பும் இல்லை பப்பும் இல்லை என்பாரைப் போலே-
கோத்துக் குழைத்துக் குணால மாடித் திரிமினோ-4-6-9-ஆனந்தம் தலை மண்டி தலைகீழாக ஆடுவது -மொய்ம் மா பூம் பொழில் பொய்கையில் போலே

——————————

4-7-
திருக் கண்டங்கடி நகர் -திருக் கண்டம் -திவ்ய தேசப் பெயர் -மத்தால் கடல் கடைந்து வானோர்க்கு அமுதம் அளித்த அத்தா
எனக்கு உன் அடிப் போதில் புத்தமுதைக் கங்கை நரை சேரும் கண்டத்தாய் புண்டரீக மங்கைக்கு அரசே வழங்கு -ஐயங்கார் –
கமை உடை பெருமை கங்கையின் கரைமேல் -4-7-4-கமை -க்ஷமை-வடமொழி மருவி -கமை
பெருமை யுடை என்று கொண்டு ஷமிக்கையாகிற பெருமை
படைக்கலமுடைய-4-7-5- -படை கலம் யுடைய -திரு ஆபரணங்களையும் திரு ஆயுதங்களையும் யுடைய –

—————————–

4-8-
மைத்துனன் மார்  உரு மகத்து வீழாமே-4-8-3-மகம் யாகம் -நரமேத யாகம் -மநுஷ்யர்களை பலி-
எல்லாச் சேனையும் இரு நிலத்து அவித்து -மண்ணின் பாரம் நீக்குதற்கே வடமதுரைப் பிறந்தவன் -அன்றோ —
குருமுகமாய் காத்தான் -ஸ்ரீ கீதா உபநிஷத் உபதேச முகமாக –
பொரு முகமாய்-குவளையும் கமலமும் எம்பெருமான் திரு நிறத்தோடும் திரு முகத்தோடும் போர் செய்யப் புகுவது போலே அலரா நிற்கும்
கண்டகரைக் களைந்தானூர்–4-8-4–ரிஷிகளுக்கு முன்பு குடி இருந்த முள் போன்ற ஜனஸ்தான வாசிகள் -ராக்ஷஸர்கள்
யாழினிசை வண்டினங்கள் ஆளம் வைக்கும் அரங்கமே – 4-8 6- யாழ் இன் இசை என்றும் யாழின் இசை என்றும் –
ஆளம் வைக்கும் -ஆளத்தி வைக்கும் -அநஷர ரசம் -ஆலாபனை –
தழுப் பரிய சந்தனங்கள் தடவரை வா ஈர்த்து கொண்டு -4-8-7-
தழுவ முடியாத ஸ்தூல சந்தன மரங்கள்-சாத்துப் பிடி சமர்ப்பிக்கிறாள் திருக் காவேரி தாயார்-
திருவரங்க தமிழ்மாலை விட்டு சித்தன் விரித்தன கொண்டு  இருவரங்கம் எரித்தானை ஏத்த வல்லார் அடியோமே -4 8-10 –
தீதிலா ஒண் தமிழ்கள் இவை ஆயிரத்தில் இப் பத்தும் ஓத வல்ல பிராக்கள் நம்மை ஆளுடையார்கள் பண்டே -நம்மாழ்வார்

—————————

4-9-
திருமங்கை மலர் கண்ணும் -4-9-1-மலர்க் கண் பாடம் மறுக்கப்படும் -மலர் போன்ற கண் இல்லை -மலர்ந்த கண் என்றபடி
மலர் கண் வைத்த என்னுடைய திருவரங்கர்க்கு அன்றியும் மற்று ஒருவர்க்கு ஆளாவரே   – 4-9 2-
இங்கும் பெரிய பெருமாளாது விகசிதமான திருக் கண்கள்
கருளுடைய பொழில் மருது-4-9-3- -கருள் -கருப்பு -கறுப்பும் சிகப்பும் வெகுளிப் பொருள் –
நள கூபரன் மணிக்ரீவன் -குபேர புந்த்ரர் சாபத்தால் மருத மரங்கள்
இருளகற்றும் எரி கதிரோன் மண்டலத்தோடு ஏற்றி வைத்து ஏணி வாங்கி-தேரார் நிறை கதிரோன் மண்டலத்தைக் கீண்டு புக்கு -சிறிய திருமடல் /
மன்னும் கடும் கதிரோன் மண்டலத்தின் நன்னடுவுள் அன்னதோர் இல்லியினூடு போய் வீடு என்னும் தொன்னெறிக் கண் சென்றாரை -பெரிய திரு மடல் /
மைத்துனன்மார் காதலியை மயிர் முடிப்பித்து-4-9-6-
அர்ஜுனனுக்கு தூத்ய சாரத்யங்கள் பண்ணிட்ரும் பிரபத்தி உபதேசம் பண்ணிற்றும் இவளுக்காக -ஸ்ரீ வசன பூஷணம்
பந்தார் விரலாள் பாஞ்சாலி கூந்தல் முடிக்கப் பாரதத்து கந்தார் களிற்றுக் கழல் மன்னர் கலங்கச் சங்கம் வாய் வைத்தான் -கலியன்
தருமம் தவிர்ந்து பொறை கெட்டுச் சத்தியம் சாய்ந்து தயை தெருமந்து தன் பூசனை முழுதும் சிதையக் கலியே
பொருமந்த காலக் கடையினில் எம் பொன்னரங்கன் அல்லால் அருமந்த கல்கி என்றாரே அவை நிலையாக்குவரே -திருவரங்கத்து மாலை-
மெய்ந்நாவன்-4-9-11-பொய்ம் மொழி ஓன்று இல்லாத மெய்மையாளன் -கலியன்

————————

4-10
அப்போதைக்கு இப்போதே சொல்லி வைத்தேன் அரங்கத்து அரவணைப் பள்ளியானே- 4-10- 1- ஸ்ரீ வைகுண்டத்தையும் திருப் பாற் கடலையும்
விட்டு கோயிலிலே வந்து பள்ளி கொண்டு அருளினது இதற்காக அன்றோ

———————

5-1-
காக்கை வாயிலும் கட்டுரை கொள்வர் காரணா கருளக் கொடியானே -5-1 1- அது கத்தினாலும் உறவானவர்கள் வருவதை ஸூசிப்பிக்குமே –
உழைக்கோர் புள்ளி மிகை யன்று கண்டாய் –5-1-2-புள்ளி மான் ஸ்தானத்தில் எம்பெருமான் -ஆழ்வாரையும் கொள்ளலாம் –
நெடுமையால் அளந்தாய் -சமத்கார அருளிச் செயல் /
அக்கோயின்மை -5-1-4—கைங்கர்யத்துக்கு உள்ளே கூறை உடுக்கையும் சோறு உண்கையும் -உண்ணும் சோறு இத்யாதி –
தாரக பதார்த்தம் -இதில் -போஷாக்கை பாக்ய பதார்த்தங்களும் அதுவும் மேலே பாசுரத்தில் –
தத்துறுதல் -5-1-7—தட்டுப்படுத்தல் -கிட்டுதல் -மாறுபாட்டைச் சொல்லிற்றாய் கிட்டுதல் தாத்பர்யம் என்றுமாம்
பாலாழி நீ கிடக்கும் பண்பை யாம் கேட்டேயும் கால் ஆழும் நெஞ்சு அழியும் கண் சுழலும் -இந்த மாறுபாடுகள் இருந்தாலே கிட்டுவோமே

———————–

5-2-
உலகமுண்ட பூங்கார் விழிக்குப் புலப்பட்டதால் எப்பொழுதும் என்னை நீங்காது இடர் செய்யும் தீ வினைகாள் இனி நின்று நின்று தேங்காது
நீரும் அக்கானிடத்தே சென்று சேர்மின்களே -திருவரங்கத்து மாலை -102-இப்பதிகம் ஒட்டியே –
பட்டணம் -ராஜ தானி -பத்தனம் -வைத்த மா நிதி
தரணியின் மன்னி யயனார் தனித் தவம் காத்த பிரான் கருணை எனும் கடலாடித் திரு வினைக் கண்டதன் பின் திறணகர் எண்ணிய
சித்ரகுப்தன் தெரித்து வைத்த சுருணையில் ஏறிய சூழ் வினை முற்றும் துறந்தனமே -தேசிக பிரபந்தமும் இத்தை ஒட்டியே
வந்து புகுந்து வேதப் பிரானார் கிடந்தார் பைக் கொண்ட பாம்பணையோடும் பண்டு அன்று பட்டினம் காப்பே – 5-2 1- நித்ய வாசம் –
வள்ளலே உன் தமர்க்கு என்றும் நமன் தமர் கள்ளர் போலே -என்றும்
நமன் தமரால் ஆராயப் பட்டு அறியார் கண்டீர் அரவணை மேல் பேராயர்க்கு ஆள் பட்டார் பேர் -என்பதும் போலே –
காலிடைப் பாசம் கழற்றி -5-2-3—நான்கு வித பொருள்கள் -யமதூதர் பாசக்கயிறு காலிலே இழுக்க ஒண்ணாதபடி பண்ணி
கால் -காற்று -பிராண வாயும் -பாசம் ஆத்மாவை கட்டிக் கொண்டுள்ள ஸூஷ்ம சரீரத்தில் -நசை அறுத்த படி –
கீழே கயிறும் அக்காணி கழித்து-என்றது ஸூதூல சரீரத்தை கழித்தத்தை சொல்லி
கால்கட்டான புத்ர தாராதிகள் பற்றைப் போக்கினை படி
இரண்டு காலிடை உள்ள ஹேய ஸ்நாநத்தின் ஆசையை அறுத்த படி -காம -மோகத்தால் கட்டுண்ட பாசம் ஒழித்து
குறும்பர்கள்-5-2-5-உண்ணிலாய ஐவரால் -கோவாய் ஐவர் என் மெய் குடி இருந்து -உயர்திணை பிரயோகங்கள் போலே –
உற்ற நோய்காள் உறு பிணிகாள்-5-2-6-கொடுமையின் மிகுதியைப் பற்ற கள்ளப் பயலே திருட்டுப் பயலே போலே -ஆழ் வினைகாள் -இவற்றுக்கு காரணம்
என் சென்னித் திடரில் பாத இலச்சினை வைத்தார் பண்டு அன்று பட்டினம் காப்பே -5 2-8 – தோளுக்கு திரு ஆழி இலச்சினை -தலைக்கு திருவடி இலச்சினை
அரவத்து அமளியினோடும் அழகிய பாற் கடலோடும் அரவிந்த பாவையும் தானும் அகம்படி வந்து புகுந்து-5-2-9-
பைக் கொண்ட பாம்பணையோடும் -மெய்க் கொண்டு வந்து புகுந்து கிடந்தார் உபக்ரமம் படியே நிகழித்து அருளுகிறார் –

————————————

5-3-
வலம் செய்யும் தீர்த்தமுடை திரு மால் இரும் சோலை எந்தாய் – 5-3 2-வலம் செய்தல் -மற்றுள்ள வழிபாடுகளுக்கும் உப லக்ஷணம் –
வலம் செய்யும் வானோர் மாலிருஞ்சோலை வலம் செய்து நாளும் மறுவுதல் வழக்கே –
உன் பொன்னடி வாழ்க வென்று -இனக் குறவர்  -5-3-3-கீழே -எல்லா இடத்திலும் எங்கும் பரந்து பல்லாண்டு ஒலி செல்லா நிற்கும்
சீர் திரு மாலிருஞ்சோலை -4-2-2-என்றத்தை விவரித்து அருளிச் செய்கிறார் இங்கு
அங்கோர்  நிழலில்லை நீரும் இல்லை உன் பாத நிழல் அல்லால் மற்றோர் உயிர்பிடம் நான் எங்கும் காண்கின்றிலேன்-5-3-4-
இலங்கதி மற்று ஓன்று –நலம் கழல் அவனடி நிழல் தடம் அன்றி யாமே -திருவாய்மொழி
மருத்துவனாய் நின்ற மா மணி வண்ணா-5-3-6-/ மருந்தும் பொருளும் அமுதமும் தானே-/அறிந்தனர் நோய்கள் அறுக்கும் மருந்தே -/
மருந்தே நாங்கள் போக மகிழ்ச்சிக்கு என்று பெரும் தேவர் குழாங்கள் பிதற்றும் பிரான் /அரு மருந்து ஆவது அறியாய்
கோயில் கடைப் புகப் பெய்-5-3-6–திருக் கண்ண மங்கை ஆண்டான் -ஒரு சம்சாரி தன் வாசலைப் பற்றிக் கிடந்ததொரு நாயை நலிந்தவனைத் தானும்
குத்திக் கொண்ட படியைக் கண்டு ஒரு தேஹாத்ம அபிமானியானவன் அளவு இது ஆனால் -பரம சேதனனான ஈஸ்வரன்
நம்மை யமாதிகளில் கையிலே காட்டிக் கோடான என்று விஸ்வஸித்து திரு வாசலைப் பற்றிக் கிடந்தார் இறே
அநர்த்தக் கடல்-5-3-7- -அனத்தம்-பாட பேதம் -அபாயம் பொருளில் / அஞ்சேல் என்று கை கவியாய் -அபய ஹஸ்த முத்திரை காட்டி அருள்வாய் –
கிறிப் பட்டேன்–5-3-8-கிறி -விரகு-அதாவது யந்த்ரம் -சர்வ பூதங்களும் பிரமிக்கும்படி ரூடமாய் இருப்பதொரு யந்த்ரம்
அஞ்ஞானா வர்த்தமாய் இருப்பது ஓன்று – / மாயம் என்றுமாம் -சம்சார மாயையில் அகப்பட்டேன் –

————————————-

5-4-
அறிவை என்னும் அமுதவாறு தலைப் பற்றி வாய்க் கொண்டதே -5 4-2 – அறிவை என்று பரம பக்தியைச் சொன்னபடி –
தலைப் பற்றி வாய்க் கொண்டதே-மேல் மேல் வளர்ந்து பெருகிச் செல்லுதல்
தூறுகள் பாய்ந்தனவே –5-4-3-தூறு -என்று செடியாய் -கிளை விட்டுக் கிடக்கிற சம்சாரம் –
முற்ற இம் மூ உலகும் பெரும் தூறாய்த் தூற்றில் புக்கு -திருவாய்மொழி
மாற்றின்றி உரைத்துக் கொண்டேன்-5-4-5- -பொன் அழியும் படி -நைச்ய அனுசந்தானம் -அமரர் துதித்தால் உன் தொல் புகழ் மாசூணாதே -போலே
அன்றிக்கே ஒன்றும் தப்பாத படி சொன்னேன் -உன்னுடைய விக்ரமம் ஓன்று ஒழியாமல் என்றபடி
உன்னைக் கொண்டு என்னுள் வைத்தேன் என்னையும் உன்னில் இட்டேன் என்னப்பா என் இருடீகேசா என் உயிர் காவலனே – 5-4 5- –
நன்றாக நான் உன்னை அன்றி இலேன் கண்டாய் நாரணன் நீ என்னை அன்றி இலை -போலே
ஐது நொய்தாக வைத்து-5-4-8- -ஐது நொய்து அல்பம் -மிக அல்பம் என்றபடி
அந்தணர் தம் அமுதத்தினை சாயை போலே பாட வல்லார் தாமும் அணுக்கர்களே -5 4-11 –
அந்தணர் -அந்தத்தை அணவுபவர் –வேதாந்தத்தை சார்பவர் –
அம் தண் அர்-என்று பிரித்தும் பொருள் சொல்வர்
அந்தணர் என்போர் அறவோர் மற்று எப்பொருட்க்கும் செத்தண்மை பூண்டு ஒழுகலால்-திருக்குறள்
நூலே கரகம் முக்கோல் மணையே ஆயுங்கால் அந்தணர்க்கு உரிய -தொல்காப்பியம் -யதிகளைக் குறிக்கும் –

—————————————-

ஸ்ரீ கோயில் கந்தாடை அப்பன் ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ காஞ்சி ஸ்வாமிகள் திருவடிகளே சரணம் –
ஸ்ரீ திருவாய்மொழிப் பிள்ளை திருவடிகளே சரணம் .
ஸ்ரீ பெரிய வாச்சான் பிள்ளை திருவடிகளே சரணம் .
ஸ்ரீ பெரியாழ்வார் திருவடிகளே சரணம் .
ஸ்ரீ பெரிய பெருமாள் பெரிய பிராட்டியார் ஆண்டாள் ஆழ்வார் எம்பெருமானார் ஜீயர் திருவடிகளே சரணம்.